ὀνομαίνω

Ancient Greek

Alternative forms

• ὀνυμαίνω (onumaínō) — Aeolic, Doric
• οὐνομαίνω (ounomaínō) — Ionic

Etymology

PIE word
*h₁nómn̥

From Proto-Indo-European *h₃nómn̥yoh₂ (“am naming”). Equal to ὄνομα (ónoma) +‎ -ι̯ω (-i̯ō), but synchronically exhibits -αίνω (-aínō). Cognate with Proto-Germanic *namnijaną,

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.no.mǎi̯.nɔː/ → /o.noˈmɛ.no/ → /o.noˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.no.mǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.noˈmɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.noˈmɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.noˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.noˈme.no/

Verb

ὀνομαίνω • (onomaínō)

1. to name
2. to utter, speak
3. to nominate, appoint

Conjugation

   Present: ὀνομαίνω, ὀνομαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνομαίνω	ὀνομαίνεις	ὀνομαίνει	ὀνομαίνετον	ὀνομαίνετον	ὀνομαίνομεν	ὀνομαίνετε	ὀνομαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀνομαίνω	ὀνομαίνῃς	ὀνομαίνῃ	ὀνομαίνητον	ὀνομαίνητον	ὀνομαίνωμεν	ὀνομαίνητε	ὀνομαίνωσῐ(ν)
	optative	ὀνομαίνοιμῐ	ὀνομαίνοις	ὀνομαίνοι	ὀνομαίνοιτον	ὀνομαινοίτην	ὀνομαίνοιμεν	ὀνομαίνοιτε	ὀνομαίνοιεν
	imperative		ὀνόμαινε	ὀνομαινέτω	ὀνομαίνετον	ὀνομαινέτων		ὀνομαίνετε	ὀνομαινόντων
middle/ passive	indicative	ὀνομαίνομαι	ὀνομαίνῃ, ὀνομαίνει	ὀνομαίνεται	ὀνομαίνεσθον	ὀνομαίνεσθον	ὀνομαινόμεθᾰ	ὀνομαίνεσθε	ὀνομαίνονται
	subjunctive	ὀνομαίνωμαι	ὀνομαίνῃ	ὀνομαίνηται	ὀνομαίνησθον	ὀνομαίνησθον	ὀνομαινώμεθᾰ	ὀνομαίνησθε	ὀνομαίνωνται
	optative	ὀνομαινοίμην	ὀνομαίνοιο	ὀνομαίνοιτο	ὀνομαίνοισθον	ὀνομαινοίσθην	ὀνομαινοίμεθᾰ	ὀνομαίνοισθε	ὀνομαίνοιντο
	imperative		ὀνομαίνου	ὀνομαινέσθω	ὀνομαίνεσθον	ὀνομαινέσθων		ὀνομαίνεσθε	ὀνομαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀνομαίνειν				ὀνομαίνεσθαι
participle	m	ὀνομαίνων				ὀνομαινόμενος
	f	ὀνομαίνουσᾰ				ὀνομαινομένη
	n	ὀνομαῖνον				ὀνομαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὠνόμαινον, ὠνομαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνόμαινον	ὠνόμαινες	ὠνόμαινε(ν)	ὠνομαίνετον	ὠνομαινέτην	ὠνομαίνομεν	ὠνομαίνετε	ὠνόμαινον
middle/ passive	indicative	ὠνομαινόμην	ὠνομαίνου	ὠνομαίνετο	ὠνομαίνεσθον	ὠνομαινέσθην	ὠνομαινόμεθᾰ	ὠνομαίνεσθε	ὠνομαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀνομανέω, ὀνομανέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνομανέω	ὀνομανέεις	ὀνομανέει	ὀνομανέετον	ὀνομανέετον	ὀνομανέομεν	ὀνομανέετε	ὀνομανέουσῐ(ν)
	optative	ὀνομανέοιμῐ	ὀνομανέοις	ὀνομανέοι	ὀνομανέοιτον	ὀνομανεοίτην	ὀνομανέοιμεν	ὀνομανέοιτε	ὀνομανέοιεν
middle	indicative	ὀνομανέομαι	ὀνομανέῃ, ὀνομανέει	ὀνομανέεται	ὀνομανέεσθον	ὀνομανέεσθον	ὀνομανεόμεθᾰ	ὀνομανέεσθε	ὀνομανέονται
	optative	ὀνομανεοίμην	ὀνομανέοιο	ὀνομανέοιτο	ὀνομανέοισθον	ὀνομανεοίσθην	ὀνομανεοίμεθᾰ	ὀνομανέοισθε	ὀνομανέοιντο
		active			middle
infinitive		ὀνομανέειν			ὀνομανέεσθαι
participle	m	ὀνομανέων			ὀνομανεόμενος
	f	ὀνομανέουσᾰ			ὀνομανεομένη
	n	ὀνομανέον			ὀνομανεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀνομανῶ, ὀνομανοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνομανῶ	ὀνομανεῖς	ὀνομανεῖ	ὀνομανεῖτον	ὀνομανεῖτον	ὀνομανοῦμεν	ὀνομανεῖτε	ὀνομανοῦσῐ(ν)
	optative	ὀνομανοίην, ὀνομανοῖμῐ	ὀνομανοίης, ὀνομανοῖς	ὀνομανοίη, ὀνομανοῖ	ὀνομανοῖτον, ὀνομανοίητον	ὀνομανοίτην, ὀνομανοιήτην	ὀνομανοῖμεν, ὀνομανοίημεν	ὀνομανοῖτε, ὀνομανοίητε	ὀνομανοῖεν, ὀνομανοίησᾰν
middle	indicative	ὀνομανοῦμαι	ὀνομανῇ	ὀνομανεῖται	ὀνομανεῖσθον	ὀνομανεῖσθον	ὀνομανούμεθᾰ	ὀνομανεῖσθε	ὀνομανοῦνται
	optative	ὀνομανοίμην	ὀνομανοῖο	ὀνομανοῖτο	ὀνομανοῖσθον	ὀνομανοίσθην	ὀνομανοίμεθᾰ	ὀνομανοῖσθε	ὀνομανοῖντο
		active			middle
infinitive		ὀνομανεῖν			ὀνομανεῖσθαι
participle	m	ὀνομανῶν			ὀνομανούμενος
	f	ὀνομανοῦσᾰ			ὀνομανουμένη
	n	ὀνομανοῦν			ὀνομανούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὠνόμηνᾰ, ὠνομηνᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνόμηνᾰ	ὠνόμηνᾰς	ὠνόμηνε(ν)	ὠνομήνᾰτον	ὠνομηνᾰ́την	ὠνομήνᾰμεν	ὠνομήνᾰτε	ὠνόμηνᾰν
	subjunctive	ὀνομήνω	ὀνομήνῃς	ὀνομήνῃ	ὀνομήνητον	ὀνομήνητον	ὀνομήνωμεν	ὀνομήνητε	ὀνομήνωσῐ(ν)
	optative	ὀνομήναιμῐ	ὀνομήνειᾰς, ὀνομήναις	ὀνομήνειε(ν), ὀνομήναι	ὀνομήναιτον	ὀνομηναίτην	ὀνομήναιμεν	ὀνομήναιτε	ὀνομήνειᾰν, ὀνομήναιεν
	imperative		ὀνόμηνον	ὀνομηνᾰ́τω	ὀνομήνᾰτον	ὀνομηνᾰ́των		ὀνομήνᾰτε	ὀνομηνᾰ́ντων
middle	indicative	ὠνομηνᾰ́μην	ὠνομήνω	ὠνομήνᾰτο	ὠνομήνᾰσθον	ὠνομηνᾰ́σθην	ὠνομηνᾰ́μεθᾰ	ὠνομήνᾰσθε	ὠνομήνᾰντο
	subjunctive	ὀνομήνωμαι	ὀνομήνῃ	ὀνομήνηται	ὀνομήνησθον	ὀνομήνησθον	ὀνομηνώμεθᾰ	ὀνομήνησθε	ὀνομήνωνται
	optative	ὀνομηναίμην	ὀνομήναιο	ὀνομήναιτο	ὀνομήναισθον	ὀνομηναίσθην	ὀνομηναίμεθᾰ	ὀνομήναισθε	ὀνομήναιντο
	imperative		ὀνόμηναι	ὀνομηνᾰ́σθω	ὀνομήνᾰσθον	ὀνομηνᾰ́σθων		ὀνομήνᾰσθε	ὀνομηνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὀνομῆναι			ὀνομήνᾰσθαι
participle	m	ὀνομήνᾱς			ὀνομηνᾰ́μενος
	f	ὀνομήνᾱσᾰ			ὀνομηνᾰμένη
	n	ὀνομῆνᾰν			ὀνομηνᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὀνόμηνᾰ, ὀνομηνᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνόμηνᾰ	ὀνόμηνᾰς	ὀνόμηνε(ν)	ὀνομήνᾰτον	ὀνομηνᾰ́την	ὀνομήνᾰμεν	ὀνομήνᾰτε	ὀνόμηνᾰν
middle	indicative	ὀνομηνᾰ́μην	ὀνομήνᾰο	ὀνομήνᾰτο	ὀνομήνᾰσθον	ὀνομηνᾰ́σθην	ὀνομηνᾰ́με(σ)θᾰ	ὀνομήνᾰσθε	ὀνομήνᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• ὀνομάζω (onomázō)

Further reading

• “ὀνομαίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀνομαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀνομαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὀνομαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press