dönem

See also: donem, and dönəm

Turkish

Etymology

From dönmek.

Pronunciation

• IPA^(key): [dɶnem]
• Hyphenation: dö‧nem

Noun

dönem (definite accusative dönemi, plural dönemler)

1. period, era

Declension

Inflection
Nominative	dönem
Definite accusative	dönemi
	Singular	Plural
Nominative	dönem	dönemler
Definite accusative	dönemi	dönemleri
Dative	döneme	dönemlere
Locative	dönemde	dönemlerde
Ablative	dönemden	dönemlerden
Genitive	dönemin	dönemlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular dönemim dönemlerim 2nd singular dönemin dönemlerin 3rd singular dönemi dönemleri 1st plural dönemimiz dönemlerimiz 2nd plural döneminiz dönemleriniz 3rd plural dönemleri dönemleri Definite accusative Singular Plural 1st singular dönemimi dönemlerimi 2nd singular dönemini dönemlerini 3rd singular dönemini dönemlerini 1st plural dönemimizi dönemlerimizi 2nd plural döneminizi dönemlerinizi 3rd plural dönemlerini dönemlerini Dative Singular Plural 1st singular dönemime dönemlerime 2nd singular dönemine dönemlerine 3rd singular dönemine dönemlerine 1st plural dönemimize dönemlerimize 2nd plural döneminize dönemlerinize 3rd plural dönemlerine dönemlerine Locative Singular Plural 1st singular dönemimde dönemlerimde 2nd singular döneminde dönemlerinde 3rd singular döneminde dönemlerinde 1st plural dönemimizde dönemlerimizde 2nd plural döneminizde dönemlerinizde 3rd plural dönemlerinde dönemlerinde Ablative Singular Plural 1st singular dönemimden dönemlerimden 2nd singular döneminden dönemlerinden 3rd singular döneminden dönemlerinden 1st plural dönemimizden dönemlerimizden 2nd plural döneminizden dönemlerinizden 3rd plural dönemlerinden dönemlerinden Genitive Singular Plural 1st singular dönemimin dönemlerimin 2nd singular döneminin dönemlerinin 3rd singular döneminin dönemlerinin 1st plural dönemimizin dönemlerimizin 2nd plural döneminizin dönemlerinizin 3rd plural dönemlerinin dönemlerinin

Descendants

• → Azerbaijani: dönəm