huishouden

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦœy̯sˌɦɑu̯.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: huis‧hou‧den

Etymology 1

From huis (“house, home”) +‎ houden (“to keep, maintain”).

Verb

huishouden (intransitive)

1. to do housekeeping; keep house
2. (derogatory) to ravage, make a shambles

Conjugation

Conjugation of huishouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	huishouden
past singular	hield huis
past participle	huisgehouden
infinitive	huishouden
gerund	huishouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou huis, houd huis	hield huis	huishou, huishoud	huishield
2nd person sing. (jij)	houdt huis, hou huis2, houd huis2	hield huis	huishoudt	huishield
2nd person sing. (u)	houdt huis	hield huis	huishoudt	huishield
2nd person sing. (gij)	houdt huis	hieldt huis	huishoudt	huishieldt
3rd person singular	houdt huis	hield huis	huishoudt	huishield
plural	houden huis	hielden huis	huishouden	huishielden
subjunctive sing.1	houde huis	hielde huis	huishoude	huishielde
subjunctive plur.1	houden huis	hielden huis	huishouden	huishielden
imperative sing.	hou huis, houd huis
imperative plur.1	houdt huis
participles	huishoudend	huisgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• huishoudelijk
• huishouder
• huishoudgeld
• huishouding
• huishoudkosten
• huishoudkunde
• huishoudschool
• huishoudster

 

Etymology 2

Alteration (influenced by the verb at Etymology 1) of earlier huishoud, from Middle Dutch huushout. Cognate with English household, German Haushalt.

Alternative forms

• huishoud (now rare)
• huishou (dialectal, Holland)

Noun

huishouden n (plural huishoudens, diminutive huishoudentje n)

1. the housekeeping

   Synonym: huishouding

2. a household, domestic unit of cohabitating people

   Synonym: huishouding

Derived terms

• huishouden van Jan Steen

 

Related terms

• huismeester

 

Descendants

• Negerhollands: hou hus

Anagrams

• houden huis