terugtrekken

Dutch

Etymology

From terug +‎ trekken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

terugtrekken

1. (transitive) to withdraw, to pull back
2. (reflexive) to pull back, to retreat

Conjugation

Conjugation of terugtrekken (strong class 3b, separable)
infinitive	terugtrekken
past singular	trok terug
past participle	teruggetrokken
infinitive	terugtrekken
gerund	terugtrekken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	trek terug	trok terug	terugtrek	terugtrok
2nd person sing. (jij)	trekt terug, trek terug2	trok terug	terugtrekt	terugtrok
2nd person sing. (u)	trekt terug	trok terug	terugtrekt	terugtrok
2nd person sing. (gij)	trekt terug	trokt terug	terugtrekt	terugtrokt
3rd person singular	trekt terug	trok terug	terugtrekt	terugtrok
plural	trekken terug	trokken terug	terugtrekken	terugtrokken
subjunctive sing.1	trekke terug	trokke terug	terugtrekke	terugtrokke
subjunctive plur.1	trekken terug	trokken terug	terugtrekken	terugtrokken
imperative sing.	trek terug
imperative plur.1	trekt terug
participles	terugtrekkend	teruggetrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• teruggetrokkenheid
• terugtrekking

 

Anagrams

• trekken terug