What do you think?
Rate this book
Τάλγκο
Το βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε πριν ερωτευθείτε ξανά.
Tahar Ben Jelloun, Le Nouvel Observateur
Το Τάλγκο είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη γραμμένο απευθείας στα ελληνικά Η μητρική του γλώσσα του ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση: το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία μετά την πρώτη του έκδοση, το 1982, και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο με τίτλο "Ξαφνικός έρωτας" με πρωταγωνιστές την Μπέτυ Λιβανού και τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο. Τον έρωτα αυτό διηγείται η Ελένη: δεν είναι ίσως περίεργο ότι επιστρέφοντας στη μητρική του γλώσσα ο Αλεξάκης δανείστηκε τη φωνή μιας γυναίκας.
"Έκλεισα πίσω μου την πόρτα του διαμερίσματος, ακούμπησα το πακέτο στο τραπέζι, το κοίταξα κάμποση ώρα. Μετά βάλθηκα να λύσω τον σπάγκο, δεν τα κατάφερα, τον έκοψα μ' ένα ψαλίδι. Μέσα στο πακέτο βρήκα ένα γυάλινο μπουκαλάκι, σαν αυτά του φαρμακείου, μ' ένα διαφανές υγρό. Επάνω στο μπουκαλάκι είχες γράψει με σινική μελάνι: ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΒΡΟΧΗ. Βρήκα κι αυτό το σημείωμα: "Τη μάζεψα με μία κατσαρόλα, απ' το παράθυρο. Το μανίκι μου έγινε μούσκεμα. Γρηγόρης."
Κι όταν θα πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί σου, Γρηγόρη, να ξέρεις ότι θα σ' ευγνωμονώ που μου έκανες αυτό το δώρο. Μ' ανέβασες στα ίδια μου τα μάτια, μ' έκανες να αισθάνομαι θεά. Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω: "Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή".
Tahar Ben Jelloun, Le Nouvel Observateur
Το Τάλγκο είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη γραμμένο απευθείας στα ελληνικά Η μητρική του γλώσσα του ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση: το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία μετά την πρώτη του έκδοση, το 1982, και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο με τίτλο "Ξαφνικός έρωτας" με πρωταγωνιστές την Μπέτυ Λιβανού και τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο. Τον έρωτα αυτό διηγείται η Ελένη: δεν είναι ίσως περίεργο ότι επιστρέφοντας στη μητρική του γλώσσα ο Αλεξάκης δανείστηκε τη φωνή μιας γυναίκας.
"Έκλεισα πίσω μου την πόρτα του διαμερίσματος, ακούμπησα το πακέτο στο τραπέζι, το κοίταξα κάμποση ώρα. Μετά βάλθηκα να λύσω τον σπάγκο, δεν τα κατάφερα, τον έκοψα μ' ένα ψαλίδι. Μέσα στο πακέτο βρήκα ένα γυάλινο μπουκαλάκι, σαν αυτά του φαρμακείου, μ' ένα διαφανές υγρό. Επάνω στο μπουκαλάκι είχες γράψει με σινική μελάνι: ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΒΡΟΧΗ. Βρήκα κι αυτό το σημείωμα: "Τη μάζεψα με μία κατσαρόλα, απ' το παράθυρο. Το μανίκι μου έγινε μούσκεμα. Γρηγόρης."
Κι όταν θα πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί σου, Γρηγόρη, να ξέρεις ότι θα σ' ευγνωμονώ που μου έκανες αυτό το δώρο. Μ' ανέβασες στα ίδια μου τα μάτια, μ' έκανες να αισθάνομαι θεά. Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω: "Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή".
184 pages, Paperback
First published January 1, 1982
About the author
Vassilis Alexakis
29 books72 followers(Greek: Βασίλης Αλεξάκης)
Vassilis Alexakis is a Greek-French writer and self-translator of numerous novels in Greek, his mother tongue, and French.
Vassilis Alexakis is a Greek-French writer and self-translator of numerous novels in Greek, his mother tongue, and French.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 53 reviews
July 8, 2020
Η σχέση μου με τα βιβλία του Αλεξάκη είναι περιστασιακή. Με έκπληξη, όμως, διαπιστώνω κοιτώντας την βιβλιοθήκη μου πως έχω διαβάσει αρκετά. Είναι σίγουρα ένας χαριτωμένος, οξυδερκής άνθρωπος, που μεταφέρει όλες τις εμμονές του στα γραπτά του, όπως η αγάπη για την γλώσσα, η σύνδεση γλώσσας-σκέψης, τι σημαίνει πατρίδα, και φυσικά οι γυναίκες.
Το Τάλγκο είναι το καλύτερο βιβλίο του Αλεξάκη που έχω διαβάσει, και κατά κοινή ομολογία, ένα απο τα καλύτερα της εργογραφίας του. Κάποιος που τον γνωρίζει θα εντοπίσει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του, όπως για παράδειγμα το δίπολο Ελλάδα-Γαλλία και ο θαυμασμός της γλώσσας ως ένα μέσο που μπορεί να ενώσει αλλά και να αποξενώσει τους ανθρώπους. Πέραν, όμως, αυτών των εμμονών, το βιβλίο είναι μια επιστολή αγάπης στον έρωτα. Τον ανεκπλήρωτο έρωτα, των ανθρώπων που φαίνεται να τον περιμένουν μια ζωή, με μια λαχτάρα, ή μάλλον μια δίψα, σαν ξερό χώμα που περιμένει την βροχή. Ο Αλεξάκης μπαίνει στον μυαλό της γυναίκας πρωταγωνίστριας, και γράφει σαν να ερμηνεύει έναν ρόλο. Είναι τόσο πειστικός, που ξεχνάς πως το βιβλίο είναι γραμμένο από άντρα.
Όπως όλα τα βιβλία του, κι αυτό αφήνει πολλά στην φαντασία του αναγνώστη. Έχει μια αφαιρετική γραφή, που είναι εύκολη στο διάβασμα, απλή, αλλά την ίδια στιγμή βαθιά ποιητική, δείγμα ανθρώπου με λεπτότητα και φινέτσα. Το Τάλγκο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο του Αλεξάκη και ένα εξαιρετικό δείγμα ελληνικής λογοτεχνίας.
Το Τάλγκο είναι το καλύτερο βιβλίο του Αλεξάκη που έχω διαβάσει, και κατά κοινή ομολογία, ένα απο τα καλύτερα της εργογραφίας του. Κάποιος που τον γνωρίζει θα εντοπίσει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του, όπως για παράδειγμα το δίπολο Ελλάδα-Γαλλία και ο θαυμασμός της γλώσσας ως ένα μέσο που μπορεί να ενώσει αλλά και να αποξενώσει τους ανθρώπους. Πέραν, όμως, αυτών των εμμονών, το βιβλίο είναι μια επιστολή αγάπης στον έρωτα. Τον ανεκπλήρωτο έρωτα, των ανθρώπων που φαίνεται να τον περιμένουν μια ζωή, με μια λαχτάρα, ή μάλλον μια δίψα, σαν ξερό χώμα που περιμένει την βροχή. Ο Αλεξάκης μπαίνει στον μυαλό της γυναίκας πρωταγωνίστριας, και γράφει σαν να ερμηνεύει έναν ρόλο. Είναι τόσο πειστικός, που ξεχνάς πως το βιβλίο είναι γραμμένο από άντρα.
Όπως όλα τα βιβλία του, κι αυτό αφήνει πολλά στην φαντασία του αναγνώστη. Έχει μια αφαιρετική γραφή, που είναι εύκολη στο διάβασμα, απλή, αλλά την ίδια στιγμή βαθιά ποιητική, δείγμα ανθρώπου με λεπτότητα και φινέτσα. Το Τάλγκο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο του Αλεξάκη και ένα εξαιρετικό δείγμα ελληνικής λογοτεχνίας.
January 22, 2019
<< Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω: "Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή". >>
Η Ελένη γνω��ίζει τον Γρηγόρη,ζουν έναν σύντομο παθιασμένο έρωτα και η σχέση τους τελειώνει με πρωτοβουλία του Γρηγόρη,μια που και οι δύο είναι παντρεμένοι.Η Ελένη καταρρέει,αρνείται να πιστέψει οτι όλα τελείωσαν,ελπίζει κάτι να αλλάξει και διοχετεύει τον πόνο της στο χαρτί.Γράφει την ιστορία τους,γράφει τα συναισθήματά της,γράφει για τη ζωή της,για τη ζωή του,και ο άντρας της την περιμένει υπομονετικά να συνέλθει.
Ωραίο βιβλίο,με ρεαλιστική απεικόνιση των συναισθημάτων,διαβάζεται εύκολα και γρήγορα.Μου άρεσε,χωρίς να με ενθουσιάσει.
Η Ελένη γνω��ίζει τον Γρηγόρη,ζουν έναν σύντομο παθιασμένο έρωτα και η σχέση τους τελειώνει με πρωτοβουλία του Γρηγόρη,μια που και οι δύο είναι παντρεμένοι.Η Ελένη καταρρέει,αρνείται να πιστέψει οτι όλα τελείωσαν,ελπίζει κάτι να αλλάξει και διοχετεύει τον πόνο της στο χαρτί.Γράφει την ιστορία τους,γράφει τα συναισθήματά της,γράφει για τη ζωή της,για τη ζωή του,και ο άντρας της την περιμένει υπομονετικά να συνέλθει.
Ωραίο βιβλίο,με ρεαλιστική απεικόνιση των συναισθημάτων,διαβάζεται εύκολα και γρήγορα.Μου άρεσε,χωρίς να με ενθουσιάσει.
January 28, 2021
Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Βασίλη Αλεξάκη, αποφάσισα να αγοράσω και να διαβάσω επιτέλους ένα βιβλίο του, αν και βέβαια ήταν κάτι που είχα σκοπό να το κάνω εδώ και αρκετό καιρό. Αποφάσισα, λοιπόν, να διαβάσω τούτο το βιβλίο, που είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα έργα του και πιθανότατα χαρακτηριστικό δείγμα της γραφής και του τρόπου σκέψης του. Η αλήθεια είναι ότι οι ιστορίες αγάπης δεν είναι του γούστου μου (μελό ή μη), όμως το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε. Δεν ξέρω, κάτι στη γραφή και την όλη κατάθεση ψυχής της πρωταγωνίστριας για τον ανεκπλήρωτο έρωτά της με άγγιξε, με έκανε να το διαβάσω σχεδόν με μια ανάσα, σαν να ήταν θρίλερ. Η γραφή του Αλεξάκη στο βιβλίο αυτό είναι κάπως αφαιρετική και λιτή (και απίστευτα ευκολοδιάβαστη), αλλά ουσιαστική και ακριβής, καταφέρνει να περάσει εικόνες και συναισθήματα χωρίς φιοριτούρες και πολυλογίες, κάτι που εντέλει δεν είναι καθόλου εύκολο και νομίζω ότι γενικά δείχνει την ποιότητα ενός συγγραφέα. Χάρηκα πολύ που διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, δέθηκα αρκετά με την αφηγήτρια, μου άρεσε πολύ η όλη (μελαγχολική) ατμόσφαιρα, σίγουρα πέρασα καλά. Και εννοείται ότι στο μέλλον θα διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα.
March 28, 2021
Εβίβα στους έρωτες πεταλούδες, που κράτησαν λίγο και πέθαναν πριν τις δόξες τους, ζώντας για πάντα στο αιώνιο του απωθημένου.
November 2, 2016
Να σου πω την αλήθεια, δεν το αποκλείω, ναι, μπορεί να μ' αγαπάς, αλλά σαν φίλη, δηλαδή τι θα πει σαν φίλη; Ότι αν βρεθώ στην ανάγκη θα μου στείλεις λεφτά; Ότι αν με χτυπήσει αυτοκίνητο θα μεσολαβήσεις να με βάλουν σε μονό δωμάτιο στο Κ. Α. Τ.; Ότι αν πεθάνω θα κινήσεις γη και ουρανό για να μου βρεις θέση σε κεντρικό νεκροταφείο με αγάλματα και πλούσια βλάστηση, να είναι σωστός παράδεισος;
Εγώ αλλιώς σ' αγαπώ.
Ο μονόλογος της πρωταγωνίστριας-αφηγήτριας απευθύνεται σε ένα ΄εσύ΄, στο αντικείμενο του έρωτά της, τεχνική που υποβάλλει ένα είδος συναισθηματικής ταύτισης του αναγνώστη με την αφηγηματική φωνή, δημιουργεί επικοινωνιακό δεσμό. Αυτή η σύνδεση εντείνεται με την τεχνική in medias res, με τη μη γραμμική χρονική λειτουργία, καθώς υπάρχουν συχνές αναδρομές, αφηγηματικά άλματα, στο παρελθόν κι επαφίεται στον αναγνώστη η αναδιάρθρωση της ιστορίας. Πρόκειται για ένα λόγο εστιασμένο σε ένα πρόσωπο, μέσα από τις σκέψεις του οποίου ξεδιπλώνονται συνειρμικά τα γεγονότα. Το τέλος προεξαγγέλεται, δεν αποτελεί γρίφο, κι άρα η αφήγηση συνδυάζεται με την παραδοχή/συνενοχή του αναγνώστη πως όσα παρουσιάζονται ανήκουν στο παρελθόν, εμφατικά και χωρίς πιθανότητα επανάληψης στο μέλλον. Η ειρωνεία της τύχης σε σχέση με μια απόλυτα ρεαλιστική ατμόσφαιρα είναι τα δυνατά σημεία του κειμένου του Αλεξάκη - δε συντελείται καμία ανατροπή που θα έσπαγε τα όρια της ρεαλιστικής απεικόνισης του τέλους μιας παράνομης σχέσης, ενώ αξιέπαινη είναι η αποτύπωση της ερωτευμένης γυναίκας και της παθολογίας, εν γένει, του έρωτα.
April 14, 2019
Το βιβλίο τής άνοιξης και της κάθε άνοιξης με το γενικό προσταγμα:ερωτευτείτε.
December 29, 2023
Προσωπικό. Αληθινό. Υπέροχο.
March 22, 2021
Αχ, ο έρωτας! Αυτό το υπέροχο κοκτέιλ ορμονών στον εγκέφαλο που σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με τα πιο φωτεινά και ζωηρά χρώματα, που σου δημιουργεί μια πρωτοφανή ευφορία. σε κάνει να νιώθεις παντοδύναμος, άτρωτος, που σε απομακρύνει από τον θάνατο. Συνήθως ο ένας από τους δύο θέλει πιο πολύ. Και μετά έρχεται η εγκατάλειψη, ο χωρισμός, η απογοήτευση, το μαράζι... Είναι σαν να σου ανακοινώνουν ότι ο Θεός της θρησκείας σου ξαφνικά καταργήθηκε και σοκάρεσαι, δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. "Ο Θεός είναι μεγάλος", σκέφτεσαι, "θα γυρίσει, δεν μπορεί". Και περιμένεις, ελπίζεις, σε πιάνει άρνηση, περιμένεις το μήνυμα, το τηλέφωνο, κάτι... Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την απουσία του άλλου, υποφέρεις, σου γίνεται έμμονη ιδέα. Ώσπου μετά την περίοδο πένθους, το παίρνεις απόφαση και προχωράς. Ο έρωτας μοιάζει με μανιοκαταθλιπτικό επεισόδιο. Αυτό ακριβώς περιγράφει αυτό το βιβλίο.
Η Ελένη γνωρίζει τον Γρηγόρη, ο οποίος έχει ύποπτα πολλές ομοιότητες με τον συγγραφέα, και ο έρωτας την χτυπάει κατακούτελα. Είναι και οι δύο παντρεμένοι, παρόλ' αυτά αρχίζουν μια έντονη αλληλογραφία που τους οδηγεί να περάσουν μια μαγική βδομάδα στη Βαρκελώνη. Λίγες μέρες μετά, η Ελένη λαμβάνει το γράμμα του Γρηγόρη που της ανακοινώνει πως θέλει να χωρίσουν και γίνεται κομμάτια. Κλείνεται στο σπίτι, δεν έχει όρεξη για τίποτα, το μόνο που κάνει είναι να περιμένει να χτυπήσει το τηλέφωνο και να γράφει ένα βιβλίο, στο οποίο απευθύνεται στον Γρηγόρη και περιγράφει την ιστορία τους, όλα αυτά που ένιωσε, όλα αυτά που θα ήθελε να του πει και δεν πρόλαβε. Έτσι ο συγγραφέας γράφει το βιβλίο μέσα από το στόμα της Ελένης, σε μορφή που μοιάζει με επιστολή ή ημερολόγιο. Είναι χειμαρρώδες, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο, κάποιες φορές περνάει ξυστά από το μελό χωρίς όμως να το ακουμπάει.
Ο Κώστας Τσαούσης, από την εφημερίδα Έθνος, έγραψε ότι το μήνυμα του βιβλίου είναι η αντίσταση στην καταδυνάστευση από μια σχέση, που δεν σ' αφήνει να δεις τον κό��μο με τα πραγματικά του χρώματα. Εγώ πάλι νομίζω πως ο έρωτας είναι μία από εκείνες τις μικρές μεγαλειώδεις τραγωδίες της ζωής που απλά αξίζει να περιγραφούν μέσα από τη λογοτεχνία. Κανονικά θα έβαζα 4 αστέρια αλλά βιβλία παρόμοιας θεματικής που διαδραματίζονται τη δεκαετία του 1980 ή λίγο πιο πρίν (τέτοια είναι και του Βακαλόπουλου) μου ασκούν ένα είδος γοητείας που δεν μπορώ καλά καλά να την περιγράψω. Ίσως γιατί με συνδέουν με την εποχή της παιδικής μου ηλικίας. Για αυτό τον λόγο, και γιατί κόλλησα και το διάβασα ολόκληρο μέσα σε μια ημέρα, θα του βάλω 5 αστέρια.
Η Ελένη γνωρίζει τον Γρηγόρη, ο οποίος έχει ύποπτα πολλές ομοιότητες με τον συγγραφέα, και ο έρωτας την χτυπάει κατακούτελα. Είναι και οι δύο παντρεμένοι, παρόλ' αυτά αρχίζουν μια έντονη αλληλογραφία που τους οδηγεί να περάσουν μια μαγική βδομάδα στη Βαρκελώνη. Λίγες μέρες μετά, η Ελένη λαμβάνει το γράμμα του Γρηγόρη που της ανακοινώνει πως θέλει να χωρίσουν και γίνεται κομμάτια. Κλείνεται στο σπίτι, δεν έχει όρεξη για τίποτα, το μόνο που κάνει είναι να περιμένει να χτυπήσει το τηλέφωνο και να γράφει ένα βιβλίο, στο οποίο απευθύνεται στον Γρηγόρη και περιγράφει την ιστορία τους, όλα αυτά που ένιωσε, όλα αυτά που θα ήθελε να του πει και δεν πρόλαβε. Έτσι ο συγγραφέας γράφει το βιβλίο μέσα από το στόμα της Ελένης, σε μορφή που μοιάζει με επιστολή ή ημερολόγιο. Είναι χειμαρρώδες, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο, κάποιες φορές περνάει ξυστά από το μελό χωρίς όμως να το ακουμπάει.
Ο Κώστας Τσαούσης, από την εφημερίδα Έθνος, έγραψε ότι το μήνυμα του βιβλίου είναι η αντίσταση στην καταδυνάστευση από μια σχέση, που δεν σ' αφήνει να δεις τον κό��μο με τα πραγματικά του χρώματα. Εγώ πάλι νομίζω πως ο έρωτας είναι μία από εκείνες τις μικρές μεγαλειώδεις τραγωδίες της ζωής που απλά αξίζει να περιγραφούν μέσα από τη λογοτεχνία. Κανονικά θα έβαζα 4 αστέρια αλλά βιβλία παρόμοιας θεματικής που διαδραματίζονται τη δεκαετία του 1980 ή λίγο πιο πρίν (τέτοια είναι και του Βακαλόπουλου) μου ασκούν ένα είδος γοητείας που δεν μπορώ καλά καλά να την περιγράψω. Ίσως γιατί με συνδέουν με την εποχή της παιδικής μου ηλικίας. Για αυτό τον λόγο, και γιατί κόλλησα και το διάβασα ολόκληρο μέσα σε μια ημέρα, θα του βάλω 5 αστέρια.
January 22, 2022
Τάλγκο είναι το τρένο που ξεκινάει απ' το Παρίσι για τη Βαρκελώνη.
Τάλγκο επίσης, είναι το βιβλίο που με έναν μαγικό τρόπο σε παίρνει από μια πραγματικότητα ρηχή, και σε μεταφέρει στον λογοτεχνικό κόσμο του Βασίλη Αλεξάκη.
Εκεί, νιώθεις. Αφήνεσαι στις λέξεις του κι αισθάνεσαι. Κι αυτό αρκεί!
Για όλες εκείνες τις φορές που το ανεκπλήρωτο ήταν πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο... Για εκείνο το λίγο που έγινε τα πάντα.. Για τον μοναδικό τρόπο που προσέγγισε ο συγγραφέας τον ψυχισμό της ερωτευμένης γυναίκας..
Και για τη Λογοτεχνία που είναι η πιο τρυφερή μορφή επανάστασης σήμερα. 🖤
Το λάτρεψα!
|Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω:
«Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή».|
Τάλγκο επίσης, είναι το βιβλίο που με έναν μαγικό τρόπο σε παίρνει από μια πραγματικότητα ρηχή, και σε μεταφέρει στον λογοτεχνικό κόσμο του Βασίλη Αλεξάκη.
Εκεί, νιώθεις. Αφήνεσαι στις λέξεις του κι αισθάνεσαι. Κι αυτό αρκεί!
Για όλες εκείνες τις φορές που το ανεκπλήρωτο ήταν πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο... Για εκείνο το λίγο που έγινε τα πάντα.. Για τον μοναδικό τρόπο που προσέγγισε ο συγγραφέας τον ψυχισμό της ερωτευμένης γυναίκας..
Και για τη Λογοτεχνία που είναι η πιο τρυφερή μορφή επανάστασης σήμερα. 🖤
Το λάτρεψα!
|Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω:
«Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή».|
November 25, 2018
Ένας ύμνος στη γυναικεία αγάπη γραμμένος από άντρα συγγραφέα. Εξ αρχής γνωρίζουμε το τέλος. Ο Γρηγόρης χωρίζει την Ελένη, δίνει τέλος σε αυτό που έζησαν στη Βαρκελώνη. Και η Ελένη προσπαθεί να γράψει. Να καταγράψει όλα αυτά τα συναισθήματα που την κατακλύζουν. Να θυμηθεί ξανά τον έρωτά της, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τη φωνή του. Θα μπορούσε να καταλήξει μελό, αλλά ο Βασίλης Αλεξάκης δίνει ένα λυρικό κείμενο γεμάτο από εικόνες, μνήμες και εναλλαγή συναισθημάτων. Το διάβασα σε ένα Σαββατοκύριακο τόσο λόγω όγκου (170 περίπου σελίδες), όσο και γιατί όσο προχωρά η αφήγηση της Ελένης, κουβαλά μια ειλικρίνεια.
May 2, 2023
Μια νοσταλγική ιστορία που αφηγείται την πορεία μιας σχέσης. Τη πρώτη συνάντηση, τον έρωτα που ξετυλίγεται στα ξαφνικά, τα δυνατά συναισθήματα, τις δυσκολίες, το αδιέξοδο, τον χωρισμό. Η γραφή του Αλεξάκη, μοναδική σε ταξιδεύει και σου αποπνέει αμέσως οικειότητα λες και διαβάζεις σκέψεις από το ημερολόγιο της ηρωίδας. Το διάβασα δεύτερη φορά και με ταξίδεψε το ίδιο με πριν μερικά χρόνια. Μια ιστορία γνώριμη που ίσως μας θυμίσει κάποιον δικό μας έρωτα με άρωμα παρισινής βροχής και κρυμμένα χειρόγραφα σε κάποιο συρτάρι.
April 19, 2019
Biten bir aşkın ardından, bir iç döküş kitabı...
October 11, 2022
2.5 αστεράκια
Ωραία γραφή, εξαιρετική βασικά.
Αλλά το θέμα του παράνομου και ανεκπλήρωτου έρωτα ειναι τόσο κοινό.. Και τόσο βαρετό.
Ωραία γραφή, εξαιρετική βασικά.
Αλλά το θέμα του παράνομου και ανεκπλήρωτου έρωτα ειναι τόσο κοινό.. Και τόσο βαρετό.
August 4, 2012
http://www.diavazontas.blogspot.gr/20...
Θα μπορούσε να διολισθήσει στα όρια του μελό, το «Τάλγκο» του Βασίλη Αλεξάκη, αν ο συγγραφέας δεν είχε την εξαιρετική ικανότητα να γράφει για ερωτικές ιστορίες με μια παράξενη νηφαλιότητα. Ιδωμένο από τη γυναικεία ηρωίδα-αφηγήτρια, το μυθιστόρημα ούτε χαρίζεται ούτε αδικεί το γυναικείο φύλο, αλλά δεν θα μπορούσε και να είναι γραμμένο από γυναίκα. Η Ελένη, παντρεμένη με τον Κώστα, μας μιλά σε πρώτο πρόσωπο για τον έρωτά της με τον Γρηγόρη, έναν άντρα που ζει στο Παρίσι, και με τον οποίο πέρασε κάποιες εκπληκτικές μέρες στη Βαρκελώνη πριν αυτός τη χωρίσει και γυρίσει στη γυναίκα και τα παιδιά του.
Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο, αφήνει μια γλυκιά γεύση στο στόμα και ενισχύει την πεποίθησή μου πως ο Αλεξάκης τα καταφέρνει καλύτερα στα αισθηματικά από ότι στα πολιτικά βιβλία.
Θα μπορούσε να διολισθήσει στα όρια του μελό, το «Τάλγκο» του Βασίλη Αλεξάκη, αν ο συγγραφέας δεν είχε την εξαιρετική ικανότητα να γράφει για ερωτικές ιστορίες με μια παράξενη νηφαλιότητα. Ιδωμένο από τη γυναικεία ηρωίδα-αφηγήτρια, το μυθιστόρημα ούτε χαρίζεται ούτε αδικεί το γυναικείο φύλο, αλλά δεν θα μπορούσε και να είναι γραμμένο από γυναίκα. Η Ελένη, παντρεμένη με τον Κώστα, μας μιλά σε πρώτο πρόσωπο για τον έρωτά της με τον Γρηγόρη, έναν άντρα που ζει στο Παρίσι, και με τον οποίο πέρασε κάποιες εκπληκτικές μέρες στη Βαρκελώνη πριν αυτός τη χωρίσει και γυρίσει στη γυναίκα και τα παιδιά του.
Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο, αφήνει μια γλυκιά γεύση στο στόμα και ενισχύει την πεποίθησή μου πως ο Αλεξάκης τα καταφέρνει καλύτερα στα αισθηματικά από ότι στα πολιτικά βιβλία.
August 25, 2021
Βιβλίο σταθμός για μένα. Για διάφορους λόγους. Για χρόνια ήθελα να πάω στη Λισσαβώνα, κι όταν αυτό έγινε (πια), ένιωσα σαν κάτι μέσα μου να εκπληρώθηκε. Η κινηματογραφική εξιστόρηση ήταν ο "Ξαφνικός Έρωτας", σε σκηνοθεσία Τσεμπερόπουλου, μια πάνω από μέτρια απόδοση, σε συνδυασμό με την έξοχη μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη και μια Ελένη Βιτάλη ανεπανάληπτη (Έλα λίγο, μόνο για λίγο...)
Ήταν το πρώτο βιβλίο του Αλεξάκη που διάβασα κι έπειτα ακολούθησαν (σχεδόν) όλα τα υπόλοιπα. Αγάπησα τη γραφή του, τόσο αβίαστη και γάργαρη, φορές με χιούμορ κι άλλοτε με αλήθειες που πονάνε (;).
Ήταν το πρώτο βιβλίο του Αλεξάκη που διάβασα κι έπειτα ακολούθησαν (σχεδόν) όλα τα υπόλοιπα. Αγάπησα τη γραφή του, τόσο αβίαστη και γάργαρη, φορές με χιούμορ κι άλλοτε με αλήθειες που πονάνε (;).
August 4, 2024
Έρωτες σαν του « Ταλγκο» δεν θα έπρεπε να «υπάρχουν» αλλά οι λέξεις είναι γραμμένες με τόση μαεστρία που νιώθεις την ανάσα των ηρώων στο πετσί σου!
Υπέροχο
Υπέροχο
March 23, 2021
Με αφορμή το θάνατο του Αλεξάκη και μια κουβέντα με μια πολύ αγαπημένη φίλη, βρέθηκε αυτό το βιβλίο στα χέρια μου. Ίσως το timing (πάντα ιερό) να έπαιξε ρόλο και να μην ήταν το κατάλληλο. Το διάβασα βέβαια απνευστί και η ιστορία σε σημεία αγγίζει. Ένα δυο αποσπάσματα είναι όντως πολύ δυνατά, ποιητικά, μιλάνε για κάτι που όλοι έχουμε ζήσει και νιωσει.
Αλλά τόσο πόνο και κλονισμό και εγκατάλειψη εαυτού δεν τα αντέχω, πολύ μεγάλη δόση για μένα. Η Ελένη που συναντάει το Γρήγορη και η σύντομη ιστορία τους, γεμάτη από έρωτα, μου θύμισε τη ζωή μιας πεταλούδας. Αλλά οκ, χρειάζεται και η γείωση. Ήταν πολύ έντονο και υπέρ του δέοντος συναισθηματικό το ύφος, πλέον δεν αντέχω τόσο πόνο από έρωτα, που προκαλείται εντέλει, από τον ίδιο τον εαυτό...
Αλλά τόσο πόνο και κλονισμό και εγκατάλειψη εαυτού δεν τα αντέχω, πολύ μεγάλη δόση για μένα. Η Ελένη που συναντάει το Γρήγορη και η σύντομη ιστορία τους, γεμάτη από έρωτα, μου θύμισε τη ζωή μιας πεταλούδας. Αλλά οκ, χρειάζεται και η γείωση. Ήταν πολύ έντονο και υπέρ του δέοντος συναισθηματικό το ύφος, πλέον δεν αντέχω τόσο πόνο από έρωτα, που προκαλείται εντέλει, από τον ίδιο τον εαυτό...
April 14, 2017
To βαρέθηκα, το βρήκα αρκετά απλοϊκό, καθόλου διεισδυτικό ή μια καινούργια ματιά στον έρωτα από την οπτική γωνία μιας γυναίκας. Μια απλή, καθημερινή υπόθεση, που θα μπορούσε ωστόσο να πραγματευθεί ο συγγραφέας σε μεγαλύτερο βάθος και φιλοσοφικό υπόβαθρο. Μου άφησε μια μελαγχολία, κυρίως για την εμμονική προσκόλληση σε έναν τρόπο πραγμάτευσης του έρωτα χιλιοειπωμένο, χιλιοπαιγμένο και κάπως επιδερμικό. Δυστυχώς, το μόνο που απόλαυσα ήταν το οπισθόφυλλο...
June 2, 2024
3.5/5
September 5, 2017
"Ίσως γι'αυτό να γράφω τελικά, για να επιζήσει κάτι απ'όλα αυτά, για να μην τ'αρπάξει όλα ο χρόνος. Προσπαθώ κάτι να του κλέψω, έστω μερικές στιγμές. Ό,τι θυμάμαι. Ας του πάρουμε κι εμείς κάτι, τόσα και τόσα μας παίρνει αυτός. Ενεργεί αθόρυβα, σαν κλέφτης. Στο τέλος μόνο ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε τίποτα δικό μας, ούτε το ίδιο μας το σώμα... Ο χρόνος θα έχει κλέψει ως και τις αναμνήσεις μας."
Κι όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που ούτε ο χρόνος ούτε κανένας άλλος δεν μπορεί να μας τα κλέψει. Η θλίψη για κάτι που έφυγε δίνει αργά ή γρήγορα τη θέση της στη βαθιά χαρά για το ότι αυτό υπήρξε και μας χάρισε τα δώρα του, έστω και για λίγο.
Το διάβασα σε μια μέρα και με έκανε να αναζητήσω και τα υπόλοιπα βιβλία του Βασίλη Αλεξάκη.
Κι όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που ούτε ο χρόνος ούτε κανένας άλλος δεν μπορεί να μας τα κλέψει. Η θλίψη για κάτι που έφυγε δίνει αργά ή γρήγορα τη θέση της στη βαθιά χαρά για το ότι αυτό υπήρξε και μας χάρισε τα δώρα του, έστω και για λίγο.
Το διάβασα σε μια μέρα και με έκανε να αναζητήσω και τα υπόλοιπα βιβλία του Βασίλη Αλεξάκη.
October 28, 2016
Δεν μου αρέσουν τα βιβλία με μελό ιστορίες αγάπης. Το Τάλγκο όμως είναι κάτι διαφορετικό. Μια αισθηματική μεν ιστορία, ειπωμένη ωστόσο με τόσο νηφάλιο τρόπο και κινηματογραφική ταχύτητα. Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, η ηρωίδα μας περιγράφει την απλή, καθημερινή ιστορία της υπό αντρικό πρίσμα κι αυτό είναι που κάνει το βιβλίο του Αλεξάκη τόσο ευκολοδιάβαστο με την διάθεση να το αφήσεις μόνο αφού το τελειώσεις. Από τους συγγραφείς που σίγουρα θα ξαναδιαβάσω, αφού ούτως ή άλλως στο ράφι υπάρχει κι άλλο δικό του βιβλίο προς κατανάλωση.
September 12, 2021
Το Τάλγκο του Βασίλη Αλεξάκη είναι ένα από τα βιβλία που κατάφεραν να αλλάξουν το λογοτεχνικες μου επιλογές, τόσο στην ανάγνωση μα και στην συγγραφή.
Η πρωτη μου συνάντηση με τον κο Αλεξάκη γίνεται με αυτό το βιβλίο, γίνεται αγαπημένο μου για το καλό γράψιμο, χωρίς φανφάρες, και το ξεδίπλωμα των ηρώων.
Είναι καθαρό, γεμάτο κινηματογραφικές σκηνές και μοιάζει με ερωτική εξομολόγηση. Το διάβασα πρώτη φορά το 2015, το ξαναδιάβασα φέτος, αφού έφυγε, και είναι η κάθε φορά η πρόταση μου σε όποιον με ρωτάει "τι να διαβάσω;".
Η πρωτη μου συνάντηση με τον κο Αλεξάκη γίνεται με αυτό το βιβλίο, γίνεται αγαπημένο μου για το καλό γράψιμο, χωρίς φανφάρες, και το ξεδίπλωμα των ηρώων.
Είναι καθαρό, γεμάτο κινηματογραφικές σκηνές και μοιάζει με ερωτική εξομολόγηση. Το διάβασα πρώτη φορά το 2015, το ξαναδιάβασα φέτος, αφού έφυγε, και είναι η κάθε φορά η πρόταση μου σε όποιον με ρωτάει "τι να διαβάσω;".
February 20, 2022
Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω: «Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή».
September 13, 2019
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου δηλώνεται η άποψη του Κώστα Τσαούση από την εφημερίδα "Έθνος", ότι το μήνυμα του έργου είναι η αντίσταση στην καταδυνάστευση από μία σχέση. Φυσικά, ο κριτικός αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ο κάθε αναγνώστης να ανακαλύψει "μια διαφορετική ουσιαστικότητα". Άλλωστε αυτό δεν ισχύει για κάθε έργο Τέχνης που προσεγγίζει ο εκάστοτε αποδέκτης;
Η δική μου, λοιπόν, προσέγγιση είναι διαφορετική. Αντίκρυσα το βιβλίο του Αλεξάκη ως έναν ύμνο στη λυτρωτική δύναμη της γραφής. Η Ελένη, μια παντρεμένη χορεύτρια ξεκινά να καταγράφει τις αναμνήσεις της από έναν έρωτα με τον Γρηγόρη, έναν επίσης έγγαμο πανεπιστημιακό, που κατοικεί στο Παρίσι. Μια επιστολή όπου της ανακοινώνει τον χωρισμό τους θα γίνει αφορμή για τη βίωση μιας "περιόδου πένθους" έως ότου συνειδητοποιήσει το τέλος της ερωτικής τους σχέσης, ξαναβρεί τον εαυτό της και αποφασίσει να συνεχίσει την πορεία της στη ζωή, χωρίς εκείνον.
Κλεισμένη στο σπίτι, απομακρυσμένη από τα πάντα, σε μια κατάσταση πένθιμη, θα καταγράψει όσα έζησε στο σύντομο χρονικό διάστημα που διήρκεσε η σχέση της με τον Γρηγόρη. Η γνωριμία τους, οι επιστολές του από το Παρίσι, το ταξίδι της ως την Ισπανία, όπου άρχισαν να φαίνονται τα σύννεφα του τέλους. Οι αναμνήσεις της, όπως είναι φυσικό, δεν έρχονται με χρονική γραμμικότητα. Ακολουθώντας μια ανεξάρτητη,συνειρμική πορεία, η Ελένη μεταπηδά από τόπο σε τόπο και από το ένα χρονικό επίπεδο στο άλλο.
Ο Βασίλης Αλεξάκης, κρυμμένος πίσω από την Ελένη, εισχωρεί πραγματικά στον γυναικείο ψυχισμό. Κι αυτό είναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα! Νομίζω ότι ο συγγραφέας δεν έχει συμπαθήσει τον ήρωά του, τον Γρηγόρη. Τον συμμερίζεται, αλλά δεν τον συμπαθεί. Την Ελένη, όμως, της οποίας τη φωνή υιοθετεί για να αποδώσει τα συναισθήματα όλων των γυναικών που βρίσκονται σε αδιέξοδες σχέσεις με έγγαμους άντρες, την συμπονά και την ανάγει, στο τέλος, σε ένα στάδιο απελευθέρωσης από τη στασιμότητα και, σίγουρα, και τον αυτοενεχυριασμό.
Το μυστήριο του τίτλου αποκαλύπτεται λίγο πριν το τέλος και νομίζω ότι πρέπει να αναζητηθεί και ο συμβολισμός του. Μην μπορώντας να αποκαλύψω την έννοια της λέξης "Talgo", απλώς παραπέμπω στο ταξίδι, που μπορεί να ταυτίζεται με το ταξίδι του έρωτα, της απελευθέρωσης, της ωριμότητας, της αυτογνωσίας και, εν τέλει, το ταξίδι του εαυτού μας μέσα από ηδονές και πόνους και τούμπαλιν.
***
"Να σου πω την αλήθεια, δεν το αποκλείω, ναι, μπορεί να μ' αγαπάς, αλλά σαν φίλη, δηλαδή τι θα πει σαν φίλη; Ότι αν βρεθώ στην ανάγκη, θα μου στείλεις λεφτά; Ότι αν με χτυπήσει αυτοκίνητο, θα μεσολαβήσεις να με βάλουν σε μονό δωμάτιο στο Κ.Α.Τ.; Ότι αν πεθάνω, θα κινήσεις γη και ουρανό για να μου βρεις θέση σε κεντρικό νεκροταφείο με αγάλματα και πλούσια βλάστηση, να είναι σωστός παράδεισος;
Εγώ αλλιώς σ' αγαπώ."
Η δική μου, λοιπόν, προσέγγιση είναι διαφορετική. Αντίκρυσα το βιβλίο του Αλεξάκη ως έναν ύμνο στη λυτρωτική δύναμη της γραφής. Η Ελένη, μια παντρεμένη χορεύτρια ξεκινά να καταγράφει τις αναμνήσεις της από έναν έρωτα με τον Γρηγόρη, έναν επίσης έγγαμο πανεπιστημιακό, που κατοικεί στο Παρίσι. Μια επιστολή όπου της ανακοινώνει τον χωρισμό τους θα γίνει αφορμή για τη βίωση μιας "περιόδου πένθους" έως ότου συνειδητοποιήσει το τέλος της ερωτικής τους σχέσης, ξαναβρεί τον εαυτό της και αποφασίσει να συνεχίσει την πορεία της στη ζωή, χωρίς εκείνον.
Κλεισμένη στο σπίτι, απομακρυσμένη από τα πάντα, σε μια κατάσταση πένθιμη, θα καταγράψει όσα έζησε στο σύντομο χρονικό διάστημα που διήρκεσε η σχέση της με τον Γρηγόρη. Η γνωριμία τους, οι επιστολές του από το Παρίσι, το ταξίδι της ως την Ισπανία, όπου άρχισαν να φαίνονται τα σύννεφα του τέλους. Οι αναμνήσεις της, όπως είναι φυσικό, δεν έρχονται με χρονική γραμμικότητα. Ακολουθώντας μια ανεξάρτητη,συνειρμική πορεία, η Ελένη μεταπηδά από τόπο σε τόπο και από το ένα χρονικό επίπεδο στο άλλο.
Ο Βασίλης Αλεξάκης, κρυμμένος πίσω από την Ελένη, εισχωρεί πραγματικά στον γυναικείο ψυχισμό. Κι αυτό είναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα! Νομίζω ότι ο συγγραφέας δεν έχει συμπαθήσει τον ήρωά του, τον Γρηγόρη. Τον συμμερίζεται, αλλά δεν τον συμπαθεί. Την Ελένη, όμως, της οποίας τη φωνή υιοθετεί για να αποδώσει τα συναισθήματα όλων των γυναικών που βρίσκονται σε αδιέξοδες σχέσεις με έγγαμους άντρες, την συμπονά και την ανάγει, στο τέλος, σε ένα στάδιο απελευθέρωσης από τη στασιμότητα και, σίγουρα, και τον αυτοενεχυριασμό.
Το μυστήριο του τίτλου αποκαλύπτεται λίγο πριν το τέλος και νομίζω ότι πρέπει να αναζητηθεί και ο συμβολισμός του. Μην μπορώντας να αποκαλύψω την έννοια της λέξης "Talgo", απλώς παραπέμπω στο ταξίδι, που μπορεί να ταυτίζεται με το ταξίδι του έρωτα, της απελευθέρωσης, της ωριμότητας, της αυτογνωσίας και, εν τέλει, το ταξίδι του εαυτού μας μέσα από ηδονές και πόνους και τούμπαλιν.
***
"Να σου πω την αλήθεια, δεν το αποκλείω, ναι, μπορεί να μ' αγαπάς, αλλά σαν φίλη, δηλαδή τι θα πει σαν φίλη; Ότι αν βρεθώ στην ανάγκη, θα μου στείλεις λεφτά; Ότι αν με χτυπήσει αυτοκίνητο, θα μεσολαβήσεις να με βάλουν σε μονό δωμάτιο στο Κ.Α.Τ.; Ότι αν πεθάνω, θα κινήσεις γη και ουρανό για να μου βρεις θέση σε κεντρικό νεκροταφείο με αγάλματα και πλούσια βλάστηση, να είναι σωστός παράδεισος;
Εγώ αλλιώς σ' αγαπώ."
November 3, 2021
Η Ελένη είναι ερωτευμένη με τον Γρηγόρη, ο Γρηγορης είναι ερωτευμένος με την Ελένη. Ο Γρηγόρης χωρίζει την Ελένη, η Ελένη είναι ερωτευμένη με τον Γρηγόρη. Ακόμα.
Λίγο πολύ αυτό είναι το Τάλγκο, ένας έρωτας που δεν τελείωσε, ένας έρωτας που έπρεπε να γίνει όπως πιστεύει η πρωταγωνίστρια, και τώρα γράφει ένα βιβλιο για αυτό.
Ας μετρήσουμε τα πράγματα που μου άρεσαν στο βιβλίο και το διάβασα σε ένα μόλις απόγευμα.
Καταρχάς, ο Αλεξάκης επιλέγει να χρησιμοποιήσει γυναικεία «φωνή» για να διηγηθεί αυτή την ιστορία. Μετά, η απλή του γραφή και αυτή η περίεργη κίνηση που κάνει μέσα στο χρόνο, δίνει τόσο χώρο στο συναίσθημα που το κάνει εθιστικό.
Τελευταίο και το σημαντικότερο αυτό:
«…ήθελα οπωσδήποτε να σου πω κάτι και το μόνο που βρήκαν ήταν να σε ρωτήσω:
-Σας αρέσουν οι γίγαντες;
Χαμογελάς κάπως ειρωνικά αλλά και τόσο γλυκά και είπες:
-Ναι, αλλά προτιμώ τη φασολάδα.»
Τι να λέμε τώρα;(μου ‘χεις λείψει, ανεμοδαρμένα ύψη)
Cheers νταρλινγκς!!!
*όταν το διαβάσεις και φτάσεις στο τέλος, και αυτό στις τελευταίες σελίδες κάτι είναι να ξέρεις!
https://www.instagram.com/p/CVGJx-6IV5u/
Λίγο πολύ αυτό είναι το Τάλγκο, ένας έρωτας που δεν τελείωσε, ένας έρωτας που έπρεπε να γίνει όπως πιστεύει η πρωταγωνίστρια, και τώρα γράφει ένα βιβλιο για αυτό.
Ας μετρήσουμε τα πράγματα που μου άρεσαν στο βιβλίο και το διάβασα σε ένα μόλις απόγευμα.
Καταρχάς, ο Αλεξάκης επιλέγει να χρησιμοποιήσει γυναικεία «φωνή» για να διηγηθεί αυτή την ιστορία. Μετά, η απλή του γραφή και αυτή η περίεργη κίνηση που κάνει μέσα στο χρόνο, δίνει τόσο χώρο στο συναίσθημα που το κάνει εθιστικό.
Τελευταίο και το σημαντικότερο αυτό:
«…ήθελα οπωσδήποτε να σου πω κάτι και το μόνο που βρήκαν ήταν να σε ρωτήσω:
-Σας αρέσουν οι γίγαντες;
Χαμογελάς κάπως ειρωνικά αλλά και τόσο γλυκά και είπες:
-Ναι, αλλά προτιμώ τη φασολάδα.»
Τι να λέμε τώρα;(μου ‘χεις λείψει, ανεμοδαρμένα ύψη)
Cheers νταρλινγκς!!!
*όταν το διαβάσεις και φτάσεις στο τέλος, και αυτό στις τελευταίες σελίδες κάτι είναι να ξέρεις!
https://www.instagram.com/p/CVGJx-6IV5u/
January 31, 2024
Το "Τάλγκο" του Βασίλη Αλεξάκη είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα για το τι παθαίνει κανείς όταν ερωτεύεται μαλάκες. Και ταυτόχρονα ένα από τα πιο δυνατά, πιο καλογραμμένα βιβλία που διάβασα μέχρι σήμερα! Κι ενώ, όπως είπαμε, ο σκοπός του βιβλίου είναι πρωτίστως διδακτικός, εμένα μου έμεινε πιο έντονα απ'όλα αυτό το απόσπασμα, από το σημείο εκείνο του βιβλίου όπου το αυτοπαραμύθιασμα της ερωτοχτυπημένης ηρωίδας χτυπάει ταβάνι:
"...Μέσα στο πακέτο βρήκα ένα γυάλινο μπουκαλάκι, σαν αυτά του φαρμακείου, μ'ένα διαφανές υγρό. Επάνω στο μπουκαλάκι είχες γράψει με σινική μελάνη: ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΒΡΟΧΗ. Βρήκα κι αυτό το σημείωμα: "Τη μάζεψα με μια κατσαρόλα, απ'το παράθυρο. Το μανίκι μου έγινε μούσκεμα. Γρήγορης."
Κι όταν πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί σου, Γρηγόρη, να ξέρεις ότι θα σ'ευγνωμονώ που μου έκανες αυτό το δώρο. Μ'ανέβασες στα ίδια μου τα μάτια, μ'έκανες να αισθάνομαι θεά. Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω: «Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή»."
Τελικά φαίνεται ότι έρωτας χωρίς παραμύθι δεν υπάρχει(;)... Ας είναι! ⭐⭐⭐⭐⭐/5
"...Μέσα στο πακέτο βρήκα ένα γυάλινο μπουκαλάκι, σαν αυτά του φαρμακείου, μ'ένα διαφανές υγρό. Επάνω στο μπουκαλάκι είχες γράψει με σινική μελάνη: ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΒΡΟΧΗ. Βρήκα κι αυτό το σημείωμα: "Τη μάζεψα με μια κατσαρόλα, απ'το παράθυρο. Το μανίκι μου έγινε μούσκεμα. Γρήγορης."
Κι όταν πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί σου, Γρηγόρη, να ξέρεις ότι θα σ'ευγνωμονώ που μου έκανες αυτό το δώρο. Μ'ανέβασες στα ίδια μου τα μάτια, μ'έκανες να αισθάνομαι θεά. Όταν γεράσω και με ρωτούν τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου, αυτό μόνο θα λέω: «Μου έκαναν κάποτε δώρο λίγη βροχή»."
Τελικά φαίνεται ότι έρωτας χωρίς παραμύθι δεν υπάρχει(;)... Ας είναι! ⭐⭐⭐⭐⭐/5
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 2, 2024
Το "Τάλγκο" του Βασίλη Αλεξάκη είναι μια συγκινητική εξερεύνηση της αγάπης, της απώλειας και της ανθρώπινης κατάστασης.
Το μυθιστόρημα εμβαθύνει στους εσωτερικούς αγώνες του πρωταγωνιστή, αναδεικνύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ μνήμης και θλίψης. Η γλώσσα είναι τόσο λυρική όσο και προσιτή, καθιστώντας τα πολύπλοκα συναισθήματα απτά και οικεία.
Προσωπικά μου άρεσε που η αφήγηση μιμείται τη χαοτική και συχνά ταραχώδη φύση του πένθους. Σε βάζει ομαλά στο μπέρδεμα μεταξύ παρελθόντων αναμνήσεων και παρόντων πραγματικοτήτων.
Το "Τάλγκο" δεν είναι απλά μια ιστορία προσωπικής θλίψης· είναι μια ιστορία που αντηχεί σε οποιονδήποτε έχει βιώσει βαθιά απώλεια. Ο Αλεξάκης αποτυπώνει την ουσία της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και της διαρκούς δύναμης της αγάπης, κάνοντας αυτό το μυθιστόρημα μια συγκινητική και συναισθηματικά φορτισμένη ανάγνωση.
Συνοψίζοντας, το "Τάλγκο" είναι ένα όμορφα γραμμένο μυθιστόρημα που εξερευνά τα βάθη της θλίψης και τα απομεινάρια της αγάπης. Κάνει κατανοητή την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης καρδιάς.
Το μυθιστόρημα εμβαθύνει στους εσωτερικούς αγώνες του πρωταγωνιστή, αναδεικνύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ μνήμης και θλίψης. Η γλώσσα είναι τόσο λυρική όσο και προσιτή, καθιστώντας τα πολύπλοκα συναισθήματα απτά και οικεία.
Προσωπικά μου άρεσε που η αφήγηση μιμείται τη χαοτική και συχνά ταραχώδη φύση του πένθους. Σε βάζει ομαλά στο μπέρδεμα μεταξύ παρελθόντων αναμνήσεων και παρόντων πραγματικοτήτων.
Το "Τάλγκο" δεν είναι απλά μια ιστορία προσωπικής θλίψης· είναι μια ιστορία που αντηχεί σε οποιονδήποτε έχει βιώσει βαθιά απώλεια. Ο Αλεξάκης αποτυπώνει την ουσία της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και της διαρκούς δύναμης της αγάπης, κάνοντας αυτό το μυθιστόρημα μια συγκινητική και συναισθηματικά φορτισμένη ανάγνωση.
Συνοψίζοντας, το "Τάλγκο" είναι ένα όμορφα γραμμένο μυθιστόρημα που εξερευνά τα βάθη της θλίψης και τα απομεινάρια της αγάπης. Κάνει κατανοητή την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης καρδιάς.
August 17, 2017
" Ίσως γι'αυτό να γράφω τελικά, για να επιζήσει κάτι απ'όλα αυτά, για να μην τ'αρπάξει όλα ο χρόνος. Προσπαθώ κάτι να του κλέψω, έστω μερικές στιγμές. Ό,τι θυμάμαι. Ας του πάρουμε κι εμείς κάτι, τόσα και τόσα μας παίρνει αυτός. Ενεργεί αθόρυβα, σαν κλέφτης. Στο τέλος μόνο ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε τίποτα δικό μας, ούτε το ίδιο μας το σώμα. Έτσι θα καταντήσουμε καθηλωμένοι σε μια πολυθρόνα. Ο χρόνος θα έχει κλέψει ως και τις αναμνήσεις μας. Θα είναι σαν να μην έχουμε ζήσει καν."
Αναρωτιέμαι υπάρχουν όντως τέτοιες γυναίκες, οι οποίες παρότι έχουν κάποιο υπόβαθρο και έχουν ζήσει μια γεμάτη ζωή, μπορούν να γίνουν τόσο αφελείς ώστε να πιστέψουν ότι μία τέτοια σχέση μπορεί να συνεχιστεί; Και να απογοητεύονται τόσο ώστε να μην μπορούν να ορθοποδήσουν και να θεωρούν τον εαυτό τους τόσο ανάξιο;
Αναρωτιέμαι υπάρχουν όντως τέτοιες γυναίκες, οι οποίες παρότι έχουν κάποιο υπόβαθρο και έχουν ζήσει μια γεμάτη ζωή, μπορούν να γίνουν τόσο αφελείς ώστε να πιστέψουν ότι μία τέτοια σχέση μπορεί να συνεχιστεί; Και να απογοητεύονται τόσο ώστε να μην μπορούν να ορθοποδήσουν και να θεωρούν τον εαυτό τους τόσο ανάξιο;
March 2, 2021
το βιβλίο αυτό είναι για 4* αλλά του βάζω 5* γιατί ένιωσα δυνατά συναισθήματα διαβάζοντάς το, πράγμα που όταν συμβαίνει με την ανάγνωση είναι φανταστικό.
η δύναμη ενός ανεκπλήρωτου έρωτα αγγίζει το μεταφυσικό, μια δύναμη που μας κ��βερνά χωρίς να την ελέγχουμε. συναισθήματα που μας δίνουν ζωή μα και που ταυτόχρονα νιώθουμε να μας κλέβουν χρόνια.
η υπογραφή, στο τέλος του βιβλίου, από το Παρίσι σημαίνει πως τελικά αυτοί οι δυο είναι μαζί; πως η Ελένη ολοκλήρωσε το γράψιμο αφότου πήγε και βρήκε τον Γρηγόρη; αν ναι, μιλήστε τώρα ή σιωπήστε για πάντα.
αχ βρε Ελενίτσα ❤️
η δύναμη ενός ανεκπλήρωτου έρωτα αγγίζει το μεταφυσικό, μια δύναμη που μας κ��βερνά χωρίς να την ελέγχουμε. συναισθήματα που μας δίνουν ζωή μα και που ταυτόχρονα νιώθουμε να μας κλέβουν χρόνια.
η υπογραφή, στο τέλος του βιβλίου, από το Παρίσι σημαίνει πως τελικά αυτοί οι δυο είναι μαζί; πως η Ελένη ολοκλήρωσε το γράψιμο αφότου πήγε και βρήκε τον Γρηγόρη; αν ναι, μιλήστε τώρα ή σιωπήστε για πάντα.
αχ βρε Ελενίτσα ❤️
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 30 of 53 reviews