Jump to ratings and reviews
Rate this book

El salvaje

Rate this book
"Y sí, la muerte irrumpió en mi vida y la devastó. Pero estuve resuelto a no permitir que me remolcara con ella." Esta ambiciosa novela confirma a Arriaga como uno de los escritores más potentes, intensos y originales de la literatura contemporánea.

A sus diecisiete años Juan Guillermo se ha quedado huérfano y completamente solo. Tres años atrás, Carlos, su hermano mayor, ha sido asesinado por unos fanáticos religiosos; abatidos por el pesar, sus padres y su abuela mueren. En el extremo de la rabia y la desesperación, Juan Guillermo jura vengarse. El problema es que los jóvenes religiosos están muy bien organizados, gozan del respaldo de gente poderosa, portan armas, han entrenado artes marciales y, para colmo, están coludidos con Zurita, un comandante de la policía judicial. Con esta permanente sensación de vendetta convive una entrañable historia de amor que impide que el protagonista se deslice hacia el vórtice de la autodestrucción.

En paralelo corre la historia de Amaruq, un hombre que en los helados bosques del Yukón se obsesiona en perseguir a un lobo y cuya travesía lo conduce hacia las profundidades de la locura y la muerte.

ENGLISH DESCRIPTION

Juan Guillermo is a teenager who in a matter of a few months looses his brother Carlos, his grandmother, and his parents. The culprits are a group of fundamentalist Catholics that are convinced that is their purpose in life, to rid the world of society's scum. They are conspiring with Captain Zurita who was upset with Carlos for not giving him a share of the earnings from his illegal businesses.
So, they drowned him, and once his parents returned all they found was a casket. But Juan Guillermo decides to take vengeance...

694 pages, Paperback

First published October 1, 2016

Loading interface...
Loading interface...

About the author

Guillermo Arriaga

20 books1,386 followers
Guillermo Arriaga Jordán is a Mexican author, screenwriter, director and producer. He received the 2005 Cannes Film Festival Best Screenplay Award for The Three Burials of Melquiades Estrada.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
3,600 (57%)
4 stars
1,933 (30%)
3 stars
602 (9%)
2 stars
109 (1%)
1 star
36 (<1%)
Displaying 1 - 30 of 1,003 reviews
Profile Image for El Librero de Valentina.
308 reviews24k followers
November 12, 2020
Este año he tenido la inmensa fortuna de descubrir al que hoy, es ya, mi escritor mexicano favorito.
El Salvaje es más que una historia, es un libro con una narrativa potente e impecable. Caligramas, deconstrucciones, relatos cortos, leyendas y el poder de las palabras hacen que la experiencia lectora sea brutal, confrontante, un viaje hacía el interior de uno mismo.
Un libro de pérdidas y vacíos, pero también de amor, amistad, instinto, búsqueda y encuentros. Un libro para entender la vida a través del dolor que provoca la muerte.

Una joya.
Profile Image for julieta.
1,239 reviews31.7k followers
November 12, 2020
Nunca había leído a Arriaga. Creo que tenía cierto prejuicio, porque aunque me gustó mucho la película de Amores Perros, las otras pelis que había escrito me parecían estar gratuitamente llenas de tragedia. Pero vino muy recomendada por mi librero favorito, quien ya había leído otras novelas de Arriaga, así que le entré. Y es una maravilla! Para cualquier lector de novelas, pero Novelas, es una buenísima apuesta.

Arriaga ha demostrado ser un gran contador de historias, y en el formato novela no tiene las limitaciones que seguramente puede tener hacer una peli, así que es más ambicioso, y el resultado es una genial historia, con tensión, tragedias, y momentos que te erizan la piel. Me encanta leer algo tan ambicioso y bien logrado, me costó hacer otra cosa en los días que lo estuve leyendo. También, me encanta que muestra otra cara de México, sí, retrata mucho de la corrupción y la violencia, que vemos todos los días, pero también personajes entrañables y memorables, que también es algo que perdemos de vista en el día a día de nuestros dramas.
Muy recomendado.
Profile Image for Milly Cohen.
1,254 reviews404 followers
August 11, 2021
Hay libros que te dejan sin habla, eso dificulta mucho su reseña. Pero son tan buenos que la merecen, no puedes quedarte callado.

Creo que pocas veces he sentido lo que me produjo este libro: una gran admiración a su ya de por si famoso autor, aunque hacer películas sea tan distinto de hacer literatura, este hombre es un genio en los dos terrenos.

Un amor profundo, profundísimo hacia Juan Guillermo, ¿cómo es que rescata tanta humanidad en medio de tanta desolación? No lo sé, pero lo hace y me conquista y me enamora y lo quiero abrazar y quiero que sea mi hijo.

Una furia incontrolable hacia la impunidad, hacia la injusticia, hacia ese desbalance de poder tan característico de nuestro país.

Una tristeza infinita cuando la muerte te deja solo, esa soledad que aísla, que duele, que nunca cicatriza.

Un miedo aterrador hacia los lobos, salvajes bestias que marcan un hilo conductor importantísimo en la novela.

Pero por sobre todo, un amor a las letras ilimitado. Saber que existen ahí para entretenerme, consolarme, acompañarme, deslumbrarme, ilustrarme y abrirme la puerta a tantos mundos inaccesibles más que a través de ellas, es algo que agradezco infinitamente a quiénes las saben usar de manera tan perfecta como Arriaga.

Esta es para mi una novela larga que se me pasa corta. No me permitió hacer casi nada más que estar con ella por estos 10 días. Al terminarla, me toca reencontrarme de nuevo con la vida.
Profile Image for Rodrigo Unda.
Author 1 book6,225 followers
August 1, 2021
Nuevamente me encuentro con la pluma de Arriaga y quedó maravillado por su estilo narrativa y su voz fuerte. No podía parar de leer en muchos momentos, así como de sorprenderme por cada giro que tomaba la historia. No queda duda de que el autor se merece todo el reconocimiento que recibe. Escribo esto a 45 minutos de poder platicar con el a través de nuestra LC. Estoy nervioso, pero entusiasmado.
Pronto reseña en el canal 🙌🏻
Profile Image for I. Mónica del P Pinzon Verano.
213 reviews84 followers
July 30, 2017
…” Esta novela está basada en hechos reales que nunca sucedieron”.
Guillermo Arriaga


No funcionó conmigo.

Decir que terminé leyendo a Guillermo Arriaga porque fui de las hipnotizadas en el cine por “Amores Perros”, puede ser un cliché empalagoso y hasta grosero, pero es necesario. Sí, también están “Babel” y “21 gramos”; pero “Amores Perros” logró convocar en ese momento a un montón de jóvenes alrededor de una historia sucedida en México, que alejada de tópicos locales hace que el latinoamericano se sienta parte de ella.

Tenía ganas de Latinoamérica, adrenalina, emoción. Ganas de poner a prueba mis escrúpulos, mi sensibilidad y mi histeria. Guillermo Arriaga parecía responder a dichas necesidades, y la primicia del libro encajaba perfecto. Y si, es una historia bien escrita que te hace sentir que es el mismo Gullermo Arriaga el que te dirige por las azoteas y callejones de la unidad modelo, colonia en la que creció. En la narración volvemos a encontrar el uso de la elipsis, las historias paralelas y el flashback, parecieran muchos recursos para una sola novela, pero la verdad la escritura es precisa y no hay riesgo de perderse.

A mi juicio, el autor explora, construye una realidad distinta, como algo que sucede con carácter de mito y de realidad, pues abre o cierra capítulos con digresiones míticas, científicas y/o culturales. Cuenta cosas como la entrada del LSD desde USA a México (que me recordó un poquito a “Siguiendo el Corte” de Alfredo Molano y a “Blow”). Otro aspecto, que me ha llamado la atención de “El Salvaje”, es el cuestionamiento de todos los tiempos acerca de la naturaleza humana de “bondad” o de “maldad”; ¿será que el ser humano es como un árbol torcido que por una razón desconocida quiere enderezarse? O será que ¿somos una especie de naturaleza malvada que fingimos ser correctos y morales? ¿Dónde está Dios, cuando hay un grupo paraco-religioso matando en su nombre? Por supuesto que el libro no es una apología a la venganza, pero es interesante como Arriaga te hace pensar (¿buscar?) en la diferencia entre venganza y justicia. La realidad a veces conocida o desconocida es demoledora.

Para mí, el libro en cuanto a la escritura y los planteamientos es soberbio, y sin encontrar el origen del fallo, yo diría que es académicamente muy bueno, pero como historia, no me sedujo. Lo crudo, no me resultó tan crudo, la venganza se quedó en una opción, dolor no sentí, el sexo quedó como un elemento de ambientación, no me emocioné en absoluto. Como experiencia personal de lectura, no sentí que la historia arrancara sino hasta un 85% de avance y el arranque fue débil. Al final, sin cabos sueltos, pero con una historia de carretera que desgasta al lector y que no aporta nada.
Fue difícil terminar el libro, me iba produciendo paro lector.
No es un libro que recomendaría; empero, no quiere decir que sea un mal libro, pero esta vez una fórmula perfecta no funcionó. Vale la pena apreciar la escritura, los recursos y los planteamientos, pero como historia, repito, no me funcionó.
Profile Image for Trudie.
583 reviews701 followers
August 1, 2020
I have been holding off writing a review of The Untameable, until the indignation at the amount of time wasted on this behemoth resides. Since that seems a way off, I will at least try to remain even-handed.

Hidden amongst these 700 pages is a really good story.

Set in 1960s Mexico with a young Juan Guillermo navigating his way through a ruthless society of corruption, extremist religious gangs, and poverty. Juan seeks vengeance for the murder of his brother, Carlos, and the subsequent misfortunes that befall his family. Meanwhile, in the wilds of the Yukon, a wolf is tracked by an Inuit hunter, and then.. nothing much else happens in that story for quite some time (sigh). 
 
When this novel is good, it is very good; the characters are interesting, and the scene-setting is strong, as you would expect from the writer of the films; Babel21 Grams, and Amores perros. However, I would caution that even Oscar-nominated screenwriters need editors. 

The answer to how this novel lost its promising trajectory is likely to be found buried somewhere in the icy wilderness of the Yukon. Whilst the homage to Jack London's 1906 novel, White Fang is noble in principle, this slow-moving storyline hampered what was a far more interesting tale of street gangs and corruption.

Eventually, the two parts of this novel do intersect but that payoff is a rather bedraggled affair. And while I believe that Arriaga had ambitions far above a Narcos crime tale, simply name-checking Blake, Rulfo, Faulkner, and Nietzsche in little digressions between chapters did not serve to elevate this novel to the profound. Likewise, only an author of Max Porter's stature can get away with pages consisting of words artfully drifting down the page or writing the word zigzag in a literal zigzag. All this spoke of an author trying too damn hard and racking up the page count in the process. 

A secondary source of unnecessary frustration, and a prime sinkhole for loss of dramatic tension, was the constant foreshadowing and erratic time shifts. While the bones of the story are set down within a few hundred pages, there remain few elements of surprise. The murder of Juan's brother Carlos for example is set up early on and we circle back to it constantly, adding more poignant (or irrelevant) details. The promised vengeance is oft-discussed but never materializes in a way that feels entirely satisfying. How did this all go so wrong ?

As the title suggests, The Untameable, is a testosterone-laced exploration of what could loosely be called the "Man in the Wild" trope; with lines such as A Tiger wants to be a tiger and some awkward machismo riffs on the nature of Man and Wolf - I found myself eye-rolling more than is ideal for good ocular health. Although the few female characters are sympathetic there were several tone-deaf moments. Juan spends several self-indulgent pages bemoaning the fact his girlfriend has a sexual history that does not involve him, he is haunted by the specter of her promiscuity,  poor mite!. This attitude, although reflective of the era, really started to grate in the way it is reiterated for several female characters. 

Well, it seems I have given this book a pummelling, but there is a core of a good story here for patient readers. The takeaway lesson: few stories need the large canvas of 700 pages and even fewer writers have the skills to pull it off. As a result, I rather resent the interminable trudge across the icy expanse of the Yukon to arrive at a rather ho-hum windblown shack of a conclusion.
Profile Image for Alessia Scurati.
348 reviews116 followers
September 8, 2018
Guillermo Arriaga, scrittore. Guillermo Arriaga, sceneggiatore.
Dopo 30 pagine stavo già pensando: Questo libro l’ho già visto, l’ha girato Iñárritu.
Perché certe atmosfere da Amores Perros soffiano a partire dalla copertina.
E poi ci sono i morti in un incidente d’auto. E poi ci sono i traffici sui tetti. E poi c’è un fratello minore che si innamora della donna che fu del fratello maggiore, donna che ha avuto un incidente alle gambe. E poi c’è un cane, che però non è un cane, ma un lupo - però c’è anche un cane e una coppia di parrocchetti, non ci si fa mancare nulla (infatti alla fine arriva anche il domatore). E poi c’è il parallelo identificativo uomo-lupo per tutto il romanzo, che non è uomo-cane come nel film, ma sempre di parenti biologici stiamo parlando.
A un certo punto ci sono anche il cattivo che è un integralista religioso e ho pensato: Toh, 21 Gramos.
E un po’ di Babel esce fuori quando la scena si sposta tra i nativi del Canada, i branchi di lupi, le nevi dello Yukon e le capre.
Guillermo Arriaga, lo scrittore, è lo sceneggiatore di Iñárritu. E la verità è che in un romanzo ha condensato un mucchio di roba che si è già vista al cinema.

Juan Guillermo - o Cinco - nasce circondato dalla morte e da una famiglia che lo ama profondamente. Il suo gemello morirà prima ancora di vedere la luce, ma sarà quella del fratello maggiore Carlos che farà precipitare gli eventi. Perché Carlos, il bellissimo fratello che fa letture importanti, che ha lasciato la scuola privata dove andava bene per fare soldi montando prima un traffico di pellicce di cincillà e che poi con solo tre amici inizia una rete di spaccio dedicata a borghesi annoiati dalla quale ricava un capitale, che per rigore morale si rifiuta però di corrompere il comandante Zurita rifiutando così anche l’appoggio della polizia per i suoi traffici, Carlos morirà in modo atroce.
Carlos morirà per mano di Humberto, il capo dei ‘bravi ragazzi’, milizia fondamentalista ultracattolica che si appunta il compito di tenere pulito il quartiere. Carlos inizia a morire per aver dato una lezione ad Antonio, che aveva pestato Juan Guillermo. La sentenza è fatta. Carlos muore perché la madre di Humberto ha salvato Juan Guillermo tanto tempo prima, quando il protagonista aveva 9 anni e rischiava di morire dissanguato. Carlos muore in modo molto violento e la sua morte porterà altre morti.

Bene. Quindi?
Quindi ammetto che per metà il romanzo sa di già visto.
Però, e qui entra in gioco la capacità di Arriaga di tenerti lì come un incantatore di serpenti, non è facilissimo tenere alta la tensione per 745 pagine quando Carlos è morto a pagina 1.
È davvero magistrale la capacità narrativa dell’autore, nonché l’abilità coi cambi di scena.
Il che, unito al senso di già visto di cui sopra, rende molto vivide le immagini: scorrono come fossero un film - che non si farebbe, visto che sono 3 condensati in uno, più o meno. Non pesa più di tanto la lunghezza, semmai resta un po’ lenta la vicenda legata al Canada.

Ecco: mi si affloscia molto sul finale. Diciamoci la verità, lì la credibilità viene un po’ meno (un avvocato corrotto che accetta di abbassarsi la percentuale di guadagno perché i soldi del fratello che recupera sono comunque tantissimi? Maddai… Se li prende uguale, chéri. E poi, il domatore, il domatore… Vabbé).
Insomma: per leggere e apprezzare è fondamentale o non aver visto nemmeno un film di Iñárritu o non soffermarsi sul fatto dell’autocitarsi (per quelle 350 pagine circa…) e non addormentarsi quando la telecamera stacca sul nativo a caccia del lupo - c’è il rischio.
5 stelle per la tecnica della scrittura, perché ho un debole per queste storie e per la dedica che l’autore ha fatto sulla controcopertina (che non condivido…).
A voler essere sincera, forse è più verso le 4. E se si considera solo l’originalità, allora andiamo sul 3 fisso.
Profile Image for Luca Masera.
257 reviews69 followers
June 1, 2020
Guillermo Arriaga è lo sceneggiatore della cosiddetta “Trilogia della Morte” di Alejandro González Iñárritu (Amores Perros, 21 grammi e Babel), del meraviglioso Le tre sepolture di Tommy Lee Jones, nonché regista di The Burning Plan e di Ti guardo, Leone d'Oro a Venezia. Ma Arriaga è anche prolifico scrittore che – lo ammetto – non conoscevo fino ad aver scoperto Il Selvaggio, un libro potente e intenso, che parla di amore e di violenza, di vita e di morte, e lo fa con la stessa ferocia di un lupo che divora la carne della sua preda.

description

La storia è tanto semplice quanto intricata (chi ha visto Babel sa di cosa parlo): in un Messico degradato degli anni Sessanta, Guillermo è un giovane in cerca di vendetta contro un gruppo di fanatici religiosi del suo quartiere che ha ucciso il fratello Carlos. Una morte dietro l’altra Guillermo è una vittima che diventa carnefice e si trasforma in lupo, lo stesso lupo – Colmillo – che ha adottato e addomesticato in cerca di espiazione. La sua storia, fatta di amore per la bellissima Consuelo e di amicizia verso i suoi compagni storici e un addestratore di tigri che gli insegna a diventare l’Alpha, si intreccia con quella di Amaruq, un ragazzo il cui destino è legato indissolubilmente a quello di un lupo nei boschi freddi e ghiacciati dello Yukon.

description

Avevo letto che Il Selvaggio richiamava alla memoria gli echi di Jack London e di Herman Melville e devo ammettere che, per quanto azzardato, in certe pagine ho trovato lo stesso pathos e la stessa forza dirompente che vibra dentro ognuno di noi quando non ci lasciamo assoggettare dalla crudeltà del Fato ma rispondiamo alla morte con la potenza della vita.
Profile Image for Lecturista.
125 reviews143 followers
December 11, 2020
El Salvaje se convirtió en favorito rápidamente, una historia que le hace honor a su título, un espíritu salvaje que acecha y que no sabes en que momento va a atacar, que a pesar de sus más de seiscientas páginas avanza sin darnos cuenta, una novela que he disfrutado muchísimo, porque aunque tiene momentos desoladores, es una historia que se desarrolla por amor, por amistad, que aunque sus acciones puedan no ser justificables, cualquiera que haya sentido el dolor de una pérdida puede identificarse, es una historia que muestra que la vida es un examen de opción múltiple y tu decides que camino tomar.

Escucha la reseña completa aquí: https://spoti.fi/37YNKJj
Profile Image for Viole.
89 reviews28 followers
March 4, 2022
Una relectura que me cambió la forma de ver al libro y al autor.

Después de haber leído todas sus novelas, de ver varios de sus trabajos en cine, regresar a esta novela fue terminar de acomodar ciertas piezas que me faltaban del autor. Me quedan claro los temas que lo obsesionan y que hace mención en todos sus trabajos: violencia, corrupción, sexo, sangre, los olores, el hombre que puede con todo, la mujer que siempre funciona en cuestión de lo que necesitan sus personajes masculinos. También pude ver cómo se reflejan aquellas influencias que tiene y algunos recursos literarios de los cuales hace uso en todas las novelas. Ver el panorama completo me ayudó a entender la escritura del autor.
Esto mismo me hizo identificar todas aquellas cosas que me parecieron innecesarias en la novela y también aquellos temas que no me parecieron.
El papel que juegan las mujeres a lo largo de toda la historia fue irrelevante e incluso varias descripciones y diálogos que se muestran pudieron omitirse sin restarle a la historia. El machismo tan marcado en esta y todas las obras del autor es un tema que me causa conflicto ya que en ningún punto Arriaga lo lleva a algún lado, ni para crítica social ni para mostrar una realidad. Esto también tiene que ver con varios temas que se tocan a lo largo de la novela y que no lleva a ningún punto, se podrían omitir y la historia central seguiría teniendo el mismo impacto.
Una de las mayores fallas que encontré en este libro fue lo inverosímil que se vuelve; el mostrarnos al inicio una historia tan cruda y real y terminar con muchas cosas que no terminan de encajar en el mundo que nos presenta, hizo que fuera sumamente pesado leer la parte final y que le restó muchísimo a todo lo que había generado el libro en mi.
Profile Image for Dar vieną puslapį.
417 reviews607 followers
January 25, 2019
Prisipažinsiu – gauti dovanų knygą aš nemėgstu. Išskyrus tuos atvejus, kai žmogus žino, kokių knygų aš noriu ir tuo sąrašu vadovaujasi. Nepatinka man ir visi akli knygų mainai ir knygų pirkimai principu „juoda katė maiše“ arba „žiūrėkit, kaip jus nustebinsim“. Ne ne ne. Manęs šiuo klausimu stebinti nereikia – aš žinau, ko noriu. Taigi mano brolis dovanodamas šią knygą laaabai rizikavo. Linkėjimai, Andriau ;)

Dar vienas rizikos faktorius buvo tai, kad knygos veiksmo vieta Meksika, nes jai taip pat aš kažkokios didelės meilės nejaučiu. Man geriau Skandinavijos šalys, Vakarų Europa ir pan. Na, bet knyga pasiteisino ir pasiteisino taip, kad gerokai pranoko mano skepsiu persmelktus lūkesčius.

Trumpai apie ką knyga: tai dvi istorijos, kurios vystomos paraleliai, kai kada labai stipriai viena su kita rezonuoja. Pirmosios istorijos veiksmo vieta Meksika ir jos kvartalų tamsieji užkaboriai, kuriuose veikia Chuano Giljermo šeimos gyvenimas, apipintas brolio nešvariu verslu, katalikų fundamentalistų įtaka bei skaudžiomis mirtimis. Antroji istorija rutuliojasi Kanados šiaurėje, kur indėnėnas inuitas Amarukas medžioja ir klajoja atšiauriame krašte. Istorijas sujungia vilkai, tačiau kaip tebūnie paslaptis – gaila būtų atskleisti tokį gražų šios istorijos pasakojimo elementą.

Knyga parašyta nedidelės apimties skyreliais, kas man itin patinka, nes labai patogu bet kada sustoti skaityti. Tarp ilgesnių skyrių randasi mažesni, kuriuose autorius įterpia įvairius su pagrindiniu naratyvu susijusius filologinius, istorinius, mitologinius pasakojimus. Tai tarsi įdomūs faktai, kurių tikrai nežinojote: apie nekaltybę, apie Sokratą ir pan.

Pats Guillermo Arriaga – kino scenaristas, režisierius, prodiuseris, tad natūralu, kad knyga „Laukinis“ labai kinematografiška. Puikiai įsivaizduoju šios knygos ekranizaciją ir tai gana naujas pojūtis man. Tikrai suteikia kūriniui papildomų patrauklumo taškų. Aš pasidaviau pirmam ir gana stereotipiniam mąstymui, kad „na ką gi gilaus gali sukurti scenaristas?“, bet klydau. Ir net labai.

Knyga įtraukianti, istorija intriguojanti ir tikrai suteiks galimybę pamąstyti. Tiesiog yra viskas, ko reikia gerai ir kokybiškai knygai, tad drąsiai galite dovanoti tiek sau tiek savo artimiesiems.

5/5
susitikim IG https://www.instagram.com/dar.viena.p...
Profile Image for Rafal.
367 reviews18 followers
September 13, 2020
Przeczytałem tę powieść za nieświadomą namową @Magdalith, która w taki sposób napisała, że jest to książka raczej do bani, że zapragnąłem ją przeczytać.

I nie żałuję.

Bardzo fajnie napisana, wielowątkowa, dopracowana fabularnie, językowo, formalnie i literacko. Świetna historia a w zasadzie dwie historie, które w pewnym momencie się ze sobą spotykają. Lubię takie zabiegi literackie. Więc jest to wg mnie powieść na mocną czwórkę z minusem. Czytałem z ogromną przyjemnością i nie mogłem się oderwać. Także dlatego, że chwilami mnie strasznie denerwowała.

Zatem przejdźmy do tego, czego nie polubiłem w tej książce.

Postaci: dość szablonowe i chwilami mało wiarygodne. Wtłoczone w swoje formy, zachowują się przewidywalnie a jednocześnie ma się wątpliwości czy jest to prawdziwe. Dotyczy to głównego bohatera, który z zagubionego dzieciaka z depresją nagle zmienia się w twardego negocjatora doskonale rozumiejącego funkcjonowanie skorumpowanego systemu ale ciągle ulegającego atakom nieopanowanego gniewu i zazdrości. Fajnie, że te wszystkie emocje i zmiany zachodzą - ale czasem trudno mi było w nie uwierzyć. To nie dotyczy tylko tego bohatera, ale innych też.

Fabuła/forma: od początku byłem zauroczony historią dziejącą się w dwóch czasoprzestrzeniach, z domieszką realizmu magicznego oraz erudycyjnymi wtrętami filozoficznymi. Ale w pewnym momencie zorientowałem się, że z powieści dla dorosłych książka zmieniła się w powieść dla nastolatków. Tak, jak by autor zmęczył się mistyczną formą i zaczął się spieszyć.

Narracja: to jest chyba mój główny zarzut do tej książki. Autor wszystko podaje na tacy. Przemyślenia bohaterów (szczególnie głównego), jego emocje, wątpliwości, rozterki. Wszystko jest opisane i wytłumaczone; niczego nie trzeba się domyślać, do niczego nie trzeba dochodzić samemu na podstawie tego co się dzieje, tego co robią bohaterowie. I to mnie drażniło. W O sztuce czytania i pisania pada ciekawa myśl: że dzieło jest tylko w połowie tworzone przez twórcę; drugą połowę tworzy odbiorca. W tym przypadku tak nie jest. Autor wszystko bierze na siebie. To jest tak, jakby nie miał zaufania w umiejętności interpretacyjne i inteligencję czytelników; ale także w swoje umiejętności pisarskie.

P.S. Nie jestem z policji, ani nie kumpluję się Zuritą, ale nie będę udawał, że ostatnia scena mnie szczególnie wzruszyła. Zakończenie mnie nie zaskoczyło. Spodziewałem się go i spodziewałem się bardziej chwytającego za serce rozstania. Ale jednocześnie takie mało ckliwe nawet przypadło mi do gustu i bardziej pasowało do nastroju całej powieści.
Profile Image for Ana Olga.
244 reviews242 followers
November 29, 2023
4.5 estrellas que redondeo a 5 porque es Inolvidable de tan IMPRESIONANTE.
El autor tiene la particularidad de hacerte sentir completamente todo lo que los personajes viven y sienten en carne propia.
El único “pero” es que es un tanto tedioso y se pasa de descripciones innecesarias en la última parte .
Imposible salir ilesa después de leerlo.
Eso sí… es crudo pero muy profundo.
Profile Image for Anke.
100 reviews74 followers
March 19, 2020
Briljant!
Poëtisch, ruig, tragisch.
Vanaf het begin volledig opgezogen in het verhaal, de levens van de personages, de beschrijvingen van de omgevingen.
Profile Image for Ringa Sruogienė.
561 reviews131 followers
July 22, 2019
Puiki knyga atostogoms. Dvi tirštos istorijos linijos, susipinančios į vieną. Kaip įtraukia pradžioje, taip nepaleidžia iki pabaigos. Knyga, kurią norisi suvalgyti visą nesustojant. Einu žiūrėti pagal Arriaga scenarijus režisieriaus Inarritu sukurtų "Babelio" ir "21 gramas". Kažkada mačiau, bet nė velnio neatsimenu. Po šios knygos vis dar jaučiu troškulį tirštoms istorijoms ir gyviems personažams.
Profile Image for Ed.       Tablas .
179 reviews17 followers
April 1, 2022
Un libro fantástico cargado de jocosidad, erotismo, fantasía, dolor, crueldad, náusea, traición, sexo, engaño, pérdida, duelo, etc. Cada una de ellas muy bien entretejidas en un relato que se vuelve fluido e interesante conforme avanzas en la lectura. Algunos dicen que recae a mitad de la lectura, pero para mi gusto mantiene el ritmo que te invita a terminar cada capítulo. Un punto a su favor son las pequeñas historias o datos curiosos que acompañan a la lectura.
Profile Image for Marimiranda.
9 reviews24 followers
September 14, 2020
No sería el miedo el que imperara. G.A.
Un libro duro, crudo, un libro que merece la pena ser leído, un libro merecedor de ser masticado poco a poco para poder digerirlo.
Un dolor disfrazado de pomada.
Un acompañante de vida.
Una palabra dicha por casualidad podía provocar extrañas consecuencias. G.A.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Profile Image for Magdalith.
377 reviews131 followers
January 13, 2023
Oceniam wysoko, bo doceniam. Ale "Dziki" nie do końca trafił w moją wrażliwość, więc to raczej takie 3.5.

Prawie 700 stron niewątpliwie wciągającej, wielowątkowej i wielowymiarowej, ale jednak, jak dla mnie, zbyt surowej i "męskiej" prozy. To jest powieść, jaką dałabym w prezencie młodemu, wkraczającemu w dorosłość chłopakowi. Albo w ogóle komuś, kogo kręcą klimaty dojrzewania, szukania własnego ja, odkrywania życia, chłopięcych przyjaźni, problemu wyzwalania się i dorastania poprzez nieustanną walkę, bijatyki dosłowne i metaforyczne, ze światem, z kumplami z ulicy, ze sobą. Dużo jest tutaj ludzkich nieszczęść, i jest to w jakiś sposób "iberoamerykańskie", takie trochę z południowej telenoweli, jednak podane w taki sposób, że w ogóle nie razi, nie ociera się nawet o kicz. Dużo tu surowości i brudu, i to jest w tej powieści fajne, sporo tu seksu, krwi, śmierci - śmierć jest tu w pewnym sensie tematem przewodnim (śmierć i rany, które nosimy i zadajemy), Meksykanie potrafią w te klocki, nie? W ogóle ta powieść to dla mnie trochę jakby Cortazar skrzyżowany z Hemingwayem. Stylistycznie nieskomplikowany, ale gdzieś tam między wierszami przebija ten realizm magiczny (te momenty magii podobały mi się najbardziej i żałowałam, że wraz z rozwojem fabuły było ich coraz mniej i mniej). Jeśli oglądaliście filmy, których scenariusze napisał Arriaga i podobały wam się, to prawdopodobnie książka też wam się spodoba. Jeśli lubicie wilki, to tym bardziej. Mnie osobiście już jednak nie po drodze z pewnymi tematami. A styl "Dzikiego" jest na tyle prosty i oszczędny w środki, że niestety nie dał rady mnie urzec. Ale coś bardzo ważnego dla siebie wyciągnęłam z tej lektury, i sama byłam tym zaskoczona. Nie z historii głównego bohatera (która sama w sobie jest głęboko metaforyczna), ale z historii wilka. Okazało się, że prawdę o sobie można znaleźć w najbardziej zaskakujących miejscach ;)

(PS A kto nie wzruszył się na ostatniej stronie, ten z policji).
Profile Image for Jolanta.
381 reviews27 followers
November 24, 2020
⚫️ “ NIEKO ir VISKAS
Mano gyvenimas sukosi tarp visko ir nieko. Taip suvokiama egzistencija, kai mirtis mus sulygina. Viskas arba Nieko. Gyventi arba mirti. Su manimi arba prieš mane. Mylėti arba neapkęsti.<...>
IŠVADAVIMAS
<...> mano svarbiausiu siekiu tapo pačiam ką nors išgelbėti.
IŠSIŽADĖTI
Ar išsižadėti savęs? <...> Ar išsižadėti to, ko prašė tėvas: neapykantos, keršto ir to, kas nuodijo praeityje?
PAVOJUS
Kokio pavojaus man saugotis? <...> Ar savęs, kad netapčiau žmogžudžiu?<...> Pratintis prie mirties ir pamiršti gyvenimą?
ATLEIDIMAS
<...>Ar iš tiesų atleisti?
RAMYBĖ
Kaip išlikti ramiam, kai tau šešiolika ir esi vienas kaip pirštas?
GYVŪNAS
Su kokiu gyvūnu susitapatinti? <...> Kuris kaunasi iki mirties?<...>
PRIJAUKINTAS
Nesileisiu niekieno sutramdomas.<...> Niekada nebūsiu prijaukintas.
LAUKINIS
<...>Jei reikės keršyti- keršysiu. Jei nuspręsiu atleisti- atleisiu. Jei reikės atsižadėti- atsižadėsiu.<..> tik gyvenimas- o ne mirtis- nukreips teisinga linkme mano sprendimus. Atiduosiu gyvybę už gyvenimą, visada tik už gyvenimą.”
Profile Image for Johnson.
307 reviews46 followers
November 26, 2020
Ecce homo*

Oto człowiek.

Szczerze mówi��c nie umiem napisać nic rewolucyjnego o tej książce, kilka dni nad tym myślałem, ale jest tak doskonała, że ponadto co o niej dobrego napisano nic nie wniosę do tematu. Nie wiem czy to historia siedemnastoletniego Juan Guillermo tak mi zapadła w umysł, czy to jego pragnienie miłości przezwyciężające zdrady czy lustrzana historia Amaruka i jego polowania na Tego Wilka ostatecznie łącząca się z głównym wątkiem, ale w tej powieści jest coś niesamowitego. Życie Juana, przez które idzie w gruncie rzeczy sam ze swoim krzyżem, mając za towarzyszy wąski krąg przyjaciół i przypadkowo spotkanie osoby, a także schizofreniczną ukochaną, która… no cóż. Ma swoje za uszami.

Do tego dołóżmy sam Meksyk, korupcję lokalnej policji i układy. Łapówkarstwo i praktycznie mafijne państwo na poziomie ulic miasta, gdzie realną sprawiedliwość można wymierzyć tylko przy pomocy potężnych konotacji i sieci kontaktów, a mimo wszystko da się żyć, jednak to pragnienie życia musi być właśnie takie jak Juana. Przedstawione realia miasta, państwa - Autor zrobił to perfekcyjnie. I choć zakończenie dosyć przewidywalne w tej powieści, to jak to gdzieś kiedyś przeczytałem „cel jest niczym, droga wszystkim”. Zgadzam się z opiniami o tej książce, że jeżeli macie znajomych którzy nie czytają, a chcecie im coś podrzucić – to ta 700 stronicowa powieść będzie wprost idealna.

Ponadto mistrzostwo słowa pisanego (być może to zasługa tłumacza), język którym się posługuje Autor – z tej powieści nie można, nie wolno uronić ani jednego słowa. Skarbnica wiedzy, raz po raz zarzucana między rozdziałami „etymologia zdarzeń” jak pisze autor bardzo ciekawa mini encyklopedia pojęć tak ważnych dla rozumienia całej powieści. Graficznie wspaniałe wydanie, nieprzekombinowane, okładka idealna dla tej książki. Wydawnictwo WAB naprawdę się postarało, niejednokrotnie graficznie ukazując rozlatujące się myśli na kartach powieści (przemieszczanie tekstu, liter).

To jest wspaniała książka o tym jak śmierć nadaje życiu sens, jak te dwa nierozerwalne elementy mimo że tak różne, są ogniwami jednego łańcucha. Jednocześnie biblia śmierci i biblia życia. Człowieczeństwo ukazane w pełnej krasie ze wszystkimi blaskami i cieniami. Radość, smutek, cierpienie, ból, strata. Miłość, pragnienie, nienawiść. Zemsta. Tak też jest złożona powieść, nie jest po kolei, sceny dzieją się jakby blokami tematycznymi, swoistymi zagadnieniami na zasadzie fragmentów duszy, przemyśleń będących opowieściami poszczególnych scen, etapów z życia Juana i jego bliskich.

Ta książka ma wszystko w sobie z kwintesencji człowieczeństwa. Wybaczcie porównanie, ale jakby to powiedział Thanos w Avengersach „idealnie zbalansowana, jak powinny być wszystkie rzeczy (we wszechświecie)”.

„Mam ochotę złapać ją za szyję i przyciągnąć sobie do twarzy. Powiedzieć: słuchaj, pizdo, skoro jesteś we mnie zakochana, to zostajesz ze mną. Ze mną. Rozumiesz? Z e m n ą. Czemu masz się ruchać z innymi, skoro to mnie kochasz? Ale nie mogę wykrztusić ani słowa. Duszę się. Odwracam się i wymiotuję. Morze błota eksploduje z głębi moich wnętrzności. Czysty ból. Błoto cieknie po schodach. Kurwa! Tyle śmierci i ta miłość też umarła. Te wymiociny pogrzebały moją miłość. Oto ona, w stanie płynnym, mieszanina smutku, zazdrości, furii, pasji."

I nie, nie jest to książka o miłości. To jest książka o *ubiczowanym, ale pokonującym śmierć człowieku.

25.11.2020 r.
Profile Image for Adriana.
37 reviews14 followers
September 23, 2020
El mejor libro de Guillermo Arriaga hasta el momento, que manera de ponernos a la expectativa, con los sentimientos a flor de piel, historia de venganza, de resilencia, de coraje, con un final extraordinario.
Profile Image for Chłopaki Czytają.
294 reviews110 followers
April 1, 2021
Trochę mam problem z tą powieścią, ogólnie jest świetna, właściwie 3/4 tej powiesci jest rewelacyjne. A potem coś się zaczyna dziac niedobrego. I tak już jest do końca. Dlatego 4 na wyrost, wskazanie raczej na 3,5. Szkoda.
Profile Image for Susana.
972 reviews185 followers
August 12, 2017
Me encantan sus películas, en especial "Amores Perros"y "Babel", y esperaba algo similar del libro, expectativa que no se cumplió. Me encontré con un libro demasiado largo, con múltiples tramas, saltos temporales, disquisiciones cultas para abrir capítulos, demasiado complejo para lo que realmente quiere decir.

Es un libro violento, como violenta es la vida, pero sobre todo es un libro sobre la muerte, donde la muerte es el gran protagonista:

"Los buenos muchachos no solo mataron a mi hermano, sino que su muerte reverberó como una piedra arrojada en un estanque. Las olas de la muerte provocando más muerte. La muerte invitando a la muerte invitando a la muerte invitando a la muerte."

"Era el peso de tantos fantasmas aplastándome: un feto bamboleándose en un frasco de mayonesa, un hermano ahogado en un tinaco, uno ahorcado en un útero, unos padres volando hacia un precipicio, una abuela yéndose en silencio, unos asesinos libres, un infame comandante, Chelo sin aparecer, las chinchillas pudriéndose dentro de sus jaulas, unos periquitos temerosos de su libertad, una venganza en espera de cumplirse, la sangre de varios pulsando dentro de mis venas, la pierna sin sensibilidad, las cicatrices, todo ello concentrado en una vida: la de Colmillo."

En más de una oportunidad estuve tentada a abandonar la lectura, pero proseguí, no es que me arrepienta, pero tampoco es un libro que recomendaría, aunque está extraordinariamente bien escrito.
Profile Image for Abril Saldaña.
52 reviews8 followers
September 29, 2020
Con este libro me queda claro el porqué Guillermo Arriaga se define como un escritor de historias sensoriales, aquí se distinguen los recursos de su escritura: entre que la historia se presta a que reflejemos nuestras pasiones y que el autor tiene una manera de introducirnos a las situaciones valiéndose de maneras particulares de escritura, historias, antecedentes... de verdad se siente todo muy real. De por sí visualmente es fuerte y fascinante, pero mezclado con la historia, lo escrito se vuelve realidad. Te hace sentir de todo: coraje, lástima, amor, ternura, esperanza, miedo, hasta gracia.
Este libro, sin duda, es un homenaje a la amistad, a qué tanto del ser humano es su familia y quienes lo rodean, a la supervivencia siendo individuos y, principalmente, al perdón y a la vida.
A pesar de que resulta irreal que existan historias como las que se describen (razón por la cual no le doy calificación perfecta), la manera en que la que convergen es mágica. Te atrapa de principio a fin.
Es de esos libros que al terminar te llevarán a un proceso de duelo, todavía más por la manera en que está escrito que por la historia, que no deja de hacerte reflexionar y valorar la existencia.
Recomendado totalmente.

Reseña completa ya en Bookstagram: https://www.instagram.com/p/CFtu0XvlZ...
Profile Image for Yael.
179 reviews
January 21, 2023
¡Qué gran libro! Siento que aún no supero lo que acabo de leer. Que increíble es la manera de Guillermo Arriaga de contar historias, la forma en que va soltando los sucesos y entretejiendo historias es en verdad magistral. Antes había leído Salvar el fuego y aunque en ese libro me gusta más su uso del lenguaje y su estilo narrativo, en este me gustó mucho más la historia, es impresionante y me voló la cabeza. Admiro además su capacidad para retratar a México y su gente pero sobre todo sus particularidades de una manera tremendamente minuciosa que hace que el contexto en el que desarrolla sus historias sea tremendamente gráfico y vívido. Definitivamente un gran placer leer este libro.
Profile Image for Lili  O Varela.
171 reviews13 followers
May 21, 2021
No puedo explicar la montaña rusa de sensaciones y emociones que ha sido este libro, lleno de amor, dolor, alegria, celos, tristeza, odio, miedo, y muchas otras cosas que sigo procesando.

No cabe duda que hay almas tranquilas y almas salvajes, gracias por tu vida Juan Guillerno, porque desde antes de existir, tuviste que ser salvaje para poder nacer.... tu alma como tu vida fueron, son y serán por siempre salvajes....
Profile Image for Roberto.
83 reviews32 followers
December 23, 2021
Dos estrellas por la maravillosa forma de escribir de Arriaga pero es lo único rescatable de este libro. Es una historia larguísima, en la que se van contando dos historias paralelas hasta que al final se juntan como sucede en la mayoría de los proyectos de Arriaga. Creo que el libro es demasiado largo y por lo mismo la historia se estanca mucho (los primeros capítulos de la historia del lobo pueden ser eternos) y el personaje principal me parece que no tiene un solo mérito en el libro completo. No es muy recomendable a menos de que seas muy fan de Arriaga
Profile Image for Jeroen Decuyper.
151 reviews29 followers
September 1, 2019
De films waar deze Arriaga het scenario voor geschreven heeft, heb ik allemaal gezien en het was met o.a. "Amores Perros" en "Babel" in het achterhoofd dat ik dit boek absoluut wilde lezen. Als fan. Het is met een dubbel gevoel dat ik het boek terug wegleg.

Enerzijds was het een verslavende lectuur en wil je weten hoe het verhaal verder loopt op beide fronten, anderzijds heb ik me naar het einde toe geërgerd aan het precies snelle afhaspelen van de verhaallijnen. Het gemak waarmee de problemen (die in het eerste deel van het boek zo zorgvuldig en gedetailleerd uitgewerkt worden, dat wel) opgelost worden, is ergerlijk. Juan Guillermo ontmoet een aantal mensen met connecties en de grootste problemen verdwijnen als sneeuw voor de Mexicaanse zon. Idem dito wat betreft de vlakke uitwerking van de personages. Alsof er met bijvoorbeeld Chelo niet meer te doen is. Ze is de vriendin van Juan Guillermo en dat zal haar functie blijven: het bed of de keukentafel delen met hem en hem blindelings overal volgen. Meer mag ze niet zijn of worden.

De vele uitweidingen, anekdotes en mythische verhalen uit culturen van de hele wereld waarmee de auteur zijn verhaal doorspekt zijn wel een meerwaarde en lijken telkens te knipogen naar het hoofdstuk dat er op volgt.

De laatste pakweg 100 pagina's zijn compleet overbodig. De reis naar Canada die Arriaga gebruikt om de verhaallijnen samen te brengen (het beproefde procédé van "Amores Perros") voegt geenszins iets toe aan het verhaal, integendeel. Een ontgoochelend en stereotiep einde. Jammer.
Profile Image for Esther.
388 reviews1 follower
March 6, 2020
Wow. Lang geleden dat ik me zo heb laten meeslepen door een boek dat ik de tijd vergat en elke avond te laat ging slapen. Wat een mooi, ontroerend en heftig verhaal.

Volgens mij ligt de kracht in de schrijfstijl van Arriaga, scenarioschrijver van o.a. de film Babel. Het geheel is filmisch geschreven, ik zag het bijna voor mijn ogen gebeuren.

Met heel veel plezier gelezen, een echte aanrader!
Displaying 1 - 30 of 1,003 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.