Jeroen Decuyper's Reviews > De ontembare

De films waar deze Arriaga het scenario voor geschreven heeft, heb ik allemaal gezien en het was met o.a. "Amores Perros" en "Babel" in het achterhoofd dat ik dit boek absoluut wilde lezen. Als fan. Het is met een dubbel gevoel dat ik het boek terug wegleg.

Enerzijds was het een verslavende lectuur en wil je weten hoe het verhaal verder loopt op beide fronten, anderzijds heb ik me naar het einde toe geërgerd aan het precies snelle afhaspelen van de verhaallijnen. Het gemak waarmee de problemen (die in het eerste deel van het boek zo zorgvuldig en gedetailleerd uitgewerkt worden, dat wel) opgelost worden, is ergerlijk. Juan Guillermo ontmoet een aantal mensen met connecties en de grootste problemen verdwijnen als sneeuw voor de Mexicaanse zon. Idem dito wat betreft de vlakke uitwerking van de personages. Alsof er met bijvoorbeeld Chelo niet meer te doen is. Ze is de vriendin van Juan Guillermo en dat zal haar functie blijven: het bed of de keukentafel delen met hem en hem blindelings overal volgen. Meer mag ze niet zijn of worden.

De vele uitweidingen, anekdotes en mythische verhalen uit culturen van de hele wereld waarmee de auteur zijn verhaal doorspekt zijn wel een meerwaarde en lijken telkens te knipogen naar het hoofdstuk dat er op volgt.

De laatste pakweg 100 pagina's zijn compleet overbodig. De reis naar Canada die Arriaga gebruikt om de verhaallijnen samen te brengen (het beproefde procédé van "Amores Perros") voegt geenszins iets toe aan het verhaal, integendeel. Een ontgoochelend en stereotiep einde. Jammer.