آندره ژید می‌گوید: «من هر وقت به خانه می‌روم می‌دانم که کتاب ارزشمندی منتظر من است و آن همان هزار و یک شب است.»
هزارويکشب مجموعه ای از باورها و نظرگاههآندره ژید می‌گوید: «من هر وقت به خانه می‌روم می‌دانم که کتاب ارزشمندی منتظر من است و آن همان هزار و یک شب است.»
هزارويکشب مجموعه ای از باورها و نظرگاههای روزگار باستان درباره طبيعت، انسان و آرزوهای او و بخصوص عشق است.این کتاب باوجود آن که در درازنای زمان دچار دگرگونی شده و افزونی های ناخواسته بسيار در خود دارد؛ اما استخوان بندی اش چنان قدرتمند و پر مايه بوده که همه اين افزودنی ها را در خود جا داده، بی آن که ماهيتش به کاستی گرايد. هر چند در هزار و یک شب، از نگاه قاطع و جزئی تک آواییِ مؤلف اثری نیست؛ اما در عوض در بطن این کتاب، میتوان همآوایی ملایم و ظریف دهها راوی را کشف کرد که آگاهانه و یا ناآگاهانه، دیدگاه شرقی خود را روایت کرده اند و بی آنکه به پراکندگی کتاب دامن زنند، به غنا و عمق چند صدایی شدن آن افزوده اند.
هزار و یک شب یکی از متون ادبی چند ملیتی است که زنان در آن حضوری روشن و فعّال دارند.کُنشمندی زنان با نشان دادن زنان قدرتمند، مکّار و جادوگر در لفاف قصّه ها از زبان شهرزاد و یا راویان قصّه ها تناسبی هوشمندانه در روند قصّه گویی ایجاد می کند.شهرزادِ هزارويك شب، برترين نمونه ی این زنان است كه با به تصوير كشيدن موقعيت زنان و توصيف ايشان به عنوان زن مدبر، شجاع و دلاور، عاشق پيشه، هنرمند و اهل قلم، همگرايي كلي اي را در داستان به وجود آورده؛ و سبب شده تا ديگر به نظر تخفيف به زن نگريسته نشود...
دانشنامه بریتانیکا، ریشه و منشا همه قصههای جهان را هزار و یک شب میداند.اروپاييان بسيار زودتر از ايرانيان آن را به زبان فرانسه و انگليسی و اسپانيايی ترجمه و منتشر کرده اند که پيامدش تاثيرات شگرف بر ادبيات داستان اروپايی بود. دست کم می دانيم نويسندگان رمانسهای اوليه اروپايي، همه و همه سرمشقی بنام «هزارويکشب» داشته اند، نمونه اش «در جستجوی زمان از دست رفته» شاهکار مارسل پروست است که به گفته نويسنده اش، متاثر از جهان شگفت انگيز هزارويکشب بوده است. نظر به ایرانی بودن خاستگاه این کتاب و تاثیر عمیق آن بر ادبیات جهان، حداقل یکبار خواندن آن به هر ایرانی توصیه می شود....more
من به خود کتاب امتیاز یک و به نقدهای جالبی که چه در اینجا و چه در منابع دیگه ازش خوندم پنج میدم! واقعا شاهکارید که میتونید از یک مشت اراجیفِ مشوش و پریمن به خود کتاب امتیاز یک و به نقدهای جالبی که چه در اینجا و چه در منابع دیگه ازش خوندم پنج میدم! واقعا شاهکارید که میتونید از یک مشت اراجیفِ مشوش و پریشان و درهم ریخته، چنین تحلیلهای زیبایی ارائه بدید که حاصل ذهن زیبا و خلاق خودتونه و نه هنر فاکنر...
این رُمان بود یا شکنجه؟! نوع روایت سیال ذهن که البته سبک محبوب منه ، به دلیل پرش در زمان، خودش کمی گیج کننده هست...بعد ماجرا با این نوع روایت ، در دو فصل از زاویه ی دید دو انسانِ عقب مانده ی ذهنی و روان نژند بیان میشه.این رو هم اضافه کنید که کوچکترین تلاشی برای معرفی شخصیتهای متعدد کتاب صورت نمیگیره و در کنار همه ی اینها، تعدادی از شخصیتها اسامیِ مشابه هم دارند و بعضی شخصیتها هم چنداِسمه هستن و هر بار با یکی از اسماشون نامیده میشن!!! خوب که چی؟! انگار که این پیچیدگیهای ظاهری بخواد سرپوشی باشه برای فقدان محتوا.....باور کنید که اگر در نقدها دارید اندیشه های خوب و بزرگی رو به زوووور از دل این کلمات در هم و برهم بیرون میکشید و به فاکنر نسبت میدین، خودتون خوبین نه فاکنر!
اون پازلی که در انتهای داستان تکمیل میشه هم ، اونقدرا شگفت انگیز نیست که ارزش اینهمه تقلا برای فهمیدنش رو داشته باشه...ارزش وقت و عمر خیلی بالاتر از این حرفهاست... آدم کم حوصله ای نیستم.کتاب رو با تمام دشواریش تموم کردم و نقدهایی که بهش دسترسی داشتم هم مطالعه کردم و تاحدود زیادی ابهامات برطرف شد و نمادها برام آشکار شد، با اینحال نظر من اینه که رمان باید در وهله ی اول جاذبه ایجاد کنه، نه دافعه و در ادامه، خودش به تنهایی قادر به بیان منظور و مقصود خودش باشه..نه اینکه نقدها و تحلیلهای متفکرین! بخواد قسمت اعظم این بار رو به دوش بکشه... و اینکه گفته میشه معروفی سمفونی مردگان رو با الهام از این اثر نوشته،باید بگم حتی اگر این حرف درست هم باشه، معروفی در اجرا به مرااااتب عالیتر از فاکنر عمل کرده...خودتون مقایسه کنید اون فصلی رو که در سمفونی از زبان آیدین نوشته شده ، با فصلی که در این کتاب از زبان بنجی نوشته شده...
حالا که بازار رمزگشاییها داغه اجازه بدین یه رمزگشایی هم من براتون انجام بدم؛ خوانندگان این کتاب از نظرمن (که اصلا صاحب نظر نیستم!)دو دسته ان: دسته ی اول با خوندنش دچار (خشم)میشن ...مثل من...اما دسته دوم (هیاهو)ی بسیار راه میندازن و زبان به تحسین و تمجید میگشایند و عده ی کثیری رو آواره ی این ناکجاآباد میکنن...more
راوی پسری باهوش است که از علوم غیب خبر دارد. با «نهاییل» ملک آسمان چهارم، دوست است ، جن‌ها را می‌بیند و توانایی استفاده از طلسم‌ها را دارد. او برای بهراوی پسری باهوش است که از علوم غیب خبر دارد. با «نهاییل» ملک آسمان چهارم، دوست است ، جن‌ها را می‌بیند و توانایی استفاده از طلسم‌ها را دارد. او برای به دست آوردن قدرت بیشتر به سراغ درویش میرود که از او سِرّ زجاج را بیاموزد.امابعد از مدتها ریاضت کشیدن درون قبرستان، درویش او را به ماموریتی میفرستد که طی آن ، جوان عاشق دختری به نام «میرانا» میشود که به واسطهی این عشق، از مسیر انحرافی خارج میشود. درویش که علم خود را از راه نادرست به حد اعلا رسانده است مقاصد شومی در سر دارد. او قصد دارد دروازهی سلیمان را که سالها پیش، توسط حضرت سلیمان بر جنیان بسته شده بود باز کند تا بتواند با کمک جنیان، بر انس و جن حکومت کند.....
. هفت جن کتابی ست با درون مایه ی علوم غریبه و در ژانر وحشت! که انصافا تا اواسط کتاب ، فضاسازی خوبی برای ترساندن ایجاد کرده بود اما ناگهان باتغییر لحن راوی نسبت به اجنه و حرف زدن با بعضی از آنها با لحن کوچه و بازاری، و خوار و خفیف کردنشان پیش چشم خواننده، ابهت اجنه را درهم شکست و ژانر وحشت را تبدیل به کمدی کرد! اما از حق نباید گذشت که نویسنده تسلط و اشراف کاملی بر مباحث علوم غریبه داردو به خوبی توانسته از پس فضاسازی بر آید و با دست گذاشتن روی موضوعی که برای خواننده عجیب و مجهول است، توانسته موفقیت خوبی به دست آورد و خواننده را تا انتهای قصه با اشتیاق همراه کند. مقصود نویسنده از نگارش این اثر ، نقد غیر مستقیم عرفانهای دروغین، هالهبینی، جنگیری، دعانویسیهای مرسوم، شیطانپرستی و... بوده اما پایان داستان را از نظر من نتوانسته خوب از کار دربیاورد و راوی که همان شخصیت اصلی قصه است و ما نامش راهم حتی نمیدانیم! ناگهان از فضای طلسم و جادو و وِرد و طی چرخشی ناگهانی متوسل می شود به امام زمان و همین کافیست برای نابودی همه ی اشرار...... نه اینکه با این باور و اعتقاد مشکلی داشته باشم! ولی بنظرم این اثر اگر همانطور که فانتزی شروع شد، فانتزی هم تمام میشد، جذابتر و جهانشمولتر میشد .یا اگر از همان ابتدا هدف رسیدن به این پایان مشخص بوده، باید این باور ، به گونه ای با قصه ممزوج میشد که در پایان با یک غافلگیری از نوع منفی آن مواجه نشویم و توی ذوقمان نخورد......more
از بین نقدهای متفاوتی که از بوف کور خوندم، (نقد کهن الگوییِ )این اثر ، که با بهره گیری از نظریه ی کهن الگوهای یونگ نوشته شده ، به نظرم بیشتر با محتوایاز بین نقدهای متفاوتی که از بوف کور خوندم، (نقد کهن الگوییِ )این اثر ، که با بهره گیری از نظریه ی کهن الگوهای یونگ نوشته شده ، به نظرم بیشتر با محتوای این کتاب همخوانی داشت. کهن الگوها، مفاهیمی بودند که توسط روانپزشک سوئیسی کارل گوستاو یونگ ارائه شدند.یونگ پیشنهاد داد که کهن الگوها به نوعی تمایلات و غرایز درونی و پنهان انسان هستند و مستقیما بر تصمیمات، رفتار، باورها، عملکردها و سایر فرآیندهای ذهنی اثر می گذارند. اصلی ترین و مطرح ترین کهن الگوهای یونگ شامل خود، پرسونا، سایه و آنیما/آنیموس می شوند. درون هر زن، رفتارها و ویژگی های فطری مردانه نهفته است و درون هر مرد، خصایص ذاتی با ماهیت زنانه وجود دارد. هویت یک انسان زمانی کامل می شود که هر دو نیمه درون خود را به خوبی بشناسد. آنیما تصویر زنانه درون روان مرد است. آنیموس تصویر مردانه درون روان زن است. از نظر یونگ ، در آغاز آنیما و آنیموس ، در واقعیتِ یگانه و حقیقیِ طبیعت انسان ، با هم یکی بوده اند ،اما پس از هبوط از عالم مثال از هم جدا و دوگانه شدند. بوف کور داستانی است که در آن راوی می خواهد با آنیمای خود به وحدت رسیده و کامل شود و همه چیز با دیدنِ زن اثیری که آنیمای اوست، شروع می شود. یونگ آنیما را دارای دو جنبه ی مثبت و منفی می داند که در اینجا، زن اثیری وجه مثبت و معنویِ آنیماست و لکاته وجه منفی و دنیایی آن.... راوی در پی اعترافاتِ بعد از قتلش ، سعی دارد همه چیز را برای (سایه) ی خود شرح دهد. سایه در کهن الگو ها، نمادیست از زوایای تاریک ناخودآگاه که فرد، آن را پنهان می کند. تمام شخصیت های فرعیِ رمان ، سایه های ناخوداگاه راوی هستند که آنها را پس زده و مخفی کرده: "گویی پیرمرد خنزپنزری، مرد قصاب، ننجون و زن لکاته ام ، همه سایه های من بودند. سایه هایی که میان آنها محبوس شده ام. " مرد با پیوستن به آنیمای خود ، سعی دارد زوایای تاریک خود را بشناسد .آینه که نماد خودآگاهی است، راوی را در پایان با خود واقعی اش مواجه می کند ، مرد نقابش را پس میزند و با چهره ی واقعی خود رو به رو می شود.... اگر دوست دارید مفصلتر در این رابطه بخونید به این لینک مراجعه کنید. .
http://rosecoffenet.blogfa.com/post/20 ولی در نهایت باید گفت کتاب خوب کتابی هست که خودش به تنهایی از پس گفتن حرف خودش بربیاد و نیازی نباشه که برای فهمش به دامن این نقد یا اون نقد بیاویزیم ......more
داور دیوانه نبود، سبک مغز نبود، صوفی بود، صافی بود،عارف بود، عاشق بود، گبر بود، آتش پرست بود، جادوگر بود، پیامبر بود، دیوانه بود!کسی چه می داند؟.... یکداور دیوانه نبود، سبک مغز نبود، صوفی بود، صافی بود،عارف بود، عاشق بود، گبر بود، آتش پرست بود، جادوگر بود، پیامبر بود، دیوانه بود!کسی چه می داند؟.... یک چیزی بوده که هیچ کس سردر نمی آورد. شاید هم اصلا نبوده، قصه ای بوده که در حافظه ی مردم زندگی می کرده؛مثل برخی آدم ها که اصلا وجود نداشته اند، اما در ذهن دیگران زیسته اند،مثل افسانه...
عاشق بود...آدم که عاشق باشد، نِی می شود، خالی از خودش، به سوی او قد می کشد تا تمامی نور اورا به درونش بیاورد و تمامیِ هواش را نفس بکشد... عشق، یک آینه است.مرام یک آینه است، معرفت یک آینه است. همه آینه دار نیستند، خودشان را در آینه تماشا می کنند و بی مرام می گذارند...اما او آینه دار بود........more
میگن اگر میخوای در کاری موفق باشی ، یا اولین باش یا بهترین! موفقیت این رمان بخاطر بهترین بودنش نیست! بخاطر اولین بودنشه در مطرح کردن موضوعی خاص: سالها میگن اگر میخوای در کاری موفق باشی ، یا اولین باش یا بهترین! موفقیت این رمان بخاطر بهترین بودنش نیست! بخاطر اولین بودنشه در مطرح کردن موضوعی خاص: سالها پیش از اینکه فروید مباحث روانکاویش رو بسط و انتشار بده، استیونسن (نویسنده ی این کتاب) دست روی مساله ای میگذاره که در دهه های بعد، از مهمترین مباحث روانکاوی میشه. فروید اعتقاد داشت در مغز ما سه کنشگر فعال هستند: 1_نهاد :که یک اصل بیشتر ندارد و آن (لذت) است. 2_فراخود:که یک اصل بیشتر ندارد و آن (اخلاق) است. 3_خود:که یک اصل بیشتر ندارد و آن (واقعیت) است و وظیفه آن برقراری توازن بین نهاد و فراخود است. . استیونسن انگار به گونه ای شهودآمیز این مساله رو سالها پیش درک کرده بود و رمان دکتر جکیل رو در اواخر قرن نوزده میلادی بر اساس این موضوع نوشته . دکتر جکیل تلاش میکنه نهاد و فراخود رو از هم جدا کنه تا این دوقطب در کار هم خلل ایجاد نکنن، قطب منفی میشه مستر هاید، و هرچقدر به هاید مجال بیشتری برای ظهور و عمل داده میشه، قدرت بیشتری میگیره و کم کم از کنترل خارج میشه... استیونسن میخواد بگه هیچ یک از سویه های خیر و شر رو نمیشه و نباید به امید رسیدن به اتوپیا از هم جدا کردو جهان و وجود انسان عرصه ی جدال مدام این سویه هاست و بهترین کار برقراری تعادل بین این دو قطب هست. این رمان منبع الهام کلی از فیلمها، تئاترها و حتی قطعات موسیقی بوده... شخصا اگر میخواستم بدون توجه به مطالب بالا ، به این کتاب امتیاز بدم، شاید یک یا نهایتا دو ستاره میدادم چون بنظرم وقتی داستان به شکل یه معمای جنایی طرح میشه باید برای رسیدن به جواب یه مقدار به افراد درگیر در این قضیه و پلیس از لحاظ ذهنی فشار بیاد که الان چی شده؟قاتل کیه ؟ ولی اینجا قاتل خیلی قشنگ طی یه نامه ی مفصل همه ی ماجرا رو با زیر و بمش توضیح میده... ترجیح میدادم اون چیزایی که طی نامه خوندم رو همراه با هاید لحظه به لحظه تجربه ش میکردم ...یا اینکه پلیس یا وکیل کم کم پی به قضیه میبردن... در هر صورت سه ستاره برای اولین بودنش و اینکه سالها منبع الهام هنرمندان مختلف بوده......more
به عنوان اولین رمان یک نویسنده ی جوان واقعا عالی بود. دنیا رو از دریچه ی نگاه یک پیرزن هشتاد و دوساله ی آلزایمری دیدن _که با این وضعیت حافظه ش دنبال دبه عنوان اولین رمان یک نویسنده ی جوان واقعا عالی بود. دنیا رو از دریچه ی نگاه یک پیرزن هشتاد و دوساله ی آلزایمری دیدن _که با این وضعیت حافظه ش دنبال دوست گمشده ش هم میگشت_تجربه ی غریبی بود... مائود گاهی حتی نمیتونه به یاد بیاره لحظاتی پیش داشته به چی فکر میکرده یا آخرین کلمه ای که به زبون اورده چی بوده، اما ناآرامی درونیش که در اصل برمیگرده به دوران نوجوانیش و معمای حل نشده ی مفقود شدن خواهر بزرگترش، باعث میشه تلاشهایی هرچند ناموفق بکنه و مدام خاطراتی جسته و گریخته از گذشته به یادش بیاد که کم کم این تکه ها کنار هم قرار میگیرن و معمای گم شدن دوستش الیزابت در زمان حال و خواهرش سوکی در گذشته حل میشه... نویسنده خیلی نرم و زیبا بین گذشته و حالِ مائود در رفت و آمده جوری که گاهی کمی مکث لازمه که بفهمیم الان کجای داستانیم! فضای داستان بیشتر موهوم و رمزالود و اندکی رمانتیک بود و واقعا و جداً این کتاب به کسانی که یک فرد آلزایمری دور و برشون دارن قابل توصیه است چون باعث میشه بیشتر دنیاشون رو درک کنیم و راحتتر باهاشون کنار بیایم. ترجمه ی شبنم سعادت هم عالی بود و حرف نداشت......more
از نظر ادبی و فرمی این رمان یکی از معدود رمان‌های فارسی است که با تکنیک جریان سیال ذهن نوشته شده و در دسته رمان‌های پست‌مدرن قرار می‌گیرد.
نویسنده با از نظر ادبی و فرمی این رمان یکی از معدود رمان‌های فارسی است که با تکنیک جریان سیال ذهن نوشته شده و در دسته رمان‌های پست‌مدرن قرار می‌گیرد.
نویسنده با انتخاب فرمی درهم شکسته و تلاش برای بازآفرینی تصویری جدید از «داستان» فرمی تازه میسازد که زیباییاش نه در تناسبات اولیه که در همین شکستگیها و بندزدنهاست.وقتی از معماگونهگی و چیدمان پازلی این رمان صحبت میکنیم، منظورمان این است که با یک روایت خطی و تک بعدی و تک شخصیتی سروکار نداریم بلکه با یک جهانِ ذهنی، آشفته و درعین حال کنکاشگر مواجهیم.
زمان یکی دیگر از عناصر مهم این داستان است. نویسنده با چیرهدستی به جای مقهور زمانِ اثر شدن، از زمان به عنوان یک عنصر برای روایت استفاده میکند. برای پیدا کردن زمانبندی اتفاقات این داستان و سیرزمانی شاید دچار سردرگمی بشوید و البته نباید فراموش کنید که در حال خواندن یک رمانِ جریال سیال ذهن هستید.
این رمان را به عنوان رمان مهاجرت میشناسند اما مهاجرت خود بستر بازگویی بسیاری از موضوعات دیگر نیز هست. بحران هویت، روابط عاطفی و جنسی، دین، سیاست، تبعیضهای اجتماعی، تقابل خیر و شر و انتقام از دیگر موضوعاتی است که در این رمان به آن پرداخته میشود.
تجربهی رضا قاسمی در تئاتر و موسیقی در خلق آثار ادبیاش نیز نمود پیدا کرده است.او از شگردهایی مانند پیشگویی ، ایجاد بحران هویت ، تحریف واقعیت ، مسخ و به هم ریختن فرم بهره برده است و در به کارگیری برخی از این مؤلفه ها، از بن مایه های مکتب اکسپرسیونیسم که در نمایشنامه نویسی و به ویژه سینمای اکسپرسیونیستی دیده می شود، متأثّر بوده است....more
واقعا اینهمه پیچیدگی و رازآلودگی و جملات پرطمطراق فلسفی برای همچین درونمایه ی بی مایه ای لازم بود ؟!!! چنان اول کتاب گفت ما یه گروه سه نفره بودیم که منواقعا اینهمه پیچیدگی و رازآلودگی و جملات پرطمطراق فلسفی برای همچین درونمایه ی بی مایه ای لازم بود ؟!!! چنان اول کتاب گفت ما یه گروه سه نفره بودیم که من تا آخر کتاب لحظه شماری میکردم که این گروه یه عملیات انتحاری انجام بدن!! اتفاقی که هیچ وقت نیفتاد ......more
روایت عشقی دیوانه وار که نسل به نسل امتداد می یابد و عشاق را به مرز جنون می برد. شورانگیز بودن عشق تک تک این عشاق ، بود که خواندن کتاب را دلپذیر میکردروایت عشقی دیوانه وار که نسل به نسل امتداد می یابد و عشاق را به مرز جنون می برد. شورانگیز بودن عشق تک تک این عشاق ، بود که خواندن کتاب را دلپذیر میکرد اما شیوه ی روایت گاهگاهی آزاردهنده میشد! در شروع هر فصل هم زمانه عوض میشد هم راوی! و این کمی گیج کننده و نچسب بود! و پایان داستان هم با توجه به شروع هيجان انگیزش ، چندان راضی کننده نبود. **** عطشی در تخمه این تبار هست که وقتی با عشق درمی امیزد ، وجود مرد و زنش را تباه میکند. *** پشت و تیره همگی ما به عشاقی میرسد که حاصل دلدادگیشان به دیوانگی و بیابانگردی ختم میشده است. **** حلاوت زنگی صدایش ، به تنهایی حجت تمام شوریدگی های جد کبیر را با خود داشت. *** زمرا! آی مردن چقدر به عشق تو می ماند که می کُشد و نمی کُشد... *** همه ی این سالها، خیالت مار شد پیچید به تنم... *** مگر همه اهالی دنیا حواس فهم همه ی رنجهای عالم رادارند ؟نه! اگر اینطور بود چقدر شبیه به هم گریه میکردیم، شبیه هم میخندیدیم و ترس هایمان شبیه به هم بود.. *** عشق اول، آدم را پابند خودش میکند. همیشه دنبال یک کسی هستی که بشود همان اولی! خیالش مینشیند توی فکر و بیرون کردنی هم نیست... *** بدترین کار ممکن این است که بخواهيم ، حال گذشته ها را به خودمان تلقین کنیم و یقین دارم اینطوری هیچ کس به چیزی که خیال میکند، نمی رسد......more
تم اصلی داستان که یک فرد سادیست فقط به دلیل اینکه از ایجاد حس ترس در افراد لذت میبره و برای رسیدن به این لذت ،به هر آزار و شکنجه ای دست میزنه (اون هم تم اصلی داستان که یک فرد سادیست فقط به دلیل اینکه از ایجاد حس ترس در افراد لذت میبره و برای رسیدن به این لذت ،به هر آزار و شکنجه ای دست میزنه (اون هم پشت ظاهری متشخص و فریبنده) کمی آزاردهنده است. ولی شیوه قصه گویی نویسنده به قدری جذاب هست و وقایع به قدری غافلگیرکننده است که نمیشه کتاب رو زمین گذاشت! در ضمن پایان بندی داستان هم بسیار غافلگیرکننده و خوشایند و جالب بود 👌...more
فضای وهم آلود و مخوفش رو دوست داشتم. منو یاد مجموعه داستان کوتاه (برف و سمفوني ابری) مینداخت... نقد جالبی در این لینک موجوده که کتاب رو از منظر جامعه فضای وهم آلود و مخوفش رو دوست داشتم. منو یاد مجموعه داستان کوتاه (برف و سمفوني ابری) مینداخت... نقد جالبی در این لینک موجوده که کتاب رو از منظر جامعه شناختی هم مورد بررسی قرار داده. خوندنش بهتر از هر توضیح تکراری ایه که من بخوام اینجا بنویسم. http://naghde86.blogfa.com/post/69...more
چه در سال بلوا که داستان ، از زبان یک راویِ زن(نوشا) نقل میشه و چه در سمفونی مردگان که یک فصلش از زبان (سورمه) بیان میشه، معروفی من رو شگفت زده کرد...چه در سال بلوا که داستان ، از زبان یک راویِ زن(نوشا) نقل میشه و چه در سمفونی مردگان که یک فصلش از زبان (سورمه) بیان میشه، معروفی من رو شگفت زده کرد.... چطور میشه یک مرد بود و همه چیز رو انقدر قشنگ و لطیف و باورپذیر از زاویه ی دید یک زن دید؟ سمفونی مردگان چند راوی داره اما بهترین قسمتش از نظر من همون فصل سه بود که راویش سورملینا بود، و شاعرانگی و جنونی که در این فصل موج میزد، خیلی بیشتر شبیه نوشته های معروفی ای بود که من با سال بلوا شناخته بودمش... و بعد از اون در فصل چهار، هذیانهای ذهن بیمار و آشفته ی آیدینی که مشاعرش رو از دست داده ، هم زیباییِ عجیب و غریبی داشت. اصلا من عاشق این تب و غم عمیق و مبهمی ام که در آثار معروفی وجود داره و قلب آدم رو میخراشه... دوست ندارم تک تک شخصیتهارو زیر ذره بین ببرم و بگم کی نمادِ چی بود! به قولی "لطافت گل، زیر انگشتانِ تشریح می پژمُرَد... " فقط اینو میدونم که هر اثر دیگری از معروفی به دستم برسه حتما میخونمش......more
شاهکار به معنای واقعی کلمه سطر به سطرش جملات حکیمانه و فیلسوفانه ی به غایت دلنشین هست که نظیرش رو شاید در کمتر رمانی بشه دید. انقدر پرمحتواست که نمیتشاهکار به معنای واقعی کلمه سطر به سطرش جملات حکیمانه و فیلسوفانه ی به غایت دلنشین هست که نظیرش رو شاید در کمتر رمانی بشه دید. انقدر پرمحتواست که نمیتونید یک صفحه ش رو بخونید و با خیال راحت برید به صفحه بعد! ذهنتون هنوز درگیر عجائب و زیباییهای صفحه قبل باقی میمونه و دلتون میخواد برگردید عقب و بعضی جملاتش رو بارها و بارها بخونید. هر کدوم از جملاتش رو که بخوام انتخاب کنم و اینجا به عنوان گزیده بنویسم ، خیانت به بقیه ی جملات کتابه... و هیچ چیزی نمیتونه جایگزین لذت خط به خط خوندن خود کتاب بشه... ضمنا دستمریزاد به مترجمش 🙏ترجمه فوق العاده بود ....more
تابلوی نقاشیِ minvinterblot اثر کارل لارسون ، نقاش سوئدی ، الهام بخشِ مارکوس سجویک برای نگارش این رمان بوده است. داستان این نقاشی ، مربوط به فداکاری یتابلوی نقاشیِ minvinterblot اثر کارل لارسون ، نقاش سوئدی ، الهام بخشِ مارکوس سجویک برای نگارش این رمان بوده است. داستان این نقاشی ، مربوط به فداکاری یک پادشاه و قربانی کردنِ خود، برای رهاندنِ ملتش از قحطی است. داستان اریک و مرلی هم درست از قبل از لحظه ی قربانی شدن پادشاه توسط جلاد آغاز می شود که در هفت اپیزود که ارتباط معناییِ خاصی با یکدیگر دارند و با ترتیبِ زمانیِ معکوس روایت می شود. اریک و مرلی عشاقی هستند که قرن هاست از هم جدا شده اند و به گونه ای تناسخ وار ، در زمان های مختلف و به شکل های گوناگون با هم ملاقات می کنند. گاه در قالب دو دلداده، گاه در کالبد مادر و پسر و گاه در نقش خواهر و برادر....که همواره به هم عشق می ورزند اما هر بار نیرویی آنهارا از هم جدا می کند و ارواح آنها در زندگی های بعدی و در کالبدهایی نو به جست و جوی یکدیگر می پردازند.... ژانر کتاب موهوم و رازآلود و اندکی تخیلی است که جذابیت خاصی به این اثر بخشیده اما از طرفی سبک نگارش بی نهایت ساده و روان و خالی از هرگونه آرایه ی ادبی آن ، کتاب را بیشتر مناسب گروه سنی نوجوان ساخته است....more
Loading...
