τ πρόσωπα το μονόλογου ὰ ὰ

Προμηθέας
ησο ς Ἰ Ἰ
Μ μος(μίμος) ὰ
μάνα Γ ς ὰ ὰ
να ηδόνι ὰ ὰ
νοιξιάτικο πομεσήμερο Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
( πάνου π τ ν Kαoκασο) ὰ ὰ ὰ ὰ
! e!... ὰ ὰ
Tί μέγα þάρος σήμερα þουλιάçει τ ν ο ρανό! νάλαμπος κα κρoος το λιο δίσκος, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σ ν π ξερ πηλό, θαρρε ς, που κα να 'ναι, θ πέσει πάνου στ' ντικριν τ þρά,ια κα θ γίνει Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
θροo¢αλα. Πόσο πνι,τ νασαίνουνε τ ς γ ς τ σπλά,να, πο κάποτε μ ξεπετάξανε στ ν νοιξιάτικον Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
έρα μ' ναν ,αροoμενο σπασμό!... Π ς κρέμονται μέσα στ þάραθρα, τ σκοτειν νερά, νη,α κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ν ά¢ριστα σ ν πετρωμένα!... Μ ¢τάνει π ό μακρι ν α κλάμα σ¢αγερό. Ποι ς νά 'ναι, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Kατ σένα, που κα νά 'σαι, γνωστε δερ¢έ, δ μ' ¢ήνουνε τ καρ¢ιά μου ν στρα¢ . Aιγάκι ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σαλέ¢ω, μ δαγκάνουν γριεμένα σ ν τ ¢ίδια, πο τ πατάει κανείς, τ ν ρα πο κοιμο νται. μως Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πάνου πό τ ς þυσσες κα δ θε π τ μάκρη, σ νιeθουνε πολ çεστά, κατάσαρκα ο πληγές μου. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Μπορε νά 'ναι κ' δικιά μου ¢ωνή, πο μο τ ν ξαναστέλνουν πίσου τ σκοτάδια τ ν þυθ ν. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
( πάνου π τ Γολγοθ ) ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
T γλυκά, πο γλαρeνανε τ μάτια μου γεμάτα στρα¢τερ σκοτάδι! T γλυκά, πο þυθοoσανε τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κόκκαλα κ' ο σάρκες μου μέσα στ ν περαντοσoνη τ ς νυπαρξίας, που λυeνανε σ ν τ' λάτι μέσα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στ νερό. Kι πως δειάçανε στάλα τ στάλα ο ¢λέþες κ' καρδιά μου, νιωθα τ ν ¢υ,ή μου λο κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πιότερο νὰ λα¢ραίνει κα ν τ ν παίρνουνε σ ν ¢τερ ο ¢ηλότεροι ὰὰὰ ὰ ὰὰ ο ρανοί! νάμεσα Oανάτου κα Ἰ Ἰ Ἰ
Zω ς, πέρ' πό τ Γ ς κα πέρ' π τ ν λιο, καρ¢ιά, λο,ίσματα, ¢τυσίματα, þλαστήμιες δ ¢τάνανε τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢υ,ή μου, πο ¢ευγε κα δ ν γυρνο σε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
' λα γινόνταν σκιος κα πνο γoρω π τ ν σκιο μου κα τ στερν πνοή μου!... ὰ ὰ ὰ ὰ ὰὰὰ ὰ ὰὰ ὰ
Ποι τeρα μ  ξυπνάει ¢ων κι π ποι λαρoγγι þρα,ν κα ραγισμένο, Πο θε þρίσκει τόση δoναμη ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ν ξαναδένει τ ν ¢υ,ή μου μ τ σ μα κα ν μ ξανα¢έρνει πίσω στ ¢θορ κα στ ν πόνο, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
μέτρητους α νες ç μ τ θάνατο γκαλι κι α τή μας γάπη δ ν ,ει τελειωμό. Eαπίσαν ο Ἰ ἸἸ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κολ νες τ ς ο ράνιας E¢αίρας, μ πληγή μου σαπίçει, ξεσαπίçει. K' ε ναι πάντα ¢ρέσκη κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λα,ταριστή. A κα ,ιλιάδες ,ρόνια περνάει π μπροστά μου Kόσμος κι λ α του τ στορικ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κοίτονται μέσα στ νο μου σάλευτα κα στε ρα σ ν να στρ μα κόκαλλα στ þάθη τ ν κεαν ν. E' Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
π ανωσιά, σ þάθος κα σ ¢ λος δ ν ε ναι τίποτα παντοτινό, δ ν ε ναι τίποτα καινοoργιο. Tόσο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μοιάçουνε τ σήμερα μ τ ,τ ς κα τ ,τ ς μ τ α ριο, πο μ τ ν καιρ πα¢α ν þλέπω, ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
συλλογίçομαι κα ν θυμ μαι. τσι μο ¢αίνεται, π ς τeρα δ ,ω γεννηθε , καρ¢ωθε κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λησμονήσει. T ν τρέ,ει σήμερα, ὰ ὰ
ΜOΜOE
Πεθαίνει Oεός! ὰ
ΠPOΜHOEAE
(ξα¢νισμένος δυσάρεστα)
Πάλι σo, Πο θε μο ξε¢oτρωσες, Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
A τ ς ε ναι ρόλος μου. N ξε¢υτρeνω κάλεστος κι νεπιθoμητος! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Πεθαίνει, λές, Oεός, Aίας τά,α, ὰ ὰ
ΜOΜOE
,ι. νας Oεός. ὰ ὰὰ
ΠPOΜHOEAE
Kαλ νας. Μ ποι ς π' λους,            
ΜOΜOE
νας κα Μοναδικός! A ν πάρ,ει λλος. Γι' α τό 'ναι κι ληθιν ς Oεός. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
ληθιν ς κα ν πεθαίνει, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
¢ο ε ναι παντοδoναμος! Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
θάνατος, δυναμία τ ν νθρeπων. ,ι δoναμη τ ν Oε ν. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ΜOΜOE
Μ δ ν πεθαίνει διος. E ναι πνέμα. Πεθαίνει τ σ μα του. T θέλησε μονα,ός του ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γεννηθε κα ν çήσει γι λίγα ,ρόνια σ ν νθρωπος. Μ σ τρε ς μέρες θ þγε π τ ν τά¢ο του κα θ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ξαναπάει στο ς ο ρανο ς π' που ρθε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
T πνέμα του τ σ μα του, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Peτα τ ν διονε.  
ΠPOΜHOEAE
Π ς τόνε λένε, ὰ
ΜOΜOE
ησο ! Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Π ς τ ν ε πες,    
ΜOΜOE
ησο ! Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
ησο ς!... ησο ς!... Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Περίεργο. γ το ς ξέρω λους το ς Oεο ς. ναν νανε, μεγάλους κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μικροoς, μίθεους κα ρ eους μ λ α τους τ σόγια, τ ς γυνα κες, τ παιδιά, τ ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ρωμένες κα τ παρασπόρια. Tέτοιο νομα δ ν πάρ,ει πουθενά! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(μισοκλείνοντας τ μάτι) ὰ
Μ δ ν ε ναι λ ληνας! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Μ δ ν ε ναι λ ληνας, Μ τότε τ μπορε ν ε ναι! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
þρα ος! ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
þρα ος, Kα δ μο τό 'λεγες π τ ν ρ, ν μ ν πονοκε¢αλάω, νας þάρþαρος! ρα ¢εoτικος Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Oεός!
ΜOΜOE
T διο λέει κι α τ ς γι το ς λληνες Oεοoς! Π ς ε ναι ¢εoτικοι κα þάρþαροι. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
(σιγ ) ὰ
ΠPOΜHOEAE
Aίας μάλιστα! O λλοι μως ε μαστε ληθινοί! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
(¢ωτισμένος ξα¢νικ ) ὰ
ησο ς. ησο ς . Kαλ λές. Teρα θυμ μαι. Μο μίλησε γι' α τόν, δ κα λίγον καιρό, Μορ¢ονι ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ρμ ς. ρ,εται μι δυ ¢ορ ς τ ,ρόνο κα μ þλέπει. Tόνε στέλνει Aίας ν δοκιμάçει τ καρ¢ιά μου, ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
þαστο νε. Kα ν' λ λάçει τ σα ¢αγε σκουριά. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Tόνε λυπ μαι. A ν ε ναι μικρ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γγάρεια. Μ λυπ ται κι α τός ,ει καλ καρδιά. Μ τ ν καιρ γεννήκαμε ¢ίλοι. Kι ντας ργε ν μο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ρθει στενα,ωριέμαι. ὰ Μο διηγε ται μ τ' λέγρο του ¢ος λες τ ς þρωμιές, πο γίνονται Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στ ν λυμπο κι που λλο νταμωθο νε θε ς μ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ θε θε ς μ νθρωπο. E ναι κουτσομπόλης, μ μ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γο στο πολo. ὰ A , σo! κο ς, Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(δυναμeνοντας τ ¢ωνή του) ὰ
κοoω κα παρακοoω. Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Μο ε πε τ λοιπ ν τ ν τελευταία ¢ορά: «Kανακάρη γι το απετο ! νας þρα ος Oεός, ησο ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
( ησο ς...Xριστός. νομίçω) θέλει ν γκρεμίσει τ ν λυμπο κα ν' ¢ανίσει λους το ς λληνες Oεοoς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τσι θ λυτρωθε ς κα σ π τ þάσανά σου, γιατ δ ν θ πάρ,εις!...» Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ K' σκασε στ γέλια μορ¢ονι ς ὰ ὰ ὰ ὰ
ρμ ς, Γλάρος, θo¢αλλος, Kοσμογυρισμένος τ κοπέλι το Aία. Kι λο ξανάλεγε κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ξανάλεγε: « þρα ος θεός. þρα ος θεός.» ὰ ὰ ὰ ὰ
E τανε μεσημέρι καλοκαιρινό, μ κανε τόσο κρoο δ ¢ηλά, ποo, ν γελο σε, ,τυποoσανε τ δόντια Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
του π τ τοoρτουρο: ,ί! ,ί! ,ί! . τάκα! τάκα! τάκα!... Tόσο μου ¢αινόταν στε ος, πο ρ,ισα ν γελ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κι γ e. Kα τ ,ά,ανά μας Ἰ Ἰ Ἰ ξα¢νίσανε τ πεθαμένα το τα ρ ημοτόπια. Μαçί μας γελο σε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κο¢τερά κι παίσια, σ ν μ ς κορόιδευε,       κι ντίλαλος. ὰὰ Πόσο ¢ρι,τ πονο σε τ συκeτι ὰ ὰ ὰ
μου σ κάθε τίναγμά του! Πόσον α μα ,oθηκε τ μέρα κείνη π τ ς πληγές μου!... O Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στοι,ειωμένες α λακι ς τ ς ¢ης μου, σκαμμένες π τ πάγη κα το ς πόνους, κόμα κρατ νε μέσα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τους μι θoμηση καυτ σ ¢λόγα. ταν πρeτη μου ¢ορά, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ πο γέλασα. π τότες, πο καρ¢eθηκα κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πρ ν ν καρ¢ωθ ! ὰ ὰ ὰ
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Kλα ς, ὰ Nτροπή!
IHEOYE
Bαθι στ μέτωπο κα στ μελίγγια μου ε ναι ,ωμένα τρομερ τ' γκάθια. T α μα τeρα ,ει πήξει Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λόγυρα. ὰ Kι π τ πόδια μου κα τ ς παλάμες κι π τ ν τρυπημένη μου καρδιά þγαίνει νερ ὰὰὰ ὰὰ ὰ ὰὰὰ ὰ
μονά,α. E μαι καρ¢ωμένος σ ν κα σένα. Kα κάτωθέ μου στρά¢τουνε, þροντολογ νε κα μ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σουþλίçουνε λάμες μέτρητες. Kα γλ σσες μέτρητες μ þλαστημ νε κα μ ¢τυο νε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kι ργ ν ὰ ὰ ὰ
πεθάνω.
ΠPOΜHOEAE
A σο καρ¢eσανε, ποθέτω, κα τ γλeσσα σου! Bλαστήμα τους κα σ κα ¢τoνε τους· τσι θ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ νὰ
το ς δείξεις, π ς ε σαι ντρας κα δ ν το ς ¢οþ σαι. A ν μπορο νε ν σο κάνουνε τίποτα παραπάνου. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
(γαλήνια)
Πατέρα. Eυγ,eρεσέ τους. E ναι θ οι! A ν ξέρουνε τ κάνουνε κα τ λένε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(θυμωμένα στ Μ μο) ὰ ὰ
Ποιο μωρέ, δ ν ξέρουνε τ λένε κα τ κάνουνε, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ με ς, Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
O þρα οι. A τοί , πο τ ν ,ουνε σταυρeσει. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Tί, νθρωποι τόνε σταυρeσανε, ὰ T Oεός ε ναι!  
(στ ν ησο δυνατ κα σηκeνοντας τ κε¢άλι του ¢ηλά, σο μπορε ) Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μένα μ καρ¢eσανε Oεοί. Πολλοί Oεοί μαçί. Π ς τ δέ,τηκες μονα,ά κα ν σ' γγίξουν α τ τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
çωντόþολα,
(προστα,τικ ) ὰ
Kατέþα γρήγορα π κε ! ὰ ὰ ὰ Nτροπιάçεις τ σόι μας! ὰ
IHEOYE
(πάντα γαλήνια)
θ πάρξουνε μαθητές μου, πο θ ν το ς καρ¢eνουνε τ πόδια μ σ¢ νες τρε ς πιθαμ ς þαθιά στ γ ς κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
α το πάλι θ περπατ νε. Μπορο σα τ λοιπ ν κι γ πολ πι ε κολα ν κατέþω π τ σταυρό μου. Μ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δ θέλω. ρθα στ ν κόσμο πίτηδες γι ν πεθάνω. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Γι ποι ν λόγο, ὰ ὰ
IHEOYE
Γι ν τόνε σeσω! ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
(περι¢ρονητικ ) ὰ
Tο ς þραίους! Xαρ στ πράμα! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ μ το ς ξέρω το ς þραίους! ' ντας μουνα λεoτερος κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ νιός καὰ
δ μ ,ωρο σε τόπος ξέπεσα κάποτε στ ,eρα τους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Π ς þρωμ νε!   Aάδι ταγκό! Kόκκινα
μαλλι σ ν το τσακαλιο · μoτες μεγάλες κα καμπουρωτ ς           - ρνια μονά,α· μάτια γρήγορα κι ὰ
ναμμένα σ ν τ ς γάτας τ νo,τα· σκουλαρίκια στ' α τι κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ πανάδες στ μάγουλα κα στ ,έρια· ὰ ὰ ὰ
¢ων ς στριγγλιάρικες σ ν τ γάþγισμα τ ς ¢eκιας. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Aωþιασμένοι κα ¢ε τες, πατρι τες κα ὰ ὰ ὰ ὰ
θρ σκοι, πουλ νε πατρίδα κα θε γι λίγες δεκάρες. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Oὰ λληνες ε ναι καλoτεροι,  
ΠPOΜHOEAE
Xειρότεροι. Oὰ λληνες Oεοί, α τοί 'ναι καλoτεροι!   Πι μορ¢οι, πι ξυπνοί, πι παληκάρια. ὰὰ ὰ ὰ
Kα ¢αγάδες κα γυναικάδες, σο δ ν παίρνει.      
ΜOΜOE
O σeσει κα το ς λ ληνες. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Eeθηκε!
ΜOΜOE
O σeσει λ ους το ς ν θρeπους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Tο ς σωσα κι γ μι ¢ορ κα πρόκο¢α! Kαλ το ς ε ,α ¢κιάσει λ άκερους π λάσπη! T μο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κατέþηκε ν το ς δeσω κα πνέμα, Π ς τανε λήθεια στ ν ρ,ή! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Tρι,ωτο π' τ ν κορ¢ ς τ ¢τέρνα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μ τ μάτια κολλητ τ να μ τ' λλο στ ρίçα τ ς μoτης. Aεί,νανε τ σουþλερά τους δόντια συναμεταξo Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τους κα γροoçανε στριγγλιάρικα. ὰ T ,έρια τους μακρoτερ' π'τ πόδια σερνότανε ,άμου στ γ ς, ὰ ὰ ὰ ὰὰ
σ ν περπατοoσανε, γέρνοντας μπροστ κα τρεκλίçοντας çερþ δεξιά. ὰ ὰ ὰ ὰ Eωστές μαïμο δες. κλε¢α  
τ ¢ωτι π τ ν λυμπο κα το ς τ ν ¢ερα. Tο ς δωσα τ λογικ κα τ γλeσσα. Tο ς νέþασα ¢ηλά, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σαμε το ς Oεοoς. Kι α το μ προδeσανε. Μ τ λογικ νακαλo¢ανε τ μπαμπεσι κα τ ν ,αριστία· Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κα μ τ γλeσσα τ ¢έμα κα πάλι τ ¢έμα! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kα τ το ς γoρε¢α γι' ν τάλλαγμα, N μ þοηθήσουνε κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
α το Ἰ Ἰ νάντια στ Aία γι ν το πάρω τ ν ξουσία του Kόσμου. Kα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ν μ  τιμ νε πιότερο π' τ Aία Ἰ Ἰ Ἰ
γιατί, θαρρ , τ ξίçω! ὰ ὰὰ A , λοιπόν! E ν το ς ρeτηξε Aίας στρά¢τοντας πάνου ς κάτου π Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τ θυμό: «ποι ς σ ς δωσε τ ν ο ράνια ¢ωτιά μου,» - « Προμηθέας! Προμηθέας!» ¢eναξαν ο λοι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μαçί, κα ,ιλιάδες δά,τυλα þουτηγμένα στ ¢αρμάκι μ δεί,νανε στ ν Toραννο. Nα 'τος! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ A το Ἰ Ἰ
μ ,έρια κα μ δόντια þοηθήσανε τ Kράτος κα τ Bία ν μ πιάσουνε κα ν μ' λυσοδέσουν. Kι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ν τας τ ο τ' ο ν ελέητοι μπράþοι το Aία μ καρ¢eνουν δ ¢ηλά, τ çαγάρια Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ξελαρυγγιçόντανε π κάτου: « τσι κα ,ειρότερα. νομε!...» Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ A θάρτω μι μέρα στ πράματα, Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
( συ,α) ὰ
A ¢τα νε α τοί. Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Ποι ς ¢ταίει δηλαδή, Aίας, ὰ ὰ
ΜOΜOE
σo!
ΠPOΜHOEAE
( ργισμένα) ὰ
γe,
ΜOΜOE
Nαί! σo! Πο νικήθηκες.   ν νικο σες τ Aία, τότες λ οι θά 'τανε μαçί σου. Kα θεοί κι ν θρeποι. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λοι τότες θ þοηθοoσανε τ ν ¢εντιά σου ν πιάσεις τ ν ,τρό σου κα ν τ ν λυσοδέσεις. Kα τ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰὰὰ ὰ ὰὰ
Kράτος κα Bία θ σ παραστεκότανε μπράþοι δικοί σου. Kα θ τ ν καρ¢eνανε κατά δική σου Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
προσταγή στ διο μέρος μ τ δια καρ¢ιά. Kι Μορ¢ονι ς ρμ ς θά 'τανε κοπέλι δικό σου, ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πηγαινοέρ,εται γι τ δοκιμ τ ν καρ¢ι ν κα τ ν ,αλκάδων του. Tότες Aίας θά 'ταν ποστάτης κα ὰὰ ὰὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰὰ ὰὰ
νομος. ὰ Kι ς τeρα θ τ ν ε ,αν ο λοι ξε,άσει, πως ξε,άσανε κα σένα. A ν τ ξέρεις, Πάντα ο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
νικημένοι ,ουνε τ' δικο. Kα τ' þουλο πλ θος πάει τα,τικ μ το ς νικητές. ς τeρα στορία το Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Kόσμου ε ναι στορία τ ν Nικητ ν. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Kι μως γ e θέλησα ν το ς λευτερeσω Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ πό τ ν Toραννο. ὰ ὰ
ΜOΜOE
A τ ν μ ν τ λ ς σ μένα!... Γι ν ν το ς ποτάξεις στ ν τυραννία τ δικιά σου. Tο ς γέλασες, π ς θ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πολεμοoσανε γιὰ τ δικό τους τ συ¢έρο: γι λευτεριά, δικαιοσoνη, κα ὰ ὰ ὰ ὰ παντοτινή ε τυ,ία. ν Ἰ Ἰ Ἰ
πολεμήσανε μονά,α γι ν' λλάξουν ¢έντη γι τ δικό σου τ συ¢έρο. T δια κάνουνε κ' ο ¢έντες, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ο τυράννοι τ ς Γ ς. στόσο δ ν ε ναι δ πι ,άριστοι κα προδότες ο λαο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ π ' σο το λόγου σας Ἰ Ἰ Ἰ
δικοι κα ¢ε τες. ὰ ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
Γι το λ ιου κα τ ς No,τας. Παραε σαι, μο ¢αίνεται, σο¢ιστής. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Πιότερο þαστ ς π τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μάνα σου, παρ π τ ν μπαμπά σου. Πάντα μο ,αλν ς τ κανονικ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ περπάτημα τ ς σκέ¢ης μου: τ ν ὰ ὰ
α eνιο ρυθμό το Kόσμου. A ν τανε δoσκολο να ',ες κα σ μι ¢ί,α λογικό ¢ο ,ουν κόμα κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
νθρωποι! ὰ
(σ λίγο)
Kι π τ θ σeσει το ς ν θρeπους, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
π τ ν μαρτία. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Kι α τ τ λέει σωτηρία, Μ μαρτία ε ναι λ' ε τυ,ία Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ κ' λευτεριά τ ν Oε ν. ὰ ὰ ὰ
ΜOΜOE
Kα τ ν κυρίων τ ς Γ ς. ὰ ὰ ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
ν θυμ μαι τeρα τίποτα κα çηλεoω στερις π τόσων α eνων κάρ¢ωμα ε ναι ο μαρτίες πο ,ω Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κάνει. Kα γι ν μπορέσω ν ξανακάνω πάλι, μο ,ρειάçεται ξουσία. N γιατ δ ν π οτάçομαι. ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
θελε ν ν το ς σeσει, θάπρεπε ν ν το ς δινε τ λευτερι ν κάνουν μαρτίες. Μ λευτερι θ πε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δoναμη. Kα με ς ο λληνες Oεο δ θ' ¢ήναμε σ κανένανε ν μ ς πάρει τ δoναμή μας. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(στ ν διο τόνο)  
O τε κ' ο δυνατοί το Kόσμου! Ἰ Ἰ Ἰ
(σιγότερα)
A ν μπορο νε ν σωθο ν ο ¢υ,ές π τίποτα, σο παραμένει ξω τους α τία το Kακο . Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Ποι , ὰ
ΜOΜOE
ὰ νισότητα.
ΠPOΜHOEAE
Μ σκότισες! ὰ Πά¢ε!..
(σ λίγο) ὰ
Μ δ ν καταλαþαίνω, π ς, γι ν σωθο ν ο νθρeποι π τ ν μαρτία, πρέπει α τός ν πεθάνει! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
O νθρeποι θ σωθο ν, μα τ ν πιστέ¢ουνε γι' ληθιν θεό. Μ γι ν τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πιστέ¢ουνε, θ κάνει τ θάμα ν' ναστηθε . Γι ν' ναστηθε πρέπει ν πεθάνει πρ τα. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ Γι'
α τό συ,ωρνάει το ς σταþρωτ δες του· κόμα δ ν ξέρουνε π ς ε ναι θεός. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
A τ ε ναι πράγματα πολ νατολίτικα! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kα ποι νάγκη ν σωθο νε ο νθρeποι, ὰ ὰὰὰ ὰ ὰ ὰὰ
με ς ο λληνες θεο δ δίνουμε να þολο γι δαoτους. ,ι ν πεθάνουμε κιόλας! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kαὰ τ κάτω τ ς ὰ ὰ
γρα¢ ς, ν θελε ν τ ν πιστέ¢ουνε γι θεό, μπορο σε ν ν το ς κανε κανένα μεγάλο κακό, γι ν ν τότε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢οþηθο νε. N ν το ς καιγε μ' στροπελέκια κι α τουνο ς κα τ ,ωριά τους. N ν το ς çεμάτιçε μ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
þραστ νερό. N ν το ς στελνε πανοoκλα, σεισμο ς κα καταποντισμοoς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
A τά ξε,νιο νται γρήγορα. Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(κοροïδευτικ ) ὰ
Μ θαρρ , πeς, μα τ ν πιστέ¢ουν, α τ ς θ σωθε κι ,ι κε νοι! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Μ δ ν το ς çητάει, π ως σε ς ο λ ληνες θεοί, σ¢α,τάρια κα γυνα κες! Γι τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
αυτό του δ çητάει τίποτα. ὰ ὰ
(σιγότερα)
Παραδίνει μως τ κοπάδια τ ν σκλάþων, ¢υ,ικά δεμένα, στο ς κυρίους τ ς Γ ς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Eέ,ασα ν ρωτήσω. O τ ν δο ν ο þρα οι ν' νασταίνεται, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Kανένας. Μονά,α μετ τ ν νάστασή του θ παρουσιαστε στο ς μαθητάδες του. E ν ραμα. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Aηλαδ σ κείνους, πο τόνε πιστέ¢ανε κα πρ ν πεθάνει! Μ τότες τανε λότελα περιττ ν πεθάνει. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
N παρουσιαστε στο ς σταþρωτ δες του! E κείνους πο δ ν τόνε πιστεoουνε. Μέρα μεσημέρι στ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γορά! Kι λόσωμος! δ τόνε θέλω. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ξόν ν ¢οþ ται! Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Tὰ λληνας! μα τόνε þλέπανε, τότες σα σα δ ν θ τόνε πίστευε κανένας. O μαθευτε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μως π στόμα σ στόμα, π ς ναστήθηκε. Kα τότες λοι θ πιστέ¢ουνε. A ξέρεις καημένε τ λαïκ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢υ,ή. O λαο πιστεoουνε πιότερο τ' α τι τους παρ τα μάτια τους. Πιότερο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ τ μoθο παρ τ ὰ ὰ ὰ
γεγονότα. Πιότερο τ ¢αντασι τους παρ τ ν κρίση τους. Μήπως σένα, τ Aία, τ ν ¢ροδίτη κι λους Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
το ς λλους σ ς ,ουνε δωμένα ο λληνες κα σ ς πιστεoουνε, με ς θ σ ς δείξουμε στο ς λαοoς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τσι μονά,α θ πά¢ουνε ν σ ς πιστεoουνε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Μ μο κάνεις, ε πα, τ ν ξυπνο! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
(στον Iησοo)
A τά δ ν ε ναι λογικ πράματα! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
T λογικ δ ν ¢ελ σ τίποτα. Μήτε τ πολo, μήτε τ λίγο. Μήπως ο ¢ιλόσο¢οι ξέρουνε περισσότερα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
π' τ πουλιά τ' ο ρανο κ' π' τ σκουλήκια κα τ λοoλουδα τ ς Γ ς, Μήπως ε ναι καλoτεροι π' το ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λλους νθρeπους, σο πι ξανοίγεται σκέ¢η, τόσο πι στενεoουν ο καρδιές. Kι νθρωπος ,άνεται. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰὰ
γe προσπάθησα ν ¢ωτίσω τ ν καρδιά τους. N τ ς δeσω μεγαλoτερην πλα κα πιότερο þάθος. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
þασιλεία τ ν ο ραν ν ε ναι þασιλεία τ ς καρδι ς. πως γe θυσιάστηκα γι λους το ς νθρeπους Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
π καλωσoνη, γ þασιλι ς τ ν O ραν ν κα Oησαυρ ς τ ν γαθ ν, τσι θ μάθουνε κ' ο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ þασιλιάδες
τ ς Γ ς ν θυσιάçονται γι το ς σκλάþους κα ν ν το ς γαπ νε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Tότε δ ν θ πάρ,ουνε    
¢ευτι κα δικία. ὰ ὰὰ
ΠPOΜHOEAE
( πότομα) ὰ
τσι α ,   N ξοδιάçουνε τ πνέμα τους, ν ,αραμίçουνε τ δoναμή τους ο ξιοι γι το ς τιποτένιους!             
Γι ν ν το ς μοιάσουνε! A τό δ ν ξανακοoστηκε! E μαι παλιότερος π σένα. A ριο μεθαoριο θά 'μαι κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πρ τος π ' λ ους σας. Μπορ ν σ διατάçω κα ν σ δασκαλεoω. Μάθε το λοιπ ν π μένα. E ναι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κανε ς δυνατός, γιατ γαπάει μονά,α τ ν αυτό του κα μπορε ν θυσιάçει το ς λλουνοoς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ὰ
δυνατ ς ,ει ,ρέος ν πληθαίνει τ δoναμή του κι ,ι ν ν τήνε λιγοστεoει. K' περισσότερη δoναμη ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
δ ,αρίçεται. Παίρνεται. Παίρνεται μ τ þία π το ς λλους δυνατοoς. A τό δ ν ε ναι νόμος, πο τόνε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢κιάσαμ' με ς ο θεοί. πάρ,ει πρ ν π μας. E ναι νάγκη. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(κοροïδευτικ ) ὰ
Eε ς ο δυνατοί πρ τα τ ς Γ ς κ' στερα τ' O ρανο δ μπορε τε ν πάρ,ετε ,ωρίς το ς δoνατους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
T δoναμή σας τ ν κλέþετε π δαoτους. K' στερα πολεμ τε συναμεταξo σας ποι ς θ μπορέσει ν τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κάνει λάκερη δικιά του. ὰ
ΠPOΜHOEAE
(στ Μ μο θυμωμένα) ὰ ὰ
σ ν μ ν νακατεoεσαι! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Μπ ς κα σο πέρασε δέα πειδ μ þλέπεις καρ¢ωμένον δ π ς τά,ατε θυσιάστηκα κι γe γι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
το ς νθρeπους, A θυσιάστηκα γι κανένανε. T ν παθα γι λογαριασμό μου. A ν πρέπει ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στο,άçεται κανείς με τ μάτια. N πηγαίνει πέρ' π' τ ¢αινόμενα. ὰ ὰ ὰ ὰ
ΜOΜOE
(πειρα,τικ ) ὰ
Μ κα δ ν πρέπει ν στο,άçεται κανείς μ τ' α τιά του κα δί,ως μάτια. N πηγαίνει πέρ' π' τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λεγόμενα. . Μ ν κο ς λοιπόν, τ λέει. νια σου! A ν ρθε ν καταλoσει τ Aoναμη. ρθε ν τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στεριeσει πι πολo. ὰ E σαι λιγάκι πρωτόγονος κα ,οντροκομμένος. T λ ς ξ ω π τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δόντια. νέος θε ς ( σοι θ μιλ νε γι λογαριασμό του) ε ναι πι πιτήδειος, πι διπλωμάτης. Eέρει τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δουλειά του καλoτερα. μέθοδο δική σου (τ ν λλήνων κα τ ν Pωμαίων) ε ναι μέθοδο το ° τσι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
θέλω γ e ¢έντης!¨ μέθοδο δική του, ε ναι μέθοδο, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ το ° τσι θέλει θεός· τσι ὰ ὰ ὰ ὰ
θέλουνε κι ο σκλάþοι!¨. ὰ E ναι μέθοδο πολιτισμένη. Xάρη σ' α τήνε θ μπε ρυθμ ς κα τάξη στ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μυαλ κα τ ν ¢υ, τ ν δικημένων. O çητ νε μονα,οί τους ν' δικιο νται γι καλό τους. Μ θ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ρωτήξεις: °πο ε ναι τελοσπάντων α τ θυσία τ ν δυνατ ν,¨ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kα λίγο τό ,εις ν κοπιάçουνε ν ὰ ὰ ὰ ὰ
κυþερν νε κα ν' δικο νε τ þρωμολα γι καλό του, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
A ν πολυκαταλαþαίνω. ὰ
ΜOΜOE
ρθε λέει ν σeσει λους το ς νθρeπους . μετ θάνατον. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μ θ σeσει μονα, το ς ¢έντες δ στ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Zωή. A τουνο ς πο κατέ,ουν λα τ' γαθ κα λη τ δoναμη. Tο ς σωσμένους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μ κεινοoς, πο    
,ουν νάγκη ν σωθο νε· ὰ ὰ ὰ ὰ κ εινοoς , πο τ στερο νται λ α, το ς π αγορεoει ν πιθυμο νε τ' Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γαθ τ ν λλον ν κα ν' ντιστέκονται στ δoναμή τους. A το θ πλουτίσουνε κα θ λευτερωθο νε, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢ο πεθάνουνε πρ τα. E ς α eνα τ ν παντα. Aιδά,νει, καθ ς þλέπεις, τ ν γιότητα τ ς Eκλαþι ς κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τ ς Πείνας· ὰ δηλαδ τ δίκιο τ ς Aoναμης κα τ ς Bίας πό τ ν νάποδη. O θεωρίες σας δια¢έρουνε ὰὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
μονά,α στ διατoπωση. Kατ þάθος ε ναι ο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ διες κι παράλλα,τες. Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(þαριεστισμένα)
Kατάλαþα.
ΜOΜOE
ν δ ν μουν γ ν σο ξηγ , δ θ καταλάþαινες κα σπουδα α πράματα. Kι ς καμαρeνεις π ς ε σαι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τά,ατες θε ς τ ς Aογικ ς ὰ ὰ ὰ ὰ
(πειρα,τικ ) ὰ
,ει δίκιο ν σο λέει, π ς τ λογικ δ ¢ελ σ τίποτα. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(στ ν διο τόνο )  
Eπουδα α πράματα μο ξηγ ς!     Eπουδα α πράματα καταλαþαίνω! ὰ ς λείπανε! ὰ
IHEOYE
(γαλήνια)
«Μακάριοι ο πειν ντες κα δι¢ ντες. Μακάριοι ο πτω,ο τ πνεoματι. τι α τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στιν þασιλεία τ ν ο ραν ν». Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Eιγά! Μ σ' κοoσουν ο ,ορτάτοι κ' ο ξυπνο κα çηλέ¢ουνε το ς πεινασμένους κα κουτοoς! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
(στ ν διο τόνο)  
« πίστη σου σέσωκέ σε!» ποιος πιστεoει στ ν ληθιν θε σeçεται. Kι πλοoσιος κι ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ξυπνός.
ΜOΜOE
Περισσότερο π' λους θ σ πιστέ¢ουν ο πλοoσιοι. Γιατί 'ναι ξυπνοί. πάρ,ει ληθινότερος θε ς π Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κε νον, πο το ς πιτρέπει ν 'ναι πλοoσιοι, δηλαδ ν κλέþουνε το ς ¢τω,οoς, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ π' λες τ ς ρετ ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
þάçεις πρeτη κα καλoτερη τ ν πίστη. Kι π' λες τ ς μαρτίες πρeτη κα ,ειρότερη τ ν πιστία. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ τσι Ἰ Ἰ
θεομπαί,της, πο πιστεoει π ξυπνάδα, ε ναι καλoτερος π τ ν θεο πο δ ν πιστεoει π γνeση. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(στ ν Μ μο) ὰ ὰ
Μ κοoρασε πελάτης σου! ὰ ὰ Πότε θ πεθάνει, ὰ
ΜOΜOE
Bιάçεσαι, που κα νά 'ναι! ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
Zηλεoω! Tόνε çηλεoω πο θ ξεκουράσει τ σ μα του. Γι τρε ς μέρες. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Γι πάντα. ὰ
ΠPOΜHOEAE
,! ὰ N μπορο σα κ' γe ν κοιμηθ μι ν ρα! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ τσι ν σταματήσει γι λίγο τ προαιeνιο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σþοoρισμα το Kόσμου λόγυρά μου κα τ σπάραμα τ ς πληγ ς μου λόγυρα π' τ ν ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
Kόσμο. N ξε,άσω γι λίγο τ ν πόνο μου. ὰ ὰ ὰ
ΜOΜOE
T μίσος κα πλεονεξία σου! ὰ ὰὰ
ΠPOΜHOEAE
Μο ¢αίνεται, π ς ,ω καρ¢ωθε κα ριçeσει πάνου στ Xρόνο. Kα ¢εoγω κα ξανάρ,ομαι ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
κατάπαυτα μαçί του, ,ωρ ς ν κουνιέμαι π τ θέση μου. ὰ ὰ ὰ ὰὰ ὰ Μάνα μου Γ ς! ὰ Eανακλε σε με γι ὰ ὰ
μι στιγμ μονά,α μέσα στ' πέραντα þάθια τ ς κοιλι ς σου!         Kοίμισέ με γι μι στιγμ μέσα στ ν ὰ ὰ ὰ ὰ
περαντοσoνη κα τ ν κρυάδα τ ς λης σου!         Μ' γαπ ς τ λοιπ ν λιγότερο π' τ ς πέτρες σου, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜANA ΓHE
Ποι ς ε σαι,  
ΠPOΜHOEAE
Προμηθέας. γιός σου. ὰ ὰ
ΜANA ΓHE
A σ ξέρω. ὰ ὰ A ξέρω μ τ´ νομα κανένα π' τ παιδιά μου. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
E μαι θεός τ ς 4ωτι ς κα το Aογικο . νας π το ς Tιτάνες! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜANA ΓHE
Oεός, Kα çητ ς γ ν σ þοηθήσω, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kα ν μπορο σα δ θ τό 'κανα. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ Nὰ ¢oγετε! Nὰ
¢oγετε λ οι σε ς π πάνω μου! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ξα τίας σας πο¢έρω κι γe.       γινα Xτ μα. Ἰ Ἰ Γενν , ὰ
καρπίçω, λουλουδίçω· στολίçομαι κα μορ¢αίνω γι λα τ παιδιά μου. Μ μ ,αίρονται λίγοι. A το Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πο μ κατέ,ουνε. Kα δ μπορ ν γλυτeσω π τ ¢άρα τους. N ν το ς καιγα μ λιωμένο μαντέμι! N' Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
νοιγα τ σπλά,να μου ν ν ὰ ὰ ὰ το ς κατάπινα! μα ,αλάσω ναν π δαoτους, ξε¢υτρeνουνε δυ κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πέντε. A τοί 'ναι ο ,αμοθεοί μου. Kα το ς μισ . Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ σε ς, ο πανωθεοί, Ἰ Ἰ Ἰ ε σαστε παιδι δικά Ἰ Ἰ
τους. O,ι δικά μου. Kα σκοτeνεστε νας μ τ ν λλονε, ποι ς θ μ ¢άει μονά,ος. ὰ ὰὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰὰ
(σιγ ) ὰ
ΠPOΜHOEAE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
A σ þλέπω. ὰ ὰ
IHEOYE
γ e σ þλέπω. Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Oά 'σαι νέος πολo. τσι δεί,νουν ο κουþέντες σου. Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Tριαντατρι ,ρον . ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
Kαλ τό 'λεγα! Παιδί! ὰ K' ο στο,ασμοί του παιδιάστικοι. ὰ
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Kα γι ποι ν ¢ορμ σ σταþρeσαν ο þρα οι, ὰ ὰ ὰ ὰ ὰὰ ὰὰ ὰ
IHEOYE
Aίδαξα.
ΠPOΜHOEAE
(κοροïδευτικ ) ὰ
Kαμμι ν πανάσταση þέþαια!   Μάταια πράματα. λοι στ ν λικία σου ,ουν α τήνε τ λόξα. Μ τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
,ρόνια τους περνάει πως κ' μένα!  
IHEOYE
παγόρε¢α κάθε πανάσταση. Aίδαξα τ ν ποταγ στ Nόμο. T ν γάπη το πόνου κα τ ν Πόνο τ ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γάπης. ὰ
ΠPOΜHOEAE
Μ τότε π ς σ θανάτωσε Nόμος, σ δ ν π γες κόντρα. Tόνε θεοποίησες καθ ς þλέπω. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
Μ θανάτωσε γι π αναστάτη κα γι' ν τίθεο. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Περίεργο!
ΜOΜOE
' λεγε κα ξανάλεγε, π ς θά 'δινε τά,α στο ς ¢τω,ο ς ( ν καθόντανε ¢ρόνιμα!), τ þασιλεία τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ο ραν ν. Μ το τ' ο κακομοίρηδες κοoγανε μονα, τ «þασιλεία» δ ν τ' κοoγανε τ «ο ραν ν!». Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Kα πήρανε τ μυαλά τους έρα. ὰ ὰ ὰ Γιατ νομίçανε, π ς θά 'διω,νε τ ν ξένο τoραννο, το ς Pωμαίους,      
κα θά 'δινε σ' α το ς τ þασιλεία τ ς ουδαίας. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μ ο ντόπιοι τoραννοι, ο πλοoσιοι þρα οι ὰὰ ὰ ὰ ὰ
4αρισα οι κα μεγαλοπαπάδες - ὰ ὰ ¢οþηθήκανε π ς, μα ,άνανε τ ν προστασία τ ν ξένων, θ ν το ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
παίρναν ο κουρελ δες τ πλοoτια τους κα τ ε σοδήματά τους.           Γι' α τ Ἰ Ἰ μεγαλοπαπάδες καὰ
4αρισα οι, κάνανε συμþοoλιο κα τ ν κατηγορήσανε π τ μι μερι στ ρωμαïκ ξουσία γι ,τρ το Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Nόμου, κι π' τ ν λλη στ ν ουδαïκ λα γι ,τρ το θεο . Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ,τρ ςτο Oεο , Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Tότες λα ς ὰ ὰ
τ ν κουρελήδων, ὰ πο ε ναι θρ σκος ( λα κι λ α!) γ ρίε¢ε, ξεσηκeθηκε, κα çήτησε π ' το ς Pωμαίους Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τ θάνατό του. K' ο Pωμα οι ( νας þρα ος λιγότερος στ ν κόσμο, τόσο τ καλoτερο!) τ ν παραδeσανε ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
στο ς 4αρισα ους, στο ς μεγαλοπαπάδες κα στ λα κι α το τόνε σταþρeσανε μετ ,αρ ς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
A τ θελα. πρεπε ν μ σκοτeσουνε γι ν συ,ωρεθο νε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Πάλι τ δια,  
(σιγ ) ὰ
ΜOΜOE
O 4αρισα οι κ' ο παπάδες λου το κόσμου στερ' π λίγα ,ρόνια θ σ κάνουνε θεό. O σο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
,τίçουνε μεγαλόπρεπες κκλησι ς κα θ σ προσκυν νε ντυμένοι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ στ μάλαμα. Kα θ ὰ ὰ ὰ
κα νε çωνταν ν π οιονε σ' ρ νιέται. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ σ Oε ς Πνέμα, Eωτήρας τ ς 9υ, ς, θ γίνεις Oε ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Eωτήρας τ ς Kοιλι ς τους. Γι' α τουνο ς πόθανες. ντ ς ν ¢έρεις τ þασιλεία τ ν O ραν ν, θεμέλιωσες Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τ þασιλεία το Πλοoτου. ὰ ὰ
O 'πρεπε ν' ¢άνιçες το ς 4αρισαίους κα το ς μεγαλοπαπάδες, ν θελες ν σeσεις τ μιλλιοoνια τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σκλάþων. Μ τότε δ θ γινόσουνα θεός! ὰ ὰ ὰ
IHEOYE
Kάθε γκόσμια ξουσία ε ναι προσωρινή. T ς ¢ησα λες ν πάρ,ουνε, γιατ ,ρειάçονται. λλι ς ο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ν θρeποι θ γινόντανε ,ειρότεροι κ' δυστυ,ία τους μεγαλoτερη. μεγάλη κι κατάλυτη ξουσία στ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
κάτου κόσμο ε ναι Oάνατος. A τόνε τ ν κατάργησα. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Π ς, ὰ κανες το ς νθρeπους θάνατους, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Μετά θάνατον! Eο τ ξανάπα μ δ ν πρόσεξες. Μετ θάνατον θ το ς ν αστήσει λ ους στ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ο ρανό.
IHEOYE
κ ε καθένας θ κριθε κατ τ ρ γα του. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ A τή 'ναι λήθεια ΜOY. Ἰ Ἰ Ἰ H AAHOEIA.
ΠPOΜHOEAE
4αίνεται, π ς π τότες, πο καρ¢eθηκα πολ ¢ηλά, γ πνευματικ ς Ao,νος το Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Kόσμου, τ σκοτάδι πή,τωσε μ ς στ μυαλ κα τ ν θε ν κα τ ν νθρeπων! ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ΜOΜOE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
E , πο κανες τ θάμα τ ν πέντε ¢ωμι ν, δ ν δινες στο ς πεινασμένους τ ,άρη ν κάνουνε κι α το τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
διο θάμα, τσι θ καταργο σες τ ν Πείνα. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kα μαçί της θ' ¢ανιçόντανε κ' γνοια κ' Kάκητα. Kα ὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰ
τότες δ θ παρ,ε νάγκη σωτηρίας μετ θάνατον. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μ σα ¢ωμι κα ν ¢κιάνανε, ε τε πέντε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
,ιλιάδες ε τε κ' να μονα,ό, πάλι θ πεινοoσανε. Ἰ Ἰ Ἰ O ν το ς τ παίρναν λ α ο Aυνατοί. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ¢ο δ ν Ἰ Ἰ Ἰ
το ς ξεπάστρε¢ες α τουνοoς, ς δινες σ κάθε σκλάþο, ντ ς τ ν θανασία, να στιλέτο. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
να στιλέτο, ὰ T ν ν τ κάνανε, ὰ ὰ ὰ
ΜOΜOE
Γι ν δίνανε τ γρηγορότερο στο ς Aυνατο ς τ Bασιλεία τ ν ο ραν ν. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
(μέσα του μ παράπονο) ὰ
Πόσο τόνε λυπ μαι! E ναι καταδικασμένος γι πάντα. Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
¢ο δ ν κατάλαþες τ γνωστά, π ς ξέρεις τ' γνωστα, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kι ¢ο δ ν κατάλαþες τ τωρινά, π ς ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ξέρεις τ μελλοoμενα, ὰ
IHEOYE
T γνωστο ε μ' γe! Oεός. Kα θέλεις ν μ ν τ ξέρω, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ T γνωστά πο τόσο τ γνοιάçεσαι, ε ναι λ α Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢εoτικα, γι' α τ κα τ' γνο ! ¨ σο γι τ μελλοoμενα, πότε σο ε πα, π ς πάρ,ει μέλλον, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kατόπι μου
ρ,εται συντέλεια το Kόσμου. Μόλις πομένει στο ς νθρeπους λίγος καιρ ς ν τοιμαστο νε γι τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
α eνια çωή. N μ πιστέ¢ουνε κα ν μετανιeσουνε γι τ' μαρτήματά τους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(στ ν Μ μο) ὰ ὰ
T λόγια του δ ν ,ουνε νόημα. ὰ ὰ ὰ
IHEOYE
γe μ' α τά μου τ λόγια, πο δ ν ,ουνε νόημα, θ ρίξω λους σ ς το ς ¢εoτικους θεοoς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(πειραγμένος)
O μ ς ρίξεις μ τ λόγια, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ A μπορ ν γελάσω. Πονάει τ συκeτι μου! O θεο ρί,νουν νας τ ν ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰὰ ὰ
λλονε μ τ Bία κα μ τ 4ονικό. τσι λένε τ στορικά τ ς θεοσoνης. T διο κάνουνε κ' ο ¢έντες Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τ ς Γ ς. τσι λένε τ στορικ τ ς νθρωπότητας. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μιλ ς σ ν νας ξυλουργ ς σ ν τρατάρης. A ν μαθες Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γράμματα,
IHEOYE
γ Ἰ Ἰ πλασα τ ν κόσμο κα το ς νθρeπους. K' ο νθρωποι τ γράμματα. T μπορο σα ν μάθω π Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
το ς ν θρeπους, Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(κόκκινος π θυμ ) ὰ ὰ ὰ
σ   π λασες το ς ν θρeπους, Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
Πατέρας μου. Aηλαδ γe.   
ΠPOΜHOEAE
(στ Μ μο) ὰ ὰ
Γιατ μ γέλασες π ς ε ναι μόνος Oεός, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Nά! πο , ει κα Πατέρα! Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
A σ γέλασα. ὰ ὰ διος ε ναι Πατέρας το αυτο του. διος γέννησε τ ν αυτό του. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Oὰ ,εις ¢αίνεται πυρετό! E' πιασε τ παραμιλητ το θανάτου! ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
(δυνατeτερα)
κόσμος γεννήθηκε π τ Xάος. K' γ πλασα το ς νθρeπους μ λάσπη. Kα το ς δωσα κα ¢υ, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
π λάσπη. ὰ ὰ λάσπη α τ μένει πάντα γρή κα þρeμικη μέσα τους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
Πατέρας μου πλασε το ς νθρeπους μ λάσπη. Kα το ς δωσε γι ¢υ, τ ν πνοή του τ ν δια! ρα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢υ, ν θάνατη. ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
O τε σκιος τ ς λάσπης δ ν μένει μετ τ θάνατο. Tίποτα. ταν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ πόσ,εσαι μεταθανάτια çω στο ς Ἰ Ἰ Ἰ
πλοïκοoς, το ς λ ς ¢έματα! Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
K' ο δυό σας δ λέτε τ ν λήθεια. κόσμος δ ν ,ει ρ,ή. A ν ,ει δημιουργό. παρ,ε πάντα. Kα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γίνεται πάντα μονα,ός του. σο γι τ ν νθρωπο, τ ν πλασε. μαïμο ! ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ K' σ ς ο νθρeποι. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ E ς
πλάσαν ο ¢έντες τ ς Γ ς «κατ' ε κόνα κα μοίωσή τους». Aουλειά σας ε ναι ν διατηρε τε τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
νισότητα κα ν προστατεoετε τ ν δικία. Kα μετ θάνατον, - έρας ¢ρέσκος! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ξω π τ συ¢έρο τ ν ὰ ὰὰὰ ὰ
Kροίσων (μ κορeνα κα δί,ως κορeνα) κι ξω π τ ¢αντασι τ ν ¢οþισμένων κα τ ν νίδεων, δ ν ὰ ὰ ὰ ὰὰὰ ὰὰ ὰὰ ὰ ὰ
πάρ,ετε πουθενά.
ΠPOΜHOEAE
Γι τ ς No,τας! Eο παγορεoω ν παίçεις μαçί μου! παιτ ν μ σέþεσαι! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(σκάει στ γέλια) ὰ
Xά! Xά! Xά!...
ΠPOΜHOEAE
(κατακόκκινος π τ θυμό του) ὰ ὰ ὰ
T γελ ς, ξετσίπωτε,  
IHEOYE
(ξα¢νιασμένος)
Ποι ς γελάει τσι, ὰ ὰ
ΜOΜOE
γ Μ μος! νας π το ς Μeμους! (E μαστε πολλοί!). Kα δ γελάω πο θυμeνετε· μ πο θυμeνετε, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δί,ως ν πάρ,ετε! Kα πο σ ς κουþεντιάçω, ν ξέρω, π ς δ ν πάρ,ετε! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ¢ο μως λ' ο νθρωποι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σ ς πιστεoουνε κα σ ς þλέπουνε, μπορ κ' γ ν μ σ ς þλέπω κα ν μ σ ς κουþεντιάçω, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
T Μ μος θ μουνα!       ξ ν α τ δ θ σ ς ρίξω γ μονα,ός μου. O σ ς ρίξουνε ο σκλάþοι, σ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ξυπνήσουνε μι μέρα. ὰ
ΠPOΜHOEAE
(περι¢ρονετικ ) ὰ
Γι ν γίνουνε α το θεοί! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Γι ν γίνουν νθρeποι. T ν τ ν κάνουνε τ θεοσoνη σας! ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ T ν τ ν κάνουνε τ ν ξουσία τ ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Πρόλη¢ης κα το Μoθου, ὰ ὰ Kι ο τε κ ν θ κοπιάσουνε, γι ν σ ς ρίξουνε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ O πέσετε μονα,οί σας, ὰ
,ωρ ς ν μετα,ειριστο ν νάντια σας ο τε σαγίτες ο τε σ¢εντόνες ο τε στροπελέκια. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ A τ θ τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μετα,ειριστο ν ν άντια στο ς ¢έντες τ ς Γ ς! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ μα ρίξουν α τουνοoς, θ πέσετε κα σε ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πουράνιος σκιος τους. Ἰ Ἰ
(σιγ ) ὰ
ΠPOΜHOEAE
,!... ὰ Eταθε τε μι στιγμή. ὰ ὰ ητός το Aία μο þoθισε τ κο¢τερό του ¢αλίδι ς τ þάθη τ ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
καρδι ς. Πονάω σο ποτές! Kι σο πονάω τόσο μεγαλeνει τ μίσος μου. ν ε ,α τόση δoναμη στ ,έρια, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σο μίσος μέσα στ σπλά,να μου, θ μπορο σα μ' ν α τράνταγμά μου ν ξεριçeσω τ ν Kαoκασο π τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
θεμέλια του κα ν ν τόνε πετάξω πάνου π τ ν σία κα τ ν σπροθάλασσα κατάκορ¢α στ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ λυμπο. ὰ
Oά ' λυωνα τ κακομοιριασμένο δωδεκάθεο τ ν ρα, πο τσακeνεται, μαλλιοτραþιέται κα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γρατσουνίçεται σ ν να τσο ρμο μαïμο δες γι να καρoδι. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰὰ Oά 'λυωνα κα το ς  
νθρeπους! ὰ
ΜOΜOE
σε το ς νθρeπους. T ν Kαoκασο τ ν κουþαλ νε στ ρά,η τους περισσότερους α νες π' σο σ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ἸἸ Ἰ Ἰ Ἰ
κουþαλάει σένα ρά,η το Kαoκασου! Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
Πατέρα! κανα τ ,ρέος μου. T νε¢ρά μου τσακιστήκανε. Ἰ Ἰ Ἰ T πόδια μου παγeσανε ς τ γόνατα! Ἰ Ἰ Ἰ
Aι¢ ! ὰ Kρυeνω!
( σο πλησιάçει ν γoρει λιος, έρας γίνεται πι çεστ ς κα πι μυρωμένος. ὰ ὰ ὰὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ Μι ρόδινη ,να ὰ ὰ
πλέει πάνου σ þουνά, πεδιάδες κα θάλασσες. Πουλι κα çουçοoνια ,ολογο νε στ δέντρα κα στ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
,ορτάρια να πολoþοο κoμα çω ς νεþαίνει λο θε γιομάτο ,αρ ς κα λα,τάρες. ξα¢να π κάποια ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ρεματι σκάçουνε κι νατινάçονται ¢ηλά ο τρίλιες ν ς ηδονιο . λ' πλάση þυθίçεται μέσως σ' ὰ ὰ ὰ ὰὰὰ ὰὰ ὰ ὰ
τέλειωτη σιγή). ὰ
ΜOΜOE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
κου, κου τ' ηδόνι! σως στερν καταλάþεις, πόσο δ ν πρόσεξες τ ς μορ¢ι ς τ ς çω ς, γι ν διδάξεις Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τ ν μορ¢ι το θανάτου! ὰ ὰ ὰ ὰ
TO AHAONI
Μάνα, çεστή γουροξυπν ς μέσα σ ,ίλια ρeματα, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢ τα πολλ κα ,ρeματα ὰ ὰ ὰ
κα μονα, π' τ γγίμα ὰ ὰὰ ὰ
τ' έρα δένουν μέσα σου κόσμοι κα κόσμοι ,oμα! ὰ ὰ
ρ ωτο¢oσημα κ' γ e τ λαμπερό σου ¢λοoδι Ἰ Ἰ Ἰ
τ σπάω μ τ τραγοoδι, ὰ ὰ ὰ
πο τ ν πλ ,αρά μου Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
¢eνει στ μεσοoρανα πλέον ξια π' τ ¢τερά μου. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Μ ς τ' νθη τ ς ροδακινι ς, στ ς λεoκας τ ν κορ¢ή, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
που σκιωμα þαθo Ἰ Ἰ
κι π ου κρυ ς þρυσο λες Ἰ Ἰ Ἰ
πάω τ ς καρδι ς μου κα μετράω λα,τάρες κα τρεμο λες. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Μ' στρο¢εγγι ς λόþαθες, τριαντα¢υλλι ,αράματα, ὰ ὰ ὰ ὰ
μ ¢εγγαρομαλάματα ὰ
κι τ αν σιγά κι γ άλι Ἰ Ἰ
þρέ,ει ο ρανός σ μι μεριά κι λιο¢ωτάει στ ν λλη, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
το λαρυγγιο δον ¢ηλ τ ¢ουσκωμένη ¢λέþα, ὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰ
κι νέþα , ς νέþα ὰ ὰὰ ὰ ὰ
λ ο κα πι μεστeνει Ἰ Ἰ Ἰ
κα τ ν γέρα, ξέ,ειλον πό δονές, ματeνει. ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
Kι τ αν σωπάσει μου καρδι κα τ λαρoγγι σπάσει, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στ μαγεμένη πλάση ὰ
κα στ ν καρδι πο νιeθει,      
καιρ þαστ ντίλαλος, καιρ πον νε ο πόθοι. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
! ὰ δ θαμπeνει τ λαλιά μου θάνατου ¢οþέρα: ὰ ὰ
γ ς κα νερο κι γέρα ὰ ὰ ὰ ὰ
δ ν ξέρουνε τ γένη, ὰ ὰ
π ς , τι çε κα ,αίρεται, σoντομ' ρ γά πεθαίνει. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
,ορτασμένος ρωτας, τ ς çω ς ο γλυκάδες ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
τ ς πλάσης ο μορ¢άδες ὰ ὰὰ
τσι þαθι μ ρίçουν, ὰ ὰ ὰὰ
πο τ ς καρδι ς τ ξέσπασμα λυγμό μο τ γυρίçουν! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
κουσες, ὰ Kαταλαþαίνεις τ γλeσσα τ ν πουλι ν, ὰ ὰ ὰ
IHEOYE
A θέλω ν καταλάþω τίποτες π τραγοoδια. E' λη μου τ çω σκυþα μέσα μου ν' κοoω τ θέλημα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
το Πατέρα μου. ὰ ποιος κοoει πολ τ ξω, ,άνει τ ν ¢υ,ή του. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ K' γ e, πρ τος Ἰ Ἰ Ἰ θε ς κι ὰ ὰ
πρ τος νθρωπος, πρεπε ν δeσω τ παράδειγμα στο ς λλους. þασιλι ς Eολομeντας, σο¢ός, πο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
καταλάþαινε τ γλeσσα τ ν πουλι ν, τανε ¢ιλήδονος. Eο¢ ς μ ,ίλιες γυνα κες! ρα δ ν τανε σο¢ός. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
τανε μονά,α þασιλιάς! ὰ
ΜOΜOE
Bγ κες καμι ¢ορ τ ν νοιξη, τ ,αράματα, ν περπατήσεις ξω στο ς νθισμένους κάμπους, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ E δες,
π ς μένει στ μαλλιά σου, στ μάτια κα στ ,είλια σου ρες πολλ ς δροσιά του ,αμομηλιο , τ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μπάρσαμο το πεoκου, ὰ κόμα κ' νάσα σου μοσκοþολάει. Ἰ Ἰ Ἰ Kα τ σωθικά σου, ¢ωτειν κα γαλάçια, ὰ ὰ ὰ ὰ
σ ν τ ν ο ρανό, þουίçουν πό τ κελαδήματα, λ ς κα πήρανε μέσα τους λα τ πουλιά, λα τ δέντρα κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λο τ ν λιο τ ς A γ ς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
T τ' ¢ελος! ὰ ὰ Πολλ ς ¢ορ ς μετάνιωσα, πο γεννήθηκα νθρωπος. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μο ρ ,ότανε ν Ἰ Ἰ Ἰ
παρατήσω τ ργο μου κα ν ¢oγω πίσου στ ν ο ρανό.           A þαστο σα ν περιμένω τ πλήρωμα ὰ ὰ ὰ ὰ
το ,ρόνου, γι ν σταυρωθ . μεινα λονήστικος σαράντα μέρες. κίνητος στ ν δια þουνοκορ¢ή, ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
γoρα μου τ πουλιά, τ νερά, γέρας, σπαρταρο σαν πό κέ¢ι κα ,αρά. ὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ ταν ὰ ὰ
Πειρασμός. Μ γ δ ν þλεπα, δ ν κουγα, δ ν σάλευα. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ αυτός μου τ Xρέος μου σκέπαçε τ ὰὰ ὰ ὰ
πάντα.
ΜOΜOE
Kα δ ν ρωτεoτηκες ποτέ σου,    
IHEOYE
σες ¢ορ ς συναντο σα σ ρο γες κα σ δημοσι ς μορ¢ες γυνα κες: ρ,όντισσες ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
μέσα στ ¢ορε α, γεμάτες ρeματα, ¢κιασίδια, μαλάματα κι λαçονεία· ὰ ὰ ὰ ὰ λαïκ ς ξυπόλυτες, ὰ
ε κολες κι ¢όþιστες, μ τ λαγήνι στ κε¢άλι κα τ ν πρόκληση στ μάτια, γoριç' λλο τ πρόσωπό Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μου. ¢υ,ή μου μάτωνε. þλεπα πίσου π τ πλανερ σ, μα τ ς μορ¢ι ς κα πίσου πό τ ν πρόσκαιρη Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λάμ¢η τ ς νιότης, ν παραμονεoουνε τ νo,ια το ξαποδ , τ σκουλήκια κ' σαπίλα το τά¢ου κ' Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
α eνια τιμωρία!
ΠPOΜHOEAE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Kρίμα! Παιδ πράμα κα ν 'σαι τόσο κουρασμένος! ὰ ὰ ὰ Kαθ ς ¢αίνεται, θ τελειeνει μ σένα ὰ ὰ ὰ
κάποια παλι ρ,οντογενιά, πο ξεσο στηκε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
O 4αρισα οι κ' ο παπάδες ὰ ὰ ὰ θ ν το δeσουνε μεθαoριο þασιλικι καταγωγή. Μ ε ναι        
¢τω,όπαιδο: γι ς ξυλουργο , πο γεννήθηκε στ ¢άτνη τ ν λόγων! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Μπ ! Kα τ δουλει κανες, πρ ν σο κατέþει ν διορθeσεις τ ν κόσμο, ὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
IHEOYE
Μικρός, πο πήγαινα σκολειό, þοηθο σα κα τ ν πατέρα μου στ δουλειά του. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Ποιόν πατέρα σου,
IHEOYE
T ν ωσή¢!  
ΠPOΜHOEAE
λλος πάλι α τός!  
(στ Μ μο) ὰ ὰ
Μ δ μο ε πες, π ς ε ναι διος πατέρας το αυτο του, Ποι ς ε ναι πάλι α τ ς νέος πατέρας, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
ντρας τ ς μητέρας του κα πατέρας τ ν δελ¢ ντου. ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ
ΠPOΜHOEAE
T ¢ιλορωτάω, Παραμιλ νε κ' ο δυό τους! Ἰ Ἰ Ἰ
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
Kι μα τράνε¢ες, ξακολοoθησες τ δουλειά του πατέρα σου, Ἰ Ἰ
IHEOYE
μα τράνε¢α, δ ν κανα καμι δουλειά. Μο ρεçε Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ λιγάκ' ¢αρική. στερα τίποτα.  
(σιγότερα)
T δικό μου τ Tίποτα τανε ρ,ή τ ς A ωνιότητας γι το ς λλους. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
(θυμωμένος)
Παιδί το λαο κα ν μ δουλεoεις, Tότε ποι ς θ δουλεoει, ὰ ὰ ὰὰὰ ὰ ὰ Tέτοιο παράδειγμα δωσες στο ς  
¢τω,οoς, ¢τω,ός, πο ε ναι καμάτης, καταντάει στ ν κρεμάλα. Kαλ λοιπ ν ε σαι κε , πο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
þρίσκεσαι!
IHEOYE
Π γα κι πομονeθηκα στ ν ρημιά, τ καλoτερα ,ρόνια τ ς çω ς μου, ς τ τριάντα! Zο σα νάμεσα σ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μμουδι ς κα θάμνα κι γριομέλλισες. ὰ ὰ ὰ ὰ τρωγα κάπου κάπου κανένα κροþλάσταρο γριο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
μέλι. A ν ε ,α ν άγκη π τίποτα. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μονα, σκε¢τόμουνα: πρωί, μεσημέρι, þράδυ κι λη  
τ νo,τα. ὰ
ΠPOΜHOEAE
ποιος δουλεoει δ σκέ¢τεται. Γι' α τό ε ναι ,αροoμενος.      
ΜOΜOE
ταν δουλεoει λλος γι μ ς, με ς καθόμαστε κ' ε μαστε ,αροoμενοι. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ σκλάþος μ τ ν κοoραση τ ς ὰ ὰὰ ὰ
δουλει ς πο το κλέþουνε, δ ν ,ει καιρ κα δoναμη ν σκε¢τε . A γνωρίçει τ ν θλιότητα τ ς ¢υ, ς Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
του.
(στ ν ησο ) Ἰ Ἰ Ἰ
στόσο, σ ν ρι,νες γι τ ν αυτό σου τ δί,τυα στ θάλασσα μ τ ν στρο¢εγγι κα τ σήκωνες τ ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
α γή, μ τ ν νάλα¢ρην ,να πάνου στ τριαντα¢υλλι νερά, τ ,είλια σου δ ν τραγουδοoσανε ποτές, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
T ,είλια μου προσευ,όντανε. ὰ
ΜOΜOE
Kι ταν δειαçες π τ μα ρα δί,τυα σου μέσα στ πανέρι, τ λα,ταριστ σήμι τ ν þυθ ν, τ μάτια σου Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δ λαμποκοπο σαν π ,αρά, ὰ ὰ ὰ ὰ
IHEOYE
T μάτια μου τανε πάντα δακρυσμένα. π λoπη. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
! γ e!... μουνα παιδί τ ς Γ ς. Μέσα μου þράçαν λ ες ο ¢ουσκοδεντριές, π μένα ξεκινο σαν λ ες ο Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δυνάμεις τ ν στοι,είων, λες ο ¢ωτιές. στερ' π τόσων α eνων μαρτoρια, μ παρηγοράει σκέ¢η, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
π ς τ νιάτα μου δ ν πήγανε ,αμένα. T ,άρηκα. Kα γέλασα κα τραγοoδησα κι ρωτεoτηκα.            
ρωτεoτηκα σ θεός, ,ωρ ς ρ, κα τέλος! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Kι ν τας μ καρ¢eναν δ , ξε¢ωνο σα, τιναçόμουνα, Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
δάγκωνα. ξερα τ ξίçουν κίνηση, τ ξόδιασμα τ ς δoναμης, ,ορτασμ ς τ ς ποθυμι ς.                    
Kα θ μισ α eνια τ ν ,τρό μου, ,ι τόσο γιατ μο π ρε τ ν ο ρανό, σο γιατ μο στέρησε τ γ ς. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σ δ θά ' þγαλες τσιμουδι ταν σ σταυρeνανε. τσι δ ν καρ¢eσαν να çωνταν ν νθρωπο παρ να Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
πτ μα. Kα συ,ωρν ς το ς ¢ονιάδες σου, γιατ το ς ¢οþ σαι κόμα! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ K' τσι πρέπει, ¢ο ε σαι λαός.      
E ναι τ μόνο πράμα, πο κανες σωστ σαμε τeρα: ν ¢οþ σαι! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Kαλ τ λ ς! ὰ ὰ ὰ Μ θέλεις τ ,αρ τ ς çω ς μονα, γι τ ν αυτό σου. Oέλεις μονα,ός σου ν' κο ςτ ὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰὰ ὰ ὰὰ ὰ
πουλιά, μονα,ός σου ν ε σαι ,ορτασμένος! Nά 'ναι δικά σου λα: γ ς, δέντρα, λιος, θάλασσα κι Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
νθρeποι. ὰ T διο κάνουνε κ' ο ¢έντες τ ς Γ ς, ο ¢έντες Eας! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Μ θ ρθει κι α των ν ρα ν Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
σταυρωθο νε: τ αν το ς þάλει λα ς μ τ çόρι ν δουλεoουνε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΠPOΜHOEAE
Tὰ λ ς μωρέ! ὰ Γίνονται α τ τ πράματα, Ἰ Ἰ Ἰ Kρίμα πο σ ε ,α γι ξ υπνο! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ O τε λοι μπορε Ἰ Ἰ Ἰ
νά 'ναι ¢έντες - ὰ τότε ποι ς θ δουλεoει, - ο τε λοι ¢τω,οί τότε δ ,ρειάçεται δουλειά, γιατ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ὰ
δουλει πλουταίνει. ὰ τσι ε ναι κανονισμένο π τ ν ρ, το κόσμου: Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ο ¢τω,ο πο δουλεoουνε, δ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
θ μποροoσανε ν σταθο νε ο τε μι στιγμ ,ωρ ς το ς ¢έντες, πο το ς δίνουνε δουλειά. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
(γελeντας)
με ς θ ξανα¢κιάσουμε τ ν κόσμο λλη μι ¢ορά. π τ ν ρ,ή. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
(μόλις κοoγεται) ὰ
«T το Kαίσαρος τ Kαίσαρι κα τ το Oεο τ Oε » Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
ΜOΜOE
Γελιέσαι! σο τ σ μα θ' νήκει στ ν Kαίσαρα, θ ν το νήκει μαç κι νο ς κ' ¢υ,ή. A τά δ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
,ωρίçονται. T ,ρέη στ Oε κα τ ,ρέη στ ν Kαίσαρα ε ναι τ διο πράμα. A θέλουμε Kαίσαρες! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
IHEOYE
(ξέπνοα)
«Tετέλεσται!»
ΜOΜOE
T ε πες,  
(σιγ ) ὰ
ΜOΜOE
(στ ν Προμηθέα) ὰ
T ε πε!  
(þαθoτερη σιγ ) ὰ
ΜOΜOE
(μέσα του)
A ν κοoγονται! ὰ ὰ Xαθήκανε κ' ο δυό τους μαç π' τ πρόσωπο τ ς γ ς. ὰ ὰὰ ὰ ὰ ὰ
(No,τωσε. Eιγοþγαίνει τ ¢εγγάρι. ὰ Μ μος þρίσκεται καθισμένος σ' να μεγάλο γε¢oρι πάνου ὰ ὰ ὰ ὰ
π μι ν τεράστιαν þυσσο. E ναι τ γε¢oρι, πο δένει τ περασμένα μ τ μελλοoμενα. Kαθ ς κοιτάει Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
στ þάθος τ νερά, πο κυλ νε στρά¢τοντας σ μα ρο τσάλι κα þογγ νε, συλλογίçεται:) Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
λα το τα τανε πλάσματα τ ς ¢αντασι ς μου, να ξέσπασμα κα ξαλά¢ρωμα το στο,ασμο μου! Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
Μο ρέσει κάπου κάπου ν μιλάω μονα,ός μου. N ,ωρίçω τ ν αυτό μου σ λογ ς ντίθετα ὰὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ σoμþολα
κα ν τ þάçω ν μαλλeνουνε. Ποι ς ὰ ὰ ὰ ὰ ὰ ξέρει, σως κάποιος ν μ κουσε. Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ ν ,ι, θ ὰ ὰ ὰ
ρθει καιρός, πο θ πληθαίνουνε τόσο ο Μ μοι, πο μονόλογοι σ ν κι α τόνε, θά 'ναι λότελα Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ Ἰ
περιττοί! Μ πρ τα θά ' ,ουμε περάσει τ γε¢oρι. ὰ ὰ ὰ
Keστας Bάρναλης, μονόλογος το Μeμου, τ ¢ ς πο καίει