Ang Kasaysayan NG Pagsasaling Wika Sa Daigdig
Ang Kasaysayan NG Pagsasaling Wika Sa Daigdig
Ang Kasaysayan NG Pagsasaling Wika Sa Daigdig
1200 AD Sa panahong ito, umabot sa Toledo ang mga orihinal na teksto ng mga
literaturang nakasulat sa Wikang Griyego. Dahil dito, lumabas ang dakilang saling ng Liber
Gestorum Barlaam et Josaphat na orihinal na nakasulat sa wikang Griyego. Ayon kay
Savory, sa panahong ito umabot sa pinakataluktok ang pagsasaling wika. Noon rin
nagsimula ang pagsasalin ng Bibliya.
ELIZABETH I at II Ayon kay Savory, ang panahon ng Unang Elizabeth ang itinuring na
unang panahon ng pagsasaling-wika sa Inglatera at ang panahon ng Ikalawang Elizabeth
ang pinakataluktok ng pagsasaling wika sa Inglatera.
1792 nailathala ang aklat ni Alexander Tytler na may pamagat na Essay on the Principles
of Translation na nagbigay ng tatlong panuntunan sa pagsasalin.
Mayroong dalawang dahilan kung bakit isinalin ang bibliya: Una, dahil ang Bibliya
ang tumatalakay sa tao kaniyang pinagmulan, sa kaniyang layunin at sa kaniyang
destinasyon; Pangalawa, dahil sa di-mapasusubaliang kataasan ng uri ng pagkakasulat
nito.
Ang orihinal na manuskrito o teksto ng Bibliya ay sinasabing wala na. Ang kauna-
unahang teksto nito ay nasusulat sa wikang Aramaic ng Ebreo at ito ang pinaniniwalang
pinagmulan ng salin ni Origen sa wikang Griyego na kilala sa tawag na Septuagint gayon
din ang salin ni Jerome sa wikang Latin.
Geneva Bible (1560) Ito ay isinagawa nina William Whittingham at John Knox. Ginamit
ang Bibliya na ito sa pagpapalaganap ng Protestantismo. Tinagurian itong Breeches Bible.
The New English Bible (1970) ang naging resulta ng pagrebisa ng Authorized Version.
Maituturing naman na pinakahuling salin ng Bibliya. Ito ay inilimbag ng Oxford University.
VIRGINIA WOOLF Ang kalakhan ng kinikilalang mga akdang klasika ay ang mga orihinal
na nasusulat sa Griyego at Latin, ngunit ayon kay Gng. Virginia Woolf, ang alin mang salin
ROBERT BRIDGES Naniniwala naman si Robert Bridges na higit na mahalaga ang istilo
ng awtor kung ang isang mambabasa ay bumabasa ng isang salin. Sa kabila ng
magkasalungat na opinyong nabanggit ay may ikatlong opinyong lumitaw, ito ay ang
paniniwalang hindi makatwirang piliting ipasok sa wikang pinagsasalinan ang mga
kakanyahan ng wikang isinasalin.
F.W. NEWMAN Sa mga pagsasalin ni F.W. Newman sa mga akda ni Homer, pinilit niyang
mapanatili ang kakanyahan ng orihinal hanggat maaari dahil naniniwala siya na kailangang
hindi makaligtaan ng isang mambabasa na ang akdang binabasa ay isa lamang salin at
hindi orihinal. Sumasalungat naman sa paniniwalang ito si Arnold na tagapagsalin din ni
Homer. Ayon sa kanya, ang katapatan sa pagsasalin ay hindi nangangahulugan ng
pagpapaalipin sa orihinal na wikang kinasusulatan ng isasalin. Samantala, unti-unting
nahalinhan ng Roma ang Atenia bilang sentro ng karunungan nang mga panahong iyon.
C. DAY LEWIS Ayon kay C. Day Lewis sa kanyang pagsasalin ng Aeneid ni Virgil (na
siyang pinakapopular sa panulaang Latin) sa wikang Ingles, upang mahuli ng tagapagsalin
ang tono at damdamin, kinakailangang magkaroon ng ispiritwal na pagkakaugnayan ang
awtor at ang tagapagsalin.