ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΟΙΗΣΗ
ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΟΙΗΣΗ
ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΟΙΗΣΗ
Ηθογραφική πεζογραφία
Διήγημα το οποίο υπερτερεί του μυθιστορήματος αλλά συνυπάρχουν.
Το διήγημα γνωρίζει άνθηση λόγω της ανάπτυξης του ημερήσιου τύπου.
Διήγημα → σύντομο μυθοπλαστικό κείμενο με πλαίσιο δράσης τον παραδοσιακό
αγροτικό τόπο.
Ηθογραφία → αποτύπωση ηθών και τρόπου ζωής μιας ομάδας ανθρώπων (όχι μόνο
σε αγροτικό πλαίσιο, υπάρχει και η αστική ηθογραφία). Γενιά 1880- κυρίως ο
αγροτικός χώρος. Εξυπηρετεί τις εθνικές αναγκαιότητες όπως έκανε προγενέστερα το
ιστορικό μυθιστόρημα. Προσοχή, λογοτεχνική τάση και όχι ενιαίο φαινόμενο,
Διασταύρωση στοιχείων.
Ρεαλιστικό στοιχείο → αντικειμενική αποτύπωση πραγματικότητας
Βιωματικό στοιχείο → προσωπικές αναμνήσεις
Ρομαντικό στοιχείο → ειδυλλιακή αποτύπωση. Η εξιδανίκευση οδήγησε σε
ωραιοποίηση της πραγματικότητας και την παραγωγή μιας λογοτεχνίας
χαμηλού αισθητικού επιπέδου και με χαρακτήρες δίχως υπόσταση. Π.χ.
συγγραφείς Δροσίνης, Χρηστοβασίλης.
Εξαιρέσεις από συγγραφείς
Ψυχογραφική διάθεση και κοινωνική κριτική, με ηθογραφικό υπόστρωμα.
Στηλιτεύουν τις δυσάρεστες πτυχές της επαρχιακής ζωής.
Π.χ. Βυζηινός, Παπαδιαμάντης, Καρκαβίτσας.
Αντιρομαντική τάση → μετατόπιση από φαντασία, υπό την επίδραση του ρεαλισμού,
έμφαση σε παρατήρηση και βιωματική μνήμη και μέσω αυτού η αποτύπωση της ζωής
στην επαρχία.
Απαισιόδοξη αντίληψη: όλοι οι ήρωες δεν μπορούν να ξεφύγουν από την αποτρόπαια
μοίρα τους επειδή λειτουργούν χωρίς συνείδηση.
Καρυωτάκης.
Αποτελεί το «σκαλί» προς τη μοντέρνα ποίηση.
Η τέχνη του ποιητή είναι αντίδοτο προς τη μονοτονία της δημοσιοϋπαλληλικής ζωής.
Ο ποιητής απομυθοποιεί την ίδια του την τέχνη («ξεκουρδισμένες κιθάρες») και
οδηγείται σε ποιητικό και προσωπικό αδιέξοδο.
3η εργασία ΕΛΠ30
Α) Μορφική επεξεργασία (μετρική – στιχουργική) και τεχνοτροπία (αισθητικά
ρεύματα).
Β) Μύθος ή ιστορία ή και τα δύο. Χρήση μορφολογίας και τεχνοτροπίας για τη χρήση
μύθου – ιστορίας. Αφορμή για ποίηση (π.χ. μια φράση από ένα έργο)
Σύγκριση των 3 ποιημάτων.
Σικελιανός
Α φάση = παγανιστική = αρχαία θρησκεία + λατρεία φύσης.
Β φάση = χριστιανική θρησκεία + δελφική ιδέα.
Κοσμοαντίληψη Σικελιανού = ο ποιητής δημιουργός στέκει εκτός μάζας (ποιήμα
Παν).
Θρησκευτικός συγκρητισμός → συσχετίζει, συνενώνει το παγανιστικό στοιχείο με το
χριστιανικό, ενώ περιλαμβάνει στοιχεία και από άλλες θρησκευτικές παραδόσεις.
Μορφικοί πειραματισμοί = και ελεύθερος στίχος και συνήθης δεκαπεντασύλλαβος.
Σεφέρης
Πολυπρόσωπα κείμενα, μυθολογικές μορφές με χρήση όπως ο T. Eliot. Δλδ μύθοι ή
ιστορικό παρελθόν, στόχος ένα κλειδί ερμηνείας και σχολιασμού του παρόντος. Η
μυθική μέθοδος του Σεφέρη θυμίζει την αντίστοιχη του Καβάφη. Αξιοποιεί το ρόλο
των σύμβολων.
Βάρναλης
Χρήση του μύθου – ιστορίας, ανατρέπει τους ήρωες τους δίνει άλλη υπόσταση.