IBONG ADARNA

7-Banaba

Juan: Lucky Juana: Veronica Narrator: Sierra & Klary

Diego: Isaac Isabel: Bem Negrito: Klary
Pedro: Ryzen Fernando: Dale Lobo/Agila: Alea
Juana: Yshi Valeriana: Amira Ibong Adarna; Chester
Leonora: Hannah Salermo: Yuri
Maria Blanca: Isay Ermitanyo/matanda: Jd, JM, OD, Rod

[Scene 1: Introduction] ​scenery: may ballroom may mga sumasayaw, etc. After each
character is introduced, character mentioned must freeze.

NARRATOR: ​Hello what's up mga magagandang nilalang. Maligayang pagdating sa

kaharian ng Berbanya. Kilalanin natin ang munting hari na si Haring Fernando. Sa kanyang
pamamahala, kaharia’y nanagana, maginoo man at dukha, tumanggap ng wastong pala,
kasama niya ay ang kanyang asawa, si Reyna Valeriana at nagkaroon rin sila ng tatlong
anak. ​(pasok PEDRO, DIEGO, JUAN) ​Si Pedro, ang panganay; si Diego, ang pangalawa; at
si Don Juan, ang bunso. Isa sa kanila ang magiging hari ng Berbanya, ito’y naging dahilan
sa mga mangyayari ngayon.

(exit lahat. Scenery: bedroom ni Haring Fernando)

NARRATOR: ​Pero, isang gabi, nagkaroon ng masamang panaginip si Haring Fernando na

may nangyari sa paborito niyang anak, si Don Juan. ​(pasok si PEDRO at DIEGO, nakatago
ang mukha. Nakikita na binubugbog nila si Don Juan at exit sila)
Dahil dito, nagkaroon ng sakit si Haring Fernando. Ito’y posibleng magiging sanhi sa
kamatayan niya. ​(exit NARRATOR) (nag uubo si Fernando.)

(patakbo si VALERIANA kay FERNANDO)

VALERIANA: ​(umiiyak) ​anong nangyayari sa iyo, asawa ko?

FERNANDO: ​(ubo-ubo) ​S-si Don Juan-
VALERIANA:​ ​(hinawakan ang noo ni FERNANDO) A ​ ng init ng noo mo. Hintay ko at ikukuha
ko ang doktor-
FERNANDO: ​(nakatalikod si VALERIANA pero tinawagan ulit sya ni FERNANDO) ​W-wag!
Pumunta na siya dito at sabi nya na-
VALERIANA:​ ​(naglabas ng VicksVaporub at nilagyan si FERNANDO) ​Oh, yan.
FERNANDO: ​(na distract) ​Ahhhhhh… Hindi- ​(ubo ulit)​ Tawagin mo ang ating mga anak.
VALERIANA: ​(nod) ​PEDRO! DIEGO! JUAN! ​(takbuhan sila kay FERNANDO)
PEDRO: ​Ama!
DIEGO: ​Bilis bigyan ninyo ng Vicks!
JUAN: ​Ama, ano ang nangyari?
FERNANDO: ​(ubo-ubo) ​Mga anak.. Ikuha niyo…..ang Ibong Adarna… ​(end scene)
[Scene 2: Pagkukuha ng Ibong Adarna] ​(mga actions lang gagawin ng mga actors)

NARRATOR: ​Dito na naganap ang pagsunod ng mga magkakapatid sa utos ng kanilang

ama. Ang unang pumunta ay si Don Pedro, kasama ang kanyang kabayo. Nung nakadating
na siya sa Bundok Tabor, naghintay siya sa Ibong Adarna, pero nawalan rin siya ng pag-asa
at dito lumabas rin ang magandang ibon. Sa awit nito, siya’y naging bato. Dito naman
sumunod si Don DIego, pero nahulog siya sa parehong kapalaran na naranasan ng kanyang
kapatid. ​(exit)

[Scene 3: Fernando at Don Juan] ​nakikita na nagaayos ng gamit si DON JUAN

FERNANDO: ​(limping) D​ on Juan.. wag ka na umalis.

DON JUAN: ​Ama, ang Ibong Adarna lang ay ang lunas sa iyong sakit.
FERNANDO: ​Mamamatay na lamang ako kaysa sa makita kang masaktan o mawala. Hindi
mo ba alam ang nangyari sa iyong mga kapatid? Ilang buwan na silang wala!
DON JUAN:​ Maniwala ka saakin, ama. Ihuhuli ko ang Ibong Adarna para sa’yo at sa
kabutihan ng Berbanya. ​(exit FERNANDO. Paalis si DON JUAN na may hawak na bag at
may dalang tatlong baguette.)

[Scene 4: Tinulungan ni Don Juan ang matanda]

MATANDA​: uyyy bataaaa….Bataa….huy bata!

DON JUAN: ​(napatingin) ay, um- ano po yun?
MATANDA: ​Baka naman pwede ako humingi ng pagkain sa inyo..
DON JUAN: ​Ay..sige po.
MATANDA: ​Salamat, anak. Saan ka ba pupunta?
DON JUAN: ​Ikukuha ko po ang Ibong Adarna. Ito’y lunas sa sakit ng aking haring ama.
MATANDA: ​Makinig ka mabuti sa sasabihin ko sayo. Sa ibaba ng Piedras Platas ay ang
bahay ng isang Ermitanyo na mayaman sa kaalaman sa Ibong Adarna. Doon ka humingi ng
tulong.
DON JUAN: ​Salamat po.

[Scene 5]
ERMITANYO: ​ Sino ka at ano ang sadya mo, ginoo?
DON JUAN: ​Ako ay si Don Juan ng Berbanya, dumanas ng pagod, puyat, gutom, uhaw, at
hirap sa aking paglalakbay sa paghanap ng Ibong Adarna, ngayon humihingi ako ng tulong
sa inyo.
ERMITANYO: ​Makinig ka, Don Juan. ​(gagawin ni DON JUAN habang sinasabi ng
ERMITANYO) ​Ang Adarna ay naninirahan sa punong kahoy ng Piedras Platas. Bago ito
maidlip ay pitong awit ang kanyang kakantahin. Para hindi ka maantok, ang iyong palad ay
hiwaan gamit ang iyong sandata at agad pigaan ng dayap. Kapag ito’y tulog, hulihin mo
gamit ng gintong panghuli at lagyan mo ng tubig ang banga na ito at ibuhos mo sa iyong
mga kapatid at muli silang magiging tao. ​(exit)

(yakap ang magkakapatid)

[Scene 5: Pabalik na ang magkakapatid sa Berbanya]

PEDRO: ​Aking kapatid, Don Diego, dapat isa lang saatin ang magiging hari ng Berbanya, at
hindi si Don Juan.
DIEGO: ​Pedro! Kung hindi sa ating bunsong kapatid, naging bato nalang dapat tayo
habambuhay!
PEDRO: ​Gusto mong mapahiya sa harap ng ating ama kapag nalam niya na si Juan pala
ang nakahuli sa Ibong Adarna at tayong nakakatanda ay nabigo? Mag-isip ka naman Diego!
DIEGO: ​Ayoko naman mapahiya pero-
PEDRO: ​Kaya kailangan natin patayin si Don Juan para hindi na siya makakabalik sa
Berbanya.
DIEGO: ​ANO?! Hindi ko kaya patayin ang sarili kong kapatid, Pedro!
PEDRO:​ Kung ayaw mo edi bugbugin nalang kaya natin siya! ​(suntukan, omg. Hesitant si
DON DIEGO. Kinuha nila ang IBONG ADARNA kay DON JUAN)

[Scene 6]

PEDRO: ​Kami’y nakabalik at dala ang Ibong Adarna.

FERNANDO: ​Bakit wala ang inyong bunso? Nasaan siya? NASAAN ANG AKING JUAN?!
DIEGO: ​Ama, di po namin alam.
VALERIANA: ​Aking mahal, ika’y huminahon. Masama sa’yo ang masyadong pag-aalala.
Teka lang, Ito ba talaga ang Ibong Adarna. Ang pangit pala nito! Sabi ng manggagamot, ito
ay mayroong pitong balahibo likha ng engkanto.
FERNANDO: ​Oo nga, bakit parang nagdurusa siya? Mukha pa nga itong maysakit kaysa
saakin. Kung ganyan ang mukha niya, mas lalo ako mamamatay dahil diyan.

[Scene 7]

NARRATOR: ​Nandito na si Don Juan, iniwan ng kanyang mga kapatid. Wala siyang
magawa at di siya makagalaw. Humingi naman siya ng tulong sa Inang Birhen hangga’t may
dumating na isang matanda. ​(exit)
MATANDA: ​Hala, anong nangyari sa inyo, ginoo? Halika’t ika’y aking gagamutin. O
Prinsipe, konting tiis na lamang at ginhawa ang iyong mararamdaman
JUAN:​ Isang himala! Ano po ang maaari kong gagawin upang mabayaran ang kabutihang
iyong ginawa para saakin?
MATANDA: ​Ang layon ng aking ginawa ay hindi nangangailangan ng bayad. Bumalik ka na
sa iyong kaharian.
JUAN: ​Salamat!

[Scene 8: nakabalik na si DON JUAN sa Berbanya]

(niyakap ng IBONG ADARNA si DON JUAN)

FERNANDO: ​Aba, biglang gumanda ang ibon! ​(ubo-ubo)
VALERIANA: ​Pedro, Diego, kayo ba talaga ang naghuli sa Ibong Adarna?
IBONG ADARNA: ​(biglang kumanta)
FERNANDO: ​wow gumaling na ako. Anyways, kailangan parusahan si Don Pedro at si Don
Diego. KAMATAYAN!
JUAN: ​Ama! Wag! Ayoko mawala sakin ang aking mga minamahal ko na kapatid.
FERNANDO: ​Sige. Basta bawat gabi bantayan ninyo ang Ibong Adarna.

[Scene 9]

PEDRO: ​Pssst… Don Diego...Psst!

DIEGO: ​Ano nanaman?!
PEDRO: ​Sabihan mo si Don Juan na siya na ang magbabantay sa Ibong Adarna
DIEGO: ​Hoy ako pa ang magbabantay bago siya.
PEDRO: ​Gagawin mo pa rin kasi ako ang panganay. Che.
DIEGO: ​Hmph! ​(pumunta kay DON JUAN) D ​ on Juan! Ikaw naman ang magbantay sa
Adarna.
JUAN: ​Ok. ​(nakatago si DON PEDRO at si DON DIEGO. Binabantayan ni JUAN ang Ibong
Adarna hangga’t siya’y nakatulog)
PEDRO: ​Huy, Diego, pakawalan natin yung ibon. Pangit naman e.
DIEGO: ​Hay nako Pedro! ​(pinakawalan pa rin nila ito at umalis si PEDRO at DIEGO.
Nakagising si JUAN)
JUAN: ​Hala! Nasaan ang Ibong Adarna?! Pinakawalan ba ng aking mga kapatid?
NAG-IISIP BA SILA?! HINDI BA NILA ALAM ANG GAGAWIN SA KANILA NG AKING
HARING AMA? Ang maaari ko nalang gagawin ay magtago para ipagtakpan ang ginawa
nila….​(exit)
FERNANDO: ​NASAAN NANAMAN ANG IBONG ADARNA? NASAAN SI DON JUAN?
DIEGO: ​Um, di po namin alam. ​(Galit si DIEGO kay PEDRO)
FERNANDO: ​HANAPIN NIYO SI JUAN AT ANG IBONG ADARNA!
PEDRO: ​Bakit pa namin sila kailangan hanapin? Magaling ka na, di ba?
FERNANDO: ​Tumahimik ka Pedro at sundin mo ang aking utos!

[Scene 10: paghanap kay Don Juan] ​(nakikita na naghahanap si PEDRO at DIEGO para
kay JUAN)

(nakita nila si JUAN at nag grouphug sila)

PEDRO: ​Diego, Juan, huwag na tayo bumalik sa Berbanya. Mas magiging masaya tayo
dito.
JUAN: ​Sige.
DIEGO: ​Mga kapatid, nakikita niyo rin ba ang balon na iyon? ​(pinuntahan nila. Isa-isa sila
bumaba pero si DON JUAN lang ang nakapunta sa ilalim.)
NARRATOR:​ N ​ ang nakapunta si Don Juan sa ilalim ng balon, nakita niya na ito’y
punong-puno ng diyamante at kristales. May nakita naman siyang isang magandang babae
na binabantayan ng isang higante.
JUAN: ​Donya Juana, mahalin mo ako.
JUANA: ​Don Juan, mahal kita, pero walang kwenta ang pagmamahal natin sa isa’t-isa
kapag hindi pa patay ang nagaalaga saakin
JUAN: ​Huwag ka magalala. Papatayin natin siya. ​(insert fight scene)
JUANA: ​Salamat, Don Juan, pero di ko kaya iwanan ang aking kapatid na si Donya Leonora
na bantay ng isang serpyente na may pitong ulo.
JUAN: ​Ikukuha ko ang iyong kapatid, umalis ka na sa balon at magkikita tayo mamaya
paglabas ko. ​(exit JUANA)

[SCENE 11]
(​nakita ni JUAN si DONYA LEONORA)
LEONORA: ​Umalis ka na dito, magiging kamatayan mo lang ito.
JUAN: ​Hindi gaanong masaklap mamatay kung ito'y sa iyong harap lamang.
LEONORA: ​Nagbibiro ka ba? Hindi kita kailangang mamatay sa harapan ko.
JUAN: ​Susundin ko kahit ano man inyong iuutos ngunit ang umalis sa iyong paningin ay hindi ko
magagawa. Dahil kapag ako'y lumayo sa iyo ng titig, ang hininga ko ay tiyak na mapapatid. Sa
gipit kong kalagayan, ikaw na Prinsesang mahal ang magbigay ng hatol. Ikaw ba'y sasama sa
aking paalis sa lugar na ito ​o hahayaan ang aking kamatayan sa iyong harapan?
LEONORA: ​(pause, tiningnan ang mata ni DON JUAN)​ Di rin ako nakatiis ​Don Juan, hindi ko
nais na ika'y habagin, kung sa iyo man ay nagalit, pagsubok lamang iyon ng pag-ibig.
(NAGTITIGAN SILA WITH LOVE YIEE tapos biglang dumating ang serpyente)
(insert fight scene)
LEONORA: ​Don Juan! Ito! Sa bawat ulo na mapuputol mo, ibuhos mo ito ​(insert fight scene)
DON JUAN: ​(niyakap si LEONORA) D ​ onya Leonora, umalis na tayo dito.

[Scene 12]

JUAN: ​Pedro, Diego, ito ay sila Donya Juana at si Donya Leonora

DIEGO: ​(kisses Juana’s hand) ​Ikinagagalak namin kayong makilala.
PEDRO: ​(tries to kiss LEONORA’s hand but she cuts him off)
LEONORA: ​Naku! Naiwan ko ang aking singsing na pamana pa ng aking ina!
JUAN: ​Sige! Ibabalik ko sa iyo, mahal na prinsesa. ​(bumaba uli si DON JUAN sa balon.
PEDRO cuts the rope habang di nakatingin si LEONORA) ​Donya Leonora, ikaw ay ang
pinaka magandang babae sa buong mundo. Kailangan kitang pakasalan.
JUANA: ​YUCK! DI BAGAY SA’YO SI LEONORA!
DIEGO: ​PEDRO SERYOSO KA BA?!?!?! BAKIT MO PINUTOL?!?! ​(JUANA tries to hold him
back)
LEONORA: ​(slaps PEDRO)
PEDRO: ​Diego naman e! Balik na nga tayo sa Berbanya! Leonora, papakasalan mo ako at
si Juana ay para sa aking kapatid. ​(DIEGO and JUANA smile at eachother)
LEONORA: ​Sasama ako sa inyo pero hinding-hindi kita papakasalan. Hintayin mo ako at
may kailangan akong gawin. ​(whistles) ​LOBO!
(may nagpakita na lobo) P​ untahan mo si Don Juan at kung siya man ay nasaktan, gamutin
mo ang kanyang mga sugat at sabihin mo sa kanya na ayaw ko siyang iwanan sa balon.
Pinilit lamang kami ng kanyang kapatid. Salamat sa iyong tulong. ​(exit)

[Scene 13]
PEDRO:​ Nakabalik na kami.
FERNANDO: ​At nasaan ang Ibong Adarna at ang inyong kapatid? Sino ito?
DIEGO: ​Ang pangalan nila ay Donya Juana at Donya Leonora. Inuwi namin sila dito sa
Berbanya para sila’y pakasalan namin.
PEDRO: ​Kung ako’y tatanungin ninyo, papakasalan ko si Donya Leonora.
LEONORA: ​(umiiyak) H ​ aring Fernando, hinihingi ko na hindi muna ituloy ang kasal.
Mayroon akong panata sa aking ama’t ina na mag-iisa lamang ako sa loob ng pitong taon.
FERNANDO:​ Sige, kung iyan ay ang kagustuhan mo, Donya Leonora. Kayo naman Diego
at Juana, ihahanda ang inyong kasal at gagawing pista sa buong kaharian.

[Scene 14]

NARRATOR: ​Naabutan ng Lobo si Don Juan na sugatan at bali-bali ang mga buto. Kumuha
ang Lobo ng tubig galing sa Ilog Herdan. Itong tubig ay
kagamutan para kay Don Juan. Pagkatapos nito, nagpasalamat si Don Juan sa Lobo at
niyakap niya ito at umalis rin siya. Ngayon ay nakalabas na siya ng balon. ​(nagupo si DON
JUAN) (pasok IBONG ADARNA)
IBONG ADARNA: ​(kumanta) (exit)
DON JUAN: ​Kailangan ko pumunta sa kaharian ng Reyno delos Cristal…. (​naglalakad…)
(nagbangaan sila ng isang matanda)​ Sorry po sa pagtanong pero, meron po ba kayong
bagkain na dala?
MATANDA: ​Ito, ginoo. Durog-durog ito pero mabubusog ka.
DON JUAN: ​(kinain) ​Aba! Ang sarap! Salamat po sa pagkain pero pwede niyo po ba akong
tulungan uli? Kailangan ko po pumunta sa kaharian ng Reyno delos Cristales. Tatlong taon
na akong naglalakbay pero di ko pa rin ito mahanap.
MATANDA: ​Wala akong alam diyan pero may alam akong tao na makakatulong sayo sa
paglakbay mo sa kaharian. Tandaan mo na matatagpuan siya sa ikapitong hanay ng
bundok, ibigay mo itong baro kapag nagkita na kayo ng ermitanyo.
DON JUAN: ​Salamat po sa iyong tulong.

[Scene 15]

DON JUAN: ​Ako’y si Don Juan ng Berbanya. Ipinadala ako dito ng isang matanda. Ang
barong ito’y katibayan.
ERMITANYO: ​Totoo nga! Ano naman ang sadya mo dito, Don Juan?
DON JUAN: ​Kailangan ko hanapin ang Reyno Delos Cristal.
ERMITANYO: ​Wala akong alam diyan pero maaaring matutulungan ka ng aking kapatid na
nasa ikapitong bundok. Sakyan mo itong Olikornyo.

[Scene 16]

ERMITANYO: ​At sino ka naman?

DON JUAN: ​Ipinadala ako ng inyong kapatid. Ang barong ito’y katibayan. Kailangan ko po
ng tulong sa paghanap sa Reyno Delos Cristales.
ERMITANYO: ​Nakatira na ako dito ng ilang daang taon pero wala akong kaalaman sa
ganyang kaharian. Tanungin natin ang mga ibon sa bundok. ​(pumunta sa bundok na may
mga ibon) S​ ino sainyo may alam sa kaharian ng Reyno delos Cristales? ​(silence) (may
dumating na agila)
AGILA: ​Patawarin niyo ako at malayo ang lupain na dinaanan ko.
ERMITANYO: ​Pwede mo ba sabihin kung saan ang lupain na ito?
AGILA: ​Isang reynong marikit, Reyno delos Cristales.
ERMITANYO: ​Isang himala! Agila, ikaw ang sumama kay Don Juan sa pagpunta sa Reyno
delos Cristal.

[Scene 17]

AGILA: ​Tayo’y nandito na, mahal na prinsipe. Dito na kita iiwanan. Asahang sa ikaapat ng
madaling araw, lalabas ang hinahanap mo na magandang prinsesa kasama ang kanyang
dalawang kapatid. Ang loob mo ay tibayan at tandaan mo ang bilin ko sayo para
matagumpay ikaw. Magpapaalam na ako sayo. ​(exit)
DON JUAN: ​(waves) S ​ alamat!

[Scene 18: Nakilala na ni Don Juan si Maria Blanca] ​nakatago si DON JUAN sa likod ng
isang bush, pinapanood ang tatlong magkakapatid. Nagandahan si DON JUAN kay MARIA
BLANCA. Nakatalikod si MARIA. Umalis si ISABEL at JUANA.

DON JUAN: ​Siya nga ang may taglay na mala-engkantong kagandahan.

​ ino ang nandiyan?
MARIA: ​(nagulat, tumitingin sa paligid, biglang nagalit) S
DON JUAN: ​(walang sagot)
MARIA: ​Alam kong may tao diyan. Lumabas ka na.
DON JUAN: ​(lumabas) A ​ ko’y sana patawarin ninyo, prinsesa. Kung ako man ay may
ginawang mas malala na kasalanan, tatanggap ko ang kung ano mang parusa ang ibibigay
saakin sapagkat ako, sa iyo ay may pagsinta.
MARIA: ​Galit ko’y nagaapoy dahil sa pagpasok mo dito na walang pahintulot.
DON JUAN: ​Kung ang galit mo’y nagaapoy, ganun rin ang pagmamahal ko sa’yo. ​(kneels)
Mahal na prinsesa, ilang taon akong naglalakbay para hanapin ang kaharian ng Reyno
delos Cristal para makuha ang iyong pag-ibig, at sana ito’y bibigay mo sakin.
MARIA: ​(smiles) T​ umayo ka, Don Juan. Tanggapin mo ang aking kanang kamay at ito’y
tanda ng aking pagsinta. Habambuhay.
DON JUAN: ​(kisses her right hand, tumayo)
MARIA: ​(cups DON JUAN’s cheeks) ​Don Juan, marami nang naghangad ng aking kamay
pero wala pa rin ang nagtagumpay dahil sa aking ama. Pinapangako ko na ika’y aking
tutulungan para ikaw ay matagumpay.

[Scene 19]

SALERMO: ​Hoy sino ka

JUAN: ​Ako ay si Don Jua-
SALERMO: ​Ano ang sadya mo dito?
JUAN: ​Papakasalan ko ang-
SALERMO: ​AHHHH, papakasalan mo ang aking anak, ah?
JUAN: ​Wag kayong magalala, mahal na hari. Handa ako sa kung anumang pagsubok ang
ibibigay ninyo.
SALERMO: ​ Sige, basta wag ka pumasok.
JUAN: ​Sige

[Scene 20] ​gagawin habang sinasabi ng NARRATOR

NARRATOR: ​Ang unang pagsubok na binigay ni Haring Salermo kay Don Juan ay dapat
patagin ang lupain sa bundok at itanim ang trigo. Dapat daw ito’y magiging almusal ng hari
paggising niya. Ginawa ito ni Donya Maria dahil imposible ang mga binibigay na pagsubok ni
Haring Salermo.

Ang pangalawa naman ay kailangan ibalik sa prasko ang 12 na negrito na nawala sa

karagatan.

Ang pangatlo naman ay kailangang iusog ang bundok na nakikita ng hari sa kaniyang
bintana at ilagay sa dagat.

Ang hiniling ng hari kay Don Juan sa pangapat na pagsubok ay na itabon sa dagat ang lupa
ng bundok at gumawa ng isang malaking palasyo o kaharian.

Nung dumating ang panglimang pagsubok, sinadya ng hari na mawalan siya ng kaniyang
singsing sa dagat at sinabi niya kay Don Juan na ikuha iyon.

[Scene 21]

MARIA: ​Don Juan,