His Unperfect Girl

His Unperfect Girl 1
His Unperfect Girl* Written by .sabon.

*Do not delete credits
The one you love. Or the one who loves you?
That freakin' question hit me. Again. But I managed to laugh.
The one who loves me, of course.

Bakit?
Napaisip ako. Bakit nga ba? Kung tinanong niyo ako 3 years ago, hindi yun yung isasagot ko.
Isang kalokohan ang masaktan, masaktan dahil hinayan mong saktan ka.
Maraming nagreact na classmates ko. May nag agree, may nagsabing ang emo ko. Yung adviser ko naman ngumiti lang.
At tinawag naman yung katabi ko.
How about you Mykel?

Siyempre yung taong mahal ko.
Bakit?
Dahil kasama sa pagmamahal, ang mabigo at masaktan.
Oo, kasama. Kasama pag may kasama kang nakikipag laban. Tiningnan niya ako. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Hay. Junior
year. Ano kayang mangyayari sa akin?
Umupo na siya.
I'm Mykel Andrei Bernardo.

Reesha Andria Santiago.
Tapos tinalikuran ko na siya. Badtrip! First day na first day may sitting arrangement?!
Okay, Wag kayong mag expect, I'm no Ms. Popular. Not the Cheerleader. Not even Ms. Geek. I'm not your princess and
definitely not your dream girl.
My Life? A Fairy tale? Nope.
Coz this is more than happy endings & pince charmings.

My life is more than those stupid fairy tales.
I used to believe in those stuffs.

But all it caused me was looove hot guys.
Chapter 1
-- Reesha’s POV --
Friday ngayon kaya cleaners yung row namin.
Ay sorry.
Sabay pa kaming humahawak sa walis.
Haha. Sige ikaw na lang.

Hindi, ikaw na.
Eh. Sige ikaw na. nauna ka naman eh.
Sabay lang kaya?
Nyek! Sapukin ko kayong dalawa eh! Pareho kayong ayaw mag walis! Akin na nga!
Sabay kaming natawa kay Jackie, yung leader ng row namin. Tama nga siya Natuwa naman ako dahil kahit papano
nagkaintindihan din kami ni Mykel. Hindi kasi kami nag uusap eh.
Oopps. Wait. Did I "feel" kilig? Wait nga.
-- Mykel’s POV --
Mabait naman pala yung katabi ko. Patawa, ngayon ko lang narealize eh no? Ngayon lang kasi kami nakapag usap. Ako nga
pala si Mykel Andrei Bernardo. Mykel as in "Maykel" ha. Masyado atang natuwa yung tatay ko nung pinanganak ako. Masyadong
naexcite na makita ako kaya shinortcut nalang spelling ng pangalan ko.
Captain nga pala ako ng BB team ng school. BUT. Haha. There's a big BUT I play with balls, not with girls. Ayos?
-- Reesha’s POV --
Hmm. Mykel Andrei? Uyy. Andrei- Andria. Why not! HAHAHA
*pak*
Bakkiit?!!
Ha?
Kinausap mo siya. Kinausap mo siya. Tapos katabi mo pa! Backstabber ka. Waa.
Ako? Ha?
Tiningnan niya si Mykel.
Wt. Backstabber na ako sa lagay na yun?!

Eh alam mo namang crush na crush ko siya eh. Sis naman, off limits yun ah!
Yun ang NOT. Off limits daw siya.
Dont worry, di ko type.
After nun, bumaba na kami ni Zara sa court.
Dude, si Fey.
Nanigas ata ako dun. Fey Cristian Lee. I like him since we were in gr.6 tapos sila 1st year. Believe me girls, he's uber hot. Pero
snob. Masaya ako tuwing nakikita ko siya, I feel "kilig" and all that "butterflies" chuchu. Pero masakit din, kasi alam kong
hanggang ganito na talaga, hindi naman kasi niya ako napapansin. And how could I even blame him for that? Eh isa lang naman
akong simpleng nilalang sa isa sa mga daan daang nagkakacrush sa kanya. Masirap siyang maabot.
-- Jill’s POV --
Ngumiti siya sa akin. Tapos kinuha yung books ko.
"Ako na maglalagay sa locker mo"
Every afternoon yun yung sinasabi niya sa akin. Dapat ba kilig? Bakit sakit yung nararamdaman ko? Masakit kasi walang titulo?
Sapat na ba yung M.U? Ako yung ka M.U pero iba yung nalilink sa kanya. Iba yung lagi niyang kasama. Mahal ko na siya. Eh
ako? Ano ba talaga ako sa kanya?
Chapter 2
Ang boring. Chem ang subject namin ngayon. Takte yan. The hell with those chemicals! Tumingin ako sa palad ko. Ewan ko ba.
Kesa naman tingnan ko yung teacher ko na mukhang palad. Edi yung palad ko nalang ang tingnan ko! WAHAHA.
Patingin nga.
Kinuha niya yung kamay ko at pinatong sa desk niya.
Gastador ka no?
Grabe. Parang may kuryente atang dumaloy sa katawan ko.
HAHAHA. Paano mo nalaman?

Si Madam Auring ako eh.
Pinigilan kong tumawa, baka kasi mapagalitan ako ni Sir eh. WAHAHA.
Itawa mo na yan, mamaya kung saan pa lumabas yan. Booommmmba. Haha.
Hindi ko na napigilan yung sarili ko sa pagtawa. Kasi naman, ang seryoso ng mukha niya eh. Tapos ganun yung mga
pinagsasasabi niya. HAHAHA.
Reesha? Is there any problem?!

Ugh. None, sir. I'm sorry.
Sheessh. Tae talagang Palad yan oh.
Tiningnan ko si Mykel kung magkakaroon siya ng reaction, tatawa ba siya o ano. Kaso, wala. Patuloy lang siyang nagsusulat ng
notes.. Kaya ako rin, kinuha ko na yung pen ko.
Psstt..
Tinuro niya yung paper niya.
"HAHAHAHA =P"
Sigh. Hahaha.
After ng Chem namin, sumeryoso at tumahimik na naman siya. In short, hindi na naman niya ako kinakausap. Sa 2 buwan na
pagiging magkatabi namin, ganito lagi kami. Hindi consistent, hindi rin kasi ako magaling mag open ng topic eh. Naku.
* *recess time
Seatmate mo pala si Mykel?

Uhuh. Bakit?
Yung friend ko ka M.U pala niya. Badtrip nga daw eh, parang hindi rin.
Tumawa ako pero parang nabadtrip din ako sa nalaman ko. Graar..
After ng recess, ito na naman... Hindi kami nag-uusap. Parang nadismaya ata ako. Hay naku.
Patingin nga.
Kinuha niya yung magic pen nung classmate ko. Alam niyo yung walang sulat pero pag inilawan mo makikita mo yung sinulat
mo? Yung pang secret code kuno!
Natatawa ako sa kanya mukha kasi siyang batang nagsusulat sa mga daliri niya.
Tingnan mo ohh..
Tapos inilawan niya yung 1st 2 fingers niya.
Sa index finger-- J
Sa middle finder -- I
Okay. Weh. Apektado ako eh noh.
Bleh. Kilala mo?

Uo.
Hindi nga?!
Uo.
Paano?
Basta..
Galing ko noh? Alam ko kahit hindi halata.
Ngumiti siya.
Hindi naman kasi sukatan yung laging pagsasama.
Chapter 3
150 hindi 115.
Napatingin ako sa kanya na kasalukuyang nakatingin sa notebook ko sa Math. AYYYIIIEEE. CONCERN!! Hindi rin
naman ako masyadong feeler eh no?
Ah sorry.
Bakit ka nagsosorry?
Hindi ko na lang siyang pinansin. Nakalimutan ko kasi, hindi siya tumatanggap ng sorry maliban na lang kung may kasalanan ka
talaga sa kanya. Eh ako pa naman ang hilig kong mag sorry para sa mga katangahan ko. Tssk..
After nun, hindi na naman niya ako kinausap kaya ako tumalikod na lang ako sa kanya at humarap sa katabi ko sa left side.
Reesha! Antagal. Amp.
Kanina pa sigaw ng sigaw si Zara kaya nagmadali akong lumabas ng room.
Ay sorry po.
Pinulot ko yung notebooks na nahulog.
Freak. Si Fey. Si Fey yung nabunggo ko. Jackpot!!! Ambango!!
Medyo nag slow motion ata ang mundo. Kaya dahan dahan kong inabot sa kanya yung notebooks kaso pagtingin ko dun sa
name sa notebook.
Felize Sarmiento
IV- DC
Doon ko lang napansin na katabi pala niya si Felize. Kung tinatanong niyo naman kung sino siya. Well. She's just.... She's
eveything I'm not.
Super pretty. Ms. Popular. Cheerleader. At prinsesa....
Prinsesa ng buhay ni Fey.
Sorry Felize.
Tapos kinuha na niya sa akin yung book at nagmadaling naglakad para magsabay sila ni Felize.
Gawd. Si Fey Christian Lee? Nagbubuhat ng notebook para sa isang girl? Unbelievable.
Sa ganda ba naman ni Felize eh. Tska labs na labs yun ni Fey.
Argh.
Aminin, badtrip talaga pag yung taong pinapangarap mo eh pinapahirapan lang ng mahal niya diba. Ansarap manapak!!
Oh so yun, going back sa buhay ko. Pero before pala nun, alam niyo bang favorite cheerleader ko yang si Felize dati kaso
nung nalaman kong siya pala yung nililigawan ni Fey eh ayun, I hated her na. HAHA. Kasi naman noh, mas tanggap ko pa sana
kung sagutin na lang niya eh! Uso naman kasi kabet eh noh.
After ng recess, na dahil I'm dyetting. (nagdyedyeta. Haha.) Eh ayun tinitigan ko lang yung likod ni Fey. Hay. Hanggang
ganun na nga lang siguro.
Arayy. Amp.
Hinawakan ko yung noo kong pinitik ni Jonathan. Si Jonathan ay almost bestfriend ko. Ayun. Mukha naman siyang tao.
Tulala ka dyan.
Weh. Dumayo ka dito para lang sabihing tulala ako?
Uo, ang pangit mo eh!
Maya maya napansin ko nalang na nakatingin ng masama sa akin si Mykel.
Problema mo?
Pasulat.
Inabot niya sa akin yung envelope at pentel pen.
Name and section. Salamat.
Ahem? Haha. Sige!
After kong isulat, binalik ko na sa kanya.
Ang ganda ng sulat mo. Sana naging sulat ka na lang.

Weh!
Joke lang. Salamat.
Minsan naiisip ko na baka gusto rin niya ako kaso nawawala ang pagpapantasya ko pag naaalala kong...
may Jill na nga pala.
Chapter 4
Ang aga ko dumating sa school kaya wala pa masyadong tao. Hay. Ang peaceful.
Reesha!
I smiled at her. Susme. Magsesenti mode na nga yung tao eh sisingit pa toh!
Uy alam mo ba, si Jill at si Mykel pala M.U
Ngumiti lang uli ako.

Tapos alam mo ba, mahal na mahal ni Jill si Mykel. Kinukwento niya sa akin yun eh, kasi close kami diba. Tapos pag
lumalabas daw sila ang kulit kulit ni Mykel.
Hayyy. Hindi ko alam kung maiinis ako o ano eh. May gusto siya kay Mykel at kaibigan niya si Jill na ka M.U ni Mykel. Kaya ba
niya sinasabi sa akin lahat ng ito?
Sure ka ba wala kang gusto sa kanya?

Oo.
Gusto niyang ipamukha sa akin na may ka M.U na si Mykel. What a great friend. Right? Pero kahit ganun siyempre medyo
nakakaguilty din, dati kasi sa akin kinikwento ni Lauren yung mga "hinanakit", "kilig" at lahat na ata ng kachuchu-an sa mga lalaki
niya, at isa na dun si Mykel. Tapos ngayon, may gusto na rin ako sa kanya? Ang great ko rin.
Nasa kalagitnaan kami ng magandang kwentuhan ni Trixie nang dumating si Mykel galing canteen. By the way, si Trixie ay isa sa
"close" kong classmate.
Nakatayo lang sa harap ni Trixie si Mykel tapos dumating na yung teacher namin sa English.
Eeh, dito muna ako.
With matching pagpapacute pa itong si babae.
Ayoko.
Weh?
Alis na.
Napakamot na lang ng ulo si Trixie tapos lumipat na sa upuan niya.
Ang sama mo!
Takteng yan, parang wala ata sa lahi nila ang pagiging gentleman?!
Bakit? Eh may upuan naman siya eh.

Whatever.
At dahil medyo inis ako sa kanya pero sa totoo lang medyo kilig din. haha. Kasi naman siyempre gusto ko rin siyang katabi kahit
hindi niya ako gaano kinakausap. Oh so ayun, dahil nga inis ako kuno eh humarap lang ako sa katabi ko sa left. Lalaki din
siya. Mas mukha nga lang tao si Mykel sa kanya.
Maya maya naramdaman kong may humatak sa buhok ko. Kaya tumingin ako sa kanya. Tapos nung tumingin ako sa kanya bigla
siyang humarap sa katabi niya sa right. Weh eh no. Kilig naman si ako.
PERO hindi pa rin nagpatinag ang beauty ko Hindi ko pa rin siya kinakausap.
Haha. O..
Nagulat ako na inabot sa akin ni Jonathan yung aluminum na bulaklak. Nagpadala kasi ng aluminum foil yung teacher namin para
sa experiment.
Sooo. HAHAHA!!
Aray.
Napahawak ako sa right arm ko may pumitik kasi.
Bakit ba?
Ngumiti lang siya sa kin.
Weirdo.
Kaw.
Dahil hindi ko alam kung nagpapatawa siya o seryoso pa rin siya kasi naman walang expression yung mukha niya kaya ayun
humarap na lang ako sa blackboard, at wala ng panghahatak ng buhok at pagpipitik ang nangyari.
Absent yung teacher namin sa P.E kaya pabanjing banjing kami ngayon. Gumagawa lang ako ng notes tapos si Mykel
nakikipagkwentuhan, ay hindi. More like nakikitawa at nakikinig sa pagkkwentuhan ng mga kaibigan niya. Hindi kasi siya
masyadong nagcocomment.
... S.O kaya sila.

Anong S.O?
Tapos nagtawanan sila.
Secret on!
Ahh..
Diba Mykel? S.O?!
Sinabi nung kaibigan niya sa kanya na parang nang-aasar. Hindi ako nakatingin sa kanila kasi siyempre pasimpleng nakikichismis
lang ako. Hindi ko narinig na nagreact si Mykel.
S.O lang sila?

Bakit kinakahiya niya yung girl?
Baka. Ganun naman yun eh.
Hindi.
Eh ano?
Paano kung gusto lang niyan protektahan yung mahal niya?
Nagtawanan sila.
Wag mo siyang itulad sayo Mykel.
~Kinabukasan
Weh. Fey ka rin pala eh.

Eh and so?
Mas gwapo pa ako dun eh. Kung ako na lang yung pinagkakaguluhan niyo.
Nakakasuka.
Tapos tawa siya ng tawa...
Ang kap-...
Bigla siyang huminto. Tapos yumuko.
Napatingin ako sa bintana.. Dumaan si Jill tapos nakatingin sa amin.
Sandali lang.
Bigla siyang tumayo at tumakbo palabas ng room.

Chapter 5
-- Michael’s POV --
Naglalaro lang ba tayo?
Sorry. Alam kong hindi mo masabing mahal kita, kasi hindi ko kayang ipakita. Pero wag mo sanang isiping laro lang ito,
kasi nasasaktan ako.
Eh ako? Hindi mo rin ba naiisip na nasasaktan ako?
Hindi ko akalain ganito yung kahihinatnan ng paguusap na ito. Bigla siyang tumakbo papunta sa cr. Ayaw ko naman sumuko pero
ayaw ko rin namang pumasok sa cr ng girls! Pagkatapos ng ilang minuto, hindi pa rin siya lumalabas.. Nung nakita ko yung
subject teacher namin na papunta sa room namin, napilitan na akong umalis.
-- Reesha’s POV –
After ng mga 10 minutes... Bumalik si Mykel sa classroom na nakayuko at parang sobrang badtrip. Tapos umupo siya sa tabi ko
ng walang imik. Edi ang beauty ko naman, tahimik rin lang. Maya maya, dumaan uli si Jill. Umiiyak.
BREAK NA KAYA SILA?! Joke lang!! Eh bakit naman sila magbbreak eh MU nga lang diba? Pero ang sama ko
naman... Dahil sobrang curious na ako...
Anong nangyari?
I tried to say it in the most casual way para naman hindi halatang nakikichika ako diba?
Tumingin siya sa akin tapos yumuko uli.
It's none of your business.
Pwede bang mahurt ng bahagya? Hay naku Reesha. Pakielamera ka kasi. Amp. Dumaan ang ilan pang subjects na hindi siya
nagsasalita. Hindi rin ata siya nakikinig eh. :|
~ Dismissal time
Kasama ko sila Jonathan at Zara sa garden. Nakaupo lang kami dito sa swing.
Weh dun ka, ayoko katabi ka! HAHA!

Waw. Napakabuti mong kaibigan.
Pag tayo ni Jonathan, biglang nagalaw ni Zara yung swing so ayun medyo nahulog siya sa akin...
Takte. Ambigat! Baboy!

Kapal mo! Mas sexy pa ako sayo!
Tapos nagtawanan lang kami wala naman kasing malisya yun eh.
Sister.. Tumingin ka sa right.
Edi ako tumingin naman ako.
Si Fey. Si Fey. Waahh. Si fey!!!
Nakatingin siya sa amin. What. Baka kanina pa siya nandyan tapos nakita niya yung nangyari! Baka isipin niya kami ni Jonathan!
Paano pa siya makakapanligaw sa akin niyan?! HAHAHA. Kapal ko!
O humaba na naman yang mukha mo!

Cheh!
Ang gwapo niya!

Eh bakit ganyan mukha mo?!
Kasi kahit siya yung center ng atensyon ko, eh ako? Ano ba ako sa kanya? Ang hirap hirap niyang abutin.
Andrama!
Sira ka Nathan! Nukaba... Alam mo yang mga yan, parang mga stars lang yan. Hindi mo kayang abutin, but why lose
hope? Stars do fall, right?
Nose bleed!
Natuwa naman ako ng bahagya dun! HAHA. Pero syempre, ayoko namang bigyan ang sarili ko ng false hope. Madalas natatakot
na akong umasa, pinipigilan ko na ang sarili ko mag expect. Dun naman nagsisimula ang lahat eh. Yun yung starting point ng
sakit, pag dumating yung time na hindi naabot yung expectations mo..
Hindi ko alam kung bakit ganito ako. HAHA. Ginagawang diversion ang ibang lalaki pra lang makalimot. But it's still the same. I
momentarily overlook the pain that the past caused me by battling with a new one. Great. :|
"I'm not good with goodbyes"
"Aalis na ako"
"Burn in Hell"
Nakakatawa isipin, first love? Lahat ibibigay mo, lahat isusuko mo. Lahat gagawin mo. Pero sa dulo….
Hindi ka pa rin niya kayang mahalin.
Chapter 6
Pagpasok ko sa classroom, nagulat ako ng napansing ko andun na pala si Mykel. Kasi he's always early, 5 minutes early before
the bell. Eh ayun, dahil nga naalala ko yung nangyari kahapon, at dahil badtrip pa rin ako sa nangyari kanina sa bahay,
nilapag ko lang yung bag ko sa desk ko then I umupo ako sa may floor sa tabi nung bintana namin.
Silence.
This is what I like about school, lahat ng problema ko sa bahay nawawala. You see, I have a disastrous relationship with my
family. Away dito, away dun. Nakakatorete. And this is what I like about me, hindi ko kayang dalhin ang problema ko sa isang
lugar papunta sa isang lugar. Kung nasaan yung problema ko dun ko lang iiwan, at babalikan.
Sheet!
Napaangat ang mga ulo namin ni Mykel na parehong nakayuko before ang "oh-so-amazing entrance" ni Jonathan.
Ay sorry.
Binaba niya yung bag niya sa upuan niya tapos pumunta sa kinauupuan ko.
He's actually my opposite. He's outspoken and he’s never afraid to show his real emotions. Pag upo niya sa tabi ko bigla na lang
niyang sinubsob yung ulo niya sa tuhod ko. Naka P.E kasi ako ngayon kaya hindi ako naka indian seat.
Problema?
He kept quiet. So I shut my mouth. Nadaanan ng mata ko si Mykel na nakatingin sa amin.

Okay ka na? What happened?
I had a fight with my dad. Again!
Nagkwento siya. Sino nga naman pala ang may perpektong pamilya...
Thanks Eesha.
You're always welcome Athan.
He pinched my cheeks.
Salamat talaga kasi dumating ka sa buhay ko.
He said that with all smiles. Touch naman ako. And it felt good to know that there's someone who appreciates my existence.
-- Jonathan’s POV --
Tumayo ako sa kinauupuan ko ng nakangiti na. Thank God I found her. HAHA. Nyek. Kanta? Pero galing yan sa puso. Korni.
Ewan. there's something in her na nakakapagpangiti sa akin kahit nasa gitna ako ng delubyo. She's my closest friend
from the opposite sex, yet she remains a complete mystery. Wala akong alam sa buhay niya, I mean ang kilala ko lang na Reesha
eh yung Reesha na kasama ko pag nasa school ako o kaya sa gimikan. Hindi kasi siya outspoken, ang saya saya niya palagi,
tawa ng tawa, minsan nga parang baliw na. But when you look through her eyes, you'll see the damn pain she's going through.
~Math time
Napaka boring. Pinanganak ata ako na gusto na ang math pero ngayon parang nagdadalawang isip na ako dahil sa mala-keso de
bolang teacher namin. Nilingon ko si Reesha. Takte kasi eh nasa harap ako, ang ingay ko daw kasi sabi ng adviser ko. Darn.
Bakit ba darn ako ng darn. Nagagaya ako kay Eesha eh. Hay naku Jonathan, kesa naman darna yang sabihin mo. Okay na rin.
Eh going back sa pag lingon ko kay Eesha na kasalukuyang nakatingin lang sa kawalan..
Reesha, and the answer is...
Napatayo siya, halatang nagulat, miski ako nagulat din hindi rin kasi ako nkikinig masyado.
Reesha?
Uhm. Sir.
Tumingin ka dito.. Argh. Yesss. HAHA. Tumingin siya sa part nung blackboard na katapat ko.
Nag peace sign ako. Tas I winked at her. Nagsmile naman siya. Buti na lang na gets niya.
2.
Good. You may sit down.
-- Reesha’s POV –
Hay. Thanks to Athan.
Di ko namalayang Math na pala. This is already our 5th period. 2 more subjects to go tapos uwian na. Yet, I still dont have the
guts to talk to him. I know it was my fault, pakielamera kasi ako eh.
Kumuha ako ng ballpen. Yung red. haha. At dahil wala akong magawa, susulatan ko yung wrist ko. Oyy, hindi ako maglalaslas
ah. Susulutan nga lang eh. Parang bracelet. HAHA. Kakaibang trip. LMAO.
Oy.
Tokwa!
Pinigilan niyang tumawa tapos hinawakan niya yung kamay ko.
Anong gagawin mo?

Magsusulat.
Bakit dyan?
Kinunot ko na lang yung noo ko. Dont make me feel like you're concern. Darn.
Tinaas niya yung sleeves ng jacket niya. Tapos pinatong sa desk ko yung braso niya.
Oh.
Anong gagawin ko dyan?
Dyan ka magsulat.
Ayako.
Edi wag ka ng magsulat.
Kinuha niya sa mga kamay ko yung ballpen na hawak ko tapos hinagis niya sa dulo ng room namin. Nanlaki naman yung mata
ko.
Tragis! G-tec yun ah!

Eh ano?
Sakto namang pumunta si Athan sa upuan namin, haha. Nakalabas na pala yung teacher namin.
Nangyari sayo?
Hinagis niya yung G-tec ko!
Ngumisi lang siya. Si Mykel naman tumingin lang kay Athan.
Teka...
Umalis uli si Jonathan.
Sayo na uli.
Salamat! HAHA.
Nakalimutan ko, yung G-tec pala na binato ni Mykel sa kawalan eh binigay din sa akin ni Jonathan nung nawawala yung red pen
ko.
Tssss....
Anong sabi mo?
Cheh!
Problema niya?
Chapter 7
Crraapp. Super pagmamadali na ito. English time namin pero notes sa Math ginagawa ko. Kailangan ko kasing ipasa notebook ko
mamaya. Waah.
Let's recheck your test papers. Get one and pass.
Sheet of paper! Magccheck pa. Minadalian ko na yung pagsusulat para naman unti na lang susulatin ko. Kasi naman eh.
Sobrang toreteng torete na ako.
Bibitawan ko na sana yung ballpen na hawak ko nung nakita kong inaabot na nung nasa harap ko yung test paper na chechekan
ko, kaso biglang hinablot ni Mykel yung test paper kay Ara. Anong balak nun?
Tinapos ko lang yung sentence tapos kinuha ko na red ballpen ko.
Akin na.
Tumingin lang siya sa akin.
Oh.
Sabay abot nung test paper sa katabi niya sa right side.
Huuyy...
Magsulat ka na.
Blanko lang yung mukha niya. No expressions at all. Ang hirap basahin. Ano ba. So wala na rin naman akong nagawa kaya
tinuloy ko na lang pagtatapos ng notes... Pero nakakatorete. Iniisip niyo ba ang iniisip ko B2? Hay. Hindi kaya masyado
namang assuming tong brain cells ko?
After ng math period namin, okay na ako. Siyempre natapos ko yung notes ko eh.
Dahil boring ang CL Nagdaldalan lang kami ni Mykel. Sheet. Nagdaldalan kami. WOW. HAHA. Amazing. Hahah. :))
Nagpagupit ba si Mae?
Uhuh. Lalo siyang gumanda noh?
Ha?
Sabi ko lalo siyang gumanda.
Hindi ah. Hindi naman siya maganda eh.
Napatingin ako sa kanya. nakng. Straight to the point eh noh. Pero ngumisi lang ako.
Eh ikaw, maganda ka ba?
Hindi.
Hindi ako nagsabi niyan ah.
Uo nga.
Tapos tumalikod na siya.
~After ilang malulupit na araw
Eesh! Palit tayo upuan.
Tiningnan ko si Jim. Barkada siya ni Mykel. Ayoko lumipat, pero ayaw ko namang humindi kasi baka isipin ni Mykel gustong gusto
ko siya katabi. So ayun, tumayo ako at lumipat sa upuan ni Jim, buti na lang katabi siya ni Athan. Actually, parang araw araw
ganito na. Mga 1-3 periods lang ako nakaupo sa tabi ni Mykel tapos makikipag palit na si Jim. Siguro okay na rin ito, para hindi
naman ako masyadong nafafall kay Mykel. But I do miss him.
Anong balak mo?

Balak?
Ano nga bang balak ko? Umiwas? Lumayo? Ako naman yung nahihirapan. Pag hindi naman ako lumayo, ako pa rin yung
nagmumukhang masama at nasasabihan ng backstabber ni Lauren. Can't blame her rin naman, she likes Mykel. as in A LOT.
Tumayo ako tapos pumunta sa upuan ko, yung katabi si Mykel. Kukunin ko kasi yung gamit ko, hindi ko naman dinadala sa upuan
ni Jim eh.
Excuse me seatmate.
Nakaharang kasi si Mykel sa dadaanan ko.
Seatmate, seatmate ka dyan. hindi nga kita katabi.

Eh hello, nakikipagpalit kaya yung mga kaibigan mo.
Yumuko na ako para kunin yung notebooks ko sa ilalim ng chair ko. Hay. Nakausap ko rin siya.
Bakit di mo sabihin sa kanila?! Di ka man lang nagsasalita..
I looked at him. Di na rin ako nagreact, may gusto sana ako isipin kaso wag na. Baka mapahiya lang ako. After kong kunin yung
gamit ko, bumalik na rin ako sa upuan ni Jim.
Para sa last group naman. Ito ang mga myembro. Jonathan. Sandra. Mika. Dan. Reesha.
Yes naman. kagroup ko si Athan! haha.
at Mykel.
Napatingin sa akin si Athan. Yung tingin na, natatawa na concern kasi alam niyang naaapektuhan talaga ako.
So ayun, pinagform kami ng circle. malamang sa malamang katabi ko si Athan. Kami lang naman kasi yung close dito eh. I mean,
siya lang yung trip ko kausapin sa group, ako rin lang yung trip niya kausapin sa group. So ayun, medyo may sarili kaming
mundo.
Maya maya dumating si Sandra, nag cr kasi siya.
Dito ka na umupo.
Kulang kasi yung mga upuan sa circle namin. Nasa kabila ata. Tumayo si Mykel sa kinauupuan niya. Btw, gnito pala yung sitting
arrangement, ako, si athan, tas si mykel. tapos yung iba hindi na interesting.
Biglang umupo si Mykel sa lamesa ng upuan ko.

Paupo muna.
Pero hindi siya nakatingin sa akin. Kay Athan. Kay Athan lang nakatutok yung mga mata niya.
Chapter 8
Masyado atang bumilis ang panahon... 2nd grading na. At ito ako, wala na sa tabi ni Mykel. Sa sobrang gusto ko atang umiwas na
eh nagtuloy tuloy na sa mula dun sa pagpapalit namin ni Jim. I guess I'm really falling for him. And I dont want this pain. I felt this
pain once, and I dont want to experiece it again. Siguro nga duwag ako, at dahil nga sanay na ako sa sakit na nararanasan ko
dahil sa past ko eh mas pinili ko na yun. Parang pag take lang ng medicine, may iniinom ka na gamot na mapakla, tapos may
lumabas na bagong gamot na preho lang naman ng effects, pipiliin mo pa bang magbago ng gamot kahit mas sanay ka na sa
pakla nung dati? I'm sorry, but I'm not into taking risks.
Nakakatawa, hindi ko alam kung sino na yung bagong katabi ni Mykel. At ako? Sino nga bang katabi ko?
Natutulala ka na naman dyan.
Nagmake face lang ako. Mukhang tanga naman eh.haha. Uo si Athan ang akin bagong seatmate. Nung lumipat ako sa tabi ni
Alexa, lumipat nren siya sa tabi namin. Kung may noisy list parin siguro hanggang ngayon baka lagi na kaming nakalista dun.
Nakaupo ako sa bookshelves. Nandito kasi yung wall fan, eh ang init kaya yun. Nasa kabilang wall fan lang si Mykel. Pero
nasa kabilang side yun. nasa right ako, nasa left siya. Hay. You're so close but still a world away ba ang drama nito.
Nagtayuan yung mga classmates ko. Dahil ata sa pageemo mode ko eh hindi ko namalayang nandito na yung next teacher
namin.
*crraacckk*
Napatingin ako sa likod ko, may nahulog na glass. Project ata sa adviser namin. Wth. Nasagi ko ata pagbaba ko sa bookshelve.
Hindi naman masyadong big deal since wala namang paki yung adviser ko dito dahil pangit yung pagkakagawa. Pero dahil
mabait ako, pinulot ko yung mga pieces ng glass...
Pag upo ko sa floor para magsimula ng magpulat, may nakita akong paa sa gilid ko. Si Mykel. Nakatingin lang siya sa akin.
Anong nangyari?
Nasagi ko ata.
Tapos bigla nalang umalis yung pangit na Mykel sa tabi ko at umupo na. Weh eh noh. Di man lang ako tinulungan.
May sugat ka?

Wala.
Ako na lang dyan.
Inalalayan niya akong tumayo. Tapos kinuha niya yung pieces ng glass sa kamay ko.
Maghugas ka muna.
He's really nice, right?
~Recess Time
Wala na naman akong ibang ginawa kundi titigan ang likod ni Fey. Magkatapat lang kasi yung table nung barkada niya at barkada
ko. Nakakatawa nga eh, parang may mga pangalan yung mga table namin. Wala ibang umuupo.
Maganda naman ah!!!
*pak*
Pinalo ni Fey nung baunan niya dun sa kaibigan niya. Uo, nagbabaon si Fey. Nakakatawa nga eh, masyado ata siyang
binibaby ng mommy niya. Rich kid kasi eh.
Ay sorry!
Lumingon sa akin si Fey, nakatalikod kasi siya diba?

Nakatingin lang ako, pag umiwas kasi ako lalong mahahalata na nakatitig ako sknya.
Ang ganda, ang ganda ganda talaga nung likod niya. Takte yan. Paanong hindi siya pagaagawan ng mga babae sa school
namin eh, likod pa lang niya ulam na talaga! Alam niyo yun, ang broad ng shoulders niya. Parang ang macho macho tingnan
tapos prang ang sarap yakapin! haha. takte. Cut! Kamanyakan na nasa isip ko!
~Vacant period
Dahil yung upuan namin eh malapit sa windows at may space. haha. nakagawian na naming tatlo, ako, si alexa at si athan na
humiga dito pag vacant period. Malinis naman eh. Haha.
Ang lambot ng unan ko.

Cheh! Abs yan!
Asa naman!
Tumayo ka nga dyan! Nakikiunan ka na nga lang eh!
Asuss!!
Napaghahalataang malaki tyan nitong si Athan eh. haha. Ang lambot.
Reesha.
Puto!
Why?
English yun ah!
Lul!
Halika dito.
Bakit?
Basta.
Umupo si Athan kaya pati ako napatayo...
Nung lumapit naman ako kay Mykel.
Bakit?
Pasulat.
Envelope at pentel pen na naman ang inabot niya sakin..
Tulad ng dati. Salamat.
Susme. alam kong sexy ako pero gawin ba naman daw akong SEXYtary nitong mokong na ito?!
Bumalik na ako sa pwesto namin nila Alexa.
Uy. Sila pa ba?

Hindi naman sila eh.
Eehh. I mean M.U pa ba?
Ewan. Parang hindi naman eh.
Gusto kong malaman kung sila pa ba, hindi dahil matutuwa ako pag nalaman kong hindi na. Ay. uo sige. Medyo matutuwa ako,
siyempre naman diba. Pero tulad nga ng sabi ko dati, ayaw kong umasa. Gusto kong malaman kung sila pa para alam ko kung
may aasahan ako. Diba? Edi pag nalaman kong "SILA" pa rin edi ititigil ko na tong kahibangan ko, kahibangan ko na isiping may
pakialam siya sa akin.
~Dismissal time
Sabay kaming lumabas ni Jonathan ng room since mamaya pa daw uuwi si Alexa.
Sana pala lagi kitang kasabay eh.

Bakit?
Para may taga buhat ng gamit ko.
Eh?
Good afternoon po.

Oh, Reesha, Jonathan...
Tapos ngumiti siya ng nakakaloko. Bata pa kasi yung T.H.E teacher namin kaya cool na cool.
So totoo pala yung naririnig ko.

Po?
Kayo ba?
Tumawa kami ni Jonathan.. Hindi naman ako nagsalita. Ewan ko. Parang mas gusto kong siya na lang magsabi na hindi kami.
Kasi hindi naman talaga kami.
O bakit tumawa lang kayo?

Sir naman. Sige na po. Uwi na kami.
Paglampas namin kay Sir, walang nagsalita sa amin. Baka pareho kaming nag-iisip...
Teka, eh anong pinagiisipan namin?!

Chapter 9
Kanina pa naguwian pero kami ni Jonathan, at Ara eh hanggang ngayon nandito pa rin sa school. May iniintay kasi kami ni Ara,
Btw, classmate nga pala namin siya. Tapos si Jonathan, ayun ewan ko kung bakit hanggang ngayon kasama pa rin namin siya.
Uy ano ba, hindi ka ba magttraining?

Hindi.
Bakit?
Sinasamahan kita eh, kayo.
Di naman kailangan eh. Wangak ka talaga. Papagalitan ka ng coach mo.
Sus. Hindi yan.
Ano ka ba! Pasaway talaga to. Okay lang naman kami ni Ara eh.
Tapos kumunot yung noo niya. I smell something fishy at sigurado akong hindi ang hininga ko, dahil hindi pa ako kumakain ng
isda simula kahapon! HAHA. Aha. Aha.
Hinatak ko siya sa gilid.
Yiiiee. Kaw ah. Hindi mo lang sinasabi, type mo si Ara?!

Ha?!
Yiikee! Ara pala eh Nakakapagtampo naman yan! Hindi man nagsshare!
Weh?! Hindi naman eh!

Sus, ikaw pa. Andali mong mabasa.
Natigilan siya. Wait. Did I say something wrong?!
Talaga? Bakit di mo mabasang...

Ha?
Di ko siya crush.. Tara classroom tayo!
Tapos nauna na siyang mag lakad.
Asus! Masyadong guilty!
Buti bukas pa yung room.

Di pa umuuwi si Teacher eh.
Iniwanan ko silang naguusap. Nakakasira ata ako eh. Umupo na lang ako dun sa may shelve sa tapat nung fan.
Ilang buwan na lang matatapos na itong year na ito, kaya nilulubos ko na. Mamimiss ko talaga ito. Mamimiss ko talaga siya?
O hindi pa pala kayo umuuwi.
Ikaw bakit andito ka pa?
Wala lang...
I didn’t bother look at him. Ewan ko ba. He makes my heart beat faster. Sheet of Shokoy Eesha.
Nakita ko sila nung isang araw. I mean si Mykel at si Jill. Nasa kabilang room kasi ako nun, nangangapit classroom as usual tapos
nakita kong dinaanan ni Jill si Mykel sa room. Masakit pala. Masakit talaga.
Maya maya lumabas ng room si Ara. Lumapit naman sa akin si Jonathan.
Uyy. HAHA. Buti naman naalala mo ako.

Shut up. Ikaw tong nangiwan.
I just did you a favor, my friend.

Ha.Ha. Yeah right.
Dahil boring na.. Umupo ako sa floor pero dun parin sa lugar na yun, bumaba lang ako at tiningnan yung mga nasa mini library
namin.
Nafeel ko na lang na may humatak sa tali ng buhok ko.
Weh?!
HAHA.
Tawa ka naman nyan! Akin na kasi!
Edi kunin mo.
Tinaas niya yung kamay niya. Takteng yan.
Matangkad ako pero pag katabi ko si Mykel eh feeling ko ako na ang pinaka pandak na tao sa earth! Soo paano ko naman
makukuha yun.
Pinaglaruan lang niya yung tali ko. Tapos biglang tumalsik sa likod nung shelves.
NAKNG. JONATHAN OOOH.

Tumawa lang siya.
Isa ka pa eh! Ansama niyo!

Sus. Kinikilig ka naman eh.
Shut up!
O.
Haha. Thanks!
Watever.
Sungit!
Andun lang kami.. Siya nakatayo, ako nakaupo sa floor. Pareho na lang kami ng fan na ginagamit.
*blag*
Bigla na lang lumabas si Jonathan tapos hinawakan niya yung knob nung door para di ko maopen yung pinto.
Athan!
I'm doing you a favor, my friend!
And now he's being sarcastic!
Tiningnan ko si Mykel. Wala. No reaction at all.
Jonathan!!
Tinry kong iopen yung door.. Kaso ayaw talaga. Takte. Sobrang bilis na ng tibok ng puso ko.
Sheet of Shokoy! Asan si Jonathan?!
Wala na siya dun sa labas. Wala ng may hawak ng knob bakit ayaw pa ring bumukas?!
Bakit ayaw bumukas nito?!

Defective.
Whaat?!
Ito na ba ito?! Yung mga napapanuod ko sa T.V. yung nalolock yung dalawang chuchu. Tapos magkikiss sila kasi cant help it?!
Uuy why not! O kaya naman, matutulog silang magkatabi eh kaso nilalamig sila pareho kaya nag hug sila?!! Huuwaatt..
Exciting!! HAHA. Nyay. Kamanyakan.
Hui hindi ka ba gagawa ng paraan?! Paano tayo makakalabas dito?!
Nag smile lang siya.
Huh? Anong kasmile smile?!
Kinuha ko yung phone ko kaso katulad nga ng nasa T.V. Low bat na.
Huy ano ba!
Paikot ikot na ako ng room.
After 30 minutes...
Mykel!!! Paano tayo lalabas?!
Ano ba?! Gusto ba niya talaga akong makasama kaya hindi siya gumagawa ng paraan?! Gusto ko rin sana eh kaso I'm so
HUNGRABLE na! HAHAHA. Gash. may sarili talaga akong dictionary. Sorry.
Tumayo siya.
At pumunta sa kabilang side ng room..
Simple lang.
Iikot mo itong knob. Tapos hahatakin mo para bumukas yung pinto.
At ayun, makakalabas ka na. Nagets mo ba? O uulitin ko pa?
Nakalimutan ko! Dalawa pala yung door ng room namin!! Waah. nakakahiya! Nakakahiya talaga!!
Chapter 10
Arrgghh..
Love really brings out the stupidity in you.
I don't love him.
Alam kong malakas talaga tama ko kay Mykel, hindi ko naman dinedeny eh. Pero yung sabihing love ko na siya? Ewan.
Sa pagkakaalam ko kasi may mahal akong iba. Ang alam hanggang ngayon may pinaglalaban pa rin ako.
Nathan kasi. Haha. San ka ba naman sumuot nun? Bakit mo iniwan si Eesha? Umatake tuloy ang kaengotan...
Tumingin lang sa amin si Athan..
Is there something wrong? Hmm. Had a fight with your dad again?
Nagkakaganyan lang naman siya pag nagaaway sila ng dad niya eh. His dad expects too much from him. Kaya kahit unting
chuchu nag cclash na sila.
No.
So what's with the attitude? Kanina ka pa ah.
Super labo niya ngayong araw na ito. Kanina pa nga ako hindi kinakausap eh.
Nothing. I just... I just need to be alone. I'm sorry
Then he walked away.
~Vacant time
Nageemo mode si Athan sa bintana namin kaya nilapitan ko siya.
Did I do something wrong?

Nah.
Eh bakit ka ganyan?
I already told you.. I need
You need time and space. Fine.
Okay. I'm already pissed off. I'm trying to be nice here?
Magwawalk out na sana ako kaso bigla niyang hinatak yung kamay ko...
Oucray!
Hinawakan ko yung noo ko, siya naman kinapa yung ilong niya.
Tae. kailangan kasi ng hatak?!

Eeh. Sorryy.
Kinapa niya yung noo ko kung may bukol or something.
Argh. Ang hapdi! Ano bang meron sa ilong mo?
Natawa siya. Tapos hinipan yung noo ko. Ang hapdi eh.
Sorry talaga.
*blag*
May bumagsak na pentel pen sa paanan namin ni Athan. Napatingin naman ako sa bubong ng room. HAHA.
Sira, ano yang galing langit?

Malay natin?
Galing yan dun o. Sa boses ipis mong crush.
Hindi naman!
Akin na.
Tapos binato ni Athan sa kanya.
Pampam...
Ha?
Wala.
Umupo na kami ni Athan. ayun parang wala ng nangyari. Daldalan mode na uli kami. May isang bagay na hindi ko talaga
mahanap sa ibang lalaki na meron si Jonathan. Ano? CHISMOSO siya. Sa kanya ako laging nakakasagap ng mga
kachismisan dito sa school namin.
Pasulat.
Inabot niya sa akin yung envelope at pentel.

Inaano ba niya to?! 3 beses ata siyang nagpapasulat sa akin every week eh?! Hindi pa naman pasahan ng requirements?!
Eehh. Tinatamad ako

Sige na, mabait ka naman eh...
Kaya nga kita ma...
Hindi ko na pinansin yung sinabi niya di ko naintindihan eh.
Salamat.
No prob.
Bakit ba ang layolayo ng dinadayo nun?! Eh nasa magkabilang dulo kayo ng room?
Aba malay ko.
Narinig mo ba yung sinabi niya?
Hindi. bakit?
Mabait ka daw.
Kaya nga daw niya mahal eh.

Asa dude! Maglinis ka nga ng tenga mo!
Eh yun naman talaga dapat sasabihin niya eh. hindi lang niya tinuloy.
Paano ka nakakasiguro?
Woa. Bawal mag assume Reesha. It will just hurt you.
Kasi alam ko.
~ 6pm, sa bahay nila Reesha*
Bye Reesha. Tita, tito, thanks po for the dinner.

No problem Hija.
" Ang cool naman ng parents mo"

" Sana parents ko tulad ng parents mo"
Perfect-ike parents? Nagkakasundo?
Ano ha, akala mo nakalimutan ko na?! Akala mo kung sino kang walang pamilya ah!
Hinatid ko nga si Joey sa Laguna kaya umaga na ako nakauwi!
Buti pa ang ibang tao inuuna mo pa kesa sa pamilya mo!
Magaling. Magaling. Kaya siguro ako may pag ka tupperware eh dahil na din sa pamilya ko. Not that I hate my family, mahal
ko sila sobra. Pero I hate the way they act when others are around. kaPLASTIKAN ang lahat. They act like there is no problem,
they act like they are the sweetest couple in the entire universe.
Umakyat na ako bago ko pa marinig ang speeches ng parents ko. Gusto ko ng buong pamilya, sino ba namang ayaw? Pero
para sa akin, hindi rin tamang gawing dahilan ang mga anak para hindi maghiwalay ang mag asawa. I mean, uo sige, iniisip nila
yung kabukasan ng mga anak nila, which is good. Pero hindi ba nila naiisip na nacocorrupt din yung utak ng mga anak nila? Nasa
iisang bahay nga lang sila pero bangayan sila ng bangayan? Buong pamilya pa ba matatawag dun? Hindi na rin naman diba?
Ewan. Siguro nga may sari-sariling pananaw ang mga tao.
Chapter 11
A.P time namin ngayon. Kaya groupings at kagroup ko si Mykel. Ganun uli yung sitting arrangement.. Ako, si Athan, si Mykel
tapos sila Mae.
Blah blah. Nagdidiscuss yung teacher namin habang kami ni Jonathan eh nagdadaldalan lang. Maya maya napansin na lang
naming nakatingin sila Mae sa amin. Tapos nakangiti at nagbubulungan..
Bakit?
Kayo ba?
Kumunot yung noo ko tapos tumawa. Tumawa rin naman siya. PERO wala ni isa sa amin yung nagsalita...
Asus. Nahiya pa. Langgamin kayo dyan!
Nagtinginan kami ni Athan tapos nilayo ko yung upuan ko, dun ko lang napansin na super magkadikit talaga yung mga upuan
namin. As in kung icocompare mo sa distance ko sa left kong katabi at dun sa distance ni Athan kay Mykel, parang may sarili
talaga kaming mundo.
O, bakit kayo naghiwalay?
Tumawa lang ako.
Magdikit na uli kasi kayo!

Si Mae kasi eh, pinansin pa! naghiwalay tuloy!
Weh. Ano ba naman kasi yan eh no.
Tumatawa lang si Athan.
Magdikit na kasi kayo.
Nyek..
....Magdikit na kasi eh.

Sarcastic yung pagkakasabi niya. Teka, ano na namang problema niya?
……………….
Recess namin ngayon pero dahil wala naman kaming balak kumain ng barkada ko eh dinalaw na lang namin yung adviser namin
nung first year. Nagkakasiyahan kami nung biglang dumating yung barkada nila Fey.
Nakalimutan ko, adviser rin kasi nila si Ms. Magsalin nung first year din sila.
Oh. Galing ah. Nagsama sama mga estudyante ko. Papakilala ko kayo na lang sa isa’t isa.
Tapos nagwink sa akin si miss, alam kasi niya eh.
Fey, si Reesha. Reesha, sinong hindi makakakilala, ang hearthrob na si Fey?
Sino nga naman ang hindi makakakilala? Naninigas ako. Hindi ako nakapagreact hanggang...
nagsmile siya sa akin. OMGASH. He smiled at me. Pwede na akong magpasagasa sa bike.
Pero after naming ipakilala sa isat isa. Umalis na sila agad. So sumunod na rin kami tapos pagkakitang pagkakita ko kay Athan,
kinuwento ko agad sa kanya yung nangyari.. Nagsmirk lang naman ang loko.
What a reaction.
Okay fine. Congrats? Happy?
Whatever. B*tch ka talaga.
Maya maya may dumaang 2nd year. Tapos sinundan niya ng tingin.
Weeh?!
Ano?
Wala kang taste?!
Ha?!
Crush mo yun?! Eew. Wala ka talagang taste. Ang engot nito.
Siyempre alam naman niyang joke yun eh. pero hindi eh, eh sa hindi naman talaga pretty yung girl eh! Arte arte pa! Pero lahat
naman ng babaeng tinitingnan ni Athan eh nililink ko sakanya! HAHA. Issue maker? :)) Bait ko noh? haha. Hindi naman. Gusto ko
lang umamin si Athan kung sino crush niya! Ayaw kasi sabihin!
Engot? Walang taste?! Ako? Siguro nga.

Haha. So crush mo nga talaga yun?
Hindi.
Tapos naglakad siya palayo.
Wehh?! Eh sinong like mo?!
May sinagot siya habang naglalakad siya palayo, at kung tama ang pagkakarinig ko...
"IKAW" yung sinagot niya...
Sino si IKAW?
Huwat?! AKO?!
Chapter 12
Medyo badtrip tong araw na ito. Ewan ko ba kung anong meron pero parang lahat ng makakasalubong naming tao, tinatanong
kung kami ni Athan... O kaya naman mag "yi yihee" sila.
Waaa! Pati ba ikaw?! Alam mo namang hindi diba?!

I know. Pero para talagang kayo eh!
Eh bakit pa sila nagtatanong kung hindi sila maniniwala sa sagot namin?
Well that's the problem honey. You never confirm, but you never deny it too.
Ha?!
Pag tinatanong kayo, it's either tatawa lang kayo, o ang makasaysayang "We're friends" ang isasagot niyo. That's not the
answer we want to hear from you. Isang salita lang naman ang kailangan eh. Oo or hindi.
Nag isip muna ako ng bahagya dun. May point siya, sa tuwing tatanungin kami ni Athan, hindi kami sumasagot ng yes or no.
Laging pagtawa yung sagot namin.
Pero siyempre! Alam naman naming wala, hindi kami, kaya hindi namin pinapatulan?
Tama naman diba?
Whatever you say honey.
Now, I'm with Athan. Me? Confuse? No. Not much? Hay.
Yung sinabi ko sayo nung isang araw. Ano-.. narinig mo ba yun?
Ang ano?
Yung "ikaw"...
Nag isip muna ako ng bahagya dun..
Hindi. Ano ba yun?
Hindi nga ba?

Huminga siya ng malalim.
Ah wala.
So, sino nga yung like mo?
I was hoping this time na sumagot na siya. Sana hindi na "ikaw" yung marinig ko.
Ikaw. Pero, one percent lang naman.
Tumawa siya. Natawa na rin ako. Ngayon pati sarili ko pinagtatawanan ko, what's to worry about? Alam naming pareho na hindi
maapektuhan yung pagkakaibigan namin, Normal lang naman magkacrush diba? And besides, I kinda have a crush on him too.
Ayyiee. M.U?! HAHA. JOKE!
Wala talaga akong taste noh?

Ay naku. Grabe, ang galing mong pumili ng babae! Talino mo!
Hindi. Alam ko, wala talaga akong taste!
Hindi nga eh! May taste ka!
Hind-…
Pinakita ko yung wallet ko sakanya.
Papalag pa?
Masakit yan. Hindi na.
Pag naiinis kasi ako sa kanya pinangpupukpok ko yung wallet ko sa kanya, eh puro barya laman nun. HAHA. Kaya masakit
talaga.
Nweys, magpprom na ah. Sinong partner mo?

Ewan ko. Ikaw? Ayyie. Si Mykel?
Cheh! Noo! Kahit ang pinaka mukhang kwagong butiki at mukhang uwak pa ang ipartner sa akin! Okay lang. Wag lang
siya.
Ok. Half lie. Pero 50% rin namang totoo, Uo, gusto ko siya pero alam ko namang hindi niya ako gusto maging partner. I mean, ah
basta! Sa school kasi namin, sa prom, bawal yung outsider. Kaya parang walang date, unless may bf ka na kabatch mo rin. Ang
pinaguusapan namin eh yung partner sa cotillion. May sayaw kasi every section..
Asus. Deny pa to.

Ehh.. Ikaw na lang kasi.
Hmm. Ocge.
Takteng yan parang pinagisipan pa eh!

Medyo lang.
After nun, kinausap ko yung adviser ko, close kasi kami. Actually, lahat naman kami close sa kanya, Para kasi talaga siyang
nanay. Cool mom.
Ma'am!
Reesha!
Ginaya pa niya yung tono ng pagtawag ko sa kanya...
Si Athan partner ko sa prom ah?

Hmmm. I'll see what I can do.
Ma'am naman!
Bakit?
Kinakabahan ako, alam kasi niyang gusto ko si Mykel. Waah. Baka ipartner niya ako dun. Loka rin kasi to eh.
I'll see what I can do nga.
At dumating ang araw ng paghatol. Este, ang pagpapartner para sa prom... Absent si Mykel ngayon, ewan ko kung bakit. Nilamon
ata ng buhangin sa Bora. Waa. Kinakabahan talaga ako.
Guys, bwal angal sa partner ah. Pag umangal kayo ipapartner ko kayo sa mukhang aswang! Okay?
Nagtawanan kami.
I'm serious!
Alexa... Kay Martin.
Blah blah. Ilang pangalan na yung nababanggit niya hindi pa rin niya ako nababanggit pati si Athan. Baka kami nga partner? Eh
kaso... Hindi pren nababanggit si Mykel? waaah. Medyo magkaheight pa naman kami diba? Waaa...
Jonathan..
Okay. Okay.
Ako yan...
Reesha...
Wooo. Ako nga!!! Nag apir kami ni Jonathan.... Kaso ito ang kagimbal gimbal na pangyayari.
Your wish is granted Reesha.
Your partner si Mykel.
Jonathan, kayo ni Mae.

Chapter 13
3rd day na ng practice namin for prom. I'm nervous. And when I say, nervous, I mean dead nervous. Bakit pa kasi
pumasok yung boses ipis na yun!
Ewan ko kung paano niya nalaman, baka sinabi nung friends niya na ako yung partner niya? Ibig sabihin din ba nun, sinabi rin
nila yung part na "Your wish is granted, reesha"? Waaa.. Hindi naman siya yung hiniling ko eh... What?!
Putteekk!
Napatingin sa akin yung mga classmates ko, at nagsorry naman ako.
Ano ba?!
At nagsmirk lang ang loko. Binitawan kasi niya yung likod ko nung part na magbebend na yung girls..
Guys! break muna.
Ano bang problema ng partner mo? Mukhang poste. Ang malas mo.
Ha.Ha. Akala koba, nasisiyahan ka para sa akin?! Kasi kapartner ko siya..
Sabi pa niya. take note. english ah. Buti hindi dumugo ang ilong ng loko. "I bet this year's promenade will be a memorable one for
you"
Kanina yun! Amf naman kasi! Hindi pa niya sinalo yung likod mo kanina! Eh paano kung nahulog ka?! Asan ba yung
wallet mo?! Dapat pinapaexperience mo rin sa kanya yun eh!
Haha. Sorry dude, exclusive lang sayo yun.
Harhar. Talagang ganyan ako kaspecial para sayo eh no?
Ahuh.
Simula nung nagpractice kami kanina, feeling ko kaligayahan na ni Mykel ang asarin at pahirapan ako. Grabe, hindi na
makatarungan ito para sa magagandang katulad ko.
Ayoko.
Bakit?!
Ihuhulog mo ako!
Kasi naman noh, kailangan na namang magbend. Hindi na naman niya sasaluhin yung likod ko!
Sasaluhin na kita.
Sinabi niya yun ng sobrang lamig na way. I mean, wala, walang reaction at all. Ni walang tono yung pagkakasabi niya.
Haha. Pero teka, pag sinabi ko kayang nahuhulog na ako sa kanya, ganyan din yung sabihin niya? Huuwaat. At marunong na
akong bumanat ng ganun ah?!
So ayun, balik tayo sa kahindik hindik na practice... Wala na akong nagawa kundi ang gawin ang pinapagawa na hindi naman
talaga kailangan!
Lumipas ang ilan pang practices, hindi na nga niya uli binitawan yung likod ko. At kahit sabihin pa nating nakakamanyak ako kay
Mykel, hindi ako nageenjoy sa pagppractice ng sayaw.
Parang tanga yung partner mo, ni hindi man lang hinahawakan ng maayos yung likod mo, parang laging may distance.
Antanga.
Hayaan mo na.
Guuys! May bagong step ah.. 1-8 yung kaninang tinuro ko sa inyo, after nun, iikot kayo, papunta dun sa next na position.
Ikot? As in literal?
Uo, as in ganito.
So umikot yung president namin... Ikot nga. HAHA.
Weh?! Edi nahilo kami nyan?!

Try lang.
Kakaiba din imagination nitong president namin eh noh! Andami namin, tas lahat kami iikot?!
*tugsh*
Awwwtss.
Nagtawanan kami, andami kasi naming nakaupo na sa floor, nagkabungguan kasi kami nung tinry namin yung step..
Pero si Mykel, hindi, nakatayo lang siya, kasi hindi naman niya ginawa eh.
Tara....
Napatingin ako kay Athan na inoffer yung kamay niya kay Mae, natumba rin kasi si Mae. Hay. Gentleman talaga ng mokong.
Ewan ko, pagtingin ko, nakaupo na siya eh.
Tiningnan ako ni Mykel. At lumapit sa akin. HAHA. Naks, tutulungan din ako.
Masyado kang nasarapan sa pag upo, tumayo ka na dyan. Bilis.
OKAY. Wala talaga sa lahi niya ang pagiging gentleman. Hindi man lang niya ako tinulungan. O kahit tinanong man kung okay
lang ako. Oh crap.
Chapter 14
Dry run ngayon ng mga performance namin.
Guys! i mean girls. Wear you heels na! Yung mga wala, mag paa kayo! HAHA! Inis kayo, sabi ni Ms. Ana, dalhin niyo
yung heels niyo eh.
Nagtawanan kami, hay. I'll always be thankful na siya yung naging adviser ko.
After few minutes, i was FORCED to wear those effin` heels. Sorry, but it’s not my thing kasi.
Dahan dahan.. Unti unti. One step at a time. you can do this Eesha! HAHA. After ten years, nasa 1st floor na ako.. Hirap na hirap
kasi ako maglakad. Ang hirap maging babae! Napatigil ako nung nakita kong kasabay ko na palang bumaba si Mykel. Anak
ng sampung pusang nagtatae naman oh. Ganun ba ako katagal bumaba ng hagdan? Na si Mykel na iniwan kong natutulog sa
room eh kasabay ko ng maglakad ngayon?! Nakagel na siya at ayos na ayos. WTH.
At as expected, tiningnan lang niya ako at nilagpasan.
Alam kong wala atang dugong "gentleman" na namumutawi sa kanya, pero siyempre, nasasaktan pren ako. He seems not to care
at all. And it pains the hell out of me.
…..
Guuyyss!! Bakit naman ganun?
First time naming nakitang nagalit si ma'am. Well, we understand her. The dance was a mess, a total mess.
Akala ko magiging maayos, practice pa ng practice, tapos wala rin pala? babuyan? I'm really dissapointed! Now practice!
Let's fix this!
So ayun, dismissal time na pero kami nagppractice pa rin.
Anong kulay ng gown mo?
Tiningnan ko si Mykel. Ako pala yung kinakausap niya.
Pink.
Pink? Yuck.
Bakit ba inis toh? Eh ano naman kung pink yung gown! Siya ba magsusuot nun?!
~PROM NIGHT*
Huminga ako ng malalim habang nagpapalakpalakan yung mga tao. Kami na. KAMI NA NI MYKEL.
HAHA. JOKE! Asa naman siya! haha. at yun ang mas JOKE. Asa naman ako diba? Kami na yung sasayaw at sobrang
kinakabahan ako. May stage fright kasi ako, isama ko pa ang gown na ito, at ang heels na pagkataas taas. Perfect.
Dito.
Hinatak niya ako dun sa spot na malapit dun sa balloons.
Stupid.
Nanlaki yung mata ako. Ako, stupid? How dare this boses ipis guy!! Sasapakin ko sana siya kaso bigla ng umilaw yung ilaw. At
tumugtog ang tugtog. Sabi ng teacher ko, tingin daw sa partner, kahit mukhang pang aneknek yung parter mo, isipin na lang
daw, siya yung crush mo. Eh ako? Hindi talaga ako makatingin sa kanya kahit siya pa talaga yung crush ko.
Ramdam na ramdam ko yung init ng kamay niya. Masaya na rin naman, kahit alam kong hindi ako yung gusto niyang partner. At
ilang beses ko mang sinabi na sana matapos na yung prom kasi ayaw ko ng magpractice ng sayaw, ngayong last song na...
Yung last part, yung ending, yung parang sasandal yung girl sa guy, tapos yung isang paa namin, nakaangat sa lupa.. So parang
nakadepende lang kami sa guy.
Huminga ako ng malalim, this is the end Reesha. Sorry, but this wont last forever. Hanggang dito na lang dahil tapos na yun ka-...
!@#$.
Na out of balance ako kaya yung paa kong nakatapak, parang natupi. Or kung ano mang tawag niyo dun. Ramdam ko na
pabagsak na ako, wow. What a prom. Kahihiyan. Sakit. Shheesh.
Hinihintay ko na lang yung "bugsh" at sakit sa katawan kaso naramdaman kong humigpit yung hawak sa akin ni Mykel.
Tumingin ako sa kanya, tapos siya, Siya?
Siya ay naka pink na polo. Akala ko ba YUCK?
Sabi ko sayo diba, sasaluhin kita.
Nung nag exit na kami, hindi pa rin niya binibitawan yung kamay ko. Masaya. Siyempre, nakakamanyak! HAHA. Pero harapin na
ang reality. Tsss. Inalis ko yung kamay ko sa pagkakahawak niya. Medyo nagulat siya pero hindi na rin siya nag salita.
Okay ka lang?
Inalalayan ako ni Athan hanggang sa pinaka malapit na upuan.
Masakit ba?
Hindi naman masyado. Okay lang.
Sure ka ba? Gusto mo dalhin na kita sa ospital.
Ay? Ospital ang putek! Nakakalakad naman ako eh. Kaya okay lang!
Ah okay tara na dun sa table niyo.
After ng lahat ng dance numbers ng mga sections, at yung announcement nung mga JUNIOR's PROM KING at QUEENS, ah nga
pala, nominated yung boses ipis kong partner. Amf. Bakit kaya mukha namang JOSE RIZAL, bakla version nga lang. so ayon,
after nga nun.. pinakain na kami. Nasa harap ko naman si Athan, ewan ko ba, bakit parang lagi kong kasunod toh.
Eehh. Ang lamig.

Tss. patube tube pa kasi! Akala mo naman nagmukha siyang babae!
Weh!
Hinubad niya yung coat niya tapos pinatong sa balikat ko.
Better?
uhuh. Thanks!
Ah, narinig ko nga pala, sabi ni Mykel kela Jim.. Susubukan ka daw niyang isayaw.
Chapter 15
HAHA. Fooling me huh, Mister?

Shatap. I am not.
Whatever you say
Okay. Okay. Relax. Good thing, I'm a good liar. HA.HA. Sa totoo, sobrang kinabahan ako nung sinabi ni Athan yun.
Naalala mo yung deal natin kagabi?

Yeah. Hindi ka mananalo, asa ka boy! HAHA.
Anong deal yun?
~* flashback
Nakaupo kami sa fields ni Athan, it is already past 6pm. Pero nagppractice pren yung batch, bukas na kasi yung prom.
Mykel!
O bakit ka lumingon?! Ikaw ba si Mykel?!
No! Kasi alam ko namang ako yung tinatawag mo?

Paano ka nakasiguro?
Shatap! HAHA.
Mykel ka lang!
Bakit mo ba ako pinagtutulakan sa kanya?
Okay. Swith to: REESHA's OH-SO SERIOUS MODE.
Kasi gusto mo siya, at gusto ka rin niya.

May Jill diba?
So? Wala yun. Laking lamang mo naman dun!
Stop it Athan.
Sino ba namang ayaw umasa? Na sana gusto rin niya ako, pero sino rin naman yung gustong masaktan?!
Okay, I'll stop. Pero, let's have a deal?

Deal? What?
Please. Last na.
~* end of the flashback
At ito nga yung deal na yun, pag sinayaw ako ni Mykel, ibig sabihin may pag-asa. Pag hindi, edi wala.
After namin kumain, nagpatugtog na. Meaning, sayawan na. haha. First dance? Ang pinaka manyak sa room. HAHA. Gaah. I was
kiddin' there. But he’s really ma L. Pero siyempre, friends rin naman kami. HAHAHA. My fourth dance was Athan.
Sinayaw ka na niya?
No. I told you, hindi ka mananalo.
Haha. Ayun siya o.
Psst. Hoy. Mykel!
Pinalo ko siya.
Hoy! Walang ganyan!

Joke lang. Pero andyan talaga siya sa likod mo.
Ewan ko ba pero lumingon ako. Pag lingon ko, nakatingin siya samin.
Partner!
Tapos nag apir kami. Gaah. YFC. AS IN YUCK FEELING CLOSE! haha. asus. deny pa ako, kinilig rin naman ako!
At ewan ko kung anong nangyari. Ewan ko talaga. Masyadong mabilis....
Siya na yung nakahawak sa waist ko, at balikat niya na yung hinahawakan ko.
Pati yung tibok ng puso ko, hindi ko na ata mahabol.
HAHA.
Takte. Nanalo pa.
Huh? Nanalo?
Wala.
Hindi kami nagsasalita pareho, at yung tingin ko lagpas sa kanya. Sobrang kinakabahan talaga ako!
Mykkeel! Hawak! HAHA.
Narinig kong nagkantyawan yung barkada niya.

Ito oh! Na-.. nakahawak.
Then he looked at me and smiled. Damn that smile, it makes me weak.
Nilapit niya yung mukha niya sa tenga ko.
May sasabihin ako.

Huh-.. Ano?
Ang taba mo. HAHAHA.
Pinalo ko siya sa balikat.
Joke.
After nun, hindi na naman kami nag-uusap. Walang conversations na nagaganap, but still, kahit unting pagkabagot o pagkapagod
wala akong naramdaman..
Ahem.
Sa kalagitnaan ko sa dreamland ko, nakita ko na nakatingin si Lauren sa amin. Gassh. Not now.
Ano yan ha?

Tiningnan niya ako ng masama.
Huh? Wala akong ginagawa? grabe.
Alam kong naririnig kami ni Mykel, pero hindi siya nagrereact.
Kumunuot yung noo ni Lauren. Yeah, mad, jealous. heck. I didnt ask for this. Nah. I asked for this dance. No, i didnt ask for this!
But I wished for this. Poof.
Palit daw.
Nagulat siya nung hinulog ko yung mga kamay ko na nakapatong sa mga balikat niya, hindi ko na rin hinintay na magsalita siya,
lumapit ako kela Lauren at dun nagtapos ang almost 3 minutes na kaligayahan ko.
After ng ilan pang sayaw. Umupo na ako. Sobrang dissapointed. Ewan ko, takot? Uo. Ayaw kong mawala si Lauren sa akin, just
because of that freakin' boses ipis guy. Pero kailan ko magagawang ipaglaban yung mahal ko? Wala talaga akong kwenta.
Nung napatingin ako sa table nila Mykel, nakaupo na rin siya. Tapos si Jill nasa kabilang table rin lang. But hindi sila magkatable.
Gaaahh. Sinayaw na kaya niya si Jill? Pero tingin ko hindi pa, kahit ang lungkot ng mukha ni Mykel, tapos si Jill, simpleng sulyap
sakanya! Asu! Dukutin ko eyeballs nun eh! HAHA Joke lang naman. Ako na nga tong aagaw sa ka M.U niya ako pa tong
mangaaway! HAHAHAHA!!!
Mykel! Hijo.
Muntik na ko na atang mabuga yung iniinom ko kay Alexa. HAHAH. mommy's boy si boses ipis!
Where is your partner? Pipicturan ko kayo.

Mommy naman, bakit ka nandito?
Kinamot niya yung ulo niya.
Kasi nga po, pipicturan ko kayo nung partner mo. So where is she?
Ako? Partner? Ako yun diba. Waaahh...
Tumingin sa akin si Mykel. Ako naman, pasimpleng nag ayos, susko noh. Hindi ako prepared! HAHA. Meet the parents day rin
pala ito! HAHA.
Wala mommy, umuwi na.

That's sad. Why did she leave so early? Oh well. Where's Jill na lang? Kayo na lang ni Jill pipicturan ko.
Okay. So, kelan ka pa umuwi Reesha? Sige! Magsama kayo ni Jill!
Ayaw ko.
Chapter 16
Ayaw niyang magpapicture kasama ako, ayaw rin niyang kasama si Jill. Now I'm confuse.
Kasabay nung pag alis nung mommy niya, tumayo na rin ako sa kinauupuan ako, tapos pumunta sa swing dun sa may garden
area ng hotel.
Bakit andito ka?

Wala. Nag-iisip.
Umupo siya sa tabi ko.
Sabi ko sayo eh, may pag asa.

Pag-asa? Joke lang yun. Walang pag-asa.
Kinurot niya yung cheeks ko.
Alam mo, it would help a lot if you just let go of the past and move on with your life.
Okay. Introducing the oh-so-serious mode of JONATHAN! HAHA. malalaman mong seryoso na yan pag nagpapaka inday na siya!
Anong ibig mong sabihin? Ano ba sa tingin mo yung ginagawa ko?

As much I would like to help, and tell you what you're doing and what you should be doing, hindi ko rin kaya, kasi wala
ka namang sinasabi, hindi ka rin naman nagkkwento. Pero it's time.
It's time?
Conquer your fear. Kasama sa love yun, yung masaktan.
Tinawanan ko lang siya.
Uhm. Athan?
Yea?
Napansin mo ba kung sinayaw na ni Mykel si Jill?
Hindi. Hindi pa niya sinasayaw.
Ugh. Ang tanga niya talaga! Papalagpasin pa niya yung chance! Tss. Walang kwentang syota!
Ang martyr mo.
Yun eh. Napatahimik ako.
Okay lang, marami namang nakakarelate eh. HAHA.

Uo, ako rin, nakakarelate. Yung...
Tumingin siya sa akin.
.. mahal mo siya, pero ewan mo ba, kung bakit, pilit mo pa rin siyang pinagtutulakan sa iba.
Tapos yumuko siya. Tinapik ko naman siya sa balikat.
Kasi, mahal mo siya. at gusto mo lang yung kaligayahan niya. Kaya dont be sad, at least you make her happy.
I dont think so. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya masaya. Kung hindi ko lang alam na dun siya liligaya edi sana
siniksik ko na lang yung sarili ko sa kanya.
Ewan ko ba, pero parang may *poof* dun sa sinabi niya. Na parang bigla akong kinabhan at ang weird ng feeling. Hmmmm..
Baka tinamaan rin lang ako, ganun din kasi yung nararamdaman ko eh.
Kinalabutan ako as in literally, nung hinawakan niya yung kamay ko, pero nakayuko pa rin siya.
Gusto ko lang ipaalam sa kanya, mahalin man siya nung pulpol niyang mahal o kahit iwanan siya ng mundo, andito ako
para sa kanya. Kasi ako handa akong iwan ang mundo para sa kanya.
*blag*
Pareho kaming napatingin sa may sliding door. May nabasag kasi.
So-.. sorry, nakaistorbo ata ako. HA HA.

Hindi, aalis na rin naman ako eh. Samahan mo na lang siya. Sige.
Salamat sa pakikinig.
Thanks for making me feel a lot better Athan.
Pinanuod kong pumasok sa function hall si Athan, tapos lumapit na si Mykel.
Sorry ah.
Bakit?
Epal ata ako sa moment niyo. HAHA
Anong moment ka dyan?!
Wala. So, ilang months na kayo?
Tangak! Hindi kami.
Sus. Hindi ko naman sasabihin eh.
Duh. Tatanong tanong ka dyan di ka naman pala maniniwala.
Eh kasi, hindi kapanipaniwala.
Uhmm.. Bakit ka nandito? Sinayaw mo na si Jill?
Pinilit kong tumawa, kaso walang lumabas na "HAHA" sa bibig ko.
Hindi. Bakit ko naman siya isasayaw?

Nyek. Korni mo.
" Juniors! Isayaw niyo na kung sinong gustong isayaw niyo. Last dance na ito"
Punta ka na doon oh, last dance na daw.
Ha? Kanina pa ako may last dance. Kaso, iniwan agad ako eh. Sige, alis na ako. Pupulutin ko pa pala yung nabasag ko.
Chapter 17
After prom, balik sa dating buhay. Kami ni Mykel? Wala. Lalong nawala. Or kung may hihigit pa sa wala, ayun na kami, kahit
walang kami. Ay labo. Kung dati ako yung umiiwas, ngayon, siya na yun. Or baka napaparanoid lang ako, dahil alam kong alam
na niyang gusto ko siya. Well, actually, kalat na sa room dahil dun sa "your wish is granted" ng magaling kong adviser.
Eeekkk. So ikaw nga? Ikaw yun?! Waah.

Hindi nga ako.
Bakit?
Oo, iniwan ko siya agad pero, hindi rin pwede. Kasi remember, nakipagpalit ako kay Lauren!
There, I said it. Pareho kaming nanahimik ni Zara.
Hey girls.
Tumingin kami pareho ni Zara kay Athan, na may kasamang babae.
Excuse me lang.
Hinatak ni Zara si Athan, tapos yung girl naiwan sa harap ko. Dahil polite ang beauty ko. HAHAHA. eh, nagsmile ako sa kanya,
nag smile din naman siya, aba dapat lang! Dahil kung hindi susungalngalin ko siya! Tapos after nun, yumuko na uli ako at
nagsulat.
Uhm. Ito na nga o! Zara, Reesha.
Napatingin ako kay Athan, woah. Ngayon na lang niya uli ako tinawag ng Reesha, kasi madalas puro "EESHA" lang tawag niya
sa akin.
Si Jam. Jam, si Zara and Reesha.
Hi.
Anong year mo?
1st year.
Ah, hindi mo man lang sinabi sa amin, may kapatid ka pala dito? Or cousin?
Pinigilan ko yung tawa ko, I know, she's being sarcastic again.
Actually, Zara, I'm courting her.

Really? Hindi kasi halata.
Wag mo na lang pansinin toh. Well, I'm happy for you.
Kasabay namin silang magrecess. He's all sweet and that kay Jam. Nakakatuwa. After ng break, pumunta kaming 3 sa locker,
may naiwan kasi ako, tapos umiba na ng way si Jam.
Ano ba yan! Andami mong naiwan!

Sorry ah! Di kasi sinabi ni De'an na kailangan na niya tong mga ito para sa class project!
Naubos laman ng locker mo ah.
Nagtawanan naman kami. Kasi literal talaga na naubos laman ng locker ko. HAHA. Except lang sa mga basura, haha. Gaaah.
Locker=Reesha's Mini Payatas number 2! haha. Mini Payatas number 1 ko kasi eh yung kwarto ko. HAHAHA.
Ako na magdadala niya.
Iaabot ko na sana yung LAHAT ng dala ko, nang dumaan si Jam na may dalang maninipis na libro.
Ah, eh, wait lang huh?!
Bigla siyang tumakbo papunta kela Jam, tapos kinuha niya yung books na dala niya.. Kami naman ni Zara, napatahimik na lang.
As if!
Ay, ako lang pala yun. Dahil wala ata sa vocabulary ni Zara ang maspeechless! HAHAHA.
Shh.
Ano ka ba? As if naman talaga ah! Parang ambigat bigat ng limang libro na yun. Palibhasa, dwende-like yun babaeng
yun!
Oyy. Tama na yan. Matuwa ka nga, at least, may nililigawan siya.
Yeah right. Kaya pati tayo, nawawala sa priorities niya.

Damn Zara. Kaibigan lang tayo. Siya, soon to be GF.
Damn talaga. Ano nga ba naman kami diba? Pero I admit it, I feel dissapointed . Ano nga ba naman yung 5 librong maninipis, sa
sandamakmak kong dala diba? Buti na lang andito si Zara, tinulungan niya akong magdala nung ibang gamit tapos hinatid niya
ako sa room.
Baka nga, siya yung tinutukoy ni Athan nung prom, buti naman, he finally had the guts to court her. Happy naman ako diba?
Ewan ako, I'm really feeling odd. Akala ko pag dumating na yung time na he had someone to call his girl, magiging masaya ako
for him. Pero masaya naman ako diba? It's just that.. Uh. never mind.
……..
Guys! Alam niyo na naman yung Class Project sa English diba?

Yap..
So, ito yung characters....
Yung project naman sa English, eh gagawa kami ng story tapos ikkwento naming siya gamit ng pictures.
Yung magshota. HAHA. Actually, nagkaroon ako ng matigas na oras.

HA?!! Anong matigas na oras?
Hard time! HAHAHA
Weh Corny na!
Shatap! HAHA. So ayun, dahil nga kasi alam kong mag iinarte kayo. Pero dahil likas akong matalino. HAHA. May napili
na ako...
Si Jonathan.
Natawa ako nun, tapos inasar siya ni Alexa, ako rin, inasar ko siya. kahit ilang ako
At ang partner....
Si Reesha!
Hoy! Bakit naman ganun?
Gamit ng super power ko, eh buong lakas akong tumutol. Bakit kasi kami? Bakit ngayon pa?
Kasi, kayo naman yung magshota dito eh. So, walang ilangan! Lalo dun sa mga scenes na mahahalay! HAHAHA. JOKE!
Hindi nga kami!!
Edi hindi, pero kayo pa rin yung pinaka close. So yun. Okay? Walang angal!
Chris ikaw ang photographer diba? At ang mahiwagang alalay, si Mykel.
Chapter 18
Andito kami sa bahay nila Alexa, pero hindi naman buong section. haha. Ako, si Athan, si Alexa, si Jim, si Chris, si Mykel at si
De'an, pati yung 5 pang kasama sa first 10 scenes..
Bihis na. Bihis na. HAHA. Reesha oh.

Huh? Ano yan?
Damit?
Anong damit?! Tela lang yan eh!
Sira ka talaga! HAHA.
Tapos pinakita niya sa akin yung pins, doon ko lang naalala, Greek pala yung theme nitong echas na project na ito, kaya tela tela
gagamitin namin tapos ipipin na lang. haha.
Okay na ba yan De'an? Wala na ngang kurtina sa kwarto ko eh, pati mga kumot namin kinuha ko na!
Okay na, Salamat! HAHA.
After mga 30 minutes, nagstart na kami... Medyo nakakailang. Susko. Costume pa lang mahalay na! HAHAHA. XD
Okay, 1st scene, yung grupo nila Jim, tapos si Jonathan.
Tapos pinuwesto sila isa isa habang kami namang mga hindi pa kasama eh nagpapamake up na.
O ano, Mykel, okay na ba ito?

Hindi. Ang pangit.
Blahblahblah. Sinabi niya lahat ng mali. Ayun. Ito, doon. Dapat ganun, ganyan. Ang arte pero tama rin naman yung nakikita niya.
AT Hindi naman alalay si Mykel eh, para siyang critic. Mukha pa ngang alalay si Chris eh! Bossy talaga! Graar.
Yung 2nd scene si Jonathan lang. Solo. HAHA. Nakailang shots din. Buti na lang nauso ang digi cam, dahil kung hindi, 2nd scene
pa lang eh ubos na yung film dahil sa kaartehan ni Mykel!
Arrtteeehh.
Eh kasalan niyo, ako yung tinatanong niyo eh.
Guys, okay lang yan, tama naman eh.
3rd, Ganun pren daming arte.
4th! Reesha, ikaw na. Kunyari titingin ka lang sa kawalan, kunyari namomroblema, alam mo naman yung istorya diba?
Uo. Geh.
Huminga ako ng malalim. Kinakabahan talaga ako.
Okay na?
Narinig kong tinanong ni Chris kay Mykel.
Hindi. Para siyang duling. Isa pa.
Sa pangalawang shot, may ayaw na naman siya.

Sa third,
Ang pangit, isa pa.
Fourth,
Pwede na nga, Sige.
WTF. At talagang napilitan pa? Kung pwede ko lang pugutan ng ulo yang boses ipis na yan e.
…..
Next scene, ako, yung king at yung mapapangasawa kuno.
6th scene!
O, Jonathan, Reesha, kayo na pala.
Kinausap kami ni De'an. Kung tinatanong niyo naman kung okay na kami ni Athan. Para sa kanya, uo. Sa akin? Ewan ko.
Ganito,
Para maintindihan niyo, ikukwento ko muna sayo yung story...
May princess, eh nainlove siya dun sa servant nung King. So parang patago yung relationship nila, tapos yung King parang sinet
up niya yung princess sa prince ng ibang kingdom. So nag kita ng patago si Servant at Princess... Dun nila napag usapan na
magtatanan sila, na ikinuwento naman ni Princess dun sa friend niyang may gusto pala dun sa prince na sinet up sa kanya, so si
friend, para mapalapit kay prince eh, sinabi niya dun. So naghabulan sila, blah2. HAHA.
At ang princess at servant, ay kami. Ako at si Athan.
6th scene. Uhmm. Ito, ito yung scene na magsusumbong ka kay Jonathan, tungkol sa arranged marriage. Uhm. Ayun,
maghuhug kayo. HAHAHA.
Lumaki yung mata ko, as in LITERAL!
Huwat?!
Hmm. Dapat ganyan oh, tularan mo si Jonathan. No comment
Tiningnan ko si Jonathan na nakikinig lang sa iPod niya.
Ito na, ito na..
Nanginginig akong nilagay yung mga kamay ko sa balikat ni Jonathan.
Yakap ba yan? HAHAHAH!!
Chris!
Yakap.
Lumapit si De'an sa amin.
Ganyan.
Sabay tulak (what a term) ng ulo ko sa balikat ni Jonathan.
Ganyan lang.
First shot,
Mali eh.
Waat. akala ko purket kumain si Mykel eh mapapadali ito!
Ganyan lang ah, tapos Jonathan tumingin ka sa taas, worried yung itsura, ikaw naman reesha, idikit mo naman yang ulo
mo sa balikat niya. Yung isang kamay Jonathan, sa buhok ni Reesha, yung isa nasa likod niya.
Ayyaaaann! HAHAHAHA!!
*click*
Bumitiw agad ako.
O, hala sinong nagsabing tapos na?! HAHAH. Isa pa!!

Tae yan oh, pinagttripan niyo na ako eh!
Hindi ah.
Game na, game na.
So ayun, gagawin uli namin tapos dumating si Mykel.
Ano toh?
6th scene.
Oy game na, Reesha.
Aakap na sana uli ako nang biglang kinuha ni Mykel yung digi cam kay Chris...
Tama na yan. Okay na.

Aba himala?! Wala kang comments?! HAHA.
Tsss... Next scene na, gusto ko ng umuwi.
Bigla ka atang nabadtrip thol?

Bilisan mo na!
Sabi ko nga.
7th scene, Ikaw at si Alexa.
Hindi ako makakilos masyado, feeling ko kasi may boses ipis na nakatingin sa akin ng masama. Ano na naman kayang ginawa
ko? Amf naman.
Ito yung scene na sasabihin mo kay friend yung tungkol sa pagtatanan.
Naka 5 shots kami. Takte. Binawian ata ako nitong lalaking to ah! lahat ng comments niya tungkol sa akin!
"Ano ba yan Reesha, saan ka ba nakatingin?!"

"Ngiti naman Reesha! "
"Reesha, kunyari may sinasabi ka!"
Tae. Yan ba? Yan ba ang assistant photographer?!!
8th scene, Kayo uli ni Jonathan. This time, yung magtatanan kayo, holding hands.
Hindi na ako nagsalita. Let's get this over. Hindi kami okay. Hindi talaga kami okay.
1st shot, hinihintay ko lahat ng comments ni Mykel. Malaki ata talaga galit sa akin nito eh.
Okay na.
Sinabi niya yun ng walang karea- reaction. Pero natuwa naman ako. HAHA. Tumagal pa kami ng 1 hours para sa natitirang 2
scenes. Dami kasing chuchu ni Mykel. Laging nakakailang take. Arte.
So nagbihis na ako, pagkalabas ko ng CR...

Ga goh ka talaga
Bakit?
Bias ka! Pag si Reesha at Jonathan hindi mo pinapahirapan! Pag iba daming comments! HAHA
Siraulo!
Tangek. Pinahirapan kaya niya si Reesha! Ilang shots yun oh! Kung ako yun, sinapak na kita! Sakit kaya sa leeg nun!
Aahhh. gets.
Manahimik ka!
Hindi ka na Bias! HAHAHA
Nagseselos ka lang.
Sasaluhin ko na sana yung laway ko sa kilig eh, kaso mukhang luha ang sasaluhin ko nung sumagot siya kay Chris...
Asa naman.
Chapter 19
Nangyari sayo?
Ha?
Tumingin lang ako sa malayo. Bakit? Siya lang ba ang may karapatang umiwas? At sabihin ko mang hindi ako umasang ako
yung gusto niya, hindi ko mapagkakailang nasaktan ako nung gabing yun.
Anong nangyari sayo nung Sabado?
Pakialam mo?
Wala.
Alam mo bang andaming scenes na hindi na nilagpasan dahil absent kayo ng shota mo.
Heck. Hindi ko bf si Jonathan!
Tumawa siya ng sarcastic.
Nagdate kayo?
Hindi.
Deny ka pa, wala na rin namang magagawa eh.
Sina-....
Hoy babae! Sinong nagsabing pumasok ka?! Baka mabinat ka!! Epal mo talaga!
Okay na ako, Alexa. Chill lang.
Doon lang niya narealize na katabi ko pala si Mykel kaya umalis siya agad.
Nag-. Uhmm. Nag kasakit ka?

Uo.
Kaya hindi ka nakaattend?
Tumango ako. EF. Palibhasa kasi putak ng putak. Pasakan ko ng bulak yang bibig mo eh nang hindi ko na marinig yang boses
ipis mong boses!!
Ah.. Binantayan ka ni Jonathan? Sweet niyo naman.
Sarcastic ang puccha.
Showbiz ka rin eh noh. Pero hindi, hindi ko alam kung saan nagpunta yun, at wala akong pakialam.
Pagkatapos nun tumayo na ako. Ewan ko ba sa buhay ko. Kung bakit, kaibigang lalaki na nga lang, sasaktan pa rin ako. Chapu
naman o. Hindi na kami masyadong nag-uusap ni Athan. Hindi na siya sumasabay sa amin pag breaks, sa room naman,
nakakabanas lang siyang kausapin kasi puro si Jam mukhang bibig niya. Alam kong siguro medyo nagpapaka OA lang ako, pero
try niyo lang....
Try niyo lang na sa isang iglap, pakiramdam mo binitawan ka nung taong kinakapitan mo
Oh-kay. Enough. Pababa na kami ni Zara papuntang canteen.
Reesha!
Ma'am?
Tawagin mo nga si Jonathan...
Nice.
Athan!
Tiningnan ako ni Jam ng medyo masama at gulat. Tae. Pareho pa kami ng tawag.
Uhm. Jonathan, tawag ka ni Ma'am Sapat.

Sige.
Inintay muna ni Jonathan si Jam para sabay silang maglakad.
*blag*
Nagulat na lang ako nung nahulog yung baunan ni Jam.
Zara naman! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo!

Jonathan, kung hindi mo napansin, nakatingin ako sa dinadaanan ko.
Eh bakit nabunggo mo siya?!
Nagkataon lang na hindi ako nakayuko, kaya hindi ko siya napansin.
Ano bang problema mo?!
Umupo si Zara sa pinaka malapit na upuan.
Wala naman. Anyway, sorry ha!
Tapos hinatak ko na si Zara. This time, hindi ko na talaga mapigilan yung tawa ko! HAHA. Nakakatawa yung mukha ni Jam at ni
Athan.. Ugh. Jonathan.
Tae ka, bakit umupo ka pa?

Siyempre, mabait ako eh.
Connection?
Para di na mahirapan tumingala yung dwende-like na yun! HAHAH.
Nagtawanan na lang kami habang pababa na kami ng hagdan. Laughter is the best medicine sabi nga ni Doc Aga.
Sino bang nagsabing manligaw ka?

Felize naman.
Sino bang nagsabing maghintay ka?
Wala. Pero gusto ko.
May asa naman ako diba..
At sino bang nagsabing gusto kita?
Yumuko nun si Fey.
Look, Fey alam mong hindi pa ako pwedeng magboyfriend, alam mo ring aalis ako after graduation. Kaya please? Wag
mo na lang pagpilitan, ikaw rin lang naman yung nasasaktan eh.
Yun yung point Felize. Ako lang yung nasasaktan, so would you just let me show you how much I care? Kahit hanggang
dito lang.
Kinuha ni Felize yung mga gamit niya tapos tumayo na. Hindi ko man masasabing mahal ko si Fey, pero nasasaktan ako para sa
kanya. How I wish I could take that pain away. Nakakatawa noh, andami ko ng pinagdadaanan ngayon, pero nasasabi ko paring
gagawin ko yun, pag may pagkakataon. Siguro ganun talaga, pag naging mahalaga na sayo ang isang tao, hindi na mahalaga
yung sarili mo, ang mahalaga na lang sayo eh yung ngiting makikita mo sa mga labi niya.
Tara na.
Hinatak ako ni Zara tapos napatingin si Fey.
Congratulations talaga Felize. Now, he's crying.
Chapter 20
Tumingin ako sa right. Sa left. Sa likod. Sa harap. Wala. Isa lang ang pinto. This time, it is for real. Nalock kami sa room.
Sinubukan kong tawagan yung mga classmates ko, pero walang sumasagot.
Pasaway ka.
ANO?!
Kinuha ni De'an yung cellphones at iPods diba, para wala daw pasaway. Tapos ikaw di mo sinurender. Tsk.
Yun eh. Kaya pala walang sumasagot! Waa. Bakit ganito ang nangyayari?!
Bwisit! Bakit di mo sinabing sira ka? bobo!
Binato ko ng bola yung door knob. Kainis!
Sisihin daw ba yung pinto? Wala yang kasalanan.

Uo, dahil ikaw may kasalanan nito! Kung hindi mo binagsak yung door edi wala tayo dito!
Tsss. Ako na naman.
Sa sobrang kabugnutan ko, umupo ako sa isang sulok.
Dalawang oras na kaming naghihintay dito. Kanina pa ako sigaw ng sigaw parang ambibingi naman ng mga tao! Ang init init pa
dito, halos hindi na ako makahinga. Ambaho pa at ang alikabok. Gaaahh. Allergic pa naman ako dito! At gutom na gutom na ako!
Nahihilo na tuloy ako.
Musta na kayo ni Jonathan?

Si Jonathan? Tama si Jonathan!
Dinial ko agad yung number ni Jonathan. Ang alam ko kasi malelate siya, baka naman nasa kanya pa yung phone niya.
Jonathan!
Hello?
Jam.
Si Jonathan?
Nasa CR eh.
Toooooooot.
Nag shrug ako. Napakabait talaga nung dwende-like na yun! Pucha.
Okay ka lang ba? Bakit namumutla ka?

Okay lang ako.
Uhmm. Kwento ka naman. Ang boring eh.

Kaw na lang.
Eh? Ganito na lang. Anong type mo sa lalaki?
Natawa ako sa tanong niya. Showbiz talaga!
Uhmm. Yung.. Hirap explain.

Yung one in a million? Yung walang kapareho? Yung nag-iisa? Ganun yung mga type niyo di ba?
Tapos tumingin siya sa taas. Bakit ganun ba yung type ni Jill?
Pwes, wag mo ako isali sa "niyo". Hindi ako katulad nila.

Eh anong gusto mo?
Gusto ko yung... Yung typical boy-next-door or kahit ano, basta nothing special. Typical nga lang.
Tapos kumunot yung noo niya.
Pero kahit ganun, kaya niyang iparamdam sa akin, na nag-iisa lang siya, sa sarili niyang paraan. Na maramdaman ko na,
kahit katulad lang siya ng iba, hinding hindi ko siya ipagpapalit sa kanila.
Ah okay.
Hindi ko gets?
Sira! Ganito, typical lang siya kung titingnan ng iba pero pag dating sa akin, dapat mapakita niyang kakaiba siya.
Kaya pala wala kang boyfriend eh. Ang taas ng standards mo.
Actually hindi, madali lang yun.
Hindi kaya.
Madali lang yun, basta mahal mo yung tao mapaparamdam mo sa kanya yung pagiging "special" na yun.
So.. naramdaman mo na ba yun? may typical na naging special na ba?

Oo.
Ah. Bakit kayo nag break?

Hindi naman kami nagbreak. Kasi wala naman naging kami.
Bakit?
Hindi naman pala niya ako mahal eh. Akala ko lang.
Ang drama.
Ikaw kasi eh.
Nalungkot tuloy ako lalo, naalala ko kasi yung dati. Yung dating, gusto kong hindi isipin, pero hindi ko kayang kalimutan.
Dinial ko uli yung number ni Jonathan. Walang sumasagot. Tae. Paglulon na sa pride toh. Siya na lang kasi yung naiisip kong
makakatulong sa amin. Malayo kasi tong bodega sa pinagppractisan namin. Tae. Hindi ba nila napapansin na nawawala kami?
Dinial ko uli yung number. Tapos dinial ko uli. Tapos dinial ko pa uli. Tapos biglang cannot be reach na yung number niya.
Okay ka lang ba ta-....
Reesha! Reesha!
Naririnig ko siya pero wala akong lakas na sumagot o idilat man lang yung mata ko. Nanghihina na talaga ako. Naramdaman
kong unti unti niya akong binaba sa floor, tapos may pinagpapatungan yung ulo ko, hindi naman malambot, pero hindi rin
matigas...
Sorry.
Yun na yung huli kong narinig.
.......
Mykel! Mykel!
Naramdaman kong may yumuyugyog sa balikat ko.

Aray.
Itataas ko sana yung right leg kasi nangangawit na, kaso naalala kong doon ko pala pinatong yung ulo ni Reesha.
Anong nangyari sa inyo?

Na lock?
Kanina pa namin kayo hinahanap! Buti na lang may pinakuhang gamit si De'an dito! Anong nangyari kay Reesha?
Nahilo.
Binuhat ko si Reesha papunta sa loob ng bahay nila De'an, tapos hiniga namin siya sa guest room.
Tapos nag simula na silang mag interogate...
Ang alam ko kasi tinawagan niya si Jonathan. Ewan ko pero parang hindi sumasagot kasi ilang beses niyang dinial.
Tapos after nung huling dial niya nahimatay na siya nun..
Guys! Sorry Late ako!
Dumating ka pa!
Anong problema mo?!
Lahat kami nakatingin lang kay Jonathan at Alexa.
Problema ko?! Ito oh!
Binuksan niya ng bahagya yung door tapos tinuro si Reesha na natutulog sa kama.
Anong nangyari sa kanya? Teka titingnan ko lang si Reesha.

Ulul. Paconcern effect ka pa dyan! Eh kung sinasagot mo lang yung tawag sa iyo ni Reesha edi sana naagapan agad!
Bakit ako!?
Tapos dun na ako nag salita, inexplain ko kung bakit siya.
Sorry.
Hindi lang yan, bakit ngayon ka lang dumating?! Ano ka espesyal na kahit anong oras mong gustuhin pwede?!
After nun, hinatak na nila si Alexa. Nung kumalma na sila pareho, balik trabaho, at dahil wala akong role sa project, napilitan
akong bantayan si Reesha.
~ Kinabukasan
Uy De'an, thanks talaga kahapon. Sorry din.

Okay lang yun. Buti naman okay ka na, kinabahan kami kahapon eh.
Salamat uli.
HAHA. Teka, ikaw ba yung nagsara nung door nun?
Hindi. Si Mykel.
Ah. Baka nakalimutan niya. Dapat pala sayo ko lang sinabi.

Ang ano?
Sinabi ko kasi sa kanya na wag niyang ibabagsak kasi sira yung door.
Chapter 21
Sorry.
After 1week ngayon lang siya nagkaroon ng guts para mag sorry. Teka, ngayon lang ba siya nagkaroon ng lakas ng loob o
talagang pinili niyang pairalin yung pride niya?
Okay.
Teka, galit ka ba?
Wag kang mag-alala, di mo naman ako responsibilidad Jonathan kaya di mo kailangang maguilty kung nagiguilty ka nga.
Nilagyan ko ng emphasis yung Jonathan at binulong yung huling part. Nasasaktan akong ginagawa ko sa kanya ito. Pero mas
nasaktan naman ako sa lahat ng ginawa niya sa akin.
Tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa wrist ko tapos tinapik ko yung right shoulder niya.
Kung hanggang dito na lang itong tinatawag nating pagkakaibigan, nagpapasalamat ako sa lahat.
Ano ba?!
Itigil na natin to, bago pa ako mawalan ng respeto sa iyo.
Anong ibig mong sabihin?! Na pinuputol mo na tong pagkakaibigang toh?! Teka, pagkakaibigan nga ba ito?
Eh ga goh. Kinekwestyon mo ba yung sincerity ko ha?! Kung kwestyunin mo muna kaya yung sayo?! At sino bang
unang pumutol sa pagkakaibigang ito?!
He was like my bestest friend but now, he's just someone i used to know.
Fine! Iwanan niyo akong lahat!
Hindi kami yung nang iwan. Ikaw.
Tapos naglakad na ako palayo. Pinunasan yung luhang namumuo sa mga mata ko. Sino ba namang gustong kalimutan ang isang
kaibigan? Pero ano pa bang magagawa ko kung siya mismo yung naunang makalimot.
I'm still hoping that everything will be fine. I'll wait for the day that I can call you ATHAN again.
*blag*
So-.. rry.
No, it's my fault. I'm sorry.
Yumuko ako at dumiretso na ng lakad. Yayks. Kinikilig ako. HAHAHA.
Pwede bang wag ka munang umalis, Reesha.
Okay. Literally, nanigas ako. HAHA. Is he talking to me? Bobo. Malamang talaga Reesha. Kaya nga may Reesha sa dulo diba.
Tinabihan ko siya dun sa inuupuan niya. Ano kayang nangyari sa kanila ni Felize?
May gagawin ka ba?

Wala.
After nun, hindi na siya nagsalita. Pero kahit ilang oras pa kaming ganito, wala akong balak iwanan siya. Para mafeel niya na
hindi naman siya nagiisa. Kahit alam kong hindi naman talaga ako yung gusto niyang makasama.
Sorry ha. Kailangan ko lang ng kausap.

Eh hindi ka naman nagsasalita eh.
HAHA. Sorry. Nakakailang kasi.
Bakit parang ang lungkot mo?

Ha? Wala. Ikaw? Anong nangyari sayo?
Uhh. wala.
Toinks.
Nakakahiya kasi. Hindi mo naman kasi ako kilala. I mean hindi literal ah.
Gets. Pero, kilala kita, higit pa sa akala mo.
Ako hindi siya kilala? Assuu. Ako pa na stalker niya?! HAHAHA
Nyyaaay. Katakot ka naman.

HAHA. Joke lang.
Joke lang na joke yun. Baka biglang tumakbo toh eh
Nung napansin kong medyo okay na siya, nagpaalam na ako, nagtext na kasi si Alexa at Zara.
Pupunta ka ba dun sa fields?

Yap. School fair na school fair nagddrama tayo dito. Tsk.
Sama ako. Kung ano... Kung okay lang?
Paano kung ayaw ko? HAHAHA.
Ganun?
Ayaw mo?
Uo.
Edi wala akong magagawa.... Sasama pa rin ako. .
Tapos nagtawanan na lang kami. Hay. Ang saya. Sana ganito na lang palagi.
Fey!
Tumingin kami dun sa lalaking nakatayo sa first floor na tinuturo yung relos niya sa kamay.
Sorry! Papunta na ako.
Ngumiti siya sa akin tapos nagbbye.
Hay. Ang saya pero nakakalungkot. Parang panaginip. Ang ganda gandang panaginip. Kaso tulad ng mga totoong panaginip.
Darating ka sa puntong...
magigising ka.
Chapter 22
Ilang araw na rin ang nakalipas, hindi ko pa rin nakkwento sa kahit kanino yung nangyari after nung kay jonathan, i mean yung
kay fey, kasi kahit ako, nagdududa kung totoo ba yun o talagang imagination ko lang? ewan ko ba. alam niyo yung feeling na may
iniimagine kang napaka impossibleng mangyari pero biglang nangyari? ganun. ganun yung feeling.
Nwys, nagmumukmok ako sa room ngayon, fair pa rin namin. Hindi kasi mafeel palibahasa loner ako, si Alexa may play kaya
practice ng practice, sila Zara naman may booth, si Jonathan? Ay ewan. Ayaw ko naman maghanap ng iba kasi tinatamad ako
kaya ito…
Anong ginagawa mo dito??
Lumapit sa akin si Mykel na may dalang lasagna at nestea iced.
Uhm. Wala?
Kumain ka na?
Tumingin ako sa orasan, 1pm na pala, hindi pa rin ako naglulunch…
Tsk. O.
Inabot niya sa akin yung dala niya.
Sayo yan eh.

Hindi.
Ha?
Basta, kainin mo na kasi. Tae naman eh.
Fine fine! Sorry naman.
Nung natapos na ako kumain…
Ang bagal mong kumain!! Halos sampung minuto akong nakatunganga dito!
Eh bakit di mo kasi ako kinausap?

Malamang kumakain ka?
So?
Kasi may manners ako. tsss..
Inirapan ko lang siya. Epal eh. Pero salamat sa food.
Bakit di mo ata kasama si Jonathan?
Buti na nga lang may table manners siya kung hindi nawalan ako ng gana kumain. Diba, bawal pag usapan habang kumakain ang
hindi magandang bagay?
Hindi lang okay ang lahat.
Hindi okay ang lahat? O ikaw ang hindi okay?

Hindi ako okay kasi hindi okay ang lahat.
Ang lahat ba ang hindi okay kaya ka hindi okay o baka hindi ka okay kaya pati ang lahat hindi na rin nagiging okay?
Napatahimik ako. Bakit ba nasasapol ako nito?
Ano bang ibig sabihin mo?

Alam ko namang naiitindihan mo, ayaw mo lang aminin kasi totoo. Pero dahil mabait ako….
Hindi mo kasi matanggap na may mas mahalaga na para kay Jonathan kesa sayo.
Ano bang alam mo?!

Wala.
Sige, pumunta lang naman ako dito para ibigay yan eh.
Yan? Anong yan?!

-----
Walang practice si Alexa at hindi naman nagbabantay ng booth si Zara kaya magkakasama kami at dahil pare preho kaming
depress nila Alexa naglaro kami ng "flying cellphone" Palayuan ng bato ng cellphone :>
Ppsst.
Lumingon ako, familiar yung boses pero wala naman akong makitang familiar na mukha.
Reesha.
Lumingon lingon uli ako, kilala ko yung boses na yun eh. Waa. Sana hindi. Saka ako tumigil nung nakita ko na yung familiar
na mukha na yun.
Sis, Okay ka lang?
I forced a smile. Hindi ko maintindihan kung bakit hanggang ngayon apektado pa rin ako.
Uo, si Ivan lang yan.
Si Ivan na minahal ko simula grade 6. Siya na, hinihintay ko kahit alam kong hindi na siya babalik. Siya na, natatakot akong
mawala kahit alam kong hindi siya sa akin. Siya ang past na ayaw kong isipin pero hindi ko kayang kalimutan. Si Ivan na gusto
kong kagalitan pero natatakot akong saktan. Si Ivan na minahal at patuloy kong minamahal kahit alam kong kahit kailan hindi ako
magiging sapat para sa kanya.
Oo nga, si Ivan lang yan. He's just my fcukin first love.
At nanghihina akong lumapit sa kanya. Ilang taon na rin ang nakalipas, hindi pa rin siya nagbabago. Yung mukha niya walang
karea-reaction. And that makes him different from others, hindi siya showy pero pag nagmahal todo. Malas ko lang hindi ako yung
minahal niya.
Bigay mo kay Kokoy. Paki sabi balik niya sa akin next week.
Inabot niya sa akin yung bala ng Ps2. Tapos yumuko ako.

Uhmm. Iv-..
Bye.
Nakita ko siyang palabas na ng gate ng school namin, hindi ko man lang namalayan, hindi man lang nagpaalam. Hindi pa nga
talaga siya nagbabago dahil hanngang ngayon, wala pa rin akong halaga para sa kanya.
Chapter 23
Napakasalimuot ata ng araw na ito para sa akin. Dahil wala na naman akong kasama pumunta na lang ako sa may grade school
building, wala kasing masyadong tao dito ngayon, dahil medyo malayo toh sa fields at halos lahat ng tao andun kasi nga fair.
Tiningnan ko yung bala ng Ps2 na inabot sa akin ni Ivan. Ewan ko ba, hindi ko talaga maintindihan kung bakit ganun na lang yung
tingin niya sa akin, walang halaga. Alam ko namang no match ako dun sa gusto niya eh pero bakit kailangan ganito yung trato
niya sa akin? tapos mas ramdam na ramdam ko pa kasi hindi naman siya ganun sa friends ko, sa akin lang siya masungit, sa akin
lang siya walang paki.
Kagagahan na kung kagagahan, binago ko yung sarili ko, nagpaka adik ako sa ps2, kung anong type niyang band ginusto ko na
din para lang may mapag usapan kami, para lang masabi naman niya na okay din pala ako. Pero hindi niya ako ginustong
kilalanin pa. Yun lang yun eh, yun lang yun tingin niya sa akin..
"Spoiled Brat. Happy-go-lucky. Maarte"
Alam niyo ba kung gaano kasakit masabihan ng ganun? Lalo na pag hindi totoo. Lalo na pag yung nagsabi eh yung taong mahal
mo.
Alam niyo ba yung feeling na ginawa mo na ang lahat, akala mo mamahalin ka na niya, pero sa dulo iiwan ka rin pala ng walang
explanation. At ang pinaka masakit pa, alam kong wala rin akong karapatan para manghingi ng explanation.
Sinubukan ko naman siyang kalimutan eh, sa dinami dami ba naman ng pasakit na ginawa niya, hindi ko ba gugustuhang
kalimutan siya dba, kaya lahat na ng gwapong makita ko crush ko na. Ginawa ko naman lahat para kalimutan siya eh, pero sa
tuwing magpaparamdam siya hindi ko mapagkakailang hanggang ngayon, mahal ko pa rin siya.
Naramdaman ko na lang na may tumapik sa likod ko.

Fair na fair, nagddrama ka dyan?
Pinunasan ko agad yung mga luha ko. Nakakahiya.
Kababae mong tao nahihiya kang umiyak.. Okay lang yan noh.
Hindi ako katulad nila, ayaw ko ng nakikita akong umiiyak, ayaw kong nakikita nilang mahina ako.
Hindi na, ayaw ko na, kasi alam ko isa yun sa mga rason kung bakit ayaw na ayaw sa akin ni Ivan, dahil nung mga panahong yun,
masyado akong iyakin. Masyado akong mahina..
Umupo siya sa tabi ko tapos inabot sa akin yung panyo niya pero hindi ko kinuha may panyo naman kasi ako diba. Nakakatawa
mang isipin pero hindi ako kinikilig kahit katabi ko si Fey, siguro, masyadong masakit yung nararamdaman ko kaya hindi ko
maramdaman yung kilig na yun.
Alam kong hindi tayo close pero....
bigla niya akong niyakap.

Iyakan mo muna yung balikat ko.
Hindi ko napigilan yung mga luha ko, sobrang nasasaktan lang talaga ako.
Okay ka na?
Uo. Sorry. Salamat. Nakakahiya.
Hmm. Ano bang nangyari?
Wala. Feeling ko lang talaga napaka kulang ko, napakawalang kwenta.
Tumingin siya sa taas, tapos nagsmile ng malamya.
Bakit mo feeling? kasi may nagpapafeel sayo?
Tumango ako. Siguro nakakarelate din siya, ganto rin naman yung sitwasyon niya kay Felize diba, pero mas katanggap tanggap
nga yung akin eh, kasi MAS naman talaga sa akin yung mahal ni Ivan eh. Pero siya, MAS siya kesa dun sa gusto ni Felize.
Edi iprove mo sa kanya mali siya.

Sinubukan ko naman eh. Pero wala eh.
Kung hindi niya nakikita yung worth mo, edi hindi siya para sayo.
Alam ko, siguro nga, pero tayo naman gumagawa ng sarili nating kapalaran diba?
Siguro nga, gagawin mo ang lahat para sa taong mahal mo, kahit kalabanin mo pa yung nakatadhana sayo.
haha. Nakakatawa, ano nga namang karapatan kong sabihin yung tungkol dun, eh ganun din ako diba? Hay naku.
Change topic nga! HAHAHA
Tapos nagtawanan na lang kami nun.
Teka, kilala mo ba yun?
Tumuro siya dun sa may taas na hagdan. Tumingin naman ako.
Ay wala na pala.
Bakit? Meron ba dun kanina?
Uo..
Nung nasa kabilang building pa lang ako, tapos nakita kita, nakita ko rin siya, kaya hindi agad ako pumunta dito kasi
akala ko friends kayo kasi nakatitig lang siya sayo, eh hindi ka naman niya nilalapitan kaya lumapit na ako.
Kinilabutan ako nun, ang alam ko kasi wala namang tao dun kanina eh. WAAAA. Mommy. Ghost.
Chapter 24
Uhm. De'an? Anong nangyari kay Jonathan kanina?
Uh. Alam kong kaechasan tong pagtatanong ko kung okay lang siya pero kahit nagkakagulo naman kami ngayon siyempre
worried pa rin ako, he'll always be the Athan i used to know.
Nagtawanan sila Paul at De'an.
Okay lang yun. HAHA. Bad shot lang kay Ms. Sapat.
Lalong napakunot yung noo ko nung namula na si De'an sa kakatawa. Naman. Ano bang nakakatawa?!
Ano bang nangyari?

Kasi ganito yun... HAHA.
Ay, Reesha, Okay ka na ba?

Huh?
Ang weird talaga, ang tinatanong ko eh si Jonathan bakit parang bumalik naman sa akin yung tanong ko?
Kasi nung last day ng fair, nakita kitang umiiyak dun sa GS, eh ang dami kong dala nun, tapos satsat pa ng satsat yung
Ms. Sapat na yun kaya hindi kita napuntahan tapos pagdating ko sa office nun nandun si Jonathan kaya sinabi ko na
lang sa kanya... HAHAHA.
Tapos... tapos... HAHAHA. Binagsak niya yung hawak niyang box, tapos tumakbo papalabas. HAHA. Eh ang laman nun
eh yung mga vase ni Ms. Sapat. HAHAHA. Basag lahat. HAHAHA.
Parang tumigil yung mundo ko nun.. Possible kaya? Possible kayang siya nung nasa taas ng hagdan na tinutukoy ni Fey?
Possible kayang may pakialam pa rin siya sa akin?

Umupo na ako sa tabi ni Alexa. Hindi na nga pala namin katabi si Jonathan, o kailangan ko pa bang banggitin yun?
Namimiss mo na si Jonathan noh?

Hindi.
At hindi ako nagsisinungaling, dahil hindi si Jonathan yung namimiss ko..
Si Athan, yung dating siya, yung dating tayo, yun ang namimiss ko.
…….
Nakasalubong ko si Fey kanina and guess what?
Hindi niya ako pinansin.
Waa. Akala ko pa naman friends na kami. Hay tae. Masyado kasing mag assume, pero okay na rin siguro yun, at least once in my
life, naging realidad ang isang panaginip.
Ayos aahh.
Problema mo?
Taeng boses ipis na ito, na crossbreed din ng kabute. AMP.

Bakit di ka ata ng pinansin ng Fey mo?
Ipinagdiinan niya yung salitang "MO".
Bakit naman niya ako papansin?

Asus. Parang nung isang araw lang magkayakap kayo sa GS!
Huh?!
Nasarapan inulit pa.
Alam mo hindi mo naman kasi alam yung nangyari kaya pwede manahimik ka na lang!
Ahh. Ganyan nga pala kayong mga babae, mga paasa!

Ano bang problema mo Mykel?!
Wala kang paki.
Tapos nag walk out na naman. Siya pa may ganang magalit ah!
~* Fast forward...
Hello?
Sino po toh?
Reesha, this is Jill.
Chapter 25
Nakakalungkot.
A--andito ka pala.
Uo, kukunin ko pa yung mga gamit ko sa locker eh.
Happy Graduation pala.
Bakit di ka pumunta? Hinanap kita eh.

Ha? Eh kasi ano...
Nakakalungkot talaga.
Tapos nagpout siya, may kasamang puppy eyes pa! Waah. Is it really hot here or is it just Fey? HAHAHA.
Graduation nila kahapon, kaso hindi ako nakapunta kasi umalis kami ng family ko. Bonding daw, disaster naman, sana pumunta
na lang ako sa grad nila. Grabe hindi ako makapaniwalang next school year, wala na si Fey dito sa school, hindi ko na siya
makikita, hindi ko na siya matititigan lalo na yung likod niyang mas hot pa kay mykel. Mamimiss ko siya.
Dahil wala kaming mapagusapan, tinanong ko na lang kung kailan yung birthday niya.
Wala ako nun.

Ha?
Hindi ako tumatanda eh, para akong si Peter Pan...
At ikaw si Wendy.
Ha.Ha. I'd rather be Tinkerbell.
Bakit naman?
Kasi si Wendy, kahit mahal siya ni Peter Pan, at mahal rin niya sa Peter Pan pinili pa rin niyang bumalik sa mundo niya at
magmahal ng iba. Eh si Tinkerbell, kahit hindi siya natutunang mahalin ni Peter Pan, pinili pa rin niyang hindi umalis sa
tabi niya.
Ganun? Kung ayaw mong maging si Wendy edi baguhin na lang natin yung story.
Mamahalin na ni Peter Pan si Tinkerbell.
My heart skipped a beat. Damn.
Minahal naman talaga niya si Tinkerbell eh, bilang kaibigan nga lang.
Tapos ngumiti siya nun.
Bilang mabuting kaibigan.
Tara.
Saan tayo pupunta?
Magpapakilala si Peter Pan sa friends ni Tinkerbell.
Weh?
…………….
Uhh-... Alexa, Zara, Jim, Chris, Paul... Si Fey.
Nagtilian si Alexa at si Zara. Waa. Kahiya.
Hi, nice meeting you!

Wa. Fey!!
Grabe thol, nakakabakla pala kapugean mo! HAHAHA.

Ay naku sister, wag kang ganyan! HAHAHA.
Buti sila pa lang yung nasa room kundi nakakahiya talaga noh. Siyempre hindi ko kinakahiya si Fey, heelloo, si Fey Christian Lee,
isang campus hottie lang naman. Pero diba, waa, kahiya pa rin, I mean ako, sarili ko ata yung kinakahiya ko.
Umupo na lang ako sa tabi nun. Tapos dumaan si Jill at Mykel, nginitian ko naman si Jill. We're almost like friends na. haha.
Naalala niyo yung tumawag siya sa akin nun? Akala ko aawayin niya ako eh, pero hindi, ang bait nga niya eh.
Kaso kamusta naman, nagpatulong siya sa akin bumili ng gift para kay Mykel. Tatanggihan ko sana siya kaso nagpumilit siya.
Hello, ano ba namang alam ko sa trip nung boses ipis na yun!
Pero, wala na DAW sila, wala na DAW talaga. Galing kay Jill yun ah. Pero hindi naman niya sinabi yung reason eh, nung fair pa
daw yun eh, kaya siguro "...kayong mga babae, paasa!" ang drama ni Mykel noon. PERO magkasama pa rin sila ngayon. Ano
kaya yun.
Senti mode ka dyan?
Friends na ba talaga tayo?
Uo naman. Bakit ayaw mo?
Hindi ah. Ang gulo mo kasi eh, kakausapin mo ako pero pag nagkakasalubong tayo dinededma mo ako.
Ikaw nga yung nandededma eh!
Tapos kung ano ano na yung kinuwento niya. Ang daldal. HAHA.
Akala ko seryoso kang tao. Akala ko lang pala.

Hindi nga eh.
Ang seryoso mo kasi tingnan.
Sinubukan ko eh, yun nga yung type ni Felize. Yung misteryoso ang dating. Eh hindi ako ganun eh.
After ng ilang kwentuhan, umalis na din si Fey, dumating na kasi si Felize. Si Wendy pa rin yung mahal ni Peter Pan si Felize
pa rin yung mahal ni Fey. Well, ganyan talaga Reesha, mas pinili mong maging si Tinkberbell. At hello noh, MAS CUTE NAMAN
SI TINKERBELL KAY WENDY! HAHAHAHA!!
Chapter 26
Tumingin ako sa dating classroom ni Fey.. peter pan. Nakakamiss. OA man pakinggan, hindi ko nakitang darating tong araw na
ito, na sa buong araw hindi ko makikita si Fey. Parang di kumpleto ang araw ko.
Anyways, one week na akong 4th year. Nakakamiss ang junior life. Lahat ng papetiks petiks na ginawa ko last year, hindi na
pwede. Ngayon ko lang narerealize kung gaano naging masaya yung 3rd year buhay ko.
At hindi ko na rin classmate si Mykel. Classmate niya si Jill. Ang galing noh? Muling ibalik ba ang drama nila?
Namimiss ko na rin siya.
Hindi lang si Fey, ang 3rd year buhay at si Mykel ang namimiss ko.. Pati si Jonathan. God knows how much I'm missing him.
God knows how much I wanted to fix things between us, but I guess it's too late. Dahil hindi lang si Fey ang umalis....
Pati si Athan.
Lumipat siya ng school. Ewan ko kung bakit. I mean, how would I know diba? Hindi man lang siya nagpaalam, eh bakit nga ba
siya magpapaalam? Nakakalungkot lang talaga, we used to be the bestest friends but now we're torn apart.
Reesha!
Ngumiti ako kay Jim, dahil pareho kami ng review classes na inattendan nung summer eh naging close kami. haha.
S.F tayo maya.

Hmm.
Kasama sila Alexa at Zara...
Osigge.
Pati sila Mykel.
Huh? Eh..
Umoo ka na eh.
Epal nito.
~**
At dahil nga naka oo na ako. Great, hindi talaga ako nagiisip. Tae. Ano ba namang malay ko diba?! Helloo, I'm like trying to move
on here?!
Kung tinatanong niyo kung ano ang S.F eh, wala lang namang iban, ang ever famous, SOSING FISHBOLAN. hahaha.
Waaa. Kuya!!
Bakit po?
Kuya sabi ko yung matamis na sauce eh.
Sorry po. Sorry po.
Tapos pumunta yung manager dun sa manong na naglalagay ng sauce.
May problema po ba dito?
Argh. Kaawa. Baka pagalitan.

Hindi talaga kasi ako kumakain ng maaanghang... As in, kahit v-cut hindi ko matagalan. Raarr. Pero wala naman akong
magagawa kaya pinahaluan ko na lang ng matamis pero maanghang pa rin.
At since 4 lang yung upuan, at taken na lahat nung ibang upuan sa ibang table eh nakatayo silang mga lalaki. Tapos siya sa likod
ko siya tumayo, hindi tuloy ako makakilos.
Reesha! Painom.
Ogeh.
Painom din!
Susko, mga pulobs naman tong mga lalaking kasama ko! haha.
Ako rin!
Waa. Bilis ang anghang...
Feeling ko nasusunog na yung dila ko, pramis walang pageexagerate, mahina talaga ako sa anghang. Antagal tagal pa nila
uminom.
Bilisan niyo nga!
Teka, umiinom pa eh.
Akin na nga!
Kinuha niya yung bote ng mineral kela Jim tapos....
Uminom ka na.
Cge, ikaw muna.
O...
Uminom ka na nun?!
Uo. Uminom ka na nga lang!
Waaa. Nag aasume lang ba ako o concern siya? Hmm. Nag aassume nga lang ako. Dba?
Maya maya...
Ahem! Kamusta naman yan Mykel?!
Kinukuha niya kasi yung fishball sa plate ko eh!!
Okay lang yan. Friends naman tayo eh.

Since when?
Hurt ako. Ouch.
Tapos nagtawanan kaming lahat. Mukha kasi siyang tanga..
Noong natapos na kaming kumain, nagulat na lang ako nung pinutol niya yung stick ko. Yung pantusok nung fish ball at kikiam.
Tapos tumingin ako sa kanya. Tumingin din naman siya sa akin. Tapos pinutol niya rin lahat ng sticks nila...
After nun, nag decide na kaming umuwi...
Ahem. Zara, panira!

Jologs mo Jim! Tigilan ako!
Nagstop ako maglakad para mauna ng maglakad si Mykel, magkasabay kasi kami kanina...
Jim! Ang epal mo! 3rd year pa yan eh! 4th year na tayo kaya tigilan na yang issue na yan. Kasawa.
Sobrang bilis na ng tibok ng puso ko. Si Jim kasi walang tigil sa pang aasar sa akin kay Mykel!
Cge nga cge nga. Tingnan mo siya sa mga mata.

Weh!
O hindi magawa! HAHA. Ibig sabihin may something!
Tae at tinawag ko pang kaibigan si Alexa! Bakit niyo ako nilalaglag!?!
Huminga ako ng malalim.
Fine!
Tapos nilingon ko si Mykel, nakatingin nren naman siya sa akin. Tumingin lang ako sa mga mata niya. Mga 5 seconds tapos inalis
ko na yung tingin ko.
Yun lang yun?! Asssuus!

Shatap! Madadapa kaya ako!
Pe-...
Sasapakin na kita!
Joke!
Nung nakarating kami sa sakayan, hinintay muna namin sumakay sila Alexa at Zara. Ang kasabay ko kasi sila Jim, Paolo at
Chris. Nice noh? Only boy ako.
Una na kami.
Tumawid silang dalawa ni Paolo...
Tapos kami ni Jim at Chris, hinintay namin sila Alexa...
Bakit ba ganun yun pag yun ang pinag uusapan?
Narinig kong sinabi ni Jim kay Chris... Kunyari dedma ako, kausap ko sila Alexa eh.
Wala. Feeling niya kasi kahit may gawin pa siya, huli na yung lahat.
Maya maya tumawid na kami nila Jim. Tapos nakasakay din kami agad, si Mykel naiwan kasi ibang route yung sa kanila.
Uy geh! Paolo! Ingatan mo yang si Reesha!

Onaman!
Bakit ka nga pala dun sa isang kanto dumadaan? Edi ang layo pa ng lalakarin mo?
Okay lang. Di ako marunong tumawid eh.
Ahhh. Kaya pala, nakadikit ka kela Jim kanina. HAHA.
Toink. Napansin mo yun?!
Na ano? Na nakadikit ka kela Jim?

Uo.
Kahit ako kasi hindi ko napansin na nakadikit na pala ako kela Jim. Duh. Highway kaya yun! Ayaw ko pang mamatay noh! Tapos
sabi din ni Jim, dun lang ako sa tabi niya eh! hahaha.
Actually hindi ako...
Chapter 27
Reesha! Reesha!
Nilingon ko si Ate Mary. Janitress siya dito sa HS Building. Close kami nyan.
Naiwan mo ata sa locker mo ito last year eh. Kanina ko lang naalala ibalik sayo.
Inabot niya sa akin ang isang unfamiliar box.
Huh? Ate hindi naman po akin yan

Nakita ko yan sa locker mo eh.
Ilang beses sa isang blue moon eh nag iisip naman ako. Kung hindi akin yan, paano yan napunta sa locker ko eh may lock yun?
Kaso hindi nga talaga akin yun eh. Eh saan galing yun?
Kinuha ko na lang yung box tapos pumunta na sa room.
Baka bomba yan.

Wangak. Ilang weeks yan na kay Ate Mary, bakit di siya sumabog?!
Joke lang naman eh. Masyado kang seryoso sa buhay mo.
Sige okay lang, basta hindi nagdudrugs.
Pu cha. haha. Konek na konek yun ah.
Inalog alog ko yung box.
Ano bang laman nito?!

Kung binubuksan mo kaya..
Pahiya konti bukas bawi na naman drama ko. Bwisit talagang Jim ito!
Hmmm. Kung hindi ako naglagay nito sa locker ko, malamang may ibang naglagay. Eh sino bang nakakaalam ng locker ko? Ako
lang naman, tapos si Zara... tapos... asa. Para matapos na ang kaechasan eh binuksan ko na yung box..
Lanta na red rose. Isang sulat. Isang g-tec at isang ano ba ito?
Inangat ko yung isang paper...
Picture pala.
Picture namin ni Jonathan.

Eesha,
Hi. Uhm. Una, salamat. Salamat sa pagiging kaibigan ko. Salamat sa pakikinig sa lahat ng istorya ng buhay ko.
Salamat sa pagtanggap sa kung sino talaga ako. Salamat sa pagtawag mo sa akin ng "ATHAN", just to let you know, that
changed my whole life, kasi sa tuwing tinatawag mo ako ng ATHAN feeling ko kayang kaya kong magbago, pakiramdam
ko sapat na ako. Eesha, wow, namiss ko yun. Patawarin mo sana ako sa lahat ng nagawa ko. Siguro alam mo na yung
lahat na tinutukoy ko. Pasensya, isang dakilang ga go lang ako.
Sorry kung hindi ko na ata matutupad yung pangako ko sayo dati na sabay tayong maghahagis nung sumbrero, haha.
nakalimutan ko yung tawag dun. Pasesnya kung hindi ako ganun katibay, hindi ko nakayang mag-aral sa school na ito
ngayong nagbago na ang lahat. Dahil sa maniwala ka o hindi, ikaw yung nagbibigay lakas sa akin Reesha. Ikaw yung
dahilan sa bawat pagbangon ko sa tuwing madadapa ako. Ikaw yung nasa isip ko kaya hindi ko na pinapatulan yung
daddy ko, kasi alam kong matutuwa ka pag nalaman mong nagiging okay na kami.
Salamat sa magandang pagkakaibigang sinayang ko lang. Sabi nga ng crush mong si Prince Gian. Ayie. HAHA. After
25 billion years, magkikita uli tayo. At pag nangyari yun, hindi ko na uulitin yung kagaguhang nagawa ko ngayon.
ATHAN.
Tinupi ko na uli yung letter. Nanghihina na ako. Bakit ganun? Pwede naman nating ayusin eh. Kaya pa naman nating ibalik
yung dati eh. Bakit kailangang sumuko ka kaagad?
Naramdaman ko na lang na may yumakap sa akin.
Shhh...
Jim?
Tahan na. Ayaw kong nakakakita ng babaeng umiiyak.
Hindi naman ako babae eh.
*pak*
Joke ka pa. Sige pa.
Tumahimik na ako noon. Namiss ko yung feeling na ito. Yung feeling na safe ka. Yung feeling na walang kahit sino o kahit anong
makakasakit sayo. Yung feeling na huli kong naramdaman nung hinawakan ni Jonathan yung kamay ko.
………
Tinititigan ko lang yung binigay sa akin ni Jonathan. Yung roses na lanta na, siguro nilagay niya ito sa locker ko nung last day
nung clearance. Yung picture namin, yun ang first picture namin na kami lang ang magkasama. And yeah, probably the last.
Yung G-TEC. Siya ang supplier ng G-TEC ko, siya yung hero ko pag nawawala yung ballpen ko. Kaya niyang gumamit lang ng
pencil kahit sa quizzes o seatworks para lang ipahiram sa akin yung G-TEC niya kasi naiwan ko yung pencil case ko.
Nakaya niyang gawin lahat yun para sa akin, pero ako, bakit kaya hindi ko nagawang intindihin na lang siya. Siguro nga tama si
Mykel noon, hindi "ang lahat" ang hindi okay. Ako, ako yung hindi okay, kaya "ang lahat" yung sinisisi ko. Siguro nga, hindi ko lang
matanggap na, I'm no longer Athan's girl. Coz he finally found the real deal. Hindi ko matanggap na hindi na ako yung center ng
attention niya, kasi may mas importante na para sa kanya. Kasalanan ko lahat ng ito eh.
Ginulo niya yung buhok ko tapos tumawa. Binigay sa akin yung jelly tongue na binili niya. Tapos pinilit akong pangitiin.
Sabi nga nila, pag may nagsarang pintuan, may bubukas na bintana.
Kung wala ng ATHAN.
Hello... Meron ka pa namang
Peter Pan diba?

Chapter 28
Akala mo naman kung sino kang makasermon, kailan pa siya umalis?
Pareho kaming yumuko noon. Nalulungkot ako para sa kanya, nalulungkot siya para sa akin. Ang labo namin.
Kanina lang.
Hinatid mo siya sa airport?
Ha.Ha. Ayaw niya eh.

Arte.
Uy, wag ka namang ganyan.
Arte mo rin. Bagay kayo.
Ayaw ko kay Felize, sinasaktan niya si Fey. Pero di ko magawang hilingin na sana hindi na siya bumalik kasi alam kong
nasasaktan si Fey.
Mas close na kami. Ewan ko kung paano. At believe it or not, hanggang ngayon hindi ko pa rin alam ang cellphone number niya.
Bigla na lang siyang susulpot sa kung saan tapos ayon, lalabas na kami..
Alam mo ba...
Ano?
May bear ako, nakapangalan sayo.
Gaaah. Kaya pala biglang kung ano ano yung sumasakit sa akin kagabi. Kinukulam mo ako! Waaa..
*pak*
O.A na.
Corny mo talaga.
Alam na rin niya na may crush ako sa kanya. haha. What's the point of hiding it, eh dati pa naman ako nagpapapansin sa kanya.
Pero okay lang naman daw sa kanya yun... Hindi na daw bago yun, ang kapal ng mukha niya noh.
Tara...
Bigla niya akong hinatak.
Saan tayo pupunta?

Bibili ng bear?
Bakit?
Para may kapartner na si Fey.
Natawa ako noon. Tama nga siya, nawala man si Athan sa akin, may dumating naman na bago. Pero sana, pareho na lang silang
nasa buhay ko diba. Sana wala na lang umalis. Ganto nga siguro ang buhay, hindi mo pwedeng makuha lahat ng gusto mo.
Pero dapat piliin mo kung sino o ano talaga yung kailangan mo.
Nakarating kami sa Blue Magic...
Dyan ka lang.
Tae ka, ang sarap sarap ng upo ko sa food court tapos hinatak mo ako tapos paghihintayin mo ako!
Tsss.. Basta dyan ka lang.
Wala ka talagang kwenta!

Okay, I love you too..
LUL! HAHA!
Joke only.
So ayun, pumasok na nga siya, bwisit na yun, pero KINILIG AKO. Ayiie. I love you daw..
Pero joke lang.
*blag*
Sorry..
Mykel?
Ngumiti siya sa akin.
Musta?
Okay lang...
Uhm. Anong ginagawa mo dito? Wala kang kasama?

Reeesssha!! Nahanap ko na.

Talaga? Patingin...
Ang cute nung itsura niya. Alam niyo ba yung itsura ng bata na inagawan lollipop tapos nag iiyak kaya pinalitan na lang yung
lollipop niya ng mas malaki? haha. Yun, parang ganun yung saya sa mukha niya ngayon...
Mamaya na.
Arte.
Arte mo rin.
Ay, uy Fey, si Mykel. Mykel si Fey.

Kilala ko yan, ikaw yung captain ball diba? Ang galing mo sa 3 points shot... Astig napanood ko yung last game niyo eh.
Tiyamba lang.
Cge Reesha, una na ako.
Waa. Akin na.

Mamaya na kasi.
Eh ano bang pinagkaiba?
Wala. Eh sa gusto ko eh! Ako may ari nyan!
Ang arte mo naman eh!
Bakit ba ako lagi yung maarte! HAHAHA.
Ewan ko sayo. Hammp..
Arte naman nito, sige na nga.
O bakit kumunot yang noo mo?

Kamukha siya ni Fey.
Nilabas ko yung phone ko tapos pinakita ko yung picture ni Fey the teddy bear.
Uo nga noh. Astig. :D

……….
At dahil makulit tong taeng ito. Pumunta kami sa bahay ko para kunin si Fey the teddy bear. Buti na lang malapit lang yung bahay
ko sa mall.
After naming kunin, bumalik kami sa mall. Dumiretso sa tronix. Doon na lang daw, para mura. Ulupong talaga. HAHAHA.
Ma'am ano po yung caption?
Fey and Felize.
Yung teddy bears yung pipicture-an. Hindi kami. Naghintay kami ng mga 20 minutes, tapos binigay na sa amin yung pics..
Miss, mali po ito, ang sinulat ko pong caption eh "fey and felize" bakit po "fey and reesha" yung andito?
Eh ma'am pinalitan po nung kasama niyo...
Tiningnan ko si Fey at ngumisi lang ang loko.
Bakit ano bang akala mo, si Felize ito?
Reesha kaya pangalan nito.

Chapter 29
Jonathan, I'm sorry. I'm really sorry.

Ano ka ba, ako naman yung may kasalanan. Sorry.
Niyakap niya ako. At ang saya saya ko, parang nawala lahat ng problema ko. Andito na ule siya.
So, Athan na uli kita?

Super.
Yun eh. Prepared na prepared na, ultimo comma at periods sa sentence ko eh kabisado ko. Kahit yung mga jokes na ibabanat ko
pag okay na kami. Lahat handa na, lahat okay na, maliban lang.. maliban lang sa akin.
Nakasalubong ko siya kanina sa subdivision, gusto kong tumakbo papunta sa kanya pero parang na-glue ako sa kinatatayuan ko,
gusto kong isigaw yung pangalan niya pero walang lumalabas na boses sa bibig ko.
Gusto kong ibalik yung dati, pero hindi ko kaya.
Kasama ko na naman pala ule sila Jim, Chris at siyempre ang boses ipis na captain ball. Birthday kasi ni Ms. Cruz sa makalawa,
so ayun, tutal manlilibre si Alexa ngayon kaya inagahan na namin ang pagcelebrate ng birthday niya.
Anak, bakit mo ba pinagpipilitan ang ibang tao sayo?
Kinunot ko yung noo ko. Nang aasar na naman, eh nabanggit ko lang naman yung bago kong seatmates.
Alam mo, Reesha, minsan you have to take risks, and face its consequences. Kesa naman yang naghahanap ka ng
panakip butas.
Huh? Cher, ano? Ano bang meron?
Weh. Usi pa tong si Chris.
Kasi ganito yan Chris, yung isang tao dito, itago na lang natin sa pangalang Reesha, eh feeling niya kasi, hindi siya
kayang mahalin nung taong mahal niya.
At kung ano ano pa ang sinabi nila, tapos si Mykel tahimik lang siya. Grabe. Grabe. Grabe talaga.
Uyy Dirty Ice Cream!
At ayun, nagkaayaan ang mga isip bata dun sa dirty ice cream, ayaw ko ng tumayo kaya hindi na rin ako sumama. Umupo na
lang ako sa swing...
Kaya mo ba talaga yun?
Anak ng pitongput baklang kabayo.

Kinamot niya yung ulo niya tapos tumawa. Siet. Pahiya na naman ako.
A-.. Anong kaya ko ba talaga yun?
Umupo siya doon sa buhanginan doon sa tabi na swing na inuupuan ko
Bakit dyan ka umupo? Wala namang nakaupo dun sa isang swing?

Ang layo nun eh.
Hindi naman eh.
Malayo nga, ayaw kong lakasan yung boses ko.
Eh maririnig ko naman eh.

Bakit ba? Eh sa gusto ko ngang umupo dito eh.
Okay fine.
Ano na ule yung sasabihin mo?

Yan, Yan kasi. Epal kasi eh.
Gusto mo ba ng flying kick?! Ano na?!

Eh bakit ikaw pa yung nagagalit dyan?!
Okay.Fine. Tara na nga doon na lang tayo sa bench. Mukha kang tanga dyan eh.
Tumayo kaming dalawa tapos umupo sa bench. Malayo daw, eh ang layo rin naman niya sa akin. Nasa magkabilang dulo kami
ng upuan. Weh.
Ano na yung sasabihin mo?!
Ilang beses ko ng natanong yan simula nung umupo kami, pero wala siyang ginawa kundi ang tumingin sa langit.
Kaya mo bang magmahal ng isang taong hindi mo mahal?
Napaisip ako sa tanong na yun. Ano naman klase yun? Fushia naman oo.
Epal. Tanong ka ng tanong kanina, ngayon di mo naman sinasagot.

A--ano uli yung tanong mo?
Ewan. Bahala ka na nga dyan.
Huminga ako ng malalim. Alam kong halos araw araw may nakasampak na earphone sa tenga ko, pero hindi pren naman ako
bingi noh.
Oo. Kaya ko.

Bakit? Paano?
Kung hindi mo makuha ang taong mahal mo, kunin mo yung taong nagmamahal sayo.
Hindi mo ba susubukang ipaglaban yung mahal mo?
Siyempre susubukan, pero, dapat alam mo kung kelan dapat ka ng huminto.
Paano mo ba malalaman kung dapat ng bumitiw? Pag sobrang sakit na? Pag hindi natutumbasan nung taong mahal mo
yung mga binibigay mo?
Hindi.
Eh kelan?
Para sa akin, time na para bumitaw, at tanggapin na ang pinaglalaban mo eh wala ng patutunguhan, pag nakita mo ng
masaya at kuntento yung mahal mo kasama ng taong mahal niya.
Pagkatapos noon pareho kaming nanahimik, siguro pareho naming pinagiisipan yung sinabi ng isa't isa, yung mga salitang
lumbas sa bibig namin. At kung ano ba talaga yung ibig sabihin namain doon.
Maya maya tumunog yung phone ko...

Ma'am?! Asan kayo?
Ba-...
Binaba na nila agad yung phone..
Anong nangyari? Simple lang naman..
Wala na pala tayong hinihintay. Tara na.

Asan sila?
Umalis na pala. Ampf.
Sabay kaming naglakad papunta doon sa sakayan, grabe, kahit ang layo namin sa isat isa parang may nafefeel pren akong
kuryente. Grabe.
Si Ivan.
Nakatitig lang ako nun sa kanya. Ang saya saya niya. Ang ganda ganda ng ngiti niya, parang hindi siya yung Ivan na kilala ko.
Nagawa mo na ba yun? Ang bumitaw?

Hindi. Hindi pa.
Siya ba?
Sabay tingin kay Ivan.
Chaper 30
Mabilis lumipas yung panahon. At pagkatapos nung araw na yun, pakiramdamn ko tuluyan ng nawala yung connection namin ni
Mykel. Ewan ko kung may galit siya sa akin o naiilang o ewan ko ba dun sa boses ipis na yun. Si Jonathan, siyempre, mas wala.
Pride nga naman, he's just few blocks away pero hindi ko magawang puntahan at kausapin siya. Si Ivan, tinatanong pa ba yan?
Tssk. But we're okay now. Nagchachat kami, at least ngayon, kahit papano, I exist in his damn world.
In short, si FEY CHRISTIAN LEE na lang ang naiiwan sa akin. Yung taong akala kong hindi ako mapapansin, yung taong akala ko
dadaanan lang ako kahit makita akong umiiyak. Siya pa yung taong hindi umiwan sa akin.
PEY!
Grabehan naman o. Sa pagkakaalam ko FEY ang pinangalan ng nanay ko sa akin, hindi PEY!
Arte mo, pareho lang yun.
Nag Whatever sign lang siya. haha. So GAY Tapos naglakad na palayo.
PEY! Alam mo ba kahapon, may nakilala ako.

Tapos?
Tapos wala pang dalawang oras, hiningi na niya yung number ko. Magkatext nga kami ngayon eh.
Tapos?
TAPOS IKAW NA HALOS ISANG TAON KO NG KILALA HINDI MO PA RIN HINIHINGI NUMBER KO! WALA KA BANG
BALAK?!
WALA.
Wala ka talagang kwenta!!
Pinitik niya yung noo ko. Tapos tumawa.
Simple lang, ayaw kong magkaroon ng limitasyon yung pagkakaibigan natin.

Ha?
Labo mo.
Ako pa ngayon!
Tara na nga, mag time zone na lang tayo. Mas gusto ko pa atang makipag usap sa ale dun kesa mag explain sayo.
Ganun?
Uo, ganun.
Sige magsama kayo ng ale mo! UTOT ka!
Inakbayan niya ako tapos ginulo yung buhok ko
Joke lang naman eh Labyu.
Nanigas ako dun. Parang nag skip ng beat yung puso ko. Waaaa. Ano ba.
Wala ka bang balak kausapin si Jonathan?

Ikaw, wala ka bang balak tawagan si Felize?
Tara, basketball tayo.

Bakit nga ba minsan, napakahirap pag usapan ng mga bagay na gusto mong mapag usapan. I mean, argh. Gets niyo ba? Yung
gusto mong pag usapan pero pag na brought up na bigla na lang next time na lang.
Kailan nga pala yung retreat niyo?

Hmm. Next week.
Ayun, magreretreat na pala kami, parang batch outing na din. At dahil 4th year na kami, 3 days and 2 nights kami doon sa
Tagaytay.
…….
At ewan ko ba kung pinagtritripan talaga ng mundong ito. Nilagay ko na yung bag ko sa room namin. 6 kami sa room, malaki
naman, tama lang.
After ko ayusin yung gamit ko umupo lang ako sa kama ko, binigyan kasi ng 2 oras para magliwaliw muna.
PEY!
Yap?
Kasama ko siya sa room.
At pumasok nga SIYA sa room. Uo si Mykel. Isa siya sa anim na makakasama ko sa room. At uo halo halo yung girls at boys,
matuto daw kaming makisama sa isa't isa. Pero may teacher naman kaming kasama sa room.
Sige, bye muna.
……
Kinuha yung mga cellphone namin, at kahit anong gadgets. Pati mga orasan, pati snacks bawal daw kasi kumain sa room. Unang
pinagawa sa amin, yung road daw ng buhay namin. Ups and downs. Blah2.
Reesha, ikaw ang first na magsshare.
Huminga ako ng malalim tapos nagstart ng magsalita. Hindi ako yung tipo ng tao na pala share ng problema. Ang gusto ko kasi
problema ko mananataling problema ko lang. Ayaw ko ng may nadadamay. Pero dahil retreat nga kailangan kong magshare.
Ito, smooth yung daan, wala masyadong lubak, ito yung mga panahon na wala pa akong muwang sa mundo. Yung mga
panahon na ang tanging bestfriend ko lang eh yung mommy ko, yung tanging lalaki lang sa buhay ko yung daddy ko, at
yung tanging iniiyakan ko eh yung lollipop at laruan na inaagaw sa akin. Yan yung mga panahon na akala ko madali lang
mabuhay. Yung mga panahon na akala ko, laging nandyan yung mommy ko para lutasin lahat ng problema ko.
Itong medyo lubak lubak, yan yung unti unti ko ng nafifeel yung mundo, yung mundo pag wala ako sa braso ng mommy
ko, o kaya pag hindi ako hawak ng daddy ko. Yan na yung umiyak ako kasi pinagalitan ako ng teacher ko dahil lampas
lampas yung kulay ko. Pati nung naihi ako sa panty ko, at akala ko dadating yung mommy ko para palitan ako ng damit
kaso hindi siya dumating kasi masyado siyang busy sa work.
Pagkatapos kong mag share naririnig ko ng nagsisinghutan yung mga kagroup ko.
Uy anong mga problema nyo? Hindi pa kayo nagsshare nagiiyakan na kayo.
Tapos ayun nagtawanan na sila... Hay.
Cher! CR lang ako.
Pagkalabas ko ng hall, isang boses ipis agad ang sumalubong sa akin.
Ganyan ka ba talaga kagaling magkunwari, na kaya mong ipakitang masaya ka kahit sa totoo naiiyak ka na?
Nagpatuloy ako sa paglalakad. Crush ko siya pero hindi ko nagugustuhan yung mga pinagsasasabi niya.
Oo, ganito ako kagaling, na kaya kong paniwalain ang isang tao na mahal ko siya kahit ang totoo, wala siyang halaga sa
buhay ko.
Chapter 31
Past 12am na ata nung naisipan nilang patulugin na kami. Grabe nakakapagod pero hindi talaga ako makatulog. Hindi pa ako
makaikot kasi katapat ko ng bed si Mykel.
Maya maya, nakita kong umilaw yung phone ko.
Fey Calling.
Alam niyo ba na nahirapan talaga ako maghanap ng number nun. Dahil hindi siya tulad ng ibang crush ng bayan na kalat ang
number sa lahat ng malanjeh diba. Siya yung tipo na once na may nagtext sa kanya na hindi niya kilala at ayaw magpakilala,
magpapalit siya agad ng number. Ganun siya kalupit. Ganun siya kaarte! HAHAHA.
Hello?
Bakit di ka pa natutulog?
Hindi ako makatulog eh. Bat gising ka pa?
Gusto lang kitang kamustahin.
Hindi ako nagsalita. Hindi kasi ako okay. At ayaw kong malaman niyang hindi ako okay.
Anong nangyari?
Wala.
Nakakawalang gana, tumawag ako tapos hindi rin ako kakausapin ng maayos.
Sorry, I just dont want to drag you into this mess again.
O may sasabihin daw sayo si Reesha.
Narinig mo yung sinabi niya?

Hindi.
Sabi niya, wag ka ng malungkot mommy..

Natawa ako noon. Fushiang Blue. Anong mommy pinagsasasabi nito!?
Sira. HAHAHA.
Ayan. Tawa na.
Tumayo ako sa kama tapos lumabas sa balcony. Hay. Ang ganda ng sky.
Ocge, matulog ka na. Good night.

Good night.
Pagkababa niya ng phone hindi agad ako pumasok sa loob, noong narinig ko lang bumukas yung pinto at lumabas yung isang
taong ayaw kong makausap ngayon, doon ko lang naisipang pumasok.
Kaso pinigilan niya ako.
Anong problema mo?

Ano ring problema mo?!
Alam mo ang babaw mo!

Uo alam ko mababaw ako, sabi mo nga diba!
Pagkasabi ko noong last word di ko na napigilang mapaluha. Hinawakan niya ng mahigpit yung braso ko.
Narinig mo?!
Uo! Narinig ko ang lahat!
Dahan dahan niyang binitawan yung braso ko.

Hindi ko sinasadya...
~flash back
Reesha ka pala eh.

Saan mo naman napulot yung kaululan na yun?
Asus. Deny pa.
Tae. Ang babaw babaw nun eh.
Mababaw daw! Okay lang yan pare, labs ka rin nun!

Pano mo nasabi?!
Halata naman eh! Sa mga kinikilos niya!
Don’t be deceived by her freakin’ actions.
~ end of flash back
Sino kayang mas mababaw sa atin ngayon Mykel?!

Hindi mo kasi naiintindihan eh.
Eh hindi mo rin naman ako naiitindihan eh! Bakit naranasan mo na bang magmahal ng isang taong hindi ka kayang
mahalin?! Na magmahal ng isang taong wala lang yung tingin sayo! Naranasan mo na bang masaktan kasi wala eh,
kulang ka. Hindi ka sapat! Lagi na lang hindi sapat! Naranasan mo ba yun ha?! Naramdaman mo na ba yung sakit na
yun?! Para sabihing mababaw ako! At para pagdudahan lahat ng kilos ko! Pero tama ka rin naman doon, wag kang
magpapadala sa kilos ko kung ayaw mong magkagaguhan tayo!
…….
At yun ang nangyari ng gabing yun... Lumipas ng isa pang araw na hindi talaga kami naguusap o nagtitinginan.
Ito na yung last part ng retreat namin. Ito na talaga yung todong iyakan. Nakakatawa nga, kasi diba, taon taon halos pareho
pareho lang naman ng sinasabi sa part na ito, pero ewan, nakakatama pa rin siya.
Yakapin niyo na ang gusto niyong yakapin. Makipagbati sa mga kaaway. Magpasalamat sa mga kaibigan. Maghello sa
mga hindi kakilala. Wag niyo ng hintayin na mawala pa sila bago niyo pa masabi na mahalaga sila.
Lumapit ako kela Alexa, Zara, kela Jim at Chris pati sa iba kong classmates at mga kaibigan. Niyakap ko sila at nagpasalamat.
Sorry. Alam kong may mga bagay akong hindi naintindihan, at maiintindihan. Sa susunod mag iingat na ako.
Sa susunod, di na kita sasaktan.

Pagkatapos noon, namalayan ko na lang na yakap na pala niya ako.
Chapter 32
Anong pangarap mo?
Maging engineer.
Eh yung pinakatatago mong pangarap? I mean yung wala lang, hilig mong gawin. Parang ganun.
Ahh. Gusto kong maging director o kaya writer.
Natawa ako nun, kaya tumingin pa siya sa langit tapos nag paka F4 na tinaas pa yung kamay niya, akala mo naman may
shooting star.
Eh ikaw?
Gusto kong maging assasin o kaya sniper. Cool diba?
E? Hindi nga.
Uo nga. Astig yun noh.
After nun, tawa siya ng tawa. As in, hagikgik talaga.
Ay naulol.
Nakakatawa naman kasi eh noh, pero wala ka namang balak ipursue yang pangarap mo?
Hmmm. Pinag iisipan ko pa nga eh.
Reesha, Mykel!
Ay shota!
HAHAHAHA!
What are you doing here? 2am na gising pa rin kayo at ang ingay ingay mo pa Mykel!
Kumamot siya ng ulo tapos nag sorry. Hay. Too bad, ang ingay ingay kasi niya kaya nagising si Ms... Ayun, kinailangan na
naming pumasok at matulog.
…..
Niyakap ko si Alexa. Tapos kasunod niya si Zara. Pati sila Mae. Sunod sunod kasi silang nakahilera. Maghihiwalay hiwalay na
kasi kami, since per section ang bus. Pati sila Jim at Chris, hug na rin. Naging super nice nila sa akin. Okay, ihuhug ko na sana
yung next kaso..
Ay shota.
Tapos nag pout siya.

Ako walang hug?
O tara na Jim, punta na tayo sa bus.
Grabe. Grabe talaga. Grabeng grabe. Grabe talaga. Grabe eh.

Joke lang.
So may hug nga ako?
Hindi. Joke na babalik na kami sa bus.
Nung isang gabi ka pa nakachansing kay Reesha! It's our time to shine.
Siraulo!
Uy thanks kagabi.
Salamat din.
At yun, naghiwalay na kami ng landas pansamantala.
…..
Pagdating ko sa bahay, gera na naman parents ko. Kaya umakyat na lang ako sa kwarto ko. Dati pag nagaaway sila, balde balde
iniiyak ko pero ngayon parang wala eh, SANAY na. Pero kahit ganun, di ko naman maitatanggi na nasasaktan pa rin ako diba,
hindi naman kasi ako bato, hindi ko lang kaya ipakita.
Pero dahil, naiirita talaga ako, at ayaw ko namang gumawa ng kung ano dahil kagagaling ko lang ng retreat eh pumunta ako kela
Alexa.
May problema ba?

Wala naman.
Sinubukan kong maging masaya.
Alam mo kung anong problema mo?

Ano?
Masyado kang masaya.
Tinaasan ko lang siya ng kilay tapos sumubo ng cheesy.
Bakit ba hindi mo maamin yung mga problema mo? Wala ka bang tiwala?
Meron. Pero may mga bagay lang talaga na, hindi ko kayang sabihin. Mga bagay na gusto ko, akin na lang. Siguro naman
naiintindihan niyo yun diba?
Niyakap niya ako.
Siyempre. At kung dumating na yung time na handa ka ng mag open up, alam mong andito lang kami for you.
Asssuuss. Arte
At least, maganda.
Kaibigan ko siya, sila, pero ewan ko ba. Hindi sa wala akong tiwala sa kanila. Pero siguro ganun nga. Pero hindi eh. ah ewan.
Ganito kasi yun. Hindi nga ako yung tipo na open sa lahat ng bagay. Madaldal ako, makwento, pero may limitations yun. At ayaw
kong pinag uusapan ang problema ko, lalong lalo na tungkol sa pamilya. Una kasi, hindi naman nila alam yung nangyayari, kasi
sa pamilya nga lang diba. Pero hindi ako takot na baka hindi nila ako matatanggap pag sinabi ko yun sa kanila. Natatakot ako na
baka ijudge nila yung parents ko. Natatakot akong dumating yung time na hindi ko sila mapag tanggol sa ibang tao kasi kahit ako
alam kong totoo rin yun.
Chapter 33
Alam mo ba kung bakit ayaw kong kunin number mo dati?
Hmm. Hindi. Bakit nga ba?
Kasi alam kong darating tong araw na ito..

Bakit ano bang araw ngayon?
Tsss. Engot.
Tapos binatukan ko siya.
Argh.
Tawa ako ng tawa kasi alam kong hindi siya makakaganti. Masyado kasi siyang gentleman KUNO. HAHA. Hindi daw siya
pumapatol sa babae.
Echas mo kasi eh.

Ang bakla mo.
TRIVIA lang. Alam niyo ba na si Fey ay takot sa bakla?! HAHAHA. Kasi once daw, pumunta siya sa bahay nung classmate niya
eh may nakasalubong siyang bakla tapos ayun sinundan na daw siya ng sinundan!
Ang tomboy mo naman! HAHAHA.
Tapos nagkamot na siya ng ulo. May kuto ata.
Nagpapakaseryoso ako dito eh. Badtrip naman.

Joke lang naman kasi eh. Ano ba kasi yun?
Tinigil ko na yung pagpapaka abnoy ko. Nafifeel ko kasi na seryoso pare itong pag uusapan namin.
Okay uulitin ko. Alam mong darating tong araw na ito. Eh ano ba yung tinutukoy mo?
Yung araw na, okay na lang na hindi tayo magkita, kasi may text naman. Diba sabi ko sayo dati, ayaw kong magkaroon
ng limitasyon ito.
Ikaw naman tong busy dyan ee. Tssss.

Kaya nga eeh.
Anong kaya nga?
Kaya nga sorry eeeh.
Anyway,
tapos inakbayan niya ako.
Punta tayo sa bahay, namimiss ka na daw ni Reesha.
At ayun, pumunta kami sa bahay nila. Galing nga ee. Anlaki. Mapeperahan talaga itong si PEY.
Nung malapit na kami sa pinto. May sumalubong sa aming magandang babae. Siguro mga 40 palang siya siya.
Hi Mom
Tapos nag kiss siya sa cheeks. How cute.
So, who's this pretty young lady with you?
Naks. May taste tong nanay ni Fey ah.
Pretty lady? Asan mommy?
Tapos pinalo nung mommy niya si fey sa braso tapos nginitian ako.
Hi hija, I'm Fey's mom. You can call me Tita Anna and you are?
I'm Reesha po.
Reesha?
Tas tumingin siya kay Fey..
Ohkay.
Wow. Ang bait niya. Wala lang, parang ang sweet niya tingnan.
Tapos pumasok na kami sa bahay. Umupo kami sa sala, nagkwentuhan, at napag alaman kong 3 pala silang magkakapatid.
Yung dalawa nasa ibang bansa, pinapasunod na nga daw si Fey dun eh. Pero ayaw niya. So meaning, kung ginusto lang niya,
pwede niyang sundan si Felize.
Maya maya bumababa yung daddy ni Fey. Ayun, katakot, parang ang suplado, pero ang cool din pala.
Natatawa ako sa sarili ko, akala ko kasi, tulad din ito ng mga napapanuod at nababasa ko. Na basta malaki ang bahay, automatic
na wala yung parents niya. O kaya labo labo yung pamilya niya. Pero ito hindi eh, it's exactly the opposite.
Reesha.
Naramdaman ko na lang na hinawakan ni Fey yung kamay ko.
Okay ka lang?
Uo.
Alam kong masama mainggit pero, masama rin ba kung hihilingin ko na sana ganito rin yung pamilya ko?
Mom, dad. Excuse us for a while.

Okay, hun.
Then he dragged me inside this dark room.
Uy PEY. Asan ka?

Wait lang.
Naramdaman kong medyo lumayo siya, pero hindi niya binitawan yung kamay ko.
Nung binuksan niya yung ilaw......
Woah.
Para siyang art room. May paintings, drawing, may bagong developed na pictures din. TAKE NOTE: Yung pictures, halos stolen
shots ni Felize. Awts. Stolen pero pretty pa ri.
Sayo ito?
Yea.
So gawa mo ito?
Uo.
Galing ah
Salamat.
Tapos umupo kami sa couch.
Grabe nasspeechless talaga ako. Nyak. HAHAHA. Speechless ako sa lagay na ito! Pero ang galing kasi talaga! Akalain mong
hindi lang mukha, katawan at WALLET ang maipagmamayabang nitong si PEY! Talentado pala ang mokong! HAHA.
Lam mu ba.. Ito ang pinaka paborito kong lugar sa bahay. Kasi siyempre, dito ko nalalabas ang lahat. At mas naging
paborito ko pa ito, nung....
Tapos tumingin siya sa isang side.
Si Reesha the teddy bear
Nilagay ko siya dito. Parang mas naging masaya at safe itong lugar na ito para sa akin. Si Reesha, may lugar sa
kwartong ito. Parang ikaw lang yan ee. May parte ka rin sa puso ko.
Chapter 34
Ah, so dapat na akong kiligin dyan?
Tapos "inirapan" niya ako. So GAY!
Alam mo kung hindi kita kilala, iisipin ko naduduling ka lang eh. Hindi ka naman marunong umirap kaya wag mo ng itry!
Amp ka talaga. Wala kang kwenta!

Bakit ba? HAHAHA. Ano ba kasing gusto mo? Mag uuutot ako sa kilig dito!
Tapos binato niya sa akin yung throw pillow. HAHA. THROW pillow nga naman!
Alam niyo sa totoo lang kinilig naman ako eh. I mean, who wouldn’t be?! MUAHAHA. Natutuwa lan talaga akong iniinis siya kasi
pag napipikon siya mukha siyang biik na natatae.
PERO GWAPO PREN.

Maya maya nagdadabog siyang lumabas ng kwarto, edi syempre lumabas na din ako. Tapos nakasalubong namin yung mommy
niya. Susunduin daw niya kami dapat kasi mag lulunch na kami.
Anong nangyari sayo?

Itanong mo dyan sa baklang yan!
Tapos nagdadabog na naman siyang umakyat sa kwarto niya. Ay, napikon?
Pagpasensyahan mo na yun hija, minsan childish lang talaga

Okay lang naman po, medyo sanay na din.
At dahil nga tampururot effect ang drama ng papa PEY niyo eh hindi muna kami nag lunch, nagchika chika muna kami sa sala.
So gaano na kayo katagal magkakilala ni Fey?

Uhmm. Mag iisang taon pa lang po.
Friends or more than friends?
O baka naman, more than friends but less than lovers?
Ay bumabanat ng ganun si TITO! HAHAHA.
Friends po.
Hindi pa more?
Tumawa ako. Grabe. Dito pala namamana ni Fey ang mga banat niya! HAHAHA.
Hindi po.
Alam mo bang ikaw ang unang babae na dinala niya dito?
Hindi naman kasi babae yan!
Tapos tumawa ng tumawa si Tita at Tito.
LQ huh?
Hindi po!
Woaaah. Tinakpan ko ng panyo yung bibig ko, baka kasi tumulo yung laway ko ee. Nagpalit na ng damit si Fafa Pey, nakashirt
siya tapos boxers! HAHAHA. Joke! Naka Black Shirt at shorts naman. hahaha. Basta Hottie. Ang sarap niyang dikitan ng
papel sa likod tas ang nakasulat. "Sometimes, WHAT YOU WEAR IS SEXIER THAN WHAT YOU TAKE OFF"
Pero astig din kung sisigaw ako dito ng "TAKE IT OFF! TAKE IT OFF!"
Habang kumakain kami wala siyang ginawa kundi tingnan ako ng masama. HAHA. Napaka pikon talaga.
After ng lunch, umalis si Tito at Tita, may meeting daw sila somewhere. Actually si Tito lang pala, si Tita pupunta sa Glorietta,
magshoshopping daw. Sosyalan ee no. Tinanong pa nga si PEY kung ano daw gusto niyang pasalubong. MUAHAHA.
Ang cute nila, sarap siguro nilang maging parents-in-law! HAHAHA
Hui, bat ka ba nababadtrip dyan ah?

Ewan ko sayo. Hindi mo ako sineseryoso. Amp ka.
AMP ka din.
Tapos walk out na naman siya. Lalabas ata sa garden.
Putek!
Ayan tatanga, naipit ka tuloy sa pinto.
Nilapitan ko siya. Err. Dumudugo yung daliri niya. Engot kasi.
Alam mo, wala ka talagang kwenta!

Matagal ko ng alam yun!!
Tapos nanghingi ako ng first aid kit sa katulong nila... Kasi dumudugo at nangingitim na yung daliri niya. EEEEWWW.
Aray. Dahan dahan naman!

Arte mo! Kasalan mo naman ito eh! AANGA ANGA KA!
Ano ba kasi yang pag iinarte mo, eh alam mo namang pareho lang tayo ng nararamdaman diba?!
Chapter 35
Clearance week ngayon kaya bawal ang papetix petix, graduating na ee. Hay. Nakakalungkot noh? Ilang weeks na lang goodbye
HS life na ang drama ng batch namin.
Reesha! Ikaw na diba?

Weh? Ako? Bat ako?
Hindi ko matanggap, sa dinami dami pa ng teacher na pwedeng matoka sa akin, bat si mr.santos pa?
Naligo naman ako ee!
Kasi naman no, pag kinausap mo siya, sang libong butil ng nagliliparang laway niya ang magpapaligo sa mukha mo bago niya
ibigay ang gusto mo! Eeew. Kung alam ko lang edi sana nagdala ako ng raincoat! Ampf.
Ayan o, si Mykel na lang!
Muahaha. Pag sinuswerte ka nga naman!
Mykel?
Ano?
Pasabay?
Ngumiti siya. Yess naman, may dimples pala ang mga ipis. Muahaha.
May kamay ka naman diba?

Amp.
Hindi ko talaga ma-gets ang logic nitong kutong lupang ito, noong isang araw lang ang okay naman niya, tapos ngayon tinalo pa
niya yung lola ko nung nagmemenapause sa kasungitan ee!
Uy akyat muna tayo ng lab, dami pang tao dito eh, balik na lang tayo maya.
Nag agree naman kaming lahat since nakakabagot naman talagang pumila at panuorin ang mga batch mates namin na
pinapaliguan ng laway. Haha!. So ayun, paalis na sana kami kaso may tumawag sa akin boses ipis...
At with matching red face, at patingin tingin pa sa taas (natatae na ata) "Akin na yung sulatin mo, niyo, ako na magpapasa "
Thanks.
Alam mo nakakainis kayo ee.

Huh? Ano namang ginagawa namin?
Kasi naman, nagpapakiputan pa kayo ee.
Uo nga, halata namang gusto niyo isa`t isa, nagiinarte pa kayo.
Duh?! Taken yung tao. as in Capital T!

Yung tao?
Hindi yung TAKEN! Ampf.
Hindi kaya yun taken. Diba Zara?

Uo. Nagiinarte lang naman yang kaibigan natin eh pero sige pagbigyan! HAHAHA
----
After dismissal nagtipon tipon, haha. What a term. HAHA. ah basta yun, andito kami sa bahay nila Miss, nagmimeeting kami para
sa graduation party naming magkakaklase nung 3rd year. Hay. Nakakalungkot talaga. Nakakalungkot alalahanin lahat ng
alaala. Haha! Wala lang parang… walang pinatunguhan ang mga bagay bagay.
Peram phone?
Bakit?
Hmm. Maglalaro lang ako?
So ayun, binigay ko sa kanya yung cellphone ko sabay suksok earphones ng iPod sa tenga ko, alam ko namang hindi na ako
kikibuin ni Mykel eh.
Maya maya bigla siyang tumayo at nilapag yung phone ko sa table...
May tumatawag.
fey <3
calling...
Natawa ako nung nakita yung name ni Fey sa contacts ko at talagang may heart pa ee no.
Hmm. Anong drama nun?

Ewan ko po?
Hinayaan ko lang mag ring yung phone ko, LQ kami ni Pey ngayon. Haha. Yuck. Lover's quarrel. Joke lang Pero inaaway
ko talaga siya ngayon. Epal kasi ee.
Btw, Reesha, did you already inform Jonathan about the party?
Natahimik ako at bahagyang nalungkot. Nice. Sobrang sakit talaga pag naiisip mo yung mga tao na sobrang laki ng parte sa
buhay ko, pero sa isang iglap bigla na lang bumitaw. Pero alam kong kasalanan ko rin kasi hindi naman siya bibitaw kung maayos
yung pagkakahawak ko sa kamay niya diba.
Not yet, miss.

Bakit? Tell him, nagtatampo na ako sa kanya, di man lang siya nagpaalam na lilipat siya tapos di siya dumadalaw. Tsk.
Ano bang nangyari dun?
Lalo akong lumungkot. Naiiyak na nga ata ako ee.
Ano bang nangyari sa inyo?

Misunderstanding? Hay ewan po. In short, My fault.
His!
Hanggang ngayon medyo nagtatampo pren sila Zara sa kanya, kasi naman diba, ang pangit ng paghihiwalay namin, si Jam, yung
away, lahat na ata. Ewan.
Tapos kinuwento nila yung nangyari kay Miss.
Lahat kayo may kasalanan. But don`t worry too much, I'm sure magiging maayos din ang lahat.
Chapter 36
Truth or dare?
Grabe. Grabe talaga.
Truth or dare Jim?
Ang puti puti ni Jim tapos namumula na siya, hahaha. mukha ng kamatis. Lakas na siguro ng tama nito.
Truth!
Ang ganda kasi ng truth or dare namin. Once na hindi mo magawa yung pinapagawa, iinom ka nung ano man. haha. shot
glass lang naman, talaga lang napaparami yung nainom ni Jim.
Sinong crush mo dito?

Ayusin mo kasi! Ikaw na umuubos ng mga alak dito e!
Si ano.. si....
Sino?
Si Zara!
Jim! Jim! Jim!!!
Bigla na lang siyang nakatulog at sumubsob sa table. Si Zara naman namumula na rin, Yiieeks. MU na sila. So ayun, sabi ni
Miss patulugin na lang namin siya pero tinuloy pren namin yung laro namin...
Ha. Lasing na. Ha. HAHAHA.

Akala mo naman kung sinong hindi ka lasing! HAHAHA
Hindi naman talaga ako lasing! Medyo namumula lang!
Truth or dare Reesha?

Truth..?
Sinong gusto mo dito?

Si Mykel.
Sabi na nga ba e! HAHAHA.
Woooaah. Lasing ka na nga Reesha! HAHAHA
Medyo may tama na rin siguro si Mykel, ewan ko parang wala siya sa katinuan, nakatulala lang siya sa bote. HAHAHA. Ay ewan.
Teka, may tama na rin ata ako, medyo umiikot na yung mundo ko.
After noon, sa tuwing matatapat yung bote sa akin, puro related kay Mykel yung pinapagawa nila sa akin, o kaya yung mga truth
nila nakakahiya talaga as in kaya ayun, puro inom ako. 360 degrees na talaga ang ikot ng mundo ko.
Medyo nakapagpahinga ako, sa kanila na kasi natatapat yung bote, buti naman.
Save the best for last! Pag hindi nagawa, uubusin yung natitirang alak ah!
Truth or dare Reesha?! Pero dahil mahal ka namin, DARE lang! HAHAHA
DUH.
Magkatabi kayong matutulog ni Mykel sa kabilang room!

Bullcrap!
Inom?
Tiningnan ko yung halos kalahating pitsel pa ng alak. Susko.

Sorry Mykel, hindi ko na kaya eh.
Tapos tumayo siya. Waaa. Nagalit ata. Eh hindi ko na talaga kaya eh. Siyempre ayaw ko naman malasing ng sobra baka
kung anong gawin ko dito noh! At lahat ng hinaing ko sa buhay ilabas ko!
Tara na.
Inalalayan niya akong tumayo.
Itapon niyo na yang alak na yan ah.

AYYIIIIEE!
Ulul.
Lumabas na kami ng room, pupunta kami doon sa room dapat ng magaling naming dating adviser na umalis naman. HAHAHA.
Saan kaya pumunta yun?
Reesha!
Uy Speaking of!
Ha? Lasing ka na!
I have a surprise for you!
Tapos galing sa dilim, nakita ko siya. Akala ko hindi na siya dadating..
Jonathan?
Pasok na! Pasok na!
Tinulak nila kami sa room.

Uy wait lang naman!
Wala! Wala!
Parang isang iglap andito na kami sa room, at nakakulong. Sumilip ako sa bintana, pucha naman o, isang malupit na
pagkakataon pinalagpas mo pa Reesha!
Umupo ako sa floor, tapos si Mykel humiga sa kama. Hmm. Parang may mali no?!
Ilang minuto siguro siyang di nagsasalita, baka nakatulog na. Hindi narin naman ako nagtangkang magsalita, nahihilo na talaga
ako ee.
Lasing ka ba?
Hindi.
Pwede bang mag usap tayo?
Ok.
Totoo ba yun?
Ang ano?
Gising pa pala ang loko.
Yung ano.. Yung sinabi mo kanina?

Hmm. Alam mo marami akong sinabi kanina e. Mas marami nga lang yung nainom-... Ahhhh.. Alam ko na. Uo.
Tapos tumayo siya sa kama tapos tumabi sa akin. Pero hindi pa rin siya nagsasalita.
Alam mo bang pinag isipan ko ng mabuti kung sasagutin ko yung tanong na yun o hindi. Inisip ko kasi, baka pag
nalaman mong gusto kita, baka masira yung friendship natin, o baka iwasan mo ako.
Bakit ka tumatawa?
Alam mo ba kung bakit ko sinagot?
Bakit?
Kasi narealize ko na, wala namang friendship na masisira, at kung iwasan mo ako, hindi ko rin naman siguro
mapapansin yun, kasi hindi mo naman talaga ako kinakausap diba?
Tumingin siya sa taas.
Sanay na ba ako sa sakit na ganito? O talagang lasing lang talaga ako kaya wala akong maramdaman?
At wag kang mag-alala, wala naman akong gagawin e. Hinihintay ko lang na mawala. Hindi ko masasabi kung kelan yun,
pero wag ka uling mag-alala, hindi mo yun mapapansin.
Anong ibig mong sabihin? Na hindi mo gusto yung nararamdaman mo para sa akin?
Walang karea-reaction yung boses niya, ni hindi nga siya tumitingin sa akin eh.
Hindi gusto? Hindi ko alam. Hindi ko ma explain.

Hindi ko gets.
Naranasan mo na bang mag mahal ng taong hindi ka mahal? Naranasan mo na ba kung gaano kasakit na makitang may
mahal na iba yung taong yun, at kahit gaano nakakapangliit, pero patuloy mo pa ring hinihiling na sana ikaw na lang
yung taong mahal niya? Naranasan mo na bang umasa at mabigo?
Doon ko lang naramdaman na may mga luha na pumapatak galing sa mata ko. Lasing na talaga ako. Nahihibang na ako.
At ikaw na sumagot sa tanong mo, after ba ng lahat ng sakit na yun, at kahit alam mong wala kang pag-asa sa kanya,
gugustuhin mo pa bang mahalin siya?
Yumuko naman siya.
Siguro, pag nagmahal ka, hindi naman kailangan ng kapalit diba?

Hindi nga, pero masama ba kung gustuhin ko ring maranasang magmahal at mahalin?
Tumayo na ako at pumunta sa kama. I've had enough, parang bigla na lang umatake yung sakit. Galing sa walang
nararamdaman, bigla na lang sumakit ng sobra sobra sobra. Ganito pala talaga kasakit yun no? Yung magtatapat ka,
umaasa, pero wala eh. Si Jill pa rin talaga.
Chapter 37
Bumangon ako sa kama at sobrang sakit ng ulo ko. OMGash. Bigla kong naalala lahat ng sinabi ko kagabi. Waaa. Tae. Lumabas
agad ako sa kwarto, tulog pren si Mykel, ayun sa floor siya natulog, walang unan, walang kumot, walang sapin. Awww. poor little
ipis.
Pagkalabas ko, pinuntahan ko sila Zara sa kabilang room. Ayun, mga humihilik pa, anong oras na kaya sila natulog?
Siksikan pa sila, buti na lang ako, laki laki ng kama ko. HAHAHA. Kaya umupo na lang ako dun sa bahay kubong ewan, tae.
Umuwi na siguro si Jonathan.
Hangover?
Jonathan?!
Tumayo agad ako, at yayakap-.... Hindi pala. Napahinto ako sa harap niya. Ang kapal ko din e noh, hindi na nga pala katulad ng
dati.
Bakit di mo tinuloy?
Tapos hinug niya ako.
Shh. Bat ka umiiyak?

Di ka na galit?
Kelan ba ako nagalit?
Eh bat ka umalis?
Ayaw mo na sa akin eh kaya lumipat na lang ako.
Weh. Sorry na.
Tama na nga yan, wag ka ng umiyak, nagmumukha kang babae eh.

Babae naman ako ah!
Huh?
Ang sama mo talaga!
Tapos hinug niya uli ako.
Namiss lang kita ng sobra sobra sobra at sobra pa. And it's good to have you back.
Umupo na ulit kami doon sa bahay kubong ewan. Tapos nagkwentuhan. Ang saya ko, pero somehow may regret din, kasi kung
hindi ako duwag, sana dati pa kami ganto, sana dati pa kami okay.
Totoo nga yung sabi nila sa akin, iyakin ka na daw!

Watever!
Alam mo ba, ang tagal kong inintay na maging iyakin ka, gusto kong matuto kang ilabas yung totoo mong
nararamdaman. Gusto ko balikat ko yung iiyakan mo, gusto ko ako yung magcocomfort sayo, gusto ko ako yung
magpapasaya sayo. Pero noong nalaman ko yun, hindi ako natuwa.
Bakit?
Kasi kahit natuto ka ng ilabas yung totoo mong nararamdaman, ako ba yung nasa tabi mo? Hindi naman diba?
Weh. Iniwan mo kasi ako.
Tapos kinamot niya yung ulo niya. Ang kyut kyut.
Bespren na uli kita ah?
Tinaasan ko siya ng kilay.
Awts. Si Fey na ba kapalit ko? O baka, teka, nililigawan mo ba yun?!
*PAK*
Grabe. grabe. Grabe talaga. Wala pang isang oras, nabatukan na agad ako!
Sira ka kasi eh! Anong nililigawan!
Joke lang naman eh!
At saan mo nalaman yung kay Fey?
Ako pa,. Kahit mukhang nagdissapear ako sa mundo, mukha lang yun.
Arte mo sus.
Waaaa.
Kinurot niya yung pisngi ko.
Namiss kita. Namiss kita. Namiss kita. Namiss kita.
Ayun, naspeechless ang beauty kong malupit, kaya napangiti na lang ako.
Teka nga, ano bang real score sainyo ni Fey?
Ahmm? Ganto kasi y-...
Joooooonnnaaaattthhaaan!
Wait nga lang. Nagbubunganga na naman si Zara!
Tatayo na sana siya kaso hinigit ko yung kamay niya.
Okay na kayo?
Good as new.
Eh kilala mo si Jun?
Sinong Jun?!
Ikaw!
Ha?
Ikaw si JUNathan diba? HAHAHA.

Wala ka talaga kwentang mag joke! HAHAH!
At ayun, naiwan akong mag isa dito, nagpatulong ata kasi si Zara sa pagluluto. Haha. Longkatuts talaga yang si JUNathan.
Maya maya bumukas yung pintuan nung pinanggalingan kong kwarto. haha. Gising na si Mykel! HAHA. Kawawa naman siya,
hindi lang ulo yung masakit! Pati likod!
Umupo siya sa tabi ko pero hindi nagsasalita, hindi rin tumitingin sa akin.
Alam mo ba kung gaano kasakit yun?

Chapter 38
Ha? Bangag ka pa ata eh. Wait, kukunan kita ng soup?

Ayaw.
Uhmm. Hot tea? Coffee? Hot milk?
Reesha, wala naman tayong biniling hot tea, coffee, at hot milk eh.
Edi hot soup.
Waaa. Natataranta ako. Nakakahiya kasi eh. Tsk. Hindi na ako iinom ng marami!
Bakit ka ba umiiwas?
Ako?! Hindi ah!
Edi patunayan mo..
Tapos tumingin siya sa vacant seat sa tabi niya.
Hmp!
Wag ka ng magalit, may sasabihin lang naman kasi ako eh.
Ano?
Bat mo ako tinulugan kagabi?
Ehh, inaantok na ako, wala na rin naman tayong pag uusapan.
Ang daya, ikaw lang yung nagtapat tapos natulog ka na? At alam mo bang masakit yun?
Ang ano? Ang magtapat ako sayo?

Uo, ang magtapat ka sa akin tapos makikita kong...
Reesha! Tumatawag si Fey.
Kinuha ko yung phone ko..
Babe, musta?
Babe?
Huh? Anong pinagsasasabi nitong Fey na ito?!
Kelan ka uuwi?
Bukas. Sino bang kasama mo?
Natotopak na ata tong si Fey.
Sige, Ingat. Love you.

Love you?!
EEEWWWW. Grabe kinikilabutan ako sa pinagsasasabi ni Fey!

*blag*
Si Mykel?
Ayun oh! Nagdadabog na pumasok sa kwarto. Anong nangyari doon?
Malay ko!
Hindi ko na siya sinundan, okay na rin yun, iniiwasan ko nga siya eh. Bumalik na lang ako kela Jonathan
-----
Nakaupo lang kami ni Athan sa tabi ng pool. Ang saya ng buhay. Buti na lang hindi masyado lumalabas ng kwarto si Mykel!
HAHA.
Reesha, pwede bang mag usap tayo?
Tumayo kami pareho ni Athan, pero ako lang yung lumapit kay Mykel.
Bakit?
Kasi...
Tapos tumingin siya kay Athan.
Chismoso! Lumayas ka.

Fine!
Inangat lang uli ni Mykel yung ulo niya noong na feel niya na wala ni Jonathan...
Doon tayo.
Uhmm. So ano pag-uusapan natin?

Kasi-...
Uminom ka?
Napakamot na lang siya.
Lasenggo. Amp.
Sino kayang lasing sa atin kagabi?
DUH! Dare kaya yun?
Pasensya ka na, kailangan eh, pag hindi ako nagpakalasing baka hindi ko na masabi sa yo ito.
An-...
Sinubukan ko ngang sabihin kaninang umaga eh kaso lagi namang napuputol.
Pe...
Sabat ka kasi ng sabat.
Ak-...
To-...
Ampf! Manahimik ka nga muna! Ikaw nga tong sabat ng sabat eh! Hindi mo man lang ako pinapatapos!
Sorry na. Wag ka ng magalit, baka kasi hindi ko na masabi pag nagsalita ka pa, baka... Wag ka munang magsasalita ha?
Naramdaman ko yung lungkot sa boses niya kaya hindi na ako sumabat.
Masakit yung sabihin mong mahal mo ako, masakit kasi iba yung nakikita ko. Alam mo ba pag kagising ko kanina,
kahit ang sakit ng ulo ko, ang saya saya ko. Pero pag tingin ko sa labas ng bintana, nakita ko kayo ni Jonathan. Niyakap
ka niya, sobrang higpit. Pero hindi yun yung masakit eh, kasi inisip ko nun, magkaibigan kayo, bestfriends diba? Kaya
okay lang. Alam mo ba kung ano yung sobrang masakit? Yung nakita kong sumigla yung mga mata mo. Nung nakita ko
yung ngiti na matagal ko ng gustong makita sa tuwing sinusubukan kong pasayahin ka! Yung ngiting pinapangarap
kong maging para sa akin.
Tapos tumawag si Fey? Yung babe? Yung I love you? Sabi mo sa akin mahal mo ako diba! Sabi mo malapit ka ng
bumitaw, pero hindi naman ngayon diba?! Hindi ko na alam kung kanino ako magseselos! Kay Fey ba? O kay Jonathan!
O baka naman meron pang iba?! Ni hindi ko nga alam kung may karapatan akong magselos!
Napaatras ako noon, bigla kasing tumaas yung boses niya. Parang galit na galit siya. Nakakatakot.
Alam mo ba kung gaano kasakit yun! Last year pa lang, gusto ko ng magalit sayo! Magalit para mawala na tong
nararamdaman ko! Pero hindi ko magawa! Hindi ko magawa kasi sa tuwing makikita lang kita pakiramdam ko okay na
ang lahat! Pero sobrang sakit na talaga! Sa sobrang sakit wala na akong maramdamang iba!
Hinawakan niya ng mahigpit yung braso ko.
Masakit! Ano ba!

*pak*
Mag usap na lang tayo pag hindi ka na lasing..
Tumayo na ako at naglakad palayo. Kaso hinawakan niya yung kamay ko.
Kaya ko namang ayusin toh eh, ano bang gusto mong baguhin ko? Wag ka lang bibitaw. Sige na naman. Wag ka ng
bumitaw. Please.
Chapter 38
Nagkasalubong kami sa corridor kanina at nag ngitian. Siguro hanggang dito muna. Masaya na malaman na mahal din pala niya
ako. Masakit na kinailangang magkalasingan muna kami bago mag aminan. Pero mas masakit kasi ganito. Pero wala rin naman
akong karapatang mag reklamo since pinag usapan namin ito at wala namang kami.
Pinag usapan namin na, wala munang makakaalam kung anong meron kami since hindi pa daw ayos ang issues tungkol sa
kanila ni Jill. Ang galing nga, as in wala talagang nakakaalam, kahit close friends ko, o kahit close friends niya. Kahit nga ako,
hindi ko alam kung ano kami eh.
Karate Kid!
Kuya?!
Tinatawag ko ng kuya si Fey. Haha. Ewan ko ba, yung dating super pagkacrush ko sakanya naging kuya thingy na lang. Ganun
din naman yung tingin niya sa akin, little sister. Kaya pag naging kami. Eeeew. Incest?!
Bat ang tamlay mo?
Matamlay? Hindi ba dapat blooming ako ngayon?
Uhmm. Yellow cab?
Haha. "terms of endearment" namin ang karate kid at yellow cab! haha. Gusto ko kasing lumalamon sa karate kid kasi laging may
poster ni Sam Concepcion! haha. Si kuya naman, gusto lang niya sa yellow cab. HAHA!
Bakit?
Sabi ni Mykel, mahal din daw niya ako.
O? Ows?! Weh! Ang galing mong mangligaw karate kid!

Fey Christian Lee gusto mo bang mabigwasan ha?!
Bagay na bagay sayo ang karate kid ah! Basagulero! HAHA.
Kuya naman ee.
Tapos ginulo niya yung buhok ko.
Bakit ba?
Eh kasi hindi pa rin sila tapos ni Jill.
Bakit di niya mahiwalayan?
Hindi naman daw naging sila, gusto lang daw niya munang ayusin yung issues kasi baka daw madamay pa ako.
Yun naman pala eh. Edi hayaan mo munang ayusin niya yung issues.
Eh, paano ako? Kelan pa matatapos yun? Anong gagawin ko?
Sa totoo lang? Hindi ko rin alam eh. Kasi siya at ikaw lang ang makakasagot sa mga tanong mo na yan.
Paano kung panakip butas lang ako? Paano pag hindi pumayag si Jiil? Iiwan niya ako?
Dyan, alam ko na kung anong gagawin mo.
Ano?
Tumawag ka ng pulis!
Kuya naman eh. Seryoso kasi.
Seryoso naman ako eh.
Tumingin ako sa kanya, seryoso naman yung mukha niya. Weirdo.
Aanhin ko naman yung mga pulis?
Dahil pag ginawa niya yun sa`yo, baka mapatay ko siya. Kaya kung ayaw mo siyang mamatay, bilisan mo ang pagtawag
sa mga pulis? Okay.
Awwwwts. Ang sweet ng kuya ko.
Syempre, hahayaan ko na lang bang masaktan ang kaisa isang kapatid ko?
Nag usap lang kami ng mga walang kwentang bagay pagkatapos nun. Nung maglulunch nagtalo kami kung saan kami kakain, sa
karate kid o sa yellow cab. Syempre, nanalo ako. Muahaha. Pero noong merienda, yellow cab kami. haha. Sagot ko karate kid,
siya sa yellow cab. HAHA. Dehado siya eh no? HAHAHA.
After noon, gumaan talaga yung pakiramdam ko. Feeling ko kahit mahulog man ako o madapa ngayon may sasalo sa akin, may
tutulong sa pagtayo ko. Nakakatuwa, ang laki na pala ng parte niya sa buhay ko.
Reesha..
Yup?
Bumalik na si Felize. Yung tawag..
Alam ko na.
Gusto ko sana kasing ipakita sa kanya na masaya na ako. Gusto kong..
Gusto mong magselos siya?
Oo. Pero, sa dulo ako rin pala yung masasaktan kasi hindi man lang siya naapektuhan.
Alam mo, sa totoo lang ayaw ko para sayo si Felize, kasi masyado ka na nyang sinasaktan. You deserve someone better
kuya.
Tapos yumuko siya.
Sobrang nasaktan ka rin naman ni Mykel diba? Sobrang nasasaktan ka niya kahit hindi niya alam na nasasaktan ka niya..
Pero kahit minsan ba naisip mo na hindi siya yung para sayo? Na hindi ka niya deserve? O sabihin na lang nating
ganito... Gugustuhin mo bang isipin yun kahit alam mong siya lang yung pinapangarap ng puso mo?
Natahimik ako, may point siya. Dahil kahit sobrang nasasaktan na ako at napapagod, hindi ko magawang isipin na hindi siya para
sa akin. Na sa dulo ng bawat "Baka hindi siya yung para sa akin" ay ang hiling ko na sana sapat na yung love ko para maging
para sa akin siya.
Pero siguro, dapat ko ring matanggap na hindi sapat yung mahalin mo siya para mahalin ka niya at hindi ko kailangang
sisihin ang sarili ko dahil hindi nag work out ang isang bagay dahil alam kong binigay ko ang lahat ng kaya ko.
Siguro dapat ko ring matanggap, na ang buhay ko ay hindi tulad ng fairy tale, na pag katapos ng "i love you", "they lived happily
ever after" na ang kasunod. But I wont give up, not until he says so.
Chapter 39
Happy graduation!
I hate you!
Sorry na, babalik naman ako after college eh. Mamimiss kita.
Same here bakla! Tatawag ka ah! Pag hindi bibigwasan kita!
Hindi ko ineexpect na ganto pala kaweirdo ang feeling sa graduation. Sobrang saya pero sobrang sakit lalo na aalis yung
bestfriend ko. Tapos maghihiwala hiwalay na kami ng university. Dumagdag pa yung sa amin ni Mykel, na hindi ko alam kung
may pinatunguhan at patutunguhan.
Oy!
Oy ka rin! Bakit magkasama kayo?!
Masama? Happy Grad karate kid!
Congrats Eesha.
Thanks yellow cab! Congrats din Athan!
Buti na lang di sabay ang graduation sa school ni Athan at sa school namin. Ayun, friends na rin sila ni Kuya, ansaya nga eh
kung kailan hindi kami laging magkakasama doon kami naging mas close sa isa`t isa.
Iyak ka ng iyak, nagmumukha kang babae!

DUH!
Pumunta muna ako kela mommy. Ayun, ansaya kasi nakita kong buo yung pamilya ko na hindi nagbabangayan ang parents ko.
Ang cute pa nga nila tingnan eh, and how I wish pwede kong paniwalaan lahat ng nakikita ko.
Anak, doon nalang kami sa kotse ng mommy mo. Sumunod ka na lang when you're ready. Okay?
Yes dad. Thanks.
Pagkatapos kong mag ikot ikot at puntahan yung iba kong friends binalikan ko na yung dalawang unggoy.
Tara na?
Uo.
Nag-usap kayo?
Nino?
Tsss. Tawag ka na ng pulis.
Kuya naman.
Yung isang dosena, dalawa na kaming nandito.
Pinalo ko sila pareho.
Tara na nga.
Tapos tumawa sila.

After noong ceremony huli kong nakita si Mykel na kasama si Jill. Kaya hindi ko pa siya nakakausap...
Nung malapit na kami sa gate bigla silang huminto.
Bakit?
Sigurado ka na?
Na?
Pag lumabas tayo ng gate na ito na hindi mo nakakausap yung lalaking yun, hinding hindi ka na namin ipapakita sa
unggoy na yun.
Huminga ako ng malalim tapos lumingon.
Lalabas na ba ako? Lalabas? Hindi. Lalabas?
Anak! Tara na! Tumawag na yung mommy ni Athan!
Lalabas.
Lalabas na talaga ako noon pero parang may pumigil sa akin. Hep. Hindi, may pumigil talaga sa akin. Tumingin ako sa right hand
ko, nyie. Bat may nakahawak?
Sandali lang.
3 minutes pare.
Tapos nag nod si Mykel. Hinatak niya ako doon sa medyo walang tao.
Happy graduation?
Nakayuko lang siya noon pero hindi pa rin niya binibitawan yung kamay ko.
Sorry.
Hinintay ko na magsalita pa siya. Explanation? Kaso ilang seconds na ang nakalipas nakatitig lang siya sa akin. Feeling ko
parang 100 x 2 x2 x2 x2 na mga karayom na tinusok sa puso ko.
Naiintindihan ko.
Maglalakad na sana ako palayo nun pero bigla niya akong niyakap.
Sorry kasi ngayon ko lang naayos ang lahat.
Sinubukan kong alisin yung mga kamay niya sa pagkakayakap sa akin pero masyado siyang malakas at masyado akong
nanghihina.
Happy Graduation at Mahal kita.

Chapter 40
Jim! Galing natin ah....
Thanks! Ako pa.
Di pa ako tapos magsalita, singit ka naman agad... Ang sabi ko, ang galing mong tyumamba!
Weh! Jologs mo!
Joke lang
Ayun, nag-eenjoy akong manuod ng basketball game nila Jim kahit mag isa lang ako. Nag tampo ata kasi sa akin si Mykel kasi
ilang araw ko na siyang tinutulugan at hindi ko madalas nasasagot mga tawag niya. Waaa.
Mykel! Mykel!
Andito pala yang mokong na yan! Hindi man lang nagtext! Lumapit siya sa amin tapos umupo sa tabi ni Jim. So, nasa gitna namin
si Jim.
Jim! Jim!
Uy, tawag ako ni coach! Chill muna kayo.
So ayun, umalis siya. Which means naiwan kaming dalawa ni Mykel dito. Uhmm. Ilang segundong katahimikan, ni hindi nga siya
umusog para tabihan ako eh.
Tapos maya maya may uupo sanang nanay dun sa gitna namin kaso bigla siyang umusog kaya yun muntik na siyang maupuan
nung nanay! hahahah.
Sorry po.
Ngumiti naman yung ale, sabay cheer dun sa anak niyang naglalaro.
At dahil, alam kong ako naman ang may kasalanan. I guess I have to make the first move?
Galit ka?
Tumingin lang siya sa akin.
Galit ka? Galit ka?

Dedma paren. Waa. Kinakabahan na ako ah.
Mykel!
Napalakas ata yung pagsabi ko sa pangalan niya kaya napatingin yung ibang tao sa min. Waah. Kahiya.
Mykel.
Dedma.
Kinurot ko yung cheeks niya.
Mykel? Galit ka?
Kinuha niya yung kamay ko na kasalukuyan pareng nakasipit sa mukha niya. haha. What a term. HAHA. Hindi paren niya ako
kinakausap at hindi pa rin niya binibitawan yung kamay ko.
Hindi ako galit.
Edi nanahimik na ako.
You're pretty when you're quiet.
Nag pout ako, edi hindi magsalita!
But prettier when you talk.
Tapos kiniss niya yung kamay ko. WAAAAAA. Kinikilig yung mga buto ko.
------
Hoy gaga! Kinikilig ka na naman!

Bakit ba! HAHA
Kailan mo ba sasagutin yun?
Paano ko naman siya sasagutin? Eh hindi naman ako yung nililigawan niya!
HUUWAAAT?!
Kasi-.....
Sabi namin walang holding hands! No touch! At lalong No Kiss!
Kinamot ni Mykel yung ulo niya. Tapos tinap naman ni Athan yung shoulder niya.
Article # 3. No touch. No kiss. Tsktsk.

Bro naman! Parang sa kamay lang eh.
Sapakin kita dyan eh! Kiss din yun!
Tapos nagtawanan lang kami. Sa totoo lang, si Kuya at Athan yung nililigawan ni Mykel. Sabi kasi nila kuya, unfair daw kung ako
yung liligawan kasi alam naman namin na ano ko si Mykel. Pumayag naman ang ipis dahil hitting 3 birds with one stone naman
daw.
Una: Magiging kami.

Pangalawa: Boto sa kanya si Kuya at Athan.
Pangatlo: Okay na rin siya sa parents ko.
Kasi sabi ng parents ko, si Kuya at Athan muna ang kikilatis tapos pag pumasa, dadalian na lang nila ang pagpapahirap sa kanya!
HAHAHA
After nilang magdebate, napagdesisyunan na ililibre niya kami ng ice cream. Haha.
Grabe, may pinagmanahan ka pala ng kabrutalan!
Amp. Bakit nahihirapan ka na? Edi wag mo ng ituloy.
Oo, nahihirapan ako. Pero hindi ako susuko hanggat andyan ka.
Bakit?
Coz you make all these worth fighting for.
Tapos tumititig siya sa akin. After ilang seconds, pakiramdam ko palapit ng palapit yung mukha niya sa akin. Waaa. Waaa.
Parang slow motion!
Ang tagal naman! HAHAHA. Excited eh no! Joke lang naman!
Sobrang tumatalon na yung puso ko, kasi sobra-.....
ARTICLE No. 3. AHEM!
Chapter 41
Ano ba kasi?
Eh bakit kasi ang kulit mo kumain ka na nga lang dyan!
Nagpout siya sabay subo ng sang bundok na ice cream. Tinatanong kasi niya kung ano yung pangalan ng bear na kanina pa niya
hawak at pinaglalaruan. At hindi ko masabi sabi na nakapangalan yun kay Fey. Kasi...
"Uy. Ito yung bear na lagi mong dala ah? Magkamukha na kayo. Cute nren tuloy siya"
"Alam mo, nagseselos ako kay Athan lalo naman kay Fey. Alam ko kuya mo sila pero alam mo yun, sa tuwing makikita
kong mas close kayo di maiwasan. Mahal kita eh at masakit isipin na mas malalim yung pinagsamahan niyo."
Pero wala naman akong balak itago sa kanya yun noh, naghahanap lang ako ng tyempo kasi baka magtampo siya at kung ano
pang isipin niya.
Special ba masyado? Regalo sayo?

Hindi.
Hindi special?
Hindi regalo.
Pagkatapos naming kumain nagpatulong ako sa kanya ayusin yung mga regalo namin para kay Alexa, aalis na kasi siya bukas.
Kelan daw siya babalik?

After college daw.
Mamimiss mo siya?
Tiningnan ko siya ng masama nun. Kasi naman what-a-question dba?
Malamang?
Eh pag ako umalis malamang din ba isasagot mo pag tinanong kung mamimiss mo ako?
Tinawanan ko siya.
Tumawa ka kasi h-..

Kasi malamang yung sagot.
Ngumiti siya na parang hindi mo maintindihan.
Ang arte mo ano ba yan.

Ikaw kasi eh.
Ako na naman! Teka asan ba yung kwintas na binili namin ni Zara?

Ewan ko?
Ay! Alam ko na. Paabot nga yun.

Alin yun? Ito?
Hindi yan! Ayun oh!

Alin ba kasi?
Yung nasa sofa.
Tumalikod na uli ako sa kanya.
Itong box?
Hindi. Ayun o.
Kasi naman eehh. Alin bang ayun?
Taenis ang turtle naman nito eh! Nakakainis!
Tsk. Si Fey!
Stupid.
Ah o..kay.
Tapos kinuha niya yung bear at inabot sa akin.
Mykel, galit ka?

Ako?
Tumalikod siya.
Hindi.
Tapos tumawa siya.
Alam ko na, kaya hindi mo masabi sabi kanina kasi akala mo magagalit ako?
Uo.
Ayie! Kinilig naman ako ng bahagya dun! HAHAHA
Feeler!
Tapos yumuko ako. Umupo siya sa tabi ko tapos siya na yung nag alis ng necklace na sinabit ko sa ulo ni Fey.
Diba ilang beses ko ng sinabi sayo na naniniwala ako sa sinabi mo. Tska matagal ko na namang alam na patay na patay
ka dun diba?
WEH!
Hmmm. Hindi na pala. Kasi sa akin ka na patay na patay diba?

Mukha mo! Asa ka boy!
Ito naman oh, syado kang prangka eh! hahaha. Sana man lang nagpaligoy ligoy ka!
Ganun ba? Next time sabihin mo ah.
Woo. Nakahinga ako ng maayos dun ah. Akala ko talaga "i'm-so-emo" na naman ang drama ng papa mykel niyo eh.
Uhmm?
Po?
Alam kong hindi mo pa ako boyfriend? Hindi ko rin alam kung magiging boyfriend mo ako? Pero kahit hindi, pero sana
uo. Ano-.. Uhm. sana wala ng secrets ah?
Yes sir!
Tapos nanahimik kami pareho...
Alam mo sa totoo lang, natatakot ako sayo.

Huh? Bakit?
Kasi masyado kang ideal.. Baka hindi na totoo.
Gwapo.Mayaman. Matangkad. Matalino. Mabait. Mysterious. Sweet at Understanding. Perfect guy?

Uo, hindi naman talaga ako ganito eh. pero hindi ko rin masasabing nagpapanggap lang ako. I'm trying to be the best of
who I am kasi gusto kong makita mo na worthy ako sa pagmamahal mo. Gusto kong maging maayos yung kung ano
man tayo ngayon.
Hindi mo naman kailangang magbago para sa akin e.

Hindi naman ako nagbabago eh, iniimprove ko lang yung sarili ko para sayo.
Bakit para sa akin?
Ayaw kong maging ako yung dahilan ng mga gagawin at desisyon mo. Gusto ko isipin mo kung ano yung best para
sayo, hindi yung para sa akin.
Hindi naman sa iniisip ko na agad ang ending ng storyang ito pero ayaw ko kasing balang araw magkasisihan kami eh. Tapos
kaya nga kami papasok sa relasyon na to dba, para pareho kaming mag grow. Tas naniniwala kasi ako na walang sino man ang
kailangan mo para makumpleto kung sino ka. Pero minsan kailangan mo lang ng isa o dalawang tao para mapakita sayo kung
anong meron ka at kung anong kaya mong gawin.
Iniisip ko yung best para sayo dahil ang makita kang masaya... Yun na rin naman kasi ang best para sa akin.
*claps*
Napatingin kami pareho ni Mykel sa may pinto.
Ayos ang dramahan niyo ah.

Weh Athan!
Nwys, gusto ko lang magpaalam.

Huh?
Bigla akong kinabhan. No, don’t tell me he’s gonna..
Aalis kasi ako, pupunta akong Los Baños.
leave me again.
Niyakap ko siya.
Iiwan mo na naman ako?
Inalis niya yung kamay ko sa mga balikat niya.

Drama nito! Babalik naman ako e no!
Nyeh! Akala ko naman! Hmp.
Yan kasi nagkukunwari pang babae eh! Haha.

Heh! Pasalubong ko ah!
Bago pa ako bumalik at bigyan ka ng pasalubong. Ito muna,
Pinapasabi namin ni Fey. HAHA. Sige, pwede na.

Oh? Pare, salamat!
Niyakap ni Mykel si Athan. Ano daw?
Hoy layuan mo ako! Wala akong balak maging 3rd party sa relasyon niyo ni Reesha! HAHAHA.
Waaa. Hindi nga?
Uo nga! Arte nito! hahah.
Eh si Fey?
Uo nga.
Tapos hinatak uli ni Athan si Mykel.

Hoy. Ayus ayusin mo buhay mo. Hindi porket pumayag na kami eh hindi ka na namin babantayan! Isang maling galaw
lang, manghihiram ka ng mukha sa asong nanghiram ng mukha sa unngoy at sa pwet ng kalabaw ah!
Tapos nagtawanan kami...
Ocge, alis na ako ayoko makakita ng naglalandiang mga unggoy.
Inakbayan niya ako...
Sana masaya ka na ah? Ingat!
Pag adjust sa new environment. Pakikibagay sa mga taong complete strangers. Pagiimprove sa sarili just to prove your
worthiness... Pag kamiss sa mga taong dating laging nasa tabi mo. Si Athan? Pumunta siya ng Los Baños. Sabi niya babalik daw
siya. Totoo naman, babalik nga siya.... Maybe after college? Great. He decided to study there since andun naman yung lola
niya. Iniwan niya ulet ako but then not really. haha. So, in short hindi naging madali ang buhay sa akin lately. And I'm just glad he
is with me.
Hey, I'm sorry i can`t be with you today. But happy 3rd monthsarry honey. I love you soo much. Pray for me ah? This is
our first long quiz. Thanks for everything! You mean the world to me.
Happy monthsarry too. GOD bless hun, I love you.
Busy kami sa studies lately, lalo na ako andaming activities but I'm really thankful kasi lagi niya akong binibigyan ng assurance na
kahit ganto kami ngayon, he`ll remain faithful to me and to our relationship.
Happy monthsarry hun blah blah. I didnt know you were that cheesy.
DUH! Inggit ka lang! Wala ka kasing lovelife!
Ako? Ako pa? Ako pa ang walang lovelife?! DUH!
Bakit meron ba?
WALA.
Thankful din ako kasi Fey and I are studying in the same university kaya natutulungan niya ako sa mga bagay bagay.
Bigas na kasi yung lumalapit ayaw mo pang tukain!

Unang una kasi hindi ako manok kaya hindi ako kumakain ng bigas noh! Kung kanin pa siya baka patulan ko sila!
Arte mo talaga!
Eehh.
Eeeh kasi mahal mo pren si Felize!
Tara, kain tayo.
Alam niyo minsan, naawa ako kay Kuya. I mean, cupid cupid-an siya sa amin ni Mykel at sa ibang tao pero hindi niya naaayos
yung sarili niyang problema.
Ahm! Kuya, sa kabilang fast food na lang tayo, sawa na ako dito eh!
Eh ayaw ko dun!
Eh ayaw ko dito!
Reesha!
Kuyyaa!
Nagpumilit siyang pumasok.Nagtinginan yung mga tao sa amin kaya napilitan na rin akong umalis sa daan..
Kuya naman eh.
Tinap niya yung shoulder ko.
I'm fine don`t worry.
Nag order na kami pero ayun nakayuko lang siya. Dang, I feel his pain. Hindi ko alam na true to life story din pala yun.
Kuya?
I told you, I'm fine.
Eh, binubuhos mo yung ketchup sa table.
Sorry. Sorry. Damn.
After minutes natapos din akong kumain. Umalis na agad kami.
Nung naglalakad kami sa kalye wala talaga siya sa sarili niya. Hindi niya ako kinakausap. Tapos halos lahat ng makakasalubong
niya mababangga niya.
Fey ano ba!

Sorry.
Umupo siya sa may tabi. Tapos yumuko.
Galit ka?
Hindi.
Sa kanila?
Hindi.
Bakit hindi?
Bakit kailangang magalit? Dahil nakakaloko?
I just saw my bestfriend with the girl I love.

Just? Alam niyang mahal mo si Felize! Pero ganun pren?! Tinatalo ka niya eh!
Kasi wala akong karapatan. Hindi akin si Felize para bakuran siya. Makikipag date siya sa kahit sinong gusto niya,
Reesha. And I can't do anything about that.
Pero si Alex?? Bestfriend mo siya kuya!
Bestfriend ko siya pero hindi niya kayang pigilan kung ano yung nasa puso niya. Let them be happy.
Paano ikaw?
Iiwan mo ba ako?
Hindi. Malamang.
Then at least I have you. Kahit may mykel ka na, uso naman kabit diba?
Feyy!!!
Joke. Magiging masaya din ako. Okay?
Hindi ko maintindihan kung bakit siya ganyan. Siguro kaya hindi niya makuhakuha si Felize kasi lagi niyang inuuna yung
kaligayahan ng iba bago sa kanya. Para siyang pulpol na hero. Alam niyo yun? Sobrang marytr.
Tapos naglakad na kami uli nun. Ayun. Medyo okay na siya.
Susuko na ba ako?
Oo.
Paano kung mahal niya rin pala ako?
Kung mahal ka rin niya, bakit naghihintay ka prin hanggang ngayon? Alam mo kuya, ganyan din ako dati, bago dumating
si Mykel. Ayaw kong sumuko nun, pero narealize ko din na sa buhay, minsan kailangang mong isuko yung isang
magandang bagay para makita mo yung mas maganda at makabubuti sayo.
Chapter 43
Reesha!
Oh?
Daming pogi sa school ng boyfriend mo! Heben!
Kamille! Manyak ka talaga!
Ang swerte mo! Ilang months na uli kayo?
Magfi-five na! Swerte din siya no!
Nwy, blockmate ko si Kamille, nagpasama ako sa kanya kasi dito usapan namin ni Mykel, tas gusto rin nyang makilala yung ipis
na yun!
Gash! Sis!
Oh?
Damn! Hot nun oh! Sayang may girlfiend! Pero infairness, bagay ah!
Tumingin ako sa tinitingnan ni Kamille.
Hot nga.
Reesha! Saan ka pupunta?! Wag mo akong iwan!!
My boyfriend was holding hands with another girl. And damn, the pain is too much.
Hun? Kausapin mo naman ako.
Nanatili akong walang imik at pinipigilang tumulo yung mga luha ko.
Honey...
Kaya mo yan Reesha. Wag ka namang iiyak. Please.
Honey... Please naman?
Hinawakan niya yung kamay ko pero binawi ko agad. Naniwala naman ako? Bakit ganun?
Bakit ka ba nagkakaganyan?
Gusto mo bang isalaysay ko pa sayo? Summary na lang, okay lang ba?
Ang sakit. Sobrang sakit. Gusto kong magalit. Gusto ko siyang pagsasampalin pero pinilit kong maging mahinahon at ang sama
sama na sa pakiramdam.
Reesha, tama na. Magalit ka na, sampalin mo ako. Batuhin mo ako ng bag mo. Murahin mo ako! Magalit ka na sa akin,
wag ng ganito, namumutla ka na.. Honey please.
Ayos ka din noh? And you still have the guts to call me "honey"... So anong tawag mo dun? Babe? Sugar? Honey pie?
Pizza pie? Kahit anong pie!
Hinawakan niya ng mahigpit yung kamay ko. Sapat na higpit para mahirapan akong bawiin yung kamay ko mula sa
pagkakahawak niya. Pero hindi siya nagsalita.
Hindi ka ba mag-eexplain ah?

Hindi.
Hindi ko na napigilang umiyak.
Sabihin mo nga sa akin mykel, Do I deserve this pain? Ano bang ginawa ko? Ano pang kulang? Kung hindi mo na ako
mahal, sabihin mo! Wag mo akong lokohin!
Wala akong balak mag palusot, you saw it. It's all my fault, jerk ako, assh ole, ga go, taran tado, siraulo, walang kwenta,
bobo, u lol. I'm sorry and I mean it. I won’t do it again. Alam kong hindi mo ako mapapatawad, you'll probably remember
my stupidity for the rest of our lives. Kahit sisihin mo ako ng paulit ulit, I don't care, just don't let go. Please?
Sana nag isip ka muna ng dalawang beses bago mo ako itext na magkita tayo sa school mo. Apat na beses bago
sabihing sa lobby na lang ng building niyo! Isang daang beses bago ka nakipag holding sa iba! At isang libong beses
bago mo sabihin lahat yan!
Hindi na siya umimik nun. Tumingin lang siya sa taas.
Mykel... Reesha? Right?

Tiningnan ko siya ulo hanggang paa. Tapos tumingin ulit ako kay Mykel. Marunong kang pumili.
Tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa kamay ko tapos pinunasan yung mga luha ko. Hindi ko alam na ganito pala kasakit
yun.
ko siya at hindi ko akalaing kulang pa pala.
Chapter 44
Kuya!!
Pinipigilan kong tumula yung mga luha ko habang palapit sa kanya. Damn.
Problema?
Lika dito..
Hinatak ko siya sa tabi.
Kuya? Anong gagawin ko?

Sinabi ko na sayo dati pa diba?
Wala naman eh!
Umiyak ka na nga lang dyan. May pupuntahan ako. Tawagan mo si Athan kung gusto mo.
I was effin` shocked kaya wala akong nasabi. Pinanuod ko lang siya habang palayo na siya sa akin. Damn! Pati ba naman ikaw
Fey?
Sinunod ko nga yung plano niya. Umiyak lang ako doon, and I don`t effin care if people were staring at me. I know I look insane!
But damn the pain is killing me! My so-called "almost pefect life" suddenly fell apart and no one dares to care.
Pag uwi ko ng bahay umakyat agad ako sa kwarto ko, pero hindi na ako umiyak.. Napagod na rin siguro mga mata ko. Ang sakit
na eh. Ilang oras rin siguro akong nakatulala sa ceiling. At nakakahiya mang aminin, I was kinda waiting for his text. Pero wala eh.
Ipot talaga.
Mga ten na nung nagdecide akong tawagan si Athan.

Athan! Waaaa.
May narinig akong sumigaw. Tapos ang ingay ingay.
Asan ka?
Bahay.
See? He cares f-....
Sige, busy ako.
At yun, binababa na niya ang phone. Wow. My boyfriend, cheated on me. My KUYAs dont seem to care at all. My girl friends are
too busy to listen to me. Rejection ba ang title ng araw na ito?
Hinagis ko yung phone ko. Ipot. Walang saysay. Tapos biglang may pumasok sa kwarto ko.
Reesha, are you okay?
Obvious bang hindi.
Humiga ako sa kama tapos sinuksok yung ear phones sa tenga ko. Malamang saan pa ba?
Hija, let's talk?
Nagpretend ako na hindi ko narinig.
Hija, let's talk?
Tinanggal niya yung earphones ko kaya napilitan akong "makinig"...
I know we've been busy lately.

Lately?
Okay. Busy kami. Laging nasa office. Pag nasa bahay, wala kaming ginawa ng daddy mo kung hindi mag away. But you
know, we are trying to make this marriage work. You're our only daughter that's why we want you to have the best future
possible.
Pinunasan ko yung luha ko. Drama.
Look, honey. I wish you know how much you mean to me and to your dad. It hurts to see you in pain. But we just want
you to know what we're always here for you. Babawi kami.
Then she hugged me. Suddenly, I felt like I was a child again. Safe and loved.
Mom, thanks. And I love you too.

I know. So try to get some sleep now. Mas mukha ka ng matanda sken!
At yun nakangiti siyang lumabas sa kwarto ko. Humiga ulit ako at ngumiti. At least I found a reason to smile when everything is
falling apart.
Gising na Reesha. Breakfast na.

YA, wala namang pasok eeeehh.
Inaantok pa ako at sobrang sakit ng mata ko kaya hindi ko makamulat. Nagulat ako ng umupo si yaya sa tabi ko tapos kinurot
yung pisngi ko.
Ya! Naman!
Hija, it's your mom.
Ah my mo-... What?! Dahan dahan kong minulat yung mga mata ko.
Mom?! What are you doing here?
Tiningnan ko yung orasan ko. 9am na? Andito pren siya?
Bakit? Hindi ba yun pwede anak?

Eh late ka na?
Hindi ako papasok sa work ngayon. Pati bukas. Pati sa susunod na bukas? Hmm. I won’t go to work until you're fine and
kicking.
I hug her. Waaa. Antagal kong inintay tong oras na ito.
Eeewww.
Mom?
Look at those eyes!
Mommy naman.
Just kidding. Tara let's eat breakfast.
So ayun, naghilamos lang ako tapos bumaba na kami.
Grabe. Gutom na ako.

Dad?!
Hmm.. Alam kong gwapo ako, don't look so shock!

Hindi ka rin papasok sa work?
Uhuh. Your mom and I decided to have a family day?
So ayun, nagbreakfast kami andami naming pinagkwentuhan. Though nakakapanibago kasi antagal naming hindi kumain ng
sabay sabay. I'm just glad na masakaya kami at sana totoo na ito.
After kumain naligo lang ako tapos nag PS2 kami. Nakakatawa feeling mga bata. Pero hay.. Hindi pren siya nagtetext?
Hija, nag-away kayo ni Mykel?
I just nodded. Tapos balik sa pagtuturo kay daddy. Nakakaaliw kasi gigil na gigil siya sa paglalaro ng tekken.
I told you before hija, ako lang kasi dapat ang lalaki sa buhay mo.
Tiningnan ko si daddy tapos tawa.
Eh paano naman ako?

Asus. Ang tanda tanda mo nagseselos ka pa! Syempre! Ang gusto kong lalaki para anak ko eh yung katulad ko. Gwapo,
matalino, mabait.
Ah tara anak, nagkakalokohan dito eh.
Tapos hinug ni daddy si mommy then they started kissing.
Eew. Go get a room guys!
Nagtawanan na lang kami tapos laro uli ng Ps2.
After hours of playing, I decided to rest first. Alam niyo na, giving the oldies some private time! hahaha
Kung gaano ako kasaya dahil sa family ko ganun naman ako kadissapointed kay Mykel. He should have at least texted or called
me! Hindi man lang ba siya nagsisisi? Ano bang ibig sabihin nito ha?! Ayaw na ba talaga niya sa akin?
*beep*
Sender: Fey.
room 101.
*beep*
Sender: Athan.
St. Francis Hospital
Chapter 45
Bigla akong kinabhan kaya nagpahatid agad ako kay daddy papunta sa kung saang pontio pilatong ospital man yun. Dumiretso
agad ako sa room na tinext ni Fey. Tae. Ano ba tong ginawa nila?
Dahan dahan kong binuksan yung door.
Talo ka! Na naman?!

Ga goh! Pinagbibigyan lang kita!
Nagtatawanan sila sa loob kaya hindi nila siguro napansin na binuksan ko yung door. WTH is happening here? Trip ba ito?!
Pinakinggan ko lang yung conversation nila. I'm not gonna be fooled again.
Siguro ilang minuto rin akong nakatayo sa labas.
Dos yun eh! Andaya mo!

Sira! Anong madaya! Nabali lang yang buto mo pati ata utak mo nadamay!
Hanggang kelan mo balak tumayo sa labas Reesha?
Kaay, shoot.
Dahan dahan akong pumasok sa kwarto. Nakita ko si Mykel na nakahiga sa kama. Andaming pasa tapos may benda pa yung left
arm. Kalaro niya ng cards si Athan. Tapos si Fey, nakaupo lang nag-aaral ata.
Reesha!
Tumingin ako kay Mykel but showed no reaction. I'm still mad and effin' hurt. But damn, I'm worried.
Anong nangyari dito?

Ito oh.
Tinuro ni Athan si Mykel.
Sino nangbugbog sayo?
Pwede bang si Fey at Athan yun? Kung sila yun? Bat sila yung nagbabantay dito? Naglalaro at nagtatawanan pa sila?!
Sila!
Tapos tumawa silang dalawa ni Athan. Si Fey naman, wala pa ring reaction.
Eh bakit sila yung nagbabantay sayo?

Kung hindi kami ang magbabantay sa kanya, eh sino pa kayo? LQ naman kayo. PERO HOY!
He was referring to Mykel that time.
Hindi ibig sabihin na binabantayan ka namin eh okay na sa min yung ginawa mo kay Reesha.
Bigla siyang sumeryoso tapos si Fey tumayo siya at lumapit kay mykel.
Next time na gawin mo yun, I'm going to make sure that you'll be living the rest of your life in hell.
Goosebumps. Ngayon ko lang narinig na magsalita ng ganun si Fey. Serious and too cold. Parang this boy-next-door-
mr.gentleman turned into a heartless creature.
Don't worry there wouldnt be a next time.

Good for you.
Tapos tinapik ako ni Fey.
May test pa ako bukas. Aalis na ako.
Tapos hinug niya ako.
I'm sorry if I threw away the chance of listening to you.

I understand. Sorry kuya.
Love you.
Tapos umalis na siya.
Sumunod naman si Athan.
Ingat ah? Babalik na akong Los Baños. Nag cut lang ako ng class eh.
Tapos hinug din niya ako.
Isang word lang akong makakadescribe sa nararamadaman ko ngayon. pleased. Parang blessing in dissguise yung nangyari
smen ni Mykel. We had a fight. Tapos I thought Fey and Athan were too busy to deal with my problem. So I ended up talking to
my mom. And poof, everything is okay. I mean, everything but not us.
Selos ako.
Tiningnan ko siya. Ulol. MAD? Check. HURT? CHECK. DISSAPOINTED? Check. Why am I still here btw?
Are you okay?
Uo.
Then, I'm going. Dadaan na lang ako sa bahay niyo to tell your parents what happened.
Wait. Aw-...
He tried to stop me pero hindi pa ata kaya ng katawan niya so he fell on the floor. Inalalayan ko siyang bumalik sa bed kaso ayaw
niyang umupo. So stubborn.
What the ef is your problem?

Look, I know you're still mad. And I won't force you to forgive me right now. Gusto ko lang sabihin na pinagsisisihan ko
yung ginawa ko.
Regrets huh? Keep it to yourself, honey.
Dirediretso na akong lumabas ng room. Sobrang sakit kasi sinasaktan ko siya. But dont you think I'm just giving him a dose of his
own medicine?
Fey?
Tapos kumamot siya ng ulo.
Napansin kong late na pala masyado I waited for you. Ihahatid na kita.
Ugh. Thanks.
So ayun, noong nasa loob kami ng taxi, nakasmile lang siya sa akin pero hindi nagsasalita. He's weird. Haha.
Kuya. Thanks talaga? Pero wag mo ng hayaang mapahamak yung sarili dahil sa gulo ko ah?
Gulo mo gulo ko. Gulo nten.
Magulo ka.
Anong nangyari sa pag uusap niyo?

Wala.
Nakikita mo ba yung mukha ko?

Malamang.
Eh yung kay Athan? Nakita mo?
Uo naman!
May galos?
Wala?
May pasa?
Tiningnan ko ng mabuti yung mukha niya. Tapos inalala ko yung mukha ni Athan.
Hmm. Wala rin? Bakit?

Walang thrill. Hindi siya lumaban eh.
Tapos tumingin siya sa labas ng window.
Hinayaan lang niyang gawin naming punching bag yung mukha at katawan niya. And you know what's funnier? Nag
thank you pa siya. Salamat daw kasi mas lalo naming pinarealize sa kanya kung gaano siya ka ga go para lokohin ka.
Sinandal niya yung ulo niya sa balikat ko.
Pagod na ako. Patulog ah?
Miss, mukhang pagod yang boyfriend mo ah. Nakalimutan sabihin kung saan kayo pupunta?
Sa Jadeville po. Sa Gate 1. Tska manong hindi po siya boy-....
Shh. Ingay.
Tapos tumawa na lang si Manong. Toink. Malisyosong driver. Hmp.
So ayun, after ilang minutes nakarating na kami sa bahay. Pinapasok ko muna si Fey para mag coffee. Inaantok na yung bruho
baka makatulog sa daan.
Hijo, salamat sa paghahatid mo kay Reesha.

Don't mention it tito. Okay na yung treat sa mamahaling resto.
How about a dinner tomorrow?
Hmm. That would be great!
Invite your parents.
Sure Tita!
And hijo, kung sakaling may pag asang alam mo na.

Po?
Baka naman kahit konting o kahit katiting na pagtingin kay Reesha meron ka?
Tapos tumawa lang si Fey.Gaaah. This is soo embarrassing
Haha. Kung meron man, just let me know. Son?

Daaaaaadd!
Daaauuuggghhhttterr!!
Chapter 46
Nakalabas na si Mykel?
Uo.
Bakit ala ka dun?
Fey naman...
Still mad?
No.
Pride.
Hindi naman.
Suko ka na?
I dont want to concede for I had already imagine spending the rest of my life with him. But I can’tnderstand him and I can
stand the pain anymore I just thought he is my ideal man.
*pak*
Boploks.
Fey naman!
Why arent you calling me kuya!
Hmpf. Hindi naman bagay sayo eh. Tapos kailangan ba?
Uo... Para di ko makalimutang....
Then he murmured something that I really couldn’t understand. Alien language ata.
Imaginine mo ang buhay kung hindi tayo marunong magpatawad?

Gulo.
See? Everyone commit mistakes. And we have to learn how to forgive and accept each others imperfections.
Nagkakamali tayo para matuto tayo, para malaman natin kung anong tama sa mali. Pero hindi mangyayari yun kung
hindi natin bibigyan ng chance ang isang tao magbago.
At hindi nasusukat sa pagiging "perpekto" ang pagiging ideal ng isang tao. Yun yung pagsubok niyang bumangon at
baguhin ang sarili niya sa tuwing nagkakamali siya. He aims to be better if not the best. At na sa yo na rin yun, sa
pagtanggap mo sa kung sino siya at yung mga pagkakamali niya. Doon mo makikita kung sino ang ideal man mo.
Natauhan ako dun. Siguro isang factor kung bakit sobrang hirap akong tanggapin at intindihin yung nagawa ni Mykel ay dahil
akala ko almost-perfect na siya. Yung ideal man nga.
I hugged him then said thanks. Pero bago pa ako makabitiw bigla kong nakita si Mykel na nakatingin sa amin..
Mykel!
Bigla siyang lumakad palayo. Syempre hinabol ko siya. Noong malapit na ako, hinatak ko siya then I kissed him. Nagrespond
naman siya so we're like kissing there for about 10 seconds. Weird yung feeling parang nakakakaba at nakakakilig at the same
time.
Tapos niyakap niya ako...
It's not like what you think.

Wala naman akong karapatang magalit. Just giving me dose my own medicine right? Pero wag naman si Fey,
Reesha. Masyadong masakit na yun. Wag naman si Fey.
That is when I really felt his pain. Alam kong matagal na siyang nagseselos kay Fey. Naalala ko yung sakit na naramdaman
ko nung may Jill pa. Yung sakit sa tuwing makikita ko silang magkasama. Yung pare pareho lang naman yung nakikita mo pero
sa tuwing mangyayari parang pasakit ng pasakit yung nararamdaman mo.
Eh ga go ka pala eh. Sinabi ng it's not what you think eh.

Na ga go pa. Grabe naman.
Hon?
Bumitaw siya sa pagkakayap sa akin pero hawak paren niya yung kamay ko.
Bati na tayo?
Wag muna.
Tapos bigla siyang tumalikod at lumakad palayo...
……..
Nagising ako sa tunog ng phone ko. Tae. Parang ayaw tumigil yung katutunog nito. Sira na ba phone ko?
50 new messages.
Binasa ko isa isa...
"Loser si Mykel"
35 out of 50 new messages yun yung laman.
Si Fey, si Athan, si Zara, si Mia sila Jim, sila Mae.. Yung mga friends namin... At ito yung galing kay Mykel..
"Loser ako. Ayaw kong magbati agad tayo because i know I dont deserve your forgiveness.. Hayaan mo muna akong
patunayan uli sayo na nagsisisi ako at hindi ko na gagawin ulit yun. Mahal na mahal kita, Reesha."
Sobrang natuwa ako nun, akala ko di na niya talaga ako mahal.
After ko maligo at mag ayos bumaba na ako para mag breakfast...
Punong puno ng flowers yung sala namin pati yung dining area...
Naku Reesha, buti naman gising ka na. Bigay lahat yan ng boyfriend mo!
Si FEY.
Manuel!
DAAAD!
Ano? Sinabi ko lang naman pangalan ni Fey ah?
Hinayaan ko na lang magdebate si Mommy at Daddy. Whew. Ang laki ng pinagbago nila. From aso't pusa, naging ganito sila..
Aso't pusa pden! haha. Pero after nyan labing labing na. Kaya ngayon ang line ko na dito sa bahay ay... "Eeww. Get a room!"
Kinuha ko yung card na nakalagay sa isa sa mga boquet ng flowers... Tiningnan ko rin yung bear na katabi nun..
"Loser si Mykel. Pero nagkaron ng saysay yung loser na yun nung dumating si Reesha sa buhay niya.. Ngayon, Semi
Loser na lang siya... Pero dahil sa ginawa niya kay Reesha, Double Loser na uli siya. Kaya humihingi siya ng Sorry kay
Reesha, kasi pag di na love ni Reesha si Mykel.. Major Loser na nga siya, Watever pa."
Yung iba, tawag dito paglunok ng pride. Yung iba naman katangahan.. Pero ako? Mas gusto kong tawagin to na.. "LOVE"...
Ang pagpapatawad at pagbibigay ng second chance.
Dad?
Yes?
Ayaw mo ba kay Mykel?
Hmmm. Sa totoo lang?
Opo...
Gusto ko siya...
Really dad?
But I like Fey better.

Chapter 47
Weh?
What the Ef!
Bigla niyang hinatak yung envelopes.. Tinaasan ko siya ng kilay sabay smirk...
Requirements pala ah?

Kahiya.
Ay arte.
San mo naman ginamit yang mga yan? Tae ka, pasulat ka ng pasulat! Kaya nauubos lagi envelope dati eh!
Sobrang natawa ako nung namula siya. As in Namula. haha. Kamatis.
Kasi naman eee.. Bakit ka ba nakikialam? Argghh.
Pinipilit niyang magmukhang galit pero ako tawa pren ng tawa..
Tama na kasi... Nakakahiya talaga.
Inakbayan ko siya. Ohkay. Effort yun. Ang tangkad kaya nitong ipis na ito.
Nahiya pa. Arte mo. Sige, kwento na...
Umupo kami sa kama niya. Grabe. feeling ko mauutot na ako sa kapipigil tumawa eh.
Eh kasi..
Ano?
IKAW!
Anong ako?
IkawKasiLagiKayongMagkausapNiJonathanDatiKaya... Ah basta!
Ayie. Selos. Selos. haha. Antagal mo na palng patay na patay sken?
Asa ka naman!
Di ba?
Ah tara.. Kain tayo..

Weh!
Uo na! Hmpf! Parang ikaw hindi ah!
Haha. Pasa pa sken. Ayiiiee. Hahaha.
Hanggang sa bumaba kami, inaasar ko siya. Haha. Dun lang pala bagsak ng mga pinaghirapan ko. Sa cabinet niya. Haha. Pero
infairness, nakakatouch. Kasi nakaplastik pa siya. As in walang kagusot gusot o dumi...
Ahem. Ahem.
Waaa. Kasi! Isa pa!
Edi isa pa.. Ayyiiieee..
Tama na kasi! Hahalikan na kita pag di ka pa tumigil!
Edi tumigil ako noon. Tapos kumain na lang ng ice cream.
Ay grabe.
Ano na naman?! Tumigil na nga eh.
Bakit ka tumigil! hmpf.

Sabi mo diba?
Ewan ko sayo!
Lampas isang taon nren ang lumipas simula nung nangyari yung alam niyo na. Nagbago ba siya? No. Not, even a bit. Kasi noon
ko rin lang narealize na, he's always been this and that to me Sweet, thoughtful, caring.. Yun siya. Ngayon nagpapasalamat ako
sa tuwing naalala ko yun. Kasi naging stronger pa yung relationship namin ngayon.
Hindi lang relationship namin ang nag grow. Pati Kami. Pati yung mga taong nasa paligid namin. Nakamove on na kami sa mga
past. At heto, sama sama kaming hinaharap ang present at patuloy na haharapin ang future.
Si FEY, Ayun. He is finally learning to let go of the pain. Natututo na siyang makipag flirt sa ibang girls! So proud of him. Nyaha.
Si ATHAN Si nerd. Dean's Lister pren sa university na pinapasukan niya. May nililigawan na siya, papakilala daw niya smen
sa sem break.
At kami?
Oh. Tae.
Tae ka rin!
Hinug niya ako.

Okay ng maging tae basta mahal mo!
Happy 2nd Anniversary Honey.
Mahal kita.
Salamat. At Mahal din kita, sobra.
Bumitaw ako sa pagkakayap niya tapos sumandal ako sa boobs niya. Este sa dibdib pala niya.
Gusto mo maging director diba?

Uo. Natatandaan mo pa yun?
Syempre.
Ikaw? Ay. Wag na. Marahas yun.

Tae ka talaga.
Alam mo ba..
Ano?
Gusto ko maging writer.
Bagay. Pwet ka eh.
Ano?
Poet po.
Gusto ko, pag mas malaki na tayo, at mas mayaman. Haha. Gagawa tayo ng movie. Ikaw ang magdederek. Ako ang mag
susulat.
Basta sabi mo.. Gagawin ko.
Chapter 48
Hun, are you okay?
No.
Kanina pa ako hindi okay. I'm really not feeling well, but I'm not sick. Parang may mali pero I can't figure it out.
Do you want me to take you home?

Yes, please...
So ayun, nag cab kami pauwi.. Then umupo lang kami sa sofa. Argh. What am I feeling? Parang may masamang mangyayari o
nangyayari.. Weird. Kumuha siya ng throw pillow tapos pinahiga ako sa lap niya. I'm really grateful to have him in my life...
Hun?
Po? May masakit ba? Dalhin na kaya kita sa hospital?
O.A naman...
Eh akala ko-...
What made you love me? What do you love about me?
Feel ko magdrama ngayon.. Ewan ko.
I love everything about you.

Bakit everything? Kahit yung imperfections ko?
Kahit yung imperfections mo... Your imperfections gave a new meaning of perfection.
Ano yun?
It is how you try to stand up and move on after everything goes wrong.
Feeling better?
Uhuh.
Tara, hahatid na kita sa room mo. Magpahinga ka na..
So ayun, hinatid nga niya ako sa room ko tapos humiga na ako.. Matutulog na sana ako kaso napansin kong di siya umaalis sa
may pinto...
Anong ginagawa mo dyan?

Nagbabantay?
Binabantayan ang ano?
Ikaw.
Pwede ka ng umuwi..
Ayako.
Bakit?
Paano kung biglang sumama lalo yung pakiramdam mo, sinong kasama mo dito?
Nyeh. Kaya kong alagaan sarili ko ah?

Ah basta ayaw. Aalis lang ako dito, pagdumating na si Manang o kaya sila Tita.. Kaya matulog ka na..
Kaya ko nga sarili ko..

Ayako nga. Ang clumsy clumsy mo eh. Mamaya kung anong gawin mo!
You trust me, right?

Syempre. But not with taking care of yourself.
Honey? I'll call you if there's an emergency. Okay?
Tapos nagpuppy eyes ako. Haha.
Damn. You know, I can't resist that!

Uwi ka na ha? Mag gagabi na eh.
Fine! Pero pag wala ka pa ring kasama dito until 8pm tumawag ka sa akin!
Yes sir!
Few minutes after umalis siya napansin ko yung phone niya sa table ko.. So hinabol ko siya..
Mykel! Mykel!
Bingi. Amf..
HONNEEEEYY!!!
Nakita kong may batang nadapa sa gitna ng kalye so pinuntahan ko siya.
Okay ka lang?
Mommmyy!!!
Aw. Nagdudugo yung tuhod mo... Asan yung mommy mo?
I suddenly remember my childhood memories. Yung mga panahong daddy ko lang ang nag iisang lalaki sa buhay ko at si
mommy ang only bestfriend ko.. I remember the days when all I need is a kiss and a lollipop to... stop crying. Uhmmm..
Cuuuttttt!!!
Epilogue
Direk, sorry!
Okay lang.
Break muna after ng scene na yan.
Hinawakan ko yung kamay niya. Then she smiled at me. 6 years have passed. She's still here with me, I know.
Uo, movie lang ito. Kathang isip lang para sa iba. Pero yung mga nangyari? Si Reesha? Totoo silang lahat sa puso ko. Tinupad
ko mga pangarap. Nagdirect ako ng movie, at kahit wala na siya, she remains to be the writer of this story. Weird ang feeling..
Masakit na masaya.Masaya kasi alam kong masaya na siya, at alam kong masaya siya para sa akin. Masakit kasi naalala ko
siya, naalala ko yung past.. Naalala ko yung araw na yun...
Nakita kong inalalayan niya yung bata patawid ng kalsada.
Reeeesssshha!!!
I ran as fast I could.

But I wasnt fast enough to save her.
Reesha! Honey? Honey.. Please. Honey!!!
Hawak ko siya.. Nakikita ko siya. Punong puno ng dugo yung katawan niya...
Honey please? Honey... Gumising ka...
Tapos nagdatingan yung mga tao. We rushed her to the nearest hospital...
Hun..
Hun? Hun, please!
Listen-... to me..
I want you-.. to-.. be ha-.ppy. Continue-.. living..

Hun! Wag ka namang masalita ng ganyan!
Pagpatuloy mo-.. buhay mo.. ng mas-aya..
No! Hun. Ano ba?!
For me?
I-.. wan-. you to-.. have a hap-py family.. Promise me...
Fight for me. Please?

I -..wil. Pero.. hindi ko mapa..pangako sayong ma..nanalo ako..
The she fell asleep. Nagstay siya sa ICU, we were hoping to save her.. Pakiramdamn ko tumigil mundo ko noon.. Parang
nawalan ng saysay ang lahat ng kilos ng mga tao sa paligid ko. Gusto ko lang na nasa tabi niya.. I want to make her feel safe and
loved..
Mykel..
Tito?
Kinausap kami ni Dr. Dumlao, and we want you to know about this....
Nakinig akong mabuti. Bawat detalye. Lahat iniintindi ko. At feeling ko nun sa bawat tuldok, paghinga at bawat word na sinasabi
ni Tito, pasakit ng pasakit yung nararamdaman ko...
It's been 3 months hijo.

Tapos huminga siya. I know he's in pain.

Pareho natin gusto siyang iligtas.. Pareho nating gustong mabuhay siya ng matagal. Gusto nating gawin lahat. Lahat ng
medicines, lahat ng machines.. Napag usapan na namin ito ng tita mo.. Gustuhin man nating manatili siya sa tabi natin,
let's be unselfish..
Nakita kong tumulo yung luha niya. At ako? Pakiramdam ko.. Hindi.. Wala na akong nararamdaman.
Isipin natin na nahihirapan na siya. Mas magiging okay siya kung tatanggapin nating mas nakabubuti sa kanya ang
magpahinga na.
Hindi ko talaga makakalimutan yung sakit na yun. Sobrang sakit. Sobrang sakit na hindi ko malabas.. Gusto kong umiyak pero
walang luhang tumutulo.. Gusto kong sumigaw, pero walang boses na lumalabas..
Nagdesisyon kami na tanggalin na lahat ng machines na bumubuhay sa kanya. Alam niyo na siguro meaning nun diba? Yun na
ata ang pinaka masakit sa lahat ng pinaka masakit. Ang sumuko kahit may paraan pa. Pero tama sila Tito.. Kailangan naming
isipin yung kalagayan niya. Nahihirapan na siya..
Are you okay?

Of course, I am.
Tinupad ko rin yung pangako ko sa kanya. Nag asawa ako, nagkaanak. Mahal ko siya. Mahal na mahal pero alam kong kahit
anong gawin ko, hindi ko na kakayaning magmahal pa katulad ng pagmamahal ko kay Reesha kasi kahit wala na siya...
She will always remain to be MY GIRL. MY UNPERFECT GIRL.

His Unperfect Girl

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

His Unperfect Girl

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

His Unperfect Girl

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

His Unperfect Girl 1

His Unperfect Girl* Written by .sabon.

The one you love. Or the one who loves you?

That freakin' question hit me. Again. But I managed to laugh.

The one who loves me, of course.

At tinawag naman yung katabi ko.

How about you Mykel?

Dahil kasama sa pagmamahal, ang mabigo at masaktan.

I'm Mykel Andrei Bernardo.

My Life? A Fairy tale? Nope.

Coz this is more than happy endings & pince charmings.

I used to believe in those stuffs.

Sabay pa kaming humahawak sa walis.

Haha. Sige ikaw na lang.

Oopps. Wait. Did I "feel" kilig? Wait nga.

Hmm. Mykel Andrei? Uyy. Andrei- Andria. Why not! HAHAHA

Tiningnan niya si Mykel.

Wt. Backstabber na ako sa lagay na yun?!

Yun ang NOT. Off limits daw siya.

Dont worry, di ko type.

After nun, bumaba na kami ni Zara sa court.

"Ako na maglalagay sa locker mo"

Kinuha niya yung kamay ko at pinatong sa desk niya.

Grabe. Parang may kuryente atang dumaloy sa katawan ko.

HAHAHA. Paano mo nalaman?

Itawa mo na yan, mamaya kung saan pa lumabas yan. Booommmmba. Haha.

Reesha? Is there any problem?!

Sheessh. Tae talagang Palad yan oh.

Tinuro niya yung paper niya.

Seatmate mo pala si Mykel?

Tapos inilawan niya yung 1st 2 fingers niya.

Okay. Weh. Apektado ako eh noh.

Bleh. Kilala mo?

Hindi naman kasi sukatan yung laging pagsasama.

150 hindi 115.

Reesha! Antagal. Amp.

Kanina pa sigaw ng sigaw si Zara kaya nagmadali akong lumabas ng room.

Pinulot ko yung notebooks na nahulog.

Freak. Si Fey. Si Fey yung nabunggo ko. Jackpot!!! Ambango!!

Super pretty. Ms. Popular. Cheerleader. At prinsesa....

Prinsesa ng buhay ni Fey.

Inabot niya sa akin yung envelope at pentel pen.

Name and section. Salamat.

Ahem? Haha. Sige!

After kong isulat, binalik ko na sa kanya.

Ang ganda ng sulat mo. Sana naging sulat ka na lang.

may Jill na nga pala.

Uy alam mo ba, si Jill at si Mykel pala M.U

Ngumiti lang uli ako.

Sure ka ba wala kang gusto sa kanya?

Eeh, dito muna ako.

With matching pagpapacute pa itong si babae.

Napakamot na lang ng ulo si Trixie tapos lumipat na sa upuan niya.

Ang sama mo!

Bakit? Eh may upuan naman siya eh.

Napahawak ako sa right arm ko may pumitik kasi.

Ngumiti lang siya sa kin.

... S.O kaya sila.

Tapos nagtawanan sila.

Diba Mykel? S.O?!