PAGSUSURI NG TULA

ISANG DIPANG
LANGIT
NI: AMADO V. HERNANDEZ

INIHANDA NINA:
KRISTEL JANE R. CABANTUGAN
JERICO P. NUESTRO

ISANG DIPANG LANGIT

 NI: AMADO V. HERNANDEZ

Ako’y ipiniit ng linsil na puno Kung minsan, ang gabi’y biglang

hangad palibhasang diwa ko’y piitin, magulantang
katawang marupok, aniya’y pagsuko, sa hudyat – may takas! – at asod ng
damdami’y supil na’t mithiin ay supil. punlo;
kung minsa’y tumangis ang lumang
Ikinulong ako sa kutang malupit: batingaw,
bato, bakal, punlo, balasik ng bantay; sa bitayang moog, may naghihingalo.
lubos na tiwalag sa buong daigdig
at inaring kahit buhay man ay patay.
At ito ang tanging daigdig ko ngayon –
bilangguang mandi’y libingan ng buhay;
Sa munting dungawan, tanging abot- sampu, dalawampu, at lahat ng taon
malas ng buong buhay ko’y dito mapipigtal.
ay sandipang langit na puno ng luha,
maramot na birang ng pusong may
Nguni’t yaring diwa’y walang takot-hirap
sugat,
at batis pa rin itong aking puso:
watawat ng aking pagkapariwara.
piita’y bahagi ng pakikilamas,
mapiit ay tanda ng di pagsuko.
Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod,
sa pintong may susi’t walang makalapit;
Ang tao’t Bathala ay di natutulog
sigaw ng bilanggo sa katabing moog,
at di habang araw ang api ay api,
anaki’y atungal ng hayop sa yungib.
tanang paniniil ay may pagtutuos,
habang may Bastilya’y may bayang
Ang maghapo’y tila isang tanikala gaganti.
na kala-kaladkad ng paang madugo
ang buong magdamag ay kulambong
At bukas, diyan din, aking matatanaw
luksa
sa sandipang langit na wala nang luha,
ng kabaong waring lungga ng bilanggo.
sisikat ang gintong araw ng tagumpay…
layang sasalubong ako sa paglaya!
Kung minsa’y magdaan ang payak na
yabag,
kawil ng kadena ang kumakalanding;
sa maputlang araw saglit ibibilad,
sanlibong aninong iniluwa ng dilim.

I. A. PAMAGAT
  Isang Dipang Langit

B. MAY-AKDA
 AMDAO V. HERNANDEZ
Si Amado V. Hernandez ay makata, nobelista, mandudula at peryodista. Itinanghal na orden ng
mga Pambamsang Alagad ng Sining sa larangan ng panitikan. Nagsulat din siya sa ilalim ng
pangalang Herinia dela Riva, Amanta Hermani at Julio Abril.
Isinilang siya noong 13 Styembre 1903 sa Tondo, Maynila. Siya ay supling nina Juan Hernandez
at Cara Vera. Napangasawa niya si Honorata”Atang” dela Rama at tinaguriang “Reynang
Kundiman” na napabilang din sa Orden ng Pambansang Algad ng sining. Nagsimula niyang
tangkilikin ang pagsusulatbilang journalist at editor ng pre-WWII tagalong newspaper, gaya ng
watawat, Pagkakaisa, Mabubuhat, Sampaguita, at iba pa. Naging kaibigan din niya sina Jose
Corazon de Jesus, Florentino Collantes at Deogracias Rosario.
Ang ilan sa kanyang tulang katha ay “Sariling Hardin “ sa pagkakaisa mula 1926-1932,” Kung
Tuyo Na Ang Luha Mo Aking Bayan”, at iba pa.Siya ay nanalo rin ng maraming beses. Noong
1925 tinagurian siyang “Makata ng Ilaw at Panitik”.

C. SANGGUNIAN
https://www.tagaloglang.com/tula-isang-dipang-langit/

II. BUOD NG KATHA

Ang tulang ito ay nagsasalaysay sa mga karanasan ng isang taong nakulong. Ito rin ay
nagpapakita ng mga pinagdadaanan ng mga bilanggo sa araw-araw nilang buhay kasama na
ang pagdurusa ito’y dahil sa pagtukoy ng kanyang mga karanasan habang nasa loob ng
kulungan. Umiikot ang tula sa tunay na karanasan ng mga taong nasa bilangguan matapos
siyang makulong ngwalang sala. Ang loob ng bilangguan ay tila isang libingin ng mga buhay
na tila nilamon na ng karimlan ang pag-asa ng mga taong nasa piitan. Subalit naiiba sa lahat
ang damdamin ng pangunahing tauhan sa kwento sapagkatsa gitna ng kawalang pag-asa siya
ay lubos paring umaasa na darating ang panahon at siya’ymakakalaya sa kulungang rehas na
iyon.
III. PAGSUSURI

A. PAGPAPALIWANAG SA BAWAT SAKNONG

Sa unang saknong mapapansin agad na ang tauhan sa

Ako’y ipiniit ng linsil na puno kwento ay nakpiit mula sa salitang ipiniit na ibig sabihin
ay hindi makawala. Sa mga naka bold na salita,
hangad palibhasang diwa ko’y piitin,
katawang marupok, aniya’y pagsuko,
damdami’y supil na’t mithiin ay supil.
 ipinapahayag nito ang kanyang saloobin kung bakit madali siyang napiit mula sa mga salitang
diwa ko’y piitin at katawang marupok na ibig sabihin ay mahina.

Inilalarawan sa saknong na ito kung saan siya ipiniit

Ikinulong ako sa kutang malupit: mula sa paglalarawan ng lugar gayon din ang sitwasyon.
Patunay ang mga salitang naka bold sa kanyang
bato, bakal, punlo, balasik ng bantay; pagpapalarawan sa lugar ang kutang malupit na puro
lubos na tiwalag sa buong daigdig pasakit marahil ang dadanasin at bato, bakal, punlo,
balasik ng bantay na kay tibay at mahirap takas an.
at inaring kahit buhay man ay patay.

Sa punto ng saknong na ito, inihahayag ng tauhan sa

Sa munting dungawan, tanging abot- kwento ang kanyang pagdadamdam sa nararanasan
malas niya sa mga sandaling iyon patunay rito ang mga
ay sandipang langit na puno ng luha, katagang “tanging abot-malas ay sandipang langit
na puno ng luha” anupa’t sa sandaling iyon pighati
maramot na birang ng pusong may sugat, ang nararamdaman.
watawat ng aking pagkapariwara.
Mula sa pagkakapiit nito, pansing inaalam at
Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod, nakikiramdam sa bawat paligid nito patunay rito ang
mga katagang naka bold na inilarawan niya kung
sa pintong may susi’t walang makalapit;
gaano kahigpit ang tanod sa pagbabantay gayon din
sigaw ng bilanggo sa katabing moog, ang naririnig niyang sigaw ng kapwa niya bilanggo.

anaki’y atungal ng hayop sa yungib.

Inilalarawan rito sa una at ikalawang talutod ang
Ang maghapo’y tila isang tanikala
maghapong karanasan ng tauhan. Sa ikatlo at
na kala-kaladkad ng paang madugo huling taludtod ay inihahayag nito ang kanyang
pakabalisa at pagdaramdam buhat ng
ang buong magdamag ay kulambong kalungkutang nadarama.
luksa
ng kabaong waring lungga ng bilanggo.

Sa saknong na ito inilarawan ng may akda ang

Kung minsa’y magdaan ang payak na
nangyayari sa pamamagitan ng paggamit ng
yabag,
mabubulaklak na salita, sa paglalarawan nito sa
kawil ng kadena ang kumakalanding; ikatlo at huling taludtod naihahayag kung gaano
karami ang nagbabantay sa bilangguhan.
sa maputlang araw saglit ibibilad,
sanlibong aninong iniluwa ng dilim.
Kung minsan, ang gabi’y biglang
magulantang
sa hudyat – may takas! – at asod ng punlo;
kung minsa’y tumangis ang lumang
Sa saknong na ito inilalarawan ang nangyayari sa gabi, ang alingawngaw ng batingaw sa hindi
inaasahang pangyayari ta maaari’y halo ng pakiramdam sa takot sa bawat sandali ng gabi.

Inihahayag sa saknong na ito ang

At ito ang tanging daigdig ko ngayon – pagdaramdam na doon siya habang buhay
hanggang sa mapigtal ang kangyang hininga
bilangguang mandi’y libingan ng buhay;
patunay rito ang mga katagang naka-bold.
sampu, dalawampu, at lahat ng taon Kanya rin dinadamdam na wala ng
pagkakataong makalabas pa.
ng buong buhay ko’y dito mapipigtal

inihahayag ng may akda sa saknong na ito na

Nguni’t yaring diwa’y walang takot-hirap hindi pa rin siya nawawalan ng pag-asa anumang
at batis pa rin itong aking puso: pasakit mananalitiling payapa ang puso patunay
rito ang huling saknong na siya ay hindi susuko.
piita’y bahagi ng pakikilamas,
mapiit ay tanda ng di pagsuko.

Ang tauldtod nanBathala

Ang tao’t aka-bold
ay ay naghahayag na
di natutulog
anuman ang pagdaanan nariyan ang Diyos,
anumanat di
anghabang araw ang ay
nararanasan api ay api, pang
hindi
habang buhay ito’y maaaring magbago.
tanang paniniil ay may pagtutuos,
Anumang pasakait ay may tutulong.
habang may Bastilya’y may bayang
gaganti.

Inihahayag sa saknong na ito ang patunay na

At bukas, diyan din, aking matatanaw baling araw ay makakamit din ang paglaya, ang
araw na hindi na siya luluha dahil sa hirap ng
sa sandipang langit na wala nang luha,
pinagdaanan sa loob ng bilangguan. Bukas din
sisikat ang gintong araw ng tagumpay… ang isipan ang positibong pag-iisip ng may
akda na siya ay makakalaya at pagkaramdam
layang sasalubong ako sa paglaya! ng tuwa sa sandaling iyon.
 B. URING PAMPANITIKAN

Ang tulang ito ni Amado V. Hernandez na Isang Dipang Langit ay isang tulang pandamdamin o
tulang liriko sapagkat ito ay nagpapahayag ng masidhing damdamin na nagtatampok ng kungkot,
agam-agam at hinanakit. Sa bawat taludtod ng tula mararamdaman ang bawat emosyong nais
iparating ng akda.

C. ISTILO NG PAGLALAHAD

Ang istilo ng may-akda ay di pangkaraniwan sa iba. Ang daloy ng tula ay parang isang maikling
kwento at sadyang kapanapanabik ang mga pangyayari. Itoy lumalalim ng lumalalim habang
papalapit na sa katapusan. Malakas ang emosyong nakabalot sa bawat salita ng tula na tila ito ay
tumatagos sa puso ng mambabasa.

Pagbibigay Katuturan

Sapagkat binigyang halaga nito ang bawat pangyayari sa buhay ng tao gayon din ang dinarama
nito.

D. PAGSUSURING NABABATAY SA PANLIPUNANG SULIRANIN

At ito ang tanging daigdig ko ngayon –

bilangguang mandi’y libingan ng buhay

Ang dalawang talutod na ito ay madalas inhahalintulad sa ating lipunan sapagkat alam natin ang
bilangguan ay lugar ng mga taong nagkasala kung saan ang ilan ay doon na tatanda at
mawawalan ng hininga. Ito’y nasasalamin sa panlipunang suliranin sapagkat patuloy dumarami
ang mga taong nasasangkot sa krimen at gayon din ang bilangguan bilang bayad sa kanilang
kasalanan.

sa bitayang moog, may naghihingalo

ang taludtod na ito ay hindi nalalayo sa suliranin sa ating lipunan sapagkat ay mga tao ang
nakikitil dulot ng kanilang kasalanan ngunit may ilang na nakikitil ng walang kasalanan.
E. TAYUTAY
1. Pagtutulad
Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod
(ika-4 na saknong, 1 taludtod)

Ibig sabihin katakot-takot ang mga mata ng tanod.

2. Pagmamalabis
Anaki’y atungal ng hayop sa yungib
(ika-4 na saknong, 4 na taludtod)

Ibig sabihin nito ay isang malakas na pag-iyak o paghagulhol.

3. Pagwawangis

At ito ang daigdig ko ngayon

bilangguan mandi’y libingan ng buhay
(ika-8 saknong, 1 at 2 na talutod)

Nangangahulugang hindi kaaya-ayang lugar at tiyak na mahihirapan ka.

4. Pagpapalit- saklaw

sanlibong aninong iniluwa ng dilim.

(ika-6 na saknong, 4 na taludtod)

Ibig sabihin maraming tanod ang paparating mula sa dilim.

F. SARILING REAKSIYON
1. Tauhan
2. Istilo ng Awtor
a. Tugma
b. Sukat
3. Galaw ng Pangyayari
Sadyang di pangkaraniwan ang paglalahad ng bawat bitawang salita ng may akda
sa bawat linya ng tula animoy isang maikling kwentong detalyado ang mga pangyayari sa
iilang kataga lamang na siyang nakakapanabik sa mga sususnod na mangyayari. Noong
una ay paglalarawan sa unang paghihirap na dinaranas ng tauhan, hangang sa kalagayan
niya sa loob ng bilangguan ang pagdurusa, pagsisi’t pagtitiis. At sa huli ay ang paghingi
ng tawad sa nakatataas at ang paniniwala sa kakapiranggot na pag-asang
pinanghahawakan.
 G. PAGLALAPAT NG TEORYA
J. BISANG PAMPANITIKAN
1. Bisa sa Isip
Ikinintal ng tulang ito sa aming isipan na sadyang darating sa punto ng ating buhay na
tayo malulugmok at mahihirapan sa mga pagsubok na darating dahil di naman lahat oras tayo ay
nasa matiwasay at masarap na buhay. Ngunit ipinapaalala rin ng tulang ito na matuto tayong
bumangon sa pagkakadapa, manalig at magtiwalang makakaahon. Panghawakan maging ang
pinakamaliit na pag-asa kahit isang dipang langit pa ang susuuing problema.
2. Bisa sa Damdamin
Damang dama namin ang kalungkutang dinaramdam ng tauhan sa pagkakabilanggo,
gayundin ang awa sa kaniyang kalagayan sa pagnanais na makalaya. Maaring ang lahat ng tao ay
nakagagawa ng mga kasalanan, mga maling pagpapasya at desisyon sa buhay kung kaya
naliligaw ng landas, ano’t ano pa naniniwala pa rin kaming gaano man kasama ang isang tao ay
sa maliit na sulok ng kanyang pagkatao
3. Bisa sa Kaasalan