302 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

AMNAH SHAARI A

lwn.

RODERICK JOHN BROOKS

MAHKAMAH TINGGI SYARIAH, KUALA LUMPUR B

ZULFIKRI YASOA H
[KES MAL NO: 14100-099-0111-2006]
20 DISEMBER 2006

PROSEDUR MAL: Bidangkuasa - Mahkamah Tinggi Syariah - C

Bidangkuasa membatalkan saman - Saman oleh suami bagi
mengisytiharkan isteri telah memeluk agama Kristian - Sama ada boleh
didengari oleh mahkamah syariah - Sama ada suami tiada locus standi
- Sama ada saman remeh dan satu salah guna proses - Sama ada
harus dibatalkan - Akta Tatacara Mal Mahkamah Syariah (Wilayah- D
Wilayah Persekutuan) 1998, ss. 5, 7, 8(2), 63 - Akta Pentadbiran
Undang-Undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993, s. 46 -
Perlembagaan Persekutuan, art. 160, Jadual Ke Sembilan

Ini adalah permohonan pemohon/isteri untuk membatalkan suatu

E
saman yang difailkan oleh responden/suami pada 9 Januari 2006
(‘saman tersebut’) atas alasan bahawa mahkamah tidak
berbidangkuasa untuk mendengar saman tersebut, bahawa saman
tersebut ketandusan kausa tindakan, bahawa responden tidak
mempunyai locus standi untuk memohon deklarasi seperti yang
F
dipohonkan dan bahawa saman tersebut adalah mengaibkan, remeh
atau menyusahkan serta suatu penyalahgunaan proses mahkamah.
Fakta menunjukkan bahawa pasangan telah bernikah pada 8 Jun
1992. Responden mendakwa bahawa pemohon beragama Kristian
semasa pernikahan mereka setelah memeluk agama itu di Gereja G
Mormon Letter Day Saints, California, Amerika Syarikat pada
23 September 1988. Melalui saman tersebut, responden pada
asasnya memohon supaya mahkamah menentukan keIslaman
pemohon, dan bagi menyokong pengataannya bahawa responden
telah memeluk Kristian, telah mengemukakan satu dokumen H
(‘RY-3’) bertarikh 3 Mac 2005 yang menyatakan bahawa “As of
June 1 2005, Amnah Shaari was still a member of the Church of
Letter Day Saints and her membership number is 0005197265”.
Di hadapan yang arif hakim, pemohon berhujah bahawa saman
tersebut harus dibatalkan atas alasan-alasan yang diberi dan I
berdasarkan peruntukan-peruntukan Akta Pentadbiran Undang-
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 303

A Undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993 (‘Akta 1993’)

dan Akta Tatacara Mal Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah
Persekutuan) 1998 (‘Akta 1998’). Responden membalas bahawa
permohonan untuk membatal harus ditolak berdasarkan
peruntukan-peruntukan tertentu Perlembagaan Persekutuan serta
B undang-undang kes seperti Dalip Kaur Gurbux Singh lwn Pegawai
Polis Daerah (OCPD) Bukit Mertajam & Anor dan Soon Sing Bikar
Singh lwn. Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia (PERKIM) Kedah &
Anor. Isu-isu yang berbangkit adalah: (i) sama ada mahkamah
berbidang kuasa untuk mendengar saman tersebut; (ii) sama ada
C boleh atau tidak seseorang (selain dari individu itu sendiri atau
pihak berkuasa Agama) memohon untuk diisytiharkan seorang
individu lain sebagai tidak Islam; dan (iii) sama ada saman tersebut
mengaibkan, remeh atau menyusahkan atau suatu penyalahgunaan
proses mahkamah.
D
Diputuskan (membenarkan permohonan dan membatalkan
saman responden):

(1) Peruntukan s. 63(1)(a) Akta 1998 mempunyai implikasi yang

sama dengan A. 18 k. 19(1)(a) Kaedah-Kaedah Mahkamah
E
Tinggi 1980 (‘KMT’), manakala k. 19(1)(d)nya pula
mempunyai implikasi yang sama dengan kuasa sedia ada
Mahkamah Tinggi Syariah untuk membuat perintah di bawah
s. 244 Akta 1998. Berdasarkan peruntukan-peruntukan ini,
mahkamah ini jelas berbidangkuasa untuk mengeluarkan
F
perintah penolakan atau pembatalan saman seperti yang
dipohon pemohon. (perenggan 12 & 13)

(2) Hujah bahawa mahkamah ini tidak berbidangkuasa

mendengar kes ini berdasarkan peruntukan Akta 1993 adalah
G tidak mencukupi. Mengambilkira autoriti-autoriti seperti Sia
Kwee Hin @ Sia Kooi Leng lwn. Jabatan Agama Islam Wilayah
Persekutuan, Soon Singh Bikar Singh lwn. Majlis Agama Islam
Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Md Hakim Lee lwn. Majlis
Agama Islam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur dan Dalip
H Kaur lwn Pegawai Polis Daerah, Bukit Mertajam & Anor, serta
mengambilkira Senarai Negeri Jadual Kesembilan
Perlembagaan Persekutuan, bidangkuasa mendengar kes-kes
sebegini adalah secara implikasi diberi kepada mahkamah ini.
Oleh yang demikian, hujah pemohon bahawa mahkamah tidak
I berbidangkuasa untuk membatalkan saman responden adalah
ditolak. (perenggan 28, 29, 30, 31 & 32)
304 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

(3) Tiada pertikaian mengenai kesahihan pernikahan pihak-pihak A

di sini sejak mereka bernikah pada 8 Jun 1992 sehingga
22 Julai 2005 bilamana responden memfailkan pembelaan
terhadap tuntutan fasakh pemohon. Ertinya, untuk selama
13 tahun 1 bulan dan 14 hari, tiada permohonan dibuat
untuk mempertikaikan keIslaman pemohon. Persoalan B
mengenai akidah pemohon hanya timbul apabila pihak
pemohon memulakan prosiding perceraian secara fasakh
terhadap responden. Responden sepatutnya tidak menunggu
begitu lama untuk membuat penyiasatan tentang akidah
pemohon sewaktu mereka berkahwin. Permohonan C
responden, dibuat dalam keadaan seperti ini, boleh
menimbulkan berbagai tohmahan tentang niat responden
memulakan saman tersebut. (perenggan 36)

(4) Hak untuk memulakan prosiding bagi penentuan agama atau D

keluar dari Islam terakru kepada individu yang terlibat itu
sendiri atau kepada Pihak Berkuasa Agama jika pihak itu
masih hidup. Jika individu itu telah meninggal dunia, maka
hak tersebut boleh dilaksanakan oleh waris-warisnya atau
Pihak Berkuasa Agama. Membenarkan individu lain E
mempersoalkan keimanan seseorang akan hanya membuka
jalan kepada ruang gejala kafir mengkafir di dalam masyarakat
sekaligus mengkucar kacirkan keharmonian masyarakat. Kafir
mengkafir adalah haram berdasarkan nas-nas yang sahih dan
jalan-jalan yang membawa kepada gejala tersebut juga tidak F
boleh dibenarkan. (perenggan 43)

(4a) Ianya mengikut bahawa responden secara individu tidak

mempunyai hak untuk mempersoalkan akidah pemohon. Hak
tersebut boleh dilaksanakan oleh pemohon sendiri ataupun
G
melalui Pihak Berkuasa Agama yang mentadbirkan urusan
pernikahan pemohon dan responden. (perenggan 47)

(5) Tidak dinafikan bahawa reputasi am menunjukkan pemohon

seorang Islam. Pemohon dilahirkan dalam keluarga Melayu
Islam, dibesarkan sebagi seorang Islam dan dikahwinkan H
dalam upacara perkahwinan Islam. (Seksyen 5, Akta Undang-
Undang Keluarga Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1984 dipakai) (perenggan 39 & 40)

(5a) Dari penyata pembelaan responden yang difailkan terhadap I

tuntutan fasakh pemohon, responden bukan lagi memerlukan
penentuan tentang keIslaman pemohon tetapi sebaliknya
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 305

A telah menuduh dan mendakwa pemohon sebagai bukan lagi

beragama Islam dan telah memeluk agama Kristian. Adalah
jelas bahawa, berkenaan dengan tuduhan dan dakwaan kafir
ini, Hukum Syarak menegaskan bahawa perbuatan tersebut
adalah haram dan boleh merosakkan iman orang yang
B menghukumnya. (perenggan 49 & 50)

(6) Dalam kes ini, tuduhan ketidakIslaman pemohon dibuat oleh

responden berasaskan dokumen RY-3, selain tohmahan
bahawa pemohon semasa hidup dengan responden telah
C meminum minuman keras, tidak solat dan tidak berpuasa di
Bulan Ramadhan. Namun, responden tidak menyatakan
bilakah RY-3 diterima olehnya. Selain itu, melihat kepada
tarikh-tarikh yang tercatat di dalam RY-3, persoalan
berbangkit tentang bagaimanakah dokumen yang bertarikh
D 6 Mac 2005 boleh membuat laporan tentang maklumat pada
1 Jun 2005. Jelas bahawa isi kandungan RY-3 yang menjadi
sandaran responden dalam saman tersebut adalah meragukan
dan kebergantungan saman tersebut semata-mata atas
dokumen ini tidak memungkinkan saman tersebut dibenarkan
E oleh mahkamah. Akibatnya, saman tersebut adalah remeh
dan tidak mungkin berjaya dan kerana itu harus dibatalkan.
(perenggan 56, 57, 63 & 64)

English Translation of Headnotes

F CIVIL PROCEDURE: Jurisdiction - Syariah High Court -
Jurisdiction to revoke summons - Summons by husband to declare wife
had embraced Christianity - Whether could be heard by syariah court -
Whether husband lacked locus standi - Whether summons frivolous and
an abuse of process - Whether to be revoked - Syariah Court Civil
G Procedure (Federal Territories) Act 1998, ss. 5, 7, 8(2), 63 -
Administration of Islamic Law (Federal Territories) Act 1993, s. 46 -
Federal Constitution art. 160, Ninth Schedule

This was an application by the applicant/wife to revoke a summons

H filed by the respondent/husband on 9 January 2006 (‘the said
summons’) on the ground that the court had no jurisdiction to
entertain the said summons, that the said summons lacked cause
of action, that the respondent had no locus standi to apply for the
declarations sought and that the said summons was frivolous and
I vexatious and constituted an abuse of the court’s process. The
facts showed that the couple were married on 8 June 1992. The
respondent alleged that the applicant was a Christian at the time
306 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

of marriage having converted to that religion on 23 September A

1998 at the Mormon Church of Letter Day Saints, California,
United States. By the said summons, the respondent initially
sought the court to determine whether or not the applicant was a
Muslim, whereof, to support his allegation that the applicant had
since embraced Christianity, he adduced a document (‘RY-3’) B
dated 3 March 2005 stating that “As of June 1 2005 Amnah
Shaari was still a member of the Church of Letter Day Saints and
her membership number is 0005197265”. Before the learned judge,
the applicant argued that the said summons ought to be revoked
on the grounds aforesaid and by virtue of the provisions of the C
Administration of Islamic Law (Federal Territories) Act 1993
(‘1993 Act’) and Syariah Court Civil Procedure (Federal
Territories) Act 1998 (‘1998 Act’). The respondent retorted that
the application ought to be dismissed upon the provisions of the
Federal Constitution and such authorities as Dalip Kaur Gurbux D
Singh v. Pegawai Polis Daerah (OCPD) Bukit Mertajam & Anor and
Soon Singh Bikar Singh lwn Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia
(PERKIM) Kedah & Anor. The issues that arose were: (i) whether
the court had the jurisdiction to hear the said summons; (ii)
whether it was possible for someone (other than the individual E
concerned or the religious authority) to apply for a declaration that
some other individual is no longer a Muslim; and (iii) whether the
said summons was frivolous and vexatious and an abuse of the
process of the court.
F
Held (allowing application and dismissing respondent’s
summons):

(1) The provision in s. 63(1)(a) of the 1998 Act has the same
implication as O. 18 r. 19(1)(a) of the Rules of the High
G
Court 1980 (‘RHC’), whilst r. 19(1)(d) thereof has the same
import as the Syariah High Court’s inherent powers under
s. 244 of the 1998 Act. Bearing these provisions in mind,
the present court clearly has the jurisdiction to issue the
revocation order sought for by the applicant.
H
(2) The argument that this court is not clothed with jurisdiction
to hear this case upon a proper reading of the provisions of
1993 Act is not convincing. Considering such authorities as
Sia Kim Swee @ Sia Kooi Leng lwn. Jabatan Agama Wilayah
Persekutuan, Soon Singh Bikar Singh lwn. Majlis Agama Islam I
Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Md Hakim Lee lwn. Majlis
Agama Islam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur dan Dalip
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 307

A Kaur lwn Pegawai Polis Daerah, Bukit Mertajam & Anor, and
considering further the State List in the Ninth Schedule of
the Federal Constitution, jurisdiction to hear cases of this
nature is by implication given to this court. In the
circumstances, the applicant’s contention that the court had
B no jurisdiction to revoke the said summons is rejected.

(3) No dispute arose respecting the legality of the parties’

marriage from the day they married on 8 June 1992 until
22 July 2005 when the respondent filed his defence to the
C applicant’s application for fasakh. Thus, for 13 years
1 month and 14 days, no application has ever been made
to challenge the applicant’s status as a Muslim. The issue
pertaining to the applicant’s religious faith only arose when
the applicant commenced her divorce proceedings through
D fasakh against the respondent. The respondent ought not to
have waited for so long before making the necessary inquiries
as to the applicant’s faith during the subsistence of their
marriage. The respondent’s application, made as it were
under these circumstances, could only raise suspicions as to
E the respondent’s real intent in filing the said summons.

(4) The right to file an action to determine the religious faith or

the purported renunciation of Islam by an individual accrues
to the individual himself or to the Religious Authority if he
is still alive. If the individual has passed away, then such
F
right is exercisable by the next-of-kins or the Religious
Authority. Giving an individual the liberty to question the
faith of another would lead to people accusing one another
as unbelievers and would disrupt the harmonious existence
of members of the society.
G
(4a) It follows that the respondent as an individual possesses no
accrued right to question the applicant’s faith. Such right
only accrues to the applicant personally or to the relevant
Religion Authority.
H
(5) It is undeniable that the public perception of the applicant
was that she was a Muslim. The applicant was born to a
Malay family, raised as a Muslim and was given to marriage
in Islamic marriage ceremony. (Section 5 of Islamic Family
I Law (Federal Territories) Act 1984 applied)
308 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

(5a) From the respondent’s statement of defence filed in the A

applicant’s application for fasakh, the respondent was
apparently no longer seeking to determine the applicant’s
religious faith, but had instead alleged that the applicant was
no longer a Muslim and had embraced Christianity. Clearly,
in respect of this ‘kafir’ allegation, the Syarak ordains that B
making such accusation is prohibited and may harm the faith
of those who indulge in it.

(6) In this case, the applicant was alleged to be not a Muslim

on the basis of the document RY-3, as well of her conduct C
in consuming alcohol, not performing the prayers and not
fasting in the month of Ramadhan during the subsistence of
the marriage. The respondent however did not say when he
received RY-3. This aside, the dates as stated in RY-3
evoked the question of how a document, dated as it were D
on 6 March 2006, could condescend to information dated 1
June 2005. Clearly, the contents of RY-3 which formed the
basis for the said summons is far from credible, and the
reliance of the said summons on such document only made
the said summons not allowable by the court. The said E
summons was frivolous and ought therefore to be set aside.
Kes-kes yang dirujuk:
Akhbar Ali & Satu Lagi lwn. Majlis Agama Islam Negeri Sembilan [2004]
CLJ (Sya) 39 (dirujuk)
Dalip Kaur Gurbux Singh v. Pegawai Polis Daerah, (OCPD), Bukit F
Mertajam & Anor [1991] 3 CLJ 2768; [1991] 1 CLJ (Rep) 77 SC
(dirujuk)
Kamariah Ali & Satu Lagi lwn. Majlis Agama Islam Dan Adat Istiadat
Melayu Terengganu & Yang Lain [2006] 2 CLJ 168 (dirujuk)
Md Hakim Lee lwn. Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur G
[1997] 4 CLJ Supp 419 (dirujuk)
Mohammad Abdullah Moorthy (14100-099-0090-2005, Mahkamah Tinggi
Syariah Wilayah Persekutuan) (dirujuk)
Mursida Mustakim lwn. Hashim Abdullah [2005] 21 JH 143 (dirujuk)
Sia Kwee Hin lwn. Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan [1999]
2 CLJ 1 FC (dirujuk) H
Soon Singh Bikar Singh v. Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia (PERKIM)
Kedah [1999] 2 CLJ 5 FC (dirujuk)
Teoh Eng Huat lwn. The Kadhi, Pasir Mas Kelantan & Anor [1990] 2 CLJ
11; [1990] 1 CLJ (Rep) 277 SC (dirujuk)
I
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 309

A Perundangan yang dirujuk:

Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997,
s. 31
Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1993, s. 46
B
Akta Tafsiran 1948 & 1967, s. 3
Akta Tatacara Mal Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1998, ss. 5, 7(1), 8(2), 63, 244
Akta Undang-Undang Keluarga Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1984, s. 5
Kaedah-Kaedah Mahkamah Tinggi 1980, A. 18 k. 19(1), A. 19(1)(a),
C (d)
Perlembagaan Persekutuan, per. 74, 77, 160

Kitab-kitab yang dirujuk:

Kamus Undang-Undang Bahasa Inggeris Bahasa Melayu
Maksim dan Ungkapan Undang-Undang
D Pliding dan Amalan di Mahkamah Tinggi Menurut Odgers
Usul al-Fiqh al-Islamiy

Bagi pihak pemohon - Kamar Ainiah Kamaruzzaman; T/n Kamar Ainiah,

Razif & Rashidi
E
Bagi pihak responden - Fakhrul Azman Abu Hassan; T/n Azaine & Fakhrul

Dilaporkan oleh Wan Sharif Ahmad

PENGHAKIMAN
F
[1] Ini adalah satu permohonan yang dibuat oleh pemohon
untuk membatalkan saman yang dibuat oleh responden terhadap
pemohon dalam kes 14600-099-0027-2006. Berdasarkan afidavit
pihak pemohon 28 Mac 2006, pemohon telah mendakwa:
G
1. Responden telah menfailkan suatu kes terhadap pemohon
melalui saman bernombor 14600-099-0027-2006 yang
mendakwa bahawa pemohon telah menukar agama kepada
Kristian dan memohon kepada mahkamah agar mengisytiharkan
H sama ada pemohon seorang Islam atau Kristian pada tarikh
pernikahan pemohon dan responden. Pemohon juga menafikan
dakwaan yang terkandung dalam lampiran ‘RY3’ dalam saman
tersebut yang mendakwa bahawa pemohon telah memeluk
Kristian di gereja Church of Letter Day Saints di California
I pada 23 September 1988.
310 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

2. Pemohon menegaskan bahawa beliau adalah seorang Islam, A

lazim dikenali sebagai Islam dan berpegang teguh kepada ajaran
Islam serta tidak pernah mengisytiharkan diri atau membuat
permohonan untuk keluar dari Islam.

3. Pemohon mendakwa saman responden tersebut adalah diluar B

bidangkuasa mahkamah kerana ianya tidak dibuat oleh
pemohon sendiri. Pemohon mendakwa responden sebagai
orang ketiga tidak mempunyai locus standi dari segi undang-
undang memohon pengisytiharan tersebut.
C
4. Pemohon juga menyatakan bahawa tidak terdapat mana-mana
undang-undang yang membenarkan responden membuat
tindakan pengisytiharan tersebut.

5. Pemohon juga menyatakan bahawa saman tersebut tidak

mendedahkan apa-apa kausa tindakan atau pembelaan yang D
munasabah. Pemohon juga mendakwa bahawa saman
responden tersebut adalah mengaibkan, remeh, menyusahkan
serta menyalahgunakan proses mahkamah.

[2] Responden pula dalam afidavit jawapannya bertarikh 7 Jun E

2006 mendakwa:

1. Bahawa sebagai suami, dia mempunyai hak untuk memohon

pengisytiharan itu meskipun tidak ada perintah berkaitan
dengan kedudukan agama pemohon.
F
2. Mahkamah Syariah berbidangkuasa berdasarkan perkara
121(1)(A) Perlembagaan Persekutuan.

3. Responden mendakwa bahawa beliau mempunyai kausa

tindakan dan locus standi kerana beliau adalah suami kepada G
pemohon dan permohonan ini berkaitan dengan kedudukan
pernikahan responden dan pemohon.

[3] Dalam afidavit balasannya pula pemohon menyatakan bahawa

pemohon tidak pernah memeluk Kristian dan mempunyai sijil H
keahlian seperti yang didakwa oleh responden dalam afidavit
responden.

[4] Secara ringkasnya kronologi kes ini dan kes-kes yang

berkaitan kes ini seperti berikut:
I
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 311

A Tarikh Peristiwa

1. 15.04.05 Pemohon menfailkan kes fasakh terhadap

responden dalam kes 14003-014-038-2005

2. 22.07.05 Responden menfailkan penyata pembelaan

B
dan tuntutan balas. Dalam para. 49-54
Tuntutan Balas ditimbulkan isu keIslaman
pemohon

3. 5.01.2006 Mahkamah Rendah Syariah yang membicarakan

C kes itu telah memerintahkan Penyata Pembelaan
di dalam para. 48 hingga 52 dan keseluruhan
Tuntutan Balas Responden daripada perenggan
54 hingga 56 dibatalkan. Perenggan-perenggan
tersebut berkaitan dengan isu keIslaman
D pemohon.

4. 9.01.2006 Responden menfailkan permohonan untuk

menentukan kedudukan Islam pemohon dalam
kes 14600-099-0027-2006
E
5. 28.3.2006 Pemohon menfailkan permohonan ini untuk
membatalkan saman responden dalam kes
14600-099-0027-2006

Bidangkuasa
F
[5] Permohonan ini adalah satu permohonan untuk membatal
atau menolak saman yang dikemukakan oleh responden. Soalnya
sekarang adakah mahkamah berbidangkuasa mendengar tuntutan
ini. Untuk menentukan persoalan ini mahkamah merujuk kepada
G peruntukan berkaitan dengan saman. Dalam s. 7 Akta Tatacara
Mal Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1998 yang
memperuntukkan tentang cara memulakan prosiding. Seksyen 7
akta tersebut berbunyi:
7. (1) Tertakluk kepada subseksyen (2) atau mana-mana undang-
H
undang bertulis lain, tiap-tiap prosiding mal di Mahkamah
hendaklah dimulakan dengan saman.

(2) Semua prosiding berkenaan dengan mana-mana perkara yang

dinyatakan dalam Jadual Kedua hendaklah dimulakan dengan
I permohonan.
312 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

[6] Oleh kerana permohonan dalam kes tersebut tidak termasuk A

dalam jadual kedua seperti yang dinyatakan dalam s. 7(1) di atas,
maka adalah betul untuk memulakan kes ini dengan saman. Jadual
kedua memperuntukkan:
JADUAL KEDUA B
(Subseksyen 7(2))
PROSIDING YANG HENDAKLAH DIMULAKAN
DENGAN PERMOHONAN

Perkara-perkara yang berhubungan dengan undang-undang diri dan

keluarga seperti yang berikut: C

Keizinan untuk melangsungkan perkahwinan seseorang orang

belum dewasa

Pelantikan wali am
D
Perintah bagi pendaftaran perkahwinan yang dilangsungkan
berlawanan dengan undang-undang

Anggapan kematian

Pelantikan penjaga harta seseorang orang belum dewasa E

Perintah bagi penjagaan bersama harta seseorang orang belum

dewasa

Perintah bagi pengubahan kuasa penjaga harta seseorang orang

belum dewasa F
Perintah bagi pemecatan penjaga harta seseorang orang belum
dewasa

Kebenaran bagi pelupusan harta seseorang orang belum dewasa

G
Kebenaran untuk menyara seseorang orang belum dewasa
daripada pendapatan hartanya

Perintah bagi penggunaan harta modal untuk menyara

seseorang orang belum dewasa

Perintah larangan yang berhubungan dengan harta seseorang H

orang belum dewasa

Injunksi yang menghalang anak dibawa keluar dari Malaysia

Perintah untuk mengetepikan, dan injunksi yang menghalang,

pelupusan harta untuk mengecewakan tuntutan nafkah I

Injunksi terhadap perkosaan oleh suami atau isteri atau bekas

suami atau isteri
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 313

A Pengiktirafan perkahwinan yang diijabkabulkan di luar Wilayah-

Wilayah Persekutuan (Pengakuterimaan paterniti)

Pengesahan pengakuterimaan paterniti oleh perempuan dalam

‘eddah (Pembahagian harta pusaka)
B [7] Setiap saman hendaklah disertakan dengan penyata tuntutan
seperti yang diperuntukkan di dalam s. 8(2) Akta yang sama.
Seksyen tersebut berbunyi:
8. Tiap-tiap saman:
C
(a) ...

(b) hendaklah disertakan dengan suatu pernyataan tuntutan

yang hendaklah mematuhi kehendak seksyen 63.

[8] Kehendak s. 63 pula berbunyi:

D
63. (1) Tiap-tiap pernyataan tuntutan hendaklah ditandatangani
oleh plaintif atau Peguam Syarienya dan hendaklah
mengandungi:

(a) suatu pernyataan yang ringkas lagi padat, dalam

E
perenggan-perenggan yang bernombor, tentang fakta-
fakta yang dijadikan sandaran oleh plaintif dan
menunjukkan kausa tindakannya, termasuk butir-butir
mengenai apa-apa sifat khas yang atasnya plaintif
mendakwa, jika ada;
F
(b) butir-butir tuntutan yang mencukupi;

(c) suatu pernyataan tentang relief yang dituntut; dan

(d) butir-butir mengenai apa-apa permohonan lain.

G
(2) Jika lebih daripada satu kausa tindakan dijadikan sandaran,
alasan bagi setiap satu tindakan dan relief yang dituntut
berdasarkan kausa itu hendaklah dinyatakan secara
berasingan.

H [9] Sekiranya saman dan penyata tuntutan tersebut tidak teratur,

ianya tidaklah membatalkan prosiding kecuali diarahkan oleh
mahkamah. Sekyen 5 Akta tersebut memperuntukkan:
Ketakpatuhan mana-mana peruntukan Akta ini atau mana-mana
kaedah yang dibuat di bawahnya tidaklah membatalkan mana-mana
I prosiding melainkan jika Mahkamah memerintahkan sedemikian,
tetapi Mahkamah boleh, atas kehendaknya sendiri atau atas
permohonan mana-mana pihak, mengetepikan mana-mana prosiding
314 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

keseluruhannya atau sebahagiannya sebagai tak teratur, atau A

memerintahkan supaya apa-apa pindaan dibuat atas apa-apa terma
yang difikirkannya adil.

[10] Selain daripada itu tidak terdapat lain-lain peruntukan yang

secara jelas memperuntukkan tentang kuasa mahkamah untuk
B
menolak dan membatalkan sesuatu saman. Dalam permohonan ini
pemohon telah memohon untuk saman dalam 14600-099-0027-
2006 ditolak atau dibatalkan oleh mahkamah. Alasan yang
digunakan oleh pihak pemohon ialah:

a) Bahawa mahkamah yang mulia ini tidak mempunyai C

bidangkuasa untuk mendengar saman responden

b) Kes Saman No. 14600-099-0027-2006 tidak mendedah apa-

apa kausa tindakan yang munasabah
D
c) Kes Saman No. 14600-099-0027-2006 mengaibkan, remeh
atau menyusahkan dan adalah suatu penyalahgunaan proses
mahkamah.

[11] Sebetulnya alasan yang digunakan oleh pemohon untuk

membuat permohonan ini di dalam alasan (b) dan (c) secara jelas E

diperuntukkan di dalam A. 18 k. 19(1) Kaedah-Kaedah Mahkamah

Tinggi 1980. Dalam klausa tersebut dinyatakan bahawa:
19.(1) Mahkamah boleh pada mana-mana peringkat prosiding
memerintahkan supaya dibatalkan atau dipinda mana-mana F
pliding atau pengindorsan, apa-apa writ dalam tindakan itu,
atau apa-apa jua dalam mana-mana pliding atau dalam
pengindorsan, atas alasan bahawa

(a) ia tidak mendedahkan apa-apa kausa tindakan atau

pembelaan yang munasabah, mengikut mana-mana yang G
berkenaan; atau

(b) ia mengaibkan, remeh atau menyusahkan; atau

(c) ia boleh menjejaskan, menghalang atau melengahkan

perbicaraan tindakan itu dengan adil; atau H

(d) ia selainnya adalah suatu penyalahan proses Mahkamah.

dan boleh memerintahkan supaya tindakan itu digantung atau

dibuang atau penghakiman dicatatkan dengan sewajarnya, mengikut
mana-mana yang berkenaan. I
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 315

A [12] Peruntukan s. 63(1)(a) Akta Tatacara Mal Mahkamah

Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1998 di atas yang
berbunyi: “tentang fakta-fakta yang dijadikan sandaran oleh plaintif
dan menunjukkan kausa tindakannya” mempunyai implikasi yang
sama dengan A. 19(1)(a) Kaedah-Kaedah Mahkamah Tinggi 1980.
B Manakala A. 19(1)(d) kaedah yang sama pula mempunyai implikasi
yang sama dengan kuasa sedia ada mahkamah untuk mengeluarkan
perintah bagi mengelakkan penyalahgunaan proses mahkamah di
bawah s. 244 Akta Tatacara Mal Mahkamah Syariah (Wilayah-
Wilayah Persekutuan) 1998. Seksyen 244 berbunyi:
C
244. Tiada apa-apa jua dalam Akta ini boleh disifatkan sebagai
mengehadkan atau menyentuh kuasa sedia ada pada
Mahkamah untuk membuat apa-apa perintah yang perlu
untuk mengelakkan ketidakadilan atau mengelakkan
penyalahgunaan proses Mahkamah.
D
[13] Berdasarkan kepada peruntukan-peruntukan di atas,
mahkamah ini berpuashati bahawa mahkamah ini berbidangkuasa
untuk mengeluarkan perintah penolakan atau pembatalan saman
walaupun tidak mempunyai peruntukan yang jelas seperti yang
E diperuntukkan di bawah A. 18 k. 19 Kaedah-Kaedah Mahkamah
Tinggi 1980.

[14] Tiga isu yang dikemukakan pemohon kenapa mahkamah perlu

menggunakan budibicaranya untuk membatalkan saman responden
F iaitu:

a) Bahawa mahkamah yang mulia ini tidak mempunyai

bidangkuasa untuk mendengar saman responden

b) Kes Saman No. 14600-099-0027-2006 tidak mendedah apa-

G apa kausa tindakan yang munasabah

c) Kes Saman No. 14600-099-0027-2006 mengaibkan, remeh

atau menyusahkan dan adalah suatu penyalahgunaan proses
mahkamah.
H
Isu Pertama Ialah Mahkamah Tidak Mempunyai
Bidangkuasa Mendengar Saman Responden Dalam
Kes 14600-099-0027-2006

[15] Pemohon menghujahkan bahawa mahkamah ini tidak

I mempunyai kuasa mendengar permohonan tersebut. Pemohon
membezakan di antara bidangkuasa (jurisdiction) dan kuasa (power)
mahkamah untuk mendengar permohonan tersebut. Di dalam s. 46
316 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam (Wilayah-Wilayah A

Persekutuan) 1993 telah di peruntukkan tentang bidang kuasa
Mahkamah Syariah. Seksyen tersebut berbunyi:
46 (b) dalam bidang kuasa malnya, mendengar dan memutuskan
semua tindakan dan prosiding dalam mana semua pihak B
adalah orang Islam dan yang berhubungan dengan:

i. pertunangan, perkahwinan, ruju’, perceraian, pembubaran

perkahwinan (fasakh), nusyuz, atau permisahan
kehakiman (faraq) atau apa-apa perkara yang berkaitan
dengan perhubungan di antara suami isteri; C

ii. apa-apa pelupusan atau tuntutan harta yang berbangkit

daripada mana-mana perkara yang dinyatakan dalam
subperenggan (i);

iii. nafkah orang-orang tanggungan, kesahtarafan, atau D

penjagaan atau jagaan (hadhanah) budak-budak;

iv. pembahagian atau tuntutan harta sepencarian;

v . wasiat atau alang semasa marad-al-maut seseorang si

mati Islam; E

vi. alang semasa hidup, atau penyelesaian yang dibuat tanpa

balasan yang memadai dengan wang atau nilaian wang,
oleh seseorang Islam;

vii. wakaf atau nazr; F

viii. pembahagian dan pewarisan harta berwasiat atau tak

berwasiat;

ix. penentuan orang-orang yang berhak kepada bahagian

harta pusaka seseorang si mati Islam atau bahagian- G
bahagian yang kepadanya orang-orang itu masing-masing
berhak; atau

x. perkara-perkara lain yang berkenaan dengannya bidang

kuasa diberikan oleh mana-mana undang-undang bertulis.
H
[16] Pemohon menghujahkan bahawa s. 46 tersebut di atas
adalah mengenai bidangkuasa, manakala sub-perenggan 46(2)(b)(i)
hingga sub-perenggan 46(2)(b)(ix) adalah mengenai kuasa
mahkamah dalam prosiding malnya. Pemohon menghujahkan
bahawa tuntutan responden tidak termasuk di dalam sub- I
perenggan 46(2)(b)(i)-(ix) dan kalaupun ianya boleh didengar, ianya
mestilah termasuk di dalam sub-perenggan 46(2)(b)(x). Soalnya
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 317

A dimana undang-undang bertulis tersebut? Hujahan pemohon

bahawa tidak terdapat dalam mana-mana undang bertulis yang
memberi kuasa pada mahkamah untuk mendengar permohonan
tersebut di bawah prosiding mal. Pemohon tidak menafikan bahawa
soal akidah adalah di bawah di bidangkuasa Mahkamah Syariah,
B namun pemohon menghujahkan ianya terletak di bawah prosiding
jenayah dan bukan di bawah prosiding mal. Pemohon merujuk
Bahagian III Akta Kesalahan Jenayah (Wilayah-Wilayah
Persekutuan) 1997 yang memperuntukkan tentang kesalahan-
kesalahan berkaitan dengan akidah. Bahagian berkenaan
C mempunyai tajuk

‘Kesalahan-Kesalahan Yang Berhubungan Dengan Aqidah’

[17] Pemohon menghujah lagi bahawa prosiding tersebut mestilah

dimulakan oleh pihak pendakwa syarie.
D
[18] Responden menghujahkan bahawa penentuan seseorang itu
Islam atau tidak adalah di bawah bidangkuasa Mahkamah Syariah.
Responden merujuk kepada kes Dalip Kaur Gurbux Singh v.
Pegawai Polis Bukit Mertajam [1991] 3 CLJ 2768; [1991] 1 CLJ
E (Rep) 77 SC. Di dalam kes tersebut Yang Arif Hakim Mohd Yusuf
Mohammad HMA dalam perenggan 4 telah memutuskan:
Isu sama ada seseorang itu seorang Islam atau sama ada ia telah
menolak agama Islam sebelum kematiannya, tidak boleh ditentukan
F
dengan hanya memakai fakta-fakta seperti yang telah diputuskan
oleh Hakim perbicaraan, atas sebab kebetulan atau relevannya
keterangan menurut undang-undang Sivil. Isu yang serius seperti
ini memerlukan pertimbangan oleh pakar perundangan yang
berkelayakan dalam bidang falsafah undang-undang Islam. Forum
yang berkelayakan berbuat demikian adalah Mahkamah Syariah
G
[19] Responden menghujahkan bahawa kes ini yang memberikan
kuasa kepada Mahkamah Syariah bagi menentukan seseorang
tersebut adalah Islam atau tidak. Seterusnya responden merujuk
kepada kes Soon Singh Bikar Singh v. Pertubuhan Kebajikan Islam
H Malaysia (PERKIM) Kedah [1999] 2 CLJ 5. Dalam kes tersebut
responden merujuk kepada keputusan yang dibuat oleh Yang Arif
Mohammed Dzaiddin HMP di dalam perenggan 4 yang berbunyi:
Adalah jelas bahawa tujuan perundangan Enakmen-Enakmen
Negeri dan Akta ialah untuk menyediakan suatu undang-undang
I mengenai penguatkuasaan dan pentadbiran undang-undang Islam,
pembentukan dan organisasai Mahkamah Syariah dan perkara-
perkara yang berkaitan. Oleh yang demikian, bila mana
318 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

bidangkuasa dianugerahkan kepada Mahkamah-Mahkamah Syariah A

untuk mengadili perkara-perkara yang berhubung dengan memeluk
agama Islam, adalah logik bahawa perkara-perkara yang berhubung
dengan meninggalkan Agama Islam (murtad) boleh difahamkan
sebagai perlu diandaikan termasuk dan terletak di dalam
bidangkuasa Mahkamah-Mahkamah Syariah. Salah satu sebabnya B
ialah penentuan tentang kemurtadan seseorang saudara baru adalah
melibatkan penyiasatan tentang keesahan tindakan keluar dan
agama Islamnya di bawah undang-undang Islam menurut Hukum
Syarak, yang mana hanya Mahkamah Syariah yang memiliki
kepakaran dan sesuai untuk menentukannya.
C
[20] Berdasarkan keputusan tersebut, responden menghujahkan
bahawa sekiranya Enakmen atau Akta ada memperuntukkan
tentang kemasukan ke dalam Agama Islam, maka ianya juga
termasuk tentang keluar dari Agama Islam. Dalam hal ini menurut
hujahan responden lagi Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam D
(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993 di Bahagian IX
memperuntukkan kuasa-kuasa Mahkamah Syariah tentang
kemasukan ke dalam Agama Islam, maka secara tersiratnya
Mahkamah Syariah juga mempunyai kuasa dalam hal keluar dari
Agama Islam. E

[21] Untuk memutuskan isu ini, mahkamah menimbangkan hujahan

pihak-pihak dalam kes ini. Sub-perenggan 46(2)(b)(x)berbunyi:
(x) perkara-perkara lain yang berkenaan dengannya bidang kuasa
diberikan oleh mana-mana undang-undang bertulis. F

[22] Persoalannya apa yang dimaksudkan dengan undang-undang

bertulis? Akta Tafsiran 1948 dan 1967 s. 3 mendefinisikan undang-
undang bertulis:
“Written laws” means G

(a) the Federal Constitution and the Constitutions of the States

and subsidiary legislation made thereunder.

(b) ....
H
(c) ....

[23] Perkara 160 Perlembagaan Persekutuan juga mentafsirkan

“undang-undang bertulis” termasuklah Perlembagaan ini dan
Perlembagaan mana-mana Negeri. I

[24] Oleh itu undang-undang bertulis juga termasuk Perlembagaan

Persekutuan.
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 319

A [25] Persoalan penting ialah apakah Perlembagaan Persekutuan

ada memperuntukan tentang perkara ini kepada Mahkamah Syariah
dan apakah dengan ketiadaan peruntukan yang nyata
memperlihatkan bahawa mahkamah ini tiada bidang kuasa untuk
mendengar permohonan tersebut meskipun peruntukan tentang
B kemasukan Islam di peruntukkan di dalam Akta Pentadbiran
Undang-Undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993?

[26] Mahkamah merujuk Perlembagaan Persekutuan Jadual ke

Sembilan, Senarai Perundangan Perkara 74, 77 Senarai 1, Senarai
C Persekutuan Para 6(e) memperuntukkan bahawa:
Kerajaan dan Pentadbiran Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala
Lumpur, Labuan dan Putrajaya termasuk Hukum Syarak di
dalamnya setakat yang sama seperti yang diperuntukkan dalam
butiran 1 dalam Senarai Negeri dan berkenaan dengan Wilayah
D Persekutuan Labuan, undang-undang dan adat anak watan setakat
yang sama seperti yang diperuntukkan dalam butiran 13 bagi
Tambahan kepada Senarai Negeri bagi Negeri-Negeri Sabah dan
Sarawak.

[27] Manakala Senarai Negeri dalam Jadual Sembilan menyebut:

E
Kecuali mengenai Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan
Putrajaya, Hukum Syarak dan undang-undang diri dan keluarga
bagi orang yang menganuti agama Islam, termasuk Hukum
Syarak yang berhubungan dengan pewarisan berwasiat dan tidak
F berwasiat, pertunangan, perkahwinan, perceraian, mas kahwin,
nafkah, pengangkatan, kesahtarafan, penjagaan, alang, pecah milik
dan amanah bukan khairat, wakaf dan takrif serta pengawalseliaan
amanah khairat dan agama, perlantikan pemegang amanah dan
permerbadanan orang berkenaan dengan derma kekal agama dan
khairat, institusi, amanah, khairat dan institusi khairat Islam yang
G beroperasi keseluruhannya di dalam Negeri, adat Melayu, Zakat,
Fitrah dan Baitulmal atau hasil agama Islam yang seumpamanya;
masjid atau mana-mana tempat sembahyang awam untuk orang
Islam; pewujudan penghukuman kesalahan yang dilakukan oleh
orang yang menganut agama Islam terhadap perintah agama itu,
H
kecuali berkenaan dengan perkara yang termasuk dalam Senarai
Persekutuan; keanggotaan, susunan dan tatacara Mahkamah
Syariah, yang hendaklah mempunyai bidang kuasa hanya ke atas
orang yang menganut agama Islam dan hanya berkenaan dengan
mana-mana perkara yang termasuk di dalam perenggan ini, tetapi
tidak mempunyai bidang kuasa berkenaan kesalahan kecuali setakat
I yang diberikan oleh undang-undang persekutuan; mengawal
pengembangan doktrin dan kepercayaan di kalangan orang yang
menganut agama Islam; penentuan perkara mengenai hukum dan
doktrin Syarak dan adat Melayu.
320 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

Mahkamah Berpendapat Perkataan Kepercayaan/iktikad Itu A

Termasuk Permohonan Pada Hari Ini

[28] Soalnya sama ada mahkamah ini mempunyai bidangkuasa

mendengar permohonan keluar dari Islam oleh kerana tidak ada
peruntukan di dalam Undang-Undang Pentadbiran Agama Islam B
1993 telah disentuh oleh Mahkamah Persekutuan dalam kes Sia
Kwee Hin @ Sia Kooi Leng lwn. Jabatan Agama Islam Wilayah
Persekutuan [1999] 2 CLJ 1. Dalam kes tersebut Mahkamah
Persekutuan telah memutuskan dalam menolak rayuan perayu
bahawa: C

except for the fact that the juridiction of Syariah Court Wilayah
Persekutuan in conferred by the Administration of Islamic law
(Federal Territories) Act 1993 following item 6(e) of the Federal
List to ninth Schedule to the Constitution, in our judgement, for
reasons state in Soon Singh’s appeal, this appeal is dismissed with D
cost.

[29] Dengan kata lain bahawa hujah mengatakan mahkamah ini

tidak berbidangkuasa mendengar kes ini dengan hanya rujukan
terhadap Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam (Wilayah- E
Wilayah Persekutuan) 1993 adalah tidak mencukupi.

[30] Pendekatan secara implikasi atau tersirat telah di ambil dalam

beberapa keputusan Mahkamah Sivil dalam mentafsirkan bidang
kuasa Mahkamah Syariah. Dengan hormatnya saya merujuk kepada
F
beberapa petikan berikut di dalam penghakiman, Mohamed
Dzaiddin, Hakim Mahkamah Persekutuan dalam memutuskan
rayuan kes Soon Singh a/l Bikar Singh lwn. Majlis Agama Islam
Wilayah Persekutuan, Kuala Lumpur seperti yang dihujahkan oleh
responden.
G
Adalah jelas bahawa tujuan perundangan Enakmen-Enakmen
Negeri dan Akta ialah untuk menyediakan suatu undang-undang
mengenai penguatkuasaan dan pentadbiran undang-undang Islam,
pembentukan dan organisasai Mahkamah Syariah dan perkara-
perkara yang berkaitan. Oleh yang demikian, bila mana
H
bidangkuasa dianugerahkan kepada Mahkamah-Mahkamah Syariah
untuk mengadili perkara-perkara yang berhubung dengan memeluk
Agama Islam, adalah logik bahawa perkara-perkara yang
berhubung dengan meninggalkan agama Islam (murtad) boleh
difahamkan sebagai perlu diandaikan termasuk dan terletak di
dalam bidangkuasa Mahkamah-Mahkamah Syariah. Salah satu I
sebabnya ialah penentuan tentang kemurtadan seseorang saudara
baru adalah melibatkan penyiasatan tentang keesahan tindakan
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 321

A keluar dari agama Islamnya di bawah undang-undang Islam

menurut Hukum Syarak, yang mana hanya Mahkamah Syariah
yang memiliki kepakaran dan sesuai untuk menentukannya

[31] Di dalam kes Md Hakim Lee lwn. Majlis Agama Islam Wilayah
Persekutuan, Kuala Lumpur [1997] 4 CLJ Supp 419, Abdul Kadir
B
Sulaiman, hakim Mahkamah Tinggi di dalam penghakimannya:
The jurisdiction of the syariah courts given by the act, in the light
of the provision provided by para 1 of List 11 mentioned earlier,
cannot in any way limit the wider jurisdiction of the courts to deal
C over persons professing the religion of Islam in respect of any of
the matters included in para 1 thereof, as construed narrowly by
my learned brother in Lim Chan Seng, by mere fact that
jurisdiction to decide on the matter of application of the plaintiff
here is not so expressly stated in the Act. If I may call, the wider
jurisdiction given by para 1 of List 11 to the Ninth Schedule to
D
the Constitution is the jurisdiction inherent in the syariah court,
subject of course to the right to exercise that jurisdiction being
expressly given by the Act which power is within the competency
of the legislature to do under art 74.

E [32] Di dalam kes Dalip Kaur Gurbux Singh v. Pegawai Polis

Daerah, (OCPD), Bukit Mertajam & Anor [1991] 1 CLJ 7; [1991]
1 CLJ (Rep) 77, Mohamed Yusoff, Hakim Mahkamah Agung
memberi pandangannya:
Isu sama ada seseorang itu seorang Islam atau sama ada ia telah
F menolak agama Islam sebelum kematiannya tidak boleh ditentukan
dengan hanya memakai fakta-fakta seperti yang telah diputuskan
oleh Hakim perbicaraan, atas sebab kebetulan atau relevannya
keterangan menurut undang-undang Sivil. Isu yang serius seperti
ini memerlukan pertimbangan oleh pakar perundangan yang
berkelayakan dalam bidang falsafah undang-undang Islam. Forum
G
yang berkelayakan berbuat demikian adalah Mahkamah Syariah
[33] Saya berpendapat berdasarkan alasan-alasan penghakiman
dan pandangan hakim Mahkamah Sivil telah memberikan maksud
bahawa bidangkuasa mendengar kes-kes sebegini diberi secara
H implikasi kepada mahkamah ini berdasarkan kepada Senarai Negeri
Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan. Oleh yang demikian
saya menolak isu ini sebagai satu alasan untuk membatalkan saman
responden dalam kes 14600-099-0027-2006.

I
322 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

Isu Kedua Ialah Kes Saman No. 14600-099-0027-2006 Tidak A

Mendedah Apa-apa Kausa Tindakan Yang Munasabah

[34] Apa yang dimaksudkan dengan kausa tindakan? Kausa

tindakan bermaksud fakta atau kombinasi fakta yang memberi hak
untuk pengambilan sesuatu tindakan undang-undang. Mohd Radzali B
Masrum, Maksim dan Ungkapan Undang-Undang, Dewan Bahasa dan
Pustaka KL 2001 Dalam kamus Undang-Undang. Kamus Undang-
Undang Bahasa Inggeris Bahasa Melayu terbitan Fajar Bakti 1995
kausa tindakan ertinya fakta-fakta yang membenarkan seseorang itu
mendakwa. Dalam kes ini pemohon mendakwa bahawa responden C
tidak mempunyai hak untuk mendakwa kerana;

1. Persoalan Akidah adalah persoalan peribadi yang tidak boleh

dipersoalkan walaupun oleh suami.

2. Soal penentuan akidah hanya dimulakan oleh individu sendiri D

dan oleh pihak berkuasa agama.

[35] Responden pula berhujah, responden mempunyai kausa

tindakan untuk memulakan tuntutan tersebut oleh kerana:
E
1. Responden adalah suami pemohon.

2. Persoalan akidah adalah syarat utama kepada rukun nikah iaitu

suami dan isteri mestilah Islam. Ianya memberi kesan kepada
kesahan nikah pemohon dan responden
F
[36] Fakta yang tidak dipertikai ialah pihak pemohon dan
responden telah bernikah pada 8 Jun 1992. Pernikahan dibuat
mengikut Hukum Syarak dan Undang Keluarga Islam Negeri
Selangor dan didaftarkan dengan surat perakuan nikah 394/92.
Tidak ada pertikaian mengenai kesahihan pernikahan ini daripada G
kedua-dua belah pihak daripada tarikh pernikahan 8 Jun 1992
hingga pada 22 Julai 2005 apabila responden menfailkan
pembelaan dan tuntutan balas dalam kes 14003-014-0328-2005
iaitu kes tuntutan fasakh oleh pemohon. Selama 13 tahun 1 bulan
14 hari tidak ada satu permohonan dibuat oleh mana-mana pihak H
untuk mempertikaikan keIslaman pihak pemohon. Persoalan
berkenaan dengan akidah pemohon hanya timbul apabila pihak
pemohon memulakan prosiding perceraian secara fasakh terhadap
responden dalam kes tersebut. Responden sepatutnya tidak
menunggu begitu lama untuk membuat penyiasatan tentang akidah I
Pemohon sewaktu mereka berkahwin. Apakah sebelum timbul
keretakan rumah tangga pemohon dan responden langsung tidak
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 323

A ada tanda-tanda yang mencurigai responden. Permohonan sebegini

dibuat dalam keadaan seperti ini boleh menimbulkan berbagai
tohmahan tentang niat responden memulakan prosiding ini.

[37] Dalam sebutan pertama kes induk bagi kes ini iaitu kes
B 14600-099-0027-2006 pada 27 Februari 2006, mahkamah telah
dimaklumkan oleh peguam responden pada masa itu Suraya bt.
Baba, bahawa kes tersebut difail dan didengar di mahkamah ini
oleh kerana isu dalam kes tersebut telah ditolak oleh Mahkamah
Rendah Syariah atas alasan ianya di bawah bidangkuasa
C Mahkamah Tinggi Syariah. Oleh itu sebetulnya isu ini telah timbul
dalam prosiding di Mahkamah Rendah Syariah yang membicarakan
tuntutan fasakh pemohon. Dalam perenggan 56 pembelaan dan
tuntutan balas responden dalam kes fasakh tersebut dinyatakan:
dengan demikian, Defendan memohon dari mahkamah yang mulia
D
ini seperti berikut;

a) mengisytiharkan pernikahan di antara Defendan dan Plaintif

adalah tidak sah dari asal (void ab initio)

b) Plaintif diisytiharkan tidak berhak membuat sebarang tuntutan

E
ke atas Defendan secara peribadi dan ke atas harta-harta
Defendan

c) mengeluarkan satu perintah supaya satu siasatan dan taksiran

dibuat terhadap segala wang, harta dan aset yang telah
F
diberikan kepada Plaintif oleh Defendan dan hasil usaha
Defendan dan seterusnya dipulangkan kepada Defendan
keseluruhannya.

[38] Pembelaan dan tuntutan balas itu dibuat dengan tujuan

untuk mendapat perintah bahawa pernikahan yang menjadi rukun
G utama dalam tuntutan fasakh tersebut tidak wujud dan seterusnya
menafikan segala hak-hak yang timbul akibat perkahwinan tersebut.
Oleh yang demikian, isu ini bukanlah timbul dengan tujuan untuk
memastikan kesahihan pernikahan antara pemohon dan responden
tetapi sebenarnya sebagai pembelaan dan tuntutan balas dalam
H prosiding tuntutan fasakh tersebut.

[39] Oleh yang demikian, kes 14600-099-0027-2006 seolah-seolah

pembelaan bagi kes fasakh tersebut tetapi dibicarakan di
Mahkamah Tinggi Syariah kerana masalah bidangkuasa. Jika
I persoalan iktikad atau penentuan keIslamannya ini menjadi soal
dalam apa-apa prosiding di bawah Akta Undang-Undang Keluarga
Islam, maka soal itu hendaklah diputuskan mengikut kriterium
reputasi am, tanpa percubaan untuk mempersoalkan keimanan,
324 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

kepercayaan kelakuan perangai, watak perbuatan atau kemungkiran A

orang itu. Oleh itu peruntukan s. 5 Akta Undang-Undang Keluarga
Islam terpakai dalam kes ini. Seksyen 5 Akta Undang-Undang
Keluarga Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1984 berbunyi:
Jika bagi maksud-maksud Akta ini timbul apa-apa soal tentang B
sama ada seseorang tu orang Islam, soal itu hendaklah diputuskan
mengikut kriterium reputasi am, tanpa membuat apa-apa
percubaan untuk mempersoalkan keimanan, kepercayaan, kelakuan
perangai, watak, perbuatan, atau kemungkiran orang itu.

[40] Memang tidak dinafikan reputasi am pemohon adalah C

seorang Islam. Pemohon dilahirkan dalam keluarga Melayu Islam.
Di besarkan sebagai seorang Islam dan dikahwinkan dalam
upacara perkahwinan Islam. Reputasi ini begitu kukuh bahawa
pemohon adalah seorang Islam. Soalnya sekarang boleh atau
tidak seseorang, yang lain dari individu itu sendiri atau pihak D
berkuatkuasa agama memohon untuk diisytiharkan individu lain
sebagai tidak Islam.

[41] Dalam kes-kes pertukaran agama keluar dari Islam di

Malaysia, terdapat kes-kes yang didengar di Mahkamah Syariah E
dan kes-kes yang didengar di Mahkamah Sivil. Dalam kes-kes di
Mahkamah Syariah seperti kes Akhbar Ali & Seorang Lagi lwn.
Majlis Agama Islam Negeri Sembilan [1996] 10(II) JH I97,
permohonan untuk pengisytiharan dibuat oleh pemohon sendiri.
Dalam kes Nyonya Tahir pula (Kes No. 05100-099-0021-2006, F
Mahkamah Tinggi Syariah Negeri Sembilan), oleh kerana Nyonya
Tahir telah meninggal dunia, maka permohonan untuk penentuan
akidah ini dibuat oleh Majlis Agama Islam Negeri Sembilan. Begitu
juga dengan kes Mohammad Abdullah Moorthy (14100-099-0090-
2005, Mahkamah Tinggi Syariah Wilayah Persekutuan) G

[42] Dalam kes-kes di Mahkamah Sivil pula, keadaan yang serupa

berlaku. Kes Kamariah Ali & Satu lagi lwn. Majlis Agama Islam Dan
Adat Istiadat Melayu Terengganu & Yang Lain [2006] 2 CLJ 168
(Saman Pemula No. R1-24-65-2005, Mahkamah Tinggi Malaya,
H
Kuala Lumpur), kes Md Hakim Lee lwn. Majlis Agama Islam
Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur [1997] 4 CLJ Supp, Kes Soon
Singh a/l Bikar Singh lwn. Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia
[1999] 2 CLJ 5, kesemua dibuat oleh individu itu sendiri. Jika yang
terlibat meninggal dunia, waris-warisnya yang memohon
I
pengistiharan penentuan agama tersebut seperti dalam kes Dalip
Kaur Gurbux Singh lwn. Pegawai Polis Daerah Bukit Mertajam [1991]
1 CLJ 7; [1991] 1 CLJ (Rep) 77, yang dirujuk oleh pemohon dan
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 325

A responden. Kekecualian mungkin terdapat dalam kes Teoh Eng Huat

lwn. The Kadhi, Pasir Mas Kelantan & Anor [1990] 2 CLJ 11 SC,
di mana dalam kes tersebut permohonan dibuat oleh bapanya.
Namun kes tersebut perlu dibezakan kerana Susie Teoh masih di
bawah umur ketika permohonan itu dibuat oleh bapanya.
B
[43] Daripada kes-kes tersebut sama ada dari kes-kes di
Mahkamah Syariah ataupun kes-kes di Mahkamah Sivil, mahkamah
bersetuju dengan hujahan pihak pemohon bahawa hak untuk
memulakan prosiding bagi penentuan agama atau pertukaran agama
C keluar dari Islam hendaklah dimulakan sendiri oleh individu itu
sendiri atau pihak berkuasa agama jika pihak itu masih hidup. Jika
individu itu telah meninggal, hak tersebut boleh dilaksanakan oleh
waris-warisnya atau pihak berkuasa agama. Membenarkan individu
lain mempersoalkan keimanan seseorang akan membuka jalan
D kepada ruang gejala kafir mengkafir dalam masyarakat dan akan
mengkucar kacir keharmonian dalam masyarakat. Kafir-mengkafir
adalah suatu yang haram berdasarkan nas-nas yang sahih.

[44] Rasulullah s.a.w. bersabda:

E Á» ÆA Éμ§ PfMiA ÜA j°¸»A ËA µn°»BI ÝUi ½Ui Ó¿jÍÜ
™»Ah· ÉJYBu ŸÍ
(ÔiBbJ»A ÊAËi)
F Bermaksud:

Janganlah seseorang menuduh orang lain dengan fasik atau kafir,

kecuali hal itu akan jatuh pada diri si penuduh itu jika orang yang
dituduh tidak bersifat demikian.
G [45] Oleh kerana gejala kafir mengkafir itu haram, maka jalan-jalan
yang membawa kepada gejala tersebut juga tidak boleh dibenarkan.
Hukum seperti ini dinamakan dalam disiplin ilmu Usul al-Fiqh
sebagai Sadd al-Zari’.

H [46] Sadd al-Zari’ bermakna jalan-jalan yang membawa kepada

sesuatu yang diharamkan dan yang mengandungi perkara-perkara
kejahatan seperti melihat aurat seorang yang ajnabi yang boleh
membawa kepada kejahatan perzinaan. Usul al-Fiqh al-Islamiy, Mesir
t.t. hlm. 241 Sadd al-Zari’ juga adalah sebagai salah satu sumber
I hukum dalam Islam selain dari al-Quran, al-Sunnah, Ijma’ dan
Qiyas.
326 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

[47] Oleh itu, mahkamah memutuskan responden secara individu A

tidak mempunyai hak untuk mempersoalkan akidah pihak pemohon.
Hak tersebut boleh dilaksanakan melalui pihak berkuasa agama
yang mentadbirkan urusan pernikahan pemohon dan reponden.

Isu Ketiga Ialah Kes Saman No. 14600-099-0027-2006 B

Mengaibkan, Remeh Atau Menyusahkan Dan Adalah Suatu
Penyalahgunaan Proses Mahkamah

[48] Dalam isu ketiga ini soalnya sama ada saman tersebut
mempunyai salah satu atau lebih daripada perkara-perkara tersebut
C
di atas iaitu, mengaibkan, remeh, menyusahkan atau
menyalahgunakan proses mahkamah. Menurut DB Casson dalam
buku Pliding dan Amalan di Mahkamah Tinggi Menurut Odgers,
terjemahan Abd Latif Ahmad, Siti Ratnamala Nathan dan Asiah
Mohd Yusof, Kuala Lumpur, DBP, 1996 hlm. 204 membatal dan
D
meminda pliding lawan boleh dibuat dengan tujuan:

a) mungkin untuk mendedahkan keseluruhan tindakan atau

pembelaannya sebagai palsu, atau

b) plidingnya yang tidak mungkin boleh berjaya dari segi undang- E

undang dan untuk mendapatkan penghakiman sewajarnya; atau

c) untuk memaksa pihak lawan supaya meminda keseluruhan atau

sebahagian daripada pliding yang memalukan, yang pliding
pihak tersebut akan dibatalkan jika dia gagal untuk berbuat
F
demikian

[49] Isu berkenaan keIslaman pemohon ini timbul apabila

responden mendakwa bahawa pemohon beragama Kristian semasa
pernikahan mereka. Ini dapat dilihat dalam perenggan 49 penyata
pembelaan responden dalam kes 14003-014-0328-2005. G
Responden mendakwa pemohon telah memeluk agama Kristian
pada 23 September 1988 di Church Latter Day Saint dan
mendakwa pemohon masih lagi beragama Kristian sehingga tarikh
penyata pembelaan tersebut ditandatangani pada 22 Julai 2002.
Daripada perenggan tersebut ternyata bahawa responden bukan H
lagi perlu penentuan tentang keIslaman pemohon seperti yang
diminta dalam para. 10(a) penyata tuntutannya dalam kes 14600-
099-0027-2006 bahkan menuduh dan mendakwa pemohon bukan
Islam dan memeluk Kristian.
I
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 327

A [50] Berkenaan dengan tuduhan dan dakwaan kafir ini, suka

mahkamah merujuk kepada Hukum Syarak berkenaan dengan
perkara ini. Menurut fahaman Ahli sunnah Wa al-Jamaah, apabila
seseorang telah mengucap syahadah, mengaku dalam hatinya
bahawa tiada Tuhan yang lain melainkan Allah dan Nabi
B Muhammad Rasulullah, maka dia sudah mukmin maka dia tidak
menjadi kafir jika berbuat dosa walaupun dosa besar. Perbuatan
menghukum kafir atau mengkafirkan sesama Islam adalah haram
dan boleh merosakkan iman orang yang menghukumnya. Rasulullah
s.a.w. bersabda:
C
Á» ÆA Éμ§ PfMiA ÜA j°¸»A ËA µn°»BI ÝUi ½Ui Ó¿jÍÜ
™»Ah· ÉJYBu ŸÍ

D
(ÔiBbJ»A ÊAËi)

Bermaksud:

Janganlah seseorang menuduh orang lain dengan fasik atau kafir,

E kecuali hal itu akan jatuh pada diri si penuduh itu jika orang yang
dituduh tidak bersifat demikian.

[51] Sabda Rasulullah s.a.w. lagi:

F ™»Ah· oÎ»Ë É÷
¼»A if§ ¾B³ ËA j°¸»BI ÝUi B§e Å¿

Éμ§ iBY ÜA
(Á¼n¿Ë ÔiBbJ»A ÊAËi)

G Bermaksud:

Barangsiapa menuduh seseorang (muslim) dengan tuduhan kafir

atau mengatakan sebagai musuh Allah pada hal dia bukan kafir dan
bukan musuh Allah, maka orang yang menuduh itu akan ditimpa
kekafiran atau satu permusuhan dari Allah.
H
[52] Abu Hurairah meriwayatkan dari Rasulullah s.a.w. bahawa
Rasulullah bersabda:

ÆB· ÆA BÀÇfYA ÉI ÕBI f´¯ j¯B·BÍ ÉÎaÞ ¾B³ ÕÔj¿A BÀÍA

I Éμ§ O¨Ui ÜA Ë ¾B³ BÀ·
(Á¼n¿ ÊAËi)
328 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

Bermaksud: A

Apabila seseorang berkata kepada saudaranya, ‘Hai Kafir, maka

jadilah salah seorang itu kafir.

[53] Satu hadith lain, Rasulullah s.a.w. ada bersabda:

B

BÀÇ fYA ÉI Õ
B I f´¯ j¯B· BÍ ÉÎUÞ ½Uj»A ¾B³ AgA

(ÔiBbnJ»A ÊAËi)

Bermaksud: C

Apabila seseorang berkata kepada saudaranya, “Hai kafir”, maka

dia telah menetapkan (dengan ucapan itu) salah seorang memang
kafir. Tetapi jika orang itu tidak kafir, kembali kafir itu kepada
orang yang berkata.
D
[54] Daripada nas-nas diatas, dapat difahami bahawa Islam
melarang individu muslim menuduh seorang muslim yang lain
sebagai kafir.

[55] Dakwaan tentang kekafiran hanya boleh dibuat oleh

E
mahkamah atau pihak berkuasa sahaja atau oleh mana-mana orang
yang menurut perintah mahkamah atau pihak berkuasa. Oleh sebab
itu, adalah menjadi kesalahan jika seseorang individu itu menuduh
individu Islam yang lain menjadi kafir. Seksyen 31 Akta Kesalahan
Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997
F
memperuntukkan:
31 (1) Tertakluk kepada subseksyen (2), mana-mana orang yang
mengatakan atau menohmahkan dengan perkataan, sama ada
secara lisan atau bertulis, atau dengan isyarat atau gambaran
tampak, atau dengan apa-apa perbuatan, aktiviti atau G
pelakuan, atau dengan menganjurkan, menaja atau membuat
perkiraan bagi apa-apa aktiviti atau selainnya dengan apa-apa
cara, bahawa mana-mana orang yang menganut agama Islam
atau orang yang tergolong dalam apa-apa kumpulan,
golongan atau perihalan orang yang menganut agama Islam:
H
(a) adalah kafir;

(b) tidak lagi menganut agama Islam;

(c) tidak sepatutnya diterima, atau tidak boleh diterima,

sebagai menganuti agama Islam; atau I

(d) tidak mempercayai, mengikuti, menganuti, atau tergolong

dalam, agama Islam,
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 329

A adalah melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan

boleh didenda tidak melebihi lima ribu ringgit atau
dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi tiga tahun atau
kedua-duanya.

(2) Subseksyen (1) tidaklah terpakai bagi:

B
(a) apa-apa jua yang dilakukan oleh mana-mana Mahkamah
atau pihak berkuasa agama yang ditubuhkan, dibentuk
atau dilantik oleh atau di bawah mana-mana undang-
undang bertulis dan yang diberi kuasa untuk membuat
atau mengeluarkan apa-apa keputusan mengenai apa-apa
C
perkara yang berhubungan dengan agama Islam; dan

(b) apa-apa jua yang dilakukan oleh mana-mana orang

menurut atau mengikut apa-apa keputusan yang dibuat
atau dikeluarkan oleh Mahkamah atau pihak berkuasa
D sedemikian, sama ada atau tidak keputusan itu adalah
secara bertulis atau, jika bertulis, sama ada atau tidak ia
disiarkan dalam Warta.

[56] Dalam kes ini, tuduhan yang dibuat oleh responden tersebut
berasaskan suatu dokumen yang mendakwa pemohon telah
E memeluk suatu agama lain selain dari Islam iaitu Agama Kristian.
Pemohon dan responden merujuk dokumen tersebut sebagai
eks. RY3. Dokumen ini muncul sebagai lampiran dalam saman
responden terhadap plaintif kes 14600-099-0027-2006. Dalam
para. 6 penyata tuntutannya responden menyatakan bahawa
F responden mendapat tahu bahawa pemohon menukar agama
kepada Kristian pada 23 September 1988 di California iaitu di
gereja Church of Letter Day Saints dengan nombor keahlian
0005197265. Seterusnya dalam perenggan ke 8 penyata tuntutan
tersebut, responden menyatakan perlakuan pemohon semasa hidup
G bersamanya minum-minuman keras, tidak solat dan tidak berpuasa
di bulan Ramadhan.

[57] Berdasarkan kepada penyata tuntutan tersebut, responden

bergantung penuh kepada dokumen tersebut sebagai asas
H dakwaannya. Dakwaan responden bahawa pemohon meminum-
minuman keras, tidak solat dan tidak berpuasa kalaupun betul tidak
secara automatik menyebabkan shahadat pemohon menjadi gugur
(keluar Islam). Soalnya sekarang ialah apakah dengan hanya
bergantung kepada dokumen RY3 memadai untuk mengisytihar
I bahawa pemohon bukan lagi beragama Islam? Tidak ada fakta lain
yang dimasukkan di dalam penyata tuntutan responden.
Berdasarkan peraturan pliding, responden tidak boleh memasukkan
330 Laporan Syariah [2008] 1 CLJ (Sya)

fakta lain selain yang terdapat dalam plidingnya. Dalam kes Mursida A
bt Mustakim lwn. Hashim bin Abdullah [2005] 21(1) JH hal 143 ada
dinyatakan pendapat Mahkamah Rayuan Syariah Selangor tentang
isu ini.
Oleh itu kami menjelaskan bahawa mengikut prosedur, setiap pihak B
terikat kepada pliding. Mahkamah hanya boleh tertumpu
membicarakan apa-apa yang ada dalam pliding masing-masing.

[58] Walaupun kes tersebut adalah kes Mahkamah Rayuan

Syariah Selangor, mahkamah ini menghormati keputusan kes
tersebut dan mengikuti prinsip yang telah digariskan oleh C
Mahkamah tersebut. Mahkamah merujuk kepada Arahan Amalan
No. 1 Tahun 2002 yang dikeluarkan oleh Jabatan Kehakiman
Syariah Malaysia. Arahan tersebut berbunyi:
Kesan Keputusan Mahkamah Yang Lebih Tinggi D

Saya ingin menarik perhatian Y.A.A kepada keputusan Mesyuarat

Arahan Amalan Mahkamah Syariah seluruh Malaysia Bil. 3 Tahun
2002 pada 7 Mei 2002 di Johor Bahru bersamaan 25 Safar 1423
telah bersetuju dan mengesahkan untuk menerima pakai keputusan
berhubung isu-isu, fakta dan undang-undang yang sama atau ada E
persamaan yang telah diputuskan oleh Mahkamah yang lebih
tinggi hendaklah dihormati oleh Mahkamah yang lebih rendah.

Arahan amalan ini berkuatkuasa mulai 1 Jun 2002.

[59] Berdasarkan arahan amalan tersebut, keputusan mahkamah F

yang lebih tinggi hendaklah dihormati dengan tidak mengira sama
ada mahkamah tersebut daripada negeri yang sama atau tidak.
Mahkamah ini menghormati keputusan dalam kes tersebut.

[60] Dalam hujahannya pemohon telah mempertikai tentang RY3. G

Pemohon menyatakan bahawa tidak dinyatakan oleh responden bila
RY3 diterima oleh responden. Fakta ini juga pada pendapat
mahkamah adalah penting untuk menentukan bilakah sebenarnya
dikatakan responden mendapat tahu yang kononnya pemohon telah
memeluk Kristian. Dalam hujahan balasnya, responden tidak H
memaklumkan pada mahkamah ini tentang perkara tersebut dan
perkara tersebut dibiarkan menjadi satu misteri.

[61] Oleh kerana dalam isu ini RY3 adalah perkara yang
terpenting maka, mahkamah juga terpaksa meneliti RY3 tersebut
I
secara terperinci. Kedua-dua pihak dalam hujah masing-masing
menyatakan pada mahkamah bahawa RY3 tersebut bertarikh
6 Mac 2005. Dalam afidavit responden para. 6 dinyatakan:
 Amnah Shaari lwn.
[2008] 1 CLJ (Sya) Roderick John Brooks 331

A Sesalinan laporan Keahlian Gereja bertarikh 6hb Mac 2005

dilampirkan dan ditanda sebagai Eksibit RY-3

[62] Oleh itu laporan tersebut mengandungi maklumat-maklumat

pada 6 Mac 2005 ataupun sebelumnya. Di dalam RY3 juga tidak
B
ada apa-apa catatan dibuat bilakah dokumen tersebut diterima.
Apa yang menarik perhatian mahkamah ialah di dalam dokumen
tersebut ada disebut yang berbunyi:
As of June 1, 2005, Amnah Shaari was still a member of the
church of Letter Day Saints (Mormon Church) and her
C membership number is 0005197265

[63] Persoalan yang bermain di dalam fikiran mahkamah ialah

bagaimanakah dokumen yang bertarikh 6 Mac 2005 boleh
membuat laporan tentang maklumat pada 1 Jun 2005. Maklumat
D yang diikrarkan dalam afidavit tidak menyokong dengan maklumat
yang terdapat dalam dokumen yang diikrarkan. Oleh itu dokumen
isi kandungan RY3 yang menjadi sandaran responden dalam kes
tersebut adalah meragukan dan kebergantungan kes semata-mata
dengan dokumen itu tidak memungkinkan kes tersebut dibenarkan
E oleh mahkamah sebagaimana yang dikatakan oleh DB Casson
dalam buku ‘Pliding dan Amalan di Mahkamah Tinggi menurut
Odgers “plidingnya yang tidak mungkin boleh berjaya dari segi
undang-undang dan untuk mendapatkan penghakiman sewajarnya”.

[64] Oleh yang demikian saman No. 14600-099-0027-2006

F
adalah remeh dan tidak mungkin berjaya dari segi undang-undang
dan untuk mendapatkan penghakiman sewajarnya.

Keputusan

G [65] Oleh yang demikian, berdasarkan isu kedua dan isu ketiga
permohonan ini, mahkamah dengan membuat keputusan seperti
berikut:

1. Mahkamah dengan ini perintahkan saman No. 14600-099-

0027-2006 dibatalkan.
H
2. Tiada perintah mengenai kos