Panulaang Filipino
Panulaang Filipino
Panulaang Filipino
U FILIPINO
L
A
MULA SA TAONG 1990
HANGGANG
SA
KASALUKUYAN
Sa kasalukuyan, sinasalin
ang mga panitikan hindi lamang
sa mga pahayagan, magazine at
aklat, hindi lamang sa anyo ng
pelikula, palabas pantelebisyon o
kaya’y programang panradyo;
kundi sa pamamagitan din ng hi-
technology – ang Internet. Dahil
sa internet nagkaroon ng
blogging, video clipping at audio
airing na patuloy na bumubuhay
sa panitikan hindi lang ng Filipino
kundi ng ibang lahi mandin.
Patuloy na dumarami ang mga
manunulat na Pilipino sa iba’t ibang anyo
at uri ng panitikan gamit ang iba’t ibang
media dahil sa mga inumpisahang kurso
sa mga universidad at kolehiyo at
pangangasiwa ng gobyerno ng mga
pagsasanay sa mga kinakikitaang husay na
mga mamamayan. Ngunit ang kasiglahan
ng panitikan ay hindi magiging buo kung
aasahan lamang ang pagdami at pag-
usbong ng mga manunulat; kailangan din
ang pagpapahalaga at pagmamalasakit
ng mga mambabasa na katuwang sa
pagtaguyod ng panitikan ng lahi.
MULA 1990 HANGGANG
SA KASALUKUYAN:
MGA TANYAG NA
Si Virgilio S. Almario ay isa
sa mga nangungunang makata,
iskolar, at kritiko sa bansa, bukod
sa pagiging mahusay na
propesor, tagasalin, pabliser,
editor, leksikograpo, at
tagapamahalang pangkultura.
Dahil sa mga naiambag niyá sa
iba’t ibang larangan ng sining at
kulturang Filipino, lalo na sa
larangan ng panitikan, kinilála
Virgilio S. Almario siyáng Pambansang Alagad ng
makata, iskolar, at kritiko sa bansa, Sining para sa Panitikan noong
Pambansang Alagad ng Sining para sa Panitikan 2003.
Pag-ibig
(Pebrero 13, 1996)
At walang natira
Ngayong gabi, unang nalusaw ang ating damit
Nalusaw ang mata’t hintuturo ng ating magulang,
Pinagtawanan pa natin habang nalulusaw
Ang lahat ng ating ipagtapat na kasalanan,
At nalusaw kasabay ng musika ang dingding ng silid.
Ang nangyari yata, nilusaw natin ang mga ilaw
At nilusaw ang kabuuang anino’t bigat ng buong
mundo
Bago tayo nalusaw,
Tila dalawang hugis-pusong tsokolate,
Nalusaw sa sarili nating init
“Diktador”
ni Rio Alma
Tulad ng iba, nakauwi lamang siya nang
mamatay.
Sa libo-libong pumila
Upang silipin ang kanyang bangkay sa plasa
Marami ang usisero;
Ngunit may matatandang
Hindi kasi makalimot sa nakamihasnan;
May mga tagalalawigang
Nais makita ang hindi nila nakita kailanman;
May mga kabataang
Nangangarap ikompara siya sa kanyang retrato
Sa libro noong ideklara ang 20 taong
diktadurang militar;
At may mga beteranong
Nagsusuri kung siya nga ang laman ng kabaong
Upang tiyaking hindi siya makababalik
kailanman.
Si Federico Espino Licsi Jr. ay
isang Pilipino manunulat ng
wikang Ingles, isinilang sa Pasig,
isinasaalang-alang din ang pinaka-
masagana ang ani manunulat sa
Tagalog.
Nagwagi ng makailang ulit sa
Carlos Palanca Memorial Awards
for Literature sa pagsulat ng mga
tulang gigising sa kamalayang
Pilipino, itinanghal na Makata ng
FEDERICO LICSI JR. Taon ng 1996 si Licsi. Siya’y may
akda ng pitong antolohya ng mga
manunulat
tulang sa Filipino, Ingles at Kastila
LARAWAN NG ISANG ULILA
Pusong makopa. Tadyang na kawayan.
Mga matang walang alipato ni alitaptap.
Marak na pisnging may dusing ng maghapon.
Naunsiyaming bibig na humihigop ng labnaw.
Butuhang kamay na nagdidildil ng alat.
Iluwag nang itanong kung sino siya.
Sapat nang sabihing siya’y isang musmos
Na kinamatayan ng sinapupunang pinagmulan
At ng magsasakang sa kanya’y nagpunla
Sa sinapupunang yaon. Huwag, huwag
Nang ita kung sino siya. Ang dapat
Isipi’y kung paanong mabubudburan ng kutitap
Aug kanyang mga maiungkuting balintataw,
Kung paano madaramtan ng ginhawa
Ang nag-usling tadyang na kawayan,
Kung paano mapalulukso sa tuwa
Ang nababansot na pusong makopa,
Kung paano magiging ligat ang Iabnaw,
Kung paano magiging linamnam ang alat
Na kanyang hinihigop at dinidili
Sa isang madilim na sulok ng kahirapan.
Pag naisip mo ito at naisagawa,
Saka mo na itanong ang kanyang pangalan.
“Hangga’t may isang magbabasa, hindi
ako titigil sa pagsusulat.”