Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
riclín
ricne
ricseá
ríd
rideal
rídéalach
rídhamhna
ridire
ridireacht
ridiriúil
ríf
rífeáil
rífeálaí
rífeanna
rifíneach
rige
ríge
rigeáil
rigeálaí
rigéar
righ
rígh
ríghe
ridire, m. (gs. ~, pl. -rí). 1. Knight. (a) ~ (gaisce), knight (of order of chivalry); cavalier. ~ fáin, knight errant. Ridirí an Bhóthair, knights of the road. (b) (As title) An R~ Pilib de Búrca, Sir Philip Burke. (c)Chess: Knight. 2. Man of property. ~ caorach, sheep-rancher.
