Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
crúcáil
cruib
crúibín
cruicéad
cruidín
cruimh
cruinn
cruinne
cruinneas
cruinneog
cruinniú
crúiscín
cruit
cruiteachán
crúiteoir
cruithneacht
cruitire
crunca
cruóg
crúsca
crústa
crústach
crústáil
Seans gur foirm é cruinne de:
cruinn »
cruinne bain4 an domhan; meall cruinn mar an domhan
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ball ar bith den chruinne a bhfuil spás ann do dhuine nó do rud; achar atá curtha ar leith do ghnó áirithe (áit cathaoireach); comharsanacht (duine ón áit); sealúchas (teach agus áit); suíomh áirithe (m'áit sa rang; tá sé as áit)
galar cnis a thagann ina phaistí cruinne
ceann de dhá bhall chruinne bhainniúla ar ucht mná; aon rud i gcosúlacht cíche
an talamh seo uile agus a bhfuil ann agus san aer os a chionn; an chruinne; an saol; cuid den domhan (an domhan thoir, thiar); a lán, an-chuid (rinne sé an domhan oibre; bhí an domhan daoine ann; áthas an domhain)
an taobh thiar den chorp; cúl ruda (droim láimhe, coise; droim cathaoireach); barr nó mullach (droim na cruinne, droim bóthair, droim sléibhe); tonn
dúile uile na cruinne trí chéile, nádúr
staidéar ar a bhfuil d'eolas ceart ann faoi phrionsabail iompair an duine agus na cruinne agus bhundlíthe na cruinne; fíor-réasúnaíocht faoi nádúr agus thairbhe rudaí
ornáidí beaga cruinne gléasta a bhíonn fuaite ar éadaí ócáide
cruinne nó liathróid chruinn
