vitna

Cognate with Swedish vittna. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

vitna (weak verb, third-person singular past indicative vitnaði, supine vitnað)

More information infinitive (nafnháttur), supine (sagnbót) ...

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að vitna
supine (sagnbót)		vitnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vitnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vitna	við vitnum	present (nútíð)	ég vitni	við vitnum
	þú vitnar	þið vitnið		þú vitnir	þið vitnið
	hann, hún, það vitnar	þeir, þær, þau vitna		hann, hún, það vitni	þeir, þær, þau vitni

past (þátíð)	ég vitnaði	við vitnuðum	past (þátíð)	ég vitnaði	við vitnuðum
	þú vitnaðir	þið vitnuðuð		þú vitnaðir	þið vitnuðuð
	hann, hún, það vitnaði	þeir, þær, þau vitnuðu		hann, hún, það vitnaði	þeir, þær, þau vitnuðu

imperative (boðháttur)	vitna (þú)	vitnið (þið)
	vitnaðu	vitniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Close

vitna — active voice (germynd)

More information infinitive (nafnháttur), supine (sagnbót) ...

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að vitnast
supine (sagnbót)		vitnast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vitnandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vitnast	við vitnumst	present (nútíð)	ég vitnist	við vitnumst
	þú vitnast	þið vitnist		þú vitnist	þið vitnist
	hann, hún, það vitnast	þeir, þær, þau vitnast		hann, hún, það vitnist	þeir, þær, þau vitnist

past (þátíð)	ég vitnaðist	við vitnuðumst	past (þátíð)	ég vitnaðist	við vitnuðumst
	þú vitnaðist	þið vitnuðust		þú vitnaðist	þið vitnuðust
	hann, hún, það vitnaðist	þeir, þær, þau vitnuðust		hann, hún, það vitnaðist	þeir, þær, þau vitnuðust

imperative (boðháttur)	vitnast (þú)	vitnist (þið)
	vitnastu	vitnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Close

vitnast — mediopassive voice (miðmynd)

More information strong declension (sterk beyging), singular (eintala) ...

*vitnaður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vitnaður	vitnuð	vitnað	vitnaðir	vitnaðar	vitnuð
accusative (þolfall)	vitnaðan	vitnaða	vitnað	vitnaða	vitnaðar	vitnuð
dative (þágufall)	vitnuðum	vitnaðri	vitnuðu	vitnuðum	vitnuðum	vitnuðum
genitive (eignarfall)	vitnaðs	vitnaðrar	vitnaðs	vitnaðra	vitnaðra	vitnaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vitnaði	vitnaða	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu
accusative (þolfall)	vitnaða	vitnuðu	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu
dative (þágufall)	vitnaða	vitnuðu	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu
genitive (eignarfall)	vitnaða	vitnuðu	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu

Close

Icelandic