2018 VG18
 2018 VG18 se wentelbaan in die Sonnestelsel. | |
| Ontdekking [1] | |
|---|---|
| Ontdek deur | Scott Sheppard David Tholen Chad Trujillo |
| Datum | 10 November 2018 |
| Kleinplaneet-benaming | 2018 VG18 |
| Alternatiewe name | "Farout" (bynaam) |
| Kleinplaneet-kategorie | TNV |
| Wentelbaaneienskappe | |
| Epog 18 Novemver 2018 (Juliaanse dag 2458440,5) | |
| Afelium | 168,7 AE |
| Perihelium | 21,7 AE |
| Halwe lengteas | 95,2 AE |
| Wentelperiode | 929 jaar |
| Gem. anomalie | 73,77° |
| Baanhelling | 31,7° |
| Lengteligging van stygende nodus | 247,4° |
| Periheliumhoek | 32,9° |
Fisiese eienskappe |
|
| Afmetings | ~500 km |
| Skynmagnitude | 24,6 |
| Absolute magnitude | 3,25 |
2018 VG18, met die bynaam Farout, is ’n verafgeleë trans-Neptunus-voorwerp. Op ’n afstand van ~120 AE (meer as drie keer dié van Pluto van die Son af en byna twee keer die gemiddelde afstand van Eris), is dit tans (Desember 2018) die verste voorwerp in die Sonnestelsel wat nog waargeneem is (die vorige verste voorwerp was Eris). Dit is sover bekend die enigste voorwerp verder as 100 AE van die Son af, vandaar die bynaam.[2] 2018 VG18 is 'n klein, ronde voorwerp met 'n pienkerige kleur. ’n Wentelbaan om die Son duur waarskynlik sowat 1 000 jaar.[3]
Dit is egter nie naastenby die voorwerp met die grootste gemiddelde wentelbaan nie, want sy semihoofas is na raming sowat 95,2 AE (in vergelyking hiermee is die semihoofas van 2014 FE72 sowat 1 550 AE). Scott S. Sheppard, David Tholen en Chad Trujillo het 2018 VG18 ontdek terwyl hulle op soek was na die hipotetiese Planeet Nege.[4]
Eienskappe
[wysig | wysig bron]2018 VG18 se deursnee is na raming sowat 500 km en dit is dus moontlik ’n dwergplaneet.[4] Dit het ’n pienkerige kleur, wat dui op ’n hoë konsentrasie toliene op oppervlak-ys.[5]
Naam
[wysig | wysig bron]Vanweë die onsekerheid oor sy wentelbaan is die voorwerp nie genommer nie. Die Internasionale Astronomiese Unie se Kleinplaneetsentrum het dit die voorlopige naam 2018 VG18 gegee.[1] Die mense wat by die aanvanklike ontdekking betrokke was, het dit die bynaam "Farout" gegee.[5]
Wentelbaan
[wysig | wysig bron]Volgens die Kleinplaneetsentrum is 2018 VG18 se huidige wentelbaan 125 tot 130 AE, maar die spesifieke besonderhede van die baan is nog nie vasgestel nie.[1] Die JPL se kleinliggaamdatabasis beskou die onsekerheid oor sy wentelbaan tans as groter as 100%.[6] Dit kan verskeie jare van waarneming kos om die eienskappe van sy wentelbaan behoorlik vas te stel vanweë die stadige spoed van die voorwerp.[7]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Williams, G.V. (17 Desember 2018). "MPEC 2018-Y14 : 2018 VG18" (in Engels). Kleinplaneetsentrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2019. Besoek op 17 Desember 2018.
- ↑ Chang, Kenneth (17 Desember 2018). "It's the Solar System's Most Distant Object. Astronomers Named It Farout. - Orbiting 11 billion miles from the sun, this tiny world offers additional clues in the search for the proposed Planet Nine". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 April 2020. Besoek op 18 Desember 2018.
- ↑ IFL Science!Meet “Farout”, The Solar System's Most Distant Object Yet
- ↑ 4,0 4,1 "Discovered: The Most-Distant Solar System Object Ever Observed" (in Engels). Carnegie Science. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Oktober 2019. Besoek op 17 Desember 2018.
- ↑ 5,0 5,1 Strickland, Ashley (17 Desember 2018). "'Farout,' the most-distant solar system object discovered". CNN.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Maart 2020. Besoek op 17 Desember 2018.
- ↑ "(2018 VG18)". JPL Small-Body Database Browser (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 April 2020. Besoek op 18 Desember 2018.
- ↑ "'Farout!' Newfound Object Is the Farthest Solar System Body Ever Spotted". ReplaceSiteNameInsideSiteBundle (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 November 2019. Besoek op 18 Desember 2018.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie 2018 VG18.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
