Chemiese sinaps
Chemiese sinapse is biologiese skakelplekke waardeur neuronse se seine na mekaar gestuur kan word, asook na nieneuronselle soos dié in die spiere en kliere. Dit laat neurone toe om stroombane in die sentrale senuweestelsel te vorm en is uiters belangrik vir die biologiese berekenings wat onderliggend aan waarneming en gedagtes is. Dit laat die senuweestelsel toe om met ander stelsels in die liggaam in verbinding te tree en hulle te beheer.
By ’n chemiese sinaps laat een neuron senuoordraer-molekules vry in ’n klein spasie (die sinaptiese spleet) wat langs ’n ander neuron lê. Die senuoordraers word in klein sakkies, sinaptiese blasies, gehou en word deur eksositose in die sinaptiese spleet vrygestel. Hierdie molekules verbind dan met reseptore aan die postsinaptiese sel se kant van die sinaptiese spleet. Eindelik moet die senuoordraers deur een van verskeie potensiële meganismes van die sinaps verwyder word om sy werking te beëindig.
Die menslike brein bevat na raming van 1014 tot 5 × 1014 (100-500 biljoen) sinapse.[1]
Die woord "sinaps" kom van die Griekse woorde syn- ("saam") en haptein ("vasmaak"). Benewens chemiese sinapse bestaan ook elektriese en immunologiese sinapse. Sonder ’n beskrywende woord vooraan, word ’n chemiese sinaps bedoel.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Drachman D (2005). "Do we have brain to spare?". Neurology. 64 (12): 2004–5. doi:10.1212/01.WNL.0000166914.38327.BB. PMID 15985565.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Chemiese sinaps.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
