MiG-27
| Mikojan-Goerewitsj MiG-27 | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipe | Grondaanval |
| Vervaardiger | Mikojan |
| Ontwerp deur | Mikojan |
| Nooiensvlug | 20 August 1970 |
| Bekendstelling | 1975 |
| Status | In diens by buitelandse lugmagte |
| Hoofgebruikers | Russiese Lugmag (histories) Indiese Lugmag Kasakse Lugmag |
| Aantal gebou | 1 075 |
Die Mikojan-Goerewitsj Mig-27 is 'n Russiese grondaanvalsvliegtuig wat in 1970 sy nooiensvlug voltooi het en is ontwikkel vanaf die MiG-23. Die MiG-21 se tekortkoming was dat dit nie lank in die lug kon bly nie en daar is weer na die ontwerp gekyk. 'n Verlengde MiG-21 volg met beter uithouvermoë en dit is model Ye-23-11/1 genoem wat later die MiG-23 geword het. Daar is toe twee modelle ontwikkel, 'n onderskeppingsvliegtuig vir die Russiese Lugmagverdediging en 'n grondaanvalsweergawe wat deur die Russiese Taktiese Lugmag gebruik sou word vir aksie op die front. Laasgenoemde is die MiG-27 genoem.
Net soos die MiG-23 het dit oor swaaivlerke beskik. Die vlerke kon in drie posisies gestel word: 'n minimum van 16 grade vir opstyg, lae spoed en landing; middelslag van 45 grade vir normale kruisspoed en maksimum van 72 grade vir hoë snelhede en werkverrigting. Die vlerke is redelik hoog teen die vliegtuig gemonteer en die twee reghoekige luginlate vir die enkelmotor is net voor die vlerk.
Die MiG-27 is 'n verbeterde maar eenvoudiger model van die MiG-23. Dit kan stadiger en laer vlieg as die MiG-23, meer en swaarder wapens dra met beter radar en verbeterde toerusting om die missiele akkuraat af te vuur. Die MiG-27, bekend as die Flogger-D by NAVO, word onderskei van die MiG-23 deur die neus. In die MiG-27 se neus is 'n laserafstand- en rigtingtoestel asook ander sensors. Die neus maak 'n skerper hoek met die kajuit wat gelei het dat die bemannings na die vliegtuig verwys het as eendneus. Die vlieënier sit ook hoër, wat aan hom 'n beter uitsig verskaf. Die onderkant van die neus bestaan uit harde, plat glas waar die TV-opsporing en lasertoerusting geïnstalleer is.
Daar is 'n 30 mm-veelloopkanon aan die onderkant van die vliegtuig geïnstalleer wat 900 rondtes per minuut kan vuur en akkuraat is vanaf 2 000 meter. Daar is ook 'n pantser rondom die kajuit om die vlieënier teen kleingeweervuur te beskerm. Terreinvoorkomingsradar maak die vlieënier se taak makliker; laehoogtemissies plaas 'n groot las op hom.
Die MiG-27 het nie oor lug-tot-lugradar beskik nie, maar het staatgemaak op vegvliegtuigdekking oor die slagveld. Dit het ook 'n ander motoronderstel gehad en die navigasie/aanvalstelsel is aangepas vir grondaanvalle in alle weerstoestande. Die MiG-27 is na bewering ook op Sowjetse vliegdekskepe gebruik.
Die MiG-23/27 is gebruik deur Pole, Hongarye, Bulgarye, Oos-Duitsland, Roemenië en Tsjeggo-Slowakye. Die MiG-23, op 'n laer spesifikasie, is na die volgende nie-Warskouverdraglande uitgevoer: Libië, Sirië, Egipte, Etiopië, Indië, Kuba, Algerië, Irak, Afghanistan en Noord-Korea. Produksie van die MiG-27 is in die middel van die 1980's gestaak, maar dit is nog tot in 1997 in Indië deur Hindustan Aeronautics vervaardig vir die Indiese Lugmag. Dié model staan as die MiG-27M (plaaslik as die Bahadur of Valiant) bekend. Daar is ongeveer 4 000 MiG-27's gebou.
Die MiG-27 is van 1979 tot 1989 deur die Russiese Lugmag in Afghanistan gebruik. Irak het hulle vliegtuie gebruik in die Irans-Irakse Oorlog tussen 1980 tot 1988 en ook kortliks in die Golfoorlog in 1991.
Tegniese besonderhede
[wysig | wysig bron]| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 1 |
| Tipe motor | Straalmotor |
| Vervaardiger | Toemanski-turbostraler met nabrander |
| Kraglewering per motor | 11 500 kg stukrag |
| Vlerkspan | 13,97 m |
| Lengte | 17,08 m |
| Hoogte | 5,00 m |
| Vlerkoppervlakte | 37,4 m2 |
| Maks. opstygmassa | 20 300 kg |
| Maks. snelheid | 1 885 km/h |
| Operasionele hoogte | 14 008 m |
| Togafstand | 1 080 km |
| Klimvermoë | 12 007 m per minuut |
| Bewapening | Een 30 mm-kanon in romp sewe arms onder vlerke en romp vir verskeidenheid wapens |
Bron
[wysig | wysig bron]- Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9