Nieu-Seelandse Alpe
Die Nieu-Seelandse Alpe of Suid-Alpe (Engels: Southern Alps; Māori: Kā Tiritiri o te Moana) is 'n bergreeks wat oor die grootste deel van Nieu-Seeland se Suideiland streek en sy grootste hoogtes aan sy westekant bereik. Die sentrale kerngebied met hoogtes van meer as 1500 meter strek oor sowat 360 kilometer met 'n gemiddelde breedte van omtrent 50 kilometer. Mount Cook is met 3 724 meter bo seevlak die hoogste bergpiek van Nieu-Seeland, gevolg deur Mount Tasman met 3 497 meter.
Die Nieu-Seelandse Alpe skei die wateropvanggebiede van die digter bevolkte ooskus van dié van die weskus.[1] Op politieke vlak vorm die Nieu-Seelandse Alpe die grens tussen die streke Marlborough, Canterbury en Otago in die suidooste asook Tasman en West Coast in die noordweste.
Die Nieu-Seelandse Alpe is op verskeie punte soortgelyk aan die Europese Alpe. Hulle bereik hoogtes soos die Oos-Alpe en is gedeeltelik met ys bedek. Kenmerkende bergpieke met goed onderskeibare piekvorme is dikwels te vinde. Hulle is in 'n koelgematigde klimaatsone geleë, en is, as gevolg van Nieu-Seeland se lae bevolkingsdigtheid, met woude bedek. Die geomorfologie is vergelykbaar, alhoewel die hange aan die noordweste skielik na die kus daal. Van die berge in die Nieu-Seelandse Alpe is die hele jaar met sneeu bedek en dus geskik vir wintersportsoorte soos ski en sneeuplankry.
Die Nieu-Seelandse Alpe behoort tot die Stille Oseaan se Ring van Vuur, vervolgens is vulkaanuitbarstings en aardbewings algemeen.
Verwysings
[wysig | wysig bron]Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Nieu-Seelandse Alpe.- (en) "Southern Alps". Encyclopædia Britannica. Besoek op 28 April 2019.
