Bandera de la República Popular China

Bandera de la República Popular China
Datos
Entidá	República Popular China
Fecha d'adopción	27 de setiembre de 1949 (75 años)
Proporción	3:2
Colores	bermeyu (#EE1C25); mariellu (#FFFF00)
Elementos representaos	estrella de cinco puntes (oru); campo (es) (bermeyu)
Diseñador	Zeng Liansong

Pa ver otros usos d'esti términu, Bandera de China.

La bandera de la República Popular China ye un pañu de color coloráu que simboliza la revolución, con cinco estrelles marielles de cinco puntes que simbolicen de la mesma la unidá del pueblu revolucionariu so la direición del Partíu Comunista de China. Como puede apreciase, les estrelles pequeñes apaecen empobinaes escontra la estrella de mayor tamañu.

La bandera foi diseñada por Zeng Liansong, un ciudadanu de Zhejiang y en China ye conocida como 五星红旗 (en pinyin Wǔ Xīng Hóng Qí) que significa 'la bandera colorada de los cinco estrelles'. Ye izada tolos díes na Plaza de Tiananmén pol Exércitu Popular de Lliberación, al soníu del himnu nacional chinu, la Marcha de los voluntarios, anque cuando la fecha ye 1 d'ochobre, fiesta nacional, la bandera se iza con una ceremonia especial previa al desfile militar.

Reglamentos

La llei actual sobre la bandera nacional foi aprobada pola XIV Xunta del Comité Permanente nel VII Congresu de l'Asamblea Popular Nacional de la República Popular China, el 28 de xunu de 1990, y aplicóse a partir del 1 d'ochobre de 1990. El puntu principal de la llei yera non yá establecer normes sobre cómo fabricar correutamente la bandera china, tamién sobre cómo se debe faela ondear. La llei fai fincapié de la mesma en que la bandera nacional ye "el símbolu y sellu de la República Popular China" y que tol mundu "tien d'amosar respetu y curiáu a la Bandera Nacional ensin la discriminación yá que otra manera podríen dir a la cárcel".

Significáu

Interpretación

Según la interpretación actual del gobiernu chinu no referente a la bandera nacional, el fondu de color coloráu brillante simboliza la revolución del pueblu, y el color doráu foi utilizáu pa "destacar" sobre'l color coloráu. La rellación ente los cinco estrelles representa la unidá del pueblu chinu so la direición del Partíu Comunista de China. La orientación amuesa que dicha unidá tien de xirar siempres en redol a un centru (nesti casu, el partíu, pos ye quien guía al pueblu). Na descripción orixinal de la bandera que realizó Zeng, la estrella más grande simboliza'l Partíu Comunista Chinu, y los cuatro estrelles de menor tamañu que la arrodien y tán empobinaes escontra ella simbolicen les cuatro clases sociales, mentaes por Mao Zedong nel so llibru "Sobre la dictadura democrática del pueblu" (faciendo referencia al conceutu comunista de la Dictadura del proletariáu)

Trabayadores (工,gōng);
Llabradores (农, nóng);
La "pequeña burguesía" (城市小资产, chéngshì xiǎozīchǎn, o más xeneralmente 商, shāng: comerciante)
La "burguesía nacional" (民族资产, mínzú zīchǎn. Más convencionalmente: 学, xué)

Los cinco estrelles que formen la elipse representen el territoriu chinu (incluyendo Mongolia Esterior), cola forma d'una fueya de begoña.

Dacuando afírmase que los cinco estrelles de la bandera representen los cinco mayores grupos étnicos. Esto considérase xeneralmente como una errata proveniente de la bandera de les Cinco races so una unión (五族共和, pinyin: wǔzú gōnghé) utilizada pol Gobiernu de Beiyang (1912-1928) y la República de China, que les sos franxes en distintos colores representaben los Han, manchúes, mongoles, los hui (dacuando nómase-yos como musulmanes por ser de mayoría musulmana) y los tibetanos.

Aparte, el númberu cinco (hai cinco estrelles representaes na bandera) ye tradicionalmente una figura de "auspicioso" na cultura china al igual que'l color coloráu, que por una coincidencia ye tamién el símbolu de la revolución socialista y del movimientu comunista polo xeneral.

Simbolismu de la República Popular de China

La bandera china ye un emblema de fuerte identidá pa la población china, sobremanera teniendo en cuenta que los sos colores provienen de la China tradicional. El mariellu yera'l color imperial, rellacionáu col emperador y la so familia, anque'l gobiernu de la República Popular China critica con frecuencia les dinastíes imperiales chines. El color coloráu, otra manera, gocia de mayor popularidá, yá que s'acomuñar cola felicidá, la suerte o'l matrimoniu. El colloráu, magar tou, foi tamién utilizáu por distintes dinastíes a lo llargo de la Historia, especialmente na ornamentación de palacios.

La bandera, otra manera, acomúñase dacuando con manifestaciones de nacionalismu chino. Asina, mientres la primer conmemoración del Día de la Emancipación llevada a cabu nel Tíbet el 28 de marzu de 2009, Zhang Qinghe, secretariu del Partíu Comunista de China pa la Rexón Autónoma del Tíbet, anunció: "La bandera con cinco estrelles siempres va volar sobre'l Tíbet". Hai de solliñar el conflictu actual nel país asiáticu pola cuestión d'identidá del pueblu tibetanu, qu'esixe'l derechu a l'autodeterminación, y les tirantes rellaciones frutu de dellos desalcuerdos ente'l Gobiernu chinu y el Dalai Lama.

Construcción de la bandera de la República Popular de China

Historia del diseñu

El 4 de xunetu de 1949, el sestu grupu de trabayu del Comité Preparatorio de la Nueva Conferencia Consultiva Política asitió un anunciu nel que se solicitaben diseños pa la nueva bandera nacional del pueblu chinu. L'anunciu publicar en dellos diarios mientres un periodu entendíu ente'l quince y el ventiséis de xunetu. La llista de requisitos pal diseñu de la bandera nacional tamién se publicar nel anunciu: Carauterístiques propies de China (Xeografía, nación, hestoria, cultura, etc), carauterístiques rellacionaes con política (comunismu) y la forma tenía de ser rectangular, con una rellación ente llargor y anchor del 3:2. El color principal tenía de ser el colloráu brillosu (idea de Zhou Enlai), siendo similar a la Bandera de la URSS.

Zeng taba trabayando en Shanghai nel momentu en que se publicó l'anunciu, quería crear un diseñu pa espresar el so entusiasmu patrióticu pel nuevu país. La inspiración pal diseñu provién de les estrelles rellumando nel cielu nocherniegu. Pensó entós nun proverbiu chinu "Pruyimientu de les estrelles, pruyimientu de la lluna" (盼星星盼月亮). Más tarde, diose cuenta de que'l Partíu Comunista Chinu yera'l salvador del pueblu chinu, dende'l so puntu de vista, y tenía de tar representáu pola estrella más grande. La introducción de les otres cuatro más pequeñes vieno d'un artículu "Sobre la dictadura democrática del pueblu", escritu por Mao Zedong nel qu'asitió al pueblu chinu como unu formáu por cuatro clases sociales. Dempués de trabayar nos detalles del allugamientu de les estrelles y el so tamañu, unvió los sos "Cinco estrelles nun campu colorao "(紅地五星旗).

A partir del 20 d'agostu, un total de 2992 diseños fueron unviaos a la comisión del pabellón, qu'incluyíen tamién les aportaciones de los miembros del propiu comité, como ye'l casu de Guo Moruo y Tan Kah Kee. Del 16 al 20 d'agostu fuéronse escoyendo los diseños nun hotel de Beixín, de los cualos quedaron solamente 38.

Na mañana del 23 de setiembre, los representantes aldericaron sobre les banderes nacionales, pero nun se llegó a nenguna conclusión. A dalgunos nun-yos gustaba'l simbolismu que Zeng axuntaba a los cuatro estrelles más pequeñes, y díxose que nun se debería incluyir a la burguesía. El diseñu preferíu por munchos, ente ellos Mao Zedong, consistía nuna bandera colorada con una estrella mariella na esquina cimera izquierda y una franxa horizontal del mesmu color que representaba al rio Mariellu, en redol al cual diz la lleenda que surdió la civilización china. Sicasí, Zhang Zhizhong criticar porque, al so paecer, la franxa dorada representaba'l desgarramiento del país, que s'atopaba na Guerra Civil China.

Na nueche, Peng Guanghan encamentó'l diseñu de Zeng a Zhou Enlai, y ésti amosóse satisfechu con él y pidió una copia más grande. Tan Kah Kee y Zhou aconseyaron a Mao que lo escoyera yá que, al so paecer, les carauterístiques polítiques son más importantes que les carauterístiques xeográfiques de China, polo que nun había necesidá d'incluyir la franxa horizontal que representaba'l ríu Mariellu. Dos díes más tarde, Mao tuvo una xunta na so oficina alrodiu de la bandera. Convenció a toos a adoptar el diseñu de Zeng con dellos llixeros cambeos. Acordies colos alderiques nel Hotel Beijing, la focete y el martiellu del diseñu orixinal de Zeng fueron retiraos yá que yera abondo similar a la Bandera de la Xunión Soviética. El 27 de setiembre de 1949, el diseñu de Zeng modificáu foi escoyíu por unanimidá na Primer Sesión Plenaria.

El 29 de setiembre, la nueva bandera foi publicada nel Diariu del Pueblu por que'l diseñu pudiera ser copiáu por otres autoridaes llocales. La bandera foi presentada oficialmente na Plaza de Tiananmén de Beixín el 1 d'ochobre de 1949, el mesmu día que se proclamó la fundación de la República Popular China. La primer bandera na plaza de Tiananmén foi cosida por Zhao Wenrei, una cordurera, quien terminó la xera en redol a la una de la tarde'l 30 de setiembre. A Zeng foi-y difícil creer que'l so diseñu fuera finalmente l'escoyíu, por cuenta de la falta del martiellu y el focete na estrella grande.

Otres banderes vixentes

Hong Kong y Macáu

Amás de la nacional, otres banderes son vixentes na República Popular China. Ye'l casu de les bandera de les Rexones Alministratives Especiales de Ḥong Kong y Macáu, adoptaes en febreru de 1990 y avientu de 1999 respeutivamente. Sicasí, por cuenta de una orde aprobada pol Comité Central del Partíu Comunista de China y l'Oficina Xeneral del Conseyu d'Estáu, les ciudaes y les provincies yá nun tán autorizaes a adoptar los sos propios símbolos, polo que Hong Kong y Macáu son les úniques esceiciones. L'usu precisu de les banderes rexir poles lleis aprobaes pol Congresu Nacional del Pueblu.

Exércitu Popular de Lliberación

Cuatro banderes son usaes poles fuercies armaes chines. El so diseñu ye bastante paecíu a la bandera nacional, pero los cuatro estrelles pequeñes nun tán y nel so llugar apaecen los caráuteres chinos "八一", que signifiquen lliteralmente 'ocho unu', pero faen referencia a la fecha na que foi fundáu l'exércitu pol Partíu Comunista Chinu: 1 d'agostu de 1927. La bandera foi creada, sicasí, en xunu de 1949. Ye usada nes ceremonies y desfiles oficiales con un estil decoráu con una espiral colorao y mariello acompañada de les banderes de les Fuercies Terrestres, Marines y Aérees.

Banderes rellacionaes col PCCh

La bandera del Partíu Comunista de China ye abondo similar a la bandera de la Xunión Soviética y l'usada d'antiguo polos bolxeviques. El so diseñu ye simple: ye totalmente colorada y na esquina cimera izquierda apaez el símbolu del partíu, una versión alternativa a la común del focete y el martiellu. El diseñu foi adoptáu en 1996.

La bandera de la Lliga de la Mocedá Comunista de China foi adoptada'l 4 de mayu de 1950 pol Comité Central de la LJC, dempués de ser aprobada pol Comité Central del Partíu Comunista de China. El diseñu foi supervisáu por líderes del Partíu, como Zhou Enlai o'l mesmu Mao. El fondu de la bandera ye de color coloráu y el cantón esquierdu ta ocupáu por una estrella mariella de cinco puntes inscrita nun círculu tamién mariellu. Esti motivu representa a los mozos de China xuníos en redol al Partíu Comunista.

La bandera del Cuerpu de Mozos Pioneros de China amuesa una estrella mariella de cinco puntes xunto a una antorcha sobre fondu coloráu. La estrella representa'l lideralgu del Partíu Comunista de China, l'antorcha representa la rellumanza del comunismu y el fondu coloráu representa'l trunfu de la revolución.