François Villon

François Villon
Vida
Nacimientu	París, 1431
Nacionalidá	Reinu de Francia
Llingua materna	francés medio (es)
Muerte	Francia, 1463 (31/32 años)
Estudios
Estudios	Universidá de París
Llingües falaes	francés medio (es) ; francés
Oficiu	poeta, lletrista, escritor
Llugares de trabayu	París
Trabayos destacaos	Balada de los ahorcados (es) ; Le Testament (en) ; Épître à Marie d'Orléans (en)
IMDb	nm0898400

François de Montcorbier o de Loges, llamáu François Villon (1431, París – 1463, Francia) foi un poeta francés del Sieglu XV.

La so creación más celebrada ye Ballade des pendus (Balada de los aforcaos n'asturianu), escrita cuando esperaba la so execución na forca.

Los datos alrodiu de la vida de François Villon son inciertos. Dizse siempres d'él que yera un marxinal. Quien s'empunxeron a siguir el so itinerariu y a estudiar el so obra pintar como'l más pernomáu y xenuinu precursor de la poesía maldita. Foi encarceláu en dalguna ocasión.

La so vida

Nacíu n'abril de 1431 o 1432, saber según los rexistros de la Universidá de la Sorbona y polos archivos xudiciales, que'l so verdaderu nome foi François de Montcorbier. El so padre, probablemente orixinariu d'una aldehuela de la Borgoña, dexó la provincia pa establecese na capital. La madre, nacida en Berry o en Anjou, enviudó cuando François yera entá bien pequeñu. Por motivos desconocíos la madre confió-y el neñu al maestru Guillaume de Villon, canónigu y capellán de Saint-Benoît-le-Bétourné, que'l so apellíu adoptó en prueba de gratitud. Estudió na facultá d'Arte, pero en llogrando una llicenciatura, desdexa l'estudiu pa correr detrás de l'aventura. A partir d'esta dómina, la so vida va tener por telón de fondu la guerra de los Cien Años y el so cortexu de brutalidaes, fame y epidemies. Acusáu d'asesinar al relixosu Philippe Sermoise, el so rival n'amores, ye obligáu a fuxir de París, pero llogra'l perdón en xineru de 1456. Poco dempués participa nel robu del Colexu de Navarra. Ente 1456 y 1461, prosigue les sos andances pol Valle del Loira, ye encarceláu nel branu de 1461, pero lliberáu dellos meses más tarde con ocasión d'una visita de Lluis XI. De vuelta a París, escribe Le Testament y ye arrestáu una vegada más en 1462. Ye torturado y condergáu a la forca, pero'l xuiciu va ser casáu n'apelación en xineru de 1463. La pena ye conmutada por diez años de destierru de París. Piérdese'l so rastru dempués d'esti últimu episodiu.

La so obra

Villon nun anovó la poesía del so tiempu, sinón que dio una nueva vida a motivos heredaos de la cultura medieval qu'él conocía a la perfeición y animar cola so propia y orixinal personalidá. Asina, toma a contrapié l'ideal cortés, invierte los valores almitíos celebrando a les xentes destinaes al patíbulu, apúrrese d'acordies a la descripción burlesca o a les chancies xubíes de tonu, y multiplica les innovaciones nel llinguaxe. Pero la estrecha rellación que Villon establez ente los eventos de la so propia vida y el so poesía llevar a dexar igualmente que la murnia y la murria apoderar de los sos versos. Le Testament (1461), que ye considerada como la so obra capital, inscríbese como un allongamientu del "Legáu" (1456), al que se-y llama comúnmente, el "pequeñu testamentu". Esi llargu poema de 2023 versos ta marcáu pola congoxa de la muerte a la que'l mesmu Villon acababa de ser condergáu y recurre, con una singular ambigüedá, a un amiestu de reflexones sobre'l tiempu, amargoses chances, invectivas y fervor relixosu. Esta combinación de tonos contribúi a dar a la obra de Villon una sinceridá patética que la singulariza al respective de la de los sos predecesores.

Villon, ignoráu pol so tiempu, ye redescubierto nel sieglu XVI primero que Marot publicar. Les sos balaes fueron readaptadas pol poeta húngaru György Faludy nos años 1930, con muncho ésitu.

Obres principales

El Legáu (o Pequeñu Testamentu) (1456).
El Testamentu (o Gran Testamentu) (1461).
La Balada de los aforcaos (1463).
La Balada del Bon conseyu
Ballade des menus propos.
La Balada de los Proverbios.

Ver tamién

Los poetes malditos

Referencies

↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ ^3,0 ^3,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 119284140. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
↑ Identificador CONOR.SI: 25847139. Afirmao en: CONOR.SI.

Enllaces esternos

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a François Villon.

Balada de los aforcaos o "Epitafiu de Villon" en Descontexto
Esbozu biográficu sobre'l poeta páxina web en francés
Estudio sobre la obra de Villon (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

[205eabda4a2cf7d4f8ede558f514fc289fb74afd-1] Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

[abc9457dcf728dd069b8ed5b2e1a86035cf2b679-2] Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

[23912f865cdef20794bb35412079b2461e777e77-3] 3,0 ^3,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 119284140. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.

[b1d64320fb92bea0c4d27bd58d17118007cef654-4] Identificador CONOR.SI: 25847139. Afirmao en: CONOR.SI.

[1]

[2]

[3]

[4]