Стэван Мокраняц

Стэван Мокраняц
Стеван Мокрањац
партрэт працы Ураша Прэдзіча
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	9 студзеня 1856(1856-01-09)
Месца нараджэння	Негацін[d], абшчына Негацін[d], Сербія
Дата смерці	28 верасня 1914(1914-09-28) (58 гадоў)
Месца смерці	Скоп’е, Скопская акруга[d], Каралеўства Сербія
Месца пахавання	Новыя могілкі[d]
Краіна	Сербія
Альма-матар	Бялградскі ўніверсітэт Лейпцыгскі ўніверсітэт (1887) Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар хормайстар скрыпач
Інструменты	скрыпка
Жанры	харавая музыка, духоўная музыка
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стэван Мокраняц (сербск.: Стеван Мокрањац, сапраўднае прозвішча Стая́навіч, сербск.: Стојановић, 9 студзеня 1856, Негацін — 28 верасня 1914, Скоп’е) — сербскі кампазітар і хормайстар.

Біяграфія

Дом кампазітара

Нарадзіўся 9 студзеня 1856 года ў Негаціне. Вывучаў кампазіцыю ў Лейпцыгу ў С. Ядасана і Карла Райнеке, а таксама ў Мюнхене ў Райнбергера. У 1887—1914 гадах узначальваў хор Бялградскага пеўчага таварыства, з якім гастраляваў у шматлікіх еўрапейскіх краінах, у тым ліку ў Расійскай імперыі ў 1896 годзе.

У 1889–1893 гадах быў другой скрыпкай Бялградскага струннага квартэта, першага ў Сербіі. У 1899 стаў адным з заснавальнікаў музычнай школы ў Бялградзе, дырэктарам якой ён заставаўся да смерці

Член Сербскай акадэміі навук і мастацтваў з 1906, старшыня Таварыства сербскіх музыкантаў з 1907.

Бюст у Бялградзе

Сканаў у горадзе Скоп’е 28 верасня 1914 года.

Стэван Мокраняц на купюры наімналам 50 дынараў

Творы

Асноўнымі творамі Мокраняца з'яўляюцца 15 своеасаблівых сюіт для хору з салістам без суправаджэння «Руковеты» (букеты песень); гэта апрацоўкі народных песень — сербскіх, харвацкіх, славенскіх, македонскіх, чарнагорскіх і інш. Да лепшых з іх адносяцца 6-ы рукавет — «З маёй радзімы» («Песня пра Гайдука Вельку») (1892) і 10-ы — «З Охрыды» (1901). Харавыя творы Мокраняца вельмі папулярныя ў былой Югаславіі і ўваходзяць у рэпертуар прафесійных і аматарскіх хораў.

Літаратура

• «Советская Музыка», Ямпольский И., № 4, 1956
• «Стеван Мокраньяц и сербская музыка», М. 1958
• «Стеван Мокрањац», Коньович П., Белград, 1956

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Стэван Мокраняц
• Біяграфія на сайце Сербскай акадэміі навук і мастацтваў Архівавана 2 кастрычніка 2013. (серб.)
• Біяграфія на сайце srpskaenciklopedija.org (серб.)