Leopold II, car Svetog Rimskog Carstva

Leopold II
Leopold II
Car Svetog rimskog carstva
Vladavina	30. septembar 1790. - 1. mart 1792.
Prethodnik	Josip II
Nasljednik	Franjo II
Krunidba	9. oktobar 1790.
Kralj Ugarske i Kralj Češke
Vladavina	20. februar 1790. - 1. mart 1792.
Prethodnik	Josip II
Nasljednik	Franjo II
Krunidba	15. novembar 1790.
Veliki vojvoda Toskane
Vladavina	18. august 1765. - 22. juli 1790.
Prethodnik	Franjo I
Nasljednik	Ferdinand III
Supružnik	Marija Ludovika Španska
Djeca	Marija Terezija, kraljica Saksonije; Franjo II, car Svetog Rimskog Carstva; Ferdinand III, veliki vojvoda Toskane; Karlo, vojvoda Tešina; Aleksandar Leopold; Josip Antun; Marija Klementina, vojvotkinja od Kalabrije; Antun Viktor; Ivan; Rainer Josip; Ludovik Josip; Rudolf Ivan
Dinastija	Habsburg-Lotaringija
Otac	Franjo I, car Svetog Rimskog Carstva
Majka	Marija Terezija Austrijska
Rođenje	5. maj 1747 ; Beč, Austrija
Smrt	1. mart 1792; Beč, Austrija

Leopold II (njemački: Peter Leopold Josef Anton Joachim Pius Gotthard; italijanski: Pietro Leopoldo Giuseppe Antonio Gioacchino Pio Gottardo; 5. maj 1747 – 1. mart 1792) bio je car Svetog Rimskog Carstva i kralj Ugarske i Češke od 1790. do 1792. godine. Prije toga je bio veliki vojvoda Toskane od 1765. do 1790. godine. Kao sin cara Franje I i njegove supruge Marije Terezije, bio je umjereni zagovornik prosvijećenog apsolutizma.

Biografija

Bio je treći sin Marije Terezije Austrijske i Franje I, cara Svetog Rimskog Carstva. Kako je imao dvojicu starije braće, nije se činilo vjerovatnim da će naslijediti krune svojih roditelja. Zato je bio pripreman za karijeru u Crkvi, ali njegove teološke studije učinile su ga samo nesigurnijim u Crkvu.^[1]

Po smrti njegovog starijeg brata Karla Josipa bilo je odlučeno da će Leopold naslijediti očevo veliko vojvodstvo Toskanu, u kojem je bila uspostavljena sekundogenitura, odnosno pravilo da je naslijeđuje drugi sin vladara.^[2]

Dana 5. augusta 1764. oženio je Mariju Ludoviku Špansku, kćer kralja Karla III Španskog. Sa Marijom Ludovikom je imao šesnaestero djece.^[3]

Smrt brata Josipa II bez djece 20. februara 1790. godine dovodi ga na prijestolje. U trenutku kada je njegov nepopularni brat Josip II osjetio da umire, poslao je Leopoldu poruku da dođe u Beč, što je bilo kulturno odbijeno.

U doba početka Francuske revolucije nije se odazivao pozivima da interveniše.^[4] Sam je bio prilično liberalan, zauzimao se za ukidanje smrtne kazne. Iznenada je umro 1. marta 1792. godine. Bilo je glasina da je zbog svojih liberalnih pogleda otrovan. Naslijedio ga je sin Franjo II.