| dbo:abstract
|
- Kontemplace (z lat. contemplatio) je nejvyšší stupeň modlitby; stav přímého patření na Boha člověkem, nakolik je to v tomto životě možné; „nazírání“. Mimo křesťanství se paralelní jevy (tj. soustředění, jehož předmětem není nic jednotlivého ve světě) zpravidla označují ne jako kontemplace, nýbrž jako meditace; v křesťanství ovšem výraz "meditace" znamená spíše soustředění na konkrétní téma a jeho diskurzivní promýšlení. (cs)
- La contemplació és l'estat espiritual que apareix en l'ésser humà quan practica el silenci mental. El silenci mental s'aconsegueix amb l'allunyament de pensaments i sensacions. Es pot treballar perquè aparegui mitjançant la meditació o l'oració en silenci. El despreniment de manera material sorgirà com a resultat de la pràctica. La pràctica es pot acompanyar de lectures que inspirin la persona a continuar en el silenci intern i l'il·lustrin sobre com altres van aconseguir que aquest estat espiritual succeís. Apareix, ja que no la podem provocar voluntàriament, sinó només meditant en silenci sense buscar-ho. La contemplació ha estat practicada des de temps immemorials per la humanitat. La paraula contemplació deriva del contemplatio llatí, que al seu torn deriva de templum (temple), un lloc reservat per a activitats religioses o espirituals. (ca)
- التفكر تصرف القلب في معاني الأشياء لدرك المطلوب. وقيل: هو إحضار ما في القلب من معرفة الأشياء. وقيل: هو العبارة عن الشيء بأسهل وأيسر من لفظ الأصل. التفكر أو التدبر أو إمعان الفكر أو الاستبصار هو إطلاق الفكر والعقل في أمر أو شيء ما. وهو وفق مفاهيم التصوف تصرّف القلب بالنظر في الدلائل. يعد التدبر وفق المفهوم الديني أحد أنواع الصلوات والتأمل في الكون. (ar)
- Kontemplation (von lateinisch contemplatio „Richten des Blickes nach etwas“, „Anschauung“, „[geistige] Betrachtung“) ist in philosophischen und religiösen Texten die Bezeichnung für ein konzentriertes Betrachten. Dies entspricht ungefähr dem Begriff ϑεωρία (theōría) in der griechischen Philosophie. In erster Linie geht es dabei um Betrachtung eines geistigen, ungegenständlichen Objekts, in das man sich vertieft, um darüber Erkenntnis zu gewinnen. Im religiösen Kontext ist das Objekt oft eine Gottheit oder deren Wirken. Kontemplation präsentiert sich als intuitive Alternative oder weiterführende Ergänzung zum diskursiven Bemühen um Erkenntnis. Wenn im menschlichen Leben die Betrachtung eine dominierende Rolle spielt, spricht man von einer theoretischen oder kontemplativen Lebensform oder -phase (lateinisch vita contemplativa) im Gegensatz zur „praktischen“ Lebensweise, dem auf äußere Aktivität ausgerichteten „tätigen“ Leben (vita activa). Das Spannungsverhältnis und die Rangordnung zwischen Betrachtung und Aktivität zählt seit der Antike zu den am intensivsten diskutierten Themen der philosophischen und religiösen Ethik. In der Antike und im Mittelalter herrschte in tonangebenden intellektuellen Kreisen die Auffassung vor, dass die Beschaulichkeit die beste Daseinsform sei, da sie die wertvollsten Früchte erbringe. Dies änderte sich jedoch in der Neuzeit, vor allem in der Moderne; die herkömmliche Überzeugung, dass kontemplative Reflexion einen privilegierten Zugang zu besonders wichtigen Einsichten biete, stieß auf zunehmende Skepsis. Kontemplationskonzepte wurden zuerst in antiken Philosophenschulen ausgearbeitet. Im Christentum wird die Kontemplation seit der Zeit der Kirchenväter als Ausrichtung auf Gott geschätzt, gepflegt und in spiritueller Literatur eingehend erörtert. Für große Teile der christlichen Welt bildet die kontemplative Betrachtung der Werke Gottes und eine auf Gott selbst gerichtete Kontemplation traditionell einen Kernbestandteil des religiösen Lebens der Frommen. Dies gilt vor allem für das katholische und das orthodoxe Eremiten- und Mönchtum, aber auch für eine weit verbreitete Laienfrömmigkeit. Oft wird von der Kontemplation eine Erfahrung von Gottes Gegenwart oder sogar eine Gottesschau erhofft. Die geistlichen Autoren pflegen aber seit jeher zu betonen, dass solche Schau ein göttlicher Gnadenakt sei und vom Menschen nicht aus eigener Kraft herbeigeführt werden könne. Auch im Islam, Hinduismus und Buddhismus sind kontemplative Praktiken verbreitet. (de)
- Kontemplo estas stato de la homa penso en kiu aktivas samtempe racio kaj emocio kaj produktas en la animo asimiliĝon kun la kontemplata objekto. Ĝi estas favorata de la preĝo kaj medito, kun kiu ĝi havas afinecojn. Filozofoj kaj poetoj, kaj ĝenerale mistikuloj de ĉiuj religioj, ĝin taksas kiel jam Platono kaj Aristotelo, la plej altan aktivecon de la homa animo. (eo)
- In a religious context, the practice of contemplation seeks a direct awareness of the divine which transcends the intellect, often in accordance with prayer or meditation. (en)
- La contemplación es la observación atenta y detenida de una realidad, especialmente cuando es tranquila y placentera. También es el estado espiritual que aparece en el ser humano cuando practica el silencio mental. (es)
- Díriú na hintinne ar oibiacht gan aon chuspóir eile ach chun sásamh a bhaint as an oibiacht a bheith i láthair, agus chun tuilleadh eolais a chur ar an oibiacht, is ea Rinnfheitheamh (Béarla, contemplation). (ga)
- La contemplation (theôria en grec est un déverbal de theôrô : je regarde, je contemple) est une application de l'esprit à voir et observer certaines réalités. Le terme a un sens particulier dans la religion et dans l'art. L'état contemplatif offrant dans le premier cas à l'âme une proximité avec Dieu et dans le second avec la nature. (fr)
- Nella spiritualità e nelle religioni la contemplazione è una pratica che affianca la preghiera e la meditazione, con le quali presenta punti di affinità. La visione contemplativa di angeli e beati nel Paradiso, secondo Gustave Doré. (it)
- 묵상(默想, 영어: contemplation)은 특정 대상을 깊게 생각하는 행위이며 종교적인 관점에서 묵상은 기도 및 명상을 수행하는 방법 중 하나이다. (ko)
- Contemplatie is een andere term voor beschouwing. De term stamt van het Latijnse contemplatio. Letterlijk betekent contemplatie "het scheiden van iets uit zijn omgeving". Contemplatio is de Latijnse vertaling van het Griekse theoreia. Contemplatie is verwant aan meditatie. Meestal gebruikt men de term contemplatie specifiek bij de kloosterorden die een beschouwend oftewel contemplatief leven leiden, met name onder een kloosterregel als de Regel van Benedictus, die gebed, studie en stilte tot het hart van het monastieke leven maakt. De leden van deze orden verlaten hun klooster of abdij niet (stabilitas loci) en houden zich aan een strakke vorm van clausuur. Hoewel contemplatie en meditatie nauw aan elkaar verwant zijn, is er een verschil: bij meditatie wordt vaak een onderwerp, iets of iemand in het midden van de aandacht geplaatst (objectgerichte meditatie), bij contemplatie probeert men zich meer ontvankelijk op te stellen en te verblijven bij het voorwerp van contemplatie om zich hierdoor te laten doordringen. Zo kan de verhouding subject-object worden omgezet in een verhouding tussen twee subjecten. Als voorwerp of liever onderwerp van contemplatie kan men bijvoorbeeld God, Jezus, een Bijbeltekst, een spirituele tekst of een deugd kiezen. Het contemplatief lezen van de Bijbel noemt men de lectio divina. Contemplatie kan objectgericht zijn, maar het veronderstelt een zekere mate van passiviteit en afhankelijkheid van het gecontempleerde object of subject: men maakt zich vrij om geheel en al present te zijn, een en al aandacht. In dit verband is het treffend dat men in het Duits een getijdenboek, een boek voor het bidden van de getijden, Andachtsbuch noemt. Ook bij andere kloosterorden spelen vormen van contemplatie een rol. Met name de dominicanen beschouwen contemplatie als een wezenlijk element in hun bestaan. Voor hen is contemplatie de voorwaarde voor actie, sterker nog, de vruchten van contemplatie moet men aan anderen bekendmaken, in navolging van een uitspraak van Thomas van Aquino, contemplari et contemplata aliis tradere, "contempleren en het gecontempleerde aan anderen overdragen". (nl)
- Kontemplacja – sposób aktywności poznawczej realizowanej poprzez skupienie, pogrążenie się w myślach, przyglądanie się czemuś. Zarówno koncentracja, jak i kontemplacja są dwoma różnymi rodzajami medytacji. Koncentracja ma charakter medytacji syntetycznej, a kontemplacja – medytacji analitycznej. Wyraz ten pochodzi od łac. contemplatio (z con 'współ-' i templum 'świątynia, miejsce obserwacji znaków wieszczych'). Łacińskie określenie odnosiło się pierwotnie do oglądania lotu ptaków, aby wyczytać z nich bieg swojego losu. Możliwe, że później dotyczyło również oglądania wszelkich znaków, czy zwiastunów dla znalezienia wyjaśnienia w różnych zdarzeniach życia. W pismach Cycerona (106–43 r. p.n.e.) wyraz contemplatio ma już znaczenie spojrzenia, patrzenia, przeglądania, badania. U późniejszych zaś pisarzy łacińskich (II–VI w. n.e.) oznacza także rozważanie, uwagę, wzgląd. Kontemplacja była ważną częścią poznania filozofów (np. Platon). (pl)
- Num contexto coloquial, contemplação significa "admirar e pensar sobre alguma coisa". Num contexto místico-religioso, significa alcançar Deus através da vivência pessoal e não meramente através de um processo discursivo. (pt)
- Kontemplation (av latinets contemplatio, 'betraktande; övervägande') innebär att låta sinnet helt upptas av djupa tankar under längre tidsrymd. (sv)
- Спогляда́ння (контемпляція) — спосіб пізнавальної діяльності, що реалізується як безпосереднє відношення свідомості до предмета. У західно — європейській філософській традиції виділяють два основних розуміння споглядання. Перше з них сходить до Платона. У нього споглядання є надчуттєве пізнання ідей, що відкриває перед людиною світ істини. У ряду представників німецької класичної філософії (Фіхте, Шеллінг) споглядання стає інтелектуальним. Воно розглядається як джерело філософського пізнання і являє собою інтелектуально-розумове проникнення через видимість явищ до їх сутності. Друге розуміння споглядання пов'язано з ім'ям Канта. Заперечуючи можливість інтелектуального споглядання, він протиставляв споглядання як мисленню, так і відчуттю і трактував його як спосіб даності предмета, який організовується формами «чистого споглядання» — простором і часом. Шопенгауер приписував спогляданню неусвідомлюване, інтелектуальний зміст і вважав споглядання «первинним» поданням, а поняття — «вторинним». У рамках марксистської теорії пізнання споглядання розглядалося як цілісне сприйняття предмета, поперед понятійно-логічному мисленню. У феноменології Гуссерля визнаються обидва види споглядання — «емпіричне» споглядання (споглядання предметів чуттєвого досвіду) і «ейдетичне» споглядання, предметом якого є сутність, ейдос. (uk)
- 默觀（英語：Contemplation），基督教術語，意思是透過祈禱或默想，來感受到上帝的力量，是一種對於上帝，單純的直覺凝視，因此能夠看見上帝的神聖本質，在神秘主義與靈修有著重要的地位。 (zh)
- Созерца́ние — способ познавательной деятельности, реализующийся как непосредственное отношение сознания к предмету. Термин получил категориальный статус в кантианстве, где его прототипом послужило слово нем. Anschauung, то есть «наглядное представление» (корень нем. schau: шау), неопосредованный мышлением акт познания. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Kontemplace (z lat. contemplatio) je nejvyšší stupeň modlitby; stav přímého patření na Boha člověkem, nakolik je to v tomto životě možné; „nazírání“. Mimo křesťanství se paralelní jevy (tj. soustředění, jehož předmětem není nic jednotlivého ve světě) zpravidla označují ne jako kontemplace, nýbrž jako meditace; v křesťanství ovšem výraz "meditace" znamená spíše soustředění na konkrétní téma a jeho diskurzivní promýšlení. (cs)
- التفكر تصرف القلب في معاني الأشياء لدرك المطلوب. وقيل: هو إحضار ما في القلب من معرفة الأشياء. وقيل: هو العبارة عن الشيء بأسهل وأيسر من لفظ الأصل. التفكر أو التدبر أو إمعان الفكر أو الاستبصار هو إطلاق الفكر والعقل في أمر أو شيء ما. وهو وفق مفاهيم التصوف تصرّف القلب بالنظر في الدلائل. يعد التدبر وفق المفهوم الديني أحد أنواع الصلوات والتأمل في الكون. (ar)
- Kontemplo estas stato de la homa penso en kiu aktivas samtempe racio kaj emocio kaj produktas en la animo asimiliĝon kun la kontemplata objekto. Ĝi estas favorata de la preĝo kaj medito, kun kiu ĝi havas afinecojn. Filozofoj kaj poetoj, kaj ĝenerale mistikuloj de ĉiuj religioj, ĝin taksas kiel jam Platono kaj Aristotelo, la plej altan aktivecon de la homa animo. (eo)
- In a religious context, the practice of contemplation seeks a direct awareness of the divine which transcends the intellect, often in accordance with prayer or meditation. (en)
- La contemplación es la observación atenta y detenida de una realidad, especialmente cuando es tranquila y placentera. También es el estado espiritual que aparece en el ser humano cuando practica el silencio mental. (es)
- Díriú na hintinne ar oibiacht gan aon chuspóir eile ach chun sásamh a bhaint as an oibiacht a bheith i láthair, agus chun tuilleadh eolais a chur ar an oibiacht, is ea Rinnfheitheamh (Béarla, contemplation). (ga)
- La contemplation (theôria en grec est un déverbal de theôrô : je regarde, je contemple) est une application de l'esprit à voir et observer certaines réalités. Le terme a un sens particulier dans la religion et dans l'art. L'état contemplatif offrant dans le premier cas à l'âme une proximité avec Dieu et dans le second avec la nature. (fr)
- Nella spiritualità e nelle religioni la contemplazione è una pratica che affianca la preghiera e la meditazione, con le quali presenta punti di affinità. La visione contemplativa di angeli e beati nel Paradiso, secondo Gustave Doré. (it)
- 묵상(默想, 영어: contemplation)은 특정 대상을 깊게 생각하는 행위이며 종교적인 관점에서 묵상은 기도 및 명상을 수행하는 방법 중 하나이다. (ko)
- Num contexto coloquial, contemplação significa "admirar e pensar sobre alguma coisa". Num contexto místico-religioso, significa alcançar Deus através da vivência pessoal e não meramente através de um processo discursivo. (pt)
- Kontemplation (av latinets contemplatio, 'betraktande; övervägande') innebär att låta sinnet helt upptas av djupa tankar under längre tidsrymd. (sv)
- 默觀（英語：Contemplation），基督教術語，意思是透過祈禱或默想，來感受到上帝的力量，是一種對於上帝，單純的直覺凝視，因此能夠看見上帝的神聖本質，在神秘主義與靈修有著重要的地位。 (zh)
- Созерца́ние — способ познавательной деятельности, реализующийся как непосредственное отношение сознания к предмету. Термин получил категориальный статус в кантианстве, где его прототипом послужило слово нем. Anschauung, то есть «наглядное представление» (корень нем. schau: шау), неопосредованный мышлением акт познания. (ru)
- La contemplació és l'estat espiritual que apareix en l'ésser humà quan practica el silenci mental. El silenci mental s'aconsegueix amb l'allunyament de pensaments i sensacions. Es pot treballar perquè aparegui mitjançant la meditació o l'oració en silenci. El despreniment de manera material sorgirà com a resultat de la pràctica. La paraula contemplació deriva del contemplatio llatí, que al seu torn deriva de templum (temple), un lloc reservat per a activitats religioses o espirituals. (ca)
- Kontemplation (von lateinisch contemplatio „Richten des Blickes nach etwas“, „Anschauung“, „[geistige] Betrachtung“) ist in philosophischen und religiösen Texten die Bezeichnung für ein konzentriertes Betrachten. Dies entspricht ungefähr dem Begriff ϑεωρία (theōría) in der griechischen Philosophie. In erster Linie geht es dabei um Betrachtung eines geistigen, ungegenständlichen Objekts, in das man sich vertieft, um darüber Erkenntnis zu gewinnen. Im religiösen Kontext ist das Objekt oft eine Gottheit oder deren Wirken. Kontemplation präsentiert sich als intuitive Alternative oder weiterführende Ergänzung zum diskursiven Bemühen um Erkenntnis. (de)
- Contemplatie is een andere term voor beschouwing. De term stamt van het Latijnse contemplatio. Letterlijk betekent contemplatie "het scheiden van iets uit zijn omgeving". Contemplatio is de Latijnse vertaling van het Griekse theoreia. Contemplatie is verwant aan meditatie. (nl)
- Kontemplacja – sposób aktywności poznawczej realizowanej poprzez skupienie, pogrążenie się w myślach, przyglądanie się czemuś. Zarówno koncentracja, jak i kontemplacja są dwoma różnymi rodzajami medytacji. Koncentracja ma charakter medytacji syntetycznej, a kontemplacja – medytacji analitycznej. Kontemplacja była ważną częścią poznania filozofów (np. Platon). (pl)
- Спогляда́ння (контемпляція) — спосіб пізнавальної діяльності, що реалізується як безпосереднє відношення свідомості до предмета. У західно — європейській філософській традиції виділяють два основних розуміння споглядання. Перше з них сходить до Платона. У нього споглядання є надчуттєве пізнання ідей, що відкриває перед людиною світ істини. У ряду представників німецької класичної філософії (Фіхте, Шеллінг) споглядання стає інтелектуальним. Воно розглядається як джерело філософського пізнання і являє собою інтелектуально-розумове проникнення через видимість явищ до їх сутності. Друге розуміння споглядання пов'язано з ім'ям Канта. Заперечуючи можливість інтелектуального споглядання, він протиставляв споглядання як мисленню, так і відчуттю і трактував його як спосіб даності предмета, який орг (uk)
|
_-_Walters_3745.jpg){kind=link}
_-_Walters_3745.jpg){kind=link}
