| dbo:abstract
|
- جون فرنش (بالإنجليزية: John French, 1st Earl of Ypres) كان ضابطًا إنجليزيًا إيرلنديًا في الجيش البريطاني. (ar)
- John Denton Pinkstone French (28. září 1852 – 22. května 1925) byl maršál britské armády. Hrál významnou roli během druhé búrské války a zejména jako vrchní velitel Britského expedičního sboru (BEF) během prvního roku a půl první světové války. (cs)
- John Denton Pinkstone French, 1. Earl of Ypres, KP, GCB, OM, GCVO, KCMG, PC (* 28. September 1852 in Ripple Vale, Kent; † 22. Mai 1925 in Deal, Kent) war ein britischer Feldmarschall. (de)
- John Denton Pinkstone French, Ypreseko 1. Kondea (1852ko irailaren 28a, Ripple, Kent - 1925eko maiatzaren 22a) britainiar militar ospetsu bat izan zen; Lehen Mundu Gerran ezaguna egin zen. 1874tik aurrera soldadua izan zen. Bigarren Boer Gerran zalditeriaren agintari arrakastatsua izan zen. 1907tik 1912ra armadaren ikuskatzailea izan zen eta 1912tik 1914ko apirilera arte Estatu Nagusiaren agintaria izan zen. Lehen Mundu Gerraren hasieran buruzagi nagusia izendatu zuten. Ypresko guduaren ondorioengatik oso kritikatua izan zen, britainiar galera erraldoiengatik. 1915ean dimititzera behartu zuten eta 1918tik 1921era izan zen. 1925eko maiatzaren 22an hil zen, 72 urte zituela. (eu)
- Field Marshal John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres, KP, GCB, OM, GCVO, KCMG, ADC, PC (28 September 1852 – 22 May 1925), known as Sir John French from 1901 to 1916, and as The Viscount French between 1916 and 1922, was a senior British Army officer. Born in Kent to an Anglo-Irish family, he saw brief service as a midshipman in the Royal Navy, before becoming a cavalry officer. He achieved rapid promotion and distinguished himself on the Gordon Relief Expedition. French had a considerable reputation as a womaniser throughout his life, and his career nearly ended when he was cited in the divorce of a brother officer while in India in the early 1890s. French became a national hero during the Second Boer War. He won the Battle of Elandslaagte near Ladysmith, escaping under fire on the last train as the siege began. He then commanded the Cavalry Division, winning the Battle of Klip Drift during a march to relieve Kimberley. He later conducted counter-insurgency operations in Cape Colony. During the Edwardian period he commanded I Corps at Aldershot, then served as Inspector-General of the Army, before becoming Chief of the Imperial General Staff (CIGS, the professional head of the British Army) in 1912. During this time he helped to prepare the British Army for a possible European war, and was also one of those who insisted, in the so-called "cavalry controversy" (see below), that cavalry still be trained to charge with sabre and lance rather than only fighting dismounted with firearms. During the Curragh incident he had to resign as CIGS after promising Hubert Gough in writing that the Army would not be used to coerce Ulster Protestants into a Home Rule Ireland. French's most important role was as Commander-in-Chief (C-in-C) of the British Expeditionary Force (BEF) for the first year and a half of the First World War. He had an immediate personality clash with the French General Charles Lanrezac. After the British suffered heavy casualties at the battles of Mons and Le Cateau (where Smith-Dorrien made a stand contrary to French's wishes), French wanted to withdraw the BEF from the Allied line to refit and only agreed to take part in the First Battle of the Marne after a private meeting with the Secretary of State for War, Lord Kitchener, against whom he bore a grudge thereafter. In May 1915 he leaked information about shell shortages to the press in the hope of engineering Kitchener's removal. By summer 1915 French's command was being increasingly criticised in London by Kitchener and other members of the government, and by Haig, Robertson and other senior generals in France. After the Battle of Loos, at which French's slow release of XI Corps from reserve was blamed for the failure to achieve a decisive breakthrough on the first day, H. H. Asquith, the British Prime Minister, demanded his resignation. Haig, who was formerly French's trusted subordinate and who had saved him from bankruptcy by lending him a large sum of money in 1899, replaced him. French was then appointed Commander-in-Chief, Home Forces for 1916–1918. This period saw the country running increasingly short of manpower for the Army. While the Third Battle of Ypres was in progress, French, as part of Lloyd George's manoeuvres to reduce the power of Haig and Robertson, submitted a paper which was critical of Haig's command record and which recommended that there be no further major offensives until the American Expeditionary Force (AEF) was present in strength. He then became Lord Lieutenant of Ireland in 1918, a position he held throughout much of the Irish War of Independence (1919–1922), in which his own sister was involved on the republican side. During this time he published 1914, an inaccurate and much criticised volume of memoirs. (en)
- John Denton Pinkstone French, 1.er conde de Ypres (Ripple, Kent, 28 de septiembre de 1852-Deal, Kent, 22 de mayo de 1925) fue un líder militar británico. Fue soldado desde 1874, dirigió exitosamente a la caballería inglesa durante la Segunda Guerra de los Bóeres. Fue designado del ejército entre 1907 y 1912 y fue jefe del Estado Mayor Imperial de marzo de 1912 a abril de 1914. Fue elegido como comandante en jefe de la Fuerza Expedicionaria Británica al inicio de la Primera Guerra Mundial. Fue duramente criticado por su indeciso liderazgo en Ypres, Bélgica, que causó gran número de bajas británicas. Fue forzado a dimitir en 1915, se desempeñó como comandante en jefe en Gran Bretaña y después como Lord Teniente de Irlanda entre 1918 y 1921. Murió a los 72 años de edad.
* Report of General Sir John French upon his inspection of the Canadian Military Forces (Ottawa 1910).
* The Despatches of Sir John French: I Mons, II the Marne, III The Aisne, IV Flanders (London: Chapman & Hall 1914).
* The Despatches of Lord French...And a Complete List of the Officers and Men Mentioned (London: Chapman & Hall 1917).
* The German and Small Nations: An Interview with Lord French (London: J.J. Keliher & Co 1917).
* 1914 (London: Constable & Co 1919).
* Some War Diaries, Addresses and Correspondence (ed.) Maj The Hon Edward Gerald French (son) (London: Herbert Jenkins 1937).
* Datos: Q335059
* Multimedia: John French, 1st Earl of Ypres / Q335059 (es)
- John Denton Pinkstone French (Ripple, 28 septembre 1852 – Deal, 22 mai 1925), 1er comte d'Ypres, maréchal de l'armée britannique, fut le premier commandant du Corps expéditionnaire britannique lors de la Première Guerre mondiale. Il était le fils du Commander John French, officier de la Marine Royale britannique. Il s'engagea dans la Royal Navy en 1866 mais fut transféré dans l'armée britannique en 1874. Avec le grade de lieutenant-colonel, il servit comme commandant de cavalerie dans la deuxième Guerre des Boers de 1899 à 1902. Il fut promu général en 1907 et il devint le chef d'État-major de l'armée britannique en 1911, le chef de l'État-major de l'Empire britannique en 1912 et Maréchal de Camps en 1913. Il commanda le Corps expéditionnaire britannique, en anglais British Expeditionnary Force (BEF), engagé sur le front belge et du Nord de la France lors de la Première Guerre mondiale. Il supervisa les combats de Neuve-Chapelle et de Ypres qui conduisirent à la destruction quasi complète de la BEF. En 1915, il refusa de coopérer avec les Français et, après les attaques manquées d'Aubers Ridge et Loos, les opérations offensives britanniques s'arrêtèrent. En décembre 1915, il fut remplacé par Douglas Haig. Il retourna en Angleterre pour être nommé Commandant des Forces britanniques de l'Intérieur, poste qu'il conserva jusqu'à la fin de la guerre. Il fut fait vicomte d'Ypres en 1916. Après avoir dirigé la répression de la révolte irlandaise en 1916, il fut nommé Lord lieutenant d'Irlande de 1918 jusqu'à son départ à la retraite en 1921 et il reçut en récompense de l'ensemble de ses services le titre de comte d'Ypres en 1922. (fr)
- 初代ジョン・デントン・ピンクストン・フレンチ（John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres KP, GCB, OM, GCVO, KCMG, PC, , 1852年9月28日 - 1925年5月22日）は、イギリスの軍人。第一次世界大戦初期においてイギリス海外派遣軍 (BEF) の司令官を務め、後に元帥に昇進した。 (ja)
- John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres (Ripple, Kent, 28 september 1852 - Deal, Kent, 22 mei 1925) was een Brits veldmaarschalk en in het eerste deel van de Eerste Wereldoorlog opperbevelhebber van de Britse troepen in Frankrijk. (nl)
- John Denton Pinkstone French, I conte di Ypres (Ripple, 28 settembre 1852 – Deal, 22 maggio 1925), è stato un generale e nobile britannico. Brillante comandante di cavalleria, si distinse durante la seconda guerra boera svolgendo un ruolo importante in molte battaglie alla guida della divisione mobile e dimostrandosi uno dei comandanti britannici più risoluti e preparati. Dopo la guerra assunse incarichi sempre più importanti di comando, venendo promosso al grado di feldmaresciallo e assumendo la carica di capo di stato maggiore imperiale. Designato fin dal 1913 comandante del previsto corpo di spedizione britannico preparato in caso di guerra europea, nell'estate 1914 sbarcò in Francia con le sue truppe per partecipare alla prima campagna della grande guerra. Dopo aver preso parte con le sue forze alla prima battaglia della Marna, John French venne sostituito al comando del corpo di spedizione nel dicembre 1915 dopo grandi polemiche a seguito dei ripetuti insuccessi delle sue costose offensive frontali e delle sue presunte deficienze come comandante in capo. (it)
- John Denton Pinkstone French (ur. 28 września 1852 w Ripple, zm. 22 maja 1925 na w hr. Kent) – brytyjski marszałek polny, pierwszy naczelny dowódca Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w I wojnie światowej. Syn Johna Frencha, komandora Royal Navy. W 1866 rozpoczął służbę, początkowo również w marynarce, w 1870 przeszedł do policji, a w 1874 przeniósł się do wojsk lądowych. Służył w w Sudanie w latach 1884 – 1885 (ekspedycja po Nilu) uzyskując stopień podpułkownika. W latach 1885-1889 przez dwa lata dowodził pułkiem kawalerii i dwa lata brygadą. W czasie mobilizacji kierowanych do południowej Afryki sił w 1899 roku dowódca kawalerii dywizji. Brał udział w drugiej wojnie burskiej w latach 1899-1902, po której został awansowany na stopień generała broni (bryt.: Lieutenant General, Lt Gen). W latach 1902-1907 szef obozów szkoleniowych. W 1907 otrzymał awans na najwyższy stopień generalski (General). W latach 1907-1911 generalny inspektor Sił Zbrojnych. W 1911 został szefem sztabu Armii Brytyjskiej, a w 1912 szefem Sztabu Generalnego Imperium, otrzymując awans na feldmarszałka (Field Marshal) w 1913. W kwietniu 1914 w związku z niechęcią podporządkowania się decyzjom rządu dotyczącym Ulsteru zmuszony był odejść ze stanowiska. W 1914 wyznaczony na stanowisko naczelnego dowódcy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego we Francji. Na tym stanowisku miał konflikty z ministrem wojny Lordem Kitchenerem na tle miejsca skierowania korpusu ekspedycyjnego, wyznaczania na stanowiska służbowe, działań bojowych, strat na polu walki. Siły Ekspedycyjne nie zostały podporządkowane dowództwu francuskiemu, French posiadał pełnomocnictwa rządu Francji do samodzielnych działań. Mobilizację Armii rozpoczął 4 sierpnia. Pierwsze rzuty rozpoczęły wyładowanie w portach Francji 9 sierpnia. W skład sił wchodziły: 1 i 2 Korpus Armijny (po dwie dywizje w każdym), Dywizja Kawalerii i Brygada Piechoty i Brygada Kawalerii. W związku z nieprzygotowaniem przewozu morskiego siły Armii (87 tys. żołnierzy i 328 dział) osiągnęły rejon koncentracji Maubeuge dopiero 20 sierpnia. Gen. French dowodził Armią przez 17 miesięcy, przy czym siły osiągnęły stan 31 dywizji i zostały podzielone na trzy armie. Zgodnie z dyrektywą z 20 sierpnia gen. French miał razem z 5 Armią Francuską działać przeciw północnemu zgrupowaniu niemieckiemu i zabezpieczyć operację zaczepną 3 i 4 Armii Francuskiej. Rankiem 23 sierpnia 1914 wojska angielskie osiągnęły kanał w rejonie Mons, osiągając sukces taktyczny, jednocześnie wojska niemieckie po sforsowaniu kanału zajęły Mons. 24 sierpnia gen. French, nie wyczerpując możliwości obrony, rozpoczął odwrót. Wszystkie próby dowództwa francuskiego związane z organizacją współdziałania nie osiągnęły rezultatu. French prowadził działania według własnego planu. 31 sierpnia gen. Joffre wymusił na rządzie angielskim podpisanie dyrektywy zobowiązującej gen. Frencha do koordynacji działań z sojusznikami. Dowodził brytyjskimi siłami w zwycięskiej dla aliantów bitwie nad Marną, zaliczanej do najważniejszych bitew w historii świata, jednak w czasie bitwy nie przejawił inicjatywy i zdecydowania. Nie wykorzystał w pełni możliwości, jaką stworzyła luka 30–40 km, powstała między 5 - 9 września pomiędzy 1 i 2 Armia Niemiecką. Dopiero 8 września wojska angielskie osiągnęły brzeg Marny, biorąc udział w bitwie w końcowym etapie. W końcu września 1914 Armia Brytyjska, na żądanie Frencha, w związku z obawą o bazy portowe, została przegrupowana do Flandrii, w celu zbliżenia do tych baz. W październiku 1914 French zajął obronę na odcinku 35–40 km we Flandrii. Wojska niemieckie 20 października rozpoczęły natarcie we Flandrii, jednak na odcinku obrony brytyjskiej sukcesu nie odniosły. Na początku 1915 Armia Brytyjska gen. Frencha została podzielona na 1 i 2 Armię. Obydwie armie weszły w skład Centralnej Grupy Armii Sojuszniczych dowodzonej przez gen. Joffre. W czasie kampanii wiosennej 1 Armia Brytyjska uczestniczyła w operacji zaczepnej (16.02 - 17.03) w Szampanii. Jednak kiedy straty wyniosły 13 tys. żołnierzy, gen. French przerwał natarcie. W kwietniu 1915 Niemcy rozpoczęli natarcie na 2 Armię Brytyjską w rejonie Ypres. Armia poniosła duże straty. W lipcu z sił brytyjskich została sformowana 3 Armia. W czasie operacji wrześniowej 1915 Armia Brytyjska w Szampanii 21 września wdarła się w ugrupowanie niemieckie na głębokość 3 km i szerokość 7 km, jednak dalszego powodzenia nie osiągnęła. Gen. French rozpoczął spór z dowództwem francuskim, dotyczący koordynacji działań. To doprowadziło do zdjęcia go ze stanowiska. W grudniu 1915 został zastąpiony na stanowisku przez Douglasa Haiga. Powrócił do Anglii i objął stanowisko naczelnego dowódcy Wojsk Brytyjskich (dowództwo obrony terytorialnej). W styczniu 1916 otrzymał tytuł wicehrabiego French of Ypres. Po powstaniu wielkanocnym w 1916 skierowany do Irlandii, gdzie objął w 1918 stanowisko lorda namiestnika. Po wojnie 1919, w której Irlandia otrzymała statut dominium, przeszedł w stan spoczynku. Po przejściu w 1921 w stan spoczynku został uhonorowany nadaniem w 1922 tytułu hrabiego Ypres (Earl of Ypres). Był kawalerem Orderu Św.Patryka, komandorem orderów Łaźni, Zasługi i Wiktoriańskiego. John Denton French nazywany był przez podległych mu żołnierzy brytyjskich Świętym Mikołajem, co związane było głównie z jego wyglądem zewnętrznym i specyficznym sposobem bycia. Żartowano także, że został dowódcą Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego tylko ze względu na swoje nazwisko, znaczące po ang. Francuz. Był autorem wspomnień i książek z zakresu wojskowości, m.in.
* Report of General Sir John French upon his inspection of the Canadian Military Forces, Ottawa, 1910
* The despatches of Sir John French: I Mons, II the Marne, III The Aisne, IV Flanders, Chapman & Hall, London, 1914
* The despatches of Lord French...And a complete list of the officers and men mentioned,Chapman & Hall, London, 1917
* The German and small nations: an interview with Lord French ,J J Keliher & Co, London, 1917
* 1914, Constable & Co, London, 1919
* Some war diaries, addresses and correspondence, wyd. Edward Gerald French (syn), Herbert Jenkins, London, 1937 Tytuł odziedziczył jego syn (1881-1958), jako 2. hrabia Ypres. Kolejny, 3. hrabia, , (1921-1988), syn poprzedniego, zmarł bezpotomnie, w związku z czym tytuł wygasł. (pl)
- John Denton Pinkstone French, 1º conde de Ypres (Kent, 28 de setembro, 1852 — 22 de maio de 1925) foi um militar britânico. Foi eleito como comandante e chefe da Força Expedicionária Britânica logo no início da Primeira Guerra Mundial. Foi duramente criticado por sua liderança confusa em Ypres, Bélgica, o que causou um grande número de baixas britânicas. Foi forçado a resignar em 1915. (pt)
- Джон Дентон Пинкстон Френч, 1-й граф Ипрский, виконт Ипрский и Хайлейкский (англ. John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres; 28 сентября 1852, Рипл, графство Кент — 22 мая 1925, Дил, графство Кент) — британский военачальник, фельдмаршал (1913 год). (ru)
- John Denton Pinkstone French, från 1922 1:e earl av Ypres, född den 28 september 1852 i Ripple, död den 22 maj 1925 på slottet Deal i Kent, var en brittisk officer. Han var generalstabschef 1912-1914, fältmarskalk 1913 och befälhavare för British Expeditionary Force i Frankrike under första världskriget 1914-1915. (sv)
- 约翰·登顿·平克斯通·弗伦奇，第一代伊普爾伯爵，KP，GCB，OM，GCVO，KCMG，ADC，PC（John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres，1852年9月28日－1925年5月22日），英国陆军元帅。 弗伦奇出生在肯特郡的里普尔山谷，威廉·弗伦奇船长和玛格丽特·艾蔻兹夫妇的儿子。1866年加入英国皇家海军，1874年转入陆军服务，1889-1893年任第19轻骑兵团团长。1897年，晋升为准将，升任骑兵旅旅长。 1899年10月参加第二次英布战争，指挥一个骑兵师。1902年回到英国任阿尔德肖特的司令官。1907年晋升为上将，转任陆军总监。1912年就任英帝国陆军参谋总长，一年后晋升为陆军元帅。1914年4月卡勒兵变后，他辞去参谋总长一职。 第一次世界大战爆发后，弗伦奇被选为英国远征军总司令开赴法国。1915年12月15日被解除职位，道格拉斯·黑格继任远征军总司令。他回国担任英国本土部队总司令，并被封为子爵，1918年，出任爱尔兰总督至1921年辞职并接受伯爵头衔。1925年5月22日卒于肯特的迪尔城堡。 (zh)
- Джон Дентон Пінкстоун Френч, 1-й граф Іпрський, віконт Іпрський і Гайлейкський (англ. John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres; нар. 28 вересня 1852, , Кент — пом. 22 травня 1925, , Кент) — британський воєначальник, фельдмаршал Британської армії, учасник Другої англо-бурської та Першої світової війн. Під час світової війни очолював на Західному фронті Британські експедиційні сили (1914–1915). Брав участь у завоюванні Судану (1884—1885). Під час англо-бурської війни 1899—1902 командував кавалерійською дивізією, потім корпусом. З 1907 генерал-інспектор армії, з 1912 до квітня 1914 начальник імперського Генерального штабу. Активний прихильник колоніальної політики Британської імперії. Під час 1-ї світової війни з серпня 1914 командував британськими експедиційними силами у Франції. Внаслідок низки невдалих операцій і розбіжностей з військовим міністром Г. Кітченером у грудні 1915 був відкликаний і призначений командувачем військами в метрополії. У 1916 керував придушенням повстання в Ірландії. У 1918-21 , відрізнявся жорстокістю в боротьбі з національно-визвольним рухом ірландців. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- جون فرنش (بالإنجليزية: John French, 1st Earl of Ypres) كان ضابطًا إنجليزيًا إيرلنديًا في الجيش البريطاني. (ar)
- John Denton Pinkstone French (28. září 1852 – 22. května 1925) byl maršál britské armády. Hrál významnou roli během druhé búrské války a zejména jako vrchní velitel Britského expedičního sboru (BEF) během prvního roku a půl první světové války. (cs)
- John Denton Pinkstone French, 1. Earl of Ypres, KP, GCB, OM, GCVO, KCMG, PC (* 28. September 1852 in Ripple Vale, Kent; † 22. Mai 1925 in Deal, Kent) war ein britischer Feldmarschall. (de)
- 初代ジョン・デントン・ピンクストン・フレンチ（John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres KP, GCB, OM, GCVO, KCMG, PC, , 1852年9月28日 - 1925年5月22日）は、イギリスの軍人。第一次世界大戦初期においてイギリス海外派遣軍 (BEF) の司令官を務め、後に元帥に昇進した。 (ja)
- John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres (Ripple, Kent, 28 september 1852 - Deal, Kent, 22 mei 1925) was een Brits veldmaarschalk en in het eerste deel van de Eerste Wereldoorlog opperbevelhebber van de Britse troepen in Frankrijk. (nl)
- John Denton Pinkstone French, 1º conde de Ypres (Kent, 28 de setembro, 1852 — 22 de maio de 1925) foi um militar britânico. Foi eleito como comandante e chefe da Força Expedicionária Britânica logo no início da Primeira Guerra Mundial. Foi duramente criticado por sua liderança confusa em Ypres, Bélgica, o que causou um grande número de baixas britânicas. Foi forçado a resignar em 1915. (pt)
- Джон Дентон Пинкстон Френч, 1-й граф Ипрский, виконт Ипрский и Хайлейкский (англ. John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres; 28 сентября 1852, Рипл, графство Кент — 22 мая 1925, Дил, графство Кент) — британский военачальник, фельдмаршал (1913 год). (ru)
- John Denton Pinkstone French, från 1922 1:e earl av Ypres, född den 28 september 1852 i Ripple, död den 22 maj 1925 på slottet Deal i Kent, var en brittisk officer. Han var generalstabschef 1912-1914, fältmarskalk 1913 och befälhavare för British Expeditionary Force i Frankrike under första världskriget 1914-1915. (sv)
- 约翰·登顿·平克斯通·弗伦奇，第一代伊普爾伯爵，KP，GCB，OM，GCVO，KCMG，ADC，PC（John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres，1852年9月28日－1925年5月22日），英国陆军元帅。 弗伦奇出生在肯特郡的里普尔山谷，威廉·弗伦奇船长和玛格丽特·艾蔻兹夫妇的儿子。1866年加入英国皇家海军，1874年转入陆军服务，1889-1893年任第19轻骑兵团团长。1897年，晋升为准将，升任骑兵旅旅长。 1899年10月参加第二次英布战争，指挥一个骑兵师。1902年回到英国任阿尔德肖特的司令官。1907年晋升为上将，转任陆军总监。1912年就任英帝国陆军参谋总长，一年后晋升为陆军元帅。1914年4月卡勒兵变后，他辞去参谋总长一职。 第一次世界大战爆发后，弗伦奇被选为英国远征军总司令开赴法国。1915年12月15日被解除职位，道格拉斯·黑格继任远征军总司令。他回国担任英国本土部队总司令，并被封为子爵，1918年，出任爱尔兰总督至1921年辞职并接受伯爵头衔。1925年5月22日卒于肯特的迪尔城堡。 (zh)
- Field Marshal John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres, KP, GCB, OM, GCVO, KCMG, ADC, PC (28 September 1852 – 22 May 1925), known as Sir John French from 1901 to 1916, and as The Viscount French between 1916 and 1922, was a senior British Army officer. Born in Kent to an Anglo-Irish family, he saw brief service as a midshipman in the Royal Navy, before becoming a cavalry officer. He achieved rapid promotion and distinguished himself on the Gordon Relief Expedition. French had a considerable reputation as a womaniser throughout his life, and his career nearly ended when he was cited in the divorce of a brother officer while in India in the early 1890s. (en)
- John Denton Pinkstone French, Ypreseko 1. Kondea (1852ko irailaren 28a, Ripple, Kent - 1925eko maiatzaren 22a) britainiar militar ospetsu bat izan zen; Lehen Mundu Gerran ezaguna egin zen. 1874tik aurrera soldadua izan zen. Bigarren Boer Gerran zalditeriaren agintari arrakastatsua izan zen. 1907tik 1912ra armadaren ikuskatzailea izan zen eta 1912tik 1914ko apirilera arte Estatu Nagusiaren agintaria izan zen. 1925eko maiatzaren 22an hil zen, 72 urte zituela. (eu)
- John Denton Pinkstone French, 1.er conde de Ypres (Ripple, Kent, 28 de septiembre de 1852-Deal, Kent, 22 de mayo de 1925) fue un líder militar británico. Fue soldado desde 1874, dirigió exitosamente a la caballería inglesa durante la Segunda Guerra de los Bóeres. Fue designado del ejército entre 1907 y 1912 y fue jefe del Estado Mayor Imperial de marzo de 1912 a abril de 1914. Murió a los 72 años de edad. (es)
- John Denton Pinkstone French (Ripple, 28 septembre 1852 – Deal, 22 mai 1925), 1er comte d'Ypres, maréchal de l'armée britannique, fut le premier commandant du Corps expéditionnaire britannique lors de la Première Guerre mondiale. Il fut fait vicomte d'Ypres en 1916. Après avoir dirigé la répression de la révolte irlandaise en 1916, il fut nommé Lord lieutenant d'Irlande de 1918 jusqu'à son départ à la retraite en 1921 et il reçut en récompense de l'ensemble de ses services le titre de comte d'Ypres en 1922. (fr)
- John Denton Pinkstone French, I conte di Ypres (Ripple, 28 settembre 1852 – Deal, 22 maggio 1925), è stato un generale e nobile britannico. Brillante comandante di cavalleria, si distinse durante la seconda guerra boera svolgendo un ruolo importante in molte battaglie alla guida della divisione mobile e dimostrandosi uno dei comandanti britannici più risoluti e preparati. Dopo la guerra assunse incarichi sempre più importanti di comando, venendo promosso al grado di feldmaresciallo e assumendo la carica di capo di stato maggiore imperiale. (it)
- John Denton Pinkstone French (ur. 28 września 1852 w Ripple, zm. 22 maja 1925 na w hr. Kent) – brytyjski marszałek polny, pierwszy naczelny dowódca Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w I wojnie światowej. W końcu września 1914 Armia Brytyjska, na żądanie Frencha, w związku z obawą o bazy portowe, została przegrupowana do Flandrii, w celu zbliżenia do tych baz. W październiku 1914 French zajął obronę na odcinku 35–40 km we Flandrii. Wojska niemieckie 20 października rozpoczęły natarcie we Flandrii, jednak na odcinku obrony brytyjskiej sukcesu nie odniosły. (pl)
- Джон Дентон Пінкстоун Френч, 1-й граф Іпрський, віконт Іпрський і Гайлейкський (англ. John Denton Pinkstone French, 1st Earl of Ypres; нар. 28 вересня 1852, , Кент — пом. 22 травня 1925, , Кент) — британський воєначальник, фельдмаршал Британської армії, учасник Другої англо-бурської та Першої світової війн. Під час світової війни очолював на Західному фронті Британські експедиційні сили (1914–1915). (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
