| dbo:abstract
|
- Subordinacionismus se v křesťanské teologii a v církevních dějinách nazývá učení, podle nějž v rámci Nejsvětější Trojice existuje jistá hierarchie mezi osobami (jsou si navzájem podřízeny, latinsky subordinatae). Obvykle se jako „první“, nejvyšší chápe Otec, jemu jsou pak podřízeni Syn a Duch Svatý. Toto učení, které se vyskytovalo hlavně v prvních staletích (jedním z nejznámějších zastánců byl např. Areios) bylo církví odmítnuto a odsouzeno. (cs)
- Η έριδα των Διονυσίων, ήταν μια εκκλησιαστική έριδα που απασχόλησε κατά τον 3ο αιώνα τις εκκλησίες Αλεξανδρείας και Ρώμης. Η διαμάχη αυτή ξεκίνησε με αφορμή τη διάδοση της διδασκαλίας του Σαβελλίου στην Αλεξάνδρεια και προκάλεσε θεολογική έριδα ανάμεσα στους δύο ομώνυμους επισκόπους των τοπικών εκκλησιών, με αφορμή τη προσπάθεια του Διονυσίου Αλεξανδρείας να αποδείξει, αντιμετωπίζοντας το Σαβελλιανισμό, την υπόσταση του Υιού και τη διάκρισή Του από τον Πατέρα. (el)
- Subordiĝismo, el la latina (postmetado), ampleksas diversajn prakristanajn herezojn, en kiuj la persono de Jesuo estis konsiderita dieca aŭ minora Dio, dependa kaj malsupera ol la Patro: tiom dependa ke li taksiĝas kreaĵo de Dio, perfektega ja, jes, sed ĉiam kreita. Iniciatintoj de tiu subordiĝa lingvaĵo, kaj foje ankaŭ doktrino, estis iuj grekaj apologiistoj de la dua kaj tria jarcentoj, kiel Justino Martiro, Panteno, Klemento de Aleksandrio ktp kaj ankaŭ Origeno. Laŭ Justino, la Logoso (vidu la preambolon de la evangelio de Johano), prezentita kiel unika fonto de inteligebleco de la universo kaj aparte de homa menso, foje aperas dio nimora. Laŭ aliaj, la Logoso estas kreinta kun la Patro sed ili penas trovi la ĝustan linvaĵon, tute novan en religia monoteismo, ŝajnis al ili ke la substanca egaleco de la tri personoj finiĝus en triteismon (tri dioj). Kvankam malkreskanta, la subordiĝa lingvaĵo daŭris ĝis la kreo de la klara formulo: la Filo havas la saman substancon de Patro kaj adoreblas kiel la Patro. La lingvaĵo, kaj foje ankaŭ la doktrino subkuŝanta, siavice influita de nekristanaj grekaj filozofioj, kontribuis al estiĝo de diversaj doktrinoj, senpere kaj senhezite, rifuzitaj de la universa eklezio. Tiuj doktrinoj, herezaj, estas: Docetismo (la korpo de Jesuo estis nur ŝajna), Modalismo (Dio estas unika persono kiu manifestiĝas laŭ tri malsamaj manieroj), Monarĥismo (Dio sola persono kun dependantaj malsuperaj Filo kaj Spirito), [Adoptismo] (la Filo estas nur adoptita en la bapta momento), kaj fine Arianismo (la Filo ne estas Dio). Kiel jam dirite, tiuj doktrinoj estis rifuzitaj kaj akre kondamnitaj de la ununura granda eklezio kvankam mankanta je la posta lingvaĵo koncernanta la Triunuon. Tiuj doktrinoj estis, tial, merĝenigitaj pro tio ke ili kontraŭis la samdignecon de la tri personoj, kvankam jam ne perfektiĝis kaj disvastiĝis la korekta lingvaĵo, kio okazos en la koncilioj Nicea (325) kaj tiu de Konstantinopolo de 381. (eo)
- Mit Subordinatianismus sub, (aus lateinisch ,unter‘, die Lehre von der Unterordnung) wird die Aussage frühchristlicher Theologen bezeichnet, nach der Jesus Christus zwar göttlichen Wesens, aber Gott, dem Vater untergeordnet ist. Vor allem Origenes und sein Schüler Dionysius von Alexandria vertraten diese Ansicht. „Bis zum Ende des 4. Jahrhunderts äußerte sich die Mehrzahl der Stimmen in der Kirche für (die Lehre) Origenes.“ Das Erste Nicänische Konzil legte im Jahr 325 fest, dass Gott der Vater und Gott der Sohn wesensgleich sind und belegte anderslautende Aussagen, etwa den Arianismus, mit dem Anathema. Trotz vieler Anfeindungen stand die Lehre des Origenes über die Subordination in den ersten Jahrhunderten in hohem Ansehen. In der Reformationszeit wurde der subordinatorische Tritheismus vor allem von Matteo Gribaldi und Giovanni Valentino Gentile vertreten, die den Grundstein für die Entwicklung des Unitarismus legten.(Siehe auch: Arianischer Streit)
(de)
- El subordinacionismo es el conjunto de opiniones teológicas de carácter heterodoxo elaboradas por diversos autores cristianos que, con el fin de contrarrestar la herejía llamada modalismo, intentaron explicar y defender la doctrina trinitaria. En general, es unánime la opinión de los estudiosos en el sentido de que el subordinacionismo no constituyó una herejía propiamente dicha, puesto que si bien contrariaba la ortodoxia de la doctrina, nunca pretendió –por parte de sus propugnadores- constituirse en una doctrina oficial, sino un intento, una mera opinión teológica que, al ser llamados sus autores por la Iglesia a atenerse fielmente a las doctrinas ortodoxas, estos se sometieron a sus dictados pacíficamente. Influenciados por la filosofía estoica, los subordinacionistas cometían el error de destacar exageradamente la distinción existente entre el Padre y el Hijo, al punto de llegar a subordinar –en mayor o menor medida- el Hijo al Padre. (es)
- Le subordinatianisme est une tendance théologique du christianisme ancien d'après laquelle, selon le principe du Dieu Un, le Fils, Jésus, est subordonné au Père car il a été créé par le Père alors que le Père est, lui, inengendré et absolument transcendant, au contraire du Fils. Le développement de cette théologie avait initialement pour objet de lutter contre le polythéisme larvé des nouvelles théologies, notamment le dithéisme émergent. Le subordinatianisme se retrouve ainsi tant chez des pères de l'Église comme Origène que dans des courants qui refuseront d'adhérer à l'orthodoxie trinitaire en voie de constitution - et qui ne fera référence qu'à partir du IVe siècle -, comme l'arianisme ou le modalisme. « Avant Nicée, les définitions christologiques des Pères, soucieux de maintenir pleine et entière l'affirmation monothéiste et d'éviter tout dithéisme à propos du Fils échappent difficilement au risque de subordinatianisme. ». Cette affirmation de Henri Crouzel à propos des Pères omet de distinguer les deux types de subordination. La première est la subordination ontologique défendue par les arianistes. Celle-ci insiste sur la fait que le Père et le Fils ne sont pas de même nature alors que la subordination d'obéissance défendue par les nicéens affirme la consubstantialité du Père, du Fils et du Saint Esprit. (fr)
- Subordinasionisme adalah sebuah keyakinan yang dimulai dalam gereja perdana yang menganggap bahwa Putra dan lebih rendah dari Allah Bapa dalam hal alam dan sosok. Berbagai bentuk subordinasionisme diyakini atau dikecam sampai pertengahan abad ke-4, saat suatu perdebatan menyatakan bahwa subordinasionisme adalah unsur dari kontroversi Arian. Pada 381, setelah beberapa dasawarsa merumuskan doktrin Tritunggal, Konsili Konstantinopel Pertama mengutuk Arianisme. (in)
- Subordinationalism is a Trinitarian doctrine, where the Son (and sometimes the Holy Spirit included) are subordinate to the Father. Not only in submission and role, but with actual ontological subordination to varying degrees. Subordinationism is defined as hierarchical rankings of the persons of the Trinity, implying ontological subordination of the persons of the Son and the Holy Spirit. Subordinationism was condemned in the second council of Constantinople. Subordinationism is not to be confused with Arianism, as Subordinationism has been generally viewed as closer to the Nicene-Constantinopolitan view. While Arianism was developed out of subordinationism, it did not confess the personality of the Holy Spirit and the eternity of the Son. (en)
- 종속주의(Subordinationism)란 삼위일체론의 이단 가운데 하나이다. 초기 기독교시대에 아들 예수 그리스도와 성령님은 성부 하나님에게 본질과 존재에서 종속된다고 주장한 사람들이 있었다. 이 오류는 주로 동방에서 일어난 것으로 4세기까지 논쟁이 되었다. 381년 제1차 콘스탄티노폴리스 공의회에서 정죄되었는데 대표적으로 아리우스파이다. (ko)
- Il Subordinazionismo è la che riteneva il Figlio (Gesù) fosse subordinato al Padre (Dio) e che lo Spirito Santo fosse subordinato ad entrambi. Su questo punto si creò una delle maggiori divergenze tra la e quella orientale. Il concilio di Nicea con Atanasio di Alessandria, difensore degli insegnamenti di Origene, raffigurato in piedi in questo dipinto a olio di Vasily Surikov (1876). Tale dottrina si sviluppò tra il II ed il III secolo per scomparire gradualmente dopo il Concilio di Nicea del 325. Tra coloro che in qualche modo la professarono o vi incorsero, sono da ricordare:
* i docetisti, convinti che Cristo non avesse un corpo materiale;
* i monarchianisti modali, che sostenevano che il Figlio fosse un modo in cui si manifesta il Padre;
* gli adozionisti, che pensavano che Gesù fosse un uomo normale, adottato da Dio al momento del battesimo;
* Origene Adamantio, che credeva che il Figlio fosse un attributo del pensiero del Padre;
* Sant'Ippolito di Roma, convinto che Gesù fosse stato creato da Dio e che la sua essenza umana fosse subordinata a quella divina;
* gli ariani, che pensavano che il Figlio non fosse consustanziale col Padre e che non fosse stato generato, ma creato. (it)
- Subordinationism är en doktrin i kristen teologi som förklarar att Gud Sonen och Gud Den Helige Ande är underställda Gud Fadern, vilket innebär en hierarkisk syn på Treenigheten. Subordinationismen förväxlas ibland felaktigt med arianismen. Medan Arius och hans anhängare med all säkerhet var subordinationister, gick arianerna också längre genom att hävda att det fanns en tid då Kristus inte existerade (ex nihilo). Inom många kristna teologiska kretsar behandlas subordinationismen som kätteri. I andra kretsar (mestadels ortodoxa) ses subordinationismen som en biblisk medelväg mellan ytterligheterna i modalism och unitarism (Kristologin har gett upphov till många heta tvister och senare delningar av kristendomen sedan det första århundradet e.Kr.). Origenes (cirka 185-254) var en bibeltolkare, teolog och kyrkofader som betonade Sonens subordination under Fadern. (sv)
- Subordynacjonizm − pogląd teologiczny, głoszony w II i III wieku, twierdzący, że Chrystus jest podporządkowany Ojcu. Wyniknął on z zastosowania neoplatońskiego rozumowania do nauki o Trójcy Świętej. Według tej nauki Ojciec emanuje Syna, a Syn emanuje Ducha Świętego. Chrystus jest podporządkowany Ojcu i ma wobec niego niższą pozycję, podobnie jak Duch Święty, który stoi niżej od Ojca i Syna. Ten typ rozumowania przyjęli m.in. Ignacy Antiocheński, według którego Syn podlega woli Boga, Justyn Męczennik, który nazywał Syna drugim bogiem, a jego relację do Ojca przedstawiał analogicznie do relacji Hermesa z Zeusem. Również Tertulian był zdania, że Syn był mniejszą częścią Boga, i Orygenes, który choć przyjmował odwieczne istnienie Chrystusa, tak samo jak wszystkich rozumnych bytów, to jednak uznawał Go za mniej doskonałego od Ojca. Dionizy Aleksandryjski w piśmie Elenchus et apologia rozwiał podejrzenia co do swego stosunku do Bóstwa Syna Bożego, przedstawiając ortodoksyjne ujęcie nauki o Trójcy Świętej i uznając niewłaściwość wcześniej używanych sformułowań. Jeszcze dalej poszedł Ariusz (III - IV w.), który stwierdził, iż skoro Syn pochodzi od Ojca to znaczy, że jest stworzony i że jest stworzeniem. Doprowadziło to do powstania w 320 roku arianizmu. Ostatnim przedstawicielem subordynacjonizmu był Euzebiusz z Cezarei, który uważał Syna Bożego za niższego od Ojca. Potępiony przez sobór nicejski I (325 r.) jako błędnowierstwo. (pl)
- O subordinacionismo era a crença cristã primitiva de que Jesus Cristo era subordinado a Deus, o Pai em essência (igualdade ontológica) ou função. Esta ideia não é aceita hoje pelas igrejas ortodoxas, pois ela contraria a doutrina da Trindade. (pt)
- Субординационизм (от суб... и лат. ordinatio – приведение в порядок, соподчинённость) - учение в ранней христианской теологии (2–4 вв.) о неравнозначности (по силе, могуществу и др. свойствам) и соподчинённости ипостасей Троицы. Согласно субординационизму, Иисус Христос, будучи Сыном Бога Отца, слабее Отца и подчинён ему, как и Святой Дух, исходящий от Отца. На появление и развитие субординационизма повлияло стремление отстоять монотеизм и не допустить неправильного толкования некоторых фрагментов Евангелия (Ин. 14:28; Мк. 10:18, 13:32 и др.). Идейно оформил субординационизм Ориген, считавший, что Святой Дух подчинён Богу Сыну, а тот, в свою очередь, – Богу Отцу, и выстроивший теологию «убывающей Троицы». Субординационизм в известной мере проявляется в высказываниях Иустина Философа, Татиана, Тертуллиана, Новациана (200–258, рим. богослов и антипапа), Дионисия Александрийского. Крайним проявлением субординационизма стали арианство и македонианство, отстаивающие позицию о тварности (т. е. сотворенной сущности) Бога Сына и Святого Духа. Осуждение крайностей субординационизма и окончательное оформление догмата о едином (в трёх равных между собой лицах) Боге свершилось на Никейском (325) и Константинопольском (381) соборах, а также разработано в трудах Афанасия Великого, Кирилла Александрийского, кавКxdВасилия Великого, Григория Богослова и Григория Нисского. Высказывания некоторых из них о «монархии Бога Отца» принято трактовать только как указание на причинность Бога Отца по отношению к Богу Сыну и Святому Духу, равным во всём остальном. Критике за следование субординационизму подвергся римо-католический догмат filioque (со стороны православного богословия). Субординационизма придерживались «жидовствующие», в более позднее время – "Свидетели Иеговы", некоторые последователи баптизма и адвентизма. (ru)
- 從屬論（英語：Subordinationism），又譯為聖子從屬論、次位論、隸屬論、附屬論，基督教神學中的一種信條，他們相信聖靈及聖子，無論在位階及本質上，都低於聖父。這個學說起源於早期基督教會，教父鐵徒良、奧利金、游社博等人都支持從屬論。亞歷山卓所發展出的亞流派也是從屬論的支持者之一；亚他那修在擔任埃及亞歷山大城主教時，致力於攻擊從屬論與亞流派。一直到四世紀中，亞流主義爭議的結果，三一神論成為教會正統，之後這個學說被歸類在神格惟一論之中，被視為是異端。 (zh)
- Субординаціонізм — теологічна точка зору, проповідувана в II і III століттях, про те, що Христос був підпорядкований Отцю. Це стало результатом застосування неоплатонічних міркувань до вчення про Святу Трійцю. Відповідно до цього вчення, Батько випромінює Сина, а Син — Святого Духа. Христос підкоряється Отцю і нижчий від нього, як і Святий Дух, який нижчий від Отця і Сина. Цей тип міркувань був прийнятий, серед іншого, Ігнатієм Антіохійським, згідно з яким Син підкоряється волі Божій; мучеником Юстином, який назвав Сина другим богом, і представив його стосунки з Отцем подібно до відносин між Гермесом і Зевсом. Також Тертуліан дотримувався думки, що Син був меншою частиною Бога, а Ориген, який, хоча й визнавав вічне існування Христа, як і всіх розумних істот, вважав його менш досконалим, ніж Отця. Діонісій Олександрійський у листі Elenchus et apologia розвіяв підозри щодо свого ставлення до Божества Сина Божого, представивши православний підхід до вчення про Святу Трійцю та визнавши недоречність раніше вживаних виразів. Ще далі пішов Арій (III-IV ст.), який стверджував, що оскільки Син походить від Отця, це означає, що він створений і що він є створінням. Це призвело до зростання аріанства в 320 році нашої ери. Останнім представником субординаціонізму був Євсевій Кесарійський, який вважав Сина Божого нижчим за Отця. Субординаціонізм засуджений Першим Нікейським собором (325 р.) як єресь. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Subordinacionismus se v křesťanské teologii a v církevních dějinách nazývá učení, podle nějž v rámci Nejsvětější Trojice existuje jistá hierarchie mezi osobami (jsou si navzájem podřízeny, latinsky subordinatae). Obvykle se jako „první“, nejvyšší chápe Otec, jemu jsou pak podřízeni Syn a Duch Svatý. Toto učení, které se vyskytovalo hlavně v prvních staletích (jedním z nejznámějších zastánců byl např. Areios) bylo církví odmítnuto a odsouzeno. (cs)
- Η έριδα των Διονυσίων, ήταν μια εκκλησιαστική έριδα που απασχόλησε κατά τον 3ο αιώνα τις εκκλησίες Αλεξανδρείας και Ρώμης. Η διαμάχη αυτή ξεκίνησε με αφορμή τη διάδοση της διδασκαλίας του Σαβελλίου στην Αλεξάνδρεια και προκάλεσε θεολογική έριδα ανάμεσα στους δύο ομώνυμους επισκόπους των τοπικών εκκλησιών, με αφορμή τη προσπάθεια του Διονυσίου Αλεξανδρείας να αποδείξει, αντιμετωπίζοντας το Σαβελλιανισμό, την υπόσταση του Υιού και τη διάκρισή Του από τον Πατέρα. (el)
- Subordinasionisme adalah sebuah keyakinan yang dimulai dalam gereja perdana yang menganggap bahwa Putra dan lebih rendah dari Allah Bapa dalam hal alam dan sosok. Berbagai bentuk subordinasionisme diyakini atau dikecam sampai pertengahan abad ke-4, saat suatu perdebatan menyatakan bahwa subordinasionisme adalah unsur dari kontroversi Arian. Pada 381, setelah beberapa dasawarsa merumuskan doktrin Tritunggal, Konsili Konstantinopel Pertama mengutuk Arianisme. (in)
- 종속주의(Subordinationism)란 삼위일체론의 이단 가운데 하나이다. 초기 기독교시대에 아들 예수 그리스도와 성령님은 성부 하나님에게 본질과 존재에서 종속된다고 주장한 사람들이 있었다. 이 오류는 주로 동방에서 일어난 것으로 4세기까지 논쟁이 되었다. 381년 제1차 콘스탄티노폴리스 공의회에서 정죄되었는데 대표적으로 아리우스파이다. (ko)
- O subordinacionismo era a crença cristã primitiva de que Jesus Cristo era subordinado a Deus, o Pai em essência (igualdade ontológica) ou função. Esta ideia não é aceita hoje pelas igrejas ortodoxas, pois ela contraria a doutrina da Trindade. (pt)
- 從屬論（英語：Subordinationism），又譯為聖子從屬論、次位論、隸屬論、附屬論，基督教神學中的一種信條，他們相信聖靈及聖子，無論在位階及本質上，都低於聖父。這個學說起源於早期基督教會，教父鐵徒良、奧利金、游社博等人都支持從屬論。亞歷山卓所發展出的亞流派也是從屬論的支持者之一；亚他那修在擔任埃及亞歷山大城主教時，致力於攻擊從屬論與亞流派。一直到四世紀中，亞流主義爭議的結果，三一神論成為教會正統，之後這個學說被歸類在神格惟一論之中，被視為是異端。 (zh)
- Subordiĝismo, el la latina (postmetado), ampleksas diversajn prakristanajn herezojn, en kiuj la persono de Jesuo estis konsiderita dieca aŭ minora Dio, dependa kaj malsupera ol la Patro: tiom dependa ke li taksiĝas kreaĵo de Dio, perfektega ja, jes, sed ĉiam kreita. Iniciatintoj de tiu subordiĝa lingvaĵo, kaj foje ankaŭ doktrino, estis iuj grekaj apologiistoj de la dua kaj tria jarcentoj, kiel Justino Martiro, Panteno, Klemento de Aleksandrio ktp kaj ankaŭ Origeno. (eo)
- Mit Subordinatianismus sub, (aus lateinisch ,unter‘, die Lehre von der Unterordnung) wird die Aussage frühchristlicher Theologen bezeichnet, nach der Jesus Christus zwar göttlichen Wesens, aber Gott, dem Vater untergeordnet ist. Vor allem Origenes und sein Schüler Dionysius von Alexandria vertraten diese Ansicht. „Bis zum Ende des 4. Jahrhunderts äußerte sich die Mehrzahl der Stimmen in der Kirche für (die Lehre) Origenes.“(Siehe auch: Arianischer Streit)
(de)
- El subordinacionismo es el conjunto de opiniones teológicas de carácter heterodoxo elaboradas por diversos autores cristianos que, con el fin de contrarrestar la herejía llamada modalismo, intentaron explicar y defender la doctrina trinitaria. En general, es unánime la opinión de los estudiosos en el sentido de que el subordinacionismo no constituyó una herejía propiamente dicha, puesto que si bien contrariaba la ortodoxia de la doctrina, nunca pretendió –por parte de sus propugnadores- constituirse en una doctrina oficial, sino un intento, una mera opinión teológica que, al ser llamados sus autores por la Iglesia a atenerse fielmente a las doctrinas ortodoxas, estos se sometieron a sus dictados pacíficamente. Influenciados por la filosofía estoica, los subordinacionistas cometían el error (es)
- Le subordinatianisme est une tendance théologique du christianisme ancien d'après laquelle, selon le principe du Dieu Un, le Fils, Jésus, est subordonné au Père car il a été créé par le Père alors que le Père est, lui, inengendré et absolument transcendant, au contraire du Fils. (fr)
- Subordinationalism is a Trinitarian doctrine, where the Son (and sometimes the Holy Spirit included) are subordinate to the Father. Not only in submission and role, but with actual ontological subordination to varying degrees. Subordinationism is defined as hierarchical rankings of the persons of the Trinity, implying ontological subordination of the persons of the Son and the Holy Spirit. Subordinationism was condemned in the second council of Constantinople. (en)
- Il Subordinazionismo è la che riteneva il Figlio (Gesù) fosse subordinato al Padre (Dio) e che lo Spirito Santo fosse subordinato ad entrambi. Su questo punto si creò una delle maggiori divergenze tra la e quella orientale. Il concilio di Nicea con Atanasio di Alessandria, difensore degli insegnamenti di Origene, raffigurato in piedi in questo dipinto a olio di Vasily Surikov (1876). Tale dottrina si sviluppò tra il II ed il III secolo per scomparire gradualmente dopo il Concilio di Nicea del 325. Tra coloro che in qualche modo la professarono o vi incorsero, sono da ricordare: (it)
- Subordynacjonizm − pogląd teologiczny, głoszony w II i III wieku, twierdzący, że Chrystus jest podporządkowany Ojcu. Wyniknął on z zastosowania neoplatońskiego rozumowania do nauki o Trójcy Świętej. Według tej nauki Ojciec emanuje Syna, a Syn emanuje Ducha Świętego. Chrystus jest podporządkowany Ojcu i ma wobec niego niższą pozycję, podobnie jak Duch Święty, który stoi niżej od Ojca i Syna. Ten typ rozumowania przyjęli m.in. Ignacy Antiocheński, według którego Syn podlega woli Boga, Justyn Męczennik, który nazywał Syna drugim bogiem, a jego relację do Ojca przedstawiał analogicznie do relacji Hermesa z Zeusem. Również Tertulian był zdania, że Syn był mniejszą częścią Boga, i Orygenes, który choć przyjmował odwieczne istnienie Chrystusa, tak samo jak wszystkich rozumnych bytów, to jednak uz (pl)
- Subordinationism är en doktrin i kristen teologi som förklarar att Gud Sonen och Gud Den Helige Ande är underställda Gud Fadern, vilket innebär en hierarkisk syn på Treenigheten. Subordinationismen förväxlas ibland felaktigt med arianismen. Medan Arius och hans anhängare med all säkerhet var subordinationister, gick arianerna också längre genom att hävda att det fanns en tid då Kristus inte existerade (ex nihilo). Origenes (cirka 185-254) var en bibeltolkare, teolog och kyrkofader som betonade Sonens subordination under Fadern. (sv)
- Субординационизм (от суб... и лат. ordinatio – приведение в порядок, соподчинённость) - учение в ранней христианской теологии (2–4 вв.) о неравнозначности (по силе, могуществу и др. свойствам) и соподчинённости ипостасей Троицы. Критике за следование субординационизму подвергся римо-католический догмат filioque (со стороны православного богословия). Субординационизма придерживались «жидовствующие», в более позднее время – "Свидетели Иеговы", некоторые последователи баптизма и адвентизма. (ru)
- Субординаціонізм — теологічна точка зору, проповідувана в II і III століттях, про те, що Христос був підпорядкований Отцю. Це стало результатом застосування неоплатонічних міркувань до вчення про Святу Трійцю. Відповідно до цього вчення, Батько випромінює Сина, а Син — Святого Духа. Христос підкоряється Отцю і нижчий від нього, як і Святий Дух, який нижчий від Отця і Сина. Цей тип міркувань був прийнятий, серед іншого, Ігнатієм Антіохійським, згідно з яким Син підкоряється волі Божій; мучеником Юстином, який назвав Сина другим богом, і представив його стосунки з Отцем подібно до відносин між Гермесом і Зевсом. Також Тертуліан дотримувався думки, що Син був меншою частиною Бога, а Ориген, який, хоча й визнавав вічне існування Христа, як і всіх розумних істот, вважав його менш досконалим, ні (uk)
|
