| dbo:abstract
|
- في المسيحية، السابالية هي Sabelianism (المعروفة أيضا باسم التوحيد الانتحالي، patripassianism، unicism، ملكانية أو ببساطة الشكلانية) " unicist "وهي (الاعتقاد بأن الله في وحدانيته قد ظهر في الجسد وليس في ثلاثة أقانيم متميزة وكما يعلمها الثالوثيين في يومنا الحاضر) مصطلح Sabelianism السابيلية مشتق من سيباليوس Sabelius ، أسقف من القرن الثالث الميلادي. ومدافع عن هذه العقيدة. وكان أحد تلاميذ نويتو، وهذا هو سبب تسمية أتباع هذا الاعتقاد في المصادر الآبائية لأتباع نويسيانوس .و في مصادر أخرى أطلق عليها اسم باتريباسيانيين . (ar)
- Sabellianismus představuje jednu z podob modalismu, teologický názor, který na začátku 3. století šířil především Sabellius v Římě. Sabellius učil, že existují božské monády, které se zjevují jako Otec, Syn a Duch Svatý. Bůh se jako Otec zjevuje, když je stvořitel a zákonodárce, jako Syn, když je vykupitel a jako Duch, když daruje milost. To jsou tři modi, které zjevují tutéž a jednu božskou osobu. Logos představoval pro Sabellia a pro Pavla ze Samostaty manifestaci Božího rozumu. Trojice se tedy v Bohu týká pouze vztahů v sobě jediného Boha vůči sobě a vůči světu. Vtělením Bůh přestává být Otcem, nanebevstoupením přestává být Synem. Sabellianismus odsoudila synoda v Římě roku 262. Modalistickou a sabelliánskou nauku vyznávají dnes některé skupiny letničního hnutí. [zdroj?] (cs)
- El patripasianismo (del latín pater, patris, padre, y passus, padecer) fue una doctrina cristiana monarquianista de los siglos II y III que negaba el dogma de la Trinidad al considerar la misma como tres manifestaciones de un ser divino único, sosteniendo que fue el mismísimo Dios Padre quien había venido a la Tierra y había sufrido en la cruz bajo la apariencia del Hijo. Esta doctrina, considerada herética tras ser condenada en 261 por el , es también conocida como sabelianismo al ser su principal defensor el obispo Sabelio.
* Datos: Q1293300 (es)
- In Christianity, Sabellianism is the Western Church equivalent to Patripassianism in the Eastern Church, which are both forms of theological modalism. Condemned as heresy, Modalism is the belief that the Father, Son and Holy Spirit are three different modes of God, as opposed to a Trinitarian view of three distinct persons within the Godhead. However, Von Mosheim, German Lutheran theologian who founded the pragmatic school of church historians, argues that Sabellius "believed the distinction of Father, Son, and Holy Spirit, described in the Scriptures, to be a real distinction, and not a mere appellative or nominal one." The term Sabellianism comes from Sabellius, who was a theologian and priest from the 3rd century. None of his writings have survived and so all that is known about him comes from his opponents. The majority believe that Sabellius held Jesus to be deity while denying the plurality of persons in God and holding a belief similar to modalistic monarchianism. While Sabellius did maintain that only one divine Person existed, he used the word person as synonym for nature: "Sabellius held to the simple unity of the person and nature of God." Since the distinction between ousia (substance) and hypostasis (person) (both of which mean ‘something that subsists’) was worked out only in the late fourth century, Sabellius used the word person in a different sense. But Sabellius did describe God as three in one sense but one in another. Modalistic monarchianism has been generally understood to have arisen during the 2nd and 3rd centuries, and to have been regarded as heresy after the 4th, although this is disputed by some. Sabellianism has been rejected by the majority of Christian churches in favour of Trinitarianism, which was eventually defined as three distinct, co-equal, co-eternal persons of one substance by the Athanasian Creed, probably dating from the late 5th or early 6th century. The Greek term homoousian or (ὁμοούσιος 'consubstantial') had been used before its adoption by the First Council of Nicaea. The Gnostics were the first to use the word ὁμοούσιος, while before the Gnostics there is no trace at all of its existence. The early church theologians were probably aware of this concept, and thus of the doctrine of emanation, taught by the Gnostics. In Gnostic texts the word ὁμοούσιος is used with the following meanings:
* Identity of substance between generator and generated.
* Identity of substance between things generated of the same substance.
* Identity of substance between the partners of a syzygy. The term ὁμοούσιος was already in current use by the 2nd-century Gnostics, and through their works it became known to the orthodox heresiologists, though this Gnostic use of the term had no reference to the specific relationship between Father and Son, as is the case in the Nicene Creed. It has been noted that this Greek term homoousian ('same being' or 'consubstantial'), which Athanasius of Alexandria favoured, was also a term reportedly used by Sabellius—a term that many who held with Athanasius were uneasy about. Their objection to the term homoousian was that it was considered to be un-scriptural, suspicious, and "of a Sabellian tendency." This was because Sabellius also considered the Father and the Son to be "one substance", meaning that, to Sabellius, the Father and Son were one essential person, operating as different manifestations or modes. Athanasius' use of the word is intended to affirm that while the Father and Son are eternally distinct in a truly personal manner (i.e. with mutual love, per John 3:35, 14:31), both are nevertheless one being, essence, nature, or substance, having one personal spirit. (en)
- 사벨리우스주의(Sabellianism)는 에 의해 주장된 이단의 한 종류이다. 양태론적 단일신론(양식적 단일신론)로 불린다. 성부, 성자, 성령의 세 각각의 태를 갖고 있으며, 신의 유일성을 주장한다. 그리스도가 오직 신성만을 가지고 있으면, 육체를 가짐을 부인한다. 이것은 요한복음 1장 14절, 디도데전서 3장 16절을 부인하는 것이므로 이단에 속하며 하나님의 아들이 육체로 오심 즉 성육신에 반하므로 또한 이단이다. 니케아 신경에서 '그는 하나님으로부터 나신 하나님이시며, 빛으로부터 나신 빛이시며, 참 하나님으로부터 나신 참 하나님이시고'에서 사벨리우스주의를 반박하였다. (ko)
- サベリウス主義は3-4世紀にキリスト教において異端とされた思想。様態論とも言う。サベリウスという人物が唱えたことからこう呼ばれる。系統的にはモナルキア主義（一位神論、単一神論）に属し、父なる神と子なる神は互いに独立したものでなく、どちらも唯一の神の顕現する様態の違いであるとした。このため正統派の唱える三位一体論から外れることになり、異端とされた。西方では天父受難説と呼ばれた。 (ja)
- Het sabellianisme (of modalisme) is een vroeg-christelijke leer die evenals het adoptianisme gerekend wordt tot het monarchianisme. Het is vernoemd naar de mogelijk uit de Pentapolis afkomstige Sabellius, die sinds 215 leider was van de modalisten in Rome. Het sabellianisme werd door de Katholieke Kerk als ketterij veroordeeld. Sabellius leerde dat God slechts uit één Persoon bestaat, die zich in drie verschillende gedaanten (prosopa) of verschijningsvormen (modi) heeft geopenbaard. De term prosopa - identiek aan het Latijnse personae - werd oorspronkelijk gebruikt voor de verschillende rollen van een acteur, die middels verschillende maskers werden uitgebeeld. De kerkvader Tertullianus noemde de aanhangers van deze leer in zijn boek Adversus Praxean spottend patripassianen ('pater passus est' = de Vader heeft geleden), omdat de consequentie ervan was dat de Vader was gekruisigd. Een andere consequentie van deze ketterij zou zijn dat de Zoon komedie had gespeeld toen Hij tot Zijn Vader in de hemel bad, want dat was Hij dan immers Zelf. De leer is gebaseerd op het modalistische monarchianisme van Noëtius van Smyrna, die in de periode 190-200 op een synode reeds was veroordeeld. Sabellius was met diens leer in contact gekomen via diens leerling en diaken Epigonus. Sabellius' leer werd tot ketterij verklaard en Sabellius werd geëxcommuniceerd door paus Calixtus I. Het modalisme van Sabellius noodzaakte tot een duidelijkere terminologie in de theologie van de Katholieke Kerk. Het Latijnse begrip persona werd aangevuld met de term , waarmee een door zichzelf existerende existentie wordt aangeduid. Later zou Thomas van Aquino spreken over "relationele subsistentie" van de Triniteit. In het oosten werden de begrippen ousia ("wezen") en hypostasis ("verwerkelijking van het wezen") nader uitgewerkt. Een aan het sabellianisme tegengestelde zienswijze is het , waarin de drie goddelijke personen op eigen gezag handelen en slechts door een morele wil gebonden zijn. (nl)
- Савеллиа́нство — триадологическая ересь III века. (ru)
- Sabelianizm – jedna z doktryn monarchianistycznych w chrześcijaństwie w II–IV wieku, określana także jako późny modalizm, zaprzeczająca istnieniu hipostaz Trójcy Świętej. Nazwa pochodzi od jej założyciela . Sabelianie uważali, że istnieje jeden Bóg Ojciec, a Syn i Duch Święty są sposobami jego samowyrażania się. Herezja Sabeliusza rozpowszechniła się na terenach północnej Afryki, Azji Mniejszej, Mezopotamii. Sabelianizm został potępiony przez Dionizego, patriarchę Aleksandrii oraz papieża Kaliksta I. Zbliżone do sabelianizmu poglądy mieli w okresie nowożytności socynianie i Emanuel Swedenborg. Sabeliusz przybył do Rzymu z około 215 roku. Zdawał sobie sprawę z tego, że wcześniejszy modalizm, oparty na koncepcji patrypasjanistycznej, był narażony na ataki zwolenników trynitaryzmu. Starając się wytłumaczyć władzę Boga nad wszechświatem, poszerzył doktrynę modalizmu, głoszoną przez swoich poprzedników, o motywy zaczerpnięte z jej krytyki. Sabeliusz negował istnienie trzech osób Trójcy Świętej. Według niego Bóstwo jest monadą – hiopátor – wyrażającą się w trzech aspektach: substancja – Ojciec, myśl – Syn, wola – Duch Święty. Bóg jest niepodzielny, jest Stwórcą i ustanawia prawa. Boska monada ma zdolność rozszerzenia się – platysmós, tj. Ojciec narodził się jako Syn, a następnie zstąpił na Ziemię jako Duch. Wpływ sabelianizmu współcześnie widoczny jest w nauce o naturze Boga Zielonoświątkowców Jednościowych. (pl)
- Sabellianism, kristologisk lära, uppkallad efter teologen Sabellius, som undervisade i Rom under 200-talets första hälft. Sabellius lärde att Fadern, Sonen och Anden utgör en enhet. De tre är blott olika uppenbarelsesätt, latin modi, en uppfattning som sabellianerna delade med modalismen. I motsats till dynamismen hävdade Sabellius starkt Sonens väsensenhet med Fadern. Sabellianismen avvisades som kättare av den katolska kyrkan, vid ett kyrkomöte år 261. (sv)
- No cristianismo, sabelianismo (também conhecido como monoteísmo modalista, patripassianismo, unicismo, monarquianismo modal ou simplesmente modalismo) é a crença "unicista" de que Deus em sua unicidade se manifestou em carne e não em três pessoas distintas. O termo sabelianismo deriva-se de Sabélio, um bispo do século III d.C. e defensor da tese. Ele foi um discípulo de Noeto, motivo pelo qual os seguidores desta crença são chamados nas fontes patrísticas de noecianos. Já em outras fontes o chamava de patripassianismo. (pt)
- 撒伯流主义（英語：Sabellianism），又稱形态论（英語：modalism）、形態神格唯一論（英語：modalistic monarchianism，modal monarchism），屬於神格惟一論（Monarchianism）。是基督教神学中一种被三位一體論的教派按著自己的教義所曲解的信仰论述，被三位一體教派认为主張圣父（天父、上帝）、圣子（神之子、耶穌）和圣灵（圣神）是一個神的不同的“形态”或“方面”，在不同时期被信徒所察知。撒伯流主義常被三位一體教派簡化為「聖父戴上面具，化身為耶穌」，故稱聖父化身說、聖父面具說或面具一神論。撒伯流主義最重要的反对者是戴都良，他戲謔地称撒伯流主義为“圣父受苦说”（Patripassianism）。 與一位神論者的差異之處在於，被污衊成「圣父受苦说」的基督徒，認為耶穌完全等同於天父上帝。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- في المسيحية، السابالية هي Sabelianism (المعروفة أيضا باسم التوحيد الانتحالي، patripassianism، unicism، ملكانية أو ببساطة الشكلانية) " unicist "وهي (الاعتقاد بأن الله في وحدانيته قد ظهر في الجسد وليس في ثلاثة أقانيم متميزة وكما يعلمها الثالوثيين في يومنا الحاضر) مصطلح Sabelianism السابيلية مشتق من سيباليوس Sabelius ، أسقف من القرن الثالث الميلادي. ومدافع عن هذه العقيدة. وكان أحد تلاميذ نويتو، وهذا هو سبب تسمية أتباع هذا الاعتقاد في المصادر الآبائية لأتباع نويسيانوس .و في مصادر أخرى أطلق عليها اسم باتريباسيانيين . (ar)
- El patripasianismo (del latín pater, patris, padre, y passus, padecer) fue una doctrina cristiana monarquianista de los siglos II y III que negaba el dogma de la Trinidad al considerar la misma como tres manifestaciones de un ser divino único, sosteniendo que fue el mismísimo Dios Padre quien había venido a la Tierra y había sufrido en la cruz bajo la apariencia del Hijo. Esta doctrina, considerada herética tras ser condenada en 261 por el , es también conocida como sabelianismo al ser su principal defensor el obispo Sabelio.
* Datos: Q1293300 (es)
- 사벨리우스주의(Sabellianism)는 에 의해 주장된 이단의 한 종류이다. 양태론적 단일신론(양식적 단일신론)로 불린다. 성부, 성자, 성령의 세 각각의 태를 갖고 있으며, 신의 유일성을 주장한다. 그리스도가 오직 신성만을 가지고 있으면, 육체를 가짐을 부인한다. 이것은 요한복음 1장 14절, 디도데전서 3장 16절을 부인하는 것이므로 이단에 속하며 하나님의 아들이 육체로 오심 즉 성육신에 반하므로 또한 이단이다. 니케아 신경에서 '그는 하나님으로부터 나신 하나님이시며, 빛으로부터 나신 빛이시며, 참 하나님으로부터 나신 참 하나님이시고'에서 사벨리우스주의를 반박하였다. (ko)
- サベリウス主義は3-4世紀にキリスト教において異端とされた思想。様態論とも言う。サベリウスという人物が唱えたことからこう呼ばれる。系統的にはモナルキア主義（一位神論、単一神論）に属し、父なる神と子なる神は互いに独立したものでなく、どちらも唯一の神の顕現する様態の違いであるとした。このため正統派の唱える三位一体論から外れることになり、異端とされた。西方では天父受難説と呼ばれた。 (ja)
- Савеллиа́нство — триадологическая ересь III века. (ru)
- Sabellianism, kristologisk lära, uppkallad efter teologen Sabellius, som undervisade i Rom under 200-talets första hälft. Sabellius lärde att Fadern, Sonen och Anden utgör en enhet. De tre är blott olika uppenbarelsesätt, latin modi, en uppfattning som sabellianerna delade med modalismen. I motsats till dynamismen hävdade Sabellius starkt Sonens väsensenhet med Fadern. Sabellianismen avvisades som kättare av den katolska kyrkan, vid ett kyrkomöte år 261. (sv)
- No cristianismo, sabelianismo (também conhecido como monoteísmo modalista, patripassianismo, unicismo, monarquianismo modal ou simplesmente modalismo) é a crença "unicista" de que Deus em sua unicidade se manifestou em carne e não em três pessoas distintas. O termo sabelianismo deriva-se de Sabélio, um bispo do século III d.C. e defensor da tese. Ele foi um discípulo de Noeto, motivo pelo qual os seguidores desta crença são chamados nas fontes patrísticas de noecianos. Já em outras fontes o chamava de patripassianismo. (pt)
- 撒伯流主义（英語：Sabellianism），又稱形态论（英語：modalism）、形態神格唯一論（英語：modalistic monarchianism，modal monarchism），屬於神格惟一論（Monarchianism）。是基督教神学中一种被三位一體論的教派按著自己的教義所曲解的信仰论述，被三位一體教派认为主張圣父（天父、上帝）、圣子（神之子、耶穌）和圣灵（圣神）是一個神的不同的“形态”或“方面”，在不同时期被信徒所察知。撒伯流主義常被三位一體教派簡化為「聖父戴上面具，化身為耶穌」，故稱聖父化身說、聖父面具說或面具一神論。撒伯流主義最重要的反对者是戴都良，他戲謔地称撒伯流主義为“圣父受苦说”（Patripassianism）。 與一位神論者的差異之處在於，被污衊成「圣父受苦说」的基督徒，認為耶穌完全等同於天父上帝。 (zh)
- Sabellianismus představuje jednu z podob modalismu, teologický názor, který na začátku 3. století šířil především Sabellius v Římě. Sabellius učil, že existují božské monády, které se zjevují jako Otec, Syn a Duch Svatý. Bůh se jako Otec zjevuje, když je stvořitel a zákonodárce, jako Syn, když je vykupitel a jako Duch, když daruje milost. To jsou tři modi, které zjevují tutéž a jednu božskou osobu. Logos představoval pro Sabellia a pro Pavla ze Samostaty manifestaci Božího rozumu. Trojice se tedy v Bohu týká pouze vztahů v sobě jediného Boha vůči sobě a vůči světu. Vtělením Bůh přestává být Otcem, nanebevstoupením přestává být Synem. (cs)
- In Christianity, Sabellianism is the Western Church equivalent to Patripassianism in the Eastern Church, which are both forms of theological modalism. Condemned as heresy, Modalism is the belief that the Father, Son and Holy Spirit are three different modes of God, as opposed to a Trinitarian view of three distinct persons within the Godhead. However, Von Mosheim, German Lutheran theologian who founded the pragmatic school of church historians, argues that Sabellius "believed the distinction of Father, Son, and Holy Spirit, described in the Scriptures, to be a real distinction, and not a mere appellative or nominal one." (en)
- Het sabellianisme (of modalisme) is een vroeg-christelijke leer die evenals het adoptianisme gerekend wordt tot het monarchianisme. Het is vernoemd naar de mogelijk uit de Pentapolis afkomstige Sabellius, die sinds 215 leider was van de modalisten in Rome. Het sabellianisme werd door de Katholieke Kerk als ketterij veroordeeld. Een aan het sabellianisme tegengestelde zienswijze is het , waarin de drie goddelijke personen op eigen gezag handelen en slechts door een morele wil gebonden zijn. (nl)
- Sabelianizm – jedna z doktryn monarchianistycznych w chrześcijaństwie w II–IV wieku, określana także jako późny modalizm, zaprzeczająca istnieniu hipostaz Trójcy Świętej. Nazwa pochodzi od jej założyciela . Sabelianie uważali, że istnieje jeden Bóg Ojciec, a Syn i Duch Święty są sposobami jego samowyrażania się. Herezja Sabeliusza rozpowszechniła się na terenach północnej Afryki, Azji Mniejszej, Mezopotamii. Sabelianizm został potępiony przez Dionizego, patriarchę Aleksandrii oraz papieża Kaliksta I. Zbliżone do sabelianizmu poglądy mieli w okresie nowożytności socynianie i Emanuel Swedenborg. (pl)
|
