Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιάλοβα Μεσσηνίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για την πόλη στη θάλασσα του Μαρμαρά, δείτε: Γιάλοβα.

Συντεταγμένες: 36°57′3″N 21°42′7″E / 36.95083°N 21.70194°E / 36.95083; 21.70194

Γιάλοβα
Γιάλοβα is located in Greece
Γιάλοβα
Γιάλοβα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
Περιφερειακή ΕνότηταΜεσσηνίας
Δημοτική ΕνότηταΠύλου
Δημοτική ΚοινότηταΠύλου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΜεσσηνίας
Υψόμετρο0 μέτρο
Πληθυσμός
Μόνιμος240
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας240 01
Τηλ. κωδικός2723
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Γιάλοβα[1] είναι παραθαλάσσιος οικισμός κοντά στην Πύλο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας.

Χάρτης
Διοικητική υπαγωγή οικισμού:

η Γιάλοβα

Ελληνική Δημοκρατία
Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου
Περιφέρεια Πελοποννήσου
Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας
Δήμος Πύλου - Νέστορος
Δημοτική Ενότητα Πύλου
Δημοτική Κοινότητα
Οικισμός Γιάλοβα
Ψαροταβέρνες στον παραλιακό δρόμο της Γιάλοβας

Τοποθεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βρίσκεται περίπου 7,5 χιλιόμετρα προς τα βόρεια της Πύλου και περίπου 14,5 χιλιόμετρα νότια από την Χώρα. Έχει μηδενικό υψόμετρο[2] και βρίσκεται στην βόρεια ακτή του κόλπου της Πύλου. Κοντά στη Γιάλοβα, προς τα ανατολικά της βρίσκεται η Πύλα σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων, προς τα βορειοανατολικά της το Ελαιόφυτο σε απόσταση 5,5 περίπου χιλιομέτρων και προς τα βορειοδυτικά της το Πετροχώρι και ο Ρωμανός σε απόσταση 7,5 και 7 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα.

Ταυτωνυμία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομοίως με το όνομα Γιάλοβα, φέρεται το ιστορικό αγκυροβόλιο στο βόρειο μυχό του κολπίζοντος όρμου της Πύλου (συντεταγμένες 36.949988, 21.677778).

Το αγκυροβόλιο Γιάλοβα βρίσκεται ακριβώς ανατολικά της μεταξύ της βόρειας εσχατιάς της νήσου Σφακτηρίας και της χερσονησίδας του "Παλιού Αβαρίνου" εμπρός από το παραλιακό χωριό Γιάλοβα, η οποία χερσονησίδα καταλήγει στο βόρειο του Κόλπου του Ναυαρίνου, στο Στενό της Συκιάς και το Παλαιόκαστρο Ναυαρίνου ή Κάστρο της Γιάλοβας, σε κοντινή απόσταση από την παραλία της Βοϊδοκοιλιάς. Προ του αγκυροβολίου της Γιάλοβας προς τα νότια, διακρίνονται ακόμα μέχρι σήμερα υπολείμματα ναυαγίων του τουρκο-αιγυπτιακού στόλου από την ιστορική Ναυμαχία του Ναυαρίνου.[3]

Η βορειοδυτική ακτή του αγκυροβολίου αποτελεί το προσχωματικό βέλος της μεγάλης ιχθυοτρόφου λιμνοθάλασσας «Νταλιάνη» ή «Νταλιάνι»[4] ή «Ντιβάρι» ή «Διβάρι», ή πιο απλά αναφερόμενη ως Λιμνοθάλασσα Γιάλοβας.[5]

Ετυμολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ετυμολογικά, το όνομα Γιάλοβα, προέρχεται από την ελληνική λέξη αιγιαλός - γιαλός και την τουρκική κατάληξη οβα (= ομαλός, πεδιάδα), δηλαδή ομαλή ακτή.[6] Επίσης στη σερβική γλώσσα, "jalova" σημαίνει άγονη.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό έχει ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας, της Πύλου και της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την Αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της Αρχαίας Πύλου.

Διοικητική ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή της Γιάλοβας μετά την απελευθέρωση της Πυλίας, το 1828, ήταν στην ουσία διάφορα τμήματα γης, ανάμεσα στα έλη, που σχηματίζονταν από την Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, γνωστή κι ως «Νταλιάνη» ή «Νταλιάνι»[7] ή «Ντιβάρι» ή «Διβάρι» της Γιάλοβας. Μεταγενέστερα, αναφέρεται σύμφωνα με την τοπική παράδοση, πως κάποιο τμήμα της Γιάλοβας αναφερόταν επίσης ως Γιανούζαγα.[7] Ο πρώτος οικισμός που αναφέρεται πάντως κοντά στην περιοχή του σημερινού χωριού, ήταν ο οικισμός Ιχθυοτροφείον της Γιάλοβας,[8] ο οποίος βρισκόταν πιο κοντά στο Ντιβάρι, περίπου 2 χιλιόμετρα δυτικά του σημερινού οικισμού, γνωστός σήμερα και ως Ντιβαρόσπιτα, ο οποίος προσαρτήθηκε αρχικά στον παλαιό Δήμο Κορυφασίου το 1835,[9][10] με έδρα την Ίκλενα (σήμερα η Ίκλαινα). Μόλις 5 χρόνια αργότερα, το 1840,[11] το Ιχθυοτροφείον της Γιάλοβας αποσπάται από τον Δήμο Κορυφασίου, ο οποίος καταργήθηκε τότε και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Πύλου[12] ή Δήμο Πυλίων, όπως αναφερόταν, όπου και παρέμεινε ως το 1845,[13] που ο οικισμός αυτός καταργήθηκε, μαζί με την Αποθήκη της Γιάλοβας.[14] Το 1853, η Γιάλοβα αναφέρεται, στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως «θέσις αγροτική» του Δήμου Πύλου της Επαρχίας Πυλίας, χωρίς κάποια αναφορά σε πληθυσμό, με βάση την Απογραφή του 1851.[15] Έδρα του Δήμου Πύλου τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν η κωμόπολη της Πύλου, (Νεόκαστρον) και Καλύβια. Το χωριό αναφέρεται, από πλευράς απογραφής του πληθυσμού, στην απογραφή του 1907, ως οικισμός του παλαιού Δήμου Πύλου, ο οποίος είχε 85 κατοίκους, ενώ η Γιάλοβα[16] προσαρτήθηκε επίσημα, το 1908,[17] στον παλαιό Δήμο Πύλου,[12] όπου και παρέμεινε ως το 1912, που αυτός καταργήθηκε. Το 1912 η Γιάλοβα προσαρτάται στην Κοινότητα Πύλου,[18] με έδρα την Πύλο. Το χωριό παρέμεινε ως οικισμός της Κοινότητας Πύλου, από το 1912 ως το 1946,[19] που η κοινότητα αυτή αναγνωρίζεται ως ο Δήμος Πύλου (1946 - 2010) και ακολούθως, μετά το 1997, όταν τότε στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του Σχεδίου «Καποδίστριας», η Γιάλοβα συνέχισε να είναι ενταγμένη στον κατηργημένο Δήμο Πύλου,[12][20] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του Προγράμματος «Καλλικράτης», η Γιάλοβα ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[21][22] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Η Γιάλοβα σήμερα είναι οικισμός της Κοινότητας Πύλου, του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[23] με έδρα την Πύλο. Στην Κοινότητα αυτή, υπάγονται επίσης το Ελαιόφυτον, το Παλαιόνερο, η Σχινόλακκα και η νησίδα Σφακτηρία.

Διοικητικές μεταβολές του οικισμού της Γιάλοβας Πύλου Μεσσηνίας
Γιάλοβα Πύλου Μεσσηνίας
Φ.Ε.Κ. Μεταβολή
ΦΕΚ 28Α - 08/02/1908 (σελ. 129 από 288) Ο οικισμός Γιάλοβα,[24] προσαρτάται στο Δήμο Πύλου.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912 (σελ. 8 από 16) Ο οικισμός Γιάλοβα, αποσπάται από το Δήμο Πύλου και προσαρτάται στην Κοινότητα Πύλου.
ΦΕΚ 290Α - 26/09/1946 (σελ. 4 από 8) Η Κοινότητα Πύλου, αναγνωρίζεται σε Δήμο Πύλου.
ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 (σελ. 8 από 136) Ο οικισμός Γιάλοβα, αποσπάται από το Δήμο Πύλου και προσαρτάται στο Δήμο Πύλου - Νέστορος.

Πληθυσμιακή εξέλιξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οικισμός, με βάση την Απογραφή του 2011, έχει 275 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, την αλιεία και τον τουρισμό. Στο παρελθόν, στη περιοχή έδρευε ο τελωνειακός σταθμός της Πύλου, με κύριο εξαγωγικό προϊόν τη σταφίδα και το κρασί, καθώς και οινοποιητικές μονάδες. Σήμερα οι κάτοικοι συνεχίζουν να ασχολούνται με τη γεωργία, αλλά και με τον τουρισμό στη μεγάλη οργανωμένη παραλία που απλώνεται μπροστά από το παραθαλάσσιο αυτό τουριστικό κέντρο, που διαθέτει κάμπινγκ, καταλύματα, καταστήματα, ταβέρνες, καφέ και μπαρ.[25]

Απογραφές πληθυσμού του οικισμού της Γιάλοβας Πύλου Μεσσηνίας
Γιάλοβα Πύλου Μεσσηνίας
Έτος 1907 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Κάτοικοι 85[26] 61[27] 49[28] 100[29] 165[30] 249[31] 215[32] 259[33] 228[34] 258[35] 275[36]

Κτίρια - εκδηλώσεις - αξιοθέατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τα σύγχρονα και τα παραδοσιακά σπίτια, το οργανωμένο παραθαλάσσιο τουριστικό κέντρο του χωριού, υπάρχει επίσης το παλαιό Δημοτικό Σχολείο, το οποίο λειτούργησε για πρώτη φορά το 1935,[4] και οι εκκλησίες του χωριού, ο ενοριακός Ιερός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο οποίος ανεγέρθηκε το 1935, ενώ το 1941 υπέστη σημαντικές καταστροφές από αεροπορικό βομβαρδισμό,[37] ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Δημήτριος στη Γιάλοβα και η Ζωοδόχος Πηγή στους Τροπολιτσιώτες (Σγράπα),[4] οι οποίοι υπάγονται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Επίσης υπάρχει το Λαογραφικό Μουσείο της Γιάλοβας, στο οποίο εκτίθενται διάφορα εκθέματα και φωτογραφικό υλικό από την καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής κατά το παρελθόν.[3] Διάφορες εκδηλώσεις και πολιτιστικά δρώμενα στη Γιάλοβα, διοργανώνουν επίσης τακτικά ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γιάλοβας, καθώς και το Σωματείο Επαγγελματιών Γιάλοβας.[38] Εκτός από την έξοχη θέα, στα νότια, από την παραλία και τον λιμενοβραχίονα του χωριού προς τον κόλπο της Πύλου, στα δυτικά, προς τη Λιμνοθάλασσα του Ντιβαριού, τη νήσο Σφακτηρία και το Παλαιόκαστρο του Ναυαρίνου, ανάμεσα στα σημαντικά αξιοθέατα του χωριού είναι επίσης, η Παραλία της Γιάλοβας που συνεχίζει προς την Παραλία της Χρυσής Ακτής στα δυτικά, καθώς επίσης, ο κοντινός Καταρράκτης Καλαμάρης και το Μοναστήρι της Παναγιάς της Σγράπας ή Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής της Σγράπας, στα βορειοανατολικά.

Παραλία Χρυσή Ακτή (Διβάρι)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην περιοχή της Γιάλοβας βρίσκεται και η Παραλία της Χρυσής Ακτής, γνωστή και ως η Παραλία του Ναβαρίνου ή η Παραλία του Ναυαρίνου και αποτελεί φυσική προέκταση της Παραλίας της Γιάλοβας προς τα δυτικά. Βρίσκεται κοντά στο «Ντιβάρι» ή «Διβάρι», στην κατεύθυνση από την Γιάλοβα προς το Παλαιόκαστρο Ναυαρίνου. Οι ακτές της έχουν μήκος περί τα 4 περίπου χιλιόμετρα και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8 χιλιόμετρα από την Πύλο. Η Παραλία Χρυσή Ακτή θεωρείται από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας, ως η κύρια επιλογή για επισκέπτες οι οποίοι θέλουν να κολυμπήσουν σε πεντακάθαρα νερά και να απολαύσουν, με ελεύθερη παραμονή ή οργανωμένη υποδοχή σε διάφορα σημεία της, μια χρυσή αμμουδιά, από τις πλέον γνωστές, των νοτιοδυτικών παραλιών του νομού.[39][40]

Προστατευόμενη περιοχή Natura 2000

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Λιμνοθάλασσα Γιάλοβας

Η περιοχή του χωριού και κυρίως η Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας διακρίνεται επίσης για την πανίδα και τη χλωρίδα της και έχει χαρακτηριστεί ως Ειδική Ζώνη Προστασίας του πανευρωπαϊκού δικτύου προστασίας των ειδών και των ενδιαιτημάτων τους, με το πρόγραμμα Natura.[5]

Καταρράκτης Καλαμάρης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολύ κοντά στη Γιάλοβα, στην κατεύθυνση προς τη Σχοινόλακκα ή Σχινόλακκα βρίσκεται επίσης ο Καταρράκτης Καλαμάρης.[41]

Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής (Σγράπα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοντά στο χωριό της Γιάλοβας, στην κατεύθυνση προς το Ελαιόφυτο, επάνω στον ομώνυμο λόφο της Σγράπας, βρίσκεται το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σγράπας ή Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής, αποτελούμενο από μικρό ναό, χώρους υποδοχής και μεγάλους ξενώνες για τούς προσκυνητές. Το προσκύνημα αυτό αποτελεί σημαντικό θρησκευτικό κέντρο και πνευματικό θησαυρό της περιοχής της Πυλίας.[42]

Φωτοθήκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Δημοτική Ενότητα Πύλου Αρχειοθετήθηκε 2017-11-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
  2. ↑ Γιάλοβα, από την ιστοσελίδα: buk.gr
  3. ↑ 3,0 3,1 "Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, Ενότητα: "Ελαιόφυτο - τόπος με θρησκευτική ιστορία", σελ. 251.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Γιάλοβα Μεσσηνίας, Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών, από την ιστοσελίδα: repository.academyofathens.gr του «Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Κοινωνίας» (ΚΕΕΚ) της Ακαδημίας Αθηνών.
  5. ↑ 5,0 5,1 "Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, Ενότητα: "Η Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας", σελ. 252-253.
  6. ↑ Ελληνοτουρκικό λεξικό
  7. ↑ 7,0 7,1 Γιάλοβα Μεσσηνίας, Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών, από την ιστοσελίδα: repository.academyofathens.gr του «Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Κοινωνίας» (ΚΕΕΚ) της Ακαδημίας Αθηνών.
  8. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Ιχθυοτροφείον της Γιάλοβας (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  9. ↑ 21-04-1835.
  10. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Κορυφασίου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  11. ↑ ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Πύλου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  13. ↑ ΦΕΚ 32Α - 08/12/1845.
  14. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Αποθήκη της Γιάλοβας (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  15. ↑ Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 574.
  16. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Γιάλοβα (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  17. ↑ ΦΕΚ 28Α - 08/02/1908.
  18. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Πύλου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  19. ↑ ΦΕΚ 290Α - 26/09/1946.
  20. ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
  21. ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
  22. ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  23. ↑ Δημοτική Ενότητα Πύλου Αρχειοθετήθηκε 2017-11-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
  24. ↑ «Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΟΙΚΙΣΜΩΝ - ΓΙΑΛΟΒΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ». 
  25. ↑ «Γιάλοβα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2015. 
  26. ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 393.
  27. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 237.
  28. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 276.
  29. ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 304.
  30. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 147.
  31. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 142.
  32. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 138.
  33. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 148.
  34. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 181.
  35. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 185.
  36. ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός Αρχειοθετήθηκε 2016-04-18 στο Wayback Machine.", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
  37. ↑ Αικατερίνη Κ. Διαμαντοπούλου-Κουτσουμπού, "Άγιος Κωνσταντίνος Γιάλοβας", από την ιστοσελίδα: www.romiosini.org.gr της Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη".
  38. ↑ Επιτυχές το 1ο Συμπόσιο Τουρισμού Πύλου, 29/02/2017, από την ιστοσελίδα: www.epathlo.gr του πελοποννησιακού περιοδικού "Έπαθλο".
  39. ↑ Μεσσηνία > Χρυσή Ακτή, από την ιστοσελίδα: greece.terrabook.com
  40. ↑ Να μην συγχέεται με την Παραλία της Χρυσής Ακτής (Μάτι), κοντά στα Ρίκια (Τριφυλίας). Πηγή: Μεσσηνία > Παραλία Μάτι[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα: greece.terrabook.com
  41. ↑ «Καταρράκτης Καλαμάρης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2015. 
  42. ↑ Αικατερίνη Διαμαντοπούλου,"Παναγία της Σγράπας - Ναυβαρίνο", από την ιστοσελίδα: www.romiosini.org.gr της Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη".

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιάλοβα_Μεσσηνίας&oldid=10518810"