Γκρέις Κέλι

Γκρέις Κέλλυ
Η Γκρέις Κέλλυ το 1953
Πριγκίπισσα του Μονακό
Περίοδος	19 Απριλίου, 1956 - 14 Σεπτεμβρίου, 1982
Στέψη	Μονακό
Γέννηση	12 Νοεμβρίου 1929 (1929-11-12) Φιλαδέλφεια, Πενσιλβάνια, ΗΠΑ
Θάνατος	14 Σεπτεμβρίου 1982 (52 ετών) Μονακό
Τόπος ταφής	Καθεδρικός Ναός του Μονακό
Σύζυγος	Ρενιέ Γ'
Επίγονοι	Καρολίνα Αλβέρτος Στεφανία
Οίκος	Οίκος των Γκριμάλντι
Πατέρας	Τζον Μπρένταν Κέλλυ
Μητέρα	Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Η Γκρέις Πατρίσια Κέλλυ, Πριγκίπισσα του Μονακό (αγγλικά: Grace Patricia Kelly, Princess consort of Monaco, 12 Νοεμβρίου 1929 - 14 Σεπτεμβρίου 1982), γνωστότερη ως Γκρέις Κέλλυ, ήταν βραβευμένη με Όσκαρ Αμερικανίδα ηθοποιός και μετέπειτα πριγκίπισσα του Μονακό. Τον Απρίλιο του 1956 η Κέλλυ παντρεύτηκε τον Ρενιέ Γ΄ του Μονακό και έκτοτε αποκαλούνταν Η Αυτής Γαλήνια Υψηλότης, Πριγκίπισσα του Μονακό ή πιο απλά Πριγκίπισσα Γκρέις.

Στα έξι χρόνια που η Κέλλυ εργάστηκε στο Χόλλυγουντ, γύρισε μόνο 11 ταινίες, εντούτοις κατατάσσεται στις πιο πολυαγαπημένες πρωταγωνίστριες του Χόλλυγουντ και το όνομά της αποτελεί συνώνυμο του στυλ, της ακτινοβολίας και της χάρης (κατά σύμπτωση μάλιστα, στα αγγλικά «grace» σημαίνει «χάρη»). Συνεργάστηκε τρεις φορές με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ για τις ταινίες Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954), Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954) και Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch A Thief, 1955) και κέρδισε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου το 1955 για την ταινία Η χωριατοπούλα (The Country Girl) του 1954. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.

Επίσης, η Κέλλυ ήταν γνωστή για την κομψή εμφάνισή της και την επίδρασή της στις τάσεις της μόδας παγκοσμίως. Η παρουσία της στο Μονακό βοήθησε το Πριγκιπάτο να ανακτήσει το κύρος και την οικονομική ευημερία του. Στο πλαίσιο των καθηκόντων της ως «μητέρα της χώρας», αφιερώθηκε σε αντιπροσωπευτικά και φιλανθρωπικά καθήκοντα, πριν τον ξαφνικό της θάνατο σε τροχαίο, σε ηλικία 52 ετών.

Πρώτα Βήματα

Το οικογενειακό σπίτι της Γκρέις Κέλλυ, στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια.

Η Γκρέις Πατρίσια Κέλλυ γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1929 σε μια ρωμαιοκαθολική οικογένεια, από τον Τζον Μπρένταν Κέλλυ και τη σύζυγό του Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια. Ονομάστηκε Γκρέις προς τιμή της αδικοχαμένης σε νεαρή ηλικία αδερφής της μητέρας της. Ο πατέρας της είχε προέλθει από Ιρλανδούς γονείς που είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ λίγα χρόνια νωρίτερα, ενώ η μητέρα της είχε Γερμανούς γονείς.

Η οικογένειά της ήταν εύπορη, καθώς ο τρεις φορές Ολυμπιονίκης στο άθλημα της κωπηλασίας πατέρας της, που είχε τη μεγαλύτερη επιχείρηση οικοδομικών υλικών στην Ανατολική Ακτή, ήταν αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος. Η μητέρα της είχε σπουδάσει φυσική αγωγή και αργότερα ανέλαβε την έδρα της φυσικής αγωγής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Η Κέλλυ είχε δυο μεγαλύτερα αδέρφια την Μάργκαρετ "Πέγκυ" και τον Τζον Μπρένταν τον Νεότερο ("Κελλ"). και μια μικρότερη αδερφή την Ελίζαμπεθ "Λιζάν". Ο Τζον χρόνια αργότερα έγινε χάλκινος ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη. Ο δρόμος της Φιλαδέλφειας Kelly Drive ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του αδελφού της Κέλλυ. Οι αδελφοί του πατέρα της Γκρέις Κέλλυ ήταν διακεκριμένοι καλλιτέχνες. Ο Ουόλτερ Κέλλυ, ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα της, ήταν σταρ της επιθεώρησης και ο άλλος, ο Τζορτζ Κέλλυ, ήταν ένας βραβευμένος με Πούλιτζερ δραματουργός.

Αν και η Γκρέις Κέλλυ γεννήθηκε μόλις λίγες μέρες μετά τη Μαύρη Πέμπτη της 24ης Οκτωβρίου 1929 που σημειώθηκε το Μεγάλο Κραχ του 1929 και πυροδότησε την παγκόσμια οικονομική ύφεση, η οικογένεια Κέλλυ επηρεάστηκε ελάχιστα από την οικονομική κρίση. Ο Τζακ Κέλλυ είχε επενδύσει την περιουσία του συντηρητικά, διατηρώντας τόσο την έπαυλη στο East Falls όσο και την εξοχική κατοικία στο Ocean City χωρίς υποθήκες. Εκτός από ένα γήπεδο τένις, υπήρχαν και άλλες εγκαταστάσεις στην ιδιοκτησία για ενεργό αναψυχή. Οι υπηρέτες φρόντιζαν το νοικοκυριό και τον κήπο και τα παιδιά ήταν καλά ντυμένα.

Η Γκρέις Κέλλυ έλαβε αυστηρή ανατροφή, όπου η πειθαρχία, η φιλοδοξία και η αποφασιστικότητα θεωρούνταν αρετές στην οικογένεια. Η ίδια, ωστόσο, σε μια συνέντευξη που έδωσε τον Δεκέμβριο του 1974 στο γυναικείο περιοδικό McCall's, δήλωσε ότι οι γονείς τους ήταν πολύ ευγενικοί, και ποτέ δεν τους χτύπησαν, ούτε τους μάλωσαν. Τα παιδιά αναφέρονταν στη μητέρα τους ως «Πρώσο στρατηγό» λόγω της γερμανικής καταγωγής της. Στην πρώιμη παιδική ηλικία, η Γκρέις ήταν συχνά άρρωστη, αλλά καθώς μεγάλωνε, είχε καλές επιδόσεις σε αθλήματα όπως τένις, κολύμβηση (μια ενασχόληση στατιστικώς σπάνια ακόμα την τότε εποχή, καθώς η κολύμβηση στις ΗΠΑ άρχισε να διαδίδεται ευρύτερα στο κοινό μόλις από τη δεκαετία του 1950) και χόκεϊ, και επίσης πήρε μαθήματα μπαλέτου. Μόλις τα επόμενα χρόνια η Γκρέις ανέπτυξε φιλοδοξία στην προσωπική και επαγγελματική της ζωή, βασισμένη στη συνεχή ανάγκη της να κερδίσει την έγκριση του πατέρα της.

Κινηματογραφική καριέρα

Σε στιγμιότυπο από την ταινία Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές του 1952, στον πρώτο της μεγάλο ρόλο.

Η Γκρέις Κέλλυ σε διαφημιστική φωτογραφία του 1956.

Από την παιδική της ηλικία η Κέλλυ ονειρευόταν να κάνει καριέρα στο θέατρο. Ήδη στα 12 της χρόνια, είχε εμφανιστεί στον πρωταγωνιστικό ρόλο του θεατρικού έργου Don't Feed the Animals που ανέβασε η τοπική θεατρική ομάδα. Στα 18 της δεν κατάφερε να μπει στο Κολλέγιο Μπέννινγκτον, λόγω των χαμηλών της βαθμών στα μαθηματικά, κάτι που την ώθησε στο να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός. Κατά συνέπεια, απαγγέλοντας ένα μονόλογο από το θεατρική παράσταση The Torch-Bearers, που είχε συγγράψει ο θείος της Τζορτζ, κατάφερε να μπει στην Αμερικανική ακαδημία των δραματικών τεχνών. Η Κέλλυ δούλεψε ως μοντέλο για να συντηρήσει τις σπουδές της και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϋ στο πλευρό του Ρέυμοντ Μάσσεϋ στο θεατρικό του Στρίντμπεργκ, Ο Πατέρας. Μετά την αποφοίτησή της το 1948, ο σκηνοθέτης Ντέλμπερτ Μαν την προσέλαβε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Σίνκλαιρ Λιούις Μπέθελ Μέρριντεϋ. Η επιτυχία αυτής της παραγωγής για την τηλεόραση, που μόλις είχε αρχίσει να μπαίνει πλέον στη ζωή των Αμερικανών, την οδήγησε στον πρώτο κινηματογραφικό της ρόλο στην ταινία Δεκατέσσερεις ώρες αγωνίας (Fourteen Hours, 1951). Ο ρόλος αυτός ήταν μικρός και η Γκρέις πέρασε απαρατήρητη, με αποτέλεσμα να μην έχει άλλες προσφορές για κινηματογραφικούς ρόλους για κάμποσο καιρό. Ένα χρόνο αργότερα, επικοινώνησε μαζί της ο παραγωγός και αργότερα σκηνοθέτης Στάνλεϋ Κρέιμερ, ο οποίος της προσέφερε ένα ρόλο στο πλάι του Γκάρυ Κούπερ στην ταινία Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές (High Noon, 1952), που επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Φρεντ Τσίννεμαν. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και της χάρισε μεγάλη δημοτικότητα.

Επόμενός της στόχος ήταν η οντισιόν για την ταινία του Τζον Φορντ, Μογκάμπο, όπου θα πρωταγωνιστούσε πλάι στον Κλαρκ Γκέιμπλ και την Έιβα Γκάρντνερ. Η Τζην Τίρνεϋ που είχε προσληφθεί αρχικά, αποφάσισε να αφήσει το ρόλο λόγω της ψυχολογικής αστάθειας που την ταλαιπωρούσε εκείνη την περίοδο. Η οντισιόν της Κέλλυ ήταν επιτυχημένη και ο ρόλος ήταν δικός της. Δυο μήνες αργότερα το συνεργείο και οι συντελεστές της ταινίας βρέθηκαν στη Ναϊρόμπι της Κένυα για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Το γεγονός ότι η ταινία γυριζόταν στην Αφρική αποτέλεσε τότε μεγάλο δέλεαρ για την Γκρέις. Η ταινία προβλήθηκε το 1953 και η Κέλλυ που είχε πλέον γίνει σταρ προτάθηκε για Όσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου. Η επιτυχία ακολούθησε όταν το 1954 πρωταγωνίστησε στη μεταφορά του θεατρικού του Φρέντρικ Νοτ Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954) με σκηνοθέτη τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Χίτσκοκ επέμενε να της μιλάει συνέχεια για την επόμενή του ταινία με τίτλο Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window), εντυπωσιάζοντάς την σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρνηθεί την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο στην ταινία του Ελία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront, 1954). Ο Χίτσκοκ προσέλαβε την Κέλλυ για το Σιωπηλός Μάρτυς και η Εύα Μαρί Σαιντ ερμήνευσε το ρόλο της Ήντι στο πλευρό του Μπράντο. Ο Τζέημς Στιούαρτ, συμπρωταγωνιστής της στην ταινία Σιωπηλός Μάρτυς, ενθουσιάστηκε με την ερμηνεία της. Το φιλμ έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 1954 και η Κέλλυ έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Κατά τη διάρκεια του 1954 γύρισε άλλες δυο ταινίες, και τις δυο με συμπρωταγωνιστή τον Γουίλιαμ Χόλντεν. Η πρώτη ήταν το Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι (The Bridges at Toko-Ri) και η δεύτερη ήταν Η χωριατοπούλα (The Country Girl), βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό δράμα του Κλίφφορντ Όντετς. Εκτός από τον Χόλντεν, στην ταινία πρωταγωνιστούσε και ο Μπινγκ Κρόσμπυ στο ρόλο του αλκοολικού της συζύγου. Η Κέλλυ δεν ήταν η πρώτη επιλογή για το ρόλο. Πρώτη επιλογή ήταν η Τζέννιφερ Τζόουνς, που αναγκάστηκε όμως να τον απορρίψει, επειδή λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα διαπίστωσε ότι ήταν έγκυος. Η Metro-Goldwyn-Mayer που έπρεπε να τη δανείσει στην εταιρεία Paramount δεν της επέτρεπε να αναλάβει το ρόλο. Όταν όμως η Κέλλυ απείλησε να μαζέψει τα πράγματά της και να σπάσει το συμβόλαιό της με την εταιρεία, της επέτρεψαν να λάβει μέρος στην ταινία.

Γκρέις Κέλλυ
Η Γκρέις Κέλλυ σε στιγμιότυπο της ταινίας Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954)
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Grace Kelly (Αγγλικά)
Γέννηση	12  Νοεμβρίου 1929 Φιλαδέλφεια
Θάνατος	14  Σεπτεμβρίου 1982 Κοινότητα του Μονακό
Αιτία θανάτου	τροχαίο ατύχημα
Συνθήκες θανάτου	θανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφής	Καθεδρικός ναός της Παρθένου Μαρίας στο Μονακό
Εθνικότητα	Αμερικανική
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Μονακό
Σπουδές	Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών (1949) και Neighborhood Playhouse School of the Theatre
Ιδιότητα	ηθοποιός ταινιών, μοντέλο, ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός θεάτρου και αριστοκράτης
Σύζυγος	Ρενιέ Γ΄ (1956–1982)
Τέκνα	Καρολίνα του Μονακό, Αλβέρτος Β΄ του Μονακό και Στεφανία του Μονακό
Γονείς	Τζον Μπρένταν Κέλι και Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ
Αδέλφια	Μάργκαρετ Κέλι (μεγαλύτερη αδερφή) Τζον Μπ. Κέλι Τζούνιορ (μεγαλύτερος αδελφός) Ελίζαμπεθ Κέλι (νεότερη αδελφή)
Είδος τέχνης	Κινηματογράφος (ηθοποιός)
Βραβεύσεις	Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου (1) Χρυσές Σφαίρες (2) Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Όσκαρ και αριστοκρατία

Το αστέρι της Γκρέις Κέλλυ στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.

Η Γκρέις Κέλλυ στις 30 Μαρτίου 1955, έχοντας μόλις παραλάβει το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου που κέρδισε για την ταινία Η χωριατοπούλα, κατά τη διάρκεια της τελετής των Όσκαρ. Δίπλα της, ο συμπρωταγωνιστής της στην ίδια ταινία Γουίλιαμ Χόλντεν.

Η ερμηνεία της στη Χωριατοπούλα έλαβε τις καλύτερες κριτικές και η Κέλλυ θεωρούταν το φαβορί για το Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου το 1954. Η πιο κοντινή της αντίπαλος για το βραβείο ήταν η Τζούντυ Γκάρλαντ, που είχε κάνει επιτυχημένη επανεμφάνιση την ίδια χρονιά με το Ένα αστέρι γεννιέται (A star is born), και πολλοί άλλοι τότε υποστήριζαν ότι θα έπρεπε αυτή να κερδίσει το χρυσό αγαλματίδιο. Τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά ανέφεραν κόντρα μεταξύ των δυο σταρ. Τη βραδιά της απονομής η Γκάρλαντ βρισκόταν στο νοσοκομείο έχοντας μόλις γεννήσει το γιο της Τζόσεφ και δίπλα της υπήρχαν κάμερες, ώστε σε περίπτωση που κέρδιζε το βραβείο να μπορούσε να βγάλει ευχαριστήριο λόγο από το νοσοκομείο. Νικήτρια όμως αναδείχτηκε η Κέλλυ, κάτι που η Γκάρλαντ δεν ξέχασε ποτέ. Τα επόμενα δυο χρόνια γύρισε άλλες τρεις ταινίες, εκ των οποίων η πρώτη ήταν η τρίτη και τελευταία της συνεργασία με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch A Thief, 1955), όπου σαγηνεύει με τη γοητεία της τον μικροαπατεώνα Κάρυ Γκραντ στο ηλιόλουστο Μόντε Κάρλο. Την ίδια χρονιά στο Φεστιβάλ των Καννών γνώρισε τον Ρενιέ Γ΄ του Μονακό, με τον οποίον κράτησε για μήνες επικοινωνία. Επιστρέφοντας στη Αμερική γύρισε την ταινία Ο κύκνος (The Swan, 1956) όπου πλάι στον Άλεκ Γκίννες υποδύθηκε μια πριγκίπισσα. Η ταινία ήταν προφητική και η ζωή της μιμήθηκε την τέχνη, καθώς ο Ρενιέ μετά το τέλος των γυρισμάτων τη ζήτησε σε γάμο. Η εταιρεία παραγωγής της ταινίας καθυστέρησε την κυκλοφορία της μέχρι την ημέρα του γάμου της Κέλλυ με τον Ρενιέ. Στο μεταξύ είχε προβληθεί και η πρoτελευταία της ταινία το Υψηλή κοινωνία (High Society, 1956) που αποτέλεσε ριμέικ της ταινίας του 1940, Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story). Στην ταινία αυτή, συμπρωταγωνιστούσε με τον Φρανκ Σινάτρα, τον Μπινγκ Κρόσμπυ και τον Λούις Άρμστρονγκ.

Ο γάμος

Το πρωί της 18ης Απριλίου 1956, ο πολιτικός γάμος πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του θρόνου του παλατιού, παρουσία 100 καλεσμένων, συμπεριλαμβανομένων αξιωματούχων και εκπροσώπων από 25 χώρες. Η τελετή, η οποία διήρκεσε λίγο περισσότερο από μισή ώρα, μεταδόθηκε και σε άλλα κράτη της Ευρώπης, από τηλεοπτικό συνεργείο. Μετά από μια δεξίωση για τους 3.000 πολίτες του Μονακό στην αυλή του παλατιού, οι εορτασμοί ολοκληρώθηκαν το βράδυ με ένα γκαλά και μια παράσταση μπαλέτου στην όπερα.

Το πρωί της επόμενης ημέρας, 19 Απριλίου 1956, η Γκρέις και ο Ρενιέ παντρεύτηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Αμώμου Συλλήψεως (Notre-Dame-Immaculée) στο Μονακό από τον επίσκοπο Gilles Barthe. Μεταξύ των 600 καλεσμένων ήταν ο πρώην βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ, ο πνευματικός ηγέτης των Ισμαηλιτών Νιζαριτών Αγά Χαν ΙΙΙ, ο Αριστοτέλης Ωνάσης με την κόρη του Χριστίνα Ωνάση, οι Αμερικανίδες ηθοποιοί Άβα Γκάρντνερ και Γκλόρια Σουάνσον, και ο Βρετανός ηθοποιός Ντέιβιντ Νίβεν. Τόσο η ευρωπαϊκή αριστοκρατία όσο και οι υψηλόβαθμοι πολιτικοί έμειναν μακριά από την εκδήλωση.

Περισσότεροι από 30 εκατομμύρια τηλεθεατές σε 9 χώρες παρακολούθησαν την Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλλυ να γίνεται η πριγκίπισσα Γκρέις Πατρίσια του Μονακό. Την ίδια μέρα, οι νεόνυμφοι ξεκίνησαν για ένα ταξίδι του μέλιτος επτά εβδομάδων στη Μεσόγειο με το πριγκιπικό γιοτ.

Πριγκίπισσα του Μονακό

Η πριγκίπισσα Γκρέις Πατρίσια με την μικρότερη κόρη της, Στεφανία (4 ετών τότε), στο Μονακό, το 1969.

Εννιά μήνες και τέσσερις μέρες μετά το γάμο της με το Ρενιέ, στις 23 Ιανουαρίου 1957, η Κέλλυ έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, την πριγκίπισσα Καρολίνα, της οποίας των ερχομό ανακοίνωσαν 21 πυροβολισμοί και η ημέρα της γέννας της, κηρύχθηκε ημέρα αργίας. Ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις απέκτησαν τρία παιδιά: την Καρολίνα, τον Αλβέρτο και την Στεφανία. Μετά το γάμο, ο Ρενιέ απαγόρευσε την προβολή των φιλμ της Κέλλυ. Ο θάνατος του πατέρα της, ωστόσο, το 1960, και δύο αποβολές είχαν ως αποτέλεσμα η Κέλλυ να πέσει σε κατάθλιψη, γεγονός που ώθησε τον Ρενιέ να της επιτρέψει προσωρινά να επιστρέψει στην κινηματογραφική επιχείρηση. Το 1962 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ της προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ Μάρνι (Marnie) και η Κέλλυ ήθελε να ξανασυνεργαστεί μαζί του. Όταν όμως η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον της, λόγω του γεγονότος ότι η υπόθεση του φιλμ θα αμαύρωνε την εικόνα της, αναγκάστηκε να μη δεχτεί το ρόλο. Το 1977 ο σκηνοθέτης Χέρμπερτ Ρος προσπάθησε να τη δελεάσει να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη, προσφέροντάς της τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η Κρίσιμη Καμπή (The Turning Point), αλλά αναγκάστηκε να αρνηθεί, όχι μόνο από φόβο της κοινής γνώμης, αλλά και λόγω της προσωπικής της συνειδητοποίησης ότι έπρεπε να δώσει πλήρη προσοχή στις ανησυχίες της οικογένειας, ιδίως για την ιδιωτική ζωή της μεγαλύτερης κόρης της, Καρολίνας. Επίσης, 6 χρόνια νωρίτερα είχε απορρίψει την προσφορά της να συμμετάσχει στη βρετανική ιστορική ταινία Νικόλας και Αλεξάνδρα του 1971, επειδή δεν της άρεσε το σενάριο. Άλλες προτάσεις για έργα κατέρρευσαν στα αρχικά στάδια συζητήσεων για διάφορους λόγους ή, όπως ο μίνι ρόλος στην τηλεταινία κατά των ναρκωτικών Poppy Is Also a Flower, του 1966, διότι ως ρόλοι είχαν μικρή σημασία.

Η πριγκίπισσα Γκρέις Πατρίσια τον Σεπτέμβριο του 1972.

Συνεπώς, η Γκρέις Κέλλυ δεν επέστρεψε ποτέ στη μεγάλη οθόνη, προσπάθησε παρ' όλα αυτά να υποστηρίξει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό, ιδρύοντας το Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις, που βοηθούσε όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Επίσης, οργάνωνε κάθε χρόνο γιορτή για τα ορφανά. Τα χρόνια πέρασαν και το 1981 η Γκρέις και ο Ρενιέ γιόρτασαν 25 χρόνια γάμου.

Παράλληλα, όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πάλευε όλο και περισσότερο με προβλήματα υγείας. Λόγω των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης, πήρε υψηλές δόσεις ορμονών, με αποτέλεσμα μια σημαντική αύξηση βάρους. Ορισμένοι βιογράφοι έχουν αποδώσει τις εξωτερικές αλλαγές της σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, αν και δεν υπάρχει σχεδόν καμία σχετική δήλωση από ανθρώπους μέσα στον κύκλο της Κέλλυ. Τον Αύγουστο του 1982, προστέθηκαν κρίσεις βρογχίτιδας και ημικρανίας μετά από κρουαζιέρα στη Νορβηγία.

Η πριγκίπισσα Γκρέις Πατρίσια τον Ιούλιο του 1981.

Σε μια συνέντευξη με τον Πιερ Σάλιντζερ για το πρόγραμμα του τηλεοπτικού σταθμού ABC με τον τίτλο 20/20, στις 22 Ιουνίου 1982 (κατά μια θλιβερή ιστορική ειρωνεία, μόλις λίγο πριν τον ξαφνικό θάνατό της), η ίδια ανέφερε:

««Θα ήθελα να με θυμούνται ότι προσπαθώ να κάνω καλά τη δουλειά μου, ότι δείχνω κατανόηση και ότι είμαι ευγενική. [...] Θα ήθελα να με θυμούνται ως αξιοπρεπή άνθρωπο και στοργικό».»

και λίγο μετά:

«Επιτρέψτε μου να με θυμούνται ως μια γυναίκα που προσπάθησε να κάνει τη δουλειά της πιστά, που ήταν κατανοητή και ευγενική. [...] Θέλω να με θυμούνται ως ένα αξιοπρεπές και στοργικό άτομο».

Θάνατος

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982, ενώ επέστρεφε οδικώς μαζί με τη 17-χρονη της κόρη της, Στεφανία, από το εξοχικό τους στην επαρχία, σε έναν δρόμο με στροφές, η πριγκίπισσα Γκρέις υπέστη ένα ξαφνικό εγκεφαλικό επεισόδιο που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της και να ρίξει το αυτοκίνητο, ένα Rover P6 3500 V8 του 1971, από βουνοπλαγιά ύψους 37 μέτρων. Η κόρη της καθόταν στη θέση του συνοδηγού και προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, αλλά μάταια. Λίγο μετά, η Γκρέις ανασύρθηκε από το αυτοκίνητο από διερχόμενους, ενώ αντιθέτως η κόρη της κατάφερε να συρθεί έξω από μόνη της.

Μαζί με την κόρη της, η σοβαρά τραυματισμένη πριγκίπισσα Γκρέις μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Μονακό Centre Hospitalier Princesse Grace, με κατάγματα. Οι ιατρικές εξετάσεις αποκάλυψαν αρχικά σπασμένη κλείδα, κάταγμα ποδιού και μώλωπες στον θώρακα. Η Στεφανία είχε υποστεί διάσειση και σοβαρό κάταγμα σπονδύλων στην αυχενική μοίρα.

Μετά από μια επέμβαση που διήρκεσε αρκετές ώρες, η πριγκίπισσα έπεσε σε κώμα. Περαιτέρω εξετάσεις με τη χρήση αξονικού τομογράφου έξω από το νοσοκομείο αποκάλυψαν δύο ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες. Οι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μικρότερο στην περιοχή του κροταφικού λοβού προκλήθηκε από ένα ήπιο εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε, λογικά, συμβεί μόλις λίγο πριν από το ατύχημα και είχε σχεδόν εκμηδενίσει, ξαφνικά, τις αισθήσεις της πριγκίπισσας, ενώ η μεγάλη, ανεγχείρητη αιμορραγία είχε συμβεί μόνο κατά την πρόσκρουση με την πλαγιά.

Το βράδυ της επόμενης ημέρας, η πριγκίπισσα Γκρέις Πατρίσια υπέκυψε στα τραύματά της σε ηλικία 52 ετών, αφού ο πρίγκηπας Ρενιέ και οι στενότεροι συγγενείς της, έδωσαν τη συγκατάθεσή τους στους γιατρούς να απενεργοποιήσουν τα μηχανήματα υποστήριξης της ζωής. Για τρεις ημέρες, οι κάτοικοι του Μονακό ήταν σε θέση να αποχαιρετήσουν την πριγκίπισσα στο ανοιχτό φέρετρο στο παρεκκλήσι του κάστρου. Η κόρη της, Στεφανία, επειδή είχε υποστεί σοβαρό κάταγμα στην αυχενική μοίρα και αναγκάστηκε να φορέσει κολάρο, λόγω της κατάστασής της, δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει την κηδεία της μητέρας της.

Η κηδεία της έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου 1982 στον Καθεδρικό Ναό της Αμώμου Συλλήψεως (Notre-Dame-Immaculée) στο Μονακό (στον ίδιο που είχε γίνει και ο γάμος το 1956), παρουσία 800 προσκεκλημένων επισκεπτών. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους στην κηδεία της, ήταν οι πρώην συμπρωταγωνιστές της Τζέιμς Στιούαρτ και Κάρι Γκραντ, καθώς και η Νταϊάνα, Πριγκίπισσα της Ουαλίας (που κατά μια θλιβερή ιστορική ειρωνεία πέθανε στις 31 Αυγούστου 1997 σε άλλο τροχαίο, σε οδική σήραγγα στο Παρίσι), η Νάνσυ Ρέιγκαν, η Ντανιέλ Μιττεράν και η τέως αυτοκράτειρα Φαράχ του Ιράν, ενώ την κηδεία της παρακολούθησαν από την τηλεόραση 100 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Ο πρίγκηπας Ρενιέ, που δεν ξαναπαντρεύτηκε σε όλη τη μετέπειτα ζωή του, λόγω πένθους όπως δήλωσε ο ίδιος αρκετά χρόνια μετά (ενώ λέγεται ότι από τον θρήνο του για την απώλεια της πριγκίπισσας Γκρέις, μετά κάπνιζε 60 τσιγάρα την ημέρα), κηδεύτηκε στο πλευρό της μετά το θάνατό του το 2005.

Εικασίες προέκυψαν σχετικά με την αιτία του θανατηφόρου ατυχήματος, συμπεριλαμβανομένης της συχνά αναφερόμενης θεωρίας ότι η πριγκίπισσα Stéphanie, η οποία ήταν ακόμα ανήλικη τότε, ήταν η πραγματική οδηγός του αυτοκινήτου. Αυτό το αρνήθηκε πάντα η Stéphanie και αρκετοί επίσης μάρτυρες. Ο ισχυρισμός βασίστηκε σε μαρτυρίες ιδιοκτητών ακινήτων και υποτιθέμενων αυτοπτών μαρτύρων που βρίσκονταν σε άμεση γειτνίαση κατά τη στιγμή του ατυχήματος και είχαν αναφέρει ότι η Stéphanie είχε συρθεί έξω από το μοιραίο αυτοκίνητο από την πλευρά του οδηγού.

Άλλες εικασίες που κυκλοφόρησαν από τον Τύπο σχετικά με τις συνθήκες θανάτου της πριγκίπισσας, όπως μια προηγούμενη διαμάχη μεταξύ μητέρας και κόρης, αυτοκτονικές προθέσεις της πριγκίπισσας, εμπλοκές με τη νότια γαλλική μαφία ή ιατρική αμέλεια από τους γιατρούς, παρέμειναν επίσης αναπόδεικτες.

Οικογένεια

Η πριγκίπισσα Γκρέις παντρεύτηκε τον Ρενιέ Γ΄ του Μονακό και απέκτησε τρία παιδιά:

• Καρολίνα Λουίζα Μαργαρίτα (γενν. 1957), Πριγκίπισσα του Μονακό. Παντρεύτηκε 1) τον Φιλίπ Ζυνό, δεν απέκτησε παιδιά, 2) το Στέφανο Κασιράγκι, απέκτησε τρία παιδιά, 3) τον Ερνέστο Αύγουστο Ε΄ του Αννοβέρου, απέκτησε ένα παιδί.
• Αλβέρτος Αλέξανδρος Λουδοβίκος Πέτρος (γενν. 1958), Πρίγκηπας του Μονακό (Αλβέρτος Β΄). Παντρεύτηκε τη Σαρλήν Ουίττστοκ, απέκτησε δύο παιδιά. Έχει δύο ακόμη παιδιά.
• Στεφανία Μαρία Ελισάβετ (γενν. 1965), Πριγκίπισσα του Μονακό. Παντρεύτηκε 1) τον Ντανιέλ Ντυκρυέ, απέκτησε δύο παιδιά, 2) τον Άντανς Λόπεζ Πέρεζ, δεν απέκτησαν παιδιά. Έχει ένα ακόμη παιδί.

Φιλμογραφία

Έτος	Τίτλος	Ελληνικός τίτλος	Ρόλος	Σκηνοθέτης	Σημειώσεις
1951	Fourteen Hours	Δεκατέσσερεις ώρες αγωνίας	κυρία Λουίζ Αν Φούλερ	Χένρι Χάθαγουεϊ
1952	High Noon	Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές	Έιμι Φάουλερ Κέιν	Φρεντ Τσίνεμαν
1953	Mogambo	Μογκάμπο	Λίντα Νόρντλεϊ	Τζον Φορντ	Υποψηφιότητα: Όσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου Νίκη: Χρυσή Σφαίρα: Β΄ Γυναικείος Ρόλος Υποψήφια - Βραβείο βρετανικής ακαδημίας κινηματογράφου (BAFTA)
1954	Dial M for Murder	Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αμέσου δράσεως	Μάργκο Γουέντις	Άλφρεντ Χίτσκοκ	Νίκη: Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Νίκη: National Board Of Review - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία
	Rear Window	Σιωπηλός μάρτυς	Λίζα Φρίμοντ		Νίκη: Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Νίκη: National Board Of Review - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία
	The Country Girl	Η χωριατοπούλα	Τζόρτζι Έλγκιν	Τζορτζ Σίτον	Νίκη: Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου Νίκη: Χρυσή Σφαίρα: Καλύτερη Ηθοποιός (σε Δραματική ταινία) Νίκη: Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Νίκη: National Board Of Review - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία Υποψήφια: Βραβείο βρετανικής ακαδημίας κινηματογράφου (BAFTA)
	Green Fire	Τίμιοι με λασπωμένα χέρια	Κάθριν Νόουλαντ	Άντριου Μάρτον
	The Bridges at Toko-Ri	Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι	Νάνσι Μπρουμπέικερ	Μαρκ Ρόμπσον
1955	To Catch a Thief	Το κυνήγι του κλέφτη	Φράνσις Στιβενς	Άλφρεντ Χίτσκοκ
1956	The Swan	Ο κύκνος	πριγκίπισσα Αλεξάνδρα	Τσαρλς Βίντορ
	High Society	Υψηλή κοινωνία	Τρέισι Λορντ	Τσαρλς Γουόλτερς	Νίκη: Χρυσή Σφαίρα: Δημοφιλέστερη ηθοποιός παγκοσμίως (1956)

Δισκογραφία

• True Love, ντουέτο με τον Μπινγκ Κρόσμπι, από την ταινία Υψηλή κοινωνία (1956).
• L'Oiseau du Nord et L'Oiseau du Soleil, στα γαλλικά και στα αγγλικά (1978).
• Birds, Beasts & Flowers: A Programme of Poetry, Prose and Music (1980).

Βιβλιογραφία

• Bren, Paulina (2021). The Barbizon: The Hotel That Set Women Free. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-1-9821-2389-5. 
• Haugland, H. Kristina (2006). Grace Kelly: Icon of Style to Royal Bride (Philadelphia Museum of Art). Yale University Press. ISBN 978-0-300-11644-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015. 
• Leigh, Wendy (2007). True Grace: The Life and Times of an American Princess. New York: Thomas Dunne Books. ISBN 978-0-312-34236-4. 
• Spoto, Donald (1994). High Society: The Life of Grace Kelly. Crown Publishing Group. ISBN 978-0-307-39562-7. 
• Spoto, Donald (2010). High Society: Grace Kelly and Hollywood. Random House. ISBN 978-0-09-951537-1. 
• Taraborrelli, J. Randy (2003). Once Upon a Time: Behind the Fairy Tale of Princess Grace and Prince Rainier. Grand Central Publishing. ISBN 978-0-7595-2790-4. 
• Wydra, Thilo (2014). Grace. A Biography. New York: Skyhorse Publishing. ISBN 978-1-62914-541-9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Grace Kelly στην IMDb
• Γκρέις Κέλι στο Internet Broadway Database (Αγγλικά)
• Princess Grace Foundation – USA
• FBI Records: The Vault – Grace Kelly at fbi.gov
• Biography of Grace Kelly at Encyclopedia Britannica.
• Grace Kelly Footage.
• «High Society – The Life of Grace Kelly». The Washington Post. November 15, 2009. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/books/chap1/highsociety.htm. 
• Princess Grace Of Monaco interview on BBC Radio 4 Desert Island Discs, April 24, 1981.
• Princess Grace of Monaco interviewed by Vera Maxwell and John Touhey on December 19, 1978 for the Fashion Institute of Technology.
• Η Γκρέις Κέλι στο cine.gr Αρχειοθετήθηκε 2013-01-13 στο Wayback Machine.