Μετάβαση στο περιεχόμενο

Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2011

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2011
Feel Your Heart Beat!
Ημερομηνίες
1ος Ημιτελικός10 Μαΐου 2011 (2011-05-10)
2ος Ημιτελικός12 Μαΐου 2011 (2011-05-12)
Τελικός14 Μαΐου 2011 (2011-05-14)
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγήςEsprit Arena
Ντίσελντορφ, Γερμανία
Παρουσιαστές
ΣκηνοθέτηςΛαντισλάους Κιράλι
Εκτελεστικός επόπτηςΓιον Όλα Σαντ
Εκτελεστικός παραγωγός
  • Ραλφ Κίμπελντεϊ
  • Τόμας Σράϊμπερ
Διοργανωτής
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Έναρξη διαγωνισμού
  • 1ος Ημιτελικός: Εισαγωγή στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2011 από τους τρεις παρουσιαστές
  • Τελικός: "Satellite" από τον Stefan Raab και τη Lena
Ενδιάμεση πράξη
  • 1ος Ημιτελικός: Cold Steel Drummers
  • 2ος Ημιτελικός: "Flying Bach" από τους Flying Steps
  • Τελικός: "Oh Jonny" και "Klar" από τον Jan Delay
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών43
Πρώτη εμφάνισηΚαμία
Επιστρέφουν
ΑποχωρούνΚαμία
A coloured map of the countries of EuropeΣυμμετοχή της Πορτογαλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ισπανίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Σαν Μαρίνο στη EurovisionΣυμμετοχή της Γαλλίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη EurovisionΣυμμετοχή της Ιρλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ισλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Βελγίου στη EurovisionΣυμμετοχή της Ολλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ελβετίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Γερμανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Δανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Μάλτας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ιταλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Νορβηγίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σουηδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Φινλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Εσθονίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Λετονίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Λιθουανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σλοβακίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αυστρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σλοβενίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ουγγαρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Κροατίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης στη EurovisionΣυμμετοχή του Μαυροβουνίου στη EurovisionΣυμμετοχή της Σερβίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αλβανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Βόρειας Μακεδονίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ελλάδας στη EurovisionΣυμμετοχή της Βουλγαρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ρουμανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Μολδαβίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ουκρανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Λευκορωσίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ρωσίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Γεωργίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Αζερμπαϊτζάν στη EurovisionΣυμμετοχή της Τουρκίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Κύπρου στη EurovisionΣυμμετοχή του Ισραήλ στη EurovisionΣυμμετοχή του Μαρόκου στη EurovisionΣυμμετοχή του Λιχτενστάιν στη EurovisionΣυμμετοχή της Ανδόρας στη EurovisionΣυμμετοχή του Μονακό στη EurovisionΣυμμετοχή της Πολωνίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Τσεχίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αρμενίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Λουξεμβούργου στη EurovisionLebanon in the Eurovision Song ContestTunisia in the Eurovision Song Contest
     Συμμετέχουσες χώρες     Χώρες που δεν πέρασαν στον τελικό     Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 2011
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίαςΚάθε χώρα απονέμει 12, 10, 8-1 βαθμούς στα 10 αγαπημένα της τραγούδια
Μηδέν βαθμοίΚανένας
Νικητής
← 2010 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 2012 →

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2011 ήταν η 56η έκδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Διεξήχθη στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, μετά τη νίκη της χώρας στο διαγωνισμό του 2010 με το τραγούδι "Satellite" από τη Λένα. Ήταν η τρίτη φορά που η Γερμανία φιλοξένησε το διαγωνισμό (και η πρώτη μετά τη Γερμανική επανένωση), το είχε κάνει στο παρελθόν το 1957 και το 1983 (και τα δύο στη Δυτική Γερμανία). Υπό την διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU) και των οικοδεσποτών ραδιοτηλεοπτικών φορέων Arbeitsgemeinschaft Rundfunkanstalten Deutschland (ARD) και Norddeutscher Rundfunk (NDR), ο διαγωνισμός έλαβε χώρα στο Esprit Arena και αποτελούνταν από δύο ημιτελικούς στις 10 και 12 Μαΐου και τον τελικό στις 14 Μαΐου 2011.[1] Τις τρεις ζωντανές εκπομπές παρουσίασαν οι Γερμανοί κωμικοί Άνκε Ενγκέλκε και Στέφαν Ράαμπ και η τηλεοπτική παρουσιάστρια Γιούντιτ Ράκερς.

Σαράντα τρεις χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της έκδοσης του 2008. Τέσσερις χώρες επέστρεψαν στον διαγωνισμό εκείνη τη χρονιά: η Αυστρία επέστρεψε μετά την τελευταία της συμμετοχή το 2007, η Ουγγαρία επέστρεψε μετά την τελευταία της συμμετοχή το 2009, ο Άγιος Μαρίνος επέστρεψε μετά την πρώτη της συμμετοχή το 2008. Η Ιταλία επέστρεψε επίσης στον διαγωνισμό μετά την τελευταία της συμμετοχή δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1997.

Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε το Αζερμπαϊτζάν με το τραγούδι "Running Scared", ερμηνευμένο από τους Ελλ & Νίκκι και γραμμένο από τους Στέραν Ερν, Σάντρα Μπιούρμαν και Ίεν Τζέιμς Φάρκουαρσον. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Αζερμπαϊτζάν στο διαγωνισμό, μετά από μόλις 4 χρόνια συμμετοχής, και η πρώτη νίκη για μία από τις χώρες του Νότιου Καυκάσου. Ήταν επίσης το πρώτο δίδυμο άνδρα-γυναίκας που κέρδισε το διαγωνισμό από το 1963. Το Αζερμπαϊτζάν κέρδισε την τηλεψηφοφορία και τη συνδυασμένη ψηφοφορία, ενώ η Ιταλία κέρδισε την ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής και ήρθε δεύτερη συνολικά. Η Σουηδία, η Ουκρανία και η Δανία ολοκλήρωσαν την πρώτη πεντάδα. Εκτός από την Ιταλία, η μοναδική άλλη χώρα των "Μεγάλων Πέντε" που τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα ήταν η Γερμανία, τερματίζοντας δέκατη. Ωστόσο, το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε λίγο πιο πίσω, τερματίζοντας ενδέκατο. Αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά την επαναφορά των επιτροπών παράλληλα με την τηλεψηφοφορία το 2009, όπου ο νικητής δεν κατέλαβε την πρώτη θέση στις ψήφους των επιτροπών. Η Ιταλία ήταν ο νικητής της κριτικής επιτροπής, ενώ το Αζερμπαϊτζάν ήταν ο νικητής της τηλεψηφοφορίας. Η Γεωργία, τερματίζοντας ένατη, ισοφάρισε το καλύτερο αποτέλεσμα από το 2010.

Η μετάδοση του τελικού κέρδισε το βραβείο Rose d'Or (Χρυσό Ρόδο) για την καλύτερη ζωντανή κάλυψη εκδήλωσης.[2]

Τοποθεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Esprit Arena, Ντίσελντορφ – χώρος διοργάνωσης του διαγωνισμού του 2011.

Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο Ντίσελντορφ, την έβδομη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας. Αυτός ήταν ο πρώτος διαγωνισμός που πραγματοποιήθηκε έξω από την πρωτεύουσα της διοργανώτριας χώρας μετά το διαγωνισμό του 2004 στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν επίσης ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision που πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία μετά την επανένωση της Γερμανίας, με τη Δυτική Γερμανία να είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν το διαγωνισμό το 1957[3] και το 1983.[4] Η Γερμανία ήταν επίσης το πρώτο μέλος των "Μεγάλων Πέντε" που φιλοξένησε τον Διαγωνισμό μετά την εφαρμογή του κανόνα το 2000 που επιτρέπει στους πέντε μεγαλύτερους χρηματοοικονομικούς υποστηρικτές της EBU – Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Ιταλία – να προκρίνονται αυτόματα στον τελικό παράλληλα με τον νικητή του προηγούμενου έτους.

Το Esprit Arena, ένα πολυλειτουργικό γήπεδο ποδοσφαίρου, φιλοξένησε το διαγωνισμό. Το γήπεδο απέκτησε μια περίοδο ενοικίασης έξι εβδομάδων, προκειμένου να επιτρέψει την πραγματοποίηση εργασιών κατασκευής και αποσυναρμολόγησης σε σχέση με τον διαγωνισμό.[5] Το γήπεδο φιλοξένησε 35,000 θεατές κατά τη διάρκεια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision.[6] Το Ντίσελντορφ προσέφερε 23,000 κρεβάτια ξενοδοχείου και 2,000 επιπλέον κρεβάτια στη γύρω περιοχή του Ντίσελντορφ και σε πλοία στον ποταμό Ρήνο.[7]

Φάση υποβολής προσφορών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είκοσι τρεις πόλεις υπέβαλλαν επίσημες προσφορές στον γερμανικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Norddeutscher Rundfunk (NDR), προκειμένου να είναι η διοργανώτρια πόλη του διαγωνισμού του 2011.[8] Οκτώ από αυτές τις πόλεις συνέχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον για τη φιλοξενία της εκδήλωσης, όπως το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Ανόβερο, το Γκελζενκίρχεν,[9] το Ντίσελντορφ, η Κολωνία, η Φρανκφούρτη και το Μόναχο.[10] Η NDR ανακοίνωσε στις 21 Αυγούστου 2010 ότι τέσσερις από αυτές τις πόλεις είχαν υποβάλει επίσημα αίτηση για να φιλοξενήσουν τον διαγωνισμό του 2011: το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Ανόβερο και το Ντίσελντορφ.[11] Στις 2 Οκτωβρίου 2010 η εφημερίδα Hamburger Abendblatt ανακοίνωσε ότι το Αμβούργο δεν θα μπορούσε να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού του 2011, επειδή η πόλη δεν μπορούσε πλέον να εκπληρώσει τους απαιτούμενους οικονομικούς όρους.[12]

Τοποθεσίες των υποψήφιων πόλεων: η επιλεγμένη πόλη είναι μαρκαρισμένη με μπλε, οι πόλεις που υπέβαλαν επίσημα προσφορές για να διοργανώσουν είναι μαρκαρισμένες με πράσινο, ενώ αυτές που έδειξαν ενδιαφέρον αλλά αποσύρθηκαν είναι με κόκκινο.
Βερολίνο

Υπήρξαν ανησυχίες σχετικά με την ιδέα προσφοράς του Βερολίνου, η οποία συνίστατο σε μια φουσκωτή σκηνή που θα χτιζόταν στην περιοχή υπόστεγων του Τέμπελχοφ. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στη NDR αμφισβήτησαν την ικανότητα του χώρου να παρέχει πλεονεκτικές ακουστικές συνθήκες. Ο ομιλητής του Βερολίνου, Ρίτσαρντ Μενγκ, ούτε το επιβεβαίωσε ούτε το αρνήθηκε, δηλώνοντας ότι "το απόρρητο σχετικά με τις έννοιες των προσφορών υποσχέθηκε στη NDR".[13]

Ντίσελντορφ

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2010, ανακοινώθηκε ότι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Fortuna Ντίσελντορφ είχε υποβάλει αίτηση στην Deutsche Fußball Liga για άδεια μετακίνησης των εντός έδρας αγώνων του στο Paul-Janes-Stadion, εάν το Esprit Arena στο Ντίσελντορφ κέρδισε το διαγωνισμό τραγουδιού 2011. Αυτό το μήνυμα έδειξε ότι οι συνομιλίες με το Ντίσελντορφ για τη διοργάνωση του διαγωνισμού τραγουδιού στο Esprit Arena ήταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο.[14] Ο σύλλογος αργότερα ανακοίνωσε στις 6 Οκτωβρίου 2010 ότι είχε λάβει άδεια να μετακινήσει τα παιχνίδια του εάν ήταν απαραίτητο.[15]

Η εφημερίδα Neue Ruhr Zeitung ανέφερε στις 12 Δεκεμβρίου 2010 ότι ο Fortuna Ντίσελντορφ επρόκειτο να μεταφερθεί στο Paul-Janes-Stadion λόγω του διαγωνισμού. Ο χώρος εκπαίδευσης του Fortuna Ντίσελντορφ δίπλα στο Esprit Arena θα ήταν εξοπλισμένος με κινητά περίπτερα από έναν ελβετικό ειδικό κατασκευαστή εκδηλώσεων, τον Nussli Group, δημιουργώντας 20.000 επιπλέον θέσεις.[16] Αυτή η απόφαση ελήφθη επειδή το Arena Sportpark Ντίσελντορφ κατέχει καλύτερα λογιστικά προσόντα.

Αμβούργο

Στις 2 Οκτωβρίου 2010, η εφημερίδα Hamburger Abendblatt ανακοίνωσε ότι το Αμβούργο δεν θα μπορούσε να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού του 2011, επειδή η πόλη δεν μπορούσε πλέον να πληροί τις απαιτούμενες οικονομικές προϋποθέσεις.[17]

Επιλογή πόλης και χώρου διεξαγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Οκτωβρίου 2010, ο γερμανικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Norddeutscher Rundfunk (NDR) ανακοίνωσε ότι η Esprit Arena στο Ντίσελντορφ είχε επιλεγεί ως χώρος διοργάνωσης για το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2011.[18][19]

Υπόμνημα   dagger   Χώρος διεξαγωγής

Πόλη Χώρος Σημειώσεις Ref.
Βερολίνο Μεγάλη τέντα στο πρώην αεροδρόμιο του Τέμπελχοφ Αν επιλεγόταν, η τέντα θα βρισκόταν δίπλα στα μεγάλα υπόστεγα, με χωρητικότητα 9,000 θεατών. [20]
Ντίσελντορφ Esprit Arena dagger Βάση της ποδοσφαιρικής ομάδας Fortuna Düsseldorf. Το στάδιο μπορεί να φιλοξενήσει 50,000 θεατές, αλλά μόνο 38,000 για το διαγωνισμό. [20][21]
Αμβούργο Hamburg Messehallen, Hall A1 Θα γινόταν στο Hall A1, αλλά μόνο για 10,000 ή και λιγότερους θεατές. [20]
Αννόβερο Hanover Exhibition Centre (Messe) — [20]

Μορφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τέσσερις χώρες που είναι μέλη των "Μεγάλων Τεσσάρων", μαζί με την διοργανώτρια χώρα του διαγωνισμού, προκρίνονται αυτόματα στον τελικό. Δεδομένου ότι η Γερμανία ήταν και μέλος των "Μεγάλων Τεσσάρων" και ο διοργανωτής του διαγωνισμού του 2011, υπήρχε μια κενή θέση στον τελικό. Σε μια συνάντηση της Ομάδας Αναφοράς στο Βελιγράδι αποφασίστηκε ότι οι ισχύοντες κανόνες θα παραμείνουν σε ισχύ και ότι ο αριθμός των συμμετεχόντων στον τελικό θα μειωνόταν απλώς από είκοσι πέντε σε είκοσι τέσσερις.[22] Στις 31 Δεκεμβρίου 2010, η επίσημη λίστα συμμετοχής δημοσιεύτηκε από την EBU, η οποία όριζε ότι με την επιστροφή της Ιταλίας στο διαγωνισμό, αυτό το έθνος θα γίνει μέλος των "Μεγάλων Τεσσάρων" και θα γινόταν οι "Μεγάλες Πέντε". Αυτή η αλλαγή επέτρεψε στην Ιταλία την αυτόματη πρόκριση στους τελικούς, μαζί με τη Γαλλία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη διοργανώτρια Γερμανία, αποκαθιστώντας τον αριθμό των συμμετεχόντων στον τελικό σε είκοσι πέντε έθνη.[23]

Στις 30 Αυγούστου 2010 ανακοινώθηκε ότι ο Σβάντε Στοκσέλιους, Εκτελεστικός Επόπτης του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, θα αποχωρήσει από τη θέση του στις 31 Δεκεμβρίου 2010.[24] Στις 26 Νοεμβρίου 2010, η EBU ανέφερε ότι ο Γιο Όλα Σαντ θα ήταν ο νέος Εκτελεστικός Επόπτης του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision.[25]

Κλήρωση κατανομής στους ημιτελικούς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κλήρωση για τον προσδιορισμό των σειρών εμφάνισης στους ημιτελικούς πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2011. Όλες οι συμμετέχουσες χώρες, εξαιρουμένων των αυτόματων φιναλίστ χωρίστηκαν σε έξι δοχεία, με βάση το ιστορικό των ψήφων αυτών των χωρών τα προηγούμενα χρόνια. Από αυτά τα δοχεία, οι μισοί (ή όσο το δυνατόν πλησιέστεροι στο μισό) διαγωνίστηκαν στον πρώτο ημιτελικό στις 10 Μαΐου 2011. Οι άλλοι μισοί σε αυτό το συγκεκριμένο δοχείο αγωνίστηκαν στον δεύτερο ημιτελικό στις 12 Μαΐου 2011. Αυτή η κλήρωση έδρασε επίσης ως σειρά εμφάνισης, προκειμένου οι αντιπροσωπείες από τις χώρες να γνωρίζουν πότε θα ξεκινήσουν οι πρόβες τους και να καθορίσουν σε ποιο ημιτελικό θα επιτρέπεται στους ψηφοφόρους να ψηφίσουν. Η κλήρωση καθόρισε επίσης σε ποιον από τους ημιτελικούς οι αυτόματοι φιναλίστ θα μπορούσαν να ψηφίσουν.[26]

Ο ισραηλινός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός IBA ζήτησε να συμμετάσχει στον δεύτερο ημιτελικό, παρά στον πρώτο ημιτελικό που τραβήχτηκε στην κλήρωση, λόγω της Ημέρας Μνήμης του Ισραήλ που συμπίπτει με τον πρώτο ημιτελικό. Ο γερμανικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός NDR ζήτησε επίσης να του επιτραπεί να ψηφίσει στο δεύτερο ημιτελικό για λόγους προγραμματισμού.[26]

Δοχείο 1 Δοχείο 2 Δοχείο 3 Δοχείο 4 Δοχείο 5 Δοχείο 6

Γραφικός σχεδιασμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Ελ & Νίκκι του Αζερμπαϊτζάν, κατά τη διάρκεια της Eurovision 2011

Ο σχεδιασμός του διαγωνισμού δημιουργήθηκε γύρω από το σύνθημα "Feel your heart beat"/"Νιώσε την καρδιά σου να χτυπά", με το λογότυπο και τα γραφικά στην οθόνη που σχεδιάστηκαν από την Turquoise Branding.[27] Η καρτ ποστάλ που παρουσίαζε κάθε παράσταση περιελάμβανε το λογότυπο στα χρώματα της χώρας εκτέλεσης (π.χ. το Ηνωμένο Βασίλειο με κόκκινο, λευκό και μπλε). Στη συνέχεια, ένα γερμανικό μέρος εμφανίστηκε σε μια εικόνα που μοιάζει με παιχνίδι χρησιμοποιώντας φωτογραφία κλίσης και έγινε μια ιστορία εκεί, των οποίων οι κύριοι χαρακτήρες ήταν άνθρωποι που ζούσαν στη Γερμανία ή τουρίστες από αυτήν τη χώρα. Το σύνθημα του διαγωνισμού, "Feel your heart beat", στη συνέχεια εμφανίστηκε ή ειπώθηκε στην εθνική ή μητρική γλώσσα της χώρας.[28] Για παράδειγμα, στην πρώτη καρτ ποστάλ που εμφανίζεται (της Πολωνίας), ο φίλος ρίχνει ένα κομμάτι χαρτί. Στη συνέχεια, η κάμερα σβήνει στο χαρτί, για να δείξει την πολωνική φράση "Poczuj bicie serca" χειρόγραφη πάνω της. Στη δεύτερη καρτ ποστάλ που εμφανίζεται (της Νορβηγίας), ένας ορειβάτης από τη Νορβηγία ανεβαίνει στην κορυφή ενός βουνού και φωνάζει τη νορβηγική φράση "Kjenn ditt hjerte slå.". Στη συνέχεια, η καρδιά εμφανίστηκε για άλλη μια φορά, και η σκηνή και το πλήθος μπορούσαν να φανούν, με ήχους καρδιακού παλμού και ροζ φώτα να παλίζουν σε ρυθμό με τον καρδιακό παλμό, πριν ξεκινήσει η παράσταση.

Τα κύρια χρώματα των γραμματοκιβωτίων ήταν μαύρο και ροζ. Ο πίνακας αποτελεσμάτων έδειξε έναν εκπρόσωπο της χώρας να δίνει τις ψήφους του στα δεξιά, ενώ δείχνει έναν πίνακα αποτελεσμάτων στα αριστερά. Οι μεγάλοι βαθμοί (8, 10 και 12) επισημάνθηκαν με ροζ χρώμα, οι μικρότεροι βαθμοί (1-7) ήταν μοβ.[29] Αυτός ο σχεδιασμός του πίνακα αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε ξανά το επόμενο έτος, με μικρές αλλαγές, όπως οι μεγάλοι βαθμοί να εμφανίζονται προοδευτικά μεγαλύτεροι σε μέγεθος σε σύγκριση με τους μικρότερους βαθμούς και τα επισημασμένα χρώματα άλλαξαν για να ταιριάζουν με το θέμα του 2012 , "Light your fire!"/"Ανάψτε τη φωτιά σας!".[30]

Εθνικός ραδιοτηλεοπτικός διοργανωτής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ARD, μέλος της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης για τη μετάδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision στη Γερμανία, είναι από κοινού οργανισμός των περιφερειακών δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων της Γερμανίας. Το ARD έχει 10 μέλη. Οι χώροι που εξετάστηκαν βρίσκονται στις περιοχές τριών διαφορετικών μελών: το Βερολίνο βρίσκεται στην περιοχή μελών του Rundfunk Berlin-Brandenburg (RBB), το Αμβούργο και το Αννόβερο στην περιοχή Norddeutscher Rundfunk (NDR) και το Ντίσελντορφ εντός της περιοχής εκπομπής του Westdeutscher Rundfunk (WDR). Ενώ το NDR ήταν υπεύθυνο για τη μετάδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision τα τελευταία χρόνια, όταν ο τελικός έλαβε χώρα σε άλλες χώρες, το οικονομικό πεδίο εφαρμογής των τριών ραδιοτηλεοπτικών φορέων φάνηκε να έχει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία υποβολής αιτήσεων για το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2011. Το Tagesspiegel ανέφερε στις 7 Οκτωβρίου 2010 ότι το κόστος για τη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης οδήγησε σε μια τεταμένη συζήτηση σχετικά με την απαραίτητη εξοικονόμηση σε άλλα περιεχόμενα του προγράμματος από τους τρεις ραδιοτηλεοπτικούς φορείς.

Παρουσιαστές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άνκε Ενγκέλκε, Γιούντιτ Ράκερς και Στέφαν Ράαμπ, οι παρουσιαστές.

Στις 16 Δεκεμβρίου 2010, το NDR ανακοίνωσε ότι οι Άνκε Ενγκέλκε, Γιούντιτ Ράκερς και Στέφαν Ράαμπ θα ήταν οι παρουσιαστές του διαγωνισμού. Ήταν η τρίτη φορά που τρεις άνθρωποι θα παρουσίαζαν το διαγωνισμό, μετά το 1999 και το 2010.[31] Ο Ράαμπ είναι κυρίως γνωστός ως ο Γερμανός εκπρόσωπος στο διαγωνισμό του 2000 με το τραγούδι "Wadde hadde dudde da?", με την Ενγκέλκε να είναι ηθοποιός και κωμικός και τη Ράκερς να είναι δημοσιογράφος και τηλεοπτική παρουσιάστρια.

Ιδέα εκδήλωσης και πώληση εισιτηρίων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 13 Οκτωβρίου 2010, ο Thomas Schreiber, συντονιστής του ARD, περιέγραψε λεπτομέρειες σχετικά με την ιδέα της εκδήλωσης του Ντίσελντορφ. Το Esprit Arena έπρεπε να χωριστεί σε δύο μέρη χωριστά μεταξύ τους. Από τη μία πλευρά του σταδίου θα εγκατασταθεί η σκηνή, ενώ η άλλη θα λειτουργεί ως "γκαρνταρόμπα" για τις αποστολές των καλλιτεχνών. Μια αθλητική αρένα δίπλα στο Esprit Arena θα λειτουργούσε ως κέντρο Τύπου για την εκδήλωση. Το Esprit Arena προσέφερε άνετα καθίσματα σχετικά κοντά στη σκηνή που δημιούργησε μια ατμόσφαιρα σε αρένα εσωτερικών εκδηλώσεων παρά μια ατμόσφαιρα ποδοσφαίρου-γηπέδου. Υπήρχαν σχέδια που θα επέτρεπαν στο κοινό την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις πρόβες.[32] Συνολικά, τα εισιτήρια πωλήθηκαν για επτά παραστάσεις (τον τελικό, δύο ημιτελικούς και τέσσερις πρόβες).[33]

Είπε επίσης σε αυτή τη συνέντευξη ότι τα εισιτήρια για την εκδήλωση ήταν πιθανό να πωληθούν "εντός των επόμενων τεσσάρων εβδομάδων" (μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου 2010). Το NDR είχε ήδη ανοίξει ένα e-mail-newsletter προεγγραφής στον ιστότοπό της για όλα τα άτομα που ενδιαφέρονται για εισιτήρια για την εκδήλωση.[34]

Οι πωλήσεις εισιτηρίων ξεκίνησαν στις 12 Δεκεμβρίου 2010 στις 12:12 CET στον ιστότοπο www.dticket.de, ο μόνος εξουσιοδοτημένος πωλητής.[35] Ωστόσο, η σελίδα εισιτηρίων άνοιξε για πωλήσεις περίπου δύο ώρες νωρίτερα από ό, τι είχε αρχικά διαφημιστεί. Αυτή η ανακοίνωση έγινε από ένα ενημερωτικό δελτίο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που στάλθηκε στους προεγγραφείς αγοραστές λίγα λεπτά πριν από το άνοιγμα, δίνοντάς τους ένα μικρό όφελος στην απόκτηση εισιτηρίων. Τα τελικά 32.000 εισιτήρια που τέθηκαν σε πώληση στις 12 Δεκεμβρίου εξαντλήθηκαν σε λιγότερο από έξι ώρες. Μόλις είχαν καθοριστεί οι θέσεις της κάμερας, μερικές χιλιάδες επιπλέον εισιτήρια τέθηκαν σε πώληση.

Τα εισιτήρια για τους ημιτελικούς πωλήθηκαν στα μέσα Ιανουαρίου, όταν ήταν γνωστό ποιες χώρες θα συμμετάσχουν σε κάθε ημιτελικό.[36]

Συμμετέχουσες χώρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  Χώρες που συμμετέχουν στον 1ο ημιτελικό
  Χώρες που ψηφίζουν στον 1ο ημιτελικό
  Χώρες που συμμετέχουν στον 2ο ημιτελικό
  Χώρες που ψηφίζουν στον 2ο ημιτελικό

Στις 31 Δεκεμβρίου 2010, η EBU επιβεβαίωσε ότι 43 χώρες θα συμμετάσχουν στον Διαγωνισμό του 2011.[23] Η έκδοση του 2011 είδε τις επιστροφές της Αυστρίας, η οποία συμμετείχε τελευταία το 2007, της Ιταλίας, η οποία συμμετείχε τελευταία το 1997, του Αγίου Μαρίνου, που είχε λάβει μέρος μόνο το 2008 και της Ουγγαρίας, η οποία συμμετείχε τελευταία το 2009.[23] Το Μαυροβούνιο είχε υποβάλει αίτηση συμμετοχής στο διαγωνισμό στις 4 Δεκεμβρίου, αλλά αποφάσισε να μην συμμετάσχει και αποσύρθηκε στις 23 Δεκεμβρίου, δύο ημέρες πριν από την προθεσμία της 25ης Δεκεμβρίου.[37]

Η Σλοβακία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το Διαγωνισμό του 2011 για οικονομικούς λόγους, παρά τη διεξαγωγή δημόσιας δημοσκόπησης στον ιστότοπο της Slovenská televízia (STV) σχετικά με τη συμμετοχή της στην Eurovision, η οποία έλαβε θετική ψήφο 87,5%. Η STV ανακοίνωσε ότι σχεδίαζε να επιστρέψει στο διαγωνισμό του 2012.[38][39] Ωστόσο, η αίτηση της Σλοβακίας παρέμεινε στον προσωρινό κατάλογο, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη συμμετοχή της Σλοβακίας στο διαγωνισμό του 2011.[23] Η STV ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 2011 ότι η Σλοβακία θα αποσυρθεί από το διαγωνισμό, επικαλούμενη οικονομικούς λόγους και οργανωτικές αλλαγές.[40] Ωστόσο, η χώρα καταχωρίστηκε από την EBU ως μία από τις ημι-φιναλίστ χώρες στην ημιτελική κλήρωση κατανομής στις 17 Ιανουαρίου, και η STV επιβεβαίωσε αργότερα ότι θα συνεχίσει τη συμμετοχή τους για να αποφύγει πρόστιμο για καθυστερημένη απόσυρση.[26][41]

Σε μια συνάντηση στο Βελιγράδι στις 28 Αυγούστου 2010, η EBU αποφάσισε ότι κάθε χώρα έπρεπε να επιλέξει τον καλλιτέχνη και το τραγούδι της πριν από τις 14 Μαρτίου 2011. Στις 15 Μαρτίου 2011, διεξήχθη η κλήρωση για την σειρά εμφάνισης στην διοργανώτρια πόλη.[42] Η ημιτελική κλήρωση κατανομής πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιανουαρίου στο Ντίσελντορφ.[23]

Καλλιτέχνες που επέστρεψαν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καλλιτέχνες φωνητικών του Ισραήλ στη Eurovision του 2011

Αρκετοί καλλιτέχνες επέστρεψαν στον διαγωνισμό του 2011, συμπεριλαβανομένων των Ντίνο Μέρλιν,[43] που εκπροσώπησε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη το 1999, του Γκούναρ Όλασον (μέλος του συγκροτήματος Sjonni's Friends)[44] με την Ισλανδία, έχοντας συμμετάσχει τελευταία φορά στο διαγωνισμό του 2001 με τους Two Tricky.[45] και του συγκροτήματος της Μολδαβίας, Zdob şi Zdub, οι οποίοι είχαν ξανά εκπροσωπήσει τη χώρα το 2005.[46] Οι TWiiNS από τη Σλοβακία επανήλθαν, καθώς έκαναν φωνητικά στη συμμετοχή της Τσεχίας του 2008.[47]

Ήταν η πρώτη φορά από το διαγωνισμό του 1958 και η δεύτερη στην ιστορία του διαγωνισμού που δύο πρώην νικητές επέστρεψαν τον ίδιο χρόνο: η Dana International που κέρδισε για το Ισραήλ το 1998 και η Λένα Μάιερ-Λάντρουτ[1] που κέρδισε για τη Γερμανία το 2010, φέρνοντας το διαγωνισμό στο Ντίσελντορφ. Ο Στέφαν Ράαμπ που εκπροσώπησε τη Γερμανία στο διαγωνισμό του 2000 και εμφανίστηκε ως διευθυντής ορχήστρας και καλλιτέχνης φωνητικών για άλλες Γερμανικές συμμετοχές, παρουσίασε το διαγωνισμό.

1ος Ημιτελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος ημιτελικός πραγματοποιήθηκε στο Esprit Arena του Ντίσελντορφ στις 10 Μαΐου 2011. Οι δέκα χώρες σε αυτόν τον ημιτελικό με τους υψηλότερους βαθμούς, σύμφωνα με έναν συνδυασμό τηλεψηφοφοριών και ψήφων κριτικής επιτροπής από κάθε χώρα που ψήφισε, προκρίθηκαν στον μεγάλο τελικό.[48] Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ισπανία ψήφισαν σε αυτόν τον ημιτελικό.

  Προκριθέντες
Σειρά Χώρα[23][49] Καλλιτέχνης[50] Τραγούδι[50] Γλώσσα[51] Θέση[52] Βαθμοί[52]
01 Πολωνία Μαγκνταλένα Τουλ "Jestem" Πολωνικά 19 18
02 Νορβηγία Στέλλα Μουάνγκι "Haba Haba" Αγγλικά, Σουαχίλι 17 30
03 Αλβανία Αουρέλα Γκάτσε "Feel the Passion" Αγγλικά[α] 14 47
04 Αρμενία Έμμυ "Boom Boom" Αγγλικά 11 54
05 Τουρκία Γιουκσέκ Σαντακάτ "Live it Up" Αγγλικά 13 47
06 Σερβία Νίνα "Čaroban" (Чаробан) Σερβικά 8 67
07 Ρωσία Αλεξέι Βορόμπιοβ "Get You" Αγγλικά 9 64
08 Ελβετία Άννα Ροσινέλι "In Love for a While" Αγγλικά 10 55
09 Γεωργία Ελντρίν "One More Day" Αγγλικά 6 74
10 Φινλανδία Paradise Oskar "Da Da Dam" Αγγλικά 3 103
11 Μάλτα Γκλεν Βέλα "One Life" Αγγλικά 12 54
12 Άγιος Μαρίνος Σένιτ "Stand By" Αγγλικά 16 34
13 Κροατία Ντάρια Κίνζερ "Celebrate" Αγγλικά 15 41
14 Ισλανδία Sigurjón's Friends "Coming Home" Ισλανδικά 4 100
15 Ουγγαρία Κάτι Βολφ "What About My Dreams?" Αγγλικά, Ουγγρικά 7 72
16 Πορτογαλία Homens Da Luta "A luta é alegria" Πορτογαλικά 18 22
17 Λιθουανία Εβελίνα Σασένκο "C'est ma vie" Αγγλικά[β] 5 81
18 Αζερμπαϊτζάν Έλλ και Νίκκι "Running Scared" Αγγλικά 2 122
19 Ελλάδα Λούκας Γιώρκας feat. Stereo Mike "Watch My Dance" Αγγλικά, Ελληνικά 1 133

2ος Ημιτελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δεύτερος ημιτελικός πραγματοποιήθηκε στο Esprit Arena του Ντίσελντορφ στις 12 Μαΐου 2011. Οι δέκα χώρες σε αυτόν τον ημιτελικό με τους υψηλότερους βαθμούς, σύμφωνα με έναν συνδυασμό τηλεψηφοφοριών και ψήφων κριτικής επιτροπής από κάθε χώρα που ψήφισε, προκρίθηκαν στον μεγάλο τελικό.[48] Η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία ψήφισαν σε αυτόν τον ημιτελικό.

  Προκριθέντες
Σειρά Χώρα[23][54] Καλλιτέχνης[50] Τραγούδι[50] Γλώσσα[51] Θέση[55] Βαθμοί[55]
01 Βοσνία και Ερζεγοβίνη Ντίνο Μέρλιν "Love in Rewind" Αγγλικά[γ] 5 109
02 Αυστρία Ναντίνε Μπάιλερ "The Secret is Love" Αγγλικά 7 69
03 Ολλανδία 3JS "Never Alone" Αγγλικά 19 13
04 Βέλγιο Witloof Bay "With Love Baby" Αγγλικά 11 53
05 Σλοβακία TWiiNS "I'm Still Alive" Αγγλικά 13 48
06 Ουκρανία Μίκα Νιούτον "Angel" Αγγλικά 6 81
07 Μολδαβία Zdob şi Zdub "So Lucky" Αγγλικά 10 54
08 Σουηδία Έρικ Σάαντε "Popular" Αγγλικά 1 155
09 Κύπρος Χρίστος Μυλόρδος "Σαν άγγελος σ' αγάπησα" Ελληνικά 18 16
10 Βουλγαρία Πόλι Γκένοβα "Na inat" (На инат) Βουλγαρικά 12 48
11 ΠΓΔΜ Βλάτκο Ιλίεφσκι "Rusinka" (Русинкa) Σλαβομακεδονικά, Αγγλικά[δ] 16 36
12 Ισραήλ Dana International "Ding Dong" Εβραϊκά, Αγγλικά 15 38
13 Σλοβενία Μάγια Κέουτς "No One" Αγγλικά 3 112
14 Ρουμανία Hotel FM "Change" Αγγλικά 4 111
15 Εσθονία Γκέτερ Γιάανι "Rockefeller Street" Αγγλικά 9 60
16 Λευκορωσία Αναστάσια Βινίκοβα "I Love Belarus" Αγγλικά 14 45
17 Λετονία Musiqq "Angel in Disguise" Αγγλικά 17 25
18 Δανία A Friend in London "New Τomorrow" Αγγλικά 2 135
19 Ιρλανδία Jedward "Lipstick" Αγγλικά 8 68

Τελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελικός πραγματοποιήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. Μόνο οι χώρες των "Μεγάλων Πέντε" προκρίθηκαν αυτόματα στον μεγάλο τελικό. Από τους δύο ημιτελικούς στις 10 και 12 Μαΐου 2011, είκοσι χώρες προκρίθηκαν στον μεγάλο τελικό. Συνολικά είκοσι πέντε χώρες διαγωνίστηκαν στον μεγάλο τελικό.[42] Το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε ήταν το ίδιο με αυτό του διαγωνισμού του 2010, με συνδυασμό τηλεψηφοφοριών και ψηφοφοριών της κριτικής επιτροπής για την επιλογή του νικητή. Οι τηλεθεατές μπορούσαν να ψηφίσουν κατά τη διάρκεια των ερμηνειών και η ψηφοφορία έληξε 15 λεπτά μετά το τέλος των εμφανίσεων.[48]

Η μουσική υπόκρουση για την παράσταση περιελάμβανε το "Wonderful" του Γκάρυ Γκόου.

Σειρά Χώρα[23][56] Καλλιτέχνης[50] Τραγούδι[50] Γλώσσα[51] Θέση[57] Βαθμοί[57]
01 Φινλανδία Paradise Oskar "Da Da Dam" Αγγλικά 21 57
02 Βοσνία και Ερζεγοβίνη Ντίνο Μέρλιν "Love in Rewind" Αγγλικά[γ] 6 125
03 Δανία A Friend in London "New Tomorrow" Αγγλικά 5 134
04 Λιθουανία Εβελίνα Σασένκο "C'est ma Vie" Αγγλικά[β] 19 63
05 Ουγγαρία Κάτι Βόλφ "What About My Dreams?" Αγγλικά, Ουγγρικά 22 53
06 Ιρλανδία Jedward "Lipstick" Αγγλικά 8 119
07 Σουηδία Έρικ Σάαντε "Popular" Αγγλικά 3 185
08 Εσθονία Γκέτερ Γιάανι "Rockefeller Street" Αγγλικά 24 44
09 Ελλάδα Λούκας Γιώρκας feat. Stereo Mike "Watch My Dance" Αγγλικά, Ελληνικά 7 120
10 Ρωσία Αλεξέι Βορομπιόφ "Get You" Αγγλικά 16 77
11 Γαλλία Αμορί Βασιλί "Sognu" Κορσικανικά 15 82
12 Ιταλία Ραφαέλ Γκουαλάτσι "Madness of Love" Ιταλικά, Αγγλικά 2 189
13 Ελβετία Άννα Ροσινέλι "In Love For A While" Αγγλικά 25 19
14 Ηνωμένο Βασίλειο Blue "I Can" Αγγλικά 11 100
15 Μολδαβία Zdob şi Zdub "So Lucky" Αγγλικά 12 97
16 Γερμανία Λένα "Taken By a Stranger" Αγγλικά 10 107
17 Ρουμανία Hotel FM "Change" Αγγλικά 17 77
18 Αυστρία Ναντίνε Μπάιλερ "The Secret Is Love" Αγγλικά 18 64
19 Αζερμπαϊτζάν Έλλ και Νίκκι "Running Scared" Αγγλικά 1 221
20 Σλοβενία Μάγια Κέουτς "No One" Αγγλικά 13 96
21 Ισλανδία Sijonni's Friends "Coming Home" Αγγλικά 20 61
22 Ισπανία Λουθία Πέρεθ "Que me quiten lo bailao" Ισπανικά 23 50
23 Ουκρανία Μίκα Νιούτον "Angel" Αγγλικά 4 159
24 Σερβία Νίνα "Čaroban" (Чаробан) Αγγλικά 14 85
25 Γεωργία Ελντρίν "One More Day" Αγγλικά 9 110

Πίνακας βαθμολογιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτος ημιτελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποτελέσματα ψηφοφορίας
Συνολικά
Πολωνία
Νορβηγία
Αλβανία
Αρμενία
Τουρκία
Σερβία
Ρωσία
Ελβετία
Γεωργία
Φινλανδία
Μάλτα
Άγιος Μαρίνος
Κροατία
Ισλανδία
Ουγγαρία
Πορτογαλία
Λιθουανία
Αζερμπαϊτζάν
Ελλάδα
Ισπανία
Ηνωμένο Βασίλειο
Διαγωνιζόμενοι
 Πολωνία 18 3 4 4 2 5
Νορβηγία 30 1 1 1 2 8 4 10 2 1
Αλβανία 47 8 6 8 7 4 2 12
Αρμενία 54 2 7 8 8 7 7 4 8 3
Τουρκία 47 12 2 5 3 2 10 12 1
Σερβία 67 6 7 2 4 12 7 3 3 12 5 1 3 2
Ρωσία 64 4 3 12 3 6 5 3 1 5 3 3 3 5 5 3
Ελβετία 55 3 6 3 2 6 2 6 8 5 6 6 2
Γεωργία 74 5 8 10 4 5 1 8 2 1 12 8 10
Φινλανδία 103 10 12 6 1 3 12 10 3 12 6 8 7 3 4 6
Μάλτα 54 2 6 7 2 5 6 12 4 2 1 7
Άγιος Μαρίνος 34 8 5 5 1 6 1 6 2
Κροατία 41 7 12 1 12 4 1 4
Ισλανδία 100 4 10 2 8 3 8 10 12 10 8 6 12 7
Ουγγαρία 72 5 6 10 12 1 6 7 5 10 10
Πορτογαλία 22 4 4 2 1 8 3
Λιθουανία 81 12 8 4 1 7 3 10 2 2 5 6 4 5 12
Αζερμπαϊτζάν 122 8 5 12 10 1 12 5 10 5 10 8 7 7 10 7 1 4
Ελλάδα 133 7 1 10 10 4 7 6 7 7 4 5 6 8 10 12 4 10 7 8

12 βαθμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω είναι μια περίληψη όλων των 12 βαθμών του πρώτου ημιτελικού:

N. Συμμετέχων Χώρα που ψηφίζει
3 Φινλανδία Ισλανδία, Νορβηγία, Ρωσία
2 Αζερμπαϊτζάν Γεωργία, Τουρκία
Κροατία Μάλτα, Σερβία
Ισλανδία Ισπανία, Ουγγαρία
Λιθουανία Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία
Σερβία Ελβετία, Κροατία
Τουρκία Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν
1 Αλβανία Ελλάδα
Γεωργία Λιθουανία
Ελλάδα Πορτογαλία
Ουγγαρία Φινλανδία
Μάλτα Άγιος Μαρίνος
Ρωσία Αρμενία

Δεύτερος ημιτελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποτελέσματα ψηφοφορίας
Συνολικά
Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Αυστρία
Ολλανδία
Βέλγιο
Σλοβακία
Ουκρανία
Μολδαβία
Σουηδία
Κύπρος
Βουλγαρία
ΠΓΔΜ
Ισραήλ
Σλοβενία
Ρουμανία
Εσθονία
Λευκορωσία
Λετονία
Δανία
Ιρλανδία
Γαλλία
Γερμανία
Ιταλία
Διαγωνιζόμενοι
 Βοσνία και Ερζεγοβίνη 109 12 10 4 12 4 8 12 12 5 2 7 10 7 4
Αυστρία 69 7 3 5 1 4 4 10 1 7 2 5 2 1 12 5
Ολλανδία 13 8 5
Βέλγιο 53 8 1 6 6 2 6 2 2 8 1 3 6 2
Σλοβακία 48 6 3 3 12 7 3 3 3 3 5
Ουκρανία 81 4 10 8 3 5 3 6 8 6 2 7 12 1 6
Μολδαβία 54 4 2 5 4 12 10 1 4 5 7
Σουηδία 155 5 10 12 12 7 5 3 12 2 12 5 7 12 8 7 12 8 12 1 3
Κύπρος 16 6 2 8
Βουλγαρία 48 2 2 1 5 1 10 1 4 4 1 3 4 10
ΠΓΔΜ 36 10 7 1 3 8 7
Ισραήλ 38 5 2 5 1 7 4 6 7 1
Σλοβενία 112 12 8 8 8 4 7 8 10 6 10 5 4 8 6 5 3
Ρουμανία 111 6 4 10 6 12 7 8 1 4 7 6 5 6 3 8 6 12
Εσθονία 60 5 6 8 6 4 5 1 8 3 10 4
Λευκορωσία 45 2 1 10 10 3 8 1 4 6
Λετονία 25 4 2 8 2 2 7
Δανία 135 1 7 7 7 3 3 2 12 6 12 10 10 5 10 4 12 12 2 10
Ιρλανδία 68 3 1 5 2 2 10 7 1 6 3 10 10 8

12 βαθμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω είναι μια περίληψη όλων των 12 βαθμών του δεύτερου ημιτελικού:

N. Συμμετέχων Χώρα που ψηφίζει
7 Σουηδία Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Εσθονία, Ισραήλ, Κύπρος, Ολλανδία
4 Βοσνία και Ερζεγοβίνη Αυστρία, ΠΓΔΜ, Σλοβακία, Σλοβενία
Δανία Βουλγαρία, Ιρλανδία, Λετονία, Σουηδία
2 Ρουμανία Ιταλία, Μολδαβία
1 Αυστρία Γερμανία
Μολδαβία Ρουμανία
Σλοβακία Ουκρανία
Σλοβενία Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Ουκρανία Λευκορωσία

Τελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποτελέσματα ψηφοφορίας[58]
Συνολικά
Ρωσία
Βουλγαρία
Ολλανδία
Ιταλία
Κύπρος
Ουκρανία
Φινλανδία
Νορβηγία
Αρμενία
ΠΓΔΜ
Ισλανδία
Σλοβακία
Ηνωμένο Βασίλειο
Δανία
Αυστρία
Πολωνία
Σουηδία
Άγιος Μαρίνος
Γερμανία
Αζερμπαϊτζάν
Σλοβενία
Τουρκία
Ελβετία
Ελλάδα
Γεωργία
Γαλλία
Σερβία
Κροατία
Λευκορωσία
Ρουμανία
Αλβανία
Μάλτα
Πορτογαλία
Ουγγαρία
Λιθουανία
Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Ιρλανδία
Ισπανία
Ισραήλ
Εσθονία
Μολδαβία
Βέλγιο
Λετονία
Διαγωνιζόμενοι
 Φινλανδία 57 12 10 5 5 7 2 5 1 3 7
Βοσνία και Ερζεγοβίνη 125 2 8 4 4 12 12 8 7 12 10 12 3 5 12 7 7
Δανία 134 7 12 3 7 12 6 5 3 10 4 6 8 7 1 5 12 10 10 6
Λιθουανία 63 2 3 6 12 12 7 2 1 10 1 7
Ουγγαρία 53 4 12 5 2 5 2 2 8 7 6
Ιρλανδία 119 3 5 10 4 8 12 12 4 1 12 8 8 6 2 7 7 10
Σουηδία 185 1 10 10 1 6 10 4 6 7 10 3 10 6 3 4 4 6 1 10 1 4 4 3 6 10 5 4 5 12 12 3 4
Εσθονία 44 2 7 2 2 7 7 5 6 2 4
Ελλάδα 120 8 10 2 12 6 7 3 8 10 8 2 6 3 8 10 8 1 8
Ρωσία 77 4 2 8 8 1 5 4 1 4 4 5 4 3 6 8 5 5
Γαλλία 82 3 1 7 5 4 5 3 12 2 6 2 1 2 4 10 2 12 1
Ιταλία 189 1 3 6 1 3 7 6 10 12 3 1 3 4 10 7 8 2 3 6 12 10 10 4 10 6 5 12 6 6 12
Ελβετία 19 4 10 5
Ηνωμένο Βασίλειο 100 4 12 10 4 3 1 2 5 2 3 2 5 1 6 2 1 2 6 7 3 3 6 1 4 5
Μολδαβία 97 7 8 7 5 8 5 4 7 5 4 7 12 5 4 8 1
Γερμανία 107 7 6 5 6 8 10 4 6 7 3 8 4 3 1 8 2 3 3 5 8
Ρουμανία 77 6 4 12 4 1 6 5 1 1 8 6 1 12 10
Αυστρία 64 5 1 1 3 2 3 2 1 4 12 5 1 7 3 3 2 2 7
Αζερμπαϊτζάν 221 12 6 8 10 5 8 7 8 8 3 10 12 1 5 8 6 10 6 10 8 12 8 7 8 8 4 8 10 3 2
Σλοβενία 96 5 2 6 10 1 7 3 1 1 2 10 12 4 3 1 6 12 2 3 2 3
Ισλανδία 61 5 8 8 4 6 1 10 4 12 1 2
Ισπανία 50 4 2 1 2 3 12 5 5 12 4
Ουκρανία 159 10 8 7 5 12 7 12 2 2 12 6 7 7 10 6 5 10 2 3 4 7 7 8
Σερβία 85 3 3 2 6 1 8 7 6 5 10 6 8 1 5 10 4
Γεωργία 110 6 1 12 10 7 7 10 8 8 12 5 12 2 3 7
Κάθετα, ο πίνακας είναι ταξινομιμένος ανά σειρά εμφάνισης. Οριζόντια είναι ταξινομιμένος ανά σειρά ψηφοφορίας.

12 βαθμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω είναι μια περίληψη όλων των 12 βαθμών του τελικού:

N. Συμμετέχων Χώρα που ψηφίζει
5 Βοσνία και Ερζεγοβίνη Αυστρία, Ελβετία, ΠΓΔΜ, Σερβία, Σλοβενία
4 Ιταλία Άγιος Μαρίνος, Αλβανία, Ισπανία, Λετονία
3 Αζερμπαϊτζάν Μάλτα, Ρωσία, Τουρκία
Δανία Ιρλανδία, Ισλανδία, Ολλανδία
Γεωργία Λευκορωσία, Λιθουανία, Ουκρανία
Ιρλανδία Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία
Ουκρανία Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Σλοβακία
2 Γαλλία Βέλγιο, Ελλάδα
Λιθουανία Γεωργία, Πολωνία
Ρουμανία Ιταλία, Μολδαβία
Σλοβενία Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κροατία
Ισπανία Γαλλία, Πορτογαλία
Σουηδία Εσθονία, Ισραήλ
1 Αυστρία Γερμανία
Φινλανδία Νορβηγία
Ελλάδα Κύπρος
Ουγγαρία Φινλανδία
Ισλανδία Ουγγαρία
Μολδαβία Ρουμανία
Ηνωμένο Βασίλειο Βουλγαρία

Ένας αριθμός ρεκόρ 20 χωρών έλαβε τουλάχιστον ένα σύνολο 12 βαθμών κατά τη διάρκεια του τελικού. Οι μόνες πέντε χώρες που δεν έλαβαν πλήρη βαθμολογία (δωδεκάρι) ήταν η Εσθονία, η Ρωσία, η Ελβετία, η Γερμανία και η Σερβία. Η Εσθονία ήταν η μόνη χώρα χωρίς βαθμολογία 8, 10 ή 12 βαθμών, και έτσι το όνομά της δεν αναφέρθηκε ποτέ δυνατά κατά την ψηφοφορία.

Άλλα βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα βραβεία που φέρουν το όνομα του Μαρσέλ Μπεζανσόν απονεμήθηκαν και το 2011.[59] Τα βραβεία υποδιαιρούνται σε 3 κατηγορίες: Καλλιτεχνικό, Βραβείο Κοινού και Βραβείο Τύπου.[60]

Κατηγορία Χώρα Τραγούδι Ερμηνευτής/ές Συνθέτης/ες
Καλλιτεχνικό Βραβείο Δημοκρατία της Ιρλανδίας "Lipstick" Jedward Νταν Πρίντι, Λαρς Χάλφορ Γιένσεν, Μάρτιν M. Λάρσον
Βραβείο Συνθέτη Γαλλία "Sognu" Αμορί Βασιλί Ντανιέλ Μουάν, Κεντέν Μπασλέ, Ζαν-Πιερ Μαρσελεζί, Ζιλί Μιγιέρ
Βραβείο Τύπου Φινλανδία "Da Da Dam" Paradise Oskar Άξελ Ένστρεμ

OGAE

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: OGAE

Τα βραβεία του Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision (περισσότερο γνωστού ως OGAE) απονέμονται από διαφορετικά φαν κλαμπ ανά τον κόσμο. Παρακάτω παρατίθενται τα 5 πρώτα συνολικά αποτελέσματ [61]

Χώρα Τραγούδι Ερμηνευτής/ές Αποτέλεσμα OGAE
Ουγγαρία "What About My Dreams?" Kati Wolf 277
Γαλλία "Sognu" Αμορί Βασιλί 270
Ηνωμένο Βασίλειο "I Can " Blue 253
Σουηδία "Popular" Έρικ Σάαντε 238
Εσθονία "Rockefeller Street" Getter Jaani 183

Βραβείο Barbara Dex

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χιουμοριστικό βραβείο Barbara DEx για το χειρότερο ντύσιμο απονεμήθηκε από τον δικτυακό τόπο House of Eurovision στη συμμετοχή της Γεωργίας, με το τραγούδι "One More Day" σε ερμηνεία της Ελντρίν.

Θέση[62] Χώρα[62] Ερμηνευτής[62] Ψήφοι[62]
1 Γεωργία Eldrine 133
2 Ιρλανδία Jedward 81
3 Μολδαβία Zdob și Zdub 66
4 Τουρκία Yüksek Sadakat 61
5 Πορτογαλία Homens da Luta 59

Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, η σειρά με την οποία ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες από τις χώρες δεν ήταν η ίδια με τη σειρά παρουσίασης των τραγουδιών. Αντίθετα, προκειμένου να μειωθεί η πιθανότητα να υπάρξει απόλυτος νικητής από την έναρξη, η σειρά ψηφοφορίας καθορίστηκε την τελευταία στιγμή.

Περιστατικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού, πολλοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί έχασαν την επαφή με τους σχολιαστές τους εξαιτίας τεχνικού προβλήματος με τον ήχο. Το ζήτημα επιλύθηκε και ο δεύτερος ημιτελικός δεν παρουσίασε προβλήματα .[63]

Εκπρόσωποι βαθμολογίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Ρωσία – Ντίμα Μπιλάν[64]
    (εκπρόσωπος της Ρωσίας στο διαγωνισμό του 2006 και νικητής το 2008)
  2. Βουλγαρία – Μαρία Ίλιεβα
  3. Ολλανδία – Μάντι Χόιντς[65]
    (συμμετοχή της Ολλανδίας το 1986 με τους Frizzle Sizzle)
  4. Ιταλία – Ραφαέλα Καρά[66]
  5. Κύπρος – Λούκας Χαμάτσος
  6. Ουκρανία – Ρουσλάνα[67]
    (νικήτρια του διαγωνισμού το 2004)
  7. Φινλανδία – Σούζαν 'Αχο[68]
    (συμμετοχή της Φινλανδίας το 2010 με το συγκρότημα Kuunkuiskaajat)
  8. Νορβηγία – Νάντια Χασνάουι
    (συμπαρουσιάστρια του Junior Eurovision Song Contest το 2004 και του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision του 2010)
  9. Αρμενία – Λουσίνε Τοβμασιάν
  10. Βόρεια Μακεδονία – Κριστίνα Ταλέσκα[69]
  11. Ισλανδία – Ραγκνίλνουρ Στέινουν Γιονσδότιρ
  12. Σλοβακία – Μαρία Πιέτροβα
  13. Ηνωμένο Βασίλειο – Άλεξ Τζόουνς[70]
  14. Δανία – Λίζε Ρόνε[71]
    (συμπαρουσιάστρια του διαγωνισμού το 2014)
  15. Αυστρία – Καταρίνα Μπέλοβιτς [72]
  16. Πολωνία – Οντέτα Μόρο-Φίγκουρσκα
  17. Σουηδία – Ντάνι Σαουσέντο[73]
    (φιναλίστ στο Melodifestivalen το 2011 και το 2012, εκπρόσωπος της Σουηδίας στο Διαγωνισμό Χορού της Eurovision το 2008)
  18. Άγιος Μαρίνος – Νίκολα ντέλα Βάλε
    (συμμετοχή του Αγίου Μαρίνου το 2008 με τους Miodio)
  19. Γερμανία – Ίνα Μίλερ[74]
  20. Αζερμπαϊτζάν – Σαφούρα Αλιζαντέ[75]
    (εκπρόσωπος στο διαγωνισμό του 2010)
  21. Σλοβενία – Κλέμεν Σλάκονια [76]
  22. Τουρκία – Ομέρ Οντέρ
  23. Ελβετία – Σεσίλ Μπέλερ [77]
  24. Ελλάδα – Λένα Αρώνη[78]
  25. Γεωργία – Σοφία Νιζαράτζε[79]
    (συμμετοχή της Γεωργίας το 2010)
  26. Γαλλία – Σιρίλ Φερό[80]
  27. Σερβία – Ντούσιτσα Σπάσιτς[81]
  28. Κροατία – Νεβένα Ρεντέλι[69]
  29. Λευκορωσία – Λεϊλά Ισμαΐλαβα
    (συμπαρουσιάστρια στον Junior Eurovision Song Contest το 2010)[82]
  30. Ρουμανία – Μαλβίνα Τσερβένσκι[67]
  31. Αλβανία – Λέον Μένκσι
  32. Μάλτα – Κέλι Σκέμπρι[83]
  33. Πορτογαλία – Ζοάνα Τέλες[84]
  34. Ουγγαρία – Εύα Νοβοντόμσκι[85]
  35. Λιθουανία – Τζέντριους Μασάλσκις
  36. Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ιβάνα Βίντμαρ[69]
  37. Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Ντέρεκ Μούνι
  38. Ισπανία – Έλενα Σ. Σάντσεθ[86]
  39. Ισραήλ – Οφέρ Ναχσόν[87]
  40. Εσθονία – Πιρέτ Γιάρβις[88]
    (συμμετοχή της Ελβετίας το 2005 με το συγκρότημα Vanilla Ninja)
  41. Μολδαβία – Τζέτα Μπουρλάσκου[64]
    (συμμετοχή της Μολδαβίας το 2008)
  42. Βέλγιο – Μορίν Λουίζ[89]
  43. Λετονία – Αϊσά Αντρέγιεβα[90]
    (συμμετοχή της Λετονίας το 2010)

Σχολιαστές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συμμετέχουσες χώρες
Χώρα Ημιτελικός 1 / Ημιτελικός 2 / Τελικός Σχολιαστής/ές
Αλβανία[91] Όλα Λέον Μένκσι (TVSH)
Αρμενία Όλα Αρτάκ Βαρντανιάν
Αυστρία Όλα Άντι Κνολ (ORF eins)
Όλα Μάρτιν Μπλούμεναου (Hitradio Ö3)
Τελικός Μπένι Χέρναγκλ (Hitradio Ö3)
Αζερμπαϊτζάν[92] Όλα Λεϊλά Αλίεβα (İctimai Televiziya və Radio Yayımları Şirkəti)
Λευκορωσία Όλα Ντένις Κουριάν (Belarus 1)
Βέλγιο[93][94] Όλα Ζαν Πιερ Οτιέ (γαλλικά, La Une)
Ζαν Λουί Λαχαγιέ (γαλλικά, La Une)
Αντρέ Φερμόιλεν (ολλανδικά, één) (ολλανδικά, Radio 2)
Σβεν Πίχαλ (ολλανδικά, één) (ολλανδικά, Radio 2)
Βοσνία και Ερζεγοβίνη[95] Όλα Ντέγιαν Κούκριτς (BHT1)
Βουλγαρία Όλα Έλενα Ρόσμπεργκ (BNT)
Γκεόργκι Κουσβάλιεβ (BNT)
Κροατία Όλα Ντούσκο Τσούρλιτς (HRT1)
Κύπρος[96] Όλα Μελίνα Καραγεωργίου (ΡΙΚ 1)
Δανία[97] Όλα Όλε Τόπχολμ (DR1)
Εσθονία Όλα Μάρκο Ράικοπ (ETV)
Φινλανδία[98][99] Όλα Τάρια Νάρχι (φινλανδικά, YLE TV2, YLE HD)
Άσκο Μουρτομάκι (φινλανδικά, YLE TV2, YLE HD)
Σάνα Κόγιο (φινλανδικά, YLE Radio Suomi)
Γιόρμα Χιτεμάκι (φινλανδικά, YLE Radio Suomi)
Εύα Φραντς (σουηδικά, YLE FST5)
Γιόχαν Λίντροος (σουηδικά, YLE FST5)
Γαλλία[100] Ημιτελικός 2 Οντρί Σοβό (France Ô)
Μπρούνο Μπερμπερές (France Ô)
Τελικός Λοράν Μπουαγιέ (France 3)
Κατρίν Λαρά (France 3)
Τελικός Φρεντ Μουσά (France Bleu)
Ερίκ Μαζέ (France Bleu)
Γεωργία Όλα Σόφο Αλτουνισβίλι
Γερμανία[101] Όλα Πέτερ Ούρμπαν (Das Erste)
Τόμας Μορ, Στέφι Νόι και Τιμ Φρίχλινγκ (NDR 2)
Ημιτελικός 1 Στέφεν Γκάτγιεν (ProSieben)
Ελλάδα[102] Όλα Μαρία Κοζάκου (ΝΕΤ και ERT HD)
Ουγγαρία[85] Όλα Γκαμπόρ Γκουντέλ Τάκατς (m1)
Ισλανδία[103] Όλα Χράφνιλντουρ Χαλδορσδότιρ (Sjónvarpið)
Δημοκρατία της Ιρλανδίας[104] Όλα Μάρτι Γουέλαν (RTÉ One)
Όλα Σέι Μπερν και Ζμπίζεκ Ζαλίνσκι (RTÉ Radio 1)[105]
Ισραήλ Όλα Χωρίς σχολιαστή
Ιταλία Ημιτελικός 2 & Τελικός[66][106] Ραφαέλα Καρά (Rai 2)
Μπομπ Σίνκλαρ (Rai 2)
Λετονία[90] Όλα Βάλτερς Φρίντεμπεργκς (LTV)
Τελικός Κάρλις Μπουμέισταρς (LTV)
Λιθουανία[107] Όλα Νταρίους Ουζκουράιτις (LRT)
Βόρεια Μακεδονία Όλα Έλι Τανασκόβσκα (MRT)
Μάλτα[108] Όλα Έιλιν Μοντεσίν (TVM)
Μολδαβία Όλα Μαρτσέλ Σπατάρι (TRM)
Ολλανδία[109] Όλα Γιαν Σμιτ (TROS)
Ντανιέλ Ντέκερ (TROS)
Νορβηγία Όλα Όλαφ Φίκσμο-Σλέταν (NRK1)
Πολωνία[110] Όλα Αρτούρ Ορζέχ (TVP1)
Πορτογαλία[111] Όλα Σίλβια Αλμπέρτου (RTP1)
Ρουμανία Όλα Λιάνα Στάντσιου (TVR1)
Μπογκντάν Παβλίτσα (TVR1)
Ρωσία[112] Όλα Γιάνα Τσουρίκοβα (Channel One)
Γιούρι Ακσιούτα (Channel One)
Τελικός Κίριλ Ναμπούτοβ (Channel One)
Άγιος Μαρίνος[66] Όλα Λία Φιόριο (SMRTV)
Τζίτζι Ρεστίβο (SMRTV)
Σερβία[113] Ημιτελικός 1 Μαρίνα Νίκολιτς (RTS1)
Ημιτελικός 2 Ντράγκαν Ίλιτς (RTS1)
Τελικός Ντούσκα Βούτσινιτς-Λούτσιτς (RTS1)
Όλα Τάνια Ζελίκοβιτς (Radio Belgrade)
Σλοβακία[114] Όλα Ρομάν Μπόμπος (Jednotka (Ημιτελικός 1 & Τελικός), Ντβόικα (Ημιτελικός 2))
Σλοβενία Όλα Αντρέι Χόφερ (RTVSLO)
Ισπανία[115] Ημιτελικός 1 & Τελικός Χοσέ Μαρία Ίνιγο (La 1), (La 2)
Σουηδία[116] Όλα Ελέν Μπένο (SVT1)
Έντουαρντ αφ Σιλέν (SVT1)
Ελβετία Γερμανικά[117] Σβεν Επινέ (SF zwei)
Γαλλικά[118] [119] Ζαν-Μαρκ Ρισάρ, Ανρί Ντε (Ημιτελικός 1) & Νικολά Τανέρ (Τελικός) (TSR 2)
Ιταλικά Τζόναθαν Τεντέσκο (RSI La 2, ημιτελικοί και RSI La 1, τελικός)
Τουρκία[120] Όλα Μπουλέντ Οζβερέν (TRT 1)
Ερχάν Κονούκ (TRT 1)
Ουκρανία[121] Όλα Τιμούρ Μιροσνιτσένκο (First National TV Channel)
Τετιάνα Τερέχοβα (First National TV Channel)
Ολένα Ζελιντσένκο (Radio Ukraine)
Ηνωμένο Βασίλειο[122] Ημιτελικοί Σκοτ Μιλς (BBC Three)
Σάρα Κοξ (BBC Three)
Τελικός Γκράχαμ Νόρτον (BBC One)
Κεν Μπρους (BBC Radio 2)
Μη συμμετέχουσες χώρες
Χώρα Ημιτελικός 1/Ημιτελικός 2/Τελικός Σχολιαστής/ές
Αυστραλία[123] Όλα Τζούλια Ζεμίρο (SBS)
Σαμ Πανγκ (SBS)
Κίνα Τελικός Χωρίς σχολιαστές (CCTV-15)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις και παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Περιέχει λίγες φράσεις στα Αλβανικά
  2. ↑ 2,0 2,1 Περιέχει δύο φράσεις στα Γαλλικά. Η Νοηματική γλώσσα ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκε επίσης κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης.[53]
  3. ↑ 3,0 3,1 Περιέχει φράσεις στα Βοσνιακά.
  4. ↑ Περιέχει δύο φράσεις στα Ρωσικά.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Bakker, Sietse (30 Ιουνίου 2010). «Final of Eurovision 2011 set for 14 May, Lena returns!». EBU. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2010. 
  2. ↑ «Eurovision 2011 wins prestigious Rose d'Or | News | Eurovision Song Contest – Copenhagen 2014». Eurovision.tv. 11 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2013. 
  3. ↑ «Eurovision History by Year (1957)». EBU. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2010. 
  4. ↑ «Eurovision History by Year (1983)». EBU. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2010. 
  5. ↑ «Eurovision Song Contest kommt nach Düsseldorf» (στα Γερμανικά). 7 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2010. 
  6. ↑ «Update: Tickets Eurovision 2011 Final sold out!». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 12 Δεκεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2018. 
  7. ↑ «Eurovision Song Contest kommt nach Düsseldorf» (στα Γερμανικά). 7 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2010. 
  8. ↑ Mohr, Thomas. «Wir wollen die beste Show machen» [We want to make the best show] (στα Γερμανικά). eurovision.ndr.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2013. 
  9. ↑ «Jetzt will auch Schalke den Grand Prix» (στα Γερμανικά). Bild.de. 1 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2010. 
  10. ↑ «GERMANY – Seven cities already declared interest». Oikotimes. 31 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2010. 
  11. ↑ Bakker, Sietse (21 Αυγούστου 2010). «Four cities in the running to host Eurovision 2011». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2010. 
  12. ↑ Renner, Kai-Hinrich (2 Οκτωβρίου 2010). «Hamburg kann den Eurovision Song Contest abhaken». Hamburger Abendblatt (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2010. 
  13. ↑ «Luftnummer für den Grand Prix: Song Contest: Berlin bewirbt sich mit aufblasbarer Halle – Stadtleben – Berlin – Tagesspiegel». Der Tagesspiegel (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  14. ↑ Hoff, Rüdiger (23 Σεπτεμβρίου 2010). «Wenn Lena in Düsseldorf singt, weicht Fortuna» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2010. 
  15. ↑ «DFL genehmigt Umzug in den Flinger Broich» (στα Γερμανικά). Fortuna Düsseldorf. 6 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2010. 
  16. ↑ «NUSSLI builds interim stadium for Fortuna Düsseldorf» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Ιουλίου 2011. 
  17. ↑ Renner, Kai-Hinrich (2 Οκτωβρίου 2010). «Hamburg kann den Eurovision Song Contest abhaken». Hamburger Abendblatt (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2010. 
  18. ↑ «Der ESC 2011 in Düsseldorf , Das Erste: Eurovision Song Contest – Event – Finale». Eurovision.ndr.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  19. ↑ «And the winner is... Düsseldorf! , News , Eurovision Song Contest – Düsseldorf 2011». Eurovision.tv. 12 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 «Eurovision Song Contest – Lenas großer Triumph». Stern (στα Γερμανικά). 23 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010. 
  21. ↑ «Eurovision Song Contest 2011 findet in Düsseldorf statt». Agence France-Presse. 12 October 2010. https://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5h1QDV7Qal4GNHaCdXRTkupYspFXA?docId=CNG.102b5d2d00dfeacb1243f7cc91081584.151. Ανακτήθηκε στις 13 April 2011. 
  22. ↑ Bakker, Sietse (28 Αυγούστου 2010). «Reference Group gathered in Belgrade». EBU. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2010. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 Bakker, Sietse (31 Δεκεμβρίου 2010). «43 nations on 2011 participants list!». Eurovision.tv. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2010. 
  24. ↑ Bakker, Sietse (30 Αυγούστου 2010). «Svante Stockselius says Eurovision farewell». EBU. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2010. 
  25. ↑ Siim, Jarmo (26 Νοεμβρίου 2010). «Jon Ola Sand new Executive Supervisor». EBU. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2010. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Bakker, Sietse (16 Ιανουαρίου 2011). «Düsseldorf gets ready for exchange and draw». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2011. 
  27. ↑ «Düsseldorf 2011: Feel your heart beat!». Eurovision.tv. 13 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012. 
  28. ↑ «Exclusive details on Düsseldorf!». Eurovision.tv. 14 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012. 
  29. ↑ «Eurovision Song Contest Düsseldorf 2011». Turquoise Branding. 28 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012. 
  30. ↑ «Eurovision 2012 – Light Your Fire». Turquoise Branding. 25 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012. 
  31. ↑ «Presenters for 2011 Eurovision Song Contest announced! , News , Eurovision Song Contest – Düsseldorf 2011». Eurovision.tv. 16 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  32. ↑ «Wir wollen die beste Show machen» (στα Γερμανικά). 13 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2010. 
  33. ↑ «Für sieben Grand-Prix-Shows wird es Tickets geben». Die Welt (στα Γερμανικά). 25 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2010. 
  34. ↑ «Nutzen sie Ihre Chance auf ein Ticket für den ESC 2011!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2010. 
  35. ↑ «Tickets Eurovision 2011 Final on sale this Sunday!». EBU. 10 Δεκεμβρίου 2010. 
  36. ↑ Bakker, Sietse (12 Δεκεμβρίου 2010). «Tickets Eurovision final sold out». Eurovision.tv. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010. 
  37. ↑ Victor, Hondal (23 Δεκεμβρίου 2010). «Montenegro officially out of Eurovision 2011». ESC Today. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010. 
  38. ↑ Floras, Stella (17 Οκτωβρίου 2010). «Slovakia: The public says Yes! to Eurovision». ESCToday. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2010. 
  39. ↑ Hondal, Victor (1 Δεκεμβρίου 2010). «Slovakia withdraws from Eurovision 2011». ESCToday. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010. 
  40. ↑ Hondal, Victor (7 Ιανουαρίου 2011). «Slovakia: STV confirms withdrawal decision». ESCToday. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2011. 
  41. ↑ Busa, Alexandru (17 Ιανουαρίου 2011). «Slovakia: Better in than paying fine». ESCToday. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2011. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Bakker, Sietse (28 Αυγούστου 2010). «Reference Group gathered in Belgrade». EBU. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2010. 
  43. ↑ Al Kaziri, Ghassan (1 Δεκεμβρίου 2010). «Dino Merlin returns as 2011 representative». Oikotimes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2010. 
  44. ↑ Escudero, Victor M. «Sigurjón's Friends will pay him homage in Düsseldorf». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2011. 
  45. ↑ «Aftur heim – info». Digiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2011. 
  46. ↑ Brey, Marco (26 Φεβρουαρίου 2011). «Zdob şi Zdub to represent Moldova!». European Broadcasting Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2011. 
  47. ↑ http://www.eurovision.tv/page/news?id=slovakia_choose_twiins_for_duesseldorf
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 «Voting | Eurovision Song Contest – Düsseldorf 2011». European Broadcasting Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2011. 
  49. ↑ «First Semi-Final of Düsseldorf 2011». European Broadcasting Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 50,4 50,5 «Eurovision Song Contest 2011 Participants Eurovision Song Contest – Düsseldorf 2011». Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2011. 
  51. ↑ 51,0 51,1 51,2 «Eurovision Song Contest 2011». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2012. 
  52. ↑ 52,0 52,1 «Eurovision Song Contest 2011 semi-final (1)». European Broadcasting Union. 14 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  53. ↑ Busa, Alexandru (14 Μαΐου 2011). «Live: The Eurovision Final». ESCToday. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2013. 
  54. ↑ «Second Semi-Final of Düsseldorf 2011». European Broadcasting Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  55. ↑ 55,0 55,1 «Eurovision Song Contest 2011 semi-final (2)». European Broadcasting Union. 14 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  56. ↑ «Grand Final of Düsseldorf 2011». European Broadcasting Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  57. ↑ 57,0 57,1 «Eurovision Song Contest 2011 Final». European Broadcasting Union. 14 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  58. ↑ «Eurovision.TV». 20 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  59. ↑ «Marcel Bezençon Award – an introduction». Poplight.se. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2012. 
  60. ↑ Roxburgh, Gordon (27 Μαΐου 2012). «Winners of the Marcel Bezençon Awards 2012». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2012. 
  61. ↑ Vranis, Michalis (9 Μαΐου 2011). «OGAE 2011 poll: We have a winner!». ESCToday.com. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2013. 
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 62,3 «Barbara Dex Award 2011: Georgia's Eldrine Top Worst Dressed List at Eurovision 2011». wiwibloggs.org. Wiwibloggs. 20 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2018. 
  63. ↑ NDR Press (11 Μαΐου 2011). «EBU/NDR press conference». Eurovision.tv. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2015. 
  64. ↑ 64,0 64,1 «TONIGHT: The Grand Final». EBU. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  65. ↑ «Mandy Huydts terug bij Songfestival» (στα Ολλανδικά). De Telegraaf. http://www.telegraaf.nl/prive/9690596/__Mandy_Huydts_terug_bij_Songfestival__.html?sn=prive. Ανακτήθηκε στις 2011-05-06. 
  66. ↑ 66,0 66,1 66,2 «Raffaella Carrà e il duo Dose-Presta conduttori in Rai. E San Marino...». 
  67. ↑ 67,0 67,1 Busa, Alexandru (13 Μαΐου 2011). «Ruslana to announce the Ukrainian votes». ESCToday. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2011. 
  68. ↑ «Susan Aho ilmoittaa Suomen pisteet Euroviisujen finaalissa» (στα Φινλανδικά). yle.fi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2011. 
  69. ↑ 69,0 69,1 69,2 «Sumnja od Jugolasvenskog glasanja». Evropesma.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  70. ↑ Presenters: Alex Jones, Chris Evans (2011-05-13). «The One Show». The One Show. London. BBC. BBC One. http://www.bbc.co.uk/programmes/b007tcw7. 
  71. ↑ «Lise uddeler Danmarks point». dr.dk. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  72. ↑ «Big viewing figures». escdaily.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2011. 
  73. ↑ Bokholm, Mirja (2011-04-28). «Eurovision Song Contest 2011: Danny Saucedo delar ut Sveriges poäng i Düsseldorf» (στα σουηδικά). Poplight. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-04-30. https://web.archive.org/web/20110430064245/http://poplight.zitiz.se/artikel/eurovision-song-contest-2011-danny-saucedo-delar-ut-sveriges-poaeng-i-duesseldorf. Ανακτήθηκε στις 2011-04-28. 
  74. ↑ «Deutsche Jury steht offiziell fest» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2011. 
  75. ↑ «Кто будет объявлять баллы на "Евровидении 2011" от Азербайджана?». Day.Az. 8 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2011. 
  76. ↑ «Slakonja bo najprej zapel, nato pa Evropi sporočil, kdo je všeč Sloveniji...». 
  77. ↑ «Cécile Bähler ist die Punkte-Fee der Schweiz – Eurovision Song Contest: Videos, Bilder und News – glanz & gloria – Schweizer Fernsehen» (στα Γερμανικά). Glanzundgloria.sf.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  78. ↑ «Countdown for Final». eurovision.ert.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  79. ↑ ESCkaz.com Georgia ESC 2011. Sofia Nizharadze as a spokesperson from Georgia
  80. ↑ «La France a son porte-parole» (στα Γαλλικά). eurovision-info.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2011. 
  81. ↑ «Veliko finale 56. takmičenja za Pesmu Evrovizije» (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  82. ↑ «Meet them: the hosts of Junior 2010! | Junior Eurovision Song Contest – Amsterdam 2012». Junioreurovision.tv. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2013. 
  83. ↑ «Breaking News: And the Spokesman is...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2016. 
  84. ↑ «Comentadores Do ESC – escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  85. ↑ 85,0 85,1 «MTV Press Conference». eschungary.hu. 9 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2011. 
  86. ↑ «Elena S. Sánchez dará los votos de España en Düsseldorf» (στα ισπανικά). eurovision-spain.com. 2011-05-03. http://www.eurovision-spain.com/iphp/noticia.php?numero=7324&idioma=. Ανακτήθηκε στις 2011-05-03. 
  87. ↑ «אירוויזיון 2011: אזרבייג'ן זכתה בתחרות». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011.  Eurovision 2011 in Walla!.
  88. ↑ «ETV: Saatekava» (στα Εσθονικά). etv.err.ee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2011. 
  89. ↑ «Maureen Louys, porte-parole pour la RTBF» (στα Γαλλικά). eurovision-info.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  90. ↑ 90,0 90,1 «Eirovīziju vairs nekomentēs Streips; Latvijas balsojumu paziņos Aisha» (στα Λετονικά). NRA.lv. 29 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2011. 
  91. ↑ «Radio Tirana Live». RTSH. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011. 
  92. ↑ «Leyla Əliyeva: "Yoldaşımla İctimai Televiziyada tanış olmuşuq, o rejissor, mən aparıcıyam"». Modern.az. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2011. 
  93. ↑ «Concours eurovision de la chanson» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2011. 
  94. ↑ «Vermeulen en Pichal op Eurosong» (στα Ολλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  95. ↑ «"Douze points"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2011. 
  96. ↑ «56ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision: Όλα έτοιμα για το μεγάλο τελικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2011. 
  97. ↑ «Ole Tøpholm skal kommentere Grand Prix». TVnyt.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011. 
  98. ↑ «Tarja Närhi tv-kommentaattoriksi Euroviisuihin» (στα Φινλανδικά). satumaa.yle.fi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011. 
  99. ↑ «Vi finns överallt» (στα Σουηδικά). svenska.yle.fi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2011. 
  100. ↑ «News – France: "We will respect every candidate"». ESCToday. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2011. 
  101. ↑ «Der 'Eurovision Song Contest'-Countdown beginnt». Cinefacts.de. 9 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011. 
  102. ↑ «Countdown for Final». ΕΡΤ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  103. ↑ «Hrafnhildur hringitónn». mbl.is. 13 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  104. ↑ «Eurovision just won't be the same without Larry, admits Marty». Herald.ie. 20 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2012. 
  105. ↑ «RTE Facebook». 
  106. ↑ «Eurovision Song Contest 2011 in onda sabato 14 maggio 2011 alle 21.00» (στα Ιταλικά). RAI press release. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2011. 
  107. ↑ «Lietuva – "Eurovizijos" finale! , DELFI Pramogos». Pramogos.delfi.lt. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  108. ↑ «Malta: Eileen Montesin Drafted in to Commentate». Escflashmalta.com. 27 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  109. ↑ «Jan Smit commentator Eurovisie Songfestival 2011» (στα Ολλανδικά). oranjemuziek.nl. 26 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2011. 
  110. ↑ «Koncerty Eurowizji 2011 na żywo» (στα Πολωνικά). koktajl24.pl. 10 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011. 
  111. ↑ «SILVIA ALBERTO THE RTP COMMENTATOR IN DUSSELDORF». oikotimes.com. 7 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2011. 
  112. ↑ «Евровидение-2012». Russia.tv. 25 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2012. 
  113. ↑ «Pesma Evrovizije 2011». Radio Television of Serbia (RTS). 8 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2011. 
  114. ↑ «STV – Relácie – Jednotka – Eurovision Song Contest 2011». Stv.sk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2011. 
  115. ↑ «José María Íñigo retransmitirá la semifinal y final de Eurovisión 2011». Radiotelevisión Española (RTVE) (στα Ισπανικά). 7 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2011. 
  116. ↑ «Edward af Sillén och Hélène Benno kommenterar ESC». SVT. 8 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2011. 
  117. ↑ «Sven Epiney:"So kann man nicht arbeiten!"». Blick. 11 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  118. ↑ «CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 2011». songcontest.free.fr. 10 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2014. 
  119. ↑ «Qui va gagner l'Eurosong 2011 ?». Radio Télévision Suisse (RTS) (στα Γαλλικά). 13 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011. 
  120. ↑ «Turkish commentator hung up the phone after the Eurovision fail». YouTube. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  121. ↑ «"Євробачення-2011" на Першому національному коментуватиме Тимур Мірошниченко». Telekrytyka. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2011. 
  122. ↑ «BBC – Press Office – Sara Cox and Scott Mills front Eurovision semi-finals». BBC. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2011. 
  123. ↑ «SBS Eurovision – Whats-on-SBSONE». Special Broadcasting Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2011. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διαγωνισμός_Τραγουδιού_Eurovision_2011&oldid=10780075"