Παλάτι των Δόγηδων
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Παλάτι των Δόγηδων | |
---|---|
Palazzo Ducale | |
Είδος | ανάκτορο, αξιοθέατο, μουσείο τέχνης[1][2] και museum of a public entity[2] |
Αρχιτεκτονική | γοτθική αρχιτεκτονική[3] |
Διεύθυνση | Piazza San Marco, 1 - Venezia[4] και Sestiere San Marco 1, 30124 Venezia[1][2] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°26′1″N 12°20′26″E |
Διοικητική υπαγωγή | Βενετία[1] |
Τοποθεσία | Σαν Μάρκο[5] |
Χώρα | Ιταλία[6][4] |
Έναρξη κατασκευής | 1340[7] |
Ένοικοι | Δόγης της Βενετίας |
Ιδιοκτήτης | Ιταλία |
Διαχειριστής | Δόγης της Βενετίας |
Όροφοι | 4 |
Αρχιτέκτονας | Νικολό Μπαρατιέρι |
Χρηματοδότης | Βενετική Δημοκρατία |
Προστασία | ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[4] |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Το Παλάτι των Δόγηδων (ιταλικά:Palazzo Ducale di Venezia) είναι ένα παλάτι Γοτθικής αρχιτεκτονικής στη Βενετία. Το σημερινό παλάτι κατασκευάστηκε κατά την περίοδο από το 1309 ως 1424 πάνω σε υπάρχον κτίριο του 9ου αιώνα. Το κτίριο εικάζεται ότι σχεδιάστηκε από τον Φιλίππο Καλεντάριο (Filippo Calendario). Οι Μπαρτολομέο και Τζιοβάννι Μπον (Bartolomeo και Giovanni Bon) δημιούργησαν σε μεταγενέστερη εποχή τη μνημειώδη είσοδο του κτιρίου (Porta della Carta) από την πλευρά της πλατείας (Piazzetta).
Το παλάτι ήταν η κατοικία των ηγετών της Βενετίας ή Δόγηδων και περιείχε τα γραφεία ενός αριθμού πολιτικών ιδρυμάτων, διαρρυθμισμένα γύρω από μία κεντρική αυλή. Ο πρώτος όροφος στέγαζε τα δικηγορικά γραφεία, το διευθυντήριο, τη ληξιαρχική διεύθυνση και τη διεύθυνση του στόλου. Στον δεύτερο όροφο υπήρχαν η αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου, η αίθουσα ψηφοφορίας και τα διαμερίσματα του Δόγη. Στον τρίτο όροφο υπήρχε η αίθουσα του Κολλεγίου (Sala del Collegio) διακοσμημένη με πίνακες, (κάποιοι από αυτούς ήταν πορτραίτα Δόγηδων), και η αίθουσα Λεπάντο (Lepanto), διακοσμημένη από τον Πάολο Βερονέζε, όπου γίνονταν συνήθως δεκτοί οι ξένοι πρέσβεις. Υπάρχουν επίσης κτίρια που χρησιμοποιούνταν από κυβερνητικά όργανα όπως η αίθουσα Bussola όπου οι πολίτες μπορούσαν να καταθέτουν γραπτώς τα παράπονά τους, οι αίθουσες του Συμβουλίου των Δέκα και Sala dei Tre Capi που διακοσμήθηκαν από τον Έλληνα ζωγράφο της αναγέννησης Αντώνη Βασιλάκη, και το κρατικό Ιεροδικείο.
Η πιο θεαματική αίθουσα θεωρείται αυτή του Μεγάλου Συμβουλίου ή Sala del Maggior Consiglio που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τις συζητήσεις νομοθεσίας. Η τεράστια αυτή αίθουσα κοσμείται από τοιχογραφίες, περίτεχνες διακοσμήσεις στην οροφή και πολλούς πίνακες, ιδιαίτερα πορτραίτων Δόγηδων. Ένας από αυτούς τους πίνακες είναι και ο Παράδεισος του Τιντορέττο που θεωρείται ο μεγαλύτερος πίνακας του κόσμου σε καμβά.
Επίσης ενδιαφέρουσα είναι η αίθουσα μελέτης Sala dello Scrutinio όπου εκτίθενται πολλοί αριστουργηματικοί πίνακες, ιδιαίτερα η Μάχη του Λεπάντο (1571) του Αντρέα Βιντσεντίνο (Andrea Vicentino). Στο πίσω μέρος του παλατιού βρίσκεται η Γέφυρα των στεναγμών που συνδέει το παλάτι με την φυλακή.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
- ↑ 101045.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 catalogo.beniculturali.it.
- ↑ 4136.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 4136. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ палата Дуждева палата.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]