Σεμπάστιαν Μπραντ
| Σεμπάστιαν Μπραντ | |
|---|---|
 Ο Σεμπάστιαν Μπραντ σε προσωπογραφία του Χανς Μπούργκμαϊρ πρεσβύτερου, 1507 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sebastian Brant (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 1458[1][2][3] ή 1458[4] Στρασβούργο[5] |
| Θάνατος | 10 Μαΐου 1521[6][1][7] Στρασβούργο[8][2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[9] |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γερμανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μεσαιωνικά Λατινικά Μέση άνω γερμανική γλώσσα[10] |
| Εκπαίδευση | Δόκτωρ Νομικής |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βασιλείας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[11][12] στιχουργός ποιητής-νομικός φιλόσοφος[13] συγγραφέας[4] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Βασιλείας |
| Αξιοσημείωτο έργο | Stultifera navis Freidank Το πλοίο των σαλών Thesmophagia Esopi appologi sive mythologi Beschreibung etlicher gelegenheyt Teutsches lands Hymnus 'Pange lingua gloriosi' |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Elisabeth Bürgis (από 1485) |
| Τέκνα | Onophrius Brant |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σεμπάστιαν Μπραντ (γερμανικά: Sebastian Brant) (1457/1458 – 10 Μαΐου 1521) ήταν Γερμανός ουμανιστής, συγγραφέας, δικαστής, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας και υψηλόβαθμος πολιτικός αξιωματούχος στο Στρασβούργο. Ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς λατινικής θρησκευτικής ποίησης και μεταφραστής αρχαίων κλασικών έργων και κειμένων Ιταλών ουμανιστών. Η ηθική σάτιρα Το πλοίο των σαλών, ένα από τα πιο δημοφιλή γερμανικά λογοτεχνικά έργα του 15ου αιώνα, καθιέρωσε τη φήμη του ως συγγραφέα της γερμανικής λογοτεχνίας του Ύστερου Μεσαίωνα και εκπροσώπου του πρώιμου γερμανικού ουμανισμού. [14]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σεμπάστιαν Μπραντ γεννήθηκε το 1457 ή το 1458 στο Στρασβούργο. Ήταν γιος πανδοχέων που έκαναν περιουσία στο εμπόριο κρασιού. Έμεινε ορφανός πολύ νωρίς: ο πατέρας του πέθανε το 1467. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας, αρχικά φιλοσοφία και αργότερα νομικά. Το 1484 ο Μπραντ απέκτησε πτυχίο και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Νομική το 1489. Αποφοίτησε τόσο από το κανονικό όσο και από το αστικό δίκαιο.[15]
Το 1485 παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ Μπύργκις από τη Βασιλεία, κόρη τεχνίτη μαχαιριών, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά. Ανησυχώντας για την παιδεία του μεγαλύτερου γιου του Ονούφριου, του δίδαξε λατινικά από τη νηπιακή ηλικία και τον έγραψε στο πανεπιστήμιο σε ηλικία 7 ετών, σπούδασε νομικά και αργότερα εργάστηκε στη δημόσια υπηρεσία στο Στρασβούργο.[16]
Ο Σεμπάστιαν Μπραντ δίδαξε στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας από το 1484 έως το 1500, αρχικά ως λέκτορας νομικής και ποίησης. Στη συνέχεια, από το 1492, κατείχε το λειτούργημα του κοσμήτορα της Νομικής Σχολής. Τελικά, απέκτησε την ιδιότητα του καθηγητή το 1496.[17]
Στη Βασιλεία συμμετείχε σε ακαδημαϊκούς και ανθρωπιστικούς κύκλους και συναναστράφηκε με διανοούμενους και ανθρώπους των γραμμάτων ( ο τυπογράφος Γιόχαν Άμερμπαχ, ο εκδότης Γιόχαν Φρόμπεν, ο Έρασμος κ.λπ.).
Επιστρέφοντας στην Ελεύθερη Αυτοκρατορική Πόλη του Στρασβούργου το 1500, όταν η Βασιλεία το 1499 αποσχίσθηκε από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και έγινε μέλος της ελβετικής συνομοσπονδίας, έγινε νομικός σύμβουλος της πόλης και στη συνέχεια γραμματέας της μέχρι το θάνατό του το 1521. Το 1502 ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός Α' τον διόρισε Αυτοκρατορικό σύμβουλο και του έδωσε τον τίτλο του Κόμη Παλατίνου. Έγινε επίσης δικαστής για το Αυτοκρατορικό Δικαστήριο στο Σπάιερ. Το 1503 η επιρροή του αυξήθηκε και εξασφάλισε τη θέση του καγκελαρίου.[18]
Λογοτεχνικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Βασιλεία δημοσίευσε ένα εισαγωγικό εγχειρίδιο για τη μελέτη του δικαίου, που επανεκδόθηκε πολλές φορές. Γνωρίζοντας λατινικά και αρκετά ελληνικά, μετέφρασε στα γερμανικά τα ποιητικά έργα του Βιργίλιου, έργα του Πετράρχη και πραγματείες Πατέρων της Εκκλησίας, συμβάλλοντας στη γέννηση του ουμανισμού της Βασιλείας.
Το 1494, δημοσίευσε στα γερμανικά το σημαντικότερο λογοτεχνικό έργο του, Το πλοίο των σαλών, μια κριτική για τις αδυναμίες και την τρέλα των συγχρόνων του, εισάγοντας το νέο είδος της «λογοτεχνίας των ανόητων». Εγκληματίες, μέθυσοι, διεφθαρμένοι ιερείς και μοναχοί, σπάταλοι, δωροδοκημένοι δικαστές, πολυάσχολοι και ηδονικές γυναίκες περιλαμβάνονται σε αυτή την πικρή, σαρωτική σάτιρα. Η έκδοση συνοδεύονταν από εικονογραφήσεις του Άλμπρεχτ Ντύρερ και σημείωσε αμέσως τεράστια λογοτεχνική επιτυχία όπως αποδεικνύεται από τις πολυάριθμες εκδόσεις και μεταφράσεις.[19]
Μεταξύ των πολλών άλλων έργων του Μπραντ στα λατινικά ήταν θρησκευτική ποίηση και μια συλλογή μύθων και άλλων δημοφιλών ιστοριών που δημοσιεύτηκε το 1501. Αν και βασίστηκε στην έκδοση του Αισώπου του 1476 του Χάινριχ Στάινχοουελ, η λατινική πεζογραφία του Μπραντ περιλάμβανε επίσης σχόλια με χαρακτηριστικό συνδυασμό εξυπνάδας και αφηγηματικού ύφους. Το δεύτερο μέρος του έργου είναι εντελώς νέο, αποτελούμενο από αινίγματα, πρόσθετους μύθους που συνέλεξε από διάφορες πηγές και αφηγήσεις για θαύματα τόσο της εποχής του όσο και της αρχαιότητας.
Στο Στρασβούργο, η ενασχόλησή του με τις δημόσιες υποθέσεις τον εμπόδισε να ακολουθήσει μια λογοτεχνική καριέρα όπως παλαιότερα.
Πολιτικές απόψεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπραντ ήταν Καθολικός, αλλά παρέμεινε ανεκτικός με τους Προτεστάντες, στους οποίους επιτράπηκε να κηρύττουν στην πλατεία της αγοράς του Στρασβούργου και να εκδίδουν βιβλία κατά τη θητεία του ως καγκελάριος.
Ήταν ένθερμος υποστηρικτής του γερμανικού πολιτιστικού εθνικισμού και πίστευε ότι η ηθική μεταρρύθμιση ήταν απαραίτητη για την ασφάλεια της Αυτοκρατορίας έναντι της οθωμανικής απειλής.
Ο Μπραντ έκανε πολλές εκκλήσεις στον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α' να απωθήσει τους Τούρκους για να σώσει τη Δύση. Όμως, όταν συνειδητοποίησε ότι ο Αυτοκράτορας που σεβόταν δεν ανταποκρίθηκε σε αυτό το καθήκον, έγραψε το 1504, σε μια επιστολή προς τον ανθρωπιστή και σύμβουλο του αυτοκράτορα Κόνραντ Πόιτινγκερ, ότι το αυτοκρατορικό αξίωμα μπορεί εξίσου να αναλάβει ένας άλλος λαός, αν οι Γερμανοί δεν ανταποκριθούν στον ρόλο που τους ανέθεσε η Ιστορία. Στο ίδιο πνεύμα, ο Μπραντ το 1492 επαίνεσε τον Φερδινάνδο Β΄ της Αραγωνίας που κατέλυσε το εμιράτο της Γρανάδας, το τελευταίο μουσουλμανικό βασίλειο στην Ιβηρική χερσόνησο, και ενοποίησε την Ισπανία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118514474. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Elias von Steinmeyer: «Brant, Sebastian» (Γερμανικά) 1876. σελ. 256–259.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500340117. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11893795q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6dr63xr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ museum-digital. 8814.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11893795q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 17 Οκτωβρίου 2011. 500340117. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /108513. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «degruyter.com/Sebastian Brant (1457–1521)».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Brant,_Sebastian».
- ↑ . «catholic.com/encyclopedia/sebastian-brant».
- ↑ . «britannica.com/biography/Sebastian-Brant».
- ↑ . «eucor-uni.org/en/news/sebastian-brant-a-humanist-from-the-upper-rhine».
- ↑ . «gutenberg.org/The Ship of Fools».