Ταργκόβιστε
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 43°15′33″N 26°35′21″E / 43.25917°N 26.58917°E
Ταργκόβιστε | |||
---|---|---|---|
| |||
43°14′29″N 26°34′19″E | |||
Χώρα | Βουλγαρία | ||
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος του Ταργκόβιστε[1] | ||
Έκταση | 87,427 km² | ||
Υψόμετρο | 170 μέτρα | ||
Πληθυσμός | 39.749 (15 Ιουνίου 2024)[2] | ||
Ταχ. κωδ. | 7700 | ||
Τηλ. κωδ. | 0601 | ||
Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) | ||
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Ταργκόβιστε ή Τυργκόβιστε (βουλγαρικά: Търговище) είναι πόλη της ανατολικής Βουλγαρίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, με πληθυσμό 37.611 κατοίκους (2012), που είναι κτισμένη στους βόρειους πρόποδες του χαμηλού όρους Πρέσλαβ, στις όχθες του ποταμού Βράνα (Vrana). Αποτελεί τουριστικό κέντρο και βρίσκεται 340 χλμ. βορειοανατολικά της Σόφιας, 100 χλμ. βορειοανατολικά του Βέλικο Τάρνοβο και 125 χλμ. δυτικά της Βάρνας και των ακτών της Μαύρης Θάλασσας.
Το Ταργκόβιστε είναι γνωστό ως παλιά πόλη-αγορά και εκεί βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια οινοπαραγωγής στη Βουλγαρία, που παράγει το διεθνούς φήμης κόκκινο κρασί Μερλό (Merlot).
Ονομα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα προέρχεται από τη Σλαβική ρίζα "ταργκ" (εμπόριο) + τη Σλαβική τοπωνυμική κατάληξη "-ίστε", "πόλη-αγορά" (από το Οθωμανικό Τουρκικό Εσκί Τσουμά, "παλιά αγορά", αν και το Τουρκικό όνομα μπορεί να προέρχεται από το Βουλγαρικό Σμπορίστε, "συνάντηση, τόπος").
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαιολογικές έρευνες δείχνουν ότι στα μέρη αυτά υπήρχαν άνθρωποι τη Χαλκολιθική περίοδο, μεταξύ 4ης και 5ης χιλιετίας π.Χ. Στην περιοχή της πόλης βρίσκονται τα ερείπια Θρακικών οικισμών (5ος-3ος αιώνας π.Χ.), ενός Ρωμαϊκού οικισμού (2ος-4ος αιώνας μ.Χ.) και ένα φρούριο από την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο (5ος-6ος αιώνας). Ενας Βουλγαρικός οικισμός ιδρύθηκε κατά την Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία, εντούτοις λόγω της εγγύητας του στην πρωτεύουσα Πρεσλάβα δεν αναπτύχθηκε μέχρι το 12ο αιώνα. Τότε, λόγω της θέσης του σε ένα κεντρικό δρόμο από τη νέα πρωτεύουσα Βελίκο Τίρνοβο, κατασκευάσθηκε ένα φρούριο με το όνομα "Сборище" (Σμπορίστε). Το 18ο και 19ο αιώνα με την ονομασία Εσκή Τζουμαγιά (Eski Dzhoumaya) ("παλιό παζάρι" στα Τούρκικα) ήταν φημισμένη για την εμποροπανήγυρη, που λάμβανε χώρα κάθε άνοιξη, με ποικίλες εμπορικές δραστηριότητες, αλλά και αγώνες πάλης και ιπποδρομίες. Η εμπορική έκθεση της πόλης προσείλκυε εμπόρους και επισκέπτες από τις πόλεις Γκάμπροβο, Βελίκο Τίρνοβο και Φιλιππούπολη (βουλγ. Πλόβντιβ) της Βουλγαρίας, αλλά και από τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Αδριανούπολη. Η έκθεση συνέχισε να διοργανώνεται μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Αναβίωσε και πάλι στις μέρες μας, γνωστή σήμερα ως «Έκθεση της Άνοιξης» του Ταργκόβιστε.
Το 18ο αιώνα ιδρύθηκε ένα μοναστηριακό σχολείο και το 1846 ένα κοσμικό, ονομαζόμενο Σχολή Σλαβέικοφ, στην Παλιά Συνοικία Βαρόσα, με δάσκαλο τον Πέτκο Σλαβέικοφ, ενώ ιδρύθηκε επίσης ένα "σιτάλιστε" (κοινοτικό πολιτιστικό κέντρο). Κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού απελευθερωτικού πολέμου (1877 – 1878), οι κάτοικοι΄υπερασπίστηκαν με σθένος την πόλη τους ενάντια στους Τούρκους. Απελευθερώθηκε τον Ιανουάριο του 1878. Από το 1934 άλλαξε η ονομασία της πόλης από Εσκή Τζουμαγιά σε «Ταργκόβιστε».
Η βιομηχανική ανάπτυξη άρχισε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εγιναν εργοστάσια παραγωγής μπαταριών αυτοκινήτων και μηχανών για τη βιομηχανία τροφίμων. Αργότερα αναπτύχθηκαν βιομηχανίες επίπλων και υφασμάτων. Εδώ βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια οινοπαραγωγής στη Βουλγαρία, που παράγει το διεθνούς φήμης κόκκινο κρασί Μερλότ (Merlot), και μια από τις μεγαλύτερες υαλουργίες της Ευρώπης. Η σχετική επένδυση ήταν $380.000.000 και απασχολεί 1.500 άτομα.
Η πόλη είναι πολιτιστικό κέντρο. Το 2000 κοντά στο Ταργκόβιστε ανασκάφηκαν τα ερείπια μιας Αρχαίας Ρωμαϊκής πόλης ονόματι Μοισιονίς. Η δημοτική πινακοθήκη, που φέρει το όνομα του διακεκριμένου Βούλγαρου καλλιτέχνη Νικόλα Μαρίνοφ, που γεννήθηκε εδώ, έχει μια σημαντική συλλογή των έργων του.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αξιόλογα πολιτιστικά μνημεία του Ταργκόβιστε είναι η Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου (1851) και η Σχολή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και των πέντε μαθητών τους (1863), η οποία στεγάζει σήμερα το Ιστορικό Μουσείο της πόλης.
Περίφημη είναι η «Πινακοθήκη Νικόλα Μαρίνοφ», με πλούσια συλλογή έργων του γεννημένου στο Ταργκόβιστε Βούλγαρου ζωγράφου Νικόλα Μαρίνοφ (Nikola Marinov, 1879 – 1948). Το Εθνογραφικό Μουσείο στεγάζεται σε οίκημα, που είναι χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό μνημείο της επονομαζόμενης «βουλγαρικής αναβίωσης». Σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι το Θέατρο του Ταργκόβιστε, με το περίτεχνο μπροστά του μπρούντζινο άγαλμα του Ορφέα που παίζει τη λύρα του.
Στην πόλη έχει ανεγερθεί και το Μνημείο των Ρώσων Στρατιωτών, που έπεσαν μαχόμενοι κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα κατά της οθωμανικής κυριαρχίας.
Αδελφοποιήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου (1851)
-
Κέντρο του Ταργκόβιστε
-
Αποψη δρόμου
-
Αποψη δρόμου
-
Θέατρο του Ταργκόβιστε με το Αγαλμα του Ορφέα
-
Σχολή Χρίστο Μπότεφ
-
Η Παλιά Εκκλησία
-
Η Παλιά Σχολή Σλαβέικοφ (τώρα Μουσείο)
-
Παλιά Συνοικία Βαρόσα
-
Παλιά Συνοικία Βαρόσα
-
Η Παλιά Εκκλησία
-
Η εκκλησία του Αγ. Ιωάννη της Ρίλα
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο (Βουλγαρία): «Националният регистър на населените места». (Βουλγαρικά) NRPP. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2024.
- ↑ www
.grao .bg /tna /t41nm-15-06-2024 _2 .txt.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "BULGARIA: Tour Guide", TANGRA TanNakRa Publisher, Sofia, 2006.
- Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα", λήμμα "Τιργκόβιστε", τόμ. 57, σελ. 262, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επίσημος ιστότοπος (Βουλγάρικα)