Matford F917WS
| Matford F917WS Ford Cargo F798WM Simca Cargo Unic Cargo | |
|---|---|
.jpg) Ford SAF Cargo | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford Simca Unic |
| Παραγωγή | 1939 — 1966 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεσαίο-μεγάλο φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford Model BB |
| Επόμενο μοντέλο | Thames Trader Simca SUMB |
Το Matford F917WS (F997WS), και μετά το Ford Cargo F798WM και το Simca/Unic Cargo ήταν μια σειρά από φορτηγά που κατασκευάστηκαν, με διακοπές και εκσυγχρονισμούς, μεταξύ του 1939 και 1960 στο εργοστάσιο αυτοκινήτων στο Πουασί στη Γαλλία από την Matford, την Ford Γαλλίας, μετά την Simca, και από το 1960 έως το 1966 στο Συρέν από την Unic.
Matford F917WS, F997WS (1939-1943)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα αποτέλεσμα της συνεργασίας που προέκυψε στην εταιρία Matford, μεταξύ της SA Mathis και της Ford Γαλλίας, ήταν το Matford F917WS/F997WS, ένα φορτηγό πέντε τόνων με την καμπίνα του πάνω από τον κινητήρα (Στην Ελλάδα, αυτός τύπος φορτηγών ονομάζεται "φορτηγό χωρίς μούρη"). Το φορτηγό ήταν βασισμένο στο Αμερικάνικο COE (δηλαδή "χωρίς μούρη") της Ford της ίδιας εποχής, αλλά με ένα διαφορετικό και απλοποιημένο αμάξωμα, τροφοδοτήθηκε από τον γνωστό Αμερικάνικο V8 κινητήρα βενζίνης της Ford με όρθιες βαλβίδες, 3621 κυβικών, 75 έως 90 ίππους. Το φορτηγό κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο αυτοκινήτων Πουασί από τον Μάρτιο του 1940, μαζί με το ελαφρώς μικρότερο "μουρωτό" μοντέλο Ford V8-51, το οποίο ήταν βασισμένο επίσης σε ένα Αμερικάνικο όχημα και είχε κατασκευαστεί και στη Γερμανία για αρκετό καιρό. Το αρχικό εργοστάσιο της Matford ήταν κοντά στο Στρασβούργο, πλησιάζοντας στα γερμανικά σύνορα. Λόγω του κινδύνου μιας γερμανικής κατάληψης του εργοστασίου ως αποτέλεσμα του πολέμου που είχε ξεσπάσει μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, η συναρμολόγηση φορτηγών μεταφέρθηκε στο Πουασί κοντά στο Παρίσι το φθινόπωρο του 1939 ως προληπτικό μέτρο. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο γαλλικός στρατός παρήγγειλε 5,000 φορτηγά από την Matford με ωφέλιμο φορτίο περίπου 5 τόνους, και αύξησε αυτή την παραγγελία τον Δεκέμβριο του 1939 σε 6,150 οχήματα, που θα παραδινόντουσαν τον Ιανουάριο στα 150 και τους επόμενους μήνες στα 750 φορτηγά το μήνα. Τα πρώτα 99 φορτηγά Matford παραδόθηκαν τον Μάρτιο του 1940 και ακολούθησαν άλλα 300 στους επόμενους μήνες[1]. Μέχρι τον Ιούνιο του 1940, περίπου 1,200 φορτηγά Matford μπορεί να είχαν ολοκληρωθεί για τον γαλλικό στρατό. Για να μπορέσει να παράγει οχήματα στο Πουασί, και να επιτύχει τον μηνιαίο στόχο παραγωγής των 1.200 φορτηγών (750 από αυτά για τον στρατό), η Ford Γαλλίας έπρεπε να δαπανήσει περίπου 220 εκατομμύρια φράγκα. Την 1η Ιουνίου 1940, γερμανικά αεροσκάφη της Βέρμαχτ βομβάρδισαν το Πουασί, αλλά δεν υπήρξαν μεγάλες ζημιές. Μετά την ανακωχή της Κομπιένη, το εργοστάσιο περιήλθε στη γερμανική κατοχή. H εταιρία Matford διαλύθηκε το 1940, αλλά το μοντέλο συνέχιζε να παράγεται με τις διαταγές των Γερμανών.
Μερικούς μήνες μετά, ένα μοντέλο 3,2 τόνων μπήκε τη γκάμα.[2] Από το 1941 το φορτηγό έλαβε τον ισχυρότερο κινητήρα V8 3,9 λίτρων με 95 ίππους. Η Βέρμαχτ προσπάθησε να εξορθολογήσει και να τυποποιήσει τους πολλούς διαφορετικούς τύπους φορτηγών που παρήγαγε η Ford στην Ευρώπη, και έτσι από τον Φεβρουάριο του 1943 η κατασκευή του Γαλλικού φορτηγού στο Πουασί σταμάτησε υπέρ του Γερμανικού Ford V 3000 S τύπου Κολωνίας. Ωστόσο, η ποιότητα παρέμεινε χαμηλή, ενώ υπήρξαν και πράξεις δολιοφθοράς, αφού οι Γάλλοι εργάτες σαμπόταραν συχνά την γραμμή παραγωγής, αφού δεν ήθελαν τους Γερμανούς και τα ναζιστικά ιδεώδη τους. Ως επί το πλείστον, παραγόντουσαν μόνο ανταλλακτικά φορτηγών που στέλνονταν στην Κολωνία για να συνεχιστεί η λειτουργία της παραγωγής φορτηγών εκεί.
Από τις 26 έως τις 28 Την 1η Αυγούστου 1944, μετά από δύο μάχες πυροβολικού στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, το Πουασί καταλήφθηκε από τους Δυτικούς Συμμάχους. Τα κατεστραμμένα κτίρια του εργοστασίου και η γέφυρα του Σηκουάνα έπρεπε να επισκευαστούν από το εργατικό δυναμικό. Μετά το τέλος του πολέμου το 1945, η παραγωγή μετατράπηκε ξανά στις ανάγκες των πολιτών. Από τα τέλη του 1945, μια εκσυγχρονισμένη έκδοση του προπολεμικού Matford F917WS/F997WS τέθηκε ξανά στην παραγωγή, τώρα υπό την μάρκα Ford. Η παραγωγή από τα "μουρωτά" μοντέλα επίσης ξανά άρχιζε, αλλά τέλειωσε τελικά το 1949, αφού τα μοντέλα "χωρίς μούρη" ήταν πιο δημοφιλές πλέον.
Ford Cargo F798WM (1949-1954)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Οκτώβριο του 1949, η Ford Γαλλίας παρουσίασε το νέο Ford Cargo F798WM με ωφέλιμο φορτίο πέντε τόνων στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού. Μηχανικά, το φορτηγό παρέμεινε σχεδόν ίδιο με το παλιό Matford, αλλά έλαβε νέα καμπίνα. Δύο διαφορετικά μεταξόνια ήταν διαθέσιμα, και εκτός από την μηχανή V8, ήταν διαθέσιμος και ένας εξακύλινδρος κινητήρας ντίζελ που κατασκευάστηκε κατόπιν άδειας από την Hercules, μαζί με έναν από την Hispano-Suiza. Και οι δύο είχαν το πολύ ισχύ για 95 ίππους. Τα Γαλλικά φορτηγά προσφέρθηκαν επίσης στη Γερμανία, παράλληλα με τη σχετιζόμενη, αλλά "μουρωτή", σειρά Ford FK. Η νέα σειρά με τον μοντέρνο σχεδιασμό της αρχικά πούλησε καλά και ήταν επίσης ευρέως διαδεδομένη στο Σάαρλαντ, το οποίο ήταν ακόμη υπό γαλλική διοίκηση εκείνη την εποχή, αλλά η γενική ανάγκη για νέα φορτηγά είχε ήδη καλυφθεί.[3]
Το 1951, το Γαλλικό Υπουργείο Άμυνας έκανε μια μεγάλη παραγγελία για 2,000 φορτηγά ντίζελ με κίνηση σε όλους τους τροχούς 6x6. Ωστόσο, ένα τέτοιο μοντέλο δεν είχε ακόμη πλήρως αναπτυχθεί. Ως ενδιάμεση λύση, η Ford παρέδωσε 560 Cargo με βενζινοκινητήρες. Από το 1951, ήταν επίσης διαθέσιμη μια έκδοση νταλίκας με κινητήρα ντίζελ.
Λόγω των σχεδίων λιτότητας το 1952, η κυβέρνηση απέσυρε την παραγγελία της και το αφεντικό της Ford Γαλλίας, ο Lehideux, απέλυσε αμέσως αρκετές εκατοντάδες εργάτες. Ήδη από το 1950, βίαιες απεργίες είχαν σημειωθεί επανειλημμένα στο εργοστάσιο Πουασί. Αυτές οι απεργίες και οι χαμηλές πωλήσεις σήμαιναν ότι η Ford αναζητούσε αγοραστή για το εργοστάσιο. Την 1η Ιουλίου 1954, η Simca αγόρασε το μεγαλύτερο μέρος της Ford Γαλλίας, μαζί της το εργοστάσιο Πουασί. Μέχρι το 1958, η Ford είχε ακόμα 18% των μετοχών. Στα τέλη του 1954, οι πωλήσεις του Ford Cargo F798WM σταμάτησαν. Το φορτηγό αντικαταστάθηκε από το εισαγόμενο Thames Trader.
Simca Cargo 1955-1960, Unic Cargo 1960-1966
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1955 το Ford Cargo F798WM εμφανίστηκε σχεδόν αμετάβλητο ως Simca Cargo, μετά την αγορά του μεγαλύτερου μέρους της Ford Γαλλίας από την Simca. Είχε επίσης τον κινητήρα V8 με πλευρική βαλβίδα, 3924 κυβικών, με 95 ίππους. Το 1956, η παραγωγή μεταφέρθηκε στο Συρέν, Γαλλία, στο εργοστάσιο Automobiles Unic που είχε επίσης αναλάβει η Simca, ενώ ο κινητήρας συνέχισε να προμηθεύεται από το εργοστάσιο της Bugatti στο Μολσάιμ. Μια παραλλαγή που αναπτύχθηκε για τον στρατό με μάσκα ψυγείου και πάνινη οροφή παραδόθηκε στον γαλλικό στρατό μέχρι το 1966, 9,725 οχήματα με ωφέλιμο φορτίο πέντε τόνων και κίνηση στους πίσω τροχούς και 14,645 οχήματα με ωφέλιμο φορτίο τριών τόνων και τετρακίνηση.[4]
Από το 1958, άρχιζε να παράγεται μια έκδοση του Simca Cargo με τετρακύλινδρο κινητήρα ντίζελ από την Unic ως Unic Cargo. Το 1959, ο κινητήρας βενζίνης V8 αυξήθηκε σε 4184 κυβικά και εγκαταστάθηκε συγχρονισμένο κιβώτιο 5 ταχυτήτων.
Από το 1960 το όχημα κυκλοφορούσε μόνο ως Unic Cargo στη Γαλλία.
Επειδή ο γαλλικός στρατός έψαχνε για ένα μικρό φορτηγό παντός εδάφους στο στυλ του Unimog και καμία γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία δεν είχε τέτοιο όχημα στη γκάμα προϊόντων της, αναπτύχθηκε το Simca SUMB. Η Simca παρείχε τον παλιό κινητήρα με πλευρικές βαλβίδες της Ford από το Cargo, η Unic το σασί, η Marmon-Herrington την τετρακίνηση με μηχανικό κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων και τους άξονες με βοήθεια από την Pont à Mousson, και η Bocquet το αμάξωμα. Αυτό το όχημα παράχθηκε μέχρι το 1973 και μετά ο σχεδιασμός του πουλήθηκε στην Renault, η οποία παρήγαγε μερικά ακόμα οχήματα στην δεκαετία του 1990, με πολλούς εκσυγχρονισμούς και δικούς της κινητήρες που χρησιμοποιούνταν ήδη σε άλλα φορτηγά.
Η Unic παρήγαγε το Cargo μέχρι το 1966. Με την εξαγορά της Unic από τη Fiat, εξαιρώντας πιθανών το Simca SUMB, δεν υπήρχε ευθύς αντικαταστάτης του Unic Cargo.
βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Reinhard Frank: Waffen-Arsenal, Band 123: Ford im Kriege. Podzun-Pallas, Friedberg 1990, ISBN 3-7909-0394-9.
αναλυτικές ενδείξεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Vauvillier S. 63, 77
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ https://www.simcamini.fr/simca/cargo/
- ↑ http://www.milinfo.org/2016/06/vehicules-et-materiels-le-simca-cargo-f-594-w.html
διαδικτυακοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]