βρόμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	βρόμος	οἱ	βρόμοι
γενική	τοῦ	βρόμου	τῶν	βρόμων
δοτική	τῷ	βρόμῳ	τοῖς	βρόμοις
αιτιατική	τὸν	βρόμον	τοὺς	βρόμους
κλητική ὦ!		βρόμε		βρόμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βρόμω
γεν-δοτ	τοῖν		βρόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

βρόμος < βρέμω (κροτώ με πάταγο) < πιθανόν πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *bʰrem-

Ουσιαστικό

βρόμος, -ου αρσενικό

1. τριγμός, κρότος, πάταγος
2. ταραχή
3. μανία

Συγγενικά

• βρόμιος, βρομία, βρομού, βρόμιον και Βρόμιος (βακχικός)
• βρομιάς-άδος
• βρομέω

Ετυμολογία 2

βρόμος: για τις μορφές βρωμ- βρομ- → δείτε  βρῶμος

Ουσιαστικό

βρόμος, -ου αρσενικό

• άλλη μορφή του βρῶμος: δυσοσμία, βρόμα

Σημειώσεις

• Σημασιολογική μεταβολή σε: δυσωδία, άσχημη μυρωδιά. (δείτε ετυμολογία του βρομώ και βρόμα)

Ετυμολογία 3

βρόμος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

βρόμος, -ου αρσενικό

• (φυτό) είδος σιτηρού, η βρόμη (ή βρώμη/ βρόμη)

Πηγές

• βρόμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βρόμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.