Glubendo

Glubendo estas bendo el papero aŭ plasto, surkovrita per gluo kaj servanta por fermofiksi leteron, pakon kaj simile aŭ ripari ŝiritaĵon^[1].

Historio

En 1845 kirurgo d-ro Horace Day inventis prem-senteman gluon, bazan eron de glubendoj. En 1901 germano Oscar Troplowitz inventis la glu-flikaĵon Leukoplast por la germana firmao Beiersdorf AG.

La praulo de moderna oficeja glubendo estis masko-bendo uzata ekde 1925 en aŭtoriparejoj por protekti farbotajn aŭtojn. Ĝian ideon donis usona inventisto Dick Drew el la firmao 3M. La unua senkolora, humid-rezista glubendo de 3M - celuloza, sekve celofana - aperis en la jaro 1930^[2]. Pro la fakto, ke komence oni ŝpare kovris la bendon per gluo, ĝi ricevis la kromnomon skota (angle scotch)^[3]; ekde 1945 Scotch estas registrita marko de 3M.

Tipoj de glubendoj

Prem-sentema glubendo

Prem-sentema, memglua glubendo konsistas el tavoleto da prem-sentema gluo metita sur bazan bendon el papero, plasto, teksaĵo aŭ metalo. Ĝi gluas sen bezono de aktiviga varmigo aŭ malsekigo kaj fikstenas rezulte de premo. Ofte la ĝenerala vorto glubendo estas sinonimo de ĉi tiu universala glubenda tipo.

Akvo-aktivigata glubendo

Ĝi konsistas el papero kovrita per gumaĵo el amelo aŭ besta gluo. Ĉi tiu glubendo iĝas glua pro malsekigo. Ĝi estas uzata ekz. por fermi kaj sigeli kartonajn skatolojn. Antaŭ la meto sur kunigotajn skatol-eĝojn, la glubendo estas malsekigata aŭ humidigata.

Varmo-aktivigata glubendo

Glubendo aktivigata per varmo kutime estas nealgluiĝema ĝis varmigo. Ĝi estas foje uzata en pakado de ekz. cigaredoj. Ekzistas ankaŭ varmo-malaktivigataj glubendoj, kiel REVALPHA de Nitto Denko, kiuj perdas gluecon kiam estas varmigitaj ĝis certa temperaturo. Tio estas aparte utila en la industrio de duonkonduktantoj.