Hanna Barvinok
| Hanna Barvinok | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskonomo | Александра Михайловна Белозерская | |
| Naskiĝo | 23-an de aprilo 1828 en Olenivka | |
| Morto | 23-an de junio 1911 (83-jaraĝa) en Olenivka | |
| Lingvoj | rusa • ukraina vd | |
| Ŝtataneco | Rusia Imperio  vd
| |
| Familio | ||
| Gefratoj | Vasyl Bilozersky (en)  kaj Mykola Bilozersky (en) vd
| |
| Edz(in)o | Pantelejmon Kuliŝ (1847–) vd
| |
| Profesio | ||
| Alia nomo | Ганна Барвінок vd | |
| Okupo | verkisto vd
| |
| Laborkampo | Literatura aktiveco vd
| |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Hanna Barvinok (vera nomo — Oleksandra Miĥajlivna BILOZERSKA-KULIŜ; 5-a de majo 1828, Borzno aŭ Olenivko, Ĉernihiva gubernio, Rusia Imperio ― 6-a de julio 1911, Olenivko, Ĉernihiva gubernio, Rusia Imperio) estis ukraina verkistino kaj folkloristino. Pantelejmon Kuliŝ estis ŝia edzo.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Hanna Barvinok naskiĝis en la regiono de Ĉernihivo, Ukrainio. Ŝi estis la filino de terposedanto kaj la pli juna fratino de la ĵurnalisto kaj edukisto Vasil Bilozerskij. Ŝi ricevis privatajn lecionojn hejme kaj proksime de Konotop, Poltava regiono.[1]
La 22-an de januaro 1847, en la aĝo de 18, ŝi edziniĝis kun Pantelejmon Kuliŝ, amiko de sia frato Vasil Bilozerskij. Taras Ŝevĉenko, amiko de la familio, estis la baptano ĉe la geedziĝo.[1]
Ŝi komencis verki rakontojn el popola vivo sub la pseŭdonimo Hanna Barvinok en 1847, en Varsovio, dum sia geedziĝa vojaĝo. Ŝiaj verkoj ankaŭ estis publikigitaj sub la pseŭdonimo "Huljaj-Viter" aŭ "Neĉuj-Viter".
La atenton de Hanna Barvinok estis altirita al la problemoj de familiaj kaj hejmaj rilatoj ― hejma perforto ("Hejma Katastrofo", 1861), senĝoja ekzistado kun ebria edzo ("Virina Mizero", 1887), la dramo de deviga geedziĝo ("Patro". Eraro", 1902). La verkistino ankaŭ kreis figurojn de fortvolaj virinoj ("Ŝi venkis", 1887; "Junulara lukto", 1902). La lingvo de la verkisto estas bunta kaj imagiva, superŝutita per popolaj proverboj. Precipe buntaj rakontoj "Marvirino", "Floro kun larmoj, larmoj kun floroj", "Mizero ne estas sen bono", "Aŭtuna somero". Per dialektoj de Ĉernihovo kaj Poltavo, kono de vilaĝaj kutimoj kaj folkloro, ŝi kreis la dramon "La venĝo de patrino".[2][3]
Ŝia edzo estis arestita kiel membro de la Frateco de Cirilo kaj Metodo dum ilia mielmonato en Varsovio kaj finfine ekzilita al Tula. Hanna Barvinok, sekvante ŝian edzon, translokiĝis al Tula. Ekde 1854, la paro loĝis en Sankt-Peterburgo, kaj en 1883 ili ekloĝis en Motronivko. Post la morto de sia edzo en 1897, ŝi dediĉis sian vivon al la literatura kaj kreiva heredaĵo de sia edzo, al la kreado de lia muzeo, por kiu ŝi eĉ vendis la bienon en Motronivka kaj vivis siajn lastajn jarojn en malbonaj kondiĉoj. Ŝi mortis en Motronivko en 1911 en la aĝo de 83 kaj estis entombigita apud sia edzo en la domo de ŝiaj gepatroj.[1]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Міщук Р. С. Барвінок Ганна // УЛЕ. — Т. 1. — К., 1988. — С. 129 (ukraine)
- ↑ Ґеник, Степан (2003). 150 видатних українок. Івано-Франківськ: Лілея-НВ. с. 236. ISBN 966-668-030-0. (ukraine)
- ↑ Герасимова Г. П. Барвінок Ганна // Енциклопедія сучасної України : у 30 т. / ред. кол. : І. М. Дзюба [та ін.] ; НАН України, НТШ, Коорд. бюро Енцикл. Сучас. України НАН України. — К. : Поліграфкнига, 2003. — Т. 2 : Б — Біо. — 872 с. — ISBN 966-02-2681-0. (ukraine)