Mimino (filmo)
| Mimino | |
|---|---|
| filmo | |
| Originala titolo | Мимино |
| Produktadlando |  Sovetunio
|
| Originala lingvo | rusa, kartvela |
| Kina aperdato | 1977 |
| Daŭro | 92 minutoj |
| Ĝenro | Komedio |
| Reĝisoro(j) | Georgij Danelija |
| Scenaro | Viktorija Tokareva, Revaz Gabriadze, Georgij Danelija |
| Filmita en | Sovetunio
|
| Loko de rakonto | Berlino |
| Muziko de | Giya Kancheli |
| Ĉefrolantoj | Vaĥtang Kikabidze |
| Produktinta firmao | Mosfilm |
| Honorigoj | 10th Moscow International Film Festival • All-Union Film Festival • Sovetia Ŝtata Premio |
| IMDb | |
Mimino (prononciĝas [MiminO], ruse Мимино́, kartvele: მიმინო) estas ruslingva sovetia komedia filmo, verkita de reĝisoro Georgij Danelija en 1977. La filmo prezentas vivon de kartvelia aviadisto ĉe eta helikoptero, kiu decidis reokupiĝi pri internacia aviado, sed jam sukcese realiginte sian revon sopiras pri sia eta patrujo kaj revenas al sia vilaĝo. Laŭ aserto de la ĉefa aktoro Vaĥtang Kikabidze, en ĉi tiu filmo Danelija "sukcesis esprimi la ideon pri netuŝebla allogo de la homo al terparto, kie tiu maturiĝis, pri radikoj, sen kiuj tiu ne povas vivi"[1]
La filmo estis la unuan fojon montrita dum Moskva Internacia Kinofestivalo la 1-an de julio 1977. La 27-an de marto 1978 ĝi estis unue prezentita por publiko en kinejoj. Ĝi akiris kelkajn premiojn kaj sukcesis inter spektantoj. La reĝisoro kaj ĉefaj aktoroj ricevis la Ŝtatajn premiojn de Sovetunio.
Enhavo
[redakti | redakti fonton]
Valiko Mizandari (kun kromnomo Mimino, el la kartvela "falko"[2]) estas kartvela aviadisto ĉe helikoptero Mi-2 de lokaj fluglinioj en montara Kartvelio (ĉirkaŭaĵoj de Telavi). En flughaveno li renkontas sian estintan kunstudanton, kiu gvidas supersonan aviadilon Tupolev 144 je internaciaj fluglinioj. Inter la aviadilanoj de Tu-144 estas stevardino Larisa Ivanovna, tuj ĉarminta lin. Mimino decidas reveni al la internacia aviado kaj por tio venas al Moskvo.
Danke al helpo de la "konatoj de siaj konatoj", li ekloĝas en hotelo "Rossija" centre de Moskvo kiel partoprenanto de la simpozio de endokrinologistoj. Lia najbaro en la hotelĉambro estas armeno Ruben Ĥaĉikjan, kun kiu li (malgraŭ kverelo dum la unua tago) rapide amikiĝas. Ruben estas ŝoforo kaj venis el armenia urbo Diliĝano por ricevi novan baskulkamionon, kiun li baldaŭ ricevas. Valiko provas pli konatiĝi kun Larisa Ivanovna, alvokas ŝin al restoracio kaj teatro, sed ŝi malkonsentas.
Dum kelkaj tagoj la kamaradoj malŝparis ĉiun monon; krome, ili estas forpelitaj el la hotelo: evidentiĝas, ke Ruben Ĥaĉikjan okupis lokon, restigitan por samfamilinoma profesoro pri endokrinologio Ĥaĉikjan, malfruinta al la konferenco, kaj ke Valiko tute ne rilatas al la simpozio.
En Moskvo Valiko renkontiĝas kun sia delonga malamiko — viro, kiu antaŭe tentis lian fratinon kaj forlasis ŝin kun ŝia ido; li okazigas malgrandan pogromon en lia loĝejo, pro kio estas arestita. Fiere Mimino nenion diris por memdefendo. Ĥaĉikjan penas helpi al li. Danke al sia advokato — junulino, por kiu ĉi tiu proceso estas la unua, sed kiu kontrolis ĉiujn cirkonstancojn — Mimino estis liberigita, kondamnita nur al 50-rubla monpuno. Dum la proceso Valiko estiĝis 35-jara, kio formale malebligis por li studadon por fariĝi internacia aviadisto.
Jam decidinte pri reveno hejmen, en flughaveno Mimino hazarde konatiĝas kun veterano de la Dua mondmilito Voloĥov, kiu erare rekonas lin kiel filon de sia mortinta kunbatalanto; malgraŭ malkaŝo de la eraro, Voloĥov per kontribuo de grava KPSU-aganto helpas al li realigi sian revon.
Mimino fariĝas aviadisto de internacia fluglinio kaj flugas per Tu-144. Tamen al li ne plaĉas lia nova okupo, li sopiras pri sia Kartvelio; finfine li revenas al Telavi kaj al sia familio.
Filmintoj kaj aktoroj
[redakti | redakti fonton]- Reĝisoro: Georgij Danelija
- Aŭtoroj de scenaro: Viktorija Tokareva, Revaz Gabriadze, Georgij Danelija
- Komponisto: Gija Kanĉeli
 |
 |
| Georgij Danelija, reĝisoro | Gija Kanĉeli, aŭtoro de muziko |
Aktoroj:
| Rolo | Aktoro |
|---|---|
| Valiko Mizandari (Mimino) | Vaĥtang Kikabidze |
| Ruben Ĥaĉikjan (Rubik) | Frunzik Mkrtĉan |
| Larisa Ivanovna Komarova, stevardino | Jelena Proklova |
| Ivan Sergejeviĉ Voloĥov, veterano de milito | Jevgenij Leonov |
| Avo de Valiko | Kote Dauŝvili |
| Varlaam, nevo de Valiko | Zakro Saĥvadze |
| Givi Ivanoviĉ Goglidze, estro de flughaveno Telavi | Ruslan Mikaberidze |
| Svetlana Georgijevna, advokato | Marina Djuĵeva |
| Lali, instruistino | Rusiko Morĉeladze |
| Nugzar Papiŝvili, viktimo dum juĝado | Arĉil Gomiaŝvili |
Historio kaj filmado
[redakti | redakti fonton]Preparo de la scenaro
[redakti | redakti fonton]La filma enhavo de la historio pri aviadisto, kiu alligadis sian helikopteron al arbo; ĝin rakontis al Danelija lia amiko, scenaristo Rezo Gabriadze. Dekomence la reĝisoro intencis filmi ne tion, sed pri junulino el vilaĝo, ekaminta aviadiston-trumpetiston; kunaŭtore kun Viktorija Tokareva li kreis la scenaron. Tamen unu monaton antaŭ filmado Danelija rakontis siajn planojn al sia amiko, verkisto Maksud Ibragimbekov, kaj laŭ lia konsilo ŝanĝis sian decidon. Sekvan tagon li telefonis el Moskvo en Tbilison al Gabriadze, kaj li tuj forflugis al Moskvo. Danelija, Gabriadze kaj Tokareva triope forveturis al la domo de verkistoj "Bolŝevo" kaj komencis rapide verki novan scenaron. Do, unu monaton antaŭ la filmado oni sciis nur ke en la nova filmo estos helikoptero, ĉeno, seruro kaj Vaĥtang Kikabidze kiel ĉefa aktoro. Danelija okupiĝis pri la unua parto de la scenaro (scenoj en Kartvelio), la alian skribis Tokareva kaj Gabriadze. La dua reĝisoro, Jurij Kuŝnarjov, forveturis la pretan scenaron al Moskvo, kie laboris filmadgrupo; poste la scenaron oni ankoraŭ iome precizigis.
La ĉefa heroo estis nomita honore al skulptisto Valerian Mizandari, instruisto de Rezo Gabriadze. Sceno pri juĝado devenas de reala situacio: filino de Danelija ankaŭ estis nomata Svetlana Georgijevna kaj estis advokato; kiam oni restigis ŝin duope kun matura krimulo, li memstare komencis pridemandi ŝin kaj klarigi al ŝi kion ŝi devas fari.
Elektado de aktoroj
[redakti | redakti fonton]Laŭ konfeso de Danelija, Vaĥtang Kikabidze estas lia plej favorata aktoro (same kiel Jevgenij Leonov), kaj la rolo de Mimino estis dekomence skribata por li.
Pri tio, kiu estos ĉambronajbaro de Mimino en hotelo - Frunzik Mkrtĉan aŭ Jevgenij Leonov (ambaŭ variantoj ŝajnis bonaj), estis decidite per simpla loto.
Lokoj de filmado
[redakti | redakti fonton]- La vilaĝo, kie loĝas familio de Mizandari, estis filmata en vilaĝo Omalo
- La juĝado estis filmata en juĝejo Ĥamovniki (Moskvo)[3]
- Eksterlandaj epizodoj estis filmataj en Okcidenta Berlino kaj Flughaveno Berlino-Tegel
Muziko
[redakti | redakti fonton]Kantoj en la filmo:
- «Приходит день, уходит день…» ("Venas tago, finiĝas tago...") — en rusa lingvo, teksto de Jevgenij Jevtuŝenko kaj Robert Roĵdestvenskij, muziko de Gija Kanĉeli (sonas en komenco de la filmo);
- "ჩიტო, გვრიტო, ჩიტო-მარგალიტო" ("Birdo-turto, birdeto") — en kartvela lingvo, teksto de Pjotr Gruzinskij, muziko de Gija Kanĉeli;
- «Мой пёс» ("Mia hundo") — en rusa lingvo, teksto de Jevgenij Jevtuŝenko;
- სულიკო ("Suliko") — en kartvela lingvo, teksto de Akakij Cereteli (konsideratas kiel popolkanto);
- Ov, sirun, sirun — en armena lingvo, popolkanto;
- ჟუჟუნა წვიმა ("Pluveto") — en kartvela lingvo, popolkanto (ĝin kantis Valiko dum telefonparolado kun kartvelia elmigranto el Tel-Avivo).
Krome, en hotelo Mimino kaj Ĥaĉikjan dancas popularan kaŭkazian dancon "Lezginka".
Fortranĉitaj epizodoj
[redakti | redakti fonton]La filmo estis serioze cenzurita. Laŭ rememoroj de Vaĥtang Kikabidze, el la filmo estis fortranĉitaj 8 epizodoj, inter ili jenaj:
- Kiam Valiko kaj Ruben aliras al la hotela lifto, tie staras du japanoj, kiuj similas unu la alian kiel ĝemeluloj; ekvidinte la alirantojn, unu diras al la alia japane: "Jen kiom similaj estas rusoj".
- Scenoj, kunligitaj kun unu el herooj — vilaĝa forĝisto. Krome, finalo de la filmo tute ŝanĝiĝis.
Krome, en la filmo estas epizodo, en kiu Mimino volas telefoni al Diliĵano (al Ĥaĉikjan) el Okcidenta Berlino. Oni respondis, ke la urbo mankas en la listo. Tiam li demandis pri ebleco telefoni al sia urbo Telavi; miskompreninte, oni konektis lin kun Tel-Avivo kaj li interparolis kun sovetia elmigrinto, ili kune kantis kartvelan kanton. Ĉi tiun epizodon oni igis fortranĉi por prezentado de la filmo dum la Moskva kinofestivalo; tamen, ĝi restis en aliaj kopioj.
Interesaj faktoj
[redakti | redakti fonton]- Por klarigi, ke lia helikoptero ne taŭgas por transporti bovinon, Valiko nomis ĝin "papilio" (kartvele: პეპელა, [PEpela]). La sama vorto estas uzita en filmo Kin-dza-dza! en formo Pepelaco.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Кикабидзе В. Подлинная школа // Георгий Данелия. Сборник. — М.: Искусство, 1982. — С. 102—138.
- ↑ Tiel estas klarigite en la filmo. Reale mimino (ka:მიმინო) signifas "nizo" (Accipiter nisus).
- ↑ Сергеев Н. Михаилу Ходорковскому предъявят старое обвинение // газета «Коммерсантъ», № 37(4092) от 3 марта 2009.