Edukira joan

Mendebaldeko margolaritzaren historia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Jan Vermeer, Neska perlarekin.

Mendebaldeko margolaritzaren historia Antzinatean sortutako tradizio jarraitua da, etenak eten [1]. XIX. mendearen erdialdera arte, irudikatzeko era eredu klasiko figuratiboari lotzen zitzaion, eta, handik aurrera, irudi modernoagoak, abstraktuak eta kontzeptualak nagusitu ziren. [2] Beste tokietako arteek (afrikarra, islamdarra, indiarra, txinatarra eta japoniarra) eragina izan dute Mendebaldeko margolaritzaren gainean, eta alderantziz ere bai.

Hastapenean erlijioaren, botere zibilen eta pertsonaia pribatuen babespean, geroago, margolaritzak aristokrazian eta klase ertainetan aurkitu zuen nori zuzendu. Erdi Aroa ezkero eta Pizkundean, margolariek Eliza eta aristokrazia aberatsa zituen bezero [3]. Barrokoarekin batera, artistak hasi ziren klase ertain aberatsagoen enkarguak jasotzen [4]. Artea arte hutsagatik delako ideia Erromantizismoan hasi zen zabaltzen, Francisco Goya, John Constable eta JMW Turner gisako margolariei esker [5]. XIX. mendean arte galeriak sortu ziren, XX. mendean beharrezko babesa ematen zutenak.

Europako Pizkundean aurkikuntza ugari egin ziren margolaritzaren aldetik (perspektiba, esaterako), eta konplexutasuna garatu. Horren haritik, Mendebaldeak ondare aberatsa izan du, hurrengo mendeetan areago aberastu dena.

Antzinako Aroa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Barroko eta Rokoko

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Art of the Western World: From Ancient Greece to Post Modernism, Bruce Cole, Simon and Shuster, 1981.
  2. Explaining Modernism W. Stephen Croddy
  3. Discussion of the role of patrons in the Renaissance.
  4. History 1450–1789: Artistic Patronage.
  5. Victorianweb.org, Aesthetes, Decadents, and the Idea of Art for Art's Sake George P. Landow, Professor of English and the History of Art, Brown University,

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]