پرش به محتوا

خداباوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خداباوری[۱][۲][۳] یا خداباورگرایی (به انگلیسی: Theism)، در کلی‌ترین حالت به معنای باور به وجود حداقل یک خدا یا الهه می‌باشد. خداانگاری، یکتاپرستی، یکتاپرستی نوبتی، یکتاپرستی گزینشی، دوگانه‌پرستی، سه‌گانه‌پرستی، چندخدایی، خدافراگیردانی و همه‌خدایی؛ همگی می‌توانند به عنوان صورت‌های گوناگون خداباوری قلمداد گردند؛ هرچند این واژه عمدتاً به معنای یکتاپرستی به کار می‌رود.[۴]

خداباوری در برخی باورها در ارتباط مستقیم با آفرینش‌گرایی می‌باشد اما در باورهایی مانند همه‌خدایی از جمله دیدگاه‌های مذهبی آلبرت انیشتین خداباوری ارتباطی با آفرینش‌گرایی ندارد و خدا را خالق جهان نمی‌پندارند.

انواع

[ویرایش]

توحید

[ویرایش]

اعتقادی در الهیات به وجود یک خداوند است. برخی از انواع یکتاپرستی‌های مدرن شامل زرتشتی، مسیحیت، اسلام، اکنکار، یهودیت، بهایی و برخی از انواع هندوئیسم است.

چندخداباوری

[ویرایش]

چندخدایی گونه‌ای از خداباوری با اعتقاد به وجود بیشتر از یک خدا است. در این گونه باورها بیشتر از نام الهه برای خدا استفاده می‌کنند که ماده و نر بودن این نام‌ها بستگی به کارهای آنان دارد. به عنوان مثال الههٔ آب یا الههٔ باران، الههٔ شکار و از این نوع القاب یا نام‌ها برای خدایان موجود در این گونه خداباوری استفاده می‌شده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. http://ensani.ir/fa/article/97029/خداباوری-و-فهم-علمی-درباره-ذهن
  2. http://ensani.ir/fa/article/472073/گشایش-معمای-ایده-خداباوری-شهودی-و-وجود-پرشمار-خداناباوران-پژوهشی-در-علوم-شناختی-دین
  3. http://ensani.ir/fa/article/182604/خداباوری-خودیابی-یا-ازخودبیگانگی
  4. "Theism | religion | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-05-12.