پرش به محتوا

فهرست سفیران ایران در بریتانیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فهرست سفیران ایران در بریتانیا

سفارت ایران در لندن در سال ۱۲۳۰ خورشیدی (۱۸۵۱ (میلادی)) تأسیس و «میرزا شفیع خان نایب آجودان‌باشی» تا سال ۱۲۳۵ مصلحت‌گزار (کاردار) ایران بود.[۱]

نام سفیر دوره سفارت
امپراتوری صفوی
رابرت شرلی ۱۶۰۸
نقدعلی بیگ
دولت علیه ایران
ابوالحسن شیرازی ۱۸۰۹–۱۸۱۰
محمدحسین خان مقدم مراغه‌ای (آجودان‌باشی، صاحب‌اختیار)[پانویس ۱] ۱۲۵۴–۱۲۵۴ ه‍.ق
شفیع خان نایب آجودان‌باشی (کاردار)[پانویس ۲] ۱۲۶۷–۱۲۷۲ ه‍.ق[پانویس ۳]
جعفر مشیرالدوله[پانویس ۴] ۱۲۷۷–۱۲۷۸ ه‍.ق
محمود قراگوزلو (ناصرالملک) ۱۸۶۲–۱۸۶۵
۱۲۷۹–۱۲۸۲ ه‍.ق
میرزا محمدعلی خان[پانویس ۵] ۱۸۶۵–۱۸۶۷
۱۲۸۲–۱۲۸۴ ه‍.ق
محسن مظاهر (معین‌الملک)[پانویس ۶] ۲۲ سپتامبر ۱۸۶۷–۱۸۷۲
شارژدافر (کاردار): ۲۳ جمادی‌الاول ۱۲۸۴–۱۲۸۶ ه‍.ق
وزیر مقیم: ۱۲۸۶–۱۲۸۸ ه‍.ق
وزیر مختار: اواخر ۱۲۸۸–۱۲۸۹ ه‍.ق
میرزا ملکم خان ناظم‌الدوله ۱۸۷۲–۱۸۸۹
محمدعلی علاءالسلطنه[پانویس ۷] ۱۸۸۹–۱۹۰۶
مهدی علاء (معین‌الوزاره، مشیرالملک، علاءالسلطنه)[پانویس ۸] شارژدافر (کاردار): ۱۹۰۷–۱۹۰۸
وزیر مقیم: ۱۹۰۹–۱۹۱۱
وزیر مختار: ۱۹۱۱–۱۹۲۰
داوود مفتاح (مفتاح‌السلطنه) تیر ۱۳۰۰ – اسفند ۱۳۰۴
ایران پهلویشاهنشاهی ایران
عبدالعلی صدری (صدیق‌السلطنه) اسفند ۱۳۰۴ – شهریور ۱۳۰۶
هوهانس ماسحیان شهریور ۱۳۰۶–شهریور ۱۳۰۸
سید حسن تقی‌زاده شهریور ۱۳۰۸ – فروردین ۱۳۱۰
علیقلی مسعود انصاری ۱۷ تیر ۱۳۱۰ – دی ۱۳۱۱
حسین علاء دی ۱۳۱۳ – اسفند ۱۳۱۵
علی سهیلی فروردین ۱۳۱۶ – اردیبهشت ۱۳۱۷
فضل‌الله نبیل (سرپرست) ۱۳۱۷ – بهمن ۱۳۱۸
محمدعلی مقدم بهمن ۱۳۱۸ – آبان ۱۳۲۰
سید حسن تقی‌زاده وزیر مختار: ۵ آبان ۱۳۲۰ – ۱۲ آذر ۱۳۲۲
سفیر: ۱۲ آذر ۱۳۲۲ – تیر ۱۳۲۶
محسن رئیس مرداد ۱۳۲۶ – مرداد ۱۳۲۹
علی سهیلی شهریور ۱۳۲۹ – دی ۱۳۳۰
محمد حاجب دولو (کاردار) ؟ – ۳۰ مهر ۱۳۳۱[پانویس ۹]
امیرخسرو افشار قاسملو (کاردار موقت) ۲۴ دی ۱۳۳۲ – اسفند ۱۳۳۲
علی سهیلی اسفند ۱۳۳۲ – اردیبهشت ۱۳۳۷
حسین قدس نخعی شهریور ۱۳۳۷ – اسفند ۱۳۳۹
محسن رئیس تیر ۱۳۴۰ – خرداد ۱۳۴۱
اردشیر زاهدی شهریور ۱۳۴۱ – آذر ۱۳۴۵
غلام‌عباس آرام دی ۱۳۴۵ – تیر ۱۳۴۸
امیرخسرو افشار قاسملو شهریور ۱۳۴۸ – آبان ۱۳۵۳
محمدرضا امیرتیمور کلالی آبان ۱۳۵۳ – خرداد ۱۳۵۵
پرویز راجی خرداد ۱۳۵۵–۱۷ دی ۱۳۵۷
عبدالرضا مهدوی (کاردار موقت) دی ۱۳۵۷ – بهمن ۱۳۵۷
 نظام جمهوری اسلامی ایران
عبدالرضا مهدوی (کاردار موقت) بهمن ۱۳۵۷ – تیر ۱۳۵۸[۲]
غلامعلی افروز (کاردار موقت) شهریور ۱۳۵۸ – تیر ۱۳۵۹
سیف‌الله اهدایی (كاردار موقت) تیر ۱۳۵۹ – تیر ۱۳۶۰
علیرضا فرخ‌روز (كاردار موقت) تیر ۱۳۶۰ – اسفند ۱۳۶۱
سید جلال ساداتیان (كاردار موقت) اسفند ۱۳۶۱ – دی ۱۳۶۵
سید محمدحسین ملائک (كاردار موقت)[۳] پذیرفته نشد
محمدمهدی آخوندزاده دی ۱۳۶۵ – فروردین ۱۳۶۸
سید شمس‌الدین خارقانی (كاردار موقت) مهر ۱۳۶۹ – مهر ۱۳۷۱
غلامرضا انصاری (كاردار) مهر ۱۳۷۱ – اردیبهشت ۱۳۷۸
غلامرضا انصاری اردیبهشت ۱۳۷۸ – شهریور ۱۳۷۹
مرتضی سرمدی شهریور ۱۳۷۹– مهر ۱۳۸۳
سید محمدحسین عادلی مهر ۱۳۸۳ – آذر ۱۳۸۴
حمیدرضا نافذ عارفی (کاردار موقت) آذر ۱۳۸۴ – خرداد ۱۳۸۵
رسول موحدیان عطار خرداد ۱۳۸۵ – دی ۱۳۸۸
صفرعلی اسلامیان (كاردار) دی ۱۳۸۸– آذر ۱۳۹۰
محمدحسن حبیب‌الله‌زاده (كاردار موقت غیرمقیم) ۲۰ آبان ۱۳۹۲ – ۲۹ شهریور ۱۳۹۴
محمدحسن حبیب‌الله‌زاده (كاردار) ۲۹ شهریور ۱۳۹۴ – ۱۵ شهریور ۱۳۹۵
حمید بعیدی‌نژاد ۱۵ شهریور ۱۳۹۵ – ۱۶ فروردین ۱۴۰۰
سید مهدی حسینی متین (كاردار موقت) فروردین ۱۴۰۰ – تیر ۱۴۰۰
محسن بهاروند ۱۵ تیر ۱۴۰۰ – ۷ اسفند ۱۴۰۰
سید مهدی حسینی متین (كاردار موقت) ۷ اسفند ۱۴۰۰ – اردیبهشت ۱۴۰۳
علی متین‌فر (سرپرست سفارت) اردیبهشت ۱۴۰۳ تاکنون

پانویس

[ویرایش]
  1. دولت بریتانیا از پذیرش او سر باز زد و سفارت او را به رسمیت نشناخت.
  2. در آن زمان واژهٔ ترکی عثمانی «مصلحت‌گزار» کاربرد داشت که امروزه «کاردار» خوانده می‌شود.
  3. بسته شدن سفارت ایران در لندن و آغاز جنگ ایران و بریتانیا در پی فتح هرات
  4. در حالی که به شکل تشریفاتی ریاست شورای دولت را بر عهده داشت، به عنوان سفیر فوق‌العاده مأمور لندن گردید.
  5. شارژدافر موقت، نام خانوادگی یا لقب او دانسته نیست.
  6. بعدها به لقب مشیرالدوله ملقب شد. او در ۱۲۸۴ ه‍.ق. به عنوان شارژدافر (کاردار) ایران در بریتانیا برگزیده شد. سپس در ۱۲۸۶ ه‍.ق. به وزیر مقیم ارتقا یافت. در اواخر ۱۲۸۸ ه‍.ق. وزیر مختار ایران در بریتانیا شد.
  7. در ۱۸۹۷ میلادی در مراسم شصتمین سالگرد پادشاهی ملکه ویکتوریا، وجیه‌الله میرزا سپهسالار به عنوان فرستادهٔ ایران شرکت نمود.
  8. در آغاز معین‌الوزاره لقب داشت. سپس مشیرالملک لقب گرفت و پس از درگذشت پدرش پرنس محمدعلی خان علاءالسلطنه در ژوئن ۱۹۱۸ لقب پدر را دریافت نمود. (یعنی پرنس مهدی خان علاءالسلطنه نامیده شد.) بعدها همانند برادرش حسین نام خانوادگی علاء را برای خود برگزید.
  9. دولت ایران روابط سیاسی خود را با دولت بریتانیا قطع نمود و سفارت ایران در لندن بسته شد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. اولین‌ها در ایران نوشته خلیل محمدزاده، انتشارات ورق
  2. «کاردار جدید سفارت ایران در لندن». اطلاعات (۱۵۹۱۰): ۱۲. ۳۱ تیر ۱۳۵۸ – به واسطهٔ ویکی‌انبار.
  3. «کاردار جدید ایران در لندن». جمهوری اسلامی (۱۸۶۶): ۲. ۱۴ آبان ۱۳۶۴ – به واسطهٔ سامانه نشریات ایران.