آتش‌پرست
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه پرست
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آتش/پرست/
صفت
[ویرایش]
آتش‌پرست
- (ادیان): یک واژه نادرست و توهین‌آمیز به معنای کسی که پیرو دین زرتشت، زرتشتی، مجوس است. ویژگی آنکه آتش را مقدس و نمادی از اهورامزدا می‌داند.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه انگلیسی | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8
پانویس
[ویرایش]- ↑ اصولا نسب دادن ایرانیان باستان به آتش پرستی عبارت درستی نیست، و بعد اضمحلال کیش زرتشت رایج شده‌است. در واقع آتش‌پرستی ایرانیان در دنیای باستان صفتی پیش‌رو و متمدن بوده است بدین معنا که همه اقوام و اتباع کشور‌های جهان از مواد خام تغذیه می‌کردند و این ایرانیان بودند که با حفظ آتش از زمان هوشنگ مواد را پخته سپس تناول می‌کردند.