Crevillent

Crevillent

Bandeira Brasón
Localización
38°14′55″N 0°48′32″O
Estado	España
Comunidade autónoma	Comunidade Valenciana
Provincia	Provincia de Alacant
Comarca da Comunidade Valenciana	Baixo Vinalopó
Capital	Crevillente (en)
Contén a división administrativa	Crevillente (en)
Poboación
Poboación	30.191 (2023) (288,91 hab./km²)
Lingua oficial	lingua catalá (lingua predominante)
Xeografía
Superficie	104,5 km²
Altitude	130 m
Comparte fronteira con	Albatera Dolores Elx El Fondó de les Neus Catral Aspe Callosa de Segura San Isidro
Identificador descritivo
Código postal	03330
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	03059
Código ARGOS de concellos	03059
Outro
Irmandado con	Fontenay-le-Comte Fontenay-le-Fleury Lagouira (pt)
Sitio web	crevillent.es

Crevillent é un concello do País Valenciano situado na comarca do Baix Vinalopó, na provincia de Alacant. A súa proximidade co municipio de Elx permítelle formar parte da área metropolitana de Alacant-Elx. Crevillent ten 28.432 habitantes (INE 2008).

As súas festas de Mouros e Cristiáns, xunto coa celebración da Semana Santa, foron declaradas Festas de Interese Turístico Nacional. Crevillent tamén destacou pola súa tradicional industria alfombreira, que lle conferiu o alcume de Ciutat de la Catifa (cidade da alfombra). Ao redor do 80% da poboación son valenciano-falantes.

Igrexa de Crevillent.

Termo municipal de Crevillent.

Xeografía

Está situado entre a Serra de Crevillent e a veiga do Segura. Os seus límites son: ao norte, Asp e Fondó de les Neus; ao leste, Elx; ao oeste, Albatera; e ao sur, Catral. O seu termo municipal comparte o Parque Natural da Llacuna del Fondo.

Demografía

Evolución demográfica

O estudo da poboación de Crevillent, como xeralmente en todo País Valenciano, non se puido realizar dun modo periódico e seguro máis que a partir de 1857. A poboación ata 1609 estaba composta case totalmente de mouriscos ou cristiáns novos, isto é, musulmáns convertidos ao catolicismo, os máis á forza, entre 1521 e 1526, como consecuencia da revolta das Germanías.

Segundo o censo de Lapeyre (vila de Francia dos Altos Pireneos) de 1563, tiña 208 veciños, que co coeficiente de 1 veciño igual a 4,5 persoas, resultan ao redor de 936 habitantes. En 1602 había 1.777; en 1609, 1.800 habitantes; logo da expulsión dos mouriscos (1609) só quedou unha cuarta parte da poboación, e en 1646 había 873 habitantes, segundo Henri Lapeyre. En 1739 había en Crevillent 3600 habitantes e en 1794, 8100 habitantes.

Evolución demográfica de Crevillent
	1857	1887	1910	1920	1930	1940	1950	1960	1970	1981	1991	2001	2006	2008
Poboación	7.787	10.114	10.452	11.216	11.991	11.403	12.636	14.047	16.901	20.841	22.660	25.101	27.815	28.432

Demografía actual e inmigración

Segundo o censo do INE para o 2008, Crevillent ten 28.432 residentes, polo que é o 16º municipio da provincia en número de habitantes. O 12,3% da poboación censada no 2008 era de nacionalidade estranxeira, principalmente marroquí (1.879 censados, o 6,6% do total do municipio), aínda que tamén existe unha resaltable colonia de latinoamericanos, así como comunitarios, na súa maioría ingleses.

Núcleos de poboación

Os habitantes atópanse repartidos polos diferentes núcleos de poboación do termo (datos de poboación segundo INE 2007):

• Crevillent (27.150 habitantes)
• El Realengo (364 habitantes)
• El Barri de l'Estació (64 habitantes)
• El Racó dels Pablos (27 habotantes)
• Sant Felip Neri (461 habitantes) (Núcleo de poboación onde non existe presenza histórica do catalán, ao igual que en Les Casiques) por ser unha Pía fundación do cardeal Belluga, nun proceso de repoboación a partir de xentes vidas dende Murcia. Dende 2007 procuran independizarse e ser considerados unha entidade local menor, situación que chegou a cometida de actos vandálicos contra a capital municipal)
• Les Casiques (92 habitantes)

Sant Felip e Les Casiques son os únicos núcleos da comarca onde se fala castelán.

Economía

A industria téxtil foi a principal actividade económica de Crevillent. Esta industria xurdiu da artesanía do esparto e do xunco que proliferaba nos séculos XIX e XX. No mellor momento da industria téxtil había máis de 80 fábricas. Outros sectores que sufriron a mesma sorte son o do calzado, que substituíu a alpargata tradicional, a construción, a madeira, a metalurxia e a alimentación.

No seu campo cultivábanse alfarrobeiras, amendoeiras, cítricos, vide, figueiras, granados e hortalizas (25% de secaño, mentres que o regadío supón o 75%). Moitos destes campos están sendo urbanizados masivamente.

Lingua

Crevillent é, xunto a Guardamar del Segura (aínda que con maior viveza que nesta última), a localidade máis meridional que conserva o valenciano como lingua habitual da gran maioría dos veciños. O dialecto local conserva algúns arcaísmos medievais, aínda que en xeral cumpre coas características do valenciano do sur de Alacant como son a caída do "r" final, por exemplo pujà, baixà por "pujar" ou "baixar") ou caída do "d" intervocálico (naal por "nadal"). O valenciano de Crevillent toma moitos castelanismos, debido á súa situación histórica nunha fronteira lingüística: ao sur e ao oeste de Crevillent atópase a comarca do Baix Segura, monolingüe en castelán, e de feito na pedanía crevillentina de Sant Felip Neri fálase só en castelán dende a súa fundación por colonos murcianos; ademais, ao norte atópase a localidade de Asp, tamén historicamente monolingüe en castelán.

Tralo valenciano tamén existe unha significativa comunidade lingüística de falantes de árabe debido á forte inmigración magrebí.