Saltar ao contido

Lois III de Francia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaLois III de Francia

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(fr) Louis III Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento863 Editar o valor en Wikidata
Saint-Denis, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte5 de agosto de 882 Editar o valor en Wikidata (18/19 anos)
Saint-Denis, Francia Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte accidental, caída de cabalo Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaBasílica de Saint-Denis Editar o valor en Wikidata
Monarca da Francia Occidental
11 de abril de 879 – 5 de agosto de 882
← Lois II de FranciaCarlomán II →
Xunto con: Carlomán II
Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonarca Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloDuque Editar o valor en Wikidata
FamiliaDinastía Carolinxia Editar o valor en Wikidata
PaisLois II de Francia Editar o valor en Wikidata  e Ansgarda de Borgonha Editar o valor en Wikidata
IrmánsGisela der Franken
Ermentrude of France
Carlomán II
Carlos III de Francia Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Encyclopædia Britannica Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Carolingian-88 Find a Grave: 21088 Editar o valor en Wikidata

Lois III de Francia[1] ou Luís III de Francia chamado o Novo, nado en 863 ou 864 e finado o 5 de agosto de 882, foi rei de Francia (879 - 882). q

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Nado no 863 ou 864, era fillo de Lois II de Francia ao que sucedeu no 879. Compartiu o trono co seu irmán Carlomán II. Foron coroados por Ansexiso, arcebispo de Sens, na abadía de Ferrières en 880. Lois quedou con Neustria e Austrasia e Carlomán con Borgoña e Aquitania. Bosón proclamouse rei da Provenza e Hugo fillo de Lotario II reclamou Lorena, aos que derrotou. Tamén derrotou aos normandos en Saucourt en 881 e 882. Morreu en Saint Denis o 5 de agosto do 882. Sucedeuno o seu irmán Carlomán.

Devanceiros

[editar | editar a fonte]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Carlomagno
 
 
 
 
 
 
 
8. Lois o Piadoso
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Hildegarda
 
 
 
 
 
 
 
4. Carlos II o Calvo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
9. Xudit de Baviera
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Lois II de Francia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10. Otón I de Orleáns
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Ermentruda de Orleáns
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Lois III o Novo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Ansgarda de Borgoña
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

A coroación de Lois III

[editar | editar a fonte]

Lois III, fillo de Lois o Tatexo, e Ansgarda de Borgoña[2], converteuse en rei dos francos á morte do seu pai no 879, cando tiña aproximadamente 16 anos. Fora designado como único sucesor polo seu pai, baixo a tutela de Bernardo Plantapilosa, e con Hugo o Abade e Bosón da Provenza como colaboradores[3]. Esta acción tutelar designada polo pai non estaba relacionada coa súa idade, senón coa desconfianza do defunto rei, porque o seu fillo se rebelara o ano anterior. En setembro dese ano os homes de confianza (Bernardo Plantapilosa, Hugo o Abade, Bosón da Provenza e Teodorico de Vergy) do reino dos francos occidentais, coroaron rei a Lois III respectando a derradeira vontade de Lois II pero incluíndo nesta coroación ao irmán mediano, Carlomán, que pasaría á historia como Carlomán II. A cerimonia de coroación tivo lugar na abadía beneditina de Ferrières, preto de Montargis, e a cerimonia estivo presidida polo arcebispo Ansexiso de Sens.

Distribución de territorios

[editar | editar a fonte]

En marzo de 880, nunha reunión en Amiens, tivo lugar un repartimento das responsabilidades do goberno: Lois encargaríase de Austria, mentres que o seu irmán Carlomán faríase cargo de Borgoña, Aquitania e a Septimania.

Adversarios de Lois III rei dos francos occidentais

Á morte de Lotario II de Lotarinxia, os seus tíos Carlos o Calvo (rei dos francos occidentais) e Lois o Xermánico (rei dos francos orientais) non recoñeceron ao fillo bastardo de Lotario, Hugo, que era duque de Alsacia, e repartíronse os seus territorios co tratado de Meersen de 870. Nove anos despois, Hugo levantouse contra o neto de Carlos o Calvo, tentando recuperar os territorios que foran do seu pai.

O imperio carolinxio en 880, segundo o Tratado de Ribemont.

O tío de Hugo, duque de Alsacia, chamado Lois o Mozo, convértese en inimigo de Lois III, o motivo tamén é tentar recuperar os territorios usurpados de Lotarinxia. Para facer fronte ao ataque normando, os dous irmáns Lois III e Carlomán II víronse obrigados a negociar a paz. A principios do ano 880 asinan o Tratado de Ribemont. Cando todo parecía estar dirixido á paz, xurdiu un novo inimigo. O que fora nomeado conselleiro, Bosón da Provenza, proclamouse rei (da Borgoña Cisxurana, incluída a Provenza). En agosto do ano 880, entraron en batalla contra Bosón, preto da cidade de Mâcon. Pero as tropas de Bosón non foron derrotadas ata a batalla de Crêches-sur-Saône, coa que os carolinxios recuperaron o condado de Mâcon.

Loita contra os viquingos

[editar | editar a fonte]
A vitoria de Lois III e Carlomán II sobre os viquingos no 879, pintura de Jean Fouquet.

O 30 de novembro de 879, preto do río Viena, Lois e Carlomán enfrontáronse aos viquingos, resultando vitoriosos[4]. En agosto de 881 os viquingos volveron atacar, pero os invasores foron derrotados na batalla de Saucourt-en-Vimeu, na que morreron uns 8.000 viquingos. Esta vitoria pasou á historia contada nun poema coñecido como o Ludwigslied ou a Chanson de Louis (tamén coñecido en francés porque o manuscrito se conserva en Valenciennes; a "canción de Lois" en galego), escrito en antigo alto alemán, a lingua precursora do alemán actual[5].

Morte de Lois

[editar | editar a fonte]

Lois III tivo unha vida curta, morreu o 5 de agosto de 882, cando tiña uns 19 anos. Fracturou o cranio contra o lintel dunha porta demasiado baixa mentres pasaba por baixo de a cabalo, segundo contan perseguindo a filla dun tal Germond[6] · .[7] O seu corpo foi sepultado na abadía de Saint-Denis e o seu irmán debeu gobernar en solitario dese aquela.

  1. "Guía de nomes galegos". Real Academia Galega. Consultado o 2023-12-07. 
  2. Xenealoxía de Loios III na web Medieval Lands
  3. Nelson 1994, p. 276
  4. BnF - Jean Fouquet
  5. Le Rithmus teutonicus ou Ludwigslied Arquivado 11 de xaneiro de 2006 en Wayback Machine. - facsímile traducido ao francés
  6. Philippe Le Bas, L'Univers, histoire et description de tous les peuples - Dictionnaire encyclopédique de la France, volume 10, 1843, páx 339.
  7. «Perseguía por xogo unha moza mentres que ela fuxía cara á casa de seu pai». Nelson 1994, p. 277

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]