ชาวคาตาลัน
คนจากแคว้นคาตาลันและแคว้นคาตาลันตอนเหนือ

กลุ่มชาติพันธุ์
ชาวคาตาลัน[ก]
ประชากรทั้งหมด
ประมาณ 9 ล้าน
ภูมิภาคที่มีประชากรจำนวนมาก
 สเปน
          (บุคคลที่เกิดในคาตาลันไม่ว่าจะเชื้อชาติใดก็ตาม ไม่รวมชาวคาตาลันในภูมิภาคอื่นๆ ของสเปน) 		8,005,784 (2023) [1]
 ฝรั่งเศส
          (ผู้ที่เกิดในปีเรเน-ออเรียนตาเลส )		491,000 (2023) [2]
 อาร์เจนตินา
          (ประมาณการแตกต่างกันไป)		188,000 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 เม็กซิโก63,000 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 เยอรมนี48,000 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 เปรู39,000 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 อันดอร์รา29,000 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 อิตาลี
          ( ผู้พูด ภาษาอัลเกโรในอัลเกโรซาร์ดิเนีย )		20,000 [3]
 ชิลี16,000 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 บราซิล11,787 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 เวเนซุเอลา6,200 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 โคลัมเบีย6,100 [4]
 คิวบา3,600 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
 เอกวาดอร์3,500 [5]
 สหรัฐอเมริกา
          (ประมาณการแตกต่างกันไป)		700-1,750 [6] [7]
 แคนาดา1,283 [8]
 ฟินแลนด์103 [9]
ภาษา
คาตาลัน , เครื่องหมายคาตาลัน
อ็อกซิตัน (ในหุบเขาอารัน )
สเปน , ฝรั่งเศส , อิตาลี (เป็นผลจากการย้ายถิ่นฐานหรือการเปลี่ยนแปลงภาษา )
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวอ็อกซิตัน , ชาวสเปน ( อารากอน , ชาวคาสติเลียน ), ชาวบาเลนเซีย , ชาวอิตาลีตอนเหนือ
โดเมนวัฒนธรรมคาตาลัน / บาเลนเซีย
ประวัติศาสตร์
ประชากร
ภาษา
Geo-political divisions
Government and politics
Traditions
Cuisine
Art
Literature
Music and performing arts
Sport
Sport in Catalonia
Symbols

ชาวคา ตาลัน ( คาตาลัน , ฝรั่งเศสและอ็อกซิตัน : catalans ; สเปน : catalanes ; อิตาลี : catalani ; ซาร์ดิเนีย : cadelanosหรือcatalanos ) [a]เป็นกลุ่มชาติพันธุ์โรแมนซ์ [10] [11] [12]ซึ่งมาจากแคว้นคาตาลันโดยพูดภาษาคาตาลัน [ 13]หมวดหมู่อย่างเป็นทางการในปัจจุบันของ "ชาวคาตาลัน" คือพลเมืองของแคว้นคาตาลันซึ่งเป็น ชุมชน สัญชาติและปกครองตนเองในสเปน[14]และผู้อยู่อาศัยใน เขตประวัติศาสตร์ รูซียงทางตอนใต้ของฝรั่งเศส ซึ่งปัจจุบัน คือ เขตปิเรนี สโอเรียนทัล [15]หรือเรียกอีกอย่างว่าแคว้นคาตาลันตอนเหนือ[16] [17] [18]และเปญส์กาตาลันในภาษาฝรั่งเศส[19] [20] [21] [22]

นักเขียนบางคนยังขยายคำว่า "ชาวคาตาลัน" ให้ครอบคลุมถึงผู้คนจากพื้นที่ที่พูดภาษาคาตาลันด้วย ได้แก่ ผู้คนจากอันดอร์รา บาเลนเซียหมู่เกาะแบลีแอ ริก อาราก อนตะวันออก รู ซียงและเมืองอัลเกโรในซาร์ดิเนีย[23] [24] [25]

รัฐบาลคาตาลันทำการสำรวจประชากรเป็นประจำเกี่ยวกับ "ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง" โดยเมื่อเดือนกรกฎาคม 2019 ผลการสำรวจระบุว่าชาวคาตาลันและคนอื่นๆ ที่อาศัยอยู่ในคาตาลัน 46.7% ต้องการเอกราชจากสเปน ซึ่งลดลง 1.3% จากปีก่อน[26]

ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์

ในปี 1500 ก่อนคริสตศักราช พื้นที่ที่ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อคาตาลันเป็นหลักนั้น ร่วมกับพื้นที่อื่นๆ ของคาบสมุทรไอบีเรียเคยเป็นที่อยู่อาศัยของชาวโปรโตเคลติก เอิร์นฟิลด์ ซึ่งนำพิธีกรรมการเผาศพมาด้วย เทือกเขา พิเรนีส ส่วนใหญ่ ในเวลานั้นเป็นที่อยู่อาศัยของชนชาติที่เกี่ยวข้องกับชาวบาสก์ ในปัจจุบัน และปัจจุบัน ชื่อเมืองหลายแห่งในเทือกเขาพิเรนีสของคาตาลันตะวันตกมีความเกี่ยวข้องกับนิรุกติศาสตร์ของบาสก์ กลุ่มเหล่านี้ตกอยู่ภายใต้การปกครองของกลุ่มผู้รุกรานต่างๆ เริ่มจากชาวกรีกที่ก่อตั้งอาณาจักรและชาวฟินิเชียนและชาวคาร์เธจซึ่งตั้งอาณานิคมขึ้นตามแนวชายฝั่ง รวมทั้งบาร์ซิโน (ปัจจุบันคือบาร์เซโลนา) หลังจากสงครามพิวนิกชาวโรมันเข้ามาแทนที่ชาวคาร์เธจในฐานะมหาอำนาจที่มีอิทธิพลเหนือชายฝั่งตะวันออกของไอบีเรีย รวมถึงบางส่วนของคาตาลัน ภายในปี 206 ก่อนคริสตศักราชกรุงโรมได้กำหนดให้ภาษาละตินเป็นภาษาราชการและถ่ายทอด วัฒนธรรม โรมัน โดยเฉพาะ ให้กับประชากรในท้องถิ่น ซึ่งผสมผสานกับอาณานิคมโรมันจากคาบสมุทรอิตาลีภาษาคาตาลันซึ่งเป็นภาษาพื้นเมืองในยุคแรกเริ่มพัฒนาจากภาษาละติน ที่นิยมใช้ในท้องถิ่น ก่อนและระหว่างการล่มสลายของจักรวรรดิโรมัน ชนเผ่า เยอรมันหลายเผ่าเดินทางมาถึงหลังจากการปกครองของโรมันเกือบหกศตวรรษ ซึ่งได้เปลี่ยนพื้นที่ดังกล่าวให้กลายเป็นจังหวัดทาร์ราโคเนน ซิส ของ โรมันอย่างสมบูรณ์ ชาว วิซิกอธชาวเยอรมันได้ตั้งรกรากในศตวรรษที่ห้า โดยตั้งเมืองหลวงแห่งแรกบนคาบสมุทรไอบีเรียที่เมืองบาร์เซโลนา และต่อมาย้ายไปที่เมืองโตเลโด

สิ่งนี้ดำเนินต่อไปจนถึงปี 718 เมื่อชาวอาหรับมุสลิม เข้าควบคุมภูมิภาคเพื่อผ่านเทือกเขาพิเรนีสไปยังดินแดนของฝรั่งเศส ด้วยความช่วยเหลือของชาวแฟรงค์ พรมแดนทางบกถูกสร้างขึ้นซึ่งปัจจุบันเรียกกันทั่วไปว่าคาตาลันเก่า (ซึ่งจะประกอบด้วยมณฑลบาร์เซโลนา , อาซูนา , มณฑลพัลลาส์ , มณฑลรอสเซลโล , มณฑลจักรวรรดิ , มณฑลเซอร์ดานยาและมณฑลอูร์เจลล์ ) ซึ่งเผชิญการโจมตีของมุสลิมแต่ต่อต้านการตั้งถิ่นฐานใด ๆ จากพวกเขานิวคาตาลัน ตอนใต้ ตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาหรับ/มุสลิมเป็นเวลาประมาณ 4-5 ศตวรรษ ชาวแฟรงค์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของเทือกเขาพิเรนีสยับยั้งกองทัพโจมตีหลักของมุสลิมซึ่งแทรกซึมเข้าไปได้อย่างแทบจะไม่มีการท้าทายเลยไปจนถึงตอนกลางของฝรั่งเศสในยุทธการที่ตูร์ในปี 732 อำนาจปกครองของแฟรงค์จึงขยายไปทั่วคาตาลันในปัจจุบัน สงครามใหญ่ๆ กับมุสลิมเริ่มขึ้นในเดือนมีนาคมแห่งบาร์เซโลนาซึ่งนำไปสู่การเริ่มต้นของการยึดครองคืนโดยกองกำลังคาตาลันในแคว้นคาตาลันส่วนใหญ่ภายในปี ค.ศ. 801 เมื่อพรมแดนระหว่างอาณาจักรมุสลิมและแฟรงค์เริ่มมั่นคงขึ้น บาร์เซโลนาจึงกลายมาเป็นศูนย์กลางสำคัญสำหรับ กองกำลัง คริสเตียนใน คาบสมุทรไอบี เรี ย

ยุทธการที่แม่น้ำปูอิกโดยอังเดรว มาร์ซัล เดอ แซ็กซ์ แสดงถึงชัยชนะของคริสเตียนด้วยความช่วยเหลือของนักบุญจอร์จ

ในปี ค.ศ. 1137 มณฑลบาร์เซโลนาได้เข้าร่วมเป็นสหพันธรัฐกับราชอาณาจักรอารากอนเพื่อก่อตั้งสิ่งที่นักประวัติศาสตร์สมัยใหม่เรียกว่า มงกุฎอารากอนในสิ่งที่เรียกว่ารีคอนกิสตาซึ่งทำให้สามารถยึดครองดินแดนที่ชาวมุสลิมปกครองได้ในที่สุด และพิชิตราชอาณาจักรบาเลนเซียและมายอร์กา ( หมู่เกาะแบลีแอริก ) ได้ ตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 เป็นต้นมา ดินแดนของมณฑลบาร์เซโลนาและมณฑลคาตาลัน อื่นๆ เริ่มมีสถานะเป็นหน่วยการเมืองเดียวกัน และตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 14 ระบอบการปกครองดังกล่าวก็เริ่มเป็นที่รู้จักในชื่อราชรัฐคาตาลันวิกฤตการณ์ในยุคกลางตอนปลายการสูญเสียอำนาจเหนือภายในมงกุฎ รวมถึงความขัดแย้งภายในเมืองและระบบศักดินา นำไปสู่สงครามกลางเมืองคาตาลันในปี ค.ศ. 1462 ในไตรมาสสุดท้ายของศตวรรษที่ 15 การแต่งงานระหว่างราชินีอิซาเบลลาที่ 1 แห่งคาสตีลและเฟอร์ดินานด์ที่ 2 แห่งอารากอนนำไปสู่การรวมราชวงศ์ของมงกุฎอารากอนกับมงกุฎคาสตีลโดยที่อาณาจักรแต่ละแห่งยังคงรักษากฎหมาย นโยบาย โครงสร้างอำนาจ พรมแดน และระบบการเงินของตนเองไว้[27]

ความไม่สงบที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนำไปสู่ความขัดแย้งในรัฐต่างๆ ของราชวงศ์อารากอน เช่นการกบฏของเยอรมนีในบาเลนเซียและมายอร์กา และการกบฏในคาตาลันในปี ค.ศ. 1640 ซึ่งรู้จักกันในชื่อสงครามผู้เก็บเกี่ยวความขัดแย้งครั้งหลังนี้ทำให้สเปนเข้าไปพัวพันกับสงครามครั้งใหญ่กับฝรั่งเศส เนื่องจากสถาบันคาตาลันได้จับมือเป็นพันธมิตรกับพระเจ้าหลุยส์ที่ 13สงครามดำเนินต่อไปจนถึงปี ค.ศ. 1659 และสิ้นสุดลงด้วยสนธิสัญญาสันติภาพพิเรนีสซึ่งแบ่งอาณาเขตคาตาลันออกจากกันอย่างมีประสิทธิผล เนื่องจากอาณาเขตทางเหนือตกอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส ในขณะที่อาณาเขตที่เหลือยังคงอยู่ภายใต้การปกครองของสเปน รัฐบาลคาตาลันเข้าข้างฝ่ายที่อ้างอำนาจจากราชวงศ์ฮับส์บูร์กต่อต้าน ฝ่าย ราชวงศ์บูร์บงในช่วงสงครามสืบราชบัลลังก์สเปนที่เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1705 และสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1714 การที่คาตาลันไม่สามารถปกป้องการสืบราชบัลลังก์ของราชวงศ์ฮับส์บูร์กในสเปนได้สิ้นสุดลงด้วยการยอมจำนนของบาร์เซโลนาในวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 1714 ซึ่งต่อมาได้รับการรำลึกเป็นวันชาติของคาตาลัน การยอมแพ้ดังกล่าวส่งผลให้เกิดการบังคับใช้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ และการยกเลิกสถาบันทางการเมืองและกฎหมายมหาชนของคาตาลัน ส่งผลให้สถานะของคาตาลันในฐานะรัฐแยกจากกันภายในสหภาพส่วนบุคคลสิ้นสุดลง

หลังจากที่ชาวคาตาลันพ่ายแพ้ในสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน พระเจ้าฟิลิปที่ 5 แห่งสเปนได้สั่งเผาธงและแบนเนอร์ของคาตาลันทั้งหมด

ในช่วงสงครามนโปเลียนกองกำลังฝรั่งเศสเข้ายึดครองแคว้นคาตาลันส่วนใหญ่ในปี ค.ศ. 1808 โดยฝรั่งเศสปกครองทั้งประเทศสเปนเป็นเวลาสั้นๆ จนกระทั่งนโปเลียนยอมจำนนต่อกองทัพพันธมิตร ในฝรั่งเศส นโยบายกลืนกลายที่เข้มแข็งทำให้ชาวคาตาลันจำนวนมากผนวกเข้ากับสังคมฝรั่งเศส ในขณะที่สเปน อัตลักษณ์ของชาวคาตาลันถูกกดขี่มากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อสนับสนุนอัตลักษณ์ประจำชาติของสเปน ชาวคาตาลันได้รับอำนาจปกครองตนเองอีกครั้งในช่วงสาธารณรัฐสเปนที่สองตั้งแต่ปี ค.ศ. 1932 จนกระทั่ง กองกำลังชาตินิยมของ ฟรานซิสโก ฟรังโกเข้ายึดครองแคว้นคาตาลันในปี ค.ศ. 1939 จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1975 และเมื่อฟรังโกเสียชีวิต ชาวคาตาลันและชาวสเปนคน อื่นๆ จึงเริ่มได้รับสิทธิในการแสดงออกทางวัฒนธรรมอีกครั้ง ซึ่งรัฐธรรมนูญของสเปนในปี ค.ศ. 1978 ได้เริ่มใช้อีกครั้ง ตั้งแต่นั้นมา ความสมดุลระหว่างอัตลักษณ์ประจำชาติของชาวคาตาลันกับอัตลักษณ์ประจำชาติของสเปนโดยรวมได้กลายมาเป็น พลัง ทางการเมือง ที่มีอิทธิพล ในแคว้นคาตาลัน กลุ่มแรกมักจะสนับสนุนให้มีการปกครองตนเองที่มากขึ้น การยอมรับในชาติ และส่วนหนึ่งของการปกครองตนเองคือความเป็นอิสระ กลุ่มหลังมักจะสนับสนุนให้คงสถานะเดิมไว้หรือยกเลิกการปกครองตนเองและอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม ขึ้นอยู่กับความโน้มเอียงของรัฐบาลปัจจุบัน ส่งผลให้มีแนวโน้มว่าจะมีการผันผวนมากขึ้นอยู่กับการเมืองระดับภูมิภาคและระดับชาติในช่วงการเลือกตั้ง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีแนวโน้มที่การรวมอำนาจเข้าเป็นหนึ่งเดียวในฝรั่งเศสจะทำให้ชาวคาตาลันในฝรั่งเศสมีความรู้สึกถึงเอกลักษณ์เฉพาะตัวน้อยลงมาก โดยถูกผนวกเข้ากับอัตลักษณ์ประจำชาติของฝรั่งเศสอย่างสม่ำเสมอมากขึ้น[22]

ภูมิศาสตร์

ชาวคาตาลันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในแคว้นปกครองตนเองคาตาลันในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสเปน ผู้พูดภาษาคาตาลันอย่างน้อย 100,000 คนอาศัยอยู่ในแคว้นเปอีกาตาลันในฝรั่งเศส ชาวคาตาลันจำนวนไม่แน่นอนอพยพไปยังทวีปอเมริกาในช่วงที่สเปนเป็นอาณานิคมและอพยพไปยังฝรั่งเศสในช่วงหลายปีหลังสงครามกลางเมืองสเปน [ 28]

วัฒนธรรมและสังคม

ปราสาทหรือหอคอยมนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมคาตาลันตั้งแต่ปี 1712 และได้รับการประกาศจากUNESCOให้เป็นหนึ่งในผลงานชิ้นเอกของมรดกทางวาจาและมรดกที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติ [ 29]

วอลเตอร์ สตาร์กี้ผู้เขียนบรรยายไว้ในหนังสือ The Road to Santiagoว่าเป็นชนชาติที่มีลักษณะละเอียดอ่อน เขาสรุปลักษณะประจำชาติของพวกเขาด้วยคำท้องถิ่นว่าsenyซึ่งหมายถึง "สามัญสำนึก" หรือทัศนคติที่ปฏิบัติได้จริงต่อชีวิต คำตรงข้ามของคำว่า "seny" ในภาษากาตาลันคือ "rauxa" หรือความบ้าคลั่ง ซึ่งแสดงให้เห็นได้จากศิลปินชาวกาตาลันที่ "บ้า" ประหลาด และสร้างสรรค์ เช่นอันโตนี เกาดีซัลวาดอร์ ดาลีโจนมิโรหรืออันโตนี ตาปีส์ [30] [31] Masiaหรือmasเป็นลักษณะเฉพาะของชนบทกาตาลันและประกอบด้วยบ้านขนาดใหญ่ ที่ดิน ปศุสัตว์ และครอบครัวที่ใหญ่ขึ้น แต่ประเพณีนี้กำลังเสื่อมถอยลง เนื่องจากครอบครัวเดี่ยวเข้ามาแทนที่ครอบครัวใหญ่เป็นส่วนใหญ่ เช่นเดียวกับในยุโรปตะวันตกที่เหลือ คาตาลันในสเปนได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็น " สัญชาติ " และมีความเป็นอิสระทางการเมืองในระดับสูง[32]ซึ่งนำไปสู่การเสริมสร้างอัตลักษณ์ของชาวกาตาลัน

ภาษา

ผู้พูดภาษาคาตาลันจากมายอร์ก้า

ภาษาคาตาลันเป็นภาษาโรแมน ซ์ เป็นภาษาที่ใกล้เคียงกับ ภาษา อ็อกซิตัน มากที่สุด และยังมีลักษณะหลายอย่างที่เหมือนกับภาษาโรแมนซ์อื่นๆ เช่น สเปน ฝรั่งเศส โปรตุเกสอารากอนและอิตาลีมีภาษาถิ่นหลายประเภทที่ถือเป็นภาษาถิ่นของคาตาลันโดยภาษาถิ่นที่มีผู้พูดมากที่สุดคือ ภาษาคาตา ลัน กลาง

จำนวนผู้พูดภาษาคาตาลันทั้งหมดมีมากกว่า 9.8 ล้านคน (2011) โดย 5.9 ล้านคนอาศัยอยู่ในคาตาลัน มากกว่าครึ่งหนึ่งพูดภาษาคาตาลันเป็นภาษาที่สอง โดยผู้พูดภาษาแม่มีอยู่ประมาณ 4.4 ล้านคน (มากกว่า 2.8 ล้านคนในคาตาลัน) [33] มีผู้พูด ภาษา คาตาลันเพียงไม่กี่คนโดยพื้นฐานแล้ว ผู้พูดภาษาคาตาลันเกือบทั้งหมดในสเปนเป็น ผู้พูด สองภาษาคือคาตาลันและสเปน โดยมีผู้พูดภาษาสเปนเท่านั้นจำนวนมากที่มีต้นกำเนิดมาจากการอพยพ (โดยทั่วไปเกิดนอกคาตาลันหรือทั้งพ่อและแม่เกิดนอกคาตาลัน) [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]อาศัยอยู่ในเขตเมืองใหญ่ของคาตาลันเช่นกัน ในรูซียงมีเพียงชาวคาตาลันชาวฝรั่งเศสส่วนน้อยเท่านั้นที่พูดภาษาคาตาลันในปัจจุบัน โดยภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาหลักสำหรับผู้อยู่อาศัยหลังจากกระบวนการเปลี่ยนแปลงภาษา อย่างต่อ เนื่อง ตามการสำรวจของรัฐบาลคาตาลันในปี 2019 พบว่าชาวคาตาลัน 31.5% ใช้ภาษาคาตาลันเป็นภาษาแรกที่บ้าน ในขณะที่ 52.7% ใช้ภาษาสเปน ทั้งภาษาคาตาลันและสเปน 2.8% และภาษาอื่นๆ 10.8% [34]

ชาวเมืองในหุบเขาอารันถือว่า ภาษา อารันซึ่ง เป็นภาษา อ็อกซิตันเป็นภาษาท้องถิ่นของตนมากกว่าภาษาคาตาลัน ชาวคาตาลันเหล่านี้ยังพูดภาษาสเปนได้สองภาษาอีกด้วย

ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2548 โดเมนระดับบนสุดที่ใช้ภาษา คาตาลัน เป็นพื้นฐาน ตัวแรกบนอินเทอร์เน็ตได้รับการอนุมัติให้ใช้ได้กับหน้าเว็บทั้งหมดที่ต้องการตอบสนองความต้องการของ ชุมชน ภาษาและวัฒนธรรมคาตาลันบนอินเทอร์เน็ต ชุมชนนี้ประกอบด้วยผู้ใช้ภาษาคาตาลันเพื่อการสื่อสารออนไลน์หรือส่งเสริมวัฒนธรรมคาตาลันในแง่มุมต่างๆ ทางออนไลน์

เสื้อผ้าพื้นเมือง

ชุดพื้นเมือง (ปัจจุบันใช้เฉพาะใน งานฉลอง พื้นบ้าน เท่านั้น ) ประกอบด้วยbarretina (หมวกขนสัตว์ยาวชนิดหนึ่งซึ่งมักเป็นสีแดงหรือสีม่วง) และfaixa (เข็มขัดชนิดหนึ่ง) สำหรับผู้ชาย และret (ถุงตาข่ายสำหรับใส่ผม) สำหรับผู้หญิง รองเท้าพื้นเมืองคือ espardenyaหรือespadrille

เสื้อผ้าอื่นๆ ที่เป็นลักษณะเฉพาะของเครื่องแต่งกายพื้นบ้านของผู้หญิงชาวคาตาลัน ได้แก่ ชุด 'ปูบิลลา' ชุด 'คาตาลานา' ที่เรียกอีกอย่างว่า 'ปาเยซา' และชุด 'กันดัลลา' ที่ใช้เป็นเครื่องประดับศีรษะ[35]

เด็กชาวคาตาลันสวมชุดประจำถิ่นรวมทั้งบาร์เรตินา

อาหาร

การรับประทานอาหารแบบดั้งเดิม

อาหารคาตาลันเป็นส่วนหนึ่งของอาหารเมดิเตอร์เรเนียนและรวมถึงการใช้น้ำมันมะกอกชาวคาตาลันชอบรับประทานเนื้อลูกวัว ( vedella ) และเนื้อแกะ ( xai )

มีอาหารหลักสามมื้อต่อวัน:

  • ตอนเช้า: อาหารเช้าเบาๆ ประกอบด้วยผลไม้หรือน้ำผลไม้ นม กาแฟ หรือpa amb tomàquet "ขนมปังกับมะเขือเทศ" ชาวคาตาลันมักแบ่งอาหารเช้าออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งในตอนเช้าก่อนไปทำงานหรือเรียน (อาหารเช้ามื้อแรก) และอีกส่วนหนึ่งระหว่าง 10.00 ถึง 12.00 น. (อาหารเช้ามื้อที่สอง)
  • ช่วงบ่าย (ประมาณ 13.00 - 14.30 น.): มื้อหลักของวัน โดยปกติประกอบด้วยอาหาร 3 อย่าง จานแรกคือพาสต้าหรือผัก จานที่สองคือเนื้อสัตว์หรือปลา และจานที่สามคือผลไม้หรือโยเกิร์ต
  • ตอนเย็น (ประมาณ 20.00-22.30 น.) รับประทานอาหารมากขึ้นกว่าตอนเช้า แต่น้อยกว่ามื้อเที่ยง มักมีเพียงอาหารจานหลักเพียงชนิดเดียวและผลไม้ มักดื่มไวน์ในปริมาณปานกลาง

ในอาหารคาตาลันไส้กรอกและเนื้อเย็นหลากหลายชนิดในคาตาลันมีความสำคัญมาก ได้แก่ ไส้กรอกหมู เช่นโบติฟาร์ราหรือฟูเอต์ในอดีต ขนมปังเป็นอาหารหลักของชาวคาตาลัน แต่ปัจจุบันขนมปังถูกใช้เป็นอาหารหลักในตอนเช้า (มื้อที่สอง โดยเฉพาะในหมู่นักเรียนและคนทำงาน) และใช้เป็นอาหารเสริมในมื้อเที่ยง ทั้งที่บ้านและในร้านอาหาร ขนมปังยังคงเป็นที่นิยมในหมู่ชาวคาตาลัน ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดบางร้านในคาตาลันไม่เสิร์ฟแฮมเบอร์เกอร์ แต่มีแซนด์วิชให้เลือกหลากหลาย

ในอดีตคนจนจะกินซุปทุกวัน และกินข้าววันพฤหัสและอาทิตย์

ชาวคาตาลันมีอาหารหลากหลาย รวมถึงของหวาน แบบ ดั้งเดิมเช่นxuixoนอกจากนี้ เชฟชาวคาตาลันอย่างFerran Adrià i AcostaหรือJordi Roca i Fontanéก็มีชื่อเสียงอย่างกว้างขวาง

วินัยในการงดเว้นการกินเนื้อสัตว์ในช่วงเทศกาลมหาพรตเคยเข้มงวดมาก แต่ปัจจุบันมีการปฏิบัติเฉพาะในพื้นที่ชนบทเท่านั้น อาหารรสเผ็ดเป็นอาหารหายากในอาหารของชาวคาตาลัน แต่ก็มีซอสรสกระเทียม เช่นอัลลิโอลีหรือโรเมสโก

อาหารพื้นเมือง

อาหารชนิดหนึ่งของชาวคาตาลันคือเอสคูเดลลาซึ่งเป็นซุปที่ประกอบด้วยถั่วลูกไก่ มันฝรั่ง และผัก เช่น กะหล่ำปลีสีเขียว ขึ้นฉ่าย แครอท หัวผักกาด และเนื้อสัตว์ เช่นโบติฟาร์รา (ไส้กรอกของชาวคาตาลัน) ตีนหมู แฮมเค็ม ไก่ และเนื้อลูกวัว ในแคว้นคาตาลันตอนเหนือ ซุปนี้บางครั้งเรียกว่าโอลลาดา

อาหารคาตาลันอื่นๆ ได้แก่คัลโซต์ ( หัวหอมชนิดหนึ่งที่มีรูปร่างคล้ายกับต้นหอมมักจะย่างและกินกับซอสโรเมสโก ) และเอสคาลิวาดา

ดนตรี

ดนตรีคาตาลันถือเป็นประเพณีดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดที่ได้รับการบันทึกไว้ในยุโรป[36]

ชาวคาตาลันซึ่งเป็นชาวคาทอลิกที่เคร่งศาสนามาช้านานนั้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่ค่อยเคร่งศาสนานัก แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคงรักษาความศรัทธาทางศาสนาเอาไว้ได้ด้วยประเพณี ค่านิยม และอนุสรณ์สถานต่างๆ เช่น โบสถ์ Sant Cristòfol de Beget

ศาสนา

ศาสนาดั้งเดิมในคาตาลันคือนิกายโรมันคาธอลิกอย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาคาตาลันได้เผชิญกับการเปลี่ยนแปลงเป็นฆราวาสหลายครั้ง

คลื่นลูกแรกของ การทำให้เป็น ฆราวาสเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 18 อันเป็นผลจาก อิทธิพลของยุคแห่ง การตรัสรู้ที่มีต่อชนชั้นกลาง คลื่นลูกที่สองเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 19 ซึ่งส่งผลกระทบอย่างมากต่อ ชนชั้น ล่างและชนชั้นกลางแต่ถูกขัดจังหวะด้วยการปะทุของสงครามกลางเมืองสเปน (ค.ศ. 1936–1939) [37]

การสิ้นสุดของระบอบการปกครองของฟรังโกส่งผลให้คริสตจักรนิกายโรมันคาธอลิกสูญเสียอำนาจและเกิดกระแสฆราวาสอีกครั้งซึ่งดำเนินมาตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1980 ในช่วงทศวรรษ 1990 ประชากรส่วนใหญ่ของคาตาลันไม่ใช่นิกายโรมันคาธอลิก[38]ปัจจุบันชาวคาตาลัน 52.4% ประกาศตนเป็นคาธอลิก ไม่ว่าจะนับถือหรือไม่ก็ตาม ชาวคาตาลัน 30.2% เป็นผู้ที่ไม่นับถือศาสนาหรือเป็นผู้ไม่เชื่อในพระเจ้าและยังมีศาสนาอื่นๆ อีกจำนวนมาก ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับการอพยพล่าสุด ได้แก่ มุสลิม 7.3% อีแวนเจลิคัล 2.5% พุทธศาสนิกชน 1.3% และคริสเตียนออร์โธดอกซ์ 1.2% [39]ตามการศึกษาล่าสุดที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลคาตาลันเมื่อปี 2016 ชาวคาตาลัน 61.9% ระบุว่าตนเป็นคริสเตียนซึ่งเพิ่มขึ้นจาก 56.5% ในปี 2014 [40]ในขณะเดียวกัน ประชากร 16.0% ระบุว่าตนเป็นพวกไม่มีศาสนา 11.9% ระบุว่าตนเป็นผู้ไม่นับถือศาสนา 4.8% ระบุว่าตน เป็น มุสลิม 1.3% ระบุว่าตนเป็นพุทธศาสนิกชนและอีก 2.4% ระบุว่าตนนับถือศาสนาอื่น[41]

สภาพสังคม

แคว้นคาตาลันเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่ร่ำรวยที่สุดและมีการพัฒนามากที่สุดในยุโรปใต้ [ 42] บาร์เซโลนาเป็นหนึ่งในมหานครที่มีการพัฒนาอุตสาหกรรมมากที่สุด เมืองหลวงของภูมิภาคแห่งนี้เป็นแม่เหล็กดึงดูดผู้อพยพทั้งในประเทศและต่างประเทศ[43]

งานเฉลิมฉลอง

ไฟเป็นธาตุที่ใช้ในงานเทศกาลดั้งเดิมที่สำคัญที่สุด ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากศาสนาเพแกน การเฉลิมฉลองเหล่านี้ได้รับการยอมรับจากชาวคาตาลันอย่างมาก เช่น เปลวไฟแห่งคานิโก ไปจนถึงกองไฟแห่งนักบุญจอห์น

งานเฉลิมฉลองที่สำคัญและเป็นที่รู้จักคือLa Diada de Sant Jordiซึ่งจัดขึ้นในวันที่ 23 เมษายน โดยผู้ชายจะมอบดอกกุหลาบให้กับผู้หญิง และผู้หญิงจะมอบหนังสือให้กับผู้ชาย

วันเซนต์จอร์จในบาร์เซโลน่า

ความทรงจำทางประวัติศาสตร์เป็นแกนที่สองของการเฉลิมฉลองในแคว้นคาตาลัน ซึ่งชาวคาตาลันได้กลับมาพบกันอีกครั้งตามวันเกิดของตนในฐานะประชาชน

ในบรรดางานเฉลิมฉลองทางศาสนา มีวันเซนต์จอร์จและการเฉลิมฉลองนักบุญวินเซนต์ มรณสักขีและนักบุญแอนโธนี อธิการบดีการแสดงออกถึงองค์ประกอบนี้อย่างชัดเจนที่สุดคือ ขบวน แห่อีสเตอร์และการแสดงละครเกี่ยวกับความทุกข์ทรมานเทศกาลบางอย่างมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับศาสนา เช่นเทศกาลคาร์นิวัลและการเต้นรำแห่งความตายหรือลักษณะเฉพาะบางอย่างของคริสต์มาสเช่นติโอ เด นาดาลหรือคากาเนอร์ในฉากการประสูติของพระเยซู

องค์ประกอบสำคัญอื่นๆ ของการเฉลิมฉลองของชาวคาตาลัน ได้แก่ อาหาร ซึ่งมีความสำคัญในทุกงาน โดยเฉพาะในเทศกาลฆ่าหมูและเทศกาลเก็บเกี่ยว การแข่งขัน เช่น คาสเทล (หอคอยมนุษย์) การเลือกรถแห่ที่สำคัญและเทศกาลต่างๆ ดนตรี เพลง และวงดนตรี ขบวนแห่ การเต้นรำ และสัตว์ โดยเฉพาะวัวและสัตว์ในตำนานพาตุมแห่งเบอร์กาได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลกโดย UNESCO

สัญลักษณ์

ผู้ประท้วงชาวคาตาลันในบาร์เซโลนาในปี 2019

เนื่องด้วยประวัติศาสตร์ที่เชื่อมโยงกัน สัญลักษณ์ดั้งเดิมของคาตาลันหลายๆ อย่างจึงสอดคล้องกับอารากอน บาเลนเซีย และหมู่เกาะแบลีแอริก สัญลักษณ์คาตาลันที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักคือตราอาร์มของกษัตริย์แห่งอารากอนและเคานต์แห่งบาร์เซโลนา หรือที่เรียกว่าตราบาร์แห่งอารากอน ซึ่งเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ตราประจำตระกูลที่เก่าแก่ที่สุดของยุโรป ในยุคปัจจุบัน ชาตินิยมคาตาลันได้ทำให้สัญลักษณ์นี้เป็นสัญลักษณ์หลักของอัตลักษณ์คาตาลัน และยังเกี่ยวข้องกับภาษาคาตาลันด้วย

ในส่วนของเพลงชาติ "The Reapers" ( Els Segadors ) เป็นเพลงชาติอย่างเป็นทางการของแคว้นคาตาลัน และยังใช้ในดินแดนอื่นๆ ในอาณาเขตนี้ด้วย โดยที่Balangueraเป็นตัวแทนของชาวหมู่เกาะแบลีแอริก และในกรณีของบาเลนเซีย ก็มี "เพลงชาติแห่งนิทรรศการ" ( Himne de l'Exposició ) อย่างเป็นทางการควบคู่กับMuixerangaซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของประเทศ

ดูเพิ่มเติม

หมายเหตุ

  1. ^ ab การออกเสียง:

อ้างอิง

  1. ^ de població เก็บถาวร 20 ตุลาคม 2024 (วันที่ไม่ตรงกัน) (วันที่ประทับเวลาไม่ถูกต้อง)ที่ เวย์แบ็กแมชชีนสถาบันสถิติแห่งแคว้นคาตาลัน 19 กุมภาพันธ์ 2024
  2. ↑ "Les Pyrénées-Orientales : un département toujours Attractif Malgré les problems sociales" . สืบค้นเมื่อ13 มีนาคม 2567 .
  3. ^ "คุณรู้หรือไม่ว่าภาษาคาตาลันอัลเกเรซนั้นเปราะบาง?". ภาษาที่ใกล้สูญพันธุ์ . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2023 . สืบค้นเมื่อ 9 มีนาคม 2017 .
  4. ↑ "¿Qué piensan los catalanes en Colombia sobre la crisis en España?". 8 ตุลาคม 2017. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 8 ตุลาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ7 ตุลาคม 2561 .
  5. ↑ ธันวาคม 2559, 9 ตุลาคม 2559 (9 ตุลาคม 2559) "กวายากิล อูนา ซิวดาด เก เครซิโอ คอน อาปอร์เต เอกซ์ตรันเจโร" เอล เทเลกราโฟ. สืบค้นเมื่อ23 พฤษภาคม 2565 .{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
  6. ^ "Idescat. สมุดรายปีสถิติของแคว้นคาตาลัน ประชากร จำแนกตามสถานที่เกิด เขต พื้นที่ และจังหวัด". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 เมษายน 2020 . สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2015 .
  7. ^ เชื้อสายและต้นกำเนิดชาติพันธุ์ เก็บถาวร 23 กรกฎาคม 2017 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , สำมะโนประชากรของสหรัฐอเมริกา
  8. ^ รัฐบาลแคนาดา สถิติแคนาดา (8 กุมภาพันธ์ 2017). "Census Profile, 2016 Census - Canada [Country] and Canada [Country]". www12.statcan.gc.ca . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 มีนาคม 2017 . สืบค้นเมื่อ 24 มกราคม 2023 .
  9. ^ "031 -- ภาษาจำแนกตามเพศ จำแนกตามภูมิภาค และเขตเทศบาลในปี 1990 ถึง 2017". สถิติฟินแลนด์ . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มิถุนายน 2018 . สืบค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2018 .
  10. ^ Guelke, Adrian; Tournon, Jean (2012). การศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์และการเมือง: พัฒนาการเชิงวิเคราะห์ล่าสุด สำนักพิมพ์ Barbara Budrich หน้า 23 เพื่อให้สิ่งต่างๆ เป็นรูปธรรมมากที่สุด ให้เราพิจารณากลุ่มชาติพันธุ์ที่ได้รับการยอมรับอย่างดี เช่น กลุ่มชาติพันธุ์คาตาลัน
  11. ^ โคล, เจฟฟรีย์ (2011). กลุ่มชาติพันธุ์ของยุโรป: สารานุกรม. ABC-CLIO. หน้า 67. ISBN 978-0313309847เนื่องจากเป็นหน่วยชาติพันธุ์ที่ค่อนข้างร่ำรวย รักสงบ และประสบความสำเร็จโดยทั่วไป ชาวคาตาลันจึงมักพยายามเป็นแบบอย่างสำหรับพื้นที่ที่มีความขัดแย้งในยุโรป
  12. ^ มิลเลอร์, เฮนรี่; มิลเลอร์, เคท (1996). "นโยบายภาษาและอัตลักษณ์: กรณีของคาตาลัน" การศึกษาสังคมวิทยาการศึกษาระหว่างประเทศ . 6 : 113–128. doi : 10.1080/0962021960060106 .
  13. ^ Minahan, James (2000). One Europe, Many Nations: A Historical Dictionary of European National Groups. Greenwood Publishing Group . หน้า 156. ISBN 0313309841. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 มกราคม 2023 . สืบค้นเมื่อ10 กรกฎาคม 2018 . ชาวคาตาลันเป็นชนชาติโรมานซ์
  14. ↑ มาตรา 7 ของธรรมนูญว่าด้วยการปกครองตนเองของคาตาโลเนีย ค.ศ. 2006: "Gaudeixen de la condició política de catalans o ciutadans de Catalunya els ciutadans espanyols que tenen veïnatge administratiu a Catalunya"
  15. ^ “ชาวคาตาลันของฝรั่งเศสต้องการเอกราชในระดับภูมิภาคมากขึ้น” www.aljazeera.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 ตุลาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ 26 ตุลาคม 2018 .
  16. ^ Arfin, Ferne (26 กรกฎาคม 2011). "Catalan culture in France and Spain: Homage to both Catalonias" . Daily Telegraph . ISSN  0307-1235. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ26 ตุลาคม 2018 .
  17. ^ "Stock Photo - Border sign between France and Spain". Alamy . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 ธันวาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ26 ตุลาคม 2018 .
  18. ↑ โซวี, อัลเฟรด (กรกฎาคม 1980) "เลส์จ่ายคาตาลัน ลาประชากรเดอคาตาลุนยานอร์ด" ประชากร (ฉบับภาษาฝรั่งเศส) (ภาษาฝรั่งเศส) 35 (4/5): 972–973. ดอย :10.2307/1532373. ISSN  0032-4663. JSTOR  1532373. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2021 . สืบค้นเมื่อ26 ตุลาคม 2561 .
  19. ^ "[1] เก็บถาวรเมื่อ 13 กันยายน 2008 ที่เวย์แบ็กแมชชีน Présentation Perpinyà 2008" (ภาษาฝรั่งเศสและคาตาลัน)
  20. ↑ Culture et catalanité เก็บถาวรเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2552 ที่Wayback Machine Conseil Général des Pyrénées-Orientales (ในภาษาฝรั่งเศสและคาตาลัน)
  21. ^ Trelawny, Petroc (24 พฤศจิกายน 2012). "The French who see Barcelona as their capital". BBC News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 มิถุนายน 2018. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม 2018 .
  22. ^ โดย Minder, Raphael (8 กันยายน 2016). "'Don't Erase Us': French Catalans Fear Losing More Than a Region's Name". The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2017 . สืบค้นเมื่อ14 สิงหาคม 2018 .
  23. ^ "Catalan" (ในภาษาคาตาลัน) พจนานุกรม Institut d'Estudis Catalansเก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มกราคม 2021 . สืบค้น เมื่อ 17 สิงหาคม 2019 . เกี่ยวข้องกับหรือเป็นของประเทศคาตาลันหรือผู้อยู่อาศัยในประเทศนั้น
  24. ↑ "ภาษาคาตาลัน" (ในภาษา คาตาลัน). แกรนเอนซิโคลเปเดีย คาตาลาน่า . เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 8 สิงหาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ17 สิงหาคม 2562 . ผู้อยู่อาศัยหรือเป็นธรรมชาติของคาตาโลเนียหรือกลุ่มประเทศคาตาลัน
  25. ^ Danver, Steven L. (2013). ชนพื้นเมืองของโลก: สารานุกรมของกลุ่ม วัฒนธรรม และประเด็นร่วมสมัย. Routledge . หน้า 278. ISBN 978-1317464006เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มีนาคม 2023 สืบค้นเมื่อ16 ตุลาคม 2020 ชาวคาตาลันส่วนใหญ่ (5.9 ล้านคน) อาศัยอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสเปนในเขตปกครองของแคว้นคาตาลันและบาเลนเซีย
  26. ↑ "El 46.7% de catalanes quiere que Cataluña sea independiente, un 1.3% menos que en un sondeo anterior, según el CEO". www.europapress.es . 20 กรกฎาคม 2018. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 30 กรกฎาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ 30 กรกฎาคม 2019 .
  27. ^ Elliott, JH (2002). Imperial Spain 1469-1716 . ลอนดอน: Penguin. ISBN 0141007036.OCLC 49691947  .
  28. ↑ El exilio Cultural de la Guerra Civil, พ.ศ. 2479-2482 อาเบลลัน, โฮเซ่ หลุยส์., บัลเซลล์ส์, โฮเซ่ มาเรีย., เปเรซ โบวี่, โฮเซ่ อันโตนิโอ., Universidad de Salamanca., Universidad de León. (ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 1). ซาลามังกา, สเปน: Ediciones Universidad Salamanca. 2544. ไอเอสบีเอ็น 8478009604.OCLC 48474208  .{{cite book}}: CS1 maint: others (link)
  29. ^ BBC, Close-Up: หอคอยมนุษย์แห่งคาตาลัน เก็บถาวร 8 พฤศจิกายน 2016 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  30. ^ ฮิวจ์, โรเบิร์ต (1993). บาร์เซโลนา (สำนักพิมพ์ First Vintage) นิวยอร์ก: Vintage Books. ISBN 0679743839.OCLC 26502930  .
  31. ^ เกย์ฟอร์ด, มาร์ติน (25 มีนาคม 2006). "จากโลกสู่ชั่วนิรันดร์" . เดลีเทเลกราฟ . ISSN  0307-1235. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ14 สิงหาคม 2018 .
  32. ^ "มาตราแรกของกฎบัตรปกครองตนเองของแคว้นคาตาลัน "แคว้นคาตาลันในฐานะชาติหนึ่งมีการปกครองตนเองที่จัดตั้งขึ้นเป็นชุมชนปกครองตนเอง..."". Gencat.cat. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 พฤษภาคม 2008 . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2013 .
  33. ↑ Informe sobre la situació de la llengua catalana ( 2011) Archived 23 January 2013 at the Wayback Machine Report on theสถานการณ์ของภาษาคาตาลัน (2011) (in Catalan)
  34. ↑ เกลี, คาร์ลส (8 กรกฎาคม พ.ศ. 2562). "El uso del catalán crece: แท้จริงแล้ว el entiende el 94.4% และ lo habla el 81.2%" เอล ปาอิส (ภาษาสเปน) ISSN  1134-6582. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2019 .
  35. ^ "ชุดประจำชาติสเปน 17 รุ่นที่เป็นตัวแทนวัฒนธรรมของเรา"
  36. ↑ การ์ริโกซา และ มาสซานา, โจอากิม (2003) Els manuscrits ละครเพลง a Catalunya fins al segle XIII : l'evolució de la notació Musical (ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 1) เยย์ดา: Institut d'Estudis Ilerdencs. ไอเอสบีเอ็น 8489943745.OCLC 60328821  .
  37. ^ Capdevila 2013, หน้า 9.
  38. ^ Capdevila 2013, หน้า 10.
  39. ↑ "El 45% dels catalans afirma que no té creences religioses" [45% ของชาวคาตาลันอ้างว่าไม่มีความเชื่อ] อารา (ในภาษาคาตาลัน) บาร์เซโลนา 8 เมษายน 2015. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ5 กรกฎาคม 2558 .
  40. ↑ "Baròmetre sobre la religiositat i sobre la gestió de la seva Diversitat" (PDF ) Institut Opiniòmetre, Generalitat de Catalunya. 2014. เก็บถาวรจากต้นฉบับ(PDF)เมื่อวันที่ 26 กันยายน 2017.หน้า 30 ข้อมูลด่วนจากเครื่องวัดความกดอากาศของแคว้นคาตาลันปี 2014 เก็บถาวร 27 กันยายน 2017 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  41. ↑ "Baròmetre sobre la religiositat i sobre la gestió de la seva Diversitat 2016" (PDF ) Institut Opiniòmetre, Generalitat de Catalunya. 2559. เก็บถาวรจากต้นฉบับ(PDF)เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 2018.หน้า 30 ข้อมูลด่วนจากเครื่องวัดความกดอากาศของแคว้นคาตาลันปี 2016 เก็บถาวร 20 ตุลาคม 2018 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  42. ↑ "L'execonomista en cap de l'FMI: "กาตาลุนยา, อาอิลลาดา, ซีรีส์ อูน เดลส์ ปาอิโซส เมส ริกส์ เดล มอน"" อารา.แคท . 4 เมษายน 2554. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2 เมษายน 2558 . สืบค้นเมื่อ29 มีนาคม 2558 .
  43. ^ "ความลับของบาร์เซโลน่า: แนวทางข้ามวัฒนธรรมต่อการบริหารจัดการการย้ายถิ่นฐาน". Cities of Refuge . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม 2018 .

แหล่งที่มา

  • Balcells, Albert และคณะชาตินิยมคาตาลัน: อดีตและปัจจุบัน (Palgrave Macmillan, 1995)
  • แคปเดวิลา, อเล็กซานดรา (2013) "Entre el catolicisme, l'agnosticisme i l'ateisme. Una aproximació al perfil religiós dels catalans" [ระหว่างลัทธิคาทอลิก ผู้ไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า และลัทธิต่ำช้า แนวทางสู่ประวัติศาสนาของชาวคาตาลัน] (PDF) (ในภาษาคาตาลัน) Centre d'Estudis d'Opinió (ซีอีโอ): 86. B.17768-2013 เก็บถาวรจากต้นฉบับ(PDF)เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม2556 สืบค้นเมื่อ5 กรกฎาคม 2558 . {{cite journal}}: อ้างอิงวารสารต้องการ|journal=( ช่วยด้วย )
  • คอลลิเออร์, บาซิล . คาตาลัน ฝรั่งเศส (JM Dent and Sons Ltd., 1939).
  • Conversi, Daniele ชาวบาสก์ ชาวคาตาลัน และ สเปน: เส้นทางอื่นสู่การระดมพลชาตินิยม (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเนวาดา 2540) ISBN 1-85065-268-6 
  • Guibernau, มอนต์เซอร์รัตลัทธิชาตินิยมคาตาลัน: ลัทธิฝรั่งเศส การเปลี่ยนแปลงและประชาธิปไตย (เลดจ์, 2004)
  • Hargreaves, John. Freedom for Catalonia?: Catalan Nationalism, Spanish Identity and the Barcelona Olympic Games (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, 2000)
  • ซิโมนิส, เดเมียน. Lonely Planet Catalunya และ Costa Brava (สิ่งพิมพ์ Lonely Planet, 2003)
  • สตาร์กี้, วอลเตอร์. ถนนสู่ซานติอาโก (จอห์น เมอร์เรย์, 2003)
  • มิชลิน THE GREEN GUIDE France (มิชลินทราเวลพับลิเคชั่น, 2000)
  • ห้องสมุดรัฐสภาสหรัฐอเมริกา การศึกษาด้านประเทศ: ชาวคาตาลัน
  • คาตาลัน สารานุกรมวัฒนธรรมโลก
  • ชาติพันธุ์วิทยาสำหรับภาษาคาตาลัน
  • เลตรา. วรรณคดีคาตาลันออนไลน์
  • ชาวคาตาลันในฝรั่งเศส
  • ทรัพยากรคาตาลัน
  • เอกลักษณ์ของชาวคาตาลัน
  • พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์คาตาลัน
  • ลัทธิคาตาลัน
  • การเต้นรำแบบคาตาลัน
  • หนังสือ The Spirit of Catalonia ปี 1946 โดยศาสตราจารย์Josep Trueta แห่งมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด
  • เทศกาลและประเพณีของชาวคาตาลัน


Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Catalans&oldid=1251414658"