โคลอาคา


ช่องเปิดด้านหลังในสัตววิทยา
โพรงของเหยี่ยวหางแดง

เสื้อคลุม ( / k l ˈ k ə / kloh-AY-kə)พหูพจน์:cloacae(/ k l ˈ s i / kloh-AY-seeหรือ/ k l ˈ k i / kloh-AY-kee) หรือช่องระบายอากาศเป็นช่องเปิดที่ทำหน้าที่เป็นช่องเปิดเพียงช่องเดียวสำหรับเดินอาหารสืบพันธุ์และปัสสาวะ(ถ้ามี) ของสัตว์มีกระดูกสันหลังสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกสัตว์เลื้อยคลานนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิด (โมโนเทรมเทนเร็กโมลสีทองและโมลมีกระเป๋าหน้าท้อง)[ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม ]มีช่องเปิดนี้ ซึ่งพวกมันขับปัสสาวะและอุจจาระซึ่งแตกต่างจากส่วนซึ่งมีช่องเปิดแยกกันสองหรือสามช่องสำหรับการขับถ่ายและสืบพันธุ์ขับถ่ายที่มีวัตถุประสงค์คล้ายกันในสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังบางครั้งเรียกว่าโคลเอคา การผสมพันธุ์ผ่านโคลเอคาเรียกว่าการร่วมเพศและการจูบโคลเอคา

ภูมิภาคโคลเอคัลยังมักเกี่ยวข้องกับอวัยวะหลั่งที่เรียกว่าต่อมโคลเอคัล ซึ่งเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการทำเครื่องหมายกลิ่นของสัตว์เลื้อยคลานบางชนิด[1]สัตว์มีกระเป๋าหน้าท้อง[2]สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก และโมโนทรีม [ 3 ]

นิรุกติศาสตร์

คำนี้มาจากคำกริยาภาษาละตินcluoแปลว่า “(ฉัน) ทำความสะอาด” ดังนั้นจึงเป็นคำนามcloacaแปลว่า “ ท่อระบายน้ำ” [4] [5] [6]

นก

โพรงจมูกของนกตัวเมีย
โพรงของนกตัวผู้
นกช้อนหอยสีชมพูขับปัสสาวะขณะบิน

นกสืบพันธุ์โดยใช้โพรงร่วมช่องคลอด ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างการจูบโพรงร่วมช่องคลอดในนกส่วนใหญ่[7]นกที่ผสมพันธุ์โดยใช้วิธีนี้จะสัมผัสโพรงร่วมช่องคลอดด้วยกัน ในบางสายพันธุ์จะสัมผัสเพียงไม่กี่วินาที ซึ่งเพียงพอให้อสุจิถูกส่งจากตัวผู้ไปยังตัวเมีย[8]สำหรับนกปากซ่อมและนกน้ำตัวผู้จะไม่ใช้โพรงร่วมช่องคลอดในการสืบพันธุ์ แต่มีองคชาต[9 ]

การศึกษาวิจัยหนึ่ง[10]ได้ศึกษาเกี่ยวกับนกที่ใช้โพรงเพื่อระบายความร้อน[11]

ในหมู่คนเลี้ยงเหยี่ยวคำว่า vent ยังเป็นคำกริยาที่แปลว่า "ถ่ายอุจจาระ"

ปลา

ในบรรดาปลา โคลเอคาที่แท้จริงมีอยู่เฉพาะใน ปลา ฉลามและปลากระเบน และปลาที่มีครีบเป็นแฉก เท่านั้น ใน ปลา แลมเพรย์ และ ปลาที่มีครีบเป็นแฉกบางชนิดโคลเอคาส่วนหนึ่งจะยังคงอยู่ในตัวเต็มวัยเพื่อรับท่อปัสสาวะและท่อสืบพันธุ์ แม้ว่าทวารหนักจะเปิดแยกกันเสมอ อย่างไรก็ตาม ในไคเมราและปลากระดูกแข็ง ส่วนใหญ่ ทั้งสามช่องเปิดแยกจากกันโดยสิ้นเชิง[12]

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมไม่มีโคลเอคา โดยมีข้อยกเว้นบางประการดังที่กล่าวไว้ด้านล่าง แม้แต่ในสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องที่มีโคลเอคา โคลเอคาจะแบ่งย่อยออกเป็นบริเวณแยกกันสำหรับทวารหนักและท่อปัสสาวะ

แผนภาพแสดงการเปลี่ยนแปลงของโคลเอคาในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมระหว่างการพัฒนาAระยะเอ็มบริโอตอนต้น แสดงให้เห็นโคลเอคาที่รับกระเพาะปัสสาวะ ทวารหนัก และท่อนำปัสสาวะแบบวูล์ฟเฟียน เช่นเดียวกับสัตว์มีกระดูกสันหลัง ที่ไม่ใช่ เทอเรียนBระยะต่อมา แสดงให้เห็นจุดเริ่มต้นของรอยพับซึ่งแบ่งโคลเอคาออกเป็นไซนัส ปัสสาวะ และอวัยวะสืบพันธุ์ ด้านท้อง ซึ่งรับกระเพาะปัสสาวะ ท่อนำปัสสาวะแบบวูล์ฟเฟียน และท่อไตและเป็นส่วนหลังซึ่งรับทวารหนัก C ความคืบหน้าของรอยพับเพิ่มเติม แบ่งโคลเอคาออกเป็นไซนัสปัสสาวะและอวัยวะสืบพันธุ์และทวารหนัก ท่อไตแยกออกจากท่อนำปัสสาวะแบบวูล์ฟเฟียนและเคลื่อนไปข้างหน้าDรอยพับเสร็จสมบูรณ์ แสดงให้เห็นการแยกโคลเอคาอย่างสมบูรณ์เป็นไซนัสปัสสาวะและอวัยวะสืบพันธุ์ด้านท้องและทวารหนัก ด้านหลัง [13]

โมโนทรีม

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่วางไข่ ( โมโนทรีม ) มีโคลเอคาที่แท้จริง [14]

สัตว์มีกระเป๋าหน้าท้อง

ช่องเปิดใต้ถุนบ้านของพอสซัมหางพู่ออสเตรเลีย

ในสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้อง ช่องทางสืบพันธุ์จะแยกจากทวารหนัก แต่ยังคงมีร่องรอยของโพรงลับดั้งเดิมหลงเหลืออยู่ภายนอก[12]นี่คือลักษณะอย่างหนึ่งของสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้อง (และโมโนทรีม) ที่บ่งบอกถึงลักษณะพื้นฐาน เนื่องจากน้ำคร่ำ ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีโพรงลับ และ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ยุคแรก ๆ ก็อาจมีโพรงลับเช่นกัน

ต่างจากสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องชนิดอื่นตุ่นมีโพรงที่แท้จริง[15]ข้อเท็จจริงนี้ถูกนำมาใช้เพื่อโต้แย้งว่าพวกมันไม่ใช่สัตว์มีกระเป๋าหน้าท้อง[16] [17] [ แหล่งข้อมูลที่ไม่น่าเชื่อถือ? ]

รก

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่ที่โตเต็มวัยจะไม่มีโคลเอคา ในตัวอ่อนโคลเอคาของตัวอ่อนจะแบ่งออกเป็นส่วนหลังซึ่งกลายเป็นส่วนหนึ่งของทวารหนัก และส่วนหน้าซึ่งพัฒนาขึ้นตามเพศ ในตัวผู้ โคลเอคาจะสร้างท่อปัสสาวะในองคชาตในขณะที่ตัวเมีย โคลเอคาจะพัฒนาเป็นช่องเปิดหรือไซนัสของอวัยวะสืบพันธุ์และปัสสาวะที่รับท่อปัสสาวะและช่องคลอด[12] [18]อย่างไรก็ตาม สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิดที่โตเต็มวัยจะมีโคลเอคาอยู่ เช่นเทนเรกและโมลสีทอง (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กที่มีถิ่นกำเนิดในแอฟริกา) รวมถึงหนูผี บาง ชนิด[19]

เนื่องจากเป็นสัตว์ที่มีรก มนุษย์จึงมีโพรงมดลูกของตัวอ่อนที่แบ่งออกเป็นส่วนต่างๆ ระหว่างการพัฒนาของอวัยวะในระบบทางเดินปัสสาวะและระบบสืบพันธุ์ อย่างไรก็ตาม ความผิดปกติแต่กำเนิดของมนุษย์บางประการทำให้บุคคลเกิดมาพร้อมกับโพรงมดลูก เช่นโพรงมดลูกเรื้อรังและไซเรโนมีเลีย (กลุ่มอาการนางเงือก)

สัตว์เลื้อยคลาน

ในสัตว์เลื้อยคลาน โคลเอคาประกอบด้วยยูโรเดียมโพรคโทเดียมและโคโพรเดียม [ 20] [21]สิ่งมีชีวิตบางชนิดมีโคลเอคาที่ดัดแปลงเพื่อเพิ่มการแลกเปลี่ยนก๊าซ (ดูการหายใจของสัตว์เลื้อยคลานและการสืบพันธุ์ของสัตว์เลื้อยคลาน ) ซึ่งเป็นจุดที่กิจกรรมการสืบพันธุ์เกิดขึ้น[22]

การหายใจแบบทวารหนั​​กในสัตว์

เต่าบางชนิดโดยเฉพาะเต่าที่เชี่ยวชาญในการดำน้ำ จะต้องอาศัยการหายใจ จากโพรงใต้ผิวหนังเป็นอย่างมาก ระหว่างการดำน้ำ[23]เต่าเหล่านี้ทำได้โดยมีถุงลมเสริมสองถุงที่เชื่อมต่อกับโพรงใต้ผิวหนัง ซึ่งสามารถดูดซับออกซิเจนจากน้ำได้[24]

ปลิงทะเลใช้การหายใจแบบโพรง การไหลของน้ำอย่างต่อเนื่องทำให้ปลาไส้เดือนโพลีคีทและแม้แต่ปู หลายชนิด สามารถใช้ประโยชน์จากการหายใจนี้ได้โดยอาศัยความปลอดภัยภายในปลิงทะเล ในเวลากลางคืน ปลิงทะเลหลายชนิดจะโผล่ออกมาทางทวารหนักของปลิงทะเลเพื่อหาอาหาร[25]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ คาร์ล แกนส์; เดวิด ครูว์ส (มิถุนายน 1992). ฮอร์โมน สมอง และพฤติกรรม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยชิคาโกISBN 978-0-226-28124-7-
  2. ^ RF Ewer (11 ธันวาคม 2013). จริยธรรมของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม. Springer. ISBN 978-1-4899-4656-0-
  3. ^ Harris, RL, Cameron, EZ , Davies, NW, & Nicol, SC (2016). สัญญาณทางเคมี การจำศีล และการสืบพันธุ์ในอีคิดนาปากสั้นตัวเมีย (Tachyglossus aculeatus setosus): นัยสำหรับความขัดแย้งทางเพศ ใน Chemical Signals in Vertebrates 13 (หน้า 145-166) Springer, Cham.
  4. ^ พจนานุกรมภาษาละตินของ Cassell, Marchant, JRV, & Charles, Joseph F., (บรรณาธิการ), ฉบับปรับปรุงใหม่, 1928, หน้า 103
  5. ^ ฮาร์เปอร์, ดักลาส. "โคลอาคา". พจนานุกรมนิรุกติศาสตร์ออนไลน์
  6. ^ cloaca. ชาร์ลตัน ที. ลูอิส และชาร์ลส์ ชอร์ต. พจนานุกรมภาษาละตินเกี่ยวกับโครงการเพอร์ซิอุส
  7. ^ Michael L. Morrison; Amanda D. Rodewald; Gary Voelker; Melanie R. Colón; Jonathan F. Prather (3 กันยายน 2018). Ornithology: Foundation, Analysis, and Application. สำนักพิมพ์ JHU ISBN 978-1-4214-2471-2-
  8. ^ ลินช์, เวย์น (2007). "The Cloacal Kiss". นกฮูกแห่งสหรัฐอเมริกาและแคนาดา . สำนักพิมพ์ JHU หน้า 151 ISBN 978-0-8018-8687-4-
  9. ^ จูเลียน ลอมบาร์ดี (1998). การสืบพันธุ์สัตว์มีกระดูกสันหลังเชิงเปรียบเทียบ. Springer. ISBN 978-0-7923-8336-9. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มีนาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ 5 ธันวาคม 2012 .
  10. ^ Hoffman, Ty CM; Walsberg, Glenn E.; DeNardo, Dale F. (2007). "การระเหยของโพรง: กลไกที่สำคัญและไม่เคยได้รับการอธิบายมาก่อนสำหรับการควบคุมอุณหภูมิของนก" วารสารชีววิทยาเชิงทดลอง . 210 (5): 741–9. doi : 10.1242/jeb.02705 . PMID  17297135
  11. ^ Hager, Yfke (2007). "การทำความเย็นแบบ Cloacal". วารสารชีววิทยาเชิงทดลอง . 210 (5): i. doi : 10.1242/jeb.02737 .
  12. ^ abc Romer, Alfred Sherwood; Parsons, Thomas S. (1977). The Vertebrate Body . ฟิลาเดลเฟีย, PA: Holt-Saunders International. หน้า 396–399 ISBN 978-0-03-910284-5-
  13. ^ Libbie Henrietta Hymanคู่มือห้องปฏิบัติการสำหรับกายวิภาคเปรียบเทียบของสัตว์มีกระดูกสันหลังพ.ศ. 2465 (ค.ศ. 1920)
  14. ^ Mervyn Griffiths (2 ธันวาคม 2012). ชีววิทยาของโมโนทรีม Elsevier Science ISBN 978-0-323-15331-7-
  15. ^ Gadow, Hans (20 สิงหาคม 2009). "On the Systematic Position of Notoryctes typhlops". Proceedings of the Zoological Society of London . 60 (3): 361–433. doi :10.1111/j.1469-7998.1892.tb06835.x.
  16. ^ Riedelsheimer, B.; Unterberger, Pia; Künzle, H.; Welsch, U. (พฤศจิกายน 2007). "การศึกษาทางเนื้อเยื่อวิทยาของบริเวณโพรงและโครงสร้างที่เกี่ยวข้องในเม่น tenrec Echinops telfairi" Mammalian Biology . 72 (6): 330–341. Bibcode :2007MamBi..72..330R. doi :10.1016/j.mambio.2006.10.012.
  17. ^ Chimento, Nicolás; Agnolin, Federico (22 ธันวาคม 2014) หลักฐานทางสัณฐานวิทยาสนับสนุนความสัมพันธ์ของ Dryolestoid กับตุ่นมีกระเป๋าหน้าท้องของออสเตรเลียที่มีชีวิต Notoryctes , PeerJ PrePrints, doi : 10.7287/peerj.preprints.755
  18. ^ Linzey, Donald W. (2020). ชีววิทยาสัตว์มีกระดูกสันหลัง: ระบบอนุกรมวิธาน ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ และการอนุรักษ์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์ หน้า 306 ISBN 978-1-42143-733-0-
  19. ^ Symonds, Matthew RE (กุมภาพันธ์ 2005). "วิวัฒนาการและประวัติชีวิตของ 'แมลงกินแมลง': ข้อโต้แย้งและผลที่ตามมา" Biological Reviews . 80 (1): 93–128. doi :10.1017/S1464793104006566. PMID  15727040. S2CID  21132866
  20. ^ Stephen J. Divers; Douglas R. Mader (13 ธันวาคม 2005). Reptile Medicine and Surgery - E-Book. Elsevier Health Sciences. ISBN 978-1-4160-6477-0-
  21. ^ C. Edward Stevens; Ian D. Hume (25 พฤศจิกายน 2004). Comparative Physiology of the Vertebrate Digestive System. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หน้า 23– ISBN 978-0-521-61714-7-
  22. ^ Orenstein, Ronald (2001). เต่า, เต่าบก และเต่าบก: ผู้รอดชีวิตในชุดเกราะ . Firefly Books. ISBN 978-1-55209-605-5-
  23. ^ Dunson, William A. (1960). "การหายใจในน้ำใน Trionyx spinifer asper" Herpetologica . 16 (4): 277–83. JSTOR  3889486
  24. ^ The Straight Dope - จริงหรือที่เต่าหายใจผ่านทางก้น?
  25. สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในตู้ปลา โดย Rob Toonen, Ph.D.
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Cloaca&oldid=1249897569"